Dziadek Zielarz

Kiedy Hans powrócił ze zdobyczą, wielkolud wcisnął kamień do kieszeni, schował siekierę i ruszył wraz z towarzyszami w drogę powrotną. Nagłe pojawienie się karczemnej posługaczki na nowo ożywiło atmosferę.

- A ta tu czego? -

Gunther nie przejmując się nadmiernie szedł dalej, a że wypadło im iść koło szałasu to tamtędy właśnie podążył. Ciekawym był co też dziewka, albo chłop mogą mieć do powiedzenia, kiedy szlachcice nie byli na widoku. Jeśli jednak będą się zżymać i wykręcać to krzyżyk im na drogę i dalej do karczmy.

 

Tadeus

Marylka percepcja d20=1 krytyczny sukces
Chłop percepcja d20=5 porażka

Gunther kontynuował śmiało przed siebie, nie siląc się na niegodne i pozbawione w tej sytuacji sensu skradactwo i dziwne podchody. Nie uszedł tak dalej niż parę kroków, gdy dziewczyna pisnęła, wskazując go ręką. Rzuciła coś do chłopaka, a ten ruszył dzikim pędem w las, jakby goniła go co najmniej sfora demonicznych ogarów. Ona sama została, wyraźnie ustawiając się na drodze między nimi, a uciekinierem, choć jej przerażona mina świadczyła raczej o tym, iż nie będzie stawiać zbyt zdecydowanego oporu.

 

Dziadek Zielarz

Gunther przystanął na chwilę i aż się uśmiechnął na widok chłopa dającego susy poprzez chaszcze. Wyglądał cokolwiek jak zając szarak, którego upolował Leśnik. Dziewka jednak nie wydawała się tak skora do przebieżek, więc zbliżył się do niej spokojnym krokiem.

- Temu co tak spieszno? Garniec nad ogniem zostawił? - drab zaśmiał się z własnego, mizernego dowcipu, po czym ogarnął się nieco i popatrzył na przerażone dziewczę - No nie strachaj się. My nie od tamtych napuszonych bufonów. - Leuden nawet zdobył się na coś w rodzaju uśmiechu, choć oczy dalej potrafiły przyprawić o dreszcze, taką miał już nieciekawą facjatę - Nic mnie nie obchodzi cóżeś zmalowała, albo co ten twój koleżka tak się spietrał. Niech se hasa na zdrowie. Ale jak wiesz coś na temat tego dandysa szlacheckiego to nawijaj. -

 

TomaszJ

Kieska także dołączył do Gunthera przepytującego Marylkę.
- Widzisz - wpadł mu w słowo - My po prawdzie po prostu nie chcemy się wpakować w kłopoty. A kłopoty nas znalazły. Nas troje i biednego Cuthberta, co Cię opatrywał w gospodzie. Okaż wdzięczność i powiedz, co się dzieje, to może głowy cało uniesiem z tego bigosu.

 

__________________
Bez podpisu.

Tadeus

Dziewczyna, przerażona i zmieszana, obejrzała się bezradnie w stronę uciekającego chłopaka.
- Poniechajcie! To nie on! - wrzasnęła w jego obronie. - To znaczy... Mi rzekł, że tego jaśniepana jeno obił. Bogowie...To wszystko moja wina... - spuściła głowę.
- Gdy w nocy oprzytomniałam i przypomniałam sobie, co zaszło, opowiedziałam Ralfowi, że to ten panicz popchnął mnie na stół, gdy wyrywałam się z jego uścisków. Nie wiedziałam, że on tak... - zawahała się. - Że Ralf mnie kocha... - w jej oczach pojawiła się wilgoć. - Powiedział, że wyszedł za nim w nocy za karczmę, ale ino by zmusić do przeprosin. Ponoć zaśmiał mu się w twarz i zaczął opowiadać okropne rzeczy o tym, co gotów mi był uczynić... - zaczerwieniła się i spuściła oczy. - Ralf rzucił się na niego z pięściami, a ten... ten człowiek zamiast krzyczeć, zaczął chichotać, jak zupełny szaleniec, dalej wykrzykiwał jak mnie będzie hańbił i ranił, a Ralf nie mógł się powstrzymać... Ale przyrzekł mi, że tylko go pobił i jak uciekał on jeszcze dychał...
Nie mogła już powstrzymać łez, które pociekły strumieniami.
- Oni go powieszą... za samo pobicie szlachetnie urodzonego w tych stronach gotowi są odjąć ramię, a co dopiero za coś takiego...
Rozpłakała się na dobre.

 

Dziadek Zielarz

- Heh, czyli ktoś wziął i dziabnął szlachetkę na amen, po tym jak Ralf oćwiczył mu gębę. - Gunther nie wiedział co począć z płaczącą dziewką tedy postanowił ją zignorować. - Pamiętacie ten otwór co go pod pachą trupa znalazł braciszek? Pewnie ktoś mu wrażył tamtędy jakiś brzeszczot, albo insze świństwo. -

Jacyś Bogowie, czy inny dowcip losu musiał nad nimi czuwać, bo kiedy tak sobie wędrowali targając zająca za uszy, obiecując że śledztwo nic a nic ich nie obchodzi, użyteczne informacje jakby same wpadły im w ręce. Może dało się jeszcze coś z tego wyciągnąć. Ciekawe ile płacą za łeb szlachcica?

Do ścigania chłopa jakoś się nie palił. Niby prawa kazały takich wieszać, czy coś, ale co by było, gdyby za zwykłe obicie komuś gęby mieli każdego zrazu na katowski pieniek ciągać? Osiłek sam by się musiał aresztować za wielokrotną recydywę. Tym bardziej, że tutaj powód był aż nader słuszny, toteż rzeczony Ralf nie miał się co obawiać Guntherowego gniewu. Najwyżej parę nocek pod gołym niebem sobie spędzi co w pewnym sensie mogło uchodzić za karę porównywalną z krótką wizytą w ciupie.

- Tera pozostaje się dowiedzieć co też kombinuje Łysy i kto mógł zyskać na śmierci sztywnego koleżki. Jak już obaczymy co kryje się pod pianą, to się zdecyduje, czy wypić co się nawarzyło. - skwitował drab zasłyszanym kiedyś w karczmie powiedzonkiem.

 

Dhratlach

- A kto jest nowym liderem tej szlachetkowatej zgrai? Mówie Ci, roślak coś kombinował, stawiam moją tygodniówkę, że to jego sprawka, ale to szlachta, nie powieszą go. Za mało szlachty w kraju, żeby ich wieszać za morderstwo, ba, może grzywnę dostanie, ale go nie skrzywdzą, mówię Ci. - Powiedział po czym zwrócił się do dziewki.

- Nie płacz, zobaczym co da się zrobić, ale nic nie obiecujem. To bagno głębsze niż wieże katedry Sigmara w Altdorfie. Czy Ralf wziął coś po obiciu szlachetki? Szkatułkę na łańcuszku, medalionik, cokolwiek?

 

Tadeus

Dziewczyna zaszlochała, ale tym razem już trochę spokojniej. Wydawała się zaskoczona tym, że strażnicy, mimo ich fachu, nie chcieli ścigać chłopaka.
- Ralf? - otarła łzę. - Nie... Znaczy to... Nic mi o tym nie rzekł, ale on nie z tych, co by chcieli jeszcze zysk z takiej przygody czerpać! - zapewniła.

 

Dziadek Zielarz

- No to do karczmy i w drogę. Jak znam życie trupa pewnie już uprzątnięto i kto miał ten dostał w łapę, że niby nigdy go nie widział. - stwierdził osiłek dłubiąc paluchem w kartoflanym nosie.

Dosyć czasu już zmitrężyli. Dzieweczka nic nowego im nie powie, a jakby jej kiedy jeszcze potrzebowali to przecież wiedzą, że szukać należy jej w zajeździe. Guntherowi zaburczało w brzuchu - wszak od świtania pozostawali bez posiłku, co nie najlepiej działało na humory.

 

TomaszJ

- I nie zapomnijmy naszych gratów sprawdzić jak wrócimy, by ktoś nam jakiegoś świecidełka nie podrzucił. A i zajączek sam się nie sprawi. Bywaj panno, więcej szczęścia w przyszłości. Może to mądrości jakowejś cię nauczy - jak szlachcic czegoś chce, to mu daj, a kłopotów będzie mniej, zaś grosza często więcej.

Kieska cynicznie może zażartował, ale tak on świat widział i tak w nim żył. A słowa nonkonformizm ani by nie zrozumiał, ani chyba wypowiedzieć nie umiał. Za nic nie mógł zrozumieć, czemu dziewka chętnie z jaśniepanem nie legła, bo to naturalne jak kocie marcowanie że szlachta plebejki wedle upodobania obraca. A jakby bękarta się dorobiła, to już tylko zysk, bo na bękarta Panowie łożą często, i życie ułatwiają, niejeden taki do szkół pójdzie lub wójtem zostanie, albo oficyjerem.
Teraz jednak nie trudne, czterosylabowe słowa były mu w głowie, ani kariery bękarcie jeno kiszki grające wojskowego - lub raczej strażniczego - marsza.

 

__________________
Bez podpisu.