Komtur

Nie rozumiem cię z bardzo, będąc mistrzem gry będziesz naginał zasady, bo któraś postać zechciała nagle zmienić front, a gdzie swoboda wyboru charakterystyczna dla rpg? Poza tym sugerujesz że twórcy systemu nie zrównoważyli zasad gry, cokolwiek to znaczy, bo np. jak porównać wojownika z 1 poziomu do maga z tegoż samego poziomu? Który z nich ma większe szanse w starciu, hę?

Cóż każdy gra jak chce, ale jeżeli przygoda skupia się w większości tylko na walce, to po jakimś czasie staje się nudna. A co się tyczy Conana, zanim został królem był złodziejem, piratem, najemnym mordercą, sierżantem, przywódcą rozbójników, generałem, poszukiwaczem skarbów, więc nie mów mi tu, że bycie barbarzyńcą to oznacza hektolitry krwi i jęki zarzynanych wrogów, bo tak nie jest.

 

__________________
"Kto się wcześniej z łóżka zbiera, ten wcześnie umiera" - Mag Rincewind
W orginale -"Early to rise, early to bed, makes a man healthy, wealthy and dead."
Torchbearer dla opornych. Ostatnia edycja 29.05.2017.

Nemo

Kotek był absolutnie przeuroczy i chcę takiego, zarówno w grze, jak i w domu na kolanach . Komtur, sądzę że Anonimowi chodziło o to, że niektóre drużyny wolą mniej globalną skalę przygód (przegonienie sekty arcydemona z wioski tak, prowadzenie organizacji o skali światowej przeciw rzeczonej sekcie - nie; bohaterska akcja na tyłach wroga ala komandosi decydująca o przebiegu wojny tak, dowodzenie armiami - nie) i gdy postać osiąga już ten status osoby o wielkich wpływach, wolą zacząć od nowa czymś bardziej kameralnym. Ot, inny styl gry .
A pisanie o hektolitrach krwi i mordowaniu potworów...wiecie, że bohater zoptymalizowany niekoniecznie musi się tylko tym zajmować? Optymalizajca obrażeń jest dość łatwa, ale też raczej dość płytka; poważniejsza optymalizacja zazwyczaj skutkuje w postaci kompetentnej w walce, która również jest przydatna poza nią. Bohaterami, którzy nie giną od orkowego topora, ale też potrafią się przydać - a co za tym idzie, bawić się - gdy zadanie wymaga czegoś więcej niż "a ja go tnę". Optymalizacja nie musi prowadzić do zdominowania gry przez walki i łupaninę.
Mag ma zazwyczaj średnio jakieś 65-70% szans na wygraną, zakładając że wojownik jest w stanie zabić go w jednym ciosie.

 

__________________
A true gamer should do his best to create the most powerful character possible! And to that end you need to find the most gamebreaking combination of skills, feats, weapons and armors! All of that for the ultimate purpose of making you character stronger and stronger!
That's the true essence of the RPG games!

Anonim

Zatem zanim Conan został królem to:
1. Kradł, skradał się, walczył.
2. Walczył.
3. Walczył.
4. Walczył.
5. Walczył i dowodził.
6. Walczył i dowodził.
7. Walczył i dowodził.
8. Kradł, skradał się, walczył.

No, ale OK. Może rzeczywiście dla niektórych walka może wydawać się nudna. Conan Bibliotekarz też pewnie przeżywa fascynujące przygody walcząc o dotacje dla biblioteki w radzie miasta, czy z ludźmi, którzy nie oddają w terminie książek... zaraz, chwila... to też walka! Morał z tego taki: życie to ciągła walka. Choć wybuchy, lasery i bajery sprawiają, że gra jest ciekawsza niż słanie listów do radnych i pojawianie się na sesjach rady miasta albo przekonywanie spóźnialskich, żeby oddali swoje książki. Skoro tak bardzo nie lubisz walki to może grając wojownikiem zamiast zareagować na cynk o skavenach pod middenheim i ich skarbach po prostu pójdziesz zawiadomić straż miejską, żeby się tym zajęli, gdy ty będziesz siedział w barze i pił piwo? Taki twój wspaniały pomysł na RPG? Siedźmy i nic nie róbmy? Jakbym chciał rozmawiać z niemytymi kmiotami zwanymi burmistrzami o ich "lokalnej polityce" to bym nie zaczynał gry jako wojownik tylko ktoś z tej ekipy: List of alternative Dungeons & Dragons classes - Wikipedia, the free encyclopedia (no z wyjątkiem Warrior, bo jeszcze Komtur powie, że jestem dupa, a to by było straszne).

ps. Chcesz, żeby wojownik 10 poziomu wykupił Aleje Ujazdowskie i postawił tam hotel i nazywasz gracza, który chce wojować wojownikiem dupą. To nie jest fajne jak już pisałem.

ps2. Wszystko co powyżej to tylko tak, żeby ci uświadomić, że niektórych nudzi to co ty uważasz za ciekawe. Tak szczypta obiektywizmu i wyjście poza czubek własnego nosa by ci się przydała. I kultury, czyli nie wyzywanie od dup ludzi, którzy mają inne gusta niż ty.

Kameralnie można grać na jakimkolwiek poziomie. To zależy od celu postaci. Jednak, gdy ktoś ma cel: zostać władcą i osiągnie ten cel to po co targać taką postać do innego wymiaru jako zwykłego żołnierza?
No chyba, że w grze od samego początku chodzi o lokalną politykę to luz - walka polityczna może być tak samo emocjonująca jak wewnętrzna walka czy pomóc koledze i stracić rękę czy zachować rękę i stracić kolegę.
Była i sesja na motywach The Settlers i tam nie było walki, a tylko podkładanie sobie świń i okradanie magazynów. No i walka (ha) o kolejne rekordy norm robotniczych przy jak najmniejszych zarobkach dla BNów. Było całkiem ciekawie.

ad1. Ja to wiem. Choć prosta i genialna (i stara jak świat) sztuczka to zredukowanie sobie inteligencji, mądrości i charyzmy do minimum i wpakowanie wszystkiego w fizyczne atrybuty. I tak większość testów idzie w czasie walki. Dlatego w systemie, który wciąż ulepszam nie będzie atrybutów mentalnych - gracze niech używają własnych atrybutów tego rodzaju. To dość idiotyczne, że gracz nie umiejący się wysłowić ma pełno punktów w charyźmie, inteligencji i mądrości i rzuca kostką czy postać przez niego prowadzona przekonała kogośtam do swoich racji. Charakter opisywany w DnD jako "PDNZC" (niezależnie czy 3,5 czy gorszy 4) jest o wiele gorszy od atrybutów charakteru z Dzikich Pól (kochliwy, wierzący itd).

Od charyzmy, inteligencji i mądrości lepsze i bardziej funkcjonalne byłyby Siła Woli (kit może by łyknął gracz, ale nie jego postać) i Ogłada (gracz dobrze gada, ale jego postać pamięta o różnych normach zachowania i retoryki w danych realiach). Umiejętności wykraczające poza wiedzę gracza, ale posiadane przez postać oczywiście by działały. Tak jak mówiłem na początku tego tematu: dobrze by było jakby był przesunięty z działu DnD do ogólnego.

ad2. To przykre. Kolejna wada DnD jak dla mnie.

 

Nemo

Idąc tą logiką, bohaterami silnymi powinni grać jedynie kulturyści, którzy mogą przyjść na sesje ze sztangą czy innymi akcesoriami wprost z siłowni, którymi mogą zademonstrować podnoszenie tego przeraźliwie wielkiego kamiora. Jasne, że argumenty są ważne, ale nie popadajmy w przesadność, charyzma mechanicznie pokrywa przecież przekaz niewerbalny, który jest nie mniej istotny niż to co mówisz.
A testy mają swoje miejsce również poza walką. W rozmowach, podczas wykonywania przedmiotów, szukania informacji, przebywania w dziczy, badań w bibliotece, identyfikowaniu magicznych przedmiotów, dopracowywania taktycznych szczegółów bitwy...sporo tego, a jest więcej.

 

__________________
A true gamer should do his best to create the most powerful character possible! And to that end you need to find the most gamebreaking combination of skills, feats, weapons and armors! All of that for the ultimate purpose of making you character stronger and stronger!
That's the true essence of the RPG games!

Anonim

Idąc tą logiką nie uznałbyś siły za atrybut mentalny.
No i niektóre z tych testów o których mówisz by były - na podstawie umiejętności powiązanych z takimi czynnościami (nie piszę tu o DnD jak zaznaczałem wcześniej).

 

Nemo

Atrybut to aspekt bohatera. Jego charyzma jest w równym stopni aspektem co siła fizyczna. Dlaczego testujemy aspekt postaci gdy przychodzi do siły, a gdy przychodzi do charyzmy - aspekt gracza zamiast postaci?

 

__________________
A true gamer should do his best to create the most powerful character possible! And to that end you need to find the most gamebreaking combination of skills, feats, weapons and armors! All of that for the ultimate purpose of making you character stronger and stronger!
That's the true essence of the RPG games!

Highlander

Anonim, powiem tak. Idąc tą logiką, fantazjować można o wielu rzeczach. Zarówno o byciu klonem Conana ze spiłowanymi numerami seryjnymi, jak i o wcielaniu się w zaginionego brata-bliźniaka Einsteina lub ucznia Cassanovy. Żeby móc wprowadzić owe fantazje w sesyjną "rzeczywistość", nie trzeba w prawdziwym życiu wyciskać 120 kg na klatę, potrafić rozpisać zimną fuzję na szkolnej tablicy, ani kultywować w domku letniskowym własnego haremu.

 

__________________
Beware he who would deny you access to information, for in his heart he dreams himself your master.
- Commisioner Pravin Lal, Alpha Centauri

Anonim

Czytaj ze zrozumieniem najpierw, bo wyraźnie napisałem:

"nie będzie atrybutów mentalnych - gracze niech używają własnych atrybutów tego rodzaju", "Umiejętności wykraczające poza wiedzę gracza, ale posiadane przez postać oczywiście by działały.", "Idąc tą logiką nie uznałbyś siły za atrybut mentalny"

Więc powiedz inaczej. Ale najpierw przeczytaj na co chcesz odpowiadać. Luz.

Nieważne. Serio. To stara sztuczka i myślałem, że wszyscy ją znają. Skoro nie to luz. Przynajmniej uświadomiłem sobie czemu gawędziarstwo jest takie popularne. "Nie możesz wymyśleć takiej taktyki, nie zdałeś testu na inteligencję!", "Twoje dziesięć argumentów rozbiłoby przeciwnika, ale nie zdałeś testu na charyzmę!", "Nie możesz użyć tych argumentów, nie zdałeś testu na mądrość!". Przesadzam? Nie, tak właśnie wynika z tego co napisałeś. Jeżeli ktoś chce odgrywać głupka to może to robić bez niskiego atrybutu inteligencji, jak ktoś chce odgrywać mądrale to ma umiejętności wiedza, nauki ścisłe, czy ogłada.

Inna sprawa, że jak ktoś ma wysoką charyzmę to co to właściwie oznacza? Że jest wygadany? Ma miłą aparycję? Jest miły? Miss Świata, która przy okazji byłaby profesorem psychologii i prawa nie przypadnie do gustu wszystkim. Jej wygadanie i bycie miłym może być wzięte za cwaniactwo, a uroda za podejrzane próby złamania oporu poprzez urok osobisty.

 

Nemo

Nawet najlepszy argument przedstawiony przez osobę, której gestykulacja wzbudza nieufność, ton głosu irytuje, a ruchy gałek ocznych sugerują brak pewności siebie lub cwaniactwo, nie rozbije w pył przeciwnika.
Naprawdę, gdyby liczyły się tylko argumenty, ludzie nie płaciliby pieniędzy za to by ktoś ujął im je w uroczo brzmiące przemówienia...które i tak nie zawsze działają. Komunikacja niewerbalna ma naprawdę ogromny wpływ na odbiór przekazu.
Z drugiej strony, największe pierdoły można przyjąć na słowo, gdy mówi Ci je osoba brzmiąca kompetentnie, wzbudzająca szacunek i autorytet, prawda? Szczególnie, gdy wygląda na profesora nauk rakietowych i opowiada Ci o czarnych dziurach.

 

__________________
A true gamer should do his best to create the most powerful character possible! And to that end you need to find the most gamebreaking combination of skills, feats, weapons and armors! All of that for the ultimate purpose of making you character stronger and stronger!
That's the true essence of the RPG games!

Anonim

Nie. Ale to tylko ja.
Bo taki już jestem i taki mam styl.

Ale OK. Rozumiem co masz na myśli. Po prostu się z tym nie zgadzam.