Limhandil skinął głową Wilhelmowi.
- Bogowie dali nam to schronienie. Coś co jest nie umyka moim oczom więc i je znalazłem.- przemówił uśmiechając się ciepło.

Zwierzęta były niespokojne co nie uszło uwadze i elfowi. Ten zaczął być bardziej czujny mimo, że miejsce było sprawdzone wcześniej.
- Ragnarze. Może zapytaj przyjaciela co go tak niepokoi?- Rzucił do khazada po czym sam spróbował dogadać się z niedźwiedziem.
- Czy to miejsce jest zamieszkałe?- Zaczął pytania.
- To miejsce nawiedzone?- Kontynuował.
- To jakaś pułapka?- Zadawał pytanie po pytaniu dając misiowi możliwość kiwania łbem w formie odpowiedzi.

Sam elf nie rozstawał się z bronią a wierzchowca rozkulbaczył mając jedna rękę ciągle w zasięgu miecza. Wolał nie ryzykować i być zaskoczonym bez broni. Zdjął mokre odzienie by oschło trochę i rozejrzał się za miejscem na rozpalenie ogniska. Może w jaskini jest jakiś otwór, który mógł wyprowadzać dym na zewnątrz. Pod drzewami było sporo gałęzi i ze zmysłem i umiejętnościami Limhandil starał się trochę ich nazbierać zanim drzewa nie przepuszczą wody.

- Chciałbym się dowiedzieć przyjaciele. Co dalej czynimy i jak zamierzacie odnieść się do zadania Inkwizytora?- Zapytał gdy zrobiło się spokojniej. Elf nie znał aż tak dobrze celów i rozumowania ludzi i wolał się wprost zapytać niż się domyślać.

Po znalezieniu jaskini Lavina zrzuciła mokra pelerynę i owinęła się kocem. Chciała coś zjeść ale widząc jak zachowują się zwierzęta postanowiła je najpierw trochę uspokoić.
Głównie Lotkę i klacz Santiago, niedźwiedziem zajmie się Ragnar o ogier Reinmara jako koń wojskowy lepiej sobie radził.
Przemawia doń spokojnym tonem gładząc po chrapach, choć kiedy Limhandil zadał bardzo ciekawe pytanie, ‘Co dalej?’ przeniosła część swojej uwagi na resztę podróżnych.

Grota była przytulna niczym reiklandzki zamtuz, a jednak konie reagowały co najmniej niepokojem. Bojowy wierzchowiec Reinmara parskał i tupał, niezadowolony, kiedy rajtar podprowadził go bliżej wejścia.
- Spokojnie...- uspokajał wierzchowca i jednocześnie spoglądał nieufnie w stronę jaskini. Ale skoro elf stwierdził, że bezpiecznie jest, być może zwierzęta czuły zapach drapieżnika. Niedźwiedź khazada jednak również mruczał i warczał, jakby bał się tego co może czekać na nich w środku. I kiedy estalijczyk zaproponował zwiad, Reinmar nie odmówił.
- Ja idę. Też nie lubię mieć żadnych wrogów dokoła kiedy śpię - zawyrokował i poszedł po broń. Po chwili stał już obok zwadźcy, z dwoma pistoletami w dłoniach. Każdy wpierw sprawdził, czy sprężyny w kołach są dobrze naciągnięte, po czym odciągnął kurki, które kliknęły cicho.
- Prowadź, panie Santiago - mruknął zajmując miejsce lekko z tyłu, tak, aby w razie ewentualnego spotkania z jakimś przeciwnikiem nie postrzelić zwadźcy, tylko posłać oba strzały nieco bokiem od niego. O ile cokolwiek się tam czaiło.

Lavina widziała jak mężczyzną szybko biło dobitki z rzekomym "potworem w głębi jaskini". Pokręciła głową w niedowierzaniu i powiedziała.
- Nie mam w zwyczaju pchać się między gorzałę a zakąskę. Zostanę tutaj z końmi.

Limhandil patrzył przez chwilę w głąb szczeliny. Po czym zwrócił się w drugą stronę i patrzył na okolice wejścia do jaskini.
- Sprowadziłem Was tu to i pójdę sprawdzić co czai się w głębinach.- Mówił to z nieukrywanym zadowoleniem. Nie lubił zamkniętych przestrzeni a przede wszystkim pod ziemią.
Wziął łuk, strzały oraz miecz i tarczę. Plecak i zbędne toboły zostawił i przygotował się do zejścia w podziemia.

Rajtar czuł, że coś jest nie tak. Wpatrywał się w głąb jaskini, próbując dostrzec coś więcej niż ciemność, ale nie miał zmysłów starych ras.

Reinmar podszedł do szczątków człowieka, chwilę je oglądając. Schował jeden pistolet za pas i sięgnął do rękojeści miecza, który w tych warunkach wydawał się dziwnie nie na miejscu. Metalowa broń poddana wilgoci jaskini już dawno i pokryłaby się rdzą, szczególnie widząc w jakim stanie były znalezione szczątki.

- Co o tym sądzicie?- powiedział cicho.

Rajtar nie wyciągał miecza z pochwy całkowicie. Pozwolił sobie jedynie na wyciągnięcie go tak, aby klinga była widoczna dla estalijczyka i elfa, których zdanie chciał poznać. Zwadźca znał się na broni i szermierce, a elfy miały wiedzę na temat dawnej magi tego świata.