Bezimienny zaciekawiony wypróbowywaniem okularów, które okazały się magiczne, początkowo nie brał zbyt dużego udziału w akcji świątynia. Gdy jednak usłyszał wrzaski i krzyki z brylami na nosie podbiegł do drzwi świętego przybytku. Zajrzał do jej wnętrza z przygotowanym do rzutu oszczepem, zdecydowany przeszyć nim najbliższego wroga.

Kargar nie tracił czasu na rozważania o towarzyszu, który właśnie padł. W rozbłysku światła zobaczył draba, który przeszył Antona toporem, wyciągnął swój dwuręczny miecz i skoczył na niego z zamachem!

"Niech ktoś z tyłu zapali światło!" -Krzyknął.

Trzy magiczne pociski wydobyły się z rąk Varisa i łukiem dosięgnęły orczego dandysa, co poświadczył donośny jęk bólu.

Tam, gdzie strzała Ravena dotrzeć nie mogła, pojawiła się druga, posłana przez wprawnego Liadona. Krew bluznęła z rozdartego uda topornika. Ten, niewzruszony, złamał drzewiec pocisku. Trzymający ciężki jak śmierć topór barbarzyńca, choć na pół szalony z bólu i wściekłości, nie przystąpił do dalszej ofensywy. Słysząc Orra, spuścił z oka śmiałków, rzucając spojrzenie towarzyszowi - widocznie to nie on był od gadania.

- Zanim porozmawiamy, muszę wyrównać rachunki - czarnoksiężnik rzucił z przekąsem, po czym zgrzytnęły sylaby straszliwego zaklęcia. Różnokolorowa poświata rozświetliła płaskorzeźby z tyłu świątyni, za ponurym pomnikiem. Wąsaty pół-ork wskazał błyszczącą ręką na Varisa. Migoczące iskry dosięgły awanturnika. Wyraz zdziwienia przemknął przez twarz elfa, gdy z jego ciała trysnęła krew. Padł bez zmysłów, ciężko dysząc.

- Widać jestem ulepiony z twardszej gliny. Macie dla nas jakąś ciekawą propozycję, mówicie? Hm, list gończy nie sprzyja współpracy.

- Nie ma mowy! - zaprotestowała Elena, ściskając mocniej miecz. - Nie przystanę na żaden układ!

Kargar wiedział, że niewiele widzi w ciemności, zdecydował się zagrać na czas. Trafili na twardych sukinsynów.

"Stoj Elena, nie ty tu dowodzisz nie wiemy co się dzieje!" - Krzyknął ostro, przerywając atak na barbarzyńcę i wyjmując pochodnię, żeby więcej widzieć.


"Ja o żadnych listach gończych nie wiem i nie obchodzą mnie teraz, badamy działanie nekromanty. Jak nie jesteście z nim, to może się jakoś dogadamy, co tu robicie? Rozumiem, że jako wyznawcy boga śmierci chcecie zająć się opuszczonym dobytkiem?" - Powiedział z nutą ironii.

- Wiecie, wiecie, każdy wie. Jesteśmy z czerwono-czarnej bandy Honohona i McDabba - oświadczył czarnoksiężnik. - Może wpierw zajmiecie się swoim zdychającym koleżką, zamiast zadawać tyle zbędnych pytań? - śmiech odbił się od płaskorzeźb, sprawiając wrażenie, jakby wydobywał się właśnie z czaszek, a nie z orczego gardła.

Raven szykował się już do zaklęcia zgodnie z życzeniem Kargara. Słysząc jednak słowa czarnoksiężnika i widząc zawahanie całej w zasadzie drużyny. Zmienił zamiary.

Może jego czar wykończyłby mocno poranionego przecież pół orka z toporem, a może nie, była to ruletka która raz w prawiona w ruch mogła zakończyć się dowolnie, niekoniecznie wygrana Ravena, zwłaszcza jeśli jego towarzysze uznaliby go za dozwoloną stratę.

Miast tego zdecydował się pomóc Varisowi. - Żyj dziś byś mógł skopać tyłki jutro. Rzucił do niego tekstem zasłyszanym od tchórzofretek uciekających przed lisem.

Mógł próbować pomóc mu jedynie tradycyjnymi metodami i tym się zajął. Dostrzegł jednak pewną możliwość by uratować życie Elenie która zamierzała walczyć do końca. Co prawda elf wolałby widzieć zbirów martwymi za to co zrobili Antonowi i Varisowi , to jednak potrafił właściwie określić priorytety.

- Eleno , przydałaby się twoja pomoc. Do nich zawsze jeszcze możesz powrócić a za chwilę Varis wyzionie ducha bez twojej pomocy. - rzucił w jej kierunku , dając jej możliwość honorowego wycofania się. - Cóż z tego że dopadniesz mordercę, jeśli tym czynem zabijesz niewinnego? - zapytał nieco podchwytliwie licząc, że jej szala moralna przechyli się we właściwa stronę.