czajos

- Jak byś mógł Wojowniku - powiedział Wos wskazałwszy głową w stronęę zbiegowiska przy schodach.
- Machnij po wszystkich, jeszcze nikogo to nie zabiło. -
- I tak przy okazji .... Tylko ją dalej pamiętam o potęcjalnej obecności Westerosa na wyspie ? - dodał zdziwiony.

 

__________________
Nowa sesja dark sci-fi w planach zapraszam do sondy

Ehran

Agarwaethor z niedowierzaniem przyglądał się temu, co tu się działo.
Szaleństwo jakieś. Najpierw wbiegali na górę, a teraz mają znów biec w dół? I to jedno i drugie na podstawie jakiś dziwnych przeczuć? A do tego obsydianin miał pomrokę w sobie.
Elf sprawdził swoje talizmany. rzucił szybko kości, by pozyskać jakąś wskazówkę.

- Może poświeć po wszystkich tym światłem. Włącznie ze zjawą. - elf dodał swój głos do głosu towarzysza.

 

Anonim

- Ja to ogółem proponowałbym rozpierdolić ten bezbożny przybytek. - rzucił Wojownik tekstem, który bardzo, bardzo dawno temu i bardzo, bardzo daleko stąd usłyszał od swojego znajomego z cudownymi zdolnościami. Wówczas drużyna rozpierdoliła tamten bezbożny przybytek, ale i mieli ku temu narzędzia. Tutaj raczej nie było co liczyć na to, że samo światło zniszczy kamienie. Trzeba było wymyśleć inny sposób.
- A światła, kurwa, nie będę marnował. Jedyne co udowodniłem tamtym strzałem to to, że kamieniaka popierdoliło. I nadal zachowuje się jak opętany. Ja to mam pytanie co tu robił Westerfeld, jak długo tu był i gdzie poszedł. - splunął podkreślając swoje słowa - Bo chyba żeście pozapominali pokiegu chuja żeśmy wleźli w Pomrokę. Kobieta ogólnie to ma rację, że trzeba stąd spłynąć z siłą wodospadu. Wszystko dookoła to gówno oprócz tych luster. Zabierzcie je ze sobą jak się da.

Wojownik spróbował zabrać jedno z luster i sobie je doczepić na plecy czy coś. Albo zrobić z nich tarczę jeśli nie są takie duże. To może się przydać. Potem pójdzie za Savem i kobietą ceremonialnie mówiąc "odpierdol się" jakby ktoś próbował go powstrzymać.

Odczepiając lustro mówi:
- Niezły pomysł Agarwaethor, ale te lampy to poważne gówno i nie można go od tak po prostu rozdrabniać. Jak będzie naprawdę źle to zobaczysz jak potężna jest lampa w moich rękach. - i po chwili - Choć tymi ręcami to też mogę wpierdolić

 

Asderuki

Aziza zobaczyła znak. Tak, to musiało być to. Próba światła.

Kobieta zerwała się i rzuciła do schodów aby zagrodzić drogę trójce uciekinierów.
- Gdzie kurwa? - warknęła groźnie. - Najpierw ratować chcecie, a teraz zostawić. I kurwa nic nie tłumaczycie tylko pieprzycie o pierdolonym niebezpieczeństwie.

Kobieta zwęziła oczy i mocniej zacisnęła dłoń na włóczni. Zaraz ją jednak puściła widząc, że miejsca jest niewiele. Zrzuciła plecak i swoją postawą dała wyraźnie do znaczenia, że nie puści ich bez wyjaśnień. Zatrzyma ich choćby siłą.

 

Jaracz

Widząc że Wojownik zamierza odczepić lustro Vigo w kilku krokach podszedł do niego.

- Zostaw to Wojowniku. Chcemy się posłużyć tym mechanizmem - rzekł spokojnie - Wpierw wytłumacz czemu siejesz panikę wśród swoich towarzyszy? Czego nam nie mówisz? Widziałem wszak jak wtedy w obozie potwór przenikał przez twe ciało nie czyniąc ci krzywdy. Na Alistar, mów.

Przy ostatnich słowach położył dłoń na jego ramieniu próbując powstrzymać towarzysza przed uszkodzeniem mechanizmu. Był jednak przygotowany gdyby ten okazał się być jednak nawiedzony przez złe moce i podniósł rękę na kapłana.

 

Saverock

Sav czuł, że długo już nie powstrzyma nerwów i zaraz po prostu wybuchnie. W sumienie miałby nic przeciwko, gdyby stało się nagle coś strasznego. Wszyscy by się w końcu zamknęli i pozwolili im odejść.
- Przeżyłem pieprzony cyklon! Zrobiłem coś, co wy wszyscy uważacie za niemożliwe! Byłem w środku tej budowli i widziałem mutanty. Zabiłem mutanta podczas poprzedniej podróż! Przed momentem byłem chyba martwy, a to wszystko dlatego, że znalazłem się w tej cholernej wiosce! Zadowoleni? Teraz jesteście wstanie mi zaufać? - wyrzucił z siebie jednym ciągiem. Skoro tak chcieli wszystko wiedzieć niech mają. Niech znają prawdę. Prawdę o tym, że da się przeżyć w Pomroce i Sav to zrobił. Miał już dość tej bezsensownej dyskusji, która mogła ich wszystkich zabić.

 

__________________
Cóż może zmienić naturę człowieka?

kretoland

Fastbergavettbrinnandehjärta spojrzał na Wojownika:
- Na ile mi wiadomo nie jest to wyczerpywalne źródło, by można je było marnować. Czyżby i Ciebie opętała pomroka i przez to nie chcesz użyć światła na swych skażonych przyjaciołach. Jeśli tak to czemu mnie oczyszczasz. - Na słowa Sava Nevarda oksydianin na niego skierował wzrok. - Mówisz szybko i nie jasno. Wasza natura do pośpiechu powoduje tylko niedopowiedzenie. Na ile wiem nie napotkaliśmy żadnego cyklonu. I o jakich Ty mutantach mówisz. To wszystko jest takie chaotyczne

 

Anonim

- Był tu Westerfeld. On połączył lampę z lustrem. I porzucił to wszystko. Westerfeld to facet z jajami. Wy też macie jaja, że chcecie mnie powstrzymać przed opuszczeniem tego miejsca, ale równocześnie jesteście głupi. Westerfeld ustawił te lustra, bo był sam i nie miał innego wyjścia. To gówno nad nami to dowód na to, że wcale nie pomogło to wszystko w odegnaniu Pomroki. Od dawna podróżuje po tych przeklętych ziemiach z Westerfeldem. Zazwyczaj chodziliśmy jedynie po szlakach, ale czasem zapuszczaliśmy się w przeróżne miejsca poszukując skrótów. Tam w Pomroce żyją różne... rzeczy. Demony, tak. Takie jakie widzieliśmy ostatnio, ale również myślące. Z którymi można rozmawiać i negocjować. I mają swoje skrzywione nauki, które można jedynie podsumować słowem: magia. Często nazywam to wszystko splugawionym złem, ale spotkałem również opętanych - oni myśleli, że to my jesteśmy splugawieni złem, a oni są w porządku. Tak działa Pomroka. Raz nawet ze znajomym zagłębiliśmy się w Pomrokę żerującą na ludziach. I wiecie co tam zobaczyłem? Tam w samym jądrze ciemności? Te ziemie jako kraina zielona, oświetlona słońcem, szczęśliwa, a ci ludzie pożerani przez mrok byli tam szczęśliwi, choć gdy chcieliśmy ich ostrzec w ich oczach zobaczyliśmy strach. Udało mi i znajomemu stamtąd zbiec, bo byliśmy przepełnieni odwagą i wiarą. Tamci ludzie jednak zostali w tej pięknej i fałszywej krainie, a ich ciała dość szybko zdegenerowały się do formy demonów. Takich jak te, z którymi mieliśmy okazję walczyć. - Wojownik spojrzał po wszystkich - Widziałem też przedmioty wspaniałego i obcego kunsztu. Przedmioty magiczne. Przedmioty całkowicie przeklęte i nieprzydatne do niczego innego niż oddawania czci Pomroce i schodzenia co raz głębiej w otchłań jej plugawej przemiany. Sam widziałem jak jedna osoba używała Pierścienia, który pozwalał jej stawać się być niewidzialnym. Jego umysł zagłębiał się coraz bardziej w szaleństwie, aż w końcu zniknął i już go żywego nie widzieliśmy. Znaleźliśmy za to Pierścień czekający na kolejnego frajera.

- A ta budowla, ta piramida to taki Pierścień tylko o wiele większy i o wiele potężniejszy. Wasze umysły już spowija mrok skoro chcecie się kłócić i walczyć. Westerfeld nieźle kombinował z lustrami, ale w końcu porzucił to miejsce. Musimy go znaleźć, bo czuję, że jeszcze żyje, choć przyznam, że tu na samym szczycie spodziewałem się zastać jego zwłoki. Na szczęście tak się nie stało. Weźcie lustra i uciekajmy stąd!

Wojownik nie skomentował wersji Sava, choć oczywiście widział, że facet rozklejał się. Niewiele się zmienił.

 

Asderuki

- Bo kurwa wcześniej wytłumaczyć się nie dało? - Aziza ściągnęła brwi gniewnie. - Jak się gada półsłówkami i nie wprost to potem chaos bo nikt nie rozumie. Dalej nie rozumiem o co chodzi ale przynajmniej ma to więcej sensu niż jego gadka - Wskazała na Sava.

- Pierdolenie o tym że zło...

- Azizo... - wtrącił się Vigo. - Idźmy stąd.

Kapłan spojrzał po wszystkich, ale zaraz skierował wzrok na wyspę z ogniami. Teraz gdy więcej światła zostało rzuconego na całą sprawę, dostrzegł że Sav Nevard, Leikani oraz Wojownik mogą mieć rację. Jeśli to co mówili było prawdą. Istniała też szansa że ich wędrówki w Pomroce, o których teraz wspomniał Wojownik skaziły ich dusze i umysły. W jednym jednak na pewno mieli rację. Nawet w najgorszych chwilach, Alistar go uchroni przed złem.

- Jeśli mamy stąd uciekać, potrzebujemy kierunku - kontynuował - Na wyspie ktoś jest... tam mógł udać się Westerwald. Agarwaethorze masz lunetę, czy dostrzegasz tam cokolwiek?

Aziza patrzyła na kapłana niezadowolona bo jej przerwał. Widząc jednak, że do rękoczynów na razie nie dojdzie sięgnęła po włócznię i plecak. Nie miała wiedzy, która mogła by pomóc ani sprzętu. Podeszła do obsydianina.

- No i widzisz? Dalej nic nie jest jasne, a jakby jest. Nauczysz mnie swojego imienia?

 

czajos

- Abbastanza buono per me - odpowiedział w jakimś dziwnym języku Ramirez.
- Spierdalajmy stąd, że pozwolę sobie zacytować Wojownika "z siłą wodospadu. -
- Spróbujmy zabrać te lustra razem z podstawą. Ja podważę sztyletem podstawę, a ty postaraj się ją odciągnąć. - powiedział jeszcze do Wojownika po krótkiej obserwacji konstrukcji.
- A, i nie chciał bym się szefować ale jak ktoś by pobiegł z lampą do koni to też było by miło, bo zaraz może ich tam już nie być, a dalsza podróż na piechotę mi się nie uśmiecha.

 

__________________
Nowa sesja dark sci-fi w planach zapraszam do sondy