Johannes Kroenert okazał się wyśmienitym słuchaczem, co poniekąd wiązało się z jego profesją. Słuchał uważnie co Berwin mu opowiadał, tylko od czasu do czasu wtrącając jakieś pytanie. Gdy przyszły Verenita skończył swoje wywody, naukowiec zasypał go mnóstwem kolejnych pytań, co świadczyło o tym, że dokładnie zapamiętał całą opowieść. Szczególnie domagał się szczegółów na temat Ósmego Teogonisty i Zakonu Uświęconego Młota, które jak mniemał, miały związek z Liessingiem i śmiercią Aldebrandta.

Gdy już wszystko zostało wyjaśnione, Kroenert zwrócił się do pozostałych uczestników spotkania, rozwiewając ich wątpliwości i odpowiadając na postawione pytania.

- Nie wiem kim jest Karelia. Wspominał mi o niej Ojciec Humfried, ale skoro on, jako zwierzchnik Aldebrandta nie wiedział, to kobieta owa pozostanie dla nas zagadką.

- Ubersreik nie jest chyba istotny, skoro to wokół Was dzieje się tyle rzeczy. Poza tym Friede został odnaleziony, a przecież to było celem poszukiwań.

- W kwestii Waszego bezpieczeństwa, na razie muszę zalecić to co Ojciec Humfried. Siedźcie cicho i nie wychylajcie za bardzo nosów. Postaram się zorganizować jakiś sposób na pokątne opuszczenie miasta, bo wyjeżdżanie w sposób jawny ściągnie Wam na głowy pościg.

- Masz rację Elmerze - na koniec zwrócił się do Lutefiksa. - Z moich obserwacji i tego co mi tutaj powiedzieliście wynika, że w łonie Kościoła Sigmara działa jakaś grupa, odłam skupiony wokół tajemnicy, którą starają się zachować za wszelką cenę. Jeśli uciekniecie z pułapki jaką stał się Pfeildorf, wówczas będą się musieli w jakiś sposób ujawnić aby Was znowu pochwycić. Wówczas będziemy mieli większe szanse dowiedzenia się kim są. I tutaj znów wracamy do kwestii bezpieczeństwa. Chyba lepiej zetrzeć się z nimi gdzieś na neutralnym gruncie, w otwartym terenie niż czekać na nóż lub strzałę z ciemności w bocznych zaułkach miasta.


Potem Johannes się pożegnał i cichaczem wymknął z domu gościnnego, prosząc o poinformowanie przez Ojca Humfrieda, gdyby zdecydowali się zmienić lokum.

Kolejnego dnia, już od samego rana, dom gościnny przy świątyni Vereny huczał od plotek. Wydarzyło się coś, co dla wszystkich było dosyć nieoczekiwane, a dla udających kapłanów awanturników, wręcz przerażające. Ojciec Humfried zmarł w nocy w swoim mieszkaniu nieopodal świątyni.

* * *

Berwin dowiedział się, że nie ustalono jeszcze kto przejmie obowiązki zmarłego nagle Ojca Humfrieda. Jak na razie ciało kapłana odtransportowano do tego samego przybytku, gdzie kilka dni wcześniej trafił protegowany denata, do Poczekalni Mannsfelda. Berwinowi wskazano też, gdzie mieszkał Ojciec Humfried - zaproponowano nawet zaprowadzenie go do mieszkania.

Lokum zajmowane przez Ojca Humfrieda znajdowało się nieopodal świątyni, zaledwie dwie ulice od Tempelplatz. Nowicjusz, który przyprowadził Berwina wskazał budynek i wrócił do swoich zajęć w świątyni. Mieszkanie było w normalnym stanie - nic nie wskazywało na jakąś awanturę bądź próby przeszukania. Jak Berwin dowiedział się wcześniej, Ojca znaleziono martwego w łóżku, więc szczególną uwagę zwrócił na ten mebel. Pościel była rozkopana, ale czysta. Przepatrywacz nie znalazł żadnych śladów krwi. Poduszka była w jednym miejscu naderwana, przez rozpruty szew wystawało trochę pierza.

Potem poszedł obejrzeć ciało do kostnicy, zwanej Poczekalnią. Już po chwili zorientował się, że jest śledzony. A podążający za nim mężczyzna nawet specjalnie nie krył się ze swoją obecnością. Cały czas znajdował się na granicy wzroku, podążając za Berwinem.


Bodo i Santiago szybko spakowali swoje manatki, których przecież nie było wiele. Potem, wciąż ubrani jak kapłani Vereny, w kapturach i białych habitach wyszli na ulice Pfeildorfu, z zamiarem pospiesznego opuszczenia miasta.

Idąc główną ulicą, wiodącą od bramy miejskiej do zamku baronowej Toppenheimer, już po przejściu trzech przecznic zorientowali się, że ktoś za nimi idzie. Odziany w szarą opończę i kaptur mężczyzna cały czas znajdował się jakieś pięćdziesiąt kroków za nimi i nie próbował znikać, gdy patrzyli w jego stronę. Po prostu zatrzymywał się, gdy oni stawali, i wznawiał marsz, gdy i oni ruszyli.


W tym samym czasie, gdy Estalijczyk i Szczurołap-Bohater opuszczali dom gościnny, dwaj młodzi czarodzieje udali się do kapłanki Gretchen Herzberg, która, biorąc pod uwagę zamieszanie związane ze śmiercią Humfrieda, przyjęła ich nadzwyczaj szybko.

- Tak, rozumiem - powiedziała, gdy przedstawili swoją kwestię. - Pismo, jak mi wiadomo jest. Nieodżałowany Humfried zlecił jego wykonanie, więc myślę, że możecie je odebrać w skryptorium. Oskarżenie o morderstwo to poważna sprawa - mówiła dalej, głosem spokojnym i rozważnym. - Jeśli zdobędziecie dowody, albo jeśli zrobi to Straż Miejska, która prowadzi dochodzenie, wówczas będzie można wystąpić o aresztowanie podejrzanych. A na razie nic nie mamy, prawda? Jeśli zaś chodzi o Wasze bezpieczeństwo, to oczywiście nadal możecie korzystać z schronienia w domu gościnnym, do czasu wyjaśnienia całej sprawy - dodała z uśmiechem.