Siedząc po turecku mruczał z cicha coś do siebie. Czuł przepływającą moc życia z trawy czy winorośli, które go otaczały. Uspokajał się. Brakowało mu tych chwil od jakiegoś czasu.

OLBRZYMI ból zwinął ciało maga w kłębek.
- Co jest?!- Warknął przez zaciśnięte zęby i w chwilę jak ból się pojawił tak zniknął. Wyprostował się na trawie oddychając z ulgą gdy usłyszał telefon stacjonarny.
- Kto znowu?- Powiedział i wstał. Ruszył przez ogród i podniusł słuchawkę z matki stojącej przy wejściu na taras.
- Swordich słucham.- Odezwał się.
- Przyjeżdżaj jak najszybciej.- Usłyszał głos Hudiniego.
- Gdzie niby? Do klubu i skąd wiedziałeś, że w domu jestem?- Gdy dowiedział się, że Bill już zdał raport ze stadionu i powiedział iż Michael jest w domu domyślił się co i jak.
- Trochę wredne było dzwonić na komórkę wiedząc co mi się stało.-
Łagodnym tonem mówił Michael.
- Niebawem będę.- odpowiedział gdy znał cel podróży.

Zamówił taryfę i magią osuszając swoje ubranie z wody i biorąc torbę z różnymi przydatnymi rzeczami ruszył do samochodu jednego z miejscowych przewoźników.
Podał adres i zrobił temblak na prawą rękę by ukryć przyklejony pistolet.
Będąc gotowym i zakamuflowanym wyszedł do stojącej taksówki. Wsiadł i podał adres.
Jechał wyglądając przez okno i co jakiś czas sprawdzał czy wszystko ok z kierowcą., czy aby nie był jakimś podstawionym elfem czy szczurem. Drogi też pilnował.

- Alfo to było tak, że odkryliśmy, że te elfy, co siedziały w barze karaoke to banda najemników i morderców do wynajęcia nazywają się Rębajłowie. Wychodzi na to, że moc czerpią albo z muzyki albo z cierpienia ludzi. W piwnicy znaleźliśmy małpy, które torturowali. Mike parę uratował, bo planowali wysadzić ten barek w powietrze żeby zatrzeć ślady - Zaczął lekko niepewnie mając nadzieje, że tym razem nie skrewi jak po tej misji z pająkiem. Szczególnie, że poproszono go żeby się streszczał.
- Rębajły się rozdzielili, więc my też dwójka pojechała pod Instytut ja ich pilnowałem a reszta pojechała na stadion. Nie znam szczegółów, bo sporo czekałem, ale wszystko wskazuje na to, że Szef tamtych zamierzał zebrać energię z koncertu i przesłać ją tamtym dwóm żeby dopadli królową. Czekałem tam dość długo, więc jak zobaczyłem w ich towarzystwie szczurowatego typka to zaatakowałem, ale mieli czterech uzbrojonych przybocznych, co się tam ukrywali. Przypomniałem sobie, że w twoim rozkazie Alfo nie było ani słowa o walce z Rębajłami. Królowa nie jest członkinią rady, zachowywała się niewdzięcznie mimo udzielonej pomocy, groziła Rozjemcom i nie udzieliła pomocy w walce z pająkiem umbrowym , więc stwierdziłem, że nie mam powodu za nią krwawić - Wyjaśnił swój tok rozumowania.

- Zadzwoniłem do Pana Guerrero z informacjami i jakby kazał to bym wrócił walczyć, ale on powiedział, że chłopaki mają problemy na stadionie i że Rębajły jakiś rytuał robią. No to pojechałem na stadion, ale było wszędzie zapchane małpami, bo jak się nie udało muzyką to zaczęli zabijać pewnie wjechałem na parking obok wywróciłem parę samochodów i przeskoczyłem na koronę stadionu jadąc na motorze. Gdy lądowałem zobaczyłem, że te cholerne elfy tworzyły jakiegoś magicznego smoka! Wbiłem się na stadion a tam elfy strzelają do naszych to się na nich rzuciłem. Udało mi się jednego zabić potem mnie odrzucili jakąś mocą do tyłu na sufit. Mike posłał za nimi rakietę, ale uciekli. Swordfishowi się jakieś dziwne rzeczy z magią porobiły, że ubranie i pistolet się do niego przykleiły. Zaczęły się zbliżać gliny, więc doszliśmy do wniosku, że lepiej stamtąd spadać, bo nie było rozkazu żeby walczyć. Przyniosłem ze sobą czerep zabitego Elfa Rębajły, bo pomyślałem, że nasi szamani albo może jacyś magowie od trupów będą chcieli przywołać ducha i wypytać go o coś… To wszystko Alfo. - Zakończył mając nadzieje, że tym razem wypadł lepiej niż ostatnio.

Swordich wysiadł z taksówki. Zapłacił wcześniej wziętymi pieniędzmi z domu bo jego portfel nadal był zrośnięty z ciałem.

- Dość pechowy- Mruknął Michael i szedł do bramy gdy zareagował ochroniarz pytając co ma w temblaku.
Młody mag obejrzał się za odjeżdżająca taryfą i wrócił wzrokiem do wilkołaka.
- Problemy z magią.- Powiedział beznamiętnie.
- Mam przyklejoną broń do dłoni. Adrian jest poinformowany o tym. Jak uważasz, że chce coś kombinować to zadzwońcie i potwierdzi moje słowa.- Smutno tłumaczył wielkoludowi. Nie robił żadnych gwałtownych ruchów i starał się nie prowokować.
- Jeśli chcesz to sam zobacz. Tylko nie uznaj, że chcę zaatakować i nie każ mi rzucać broni bo nie dam rady.- Oznajmił i czekał w spokoju na reakcję ochroniarzy. Nie zamierzał się stawiać i wykonywał co kazali.
No prócz rzucenia broni co było w obecnej chwili niewykonalne.