Orgi_M

Ralf struga sobie nożem jakiś patyk...

 

Reinhard

Zbrojny zeskoczył z konia i zajrzał do wnętrza karety. Na jego obliczu malował się grymas zaskoczenia. Sama krwawa łaźnia nie zrobiła na nim wrażenia.
-Odeskortujemy was do rajcy Zygfryda von Zellerna. Jestem przekonany, że to nie wy dokonaliście tej zbrodni - po co byście się pchali w nasze ręce - ale decyzję musi podjąć członek Małej Rady. A nim jest własnie pan von Zelern. Ciało jego kuzyna Augusta powinno mu być dostarczone.
Przejeżdżacie przez obóz wojskowy, obóz uchodźców, podgrodzie, w końcu trafiając do miasta. Budynki są skonstruowane z jasnego wapienia, wiele z nich jest pobielonych lub pomalowanych. WIdać, że mieszczanom wiedzie się niezgorzej.
Docieracie do majątku w Dzielnicy Srebrnej. Dom jest zbudowany z wewnętrznym dziedzińcem, na modę tileańską. Po posłaniu umyślnego do karety biegnie otyły szlachcic. Widząc trupa, zanosi się szlochem. Zwraca się do zbrojnego.
-Co tu się stało?
Ten milcząco wskazuje was dłonią.

 

Orgi_M

Wyciągnąwszy drugi, większy i zupełnie jeszcze nieoskrobany patyk, wskazując kozikiem na Richarda Krupse mówię.
- Jaśnie szanowny Pan piękny wszystko Panu tutaj wyjaśni, a owa jeszcze bardziej nadobna białogłowa zaraz z wdziękiem i uśmiechem poprosi o nocleg dla nas, kolację i karafkę wina. Natomiast ja jak zwykle cichy i spokojny zadbam o ich bezpieczeństwo, na krok ich nie odstępując. - Mówiąc to znowu pogrążam się w struganiu patyka pozornie oderwany od świata. Zachowuje się jak osobisty ochroniarz Richarda, dzięki czemu mam nadzieję niepostrzeżenie uczestniczyć we wszelkich spotkaniach, naradach czy zwykłych rozmowach (i oczywiście uratować mu dupę, gdyby zaszła taka konieczność). Gdyby Krupse starł się gdzieś urwać sugeruję mu, ze bardzo nieubezpieczenie jest poruszać się po tym mieście samemu.
Uważnie obserwuję Zygfryda, rodzinne konotacje i interesy powiązane są zwykle z takim czymś jak dziedziczenie. W moim zawodzie musze oceniać moich "rozmówców" zatem zapewne jestem wyczulony na grę aktorską. Tutaj Ralf lekko się rozmarzył wspominając ostatnie negocjacje:
(Panie kochany, nic nie mam wszystkie pieniądze mi ukradli, przysięgam, błagam, jak nie będę miał palca to jak odpracuję mój dłuAAAAAAAA! Mam Ma MAM Pieniądze, są w skrytce, nie odcinaj mi kciuka!)

 

Ulrich

W międzyczasie schodzę z kozła i się rozglądam. Odgrywam nieznacznie oszołomionego i wymęczonego. Następnie spoglądam wprost na opływającego w luksusy prosiaka... Zygfryda znaczy. Zwracając uwagę na fakt, że jesteśmy na ulicy, staram się nie mówić zbyt głośno.
- Nazywam Się Richard Krupse. (wskazuję na Lexę) Towarzyszy mi szanowna Lexa von Leven.

Ralfa póki co pomijam, może lepiej, aby był (przynajmniej chwilowo) społecznie mniej widoczny. Staram się także odciągnąć uwagę Zygfryda od jego zachowania.

- Podróżujemy z Nuln. Ledwo trzy dni temu gościliśmy w obozie Sans Retour. W drodze do miasta natrafiliśmy na Waszą karetę. Innanzitutto, le mie condoglianze pe cugino. Kwestię wypowiadam płynnie, z obcym akcentem. (Jeśli zauważę, że nie rozumie, pospiesznie tłumaczę na staroświatowy)

W trakcie dalszej rozmowy, w zależności od jej rozwoju:
- zwracam uwagę, iż jesteśmy w miejscu publicznym i wolał bym uniknąć poruszania kwestii rodzinnych w tych okolicznościach (sugerując zaproszenie nas do środka)
- wspominam o pozdrowieniach dla niego i listach od Otgerda (oficer z obozu). Może uda się podbić zaufanie w ten sposób.
- Ralfa przedstawiam jako ochroniarza i pomocnika.

Są i inne wątki, ale to pewnie się wyjaśni w trakcie rozmowy.

 

Lexa

Lexa póki co pozwala Richardowi przejąć pałeczkę. Kiedy ją przedstawia kiwa tylko głową i daje lekki ukłon. Odzywa się tylko jeśli tego wymaga sytuacja. Skupia się przede wszystkim na obserwacji okolicy, posiadłości jeśli rzeczywiście zostaniemy do niej zaproszeni i relacji między poszczególnymi członkami rodziny - kto kogo lubi, kto kogo nie lubi, kto ma ostatnie słowo, kogo się słucha itp. zależy mi też na zobaczenie ich reakcji na nieboszczyka i list - czy są zaskoczeni czy nie, czy im się coś wymsknie (może padnie jakieś nazwisko kogo podejrzewają o zbrodnie? - na dworze w razie czego takie informacje mogą być sporo warte).
Nadal obserwuję towarzyszących mi mężczyzn - jak sobie radzą w sytuacji towarzyskiej. Póki co jestem pod wrażeniem Ralfa i jego umiejętności adaptowania się do sytuacji i przearanżowania swojej "profesji" na potrzeby sytuacji. Wydaje mi się, że w przyszłości może się okazać bardzo przydatny jeśli tylko uzna, że ja jestem przydatna dla niego...

 

Reinhard

Jesteście na dziedzińcu wewnętrznym domu zbudowanego na wzór tileański. Na pewno ciężko go ogrzać, ale ktoś taki jak Zellern nie musi się martwić kosztami opału.
Kiedy zobaczył ciało, widać przerażenie na jego twarzy. Po przeczytaniu kartki zbladł jeszcze bardziej. Dłuższą chwilę łapał oddech. Opanował się szybko, jak wytrawny polityczny gracz.
-Znajdźcie mi Semka – polecił Straży Wolfenburskiej, po czym zwrócił się do was.
-Dziękuję wam za przywiedzenie do mnie mego czcigodnego wuja. Poślę po kapłana Morra i rozpoczniemy przygotowania do pogrzebu. Widzieliście Augusta po raz ostatni, co przykuło waszą uwagę? O, przepraszam, jesteście zdrożeni. Zapraszam na kielich wina do mnie do gabinetu.

 

Orgi_M

Pomagam zebrać jakieś rzeczy do noszenia, plączę się z tyłu, w sam raz, aby znaleźć okazję, aby z każdym wymienić kilka ukradkowych zdań.
Do Richarda:
- Ktoś celnie trafił, gorzelniku, grubasek zabrudził hajdawery dwa razy najpierw na widok trupa, potem na widok notatki. Coś mi się zdaje, że komuś bardzo, ale to bardzo zależało, aby zaaranżować (jeśli widzę brak zrozumienia na twarzy gorzelnika to okrótce wyjaśniam co to znaczy) to morderstwo w ten szczególny sposób. Mogę się założyć o noc z nalepsza dziwką w tym mieście, że ów list odnosi się do jakiejś rodzinnej klatwy, przepowiedni lub innego tałatajstwa. Dlatego drogi gorzelniku nie zdradzaj się może od razu z tą spostrzeżoną przez Ciebie raną.
Natomiast wobec Lexy pomagam oczywiście w niesieniu jakiś pakunków i korzystając z chwili mówię do niej (jak jest okazja to na ucho).
Do Lexy
Myślę moja... towarzyszko podróży, że nie powinniśmy od razu opowiadać o tym, że znaleźliśmy ślady morderstwa. Dajmy najpierw szanownemu gospodarzowi wyspowiadać się. Bardzo się przestraszył gdy usłyszał treść notatki. Taka piękna i obeznana w dworskich zwyczajach dama jak Ty z pewnością zdoiła się czegoś więcej dowiedzieć.

 

Lexa

- Ralf, daruj sobie sentymenty proszę. Za każdym razem, kiedy próbujesz mnie utytułować prawie dławisz się swoimi słowami. Mów mi po prostu Lexa. Zaoszczędzimy tym sobie sporo czasu i niezręcznego wymieniania uprzejmości.
Po tym bierze głęboki oddech i mówi dalej: Masz rację, w tym momencie najlepszym krokiem będzie pozwolenie szanownemu Panowi opowiedzieć o swoich problemach i poprosić nas o pomoc, bo zapewne do tego będzie dążyła ta dyskusja.

 

Reinhard

Zellern prowadził was przez hall, a następnie korytarz pełen obrazów surowych przodków, bogactwa i dyskretnej służby. W luksusowym gabinecie chwilę się zawahał, po czym kazał wyjść dwóm gwardzistom nieco jeno ustępującym gabarytami i surowości grymasu na gębach Ralfowi. Osobiście nalał gościom znakomitego, bretońskiego wina.

-Przepraszam, że tek bezpośrednio przechodzę do sedna, ale i okoliczności tego wymagają. W normalnych warunkach bylibyście państwo aresztowani do wyjaśnienia, a sprawa byłaby przedstawiona Małej Radzie, czyli między innymi już mnie, jako dziedziczącemu po wuju. Wśród praw Rady jest między innymi sądzenie szlachty w sprawach dotyczących miasta. |Nie jest to jednak pierwsze morderstwo tego typu…

-Tu zbliżam się do waszych szacownych postaci. Jesteście w mieście nowi, nikomu nie znani. Rozwiązanie sprawy zabójstwa znamienitego szlachcica pozwoli wam wejść na salony w odpowiedni sposób. Ja również będę potrzebował przyjaciół na dworze, jako świeżo upieczony członek Małej Rady… a mam czym wyrazić wdzięczność – wskazał na wszystko wokół.
-Czy podejmiecie się tej sprawy?

 

Orgi_M

----Odpowiadając Lexie-----
-Zgoda, ale wymyśl proszę jakieś inne miano, pseudonim, lub ksywkę bowiem strasznie nieswojo czuję się nazywając cię lexa, z przyczyn, o których zapewne nie chamiałabyś słyszeć - tutaj robię oddech, jakbym już zakończył, po czym dodaje -w więzieniu bowiem mianem laxy określano niezbyt zwięzły stolec i naprawdę nie chcę cię urazić. Mogę cię nazywać Piorunooka, sądząc po tym jak teraz patrzysz. A słowo "sentymenty" ma nieco odmienne znacznie, niż mniemasz. - Po czym patrzę się na Lexę spokojnie i z sympatią bez najmniejszego cienia żartu czy kpiny, wręcz jakby z niepewnością czy strachem.
----- odnośnie sceny w komnacie

Gdybym miał patyk, to właśnie przestał bym go strugać, zachowuje jednak zwyczajowy brak jakiejkolwiek myśli na mym obliczu.