- To naprawdę nie jest czas na dylematy moralne. - John stanął obok Rafa. Mówił cicho i spokojnie z pewnością kropli drążącej skałę.

- To roboty ze skórą i mięśniami, zamiast przewodów i chipów. Sam widziałeś, że są konstruowane w jednym celu. - agent celowo użył słów odczłowieczających. Dla niego nie robiło to różnicy, był szpiegiem i płatnym mordercą, ale "dziennikarz" na pewno miał gdzie indziej ustawiony punkt empatii do innych.


- Jaką mamy pewność, że nie wrócą tu? Z tego co mówił dziennikarz, pozyskanie ciebie jest kluczowe dla ich misji - John tym razem zwrócił się do sześciorękiej staruchy. Przyglądał się jej uważnie. Teraz, gdy nie był zajęty wybijaniem zębów jej podobnym i walką z klonami mógł przyjrzeć się dokładniej tej przedziwnej istocie.
- Wisisz nam transport stąd. Twój ziomek zestrzelił wojskowy helikopter - dodał po chwili. W istocie, wydostanie się z dżungli mogło nie być tak łatwe, jakby na pierwszy rzut oka mogło to wyglądać.


~ Z drugiej strony, posiadanie takiej mocy... ~ rozmarzył się. Gdyby był w stanie posiąść moc strącania bojowych maszyn za pomocą magicznych pocisków wystrzeliwanych ze swojego ciała... W połączeniu z umiejętnościami, którymi już dysponował, byłby najpotężniejszym człowiekiem... ~ albo jednym z najpotężniejszych ~ upomniał siebie przypominając o wyczynach młodego mnicha Shaolin. Jego dziewczyńskie krzyki przy uderzeniach nadal budziły uśmiech politowania, ale umiejętności bojowych nie można było mu odmówić.

Opuszczając obóz Fowler znalazł trop. Zapewne przewodnik i ta kobieta z samolotu. Można to było wykorzystać do znalezienia najszybszego wyjścia z tej przeklętej dżungli. Co prawda miał do tej dwójki kilka godzin straty, a przynajmniej tak mu się wydawało, bo nie miał pojęcia jak długo siedział zamknięty w klatce shokanów. Jednak jeśli tylko nie zgubi tropu powinien móc się stąd wydostać, nawet jeśli nie dogoni ludzi.

Los jednak był dla niego łaskawy, albo i nie, zależy jak na to spojrzeć. Zdołał dopędzić przewodnika i kobietę, i to nawet dość szybko, a to z tej przyczyny, że ta ostatnia, nienawykła widać do spacerów w dzikim terenie, zwichnęła kostkę i chłopak musiał ją taszczyć na własnych plecach. Fowler przez chwilę rozważał ominięcie ich i podjęcie dalszej samotnej wędrówki, ale w końcu uznał, że nawet spowolniony przez dziewczynę opuści dżunglę szybciej z przewodnikiem niż błądząc samotnie po omacku. Postanowił im się objawić.

Żadne nie ucieszyło się na widok zabójcy, zwłaszcza chłopak, który musiał mieć świeżo w pamięci chwile, gdy ninja go terroryzował i groził straszliwymi ranami, a nawet kalectwem, jeśli ten nie zrobi tego, czego się od niego żądało. Tym razem obyło się jednak bez tego. Przewodnik zgodził się na powiększenie drużyny i zapewne modlił się żeby wyjść z tego cało. Jakie miał zresztą wyjście?

Nowy towarzysz nawet się nad nim zlitował i zaoferował, że poniesie przez jakiś czas kobietę z samolotu, co pozwoliło zwiększyć tempo marszu. Po pewnym czasie oddał ją jednak, a chwilę później zrozumiał, że ktoś za nimi podąża. W tej samej chwili przewodnik wysapał:

- Odpoczynek.

Zrobił ruch, chcąc położyć kobietę na ziemi, ale Fowler powstrzymał go szeptem:

- Nie. Idziecie dalej. Rób co mówię - spojrzał na niego groźnie.

Chłopak, chcąc nie chcąc, powlókł się dalej, chociaż wyglądał jakby miał paść po kilkudziesięciu kolejnych krokach. Jednak zabójcy nie trzeba było więcej. Sam uskoczył w pobliskie zarośla i sięgnął po parę noży do rzucania. Czekał w napięciu na to, kto pojawi się na ścieżce, którą podążali.

Wreszcie usłyszał kroki. Przekornie nie wychylał się do czasu, aż grupka go nie minie. Naliczył cztery osoby. Sporo. Ale jeśli będzie miał element zaskoczenia po swojej stronie, powinien zdążyć załatwić dwójkę nim tamci zorientują się co się dzieje. Śledzący ich osobnicy minęli jego kryjówkę. Fowler odczekał jeszcze trochę, a następnie bezszelestnie wyłonił się z krzaków. Był gotowy oddać śmiertelny rzut nożem, ale plecy, które zobaczył... Należały do Rafa.

Wyprostował się i ukrył broń, po czym powiedział głosem wypranym z emocji:

- Przeżyliście. To dobrze.

- Przeżyliście. To dobrze.
- Nie dzięki tobie - mruknął John nie odwracając się do Fowlera, przez co trudno było stwierdzić czy był zaskoczony pojawieniem się ninji za plecami czy nie. Przyjrzał się za to przewodnikowi i prawdziwej Kimberly oceniając ich stan i możliwości marszu. W tym czasie reporter zmienił się w tragarza, co przy jego krzepie zwiększało tempo marszu i było generalnie korzystne. Spojrzał wymownie na Jaxa i Sonyę.
- To jak, spadamy? Gdzie mamy iść?-

Fowler stał nieruchomo z tyłu, tak by mieć na oku wszystkich obecnych. Nie mówił nic, na razie tylko obserwował. Łowił każdą usłyszaną informację i zapamiętywał, by potem zdecydować które mogą okazać się przydatne. Wychwycił imię "dr Rubenstein" i ukrył gdzieś w pamięci, nie wiedząc nawet do kogo należy. Wzmianka kobiety o mieszkańcach innego królestwa, którzy teraz mieszkają na Ziemi była bardzo interesująca, ale nie śmiał nawet zgadywać co to za rasa. Umiejętność upodabniania się do innych osób była jednak ważną wskazówką.

Ciekawiło go też kim są nowi przyjaciele Johna Doe i Rafa, ale nie spytał o to. Im mniej, według nich chciał wiedzieć tym lepiej. Zresztą nie zamierzał na długo zostawać w ich towarzystwie. Jak tylko opuszczą dżunglę, on opuści ich kompanię. Shao Kahn, Rayden, shokanie, Lin Kuei - ci ludzie zwracali na siebie wiele niepożądanej uwagi, chociaż pewnie sami są przekonani, że udaje im się pozostać w ukryciu. A Fowlerowi nie zależało na skupianiu na sobie czyjegokolwiek wzroku, zwłaszcza Quan Chi, który już wie o jego tu obecności, o czym świadczy pojawienie się Scorpiona.

Gdyby tylko mógł uciec do innego królestwa... Ale gdzie w tym świecie znaleźć kogoś kto będzie w stanie otworzyć portal? Uśmiechnął się krzywo pod maską. Chyba wiedział, gdzie szukać odpowiedzi na to pytanie.