[WFRP 1.ed] Bracia krwi 2. Łabędzi śpiew - Strona 33

hen_cerbin · 26-06-2018, 18:02

- Na razie to poddam się leczeniu. A co do rytuału, to gdy dowiem się o co w nim chodzi - stwierdził słaniający się na nogach Emmerich. I dodał: - Warto spróbować wyciągnąć jakąś nagrodę za obronę miasta. I zdjąć blachy z trupa, mogą być sporo warte.

- Obawiam się, że dopiero początek - krótko odpowiedział na pytanie Bardaga, mając podobne podejrzenia jak Gerhart.

Feniu · 26-06-2018, 21:47

Ulli nie wiedział jak się ma zachować. Towarzysze byli ranni,a on w zasadzie wcale nie ucierpiał. Kilka oparzeń i to na dodatek nie groźnych. Cieszył się w duchu, że uratował dziecko. Jeszcze bardziej cieszył się z faktu, że kamratom udało się pokonać zagrożenie.

Na słowa Hermana skinął tylko głową. Zastanawiał się gdzie był kapłan podczas ataku. Zastanawiał się gdzie była reszta mieszkańców podczas ataku. - Jak nic trzeba będzie upomnieć się o zapłatę za obronę mieściny. - przytaknał pomysłowi Emmericha.
- Całkowite wylizanie się z ran może potrwać dość długo - stwierdził oczywisty fakt, - ale może udałoby się załatwić jakiś wóz byście dość wygodnie mogli stąd wyjechać - spojrzał na rannych.

Fyrskar · 26-06-2018, 23:44

- Mogę spróbować uleczyć kogoś magią, ale obawiam się, że da to marny skutek w przypadku poważniejszych ran. - Spojrzał na Gerharta.

Choć Albrecht nie mógł o tym wiedzieć, przez jego głowę przeleciały myśli podobne do tych Ulliego - po raz kolejny wyszedł bez szwanku, podczas gdy jego towarzysze, rodzina i przyjaciele zostawali ranni i ginęli. Jeśli tak wyglądało szczęście, to żałował, że nie urodził się pechowcem.

- Wybacz, że cię tutaj zostawiłem Gerhart. - Ukląkł obok towarzysza. - Zobaczyłem, jak Ulli rzucił się w płomienie i bałem się, że przypłaci to życiem. Wyszło na to, że nie miałem racji.

- Warto upomnieć się o nagrodę, to na pewno. Te blachy z kolei... mam co do nich złe przeczucia. Najlepiej byłoby je zniszczyć. Morryto, masz jakiś pomysł? Może egzorcyzm?

Na koniec pozostawała kwestia opuszczenia miasta.
- Boję się, że opuszczenie miasta może niewiele dać. A w drodze, poza murami, jesteśmy jeszcze bardziej narażeni.

Hakon · 27-06-2018, 10:44

Bardag wsłuchiwał się w wypowiedzi zebranych. Zerkał to na jednego to na drugiego.
- Wóz jest w posiadaniu Asslaka.- Wtrącił się i dźwignął by podejść do dziwnego miecza.
- Magu. Chciałbym byś się przyjrzał tej broni jeśli znajdziesz czas. To bardzo potężny przedmiot, ale czy spaczony chaosem?- Sięgnął po miecz przez koc. Owinął zdobyczny przedmiot i był gotów udać się na odpoczynek.
- Chyba kpicie. Te tyczki nazywacie murem? Tu więcej dziur niż w serze z Przeskoku. Pozostawając tu, tylko narażamy te człeczyny. Bierzmy zapłatę i ruszmy do Asslakowego browaru.- Odparł były szampierz.

Gormogon · 27-06-2018, 14:22

- Od nich niech zależy co zrobić mamy, a on wóz udostępni w konieczności. - odpowiedział kompanom Alsaak.

Feniu · 28-06-2018, 21:55

Ulli wiedział, że może liczyć na przyjaciela z rodzinnego interesu. Skoro wóz już mieli to nie pozostało nic innego jak rozliczyć się z mieszkańcami tej zapadłej mieściny i udać się w stronę cywilizacji.

- Możemy ruszyć choćby rano tylko, że zielarka zapewne musiałaby zająć się waszymi ranami - spojrzał na Emmericha, Gerharda i Bardaga.
- Mój dziad na pewno przyjmie z radością takich chwatów jak wy, on lubi ciekawe opowieści, a tych zapewne nie będzie nam brakowało.

Po chwili zwrócił się do Hermana - a ty pojedziesz wraz z nami? Olge z pewnością chętnie by cię zobaczyła - zrobił krótką pauzę - żywego.

Avitto · 30-06-2018, 22:47

Herman słowem nie odpowiedział na pytanie Ulliego. Właściwie morryta milczał od początku rozmowy, co w normalnych warunkach nie dziwiło. Tym razem dzięki łunie rzucanej przez następny zajęty ogniem budynek każdy mógł dostrzec, że twarz kapłana skamieniała ze zdziwienia. I strachu. Wpatrywał się w rosnący ogień za plecami rozmawiających chwatów. Płonęły już niemal wszystkie zabudowania wzdłuż palisady na północno-wschodnim skraju osady, z osławionym kurnikiem obserwacyjnym włącznie. Nie to jednak zmroziło krew jednorękiego mężczyzny.
Zwłoki Axela Kramera zniknęły. Jego zbroja wyglądała jak stratowana przez tabun dzikich koni. Po ziemi zaś biegły setki białawych, odbijających blask ognia strużek wody. Wszystkie miały jeden cel – gromadziły się wokół zwłok martwego ogara Khorne'a w formie mydlanej bańki. Wielkiej, mydlanej bańki. Bańka z każdą sekundą rosła na wszystkie strony aż osiągnęła wymiar przeciętnej dwukółki. Jakby tego było mało truchło wilczycy wewnątrz bańki zaczęło... Latać. Unosiło się bezwładnie i falowało delikatnie z każdym drżeniem bańki.

Morryta zbliżył się do dziwnego tworu. Nie odzywał się przy tym więc można było jedynie zgadywać czy kierował się ciekawością czy też wskazówkami otrzymanymi od swego patrona. Znalazł się we wnętrzu bańki. Nagle jego ciałem wstrząsnął skurcz bólu.

Feniu · 01-07-2018, 21:52

Ulli miał dość tego miejsca. Obserwując Hermana aż zdębiał. - Ki diabeł - rzekł i żałował, że nigdy nie był bardziej pobożny. Gdy Herman znalazł się w środku czas było działać, podbiegł więc do kapłana widząc jego cierpienie , próbował go wyrwać z rosnącej sfery.

**Kerm** · 01-07-2018, 22:20

Pomysł, by jak najszybciej opuścić tę przeklętą miejscowość, był słuszny i nie tylko Gerhart tak uważał. Problem jednak na tym polegał, iż od pomysłu do jego realizacji czasami było bardzo, ale to bardzo daleko.

Na widok tego, co działo się w okolicach ciała wilczycy Gerhart splunął, a potem zrobił znak odpędzania demonów.

- Trzeba to zniszczyć, zanim przeklęty Axel znów się odrodzi - powiedział.

Problem na tym jednak polegał, że Gerhart nie miał ani sił, ani pomysłu na sposób realizacji swojej własnej propozycji.

Hakon · 02-07-2018, 09:20

Bardag był zadowolony z podjętych decyzji. Jednak to co towarzyszyło rozmowie wzbudziło w nim tylko obrzydzenie.
- Przeklęte chaosyckie nasienie!- Warknął i zaczął się odsuwać od bańki.

- Albrecht, Alsaak! Może waszymi magicznymi rzeczami to ruszycie zanim pochłonie całą wiochę?- Rzucił do stojących i wślepiających się kompanów.

26-06-2018, 18:02	#321
hen_cerbin Reputacja: 1	- Na razie to poddam się leczeniu. A co do rytuału, to gdy dowiem się o co w nim chodzi - stwierdził słaniający się na nogach Emmerich. I dodał: - Warto spróbować wyciągnąć jakąś nagrodę za obronę miasta. I zdjąć blachy z trupa, mogą być sporo warte. - Obawiam się, że dopiero początek - krótko odpowiedział na pytanie Bardaga, mając podobne podejrzenia jak Gerhart. __________________ Ostatni Proszę o odpis: Gob1in, Druidh, Gladin

26-06-2018, 21:47	#322
Feniu Reputacja: 1	Ulli nie wiedział jak się ma zachować. Towarzysze byli ranni,a on w zasadzie wcale nie ucierpiał. Kilka oparzeń i to na dodatek nie groźnych. Cieszył się w duchu, że uratował dziecko. Jeszcze bardziej cieszył się z faktu, że kamratom udało się pokonać zagrożenie. Na słowa Hermana skinął tylko głową. Zastanawiał się gdzie był kapłan podczas ataku. Zastanawiał się gdzie była reszta mieszkańców podczas ataku. - Jak nic trzeba będzie upomnieć się o zapłatę za obronę mieściny. - przytaknał pomysłowi Emmericha. - Całkowite wylizanie się z ran może potrwać dość długo - stwierdził oczywisty fakt, - ale może udałoby się załatwić jakiś wóz byście dość wygodnie mogli stąd wyjechać - spojrzał na rannych.

26-06-2018, 23:44	#323
Fyrskar Reputacja: 1	- Mogę spróbować uleczyć kogoś magią, ale obawiam się, że da to marny skutek w przypadku poważniejszych ran. - Spojrzał na Gerharta. Choć Albrecht nie mógł o tym wiedzieć, przez jego głowę przeleciały myśli podobne do tych Ulliego - po raz kolejny wyszedł bez szwanku, podczas gdy jego towarzysze, rodzina i przyjaciele zostawali ranni i ginęli. Jeśli tak wyglądało szczęście, to żałował, że nie urodził się pechowcem. - Wybacz, że cię tutaj zostawiłem Gerhart. - Ukląkł obok towarzysza. - Zobaczyłem, jak Ulli rzucił się w płomienie i bałem się, że przypłaci to życiem. Wyszło na to, że nie miałem racji. - Warto upomnieć się o nagrodę, to na pewno. Te blachy z kolei... mam co do nich złe przeczucia. Najlepiej byłoby je zniszczyć. Morryto, masz jakiś pomysł? Może egzorcyzm? Na koniec pozostawała kwestia opuszczenia miasta. - Boję się, że opuszczenie miasta może niewiele dać. A w drodze, poza murami, jesteśmy jeszcze bardziej narażeni.

27-06-2018, 10:44	#324
Hakon Reputacja: 1	Bardag wsłuchiwał się w wypowiedzi zebranych. Zerkał to na jednego to na drugiego. - Wóz jest w posiadaniu Asslaka.- Wtrącił się i dźwignął by podejść do dziwnego miecza. - Magu. Chciałbym byś się przyjrzał tej broni jeśli znajdziesz czas. To bardzo potężny przedmiot, ale czy spaczony chaosem?- Sięgnął po miecz przez koc. Owinął zdobyczny przedmiot i był gotów udać się na odpoczynek. - Chyba kpicie. Te tyczki nazywacie murem? Tu więcej dziur niż w serze z Przeskoku. Pozostawając tu, tylko narażamy te człeczyny. Bierzmy zapłatę i ruszmy do Asslakowego browaru.- Odparł były szampierz.

27-06-2018, 14:22	#325
Gormogon Reputacja: 1	- Od nich niech zależy co zrobić mamy, a on wóz udostępni w konieczności. - odpowiedział kompanom Alsaak. __________________ „Wiele pięknych pań zapłacze jutro w Petersburgu!”

28-06-2018, 21:55	#326
Feniu Reputacja: 1	Ulli wiedział, że może liczyć na przyjaciela z rodzinnego interesu. Skoro wóz już mieli to nie pozostało nic innego jak rozliczyć się z mieszkańcami tej zapadłej mieściny i udać się w stronę cywilizacji. - Możemy ruszyć choćby rano tylko, że zielarka zapewne musiałaby zająć się waszymi ranami - spojrzał na Emmericha, Gerharda i Bardaga. - Mój dziad na pewno przyjmie z radością takich chwatów jak wy, on lubi ciekawe opowieści, a tych zapewne nie będzie nam brakowało. Po chwili zwrócił się do Hermana - a ty pojedziesz wraz z nami? Olge z pewnością chętnie by cię zobaczyła - zrobił krótką pauzę - żywego.

30-06-2018, 22:47	#327
Avitto Dział Fantasy Reputacja: 1	Herman słowem nie odpowiedział na pytanie Ulliego. Właściwie morryta milczał od początku rozmowy, co w normalnych warunkach nie dziwiło. Tym razem dzięki łunie rzucanej przez następny zajęty ogniem budynek każdy mógł dostrzec, że twarz kapłana skamieniała ze zdziwienia. I strachu. Wpatrywał się w rosnący ogień za plecami rozmawiających chwatów. Płonęły już niemal wszystkie zabudowania wzdłuż palisady na północno-wschodnim skraju osady, z osławionym kurnikiem obserwacyjnym włącznie. Nie to jednak zmroziło krew jednorękiego mężczyzny. Zwłoki Axela Kramera zniknęły. Jego zbroja wyglądała jak stratowana przez tabun dzikich koni. Po ziemi zaś biegły setki białawych, odbijających blask ognia strużek wody. Wszystkie miały jeden cel – gromadziły się wokół zwłok martwego ogara Khorne'a w formie mydlanej bańki. Wielkiej, mydlanej bańki. Bańka z każdą sekundą rosła na wszystkie strony aż osiągnęła wymiar przeciętnej dwukółki. Jakby tego było mało truchło wilczycy wewnątrz bańki zaczęło... Latać. Unosiło się bezwładnie i falowało delikatnie z każdym drżeniem bańki. Morryta zbliżył się do dziwnego tworu. Nie odzywał się przy tym więc można było jedynie zgadywać czy kierował się ciekawością czy też wskazówkami otrzymanymi od swego patrona. Znalazł się we wnętrzu bańki. Nagle jego ciałem wstrząsnął skurcz bólu.

01-07-2018, 21:52	#328
Feniu Reputacja: 1	Ulli miał dość tego miejsca. Obserwując Hermana aż zdębiał. - Ki diabeł - rzekł i żałował, że nigdy nie był bardziej pobożny. Gdy Herman znalazł się w środku czas było działać, podbiegł więc do kapłana widząc jego cierpienie , próbował go wyrwać z rosnącej sfery.

01-07-2018, 22:20	#329
Kerm Administrator Reputacja: 1	Pomysł, by jak najszybciej opuścić tę przeklętą miejscowość, był słuszny i nie tylko Gerhart tak uważał. Problem jednak na tym polegał, iż od pomysłu do jego realizacji czasami było bardzo, ale to bardzo daleko. Na widok tego, co działo się w okolicach ciała wilczycy Gerhart splunął, a potem zrobił znak odpędzania demonów. - Trzeba to zniszczyć, zanim przeklęty Axel znów się odrodzi - powiedział. Problem na tym jednak polegał, że Gerhart nie miał ani sił, ani pomysłu na sposób realizacji swojej własnej propozycji.

02-07-2018, 09:20	#330
Hakon Reputacja: 1	Bardag był zadowolony z podjętych decyzji. Jednak to co towarzyszyło rozmowie wzbudziło w nim tylko obrzydzenie. - Przeklęte chaosyckie nasienie!- Warknął i zaczął się odsuwać od bańki. - Albrecht, Alsaak! Może waszymi magicznymi rzeczami to ruszycie zanim pochłonie całą wiochę?- Rzucił do stojących i wślepiających się kompanów. Ostatnio edytowane przez Hakon : 02-07-2018 o 11:16.