Ostateczna kwota za zlecenie została ustalona. Dla jednych była to ogromna suma pieniędzy, dla drugich marny grosz. Niezależnie od tego, drużyna poszukiwaczy przygód przyjęła zlecenie, co wyraźnie uradowało Nyrvera.
- Dobrze, skoro już się dogadaliśmy, to może od razu przejdziemy do rzeczy? Wejście do krypty znajduje się nieopodal. - powiedział archeolog wskazując za swoje plecy kciukiem, w kierunku, w którym wiodły wydeptane ślady, w głąb lasu.
Drużyna również nie chciała zwlekać więc od razu przystała na propozycję mężczyzny. Ten skinął głową i podszedł do skrzyni z narzędziami górniczymi, a następnie podniósł lampkę olejną.
- Jeśli potrzebujecie to możecie sobie zabrać lampki. Pod ziemią jest ciemno. - stwierdził fakt Nyrver. W skrzyni znajdowały się jeszcze trzy takie same urządzenia, zalane oliwą.

- Gotowi? To chodźcie za mną, to tutaj, niedaleko. - powiedział i ruszył w kierunku wskazywanym przez ślady poprzedniej ekipy.

I faktycznie, nie było daleko. Po jakichś kilkudziesięciu metrach poszukiwacze przygód prowadzeni przez ich zleceniodawcę dotarli do niewielkiego wzniesienia, znajdujacego się wśród drzew.


Nic nie wskazywało na wyjątkowy charakter tego miejsca, wyglądało zupełnie zwyczajnie. Drzewa, kamienie obrośnięte mchem przeplatające się z wysoką trawą. Widać było jednak ślady działalności górniczej, gdyż z jednej strony, w niezbyt stromym zboczu znajdował się otwór w ziemi, wielkości drzwi. Wokół znajdowały się ogromne zwały ziemi, która została wybrana i usypana na hałdach w najbliższej okolicy.

Gdy zbliżyli się do otworu ich oczom ukazała się ciemna grota, dość sporych rozmiarów, a jej wnętrzne ginęło w morku. Colin na ten widok głośno przełknął ślinę, a Liska podniosła Tofika i wsadziła go spobie pod pachę.

- Zapraszam. - powiedział Nyrver z uśmiechem i wskazał gestem otwór. Widząc jednak brak wyraźnych chęci ze strony najemników sam przekroczył “próg” i zatopił się w ciemnościach pieczary. Po chwili jednak jego lapma oświetliła wnętrze komory, nadając jej odrobinę mniej strasznego wyglądu. Poczuwszy wilgotny chłód wiejący z wnętrza Gałązka wyciągnęła ciekawie główkę, rozglądając się. Tym razem jednak Lilius jej nie zatrzymywał i pozwolił jej swobodnie spacerować po swoich ramionach. Widząc to ożywił się Tofik, który zaczął wściekle ujadać i próbował wyrwać się Lisce z rąk. Jego szczekanie odbiło się nieprzyjemnym echem wewnątrz groty i sprawiło, że brzmiało co najmniej złowieszczo. Jednak bardce udało się uspokoić swojego pupila i drużyna mogła wejść do wnętrza.

Komora była wykonana na kształt klińca, zwężającego się w głąb. Ściany stanowiła naturalna mieszanka skał i ziemi, podstemplowana specjalnie przygotowanymi do tego celu balami i belkami drewnianymi. Ta część podziemi przypominała raczej kopalnię niż grobowiec, w wielu miejscach na ziemi znajdowały się jeszcze zwaliska gruzu lub ziemi. Na końcu komory, okrytym jeszcze mrokiem, majaczył kształt drzwi.

Nyrver ruszył w ich kierunku. Gdy był już przy nich wezwał do siebie gestem poszukiwaczy przygód. Tylna ściana komory wyraźnie różniła się od pozostałych. Wykonana była z grubych kamiennych bloków stanowiących ścianę grobowca. Na środku znajdowały się duże, kamienne drzwi, wyglądające na niesamowicie ciężkie.


W pobiliżu samych drzwi leżała duża kupa kamieni, ziemi i płaskich odłamków.

- To tutaj. O tych drzwiach wam wspominałem, nie da się ich otworzyć, nie mają tradycyjnego zamka. Za nimi znajduje się grobowiec, a przynajmniej powinien. Zdaje się, że kluczem do ich otworzenia są te symbole. - powiedział Nyrver
- No, teraz wasza kolej, do dzieła, pokażcie, że się na tym znacie. Będę czekał na zewnątrz, jak uda wam się je otworzyć to dajcie mi znać. Powodzenia. - po tych słowach ruszył w kierunku wyjścia z groty.

Colin podszedł do drzwi, przyjżał się im bliżej. Faktycznie, nie miały tradycyjnego zamka, nie widać było nawet szpary pod nimi, ani zawiasów. Było za to kilka innych charakterystycznych rzeczy. Drzwi były prostokątne, z łukowanym zwieńczeniem, a w polu łuku znajdował się pewnien symbol.


Liska od razu go rozpoznała. Kilkukrotnie widziała go wśród notatek prababki, Lilius również spotkał się z nim raz czy dwa. Był to symbol Candlekeep, twierdzy znajdującej się nad samym Morzem Mieczy, na klifie. Oznaczałoby to, że są w dobrym miejscu i za drzwiami faktycznie może być krypta Tynoda Asada.

Poniżej pola łuku drzwi podzielone były na sześć kolejnych pól, tym razem o kształcie kwadratu. Pola ułożone były w dwóch kolumnach, po trzy w jednej. W każdym kwadracie znajdował się jakiś symbol, jednak aż trzy z nich były nieczytelne.
W prawej kolumnie, u samej góry, znajdował się symbol przedstawiający koło, na którym dało się dostrzec pozostałości żółtej farby. Pole po jego lewej było nieczytelne. W środkowym rzędzie, w lewym kwadracie znajdował się symbol przypominający łzę, kroplę lub jajko. Ostatnim, czytelnym był również lewy kwadrat, jednak znajdujący się na samym dole, a symbol jaki się na nim znajdował przypominał kamienne kręgi, ułożone jeden na drugim.

Na ścianie, w której osadzone były drzwi znajdowało się sześć okrągłych otworów. Ułożenie ich sugerowało, że odpowiadają poszczególnym polom znajdującym się na drzwiach. W niektórych z tych otworów osadzone były kamienne płytki w kształcie dysku lub koła, a ich powierzchnia ozdobiona była runami. Były dokładnie cztery takie kamienne płytki. Lilius zbliżył się do nich, gdyż symbole pokrywające dyski wydały mu się znajome. Nie pomylił się, runy były elfickie i oznaczały pojedyncze słowa, jednakże w dziwnym dialekcie. Mimo wszystko, po pewnej chwili kapłanowi udało się rozszyfrować ich treść.
Dyski osadzone w otworach opisane były jako: