Hertion

- Cóż... to co teraz stosuję to najlepszy wynalazek naszego ludu. Jednak nie chcę was tym zanudzać. Dlatego pytałem się ile mamy czasu do zagospodarowania przed walką by dowiedzieć się na co wrażliwe są demony. Wiem że drowy są wrażliwe na pewną sól zwaną siarczan potasu, wszystkie humanoidy na kwas siarkowy, jak i na truciznę połączenia jaskółczego ziela, jaskru, jarzębiny i soku z jeżyn. W ten sposób uzyskujemy specjalne związki chemiczne, które wlewamy przez specjalne otwory do kanalików truciznianych i podczas zadawania ciosu substancja wcześniej wlana wpija w ranę zabijając szybciej, skuteczniej i efektywniej. Dobry jest albowiem pierwszy zadany cios, ponieważ wykonany akrobatycznie, estetycznie, szybko i z gracją tworzy u przeciwników wizualizację własnej męki i śmierci, przez co paraliżujące myśli spowalniają i osłabiają oraz zmniejszając wytwarzaną adrenalinę, przez co są bardziej podatniejsi na uderzenia jak i rany zadane podczas walki. Wiem... wiem, już nie będę was nudził. - po wypowiedzeniu dość zagmatwanym psychofizycznym wykładzie na temat zabijania w różny sposób przez jego rasę włożył miecze na swoje miejsce, a były to: sejmitar, wielki dwuręczny miecz i dwa sztylety. Ów sztylety były bardzo ozdobne i widać było że nie zrobił ich byle jaki rzemieślnik.

 

__________________
Kiedy rodzisz się, nawet góry toną we krwi...

I nastał czas że wylał Hades!!!

Anubis

Maglor stał opierając się o scianę z zawiniętymi rękoma.

Był to długowłosy elf o jasnej karnacji skóry i długich, białych włosach. Oczy miał koloru czarnego, które nasuwały pogląd o jego beznamiętności. Przez jego ramię przechodził długi elficki łuk, kołczan strzał oraz orzeł.
Ptak miał brązowo-białe pióra i zółte oczy, które łypały na każdego obecnego w tej sali z pewną nutą niezadowolenia.

Maglor słysząc okrzyki jego przyszłych kompanów westchnął cicho i ponownie milczał. Nie chciało mu się wyrywać i pytać o rzeczy, które praktycznie były oczywiste.

Gdy Sabriel odpowiedziała na grad pytań, a po chwili wyszła, elf zaczął cichą rozmowę z jego najlepszy przyjacielem. Kim był ów przyjaciel? Oczywiście był to orzeł. Maglor posiadł tą umiejętność, gdy został druidem. Zaczął rozumieć zwierzęta, co dawało mu duży atut, podczas walki.

W końcu elf się przełamał i przedstawił się krótko.
- Nazywam się Maglor Anwaman " Korona Dębu " - rzekł krótko druid, po czym ponownie siedział cicho. Spoglądał na każdego próbując ocenić z kim będzie mógł się zaprzyjaźnić i porozmawiać. Miał kilka konkretów, lecz po tak krótkim zapoznaniu nie mógł jeszcze nikogo oceniać.

Po tym krótkim przedstawieniu Maglor zaczął rozmyślać o ich najbliższej przyszłości. Co się z nimi stanie i jak będzie wyglądała ich zadanie, czyli wspomaganie ofiar wojen.

A Yrael? Kim on jest? To było jedyne pytanie, które dręczyło elfa.

 

Col Frost

Ascarith, prócz zadania jednego pytania nie wtrącał sie do dyskusji, jednak teraz postanowił przerwać milczenie.
- Skoro już się wszyscy sobie przedstawiamy, na imię mi Ascarith i jak wszyscy widziecie jestem elfem. Jestem łowcą, niektórzy twierdzą że całkiem niezłym, ale do rzeczy. Niedługo wszyscy razem wyruszymy w bój. Nie obchodzą mnie nagrody, nie interesują przechwałki na temat waszych umiejętności, to pokażecie w czasie walki. Ale chciałbym wiedzieć na jakiej podstawie mamy sobie wszyscy zaufać? Dopiero co się poznaliśmy, a mamy stanowić swego rodzaju drużynę. Mamy wspierać się w walce i czasami ratować sobie nawzajem życie. Dlatego chciałbym mieć pewność że mogę wam zaufać. Tę pewność chciałbym mieć szczególnie co do niektórych z was - skończył niezbyt elegancko.

 

Mortarel

-Wybaczcie, że nie przedstawiłem się od razu. Ale skoro przyjdzie nam wspólnie walczyć powiem wam najważniejsze rzeczy o sobie.

To powiedziawszy zrobił krótką przerwę, jakby zbierając myśli w głowie.

-Nazywam się Adolaanan Holysword, jak już pewnie zdążyliście zauważyć w moich żyłach płynie po połowie demoniczna krew. Nie obchodzi mnie, co myślicie o tym, kim jestem, bowiem wiem, że niektórzy mogą mieć uprzedzenia do istot mojego pokroju. –

Powiedział, z wyraźnym naciskiem na drugą część swojej wypowiedzi, po czym kontynuował. I rzeczywiście, każdy mógł rozpoznać, że istota, która właśnie przemawia ma w sobie coś niepokojącego. Jego skóra była trupio blada, ręce kościste. Długie dłonie, pazury niczym szpony bestii. Twarz, na której rysują się demoniczne rysy. Przeraźliwe, żółte ślepia, które zdawały się penetrować każdego na wylot. Do tego jego odzienie, zszyte ze skór, krążą plotki, że skóry użyte do uszycia jego płaszcza pochodzą z ludzi, których zabił. I jeszcze ta peleryna z kruczych piór. Na plecach zaś umocowany miał miecz, jednak jego klinga była ukryta. Można było dostrzec tylko rękojeść, która kształtem przypominała ptasią głowę.

- Jestem Czarnym Strażnikiem, wątpię żeby ktoś z was wiedział, kim są ludzie z mojej organizacji. Chociaż kto wie… - w tym momencie nastąpiła mała pauza, a Adolaanan pogrążył się w zadumie. Nie trwało to jednak długo, bowiem po chwili zaczął mówić znowu.

- Chcąc nie chcąc wybrali NAS, więc pewnie mieli w tym jakiś cel. Mogę was zapewnić, że póki, co jestem po waszej stronie- Dodał a na jego twarzy pojawił się uśmiech.

 

Hertion

- Panie Adolaanie i Ascartihcie, ja nikomu nie ufam i pewnym jest że wszyscy z nas polegną. I nie obchodzi czy to będzie z ręki demona czy półdemona czy może nawet jakiegoś elfa. To nie ma dla mnie żadnego znaczenia. Jednak jeżeli sam nie będę zajęty walką to nie pomogę, i to jest dla was na pewno oczywiste jak mniemam. Jakoż możecie spróbować na mnie polegać. Panowie, jam nie jakiś bóg czy półbóg by w każdej chwili zdążyć z pomocą. Musicie mieć to na względzie. Unikam otwartej walki, zawsze prawię skradam się lub używam trucizny. Jednak chcę byście zobaczyli co potrafię. Poza tym nigdy wcześniej nie walczyłem z demonami. Tutaj mam pytanie do Pana Adolaana. Czy widzisz w całkowitym mroku? Jest mi to potrzebne o oczyszczania przednich "punktów strategicznych". Jakoż szkoliłem się przez ponad 100 zim na skrytobójcę i w tym zawodzie prawiłem się cały czas do tej chwili. Wiem że dla wielu z was uprzedzi się do mnie po tym w czym się specjalizuję. Rozumiem to w pełni. Jednak postaram się ów uprzedzenie jak najszybciej wypędzić z waszych umysłów. - dając kolejny wykład wyciągnął sztylety i zaczął się rozgrzewać i wywijać młyńce i wykonywać przy tym rozmaite akrobacje.

 

__________________
Kiedy rodzisz się, nawet góry toną we krwi...

I nastał czas że wylał Hades!!!

Mortarel

Uważnie wysłuchał słów, po czym rzekł:

-Panie Destrian, rozumiem pana, uważam, że kwestii obustronnego zaufania nie ma już chyba sensu dalej rozwijać, gdyż każdy ma własne odczucia, co do tego. Jednak myślę, że może po jakimś czasie, przynajmniej cześć z nas będzie sobie ufała.
Jeśli zaś chodzi o pańskie pytanie odnośnie tego, czy widzę w całkowitym mroku, to odpowiedź brzmi: Nie.
Jednak posiadam pewną umiejętność, która pozwala mi taki całkowity mrok rozjaśnić, przy czym wszyscy posiadający choćby umiejętność widzenia w ciemności, którą również posiadam, nie będą przy mnie bali się całkowitego mroku. Więc jeśli szuka pan u mnie pomocy w oczyszczaniu takowych mrocznych miejsc, mam dla Pana dobrą widomość: Jestem w stanie to uczynić. Dodam więcej, potrafię wykrywać postacie niewidzialne oraz miejsca sekretne.-

Skończył mówić, a jego twarz przybrała poważny wyraz. Wyglądał, jakby zastanawiał się, czy nie dodać czegoś do swojej mowy. Jednak chyba odszedł od tego zamiaru, gdyż wyraźnym gestem oznajmił koniec wypowiedzi.

 

Hertion

- Może przejdziemy na Ty. Destrian. Przyjaciele, którzy nawiasem mówiąc już nie żyją mówili mi Destr. - ucisnął dłoń półdemona. -Nie oto mi chodziło. Ja jestem drowem z podziemi więc widzę lepiej w całkowitej ciemności niż w świetle. Nie wiem czy demony posiadają takowy wzrok by mnie przyuważyć w cieniu. Tak to każdego zdejmę szybko i skutecznie. Jeśli zaś widzą tak jak ja w cieniu to wolę otwartą walkę. - skończywszy wypowiedź przywitał się z resztą kompani. Był dość zdziwiony że nikt nie jest wkurzony za jego kujoństwo, pewnie myślą że taki kujon jak ja szybko zginie. Nie dam im tej satysfakcji pomyślał i znów zaczął wywijać sztyletami.

 

__________________
Kiedy rodzisz się, nawet góry toną we krwi...

I nastał czas że wylał Hades!!!

Mortarel

Uścisnął dłoń Drowa, po czym odpowiedział:

Na to pytanie nie jestem w stanie odpowiedziec. Wiem jedynie, że ja bez czarów nie widziałbym dobrze w ciemności, a już w ogóle niczego nie zobaczyłbym w całkowitej ciemności.Co do demonów, półdemonów i innych istot, to gwarantuje, że niektóre z nich mają takie moce, o których się nawet nam nie śniło, myśle jednak, że kwestia widzenia w ciemnościach jest jak większość takich umiejetności wrodzona. Albo się ją ma, albo nie. Ewentualnie można korzystać z magii, jednak nie daje to takiego efektu jak prawdziwa zdolność. Choćby pod względem, że czar ma ograniczenia czasowe.

Zakończył, a następne już z uśmiechem dodał:

- Będzie mi miło, Destrianie, jak przejdziemy na 'Ty', mów mi po prostu Adolaanan. Myśle że tak będzie wygodniej, w końcu czeka nas wspólna robota. - zakończył śmiechem

 

Kamushi

Po chwili ciszy odezwał się także Arkan.
Drodzy przyjaciele... Hmmm... Może jeszcze nie powinienem się do was tak zwracać... ale cóż. Chciałem dodać ,że mogę zaklinać także inne bronie, ale bronie te mogą w nowej formie trwać tylko przez kilka godzin, a moja broń może być zmieniona ile czasu chcę ponieważ jest ona podtrzymywana moją mocą magii... - Gdy skończył mówić, wszyscy usłyszeli ciche pukanie w okno. Okazało się ,że był to...
- FENIKS!! - Krzyknął jeden z zebranych.
Arkan podszedł do okna i gdy je otworzył, ptak z wdziękiem wleciał do sali. Okrążył kilka razy sufit i zrzucił na ziemię piękny czerwony rubin. Gdy ptak wyleciał tą samą drogą co przybył, Arkan podniósł rubin nie zwracając uwagi na przyszłych towarzyszy.

 

Hertion

- Adolaananie, musisz sobie wymyślić skrót do twego imienia np. Ado. Jest to niezbędne podczas walki. Popatrz sytuacja: Ty zabiłeś jednego z demonów a ja walczę i widzę za tobą demona, który chce ci odciąć głowę. Jak bym krzyknął Adolaananie! Uważaj za tobą! To by już twoja głoba była ścięta od ok. 5s. A jakbym zawołał: Ado za tobą! To zdążył byś wyjść z paradą. Taka przyjacielska rada, Ado. - uśmiechnął się potem odwrócił głowę w stronę Arkana - Moich genialnych broni żadna magia nie dotknie! Rozumiesz?! Takie ostrzeżenie, na przyszłość. A ten z ptak z zafajczonym tyłkiem to co on tu robi? Chyba biby pomylił. - rzekł i uśmiechnął się w stronę reszty kompanii.

 

__________________
Kiedy rodzisz się, nawet góry toną we krwi...

I nastał czas że wylał Hades!!!