13 Caldimese 2524
Remas

Palazzo Puttanesco był przeklęty. Przez kogo i jak - tego już miejska legenda szeptana wzdłuż i wszerz Remas nie precyzowała, ale faktem było że rozłożysta rezydencja miała w zwyczaju stawać w ogniu nader często. Czy to przez wrogie siły łupiące Wieczne Miasto, czy to podczas którejś z wojen domowych, czy to z powodów które przepadły w odmętach historii. Budynek był trawiony przez pożogę cyklicznie, przechodząc na lata w pustostan, by w końcu znaleźć nowego właściciela który obejmował go w posiadanie po promocyjnej cenie. I o ile sama ordynarna nazwa utrwaliła się mocno w remańskiej kulturze, mimo starań tego czy innego właściciela by ją zmienić, tak szkielet przeszedł parę liftingów i restauracji, stając się wątpliwym zabytkiem Remas. Rezydencja była amalgamatem i miszmaszem różnych szkół architektury, od tej starożytnej pamiętającej czasy Pierwszego Cesarstwa, przez klasyczną z czasów Drugiego Cesarstwa, z akcentami inspirowanymi Elfim Kwartałem i z najnowszym skrzydłem zbudowanym w myśl importowanego wprost z Bretonni stylu barokowego.

Sebastiano Gentile, najnowszy właściciel pałacu, za nic miał miejskie legendy czy rzekome klątwy. Nie, był człowiekiem nauki, człowiekiem racjonalnym, cynikiem i realistą. Objął w posiadanie Palazzo Puttanesco, odrestaurował rezydencję i doprowadził zarówno wnętrza, jak i ziemie do dawnej chwały. Ozdobił wnętrza obrazami mistrzów, sprowadził artefakty z dalekich krain, zapełnił bibliotekę rzadkimi woluminami. Niektórzy oczywiście szeptali że emerytowany rektor Uniwersytetu Remańskiego i niegdysiejszy Senator postradał zmysły, wyrzucając dukaty w płomienie które prędzej czy później miały strawić Palazzo i... nie mylili się. Historia, jak to historia lubi robić, zatoczyła koło. Sebastiano Gentile nie spodziewał się, że bal maskowy połączony z aukcją miał zapisać się w świadomości remańczyków jako początek końca kolejnego rozdziału Palazzo Puttanesco.

Nikt też nie spodziewał się, że tym razem ognista klątwa miała rozlać się poza mury pałacyku. A wszystko to zaczęło się tradycyjnie, bardzo tradycyjnie...

Od spotkania w tawernie.

***

10 Caldimese 2524
“Tłusty Knur”, Remas

Mario Fontaniere rozlewał się w hebanowym krześle, niby personifikacja knura ze świeżo odmalowanego szyldu na zewnątrz. Siorbał, mlaskał i bekał, za nic mając konwenans towarzyski i zwykłą kulturę osobistą, wciągając makaron, wchłaniając pulpeciki i zapijając wszystko ciemnym Lucerrano. Starszy Fontaniere, Luigi, zdawał się być antytezą swojego brata z wydłużoną i tyczkowatą sylwetką, a i apetytem mu nie dorównując, dziobąc jedynie pastę i ledwie co mocząc usta winem.

Bracia Fontaniere swoją światłą karierę w Remas zaczęli jako skromni czyściciele latryn, ale przez lata rozwinęli portfolio oferowanych usług, miarowo wspinając się po remańskiej drabinie społecznej. Z czasem przeszli w biznes kanalizacyjny, udrażniając i rozbudowując sieć podziemnych tuneli wijących się pod Wiecznym Miastem, a jeszcze później - gdy już wyrobili sobie renomę i zaczęli patronować mniej fortunnym osobnikom - zaczęli stawiać i budować eleganckie fontanny nie tylko w samym Remas, ale i w okolicznych miasteczkach. Jak to też w biznesie bywa, bracia Fontaniere znani byli i w półświatku - wszak z intymną znajomością podziemi i rozbudowaną siatką kontaktów hańbą i głupotą byłoby ograniczyć biznesowe przedsięwzięcia do jednej tylko strony prawa. Przemyt, kradzieże i wszelkie inne machlojki tylko mnożyły dochody braci.

Obiad w “Knurze”, na który bracia Fontaniere zaprosili ferajnę swoich protegowanych, dłużników czy innych znajomków z marginesu społecznego, nie był zorganizowany w celach towarzyskich, o nie. Mario i Luigi uknuli już kolejny plan, węsząc zysk. Teraz potrzebowali tylko ludzi, którzy tenże plan by wykonali.

- ...no i skombinujemy wam zaproszenia na ten bal maskowy - Mario pochłaniał kolejną garść pulpetów. - Jak się dostaniecie do prywatnego skrzydła, to już wykombinujecie sami. Gentile musiał nająć dodatkową służbę z okazji przyjęcia i wkręciliśmy tam parę naszych ludzi, może oni wam pomogą. Poznacie po goździkach na piersiach. W tamtym skrzydle staruch trzyma te wszystkie swoje pierdoły i kurioza, których nazbierał przez lata, ale nas interesuje najnowszy nabytek, pewna mapa. W zdobionym tubusie, z tego co nam wiadomo. Cenna w chuj, bo pokazuje układ starych elfich ruin i tuneli pod miastem. Zwiniecie ją dla nas i dostarczycie tutaj, do “Knura”. Tutaj też się rozliczymy.

- Ile? - Padło konkretne pytanie z ust któregoś z gości.

- Pięćset...

Goście spojrzeli po sobie. Skok na pałac, włamanie do prywatnego skrzydła, kradzież artefaktu. I to wszystko podczas balu maskowego, pod nosem śmietanki towarzyskiej Remas.

- ...na głowę.

O, i to była konkretna płaca, adekwatna do pracy.

- Plus - odezwał się Luigi - to, co wyniesiecie ze skrzydła. Signore Gentile nazbierał przez lata wiele rzeczy, na pewno znajdziecie jakichś kupców na ten szaber. W prywatnym skrzydle, gdzieś w piwnicy, jest też tunel łączący pałacyk z przejściami i kanałami, którym możecie czmychnąć.

- To dlaczego nie wejść tamtędy? - Ktoś rzucił w stronę braci.

- Że o tym, kurwa, nie pomyślelim - Mario pacnął się teatralnie w czoło.

- Bo nie wiemy dokładnie, gdzie wychodzi - Luigi rozłożył ręce. - Dlatego posłaliśmy po was, a nie pierwszych lepszych chłystków. Pięćset denarów na głowę, plus to co wyniesiecie sami z pałacu.

Starszy Fontaniere nie musiał się ani powtarzać, ani nagabywać. Goście już dawno podjęli decyzję, prędki rachunek i bilans zysków i strat tylko utwierdził ich w wyborze.

***

Powitać.

Tym oto przydługim wstępem chciałbym Was zaprosić do zabawy w żwawą, miejską awanturę osadzoną na ciepłym południu Starego Świata - a konkretniej w Remas. Bez lania wody przejdę od razu do konkretów.

Konwencja
Klimaty renesansowej Italii, matactwa i krętactwa, płaszcz i szpada, makiawelizm, rozboje, kradzieże, porwania, palenie karczm, bujanie się na żyrandolach, itepe, itede. Opowieść o zuchwalcach, którzy nie boją się chwycić życia za rogi i spróbować ugrać coś dla siebie. Sesja z dystansem i na luzie, z dużą dozą swobody i światotworzenia; czarny humor, w krzywym zwierciadle, postmodernizm. Taki miks przygodowego swashbucklingu z brudem świata.

Mechanika
WFRP 2ed. Cała mechanika po mojej stronie podczas sesji, a Wasze obcowanie z nią ograniczy się tylko do stworzenia postaci. Mechanika jest w samej sesji niewidoczna i opisy walk czy innych działań są bardziej “filmowe”, a nie są odzwierciedleń rzutów 1:1. Walka to jest walka, a nie szachy.

Co do tworzenia postaci - darmowe rozwinięcie + 2000 PD. Profesje dowolne, turlać na statystyki możecie sobie sami. Dwie losowe zdolności możecie wylosować lub wybrać. Ekwipunek startowy + z profesji oraz co tam sobie życzycie (tylko bez przesady, bo będę wetować ). Żywotność podkręcona na 15. Jeśli ktoś chciałby grać magikiem czy innym guślarzem, proszę o kontakt na PW; system magii jest inny od tego podręcznikowego. Miejcie też na względzie, że będziemy zaczynać na balu maskowym, więc całego dobytku nie będziecie mieli ze sobą od razu.

Rasy dowolne podstawowe (człowiek, elf, khazad, halfling). Świat jest ludziocentryczny, ale nieludzie swoją niszę mają, zwłaszcza że Tilea to nie barbarzyńskie Imperium. Tyle że warhammerowych elfów nie bardzo trawię.

TUTAJ jest szablon KP, z którego możecie skorzystać.

Fabuła
Krótka notka biograficzna. jeden akapit styknie. Bez scenek obyczajowych. Kto, co, z czym to się je. Jeśli chcecie rozbudować tło fabularne, to nie bronię, ale można to zrobić i w sesji. Postacie coś tam już w życiu przeszły i mają swoje kontakty, znajomości czy kryjówki, ale i tutaj nie wymagam wypunktowanej listy. Jeśli coś z tych pozycji wyjdzie spontanicznie podczas sesji i będzie pasowało do przedstawionego zaplecza fabularnego, nie będę wetować mimo że nie będzie jasno w historii wypisane.

Niemniej, wymagam konkretnego połączenia z braćmi Fontaniere. Pracownicy, ludzie od mokrej roboty, dłużnicy, tutaj pole do popisu dla Was. Ale Mario i Luigi są patronami Waszych postaci i charakter tejże relacji musi zostać zawarty w fabularce. Preferowałbym też postacie remańczyków lub postacie które w Remas zapuściły korzenie. Żadnych świeżych przybyszów z drugiego końca świata.

Setting
Moja interpretacja settingu jest moją interpretacją settingu. Oficjalnego sourcebooka dla Tilei nie ma, ale posiłkuję się fanowskim podręcznikiem “Spears of the Maiden”. Nie, nie musicie go czytać. Wszystkie niezbędne informacje będą Wam serwowane na bieżąco, a opis Remas tłumaczę w wolnych chwilach i zostanie wklejony do wątku komentarzy, jak już go skończę.

Technikalia
Tempo chciałbym żwawe, proponowałbym 3-2. Długość odpisów na awatar. Ma to być miejska awantura, a nie dramat psychologiczny. Bez doca.

18+
Chwyt marketingowy. Nie przewiduję jechania po bandzie czy scen z telewizyjnym czerwonym kółkiem, ale od Graczy oczekuję dojrzałości. Nie przewiduję PvP, ale też kategorycznie nie zabraniam, wszak Wasze postacie będą zaledwie zgrają którą łączy wspólny cel i istnieje możliwość, że rozjadą się motywacjami i może być tak, że przejdzie to w rywalizację, wobec czego dojrzałość jest wymagana.

Inne
Jeśli ktoś nie zna systemu/settingu, a chciałby zagrać, zapraszam. Chętnie pomogę nowicjuszom.

Liczba Graczy 3-6. Obowiązywać będzie konkurs kart, jeśli będzie więcej zgłoszeń niż miejsc.

Wstępnie rekrutacja potrwa do 17.05 włącznie. Stworzenie postaci nie zajmuje dużo czasu i jeśli zbiorę komplet fajnych postaci, rekrutację mogę zamknąć przed tym terminem.


Więcej grzechów nie pamiętam.


Pozdrawiam,
Aro

***

LINKI:

Szablon KP

"Spears of the Maiden" - fanowski sourcebook dla Tilei

Forumowy kurs tworzenia postaci (Jak zrobić postać do Warhammera (Druga edycja))

Mapa Tilei - uwaga, wysoka rozdzielczość.