A więc szedł do zamku negocjować w sprawie maga. Ich maga z "Bełta", którego próbowali porwać zanim Karaluch wpadł do wody i stracił pamięć. Słowa pirata sugerowały, że stary pierdziel wciąż jest w rękach załogi, że tamci wciąż go szukają. Kto wie, może to czarodziej rzucił jakiś czar, który odebrał Nicollo wspomnienia? Ale po co? Karaluch nie miał czasu się zastanawiać, stukot butów stawał się coraz głośniejszy
Stanął za piratem, robiąc z niego żywą tarczę i zaczął ciągnąć do tyłu, obserwując baszty i główne wrota. W ręce już trzymał granat dymny.
- Zostałem tu wysłany na negocjacje - krzyknął - Jeśli spadnie mi włos z głowy, naszemu czarodziejowi spadnie głowa z szyi! Możemy się dogadać, ale będę rozmawiał tylko z waszym wodzem! Chyba, że to skończona pizda co woli się ukrywać za murami niż spotkać twarzą w twarz z jednym człowiekiem
Nicollo postanowił zwrócić się bezpośrednio do wodza licząc, że ten obserwuje widowisko z ukrycia.
- Jeśli mnie słyszysz wyjdź do mnie, nie mam czasu na zabawy! Inaczej sam do ciebie przyjdę, ale wtedy to już nie będzie przyjemna rozmowa!

W przypadku gdy jednak zostanie zaatakowany, zamierzał ukryć się w dymie, obrzucać przeciwników ognistymi koktajlami a potem znów rzucając granat dymny w zamieszaniu przedrzeć się przez wrota zabijając wszystkich, którzy staną mu na drodze.

To on, pomyślał Nicollo a dłonie złożyły mu się w pięści. Po tylu miesiącach poszukiwań, w końcu znaleźli renegata. Karaluch zawsze działał impulsywnie i przez jeden moment gotowy był nie zbaczając na nic rzucić się na mężczyznę i spuścić z niego krew, zanim sam skona od bełtów i strzał wymierzonych przez strażników zamku. Opanował się jednak, próbował zebrać myśli. Jeśli faktycznie przybył na negocjację, nie mógł w takim momencie zawieść swoich ludzi.
- Jestem łowcą czarownic i sram na tego bezużytecznego starca – odpowiedział zgodnie z prawdą - Nie potrafił nas obronić przed twoimi siepaczami, skoro twierdzisz, że tobie przyda się bardziej, w porządku, możemy się dogadać. Zależy mi tylko na załodze, to dobrzy ludzie, dzielni marynarze, na których w domu czekają żony i dzieci. Nasz statek zatonął, więc chcę dostać nową łajbę. Daj mi gwarancję, że nikomu nie spadnie włos z głowy a dostaniesz czarodzieja. Jutro rano na przystani ma czekać na nas zacumowany statek. Ja zostanę z czarodziejem a gdy upewnię się, że załoga odpłynęła oddam ci go. Jeśli spróbujesz nas oszukać, osobiście poderżnę staremu gardło i przyniosę ci jego łeb na tacy. Jeszcze jedno magu. Mam na ciebie zlecenie, więc nie będę bawił się w subtelności i dworskie dyplomacje. Gdy będzie już po wszystkim i moi ludzie stąd odpłyną, miej świadomość, że jeden z nas jutro po raz ostatni zobaczy wschód słońca. Czy to dla ciebie jasne? Czekam na twoją odpowiedź.
Nicollo każde słowo wypowiedział z pełnym przekonaniem, szczerze, tak jak w tym momencie czuł i myślał.