[Warhammer II ed.] Cienie nad starym światem cz II - Strona 28

Hakon · 21-02-2018, 11:27

Otto kiwnął głową Svienowi.
- Jak coś to się wtrącimy. Dziadygo. Czy wrazie co możesz jako Urlikanin wyjść i uspokoić strażników?- Zapytał i ponownie się rozkaszlał.

- Czyli nic nie możesz pomóc? A chociaż namierzysz tego plugawca byśmy mogli się za niego zabrać?- Zapytał gdy uspokoił się i napił trochę wina dla przepłukania gardła.

hen_cerbin · 21-02-2018, 14:29

- Mogę, czemu nie - starzec odpowiedział Widdensteinowi i dzięki prostemu czarowi przybrał postać kapłana - Kazać im sobie tylko iść czy coś więcej? A co do pomocy w lokalizacji - możliwe że to da się zrobić jeśli nie umie się maskować. Warto byłoby też uwolnić moich ludzi. Muszą być gdzieś niedaleko. Nie wiecie gdzie ich zamknięto? - zapytał.

Ismerus · 21-02-2018, 18:27

Spoczynek Oskara był krótki, a choroba nadal go gnębiła. Na dodatek był głodny. Całe szczęście miał przy sobie resztki trunków, dlatego nie stracił zupełnie jasności umysłu.
Niespodziewany koszyk z jedzeniem uradował szlachcica, który rzucił się na do konsumpcji swojej części pożywienia.
-Niech idą i nam nie przeszkadzają. Masz jakieś ważne sprawy świątynne. Zresztą nie musisz podawać im powodu...- odpowiedział Dziadkowi, biorąc jednocześnie solidny kęs chleba.-Czy wiemy gdzie ich zamknięto?... - spytał się-Kurczę, chyba nie. Przynajmniej ja nie wiem. Chociaż tyle rzeczy się wydarzyło przez ostatnie dni... Nie no, taką rzecz bym zapamiętał...

**Kerm** · 21-02-2018, 19:34

Nikt nic nie wiedział. Jak zawsze.

- Ostatnio widziałem ich w garnizonie - powiedział Lennart. - Pod wojskową strażą, znaczy. Zapewne tkwią tam do teraz, bo nie sądzę, by ich ktoś wypuścił.

"No chyba że wymarli od zarazy", pomyślał. Myśl tę jednak zostawił dla siebie.

Hakon · 22-02-2018, 14:01

Otto podniósł dłoń wstrzymując Dziadygę przed interwencją.
- Poczekamy aż Svien sobie nie poradzi. Możesz Dziadygo powiedzieć, że Ty się tym zajmujesz. A oni niech pilnują porządku w mieście a nie zajmować się drobiazgami.- Podpowiedział mag Dziadydze.

- Jak się pozbędziemy strażników możesz jako Urlikanin iść po swoich ludzi. Powiesz, że chcesz ich w swoich celach a straż niech zajmie się problemami w mieście bo każdy człowiek się przyda a marnować ludzi na pilnowanie wieśniaków.- Zaproponował rozwiązanie z ludźmi Dziadygi.

Morel · 22-02-2018, 14:29

Roel stał z boku ponury i milczący. Słyszał propozycje dziadygi odnośnie przytrzymania duszy przy ciele. Nie odpowiedział nic. Spojrzał jedynie srogo na starca i swoich kompanów i bez ostrzeżenia zaniósł się ciężkim, mokrym kaszlem zginając się w pół i łapiąc za klatkę, którą przeszył kujący ból.
- Mojej duszy racz się nie tykać - Odparł cicho, kiedy odzyskał oddech, przetarł załzawione oczy i wyprostował się wspierając się o ścianę.

- Trzech strażników prawdopodobnie wciąż pilnuje pustej lecznicy. Jeśli spotkają się z tymi tutaj to dowiedzą się, że to ja wypuściłem Sweina i Ernę. Jeśli do tego zobaczą mnie z kapłanem mogą nabrać niepotrzebnych podejrzeń.Mówił zerkając ukradkiem przez okno
- Najlepiej posłać z konkretnie wyznaczonym zadaniem. Niech znajdą ludzi odpowiedzialnych za samosądy na niziołkach i krasnoludach i przyprowadzą ich do nas. - W głosie akolity zadrżała stłumiona nuta gniewu.

Avitto · 22-02-2018, 19:57

Słysząc prowadzoną w izbie rozmowę szczurołap osłupiał na chwilę.
- Nie mogliście tak od razu? Dziadygo, panie - zaczął Svein nieśmiało. - Weźże ich stont przegoń. Mnie jak mnie, ale jak wygadają, że widzieli to po panią Ernę przyjdom. A przeca my oboje mieli przesłuchania czekać pod strażą i w ukryciu siedzim.

Gob1in · 22-02-2018, 23:21

To wszystko było dziwne... Tak bardzo, jak bardzo może być dziwnym przebywanie w odizolowanym przez wojsko mieście, którego mieszkańcy masowo umierają wskutek zarazy. A wśród nich kroczą tajemniczy ludzie oferujący uleczenie w zamian za porzucenie wiary w bogów powszechnie wyznawanych w Imperium.

Wrócili do domu zmarłego maga, gdzie spędzili noc. Rankiem obudziło ich dobijanie się do drzwi i prezent pozostawiony na progu. Gdy Oskar odczytał pozostawiony w koszu z żywnością list i wniósł kosz do środka, Erich w milczeniu przyglądał się szykującym posiłek towarzyszom. W jego głowie zderzały się ze sobą sprzeczne uczucia - radość z tego, że Greta żyje z niechęcią do tych, którzy nawoływali do porzucenia swych bogów na rzecz innych. I wszystko wskazywało na to, że jego siostra była jedną z nich...

Zamyślony von Kurst siedział przy stole w milczeniu, nie przyłączając się do posiłku. Osłabienie wywołane chorobą postępowało i z każdym dniem czuł się coraz gorzej. Czy naprawdę jedyną nadzieją było przyłączenie się do tych, którzy sprowadzili chorobę na miasto? Czy jedyną alternatywą była śmierć?

- Możemy udać, że chcemy przyłączyć się do tych, którzy szukają wyznawców wśród zarażonych. - Powiedział wreszcie ochrypłym głosem. - Jeśli nam uwierzą, to może uda się ich przekonać, aby zaprowadzili nas do tego, kto stoi za źródłem zarazy. Wtedy go zabijemy... - Wyjaśnił swój plan.

- Greta mnie wysłucha. Powiem jej, że wy też chcecie się przyłączyć... - Dodał.

Hakon · 23-02-2018, 10:51

Widdenstein podniósł głowę znad jedzenia na Ericha.
- Mości Erichu. Wydaje mi się, że przyrzeczenie im wierności nie jest tylko strzępieniem języka a zawiązaniem duszy ze złem przez nich roznoszonym. To chyba zbyt ryzykowne.- Otto spojrzał na Roela i Dziadygę.
Co do Roela wiedział, że raczej się nie zgodzi ale co Dziadyga na ten temat mógł powiedzieć?

hen_cerbin · 23-02-2018, 17:17

- Dziękuję Panie Schatz. - Dziadyga lekko skłonił głowę przed przepatrywaczem, po czym przeniósł uwagę na Otta - Czar trwa kilka chwil zaledwie i głosu nie zmienia. Implikacje są chyba oczywiste. - wyjaśnił czarodziejowi.

- To znaczy kogo? - zapytał Roela - Połowę miasta? Zamierzasz ich osądzić? Ale niech będzie. Myślałem, że chcecie by poszli i tu nie wracali, ale widać źle zrozumiałem.

Dziadyga wzruszył ramionami i ponownie przyjął postać kapłana, po czym postąpił zgodnie z sugestią Morryty, informując jednocześnie strażników, że sprawą Sveina Dahra zajął się osobiście.

21-02-2018, 11:27	#271
Hakon Reputacja: 1	Otto kiwnął głową Svienowi. - Jak coś to się wtrącimy. Dziadygo. Czy wrazie co możesz jako Urlikanin wyjść i uspokoić strażników?- Zapytał i ponownie się rozkaszlał. - Czyli nic nie możesz pomóc? A chociaż namierzysz tego plugawca byśmy mogli się za niego zabrać?- Zapytał gdy uspokoił się i napił trochę wina dla przepłukania gardła.

21-02-2018, 14:29	#272
hen_cerbin Reputacja: 1	- Mogę, czemu nie - starzec odpowiedział Widdensteinowi i dzięki prostemu czarowi przybrał postać kapłana - Kazać im sobie tylko iść czy coś więcej? A co do pomocy w lokalizacji - możliwe że to da się zrobić jeśli nie umie się maskować. Warto byłoby też uwolnić moich ludzi. Muszą być gdzieś niedaleko. Nie wiecie gdzie ich zamknięto? - zapytał. __________________ Ostatni Proszę o odpis: Gob1in, Druidh, Gladin

22-02-2018, 14:01	#275
Hakon Reputacja: 1	Otto podniósł dłoń wstrzymując Dziadygę przed interwencją. - Poczekamy aż Svien sobie nie poradzi. Możesz Dziadygo powiedzieć, że Ty się tym zajmujesz. A oni niech pilnują porządku w mieście a nie zajmować się drobiazgami.- Podpowiedział mag Dziadydze. - Jak się pozbędziemy strażników możesz jako Urlikanin iść po swoich ludzi. Powiesz, że chcesz ich w swoich celach a straż niech zajmie się problemami w mieście bo każdy człowiek się przyda a marnować ludzi na pilnowanie wieśniaków.- Zaproponował rozwiązanie z ludźmi Dziadygi.

22-02-2018, 23:21	#278
Gob1in Reputacja: 1	To wszystko było dziwne... Tak bardzo, jak bardzo może być dziwnym przebywanie w odizolowanym przez wojsko mieście, którego mieszkańcy masowo umierają wskutek zarazy. A wśród nich kroczą tajemniczy ludzie oferujący uleczenie w zamian za porzucenie wiary w bogów powszechnie wyznawanych w Imperium. Wrócili do domu zmarłego maga, gdzie spędzili noc. Rankiem obudziło ich dobijanie się do drzwi i prezent pozostawiony na progu. Gdy Oskar odczytał pozostawiony w koszu z żywnością list i wniósł kosz do środka, Erich w milczeniu przyglądał się szykującym posiłek towarzyszom. W jego głowie zderzały się ze sobą sprzeczne uczucia - radość z tego, że Greta żyje z niechęcią do tych, którzy nawoływali do porzucenia swych bogów na rzecz innych. I wszystko wskazywało na to, że jego siostra była jedną z nich... Zamyślony von Kurst siedział przy stole w milczeniu, nie przyłączając się do posiłku. Osłabienie wywołane chorobą postępowało i z każdym dniem czuł się coraz gorzej. Czy naprawdę jedyną nadzieją było przyłączenie się do tych, którzy sprowadzili chorobę na miasto? Czy jedyną alternatywą była śmierć? - Możemy udać, że chcemy przyłączyć się do tych, którzy szukają wyznawców wśród zarażonych. - Powiedział wreszcie ochrypłym głosem. - Jeśli nam uwierzą, to może uda się ich przekonać, aby zaprowadzili nas do tego, kto stoi za źródłem zarazy. Wtedy go zabijemy... - Wyjaśnił swój plan. - Greta mnie wysłucha. Powiem jej, że wy też chcecie się przyłączyć... - Dodał. __________________ I used to be an adventurer like you, but then I took an arrow to the knee...

23-02-2018, 10:51	#279
Hakon Reputacja: 1	Widdenstein podniósł głowę znad jedzenia na Ericha. - Mości Erichu. Wydaje mi się, że przyrzeczenie im wierności nie jest tylko strzępieniem języka a zawiązaniem duszy ze złem przez nich roznoszonym. To chyba zbyt ryzykowne.- Otto spojrzał na Roela i Dziadygę. Co do Roela wiedział, że raczej się nie zgodzi ale co Dziadyga na ten temat mógł powiedzieć?

21-02-2018, 18:27	#273
Ismerus Reputacja: 1	Spoczynek Oskara był krótki, a choroba nadal go gnębiła. Na dodatek był głodny. Całe szczęście miał przy sobie resztki trunków, dlatego nie stracił zupełnie jasności umysłu. Niespodziewany koszyk z jedzeniem uradował szlachcica, który rzucił się na do konsumpcji swojej części pożywienia. -Niech idą i nam nie przeszkadzają. Masz jakieś ważne sprawy świątynne. Zresztą nie musisz podawać im powodu...- odpowiedział Dziadkowi, biorąc jednocześnie solidny kęs chleba.-Czy wiemy gdzie ich zamknięto?... - spytał się-Kurczę, chyba nie. Przynajmniej ja nie wiem. Chociaż tyle rzeczy się wydarzyło przez ostatnie dni... Nie no, taką rzecz bym zapamiętał...

21-02-2018, 19:34	#274
Kerm Administrator Reputacja: 1	Nikt nic nie wiedział. Jak zawsze. - Ostatnio widziałem ich w garnizonie - powiedział Lennart. - Pod wojskową strażą, znaczy. Zapewne tkwią tam do teraz, bo nie sądzę, by ich ktoś wypuścił. "No chyba że wymarli od zarazy", pomyślał. Myśl tę jednak zostawił dla siebie.

22-02-2018, 14:29	#276
Morel Reputacja: 1	Roel stał z boku ponury i milczący. Słyszał propozycje dziadygi odnośnie przytrzymania duszy przy ciele. Nie odpowiedział nic. Spojrzał jedynie srogo na starca i swoich kompanów i bez ostrzeżenia zaniósł się ciężkim, mokrym kaszlem zginając się w pół i łapiąc za klatkę, którą przeszył kujący ból. - Mojej duszy racz się nie tykać - Odparł cicho, kiedy odzyskał oddech, przetarł załzawione oczy i wyprostował się wspierając się o ścianę. - Trzech strażników prawdopodobnie wciąż pilnuje pustej lecznicy. Jeśli spotkają się z tymi tutaj to dowiedzą się, że to ja wypuściłem Sweina i Ernę. Jeśli do tego zobaczą mnie z kapłanem mogą nabrać niepotrzebnych podejrzeń.Mówił zerkając ukradkiem przez okno - Najlepiej posłać z konkretnie wyznaczonym zadaniem. Niech znajdą ludzi odpowiedzialnych za samosądy na niziołkach i krasnoludach i przyprowadzą ich do nas. - W głosie akolity zadrżała stłumiona nuta gniewu.

22-02-2018, 19:57	#277
Avitto Dział Fantasy Reputacja: 1	Słysząc prowadzoną w izbie rozmowę szczurołap osłupiał na chwilę. - Nie mogliście tak od razu? Dziadygo, panie - zaczął Svein nieśmiało. - Weźże ich stont przegoń. Mnie jak mnie, ale jak wygadają, że widzieli to po panią Ernę przyjdom. A przeca my oboje mieli przesłuchania czekać pod strażą i w ukryciu siedzim.

23-02-2018, 17:17	#280
hen_cerbin Reputacja: 1	- Dziękuję Panie Schatz. - Dziadyga lekko skłonił głowę przed przepatrywaczem, po czym przeniósł uwagę na Otta - Czar trwa kilka chwil zaledwie i głosu nie zmienia. Implikacje są chyba oczywiste. - wyjaśnił czarodziejowi. - To znaczy kogo? - zapytał Roela - Połowę miasta? Zamierzasz ich osądzić? Ale niech będzie. Myślałem, że chcecie by poszli i tu nie wracali, ale widać źle zrozumiałem. Dziadyga wzruszył ramionami i ponownie przyjął postać kapłana, po czym postąpił zgodnie z sugestią Morryty, informując jednocześnie strażników, że sprawą Sveina Dahra zajął się osobiście. __________________ Ostatni Proszę o odpis: Gob1in, Druidh, Gladin