Koło Podbiegunowe Nal Hutta

Obudził cię ziąb. W pierwszej chwili chciałeś zakopać się głębiej w śpiwór, jednak po ułamku sekundy przyszło otrzeźwienie. Byłeś w swojej kajucie na pokładzie PROROKA. Statek powinien być zamknięty, systemy podtrzymywania życia powinny zadbać o utrzymanie temperatury. Ale czułeś ziąb i co więcej, delikatny podmuch lodowatego powietrza. Dzięki Mocy za drobne przyzwyczajenia, twój blaster w jednej chwili znalazł się w ręce. Odrzucenie śpiwora wystawiło twoje ogrzane ciało na temperatury koła podbiegunowego Nal Hutta. Dygocząc z zimna udało ci się ubrać zbroję i kombinezon. Utracony na Endregaadzie hełm zastąpiłeś drugim, z podobnymi ulepszeniami. Jedynie chwilę zajęło podłączenie się do systemu czujników wewnętrznych statku. Nic. Byłeś sam na pokładzie. A przynajmniej tak mówiły sensory. Wiesz już jednak dobrze, że nie możesz polegać tylko na nich, nie widzą bowiem wszystkiego. Szybkimi krokami skierowałeś się do rampy. Zgodnie ze wskazaniami czujników nie było tu nikogo. Omiotłeś wzrokiem hangar. A właściwie stary magazyn, w tej chwili pełniący rolę hangaru dla twojego statku. Y’toub, gwiazda systemu świeciła jasno, jej światło odbijało się refleksami w śniegu i lodzie pokrywającym warstwami częściowo dziurawe ściany starego magazynu. Przez częściowo wyłamane i nieczynne wrota towarowe roztaczał się widok na cały kompleks.


Orugbunka 3-goba, co luźnym tłumaczeniu oznaczało Przetwórnia Przyprawy nr. 37, zdecydowanie nie tętniła życiem. Niegdyś była to ważna instalacja, służąca do wydobywania i przetwarzania jednej z rzadkich odmian przyprawy, zwanej Białym Mchem. Wielki boom na ten konkretny rodzaj narkotyku niestety skończył się, gdy okazało się, że doszło do nieodwracalnego skażenia złóż, czyniącego dalszą eksploatację niemożliwą. I tak oto instalacja wielkością dorównująca małym miastom, stała się zbieraniną wynajmowanych budynków, warsztatów i magazynów dla tych, których nie było stać na pobyt w lepszym klimacie. A także dla ukrywających się uciekinierów, takich jak ty. Sytuacji nie poprawiał fakt, że ogrzewanie w wielu obiektach miało nieprzyjemny zwyczaj nawalania w najmniej odpowiednim momencie. Wcisnąłeś włącznik mający podnieść rampę, nic się jednak nie stało. Po chwili znalazłeś przyczynę. Z jednego z siłowników wyciekł płyn hydrauliczny i sam siłownik zamarzł. Ostrożności jednak nigdy nie za wiele. Tutaj pełno było istot, dla których statek taki jak PROROK to fortuna przekraczająca wszelkie wyobrażenia. Wywołanie Ziggiego na komunikatorze poskutkowało jedynie pojawieniem się informacji z głównego komputera statku o wiadomościach oczekujących na odczytanie. Pierwsza z nich była od droida, zostawiona około trzech godzin temu.

Panie Lyrio, mamy problemy z siłownikami rampy. W tym klimacie dość prędko się zużywają i muszę jechać po zamienniki. Proszę się nie obawiać, wrócę najpóźniej za kilkanaście minut.

Druga wiadomość została nadana przez Neelę. Gdy włączyłeś odtwarzanie, pojawiła się twarz niebieskoskrórej, młodej Twi’lekanki.

Lyrio? Karabast! Oddzwoń gdy tylko będziesz mógł.

Neela Vao, młoda, zadziorna cwaniara, prawdziwe dziecko ulic Nar Shaddaa, z którą przypadliście sobie do gustu, wyglądała na zmartwioną.
Oceniasz, że tymczasowa naprawa uszkodzenia nie potrwa długo i po kilkunastu minutach uda ci się zamknąć statek, ale potem możesz mieć problem z jego otwarciem.