Reinhard

Annikę bardzo podniosło na duchu spotkanie.
-Staram się jak mogę, uprawiając kwiaty i zioła. Pani von List zna moją sytuację, ale nie sądziłam, że mi aż tak współczuje, by zrezygnować z honorarium. Ludzie mówią, że mam „zielony kciuk”, znaczy się rękę do roślin. Wiesz, jak naszła na nas nagle bieda, to wydawałoby się przyjaciółki zaczęły mnie unikać, ale dobro przychodzi do mnie od zadziwiających osób. Dziwne to życie… nikomu o tym nie mówiłam, Klaus tylko wiedział, ale moja prababka była wiedzącą. Uciekła przed łowcami czarownic tutaj, bo wiadomo, że takie osoby u magów są bezpieczniejsze. Jak tu pomieszkasz, spotkasz trochę podobnych osób.

-Co do zwierząt, to udało się je pomnożyć, w tej chwili są dwie krowy i trzy świnki. Na jesieni dwie świnki pójdą na rzeź, a maciorę spróbuję sparować. Do tego mamy tuzin kur i koguta. Jajka i mleko, kwiaty i zioła sprzedaję na jarmarkach, taki dodatkowy dochód. A magowie wywiązują się ze słowa, jak Mućka chorowała, to przyszedł do niej nie byle pastuch ,a magister Kolegium Bursztynu. Strasznie opryskliwy, ale krowę wyleczył, a jak chciałam zapłacić, to tylko się zaśmiał, że mu takie drobniaki niepotrzebne.

Gdy doszli do zamku, dowódca warty zmierzył ich bacznym wzrokiem. Oczy miał jedno szare, drugie fioletowe. Jeden z halabardników miał starą bliznę na lewej dłoni – na oko Egga usunięto tam szósty palec.

Prowincjonalny zamek, gdzie życie płynie leniwie – tak to miało wyglądać, ale….. załoga zamku była trochę za czujna, a psy wałęsające się na dziedzińcu trochę za ciche. Duża była liczba nieludzi, Voffel dostrzegł nawet dwa elfy.
Zamek składał się z pierścienia zewnętrznego murów i wewnętrznego, w który wpleciono cztery okrągłe baszty – po jednej na każdą stronę świata. Prowadzeni przez halabardnika w żółtej tunice doszliście do siedziby dowódcy straży. Pan de Padin zajmował komnaty na drugim piętrze. Trzeba było, rzecz jasna, poczekać, leczy tylko godzinę. Nie było problemu, by przysiąść, strażnik posłał pachołka po lekkie jęczmienne piwo. Patrole i gońcy z rzadka przemierzali kordegardę.

Komnata wydawała się surowa, królował w niej okrągły stół z nieznanego Voffelowi drewna i cedrowy sekretarzyk z chyba setką szufladek. Na ścianie wisiała mapa Polesia. W rogu na stojaku spoczywała szmelcowana błękitno zbroja płytowa. Na honorowym miejscu widniał symbol SIgmara, wraz z wyrobionym klęcznikiem.

Roger de Padin był nieco za szczupły jak na swój wysoki wzrost, miał płowe włosy i szare oczy. Odziany był w dworskie szaty, do których wyraźnie nie pasował prosty, surowy pas i pochwa, skrywająca miecz o inkrustowanej granatami rękojeści. Skóra pasa i pochwy wydawała się nieco spalona.
-Chwała SIgmarowi. – zwrócił się do was, po czym wskazał Annikę, by mówiła. Ta, zacinając się, przedstawiła Voffela i wyłuszczyłą swoją sprawę.

-Poczekaj na zewnątrz, dobra kobieto – twarz Padina wyrażała jedynie lekką zadumę, wzrok był uważny. – A teraz wy, mości Voffel, powiedzcie mi, jak widzicie sprawę. – powiedział, gdy Annika wyszła i zostali sami.

 

Lynx Lynx

 

Reinhard

Po chwili obserwacji widać było, że de Padin garbił się nieco, oddychał trochę za ciężko, a na twarzy brakowało mu żywych kolorów.

Rycerz podszedł do stolika, na którym rozmieszczono pięknie wykonane szachy. Na szachownicy leżało kilkanaście zwitków z rodzaju tych, które przenoszą gołębie pocztowe. Zamyślił się chwilę i odpowiedział.

-Cieszy mnie twoja gotowość. Klaus służył pieszo; za służbę konną dodam pięć mórg lasu z prawem do karczunku i uprawy. Najpierw jednak sprawa delikatnej natury. Poufna. W pobliżu wsi Niedawica – wskazał na mapie lokację – gromadzą się siły łowców czarownic i łowców nagród. Tamtejszy pan , Ulryk Albrecht von Liebe, został oskarżony o czary i knowania z demonami. To mnie jednak mało obchodzi. Obchodzi mnie natomiast, że duża zorganizowana jednostka wojskowa powstaje pod moim bokiem. Interesuje mnie, co zrobią po pokonaniu czarownika, czy nie uśmiecha im się marsz na Rauben. Jesteśmy osłabieni, trzech z czterech mistrzów opuściło Hugelrabe, by służyć elektorowi, a pozostały Mistrz Arminusz… Nieważne. Problem w tym, że nie mogę wysłać człowieka na mojej służbie, mogłoby to być poczytane za próbę szpiegostwa i działanie na szkodę łowców czarownic, co byłoby idealnym pretekstem do ataku. I tutaj możesz wkroczyć, zanim oficjalnie przyjmę cię na służbę. Potrzebuję zwiadowcy. Udasz zbrojnego poszukującego zatrudnienia, wywiesz się co trzeba. Jeśli ukończysz misję z sukcesem, będę pewny, że takiego człowieka mi trzeba.

-Co do Klausa…. To był nie tylko tęgi wojak, lecz także mąż mądry i o chłodnej głowie. Jego misja była wielce delikatnej natury. Mogę tylko powiedzieć, że sposób, w jaki zginął, nie uchybia jego dobremu imieniu. A, zapomniałem, wydam wam jego rzeczy. Kirys naprawiliśmy, reszta jest jaka była.

-Nie musisz podejmować decyzji od razu, ale czas mnie nagli.

 

Lynx Lynx

 

Reinhard

-Zależy mi na tym, by wiedzieć, co zamierzają po akcji w Niedawicy i ilu ich wtedy będzie, zapewne po konfrontacji z czarownikiem. Zrobisz, jak uważasz, ale ja bym nie przyłączał się do łowców czarownic i unikał walki. Wróć, jak tylko będziesz miał informacje, lepiej częściowe niż wcale. Oczywiście, potrzebujesz czegoś na wydatki - podsunął w stronę Egga pękatą sakiewkę.

 

Lynx Lynx

 

Reinhard

Roger de Padin pożegnał się uprzejmie. Jego paź przygotował rzeczy Klausa:

Pełna skórznia
Hełm otwarty z nosalem
Koszulka kolcza z przyczepianymi rękawami kolczymi
Tarcza
Miecz
Sztylet
Trzy oszczepy w kołczanie, dwa miały bardzo wąskie groty (przebijający zbroję), trzeci z grotem liściastym i rowkowanym
Gliniane naczynko z podejrzanym mazidłem
Kirys z nowymi rzemieniami i wyklepanym śladem po uderzeniu potężnego młota
Mieszek z 8ZK
Mieszek z hubką i krzesiwem i drobiazgami osobistymi

Sakiewka od de Padina zawierała 50ZK

Gdy wychodzili z zamku, zachodziło już słońce.

 

Lynx Lynx

 

Reinhard

-I...co ustaliliście? - trwożliwie zapytała Annika.
-Tak, gospodarstwo nas wyżywi - odpowiedziała na pytanie - mamy rzepę i ziarno, a Jurgena posyłam, by łowił ryby w Grodarzu. Dopływie Sal - wyjaśniła - na samą Sal go nie puszczam, jest jeszcze za mały.
W domu na kolację były rzeczone ryby i pieczona rzepa. Chłopak radził sobie dobrze z oczyszczaniem ryb.

 

Lynx Lynx