[Oko Yrrhedesa] Oko Yrrhedesa - Strona 13

Cattus · 06-07-2018, 11:08

- Jakby ostatnio to była moja decyzja. - Ryś wymamrotał w odpowiedzi na upomnienie Fungiego i z resztą grupy przeszedł do kolejnego pomieszczenia.

- Jakby mnie ktoś pytał, to wygląda mi to na kaplicę tego pokracznego parszystwa. Samo pokraczne parszystwo wygląda natomiast jak idealne miejsce na pułapkę. Nie dotykajcie go i odsuńcie się. Sprawdze co jest za drugim gobelinem. Statuetkę mogę strącic strzałą z bezpiecznej odległości i zobaczymy co się stanie. Najlepiej zza drzwi. - Zaproponował i zabrał się do roboty, jednak gdy tylko zapał się mocniej, syknął z bólu, kiedy rana w jego nodze ponownie dala o sobie znać.

- Pomoże kto?

**Kerm** · 06-07-2018, 12:21

Kolejne ukryte przejście, kolejna tajemnicza komnata. Posążek niezbyt interesował Camdena, bo co by miał zrobić z taką pokraką? Postawić w domu, na szafce? Ale wisior? Z pewnością był coś wart.

- Mogę spróbować go ustrzelić - powiedział - ale to pewnie ni nie da. Strzała jest za lekka. Może by tak trącić jakimś kijem czy włócznią? Albo rzucimy, z daleka, czymś ciężkim?

Prawdę mówiąc najchętniej poszedłby już dalej, ale pozostawianie za plecami nierozwiązanych zagadek niezbyt mu odpowiadało.

Cattus · 06-07-2018, 13:09

- Jeśli trafimy go jednocześnie, to może wystarczy. - Odparł Ryś siłując się ze świątynią dekoracją. -O ile w ogóle figurka jest ruchoma, ale z bliska nie mam zamiaru tego sprawdzać. Moge też spróbować cisnąć włócznią. Mnie za jedno.

Mekow · 08-07-2018, 17:23

Skóry i futra na ścianach przypominały półolbrzymce jej rodzinny dom. Myśl ta zaświtała jej jednak w głowie tylko na chwilę, gdyż te ozdoby tutaj były stare i wyliniałe - zupełnie inne od tych które pamiętała... Druga sprawa, że coś innego zajęło umysł Key. Posążek, który ewidentnie był główną atrakcją całego pomieszczenia. Z pewnością nie stał na środku, na wzniesieniu bez powodu.
Samo stworzenie nie było brzydkie, ani specjalnie duże. Nie powinno więc być zbyt groźne, ale wyraz jego twarzy i ustawienie łapek, naprawdę budziło grozę.

- Naprawdę chcecie?... - zagadała Kea i absolutnie niczego nie dotykając zbliżyła się nieco bliżej.
Klejnot był niewielkiej wartości, zarówno z kruszcu jak i z estetyki, jednak sam wisiorek był najprawdopodobniej złoty, co rzucało promień światła na decyzję mężczyzn.

- To wy strzelcie, a ja stanę z tarczą tuż za wami - zgodziła się, odstępując już od posążka.

Miała jeszcze dodać żeby strzelali z tej samej strony, bo jeśli strzelą z przeciwnych to siły działające na posążek się zrównoważą i ciało to pozostanie w spoczynku... ale gdy dotarła do końca tej bogatej myśli, to zapomniała już jej początek przez co całość jej się pomieszała i sens gdzieś uciekł. Nic więc nie powiedziała.
Gotowa była zająć pozycję za strzelcami i w razie czego wślizgnąć się bokiem przed nich i osłonić tarczą.

CHurmak · 08-07-2018, 18:47

Ewidentnie, mieli wcześniej do czynienia z królem. Sama jednak ta informacja nie mogła zaspokoić ciekawości Liwarda. Co było jego królestwem? Pustkowia na zewnątrz? Byłoby widać coś więcej, niż tylko ruiny, gdyby tak było. Nie mogąc jednak zyskać więcej informacji i nie licząc na to, nie nękałFungiego dalszymi pytaniami. Za to kolejna sala nie budziła zaufania. O co mogło chodzić z posążkiem? Rzeczywiście, należało go strącić z odległości - środków ku temu wojownik raczej nie miał, trzeba było zdać się na Rysia i Camdena. Liward czuł się przy tym nieswojo. Postanowił trwać w pogotowiu, stanąć tak, by nikt nie mógł być wzięty z zaskoczenia. Po raz kolejny - wiele mogło się wydarzyć. Posążki potwora były odrażające, ale na pewien sposób fascynowały - jak każda tajemnicza rzecz. Co w tym mogło się kryć - dla wojownika było niestety zbyt mgliste.

Pan Elf · 09-07-2018, 10:32

Iskra spojrzała z niesmakiem na Rysia. Cóż, nie miała nic przeciwko temu, by zabrał sobie koronę, ale noszenie jakiegoś żelastwa, które spoczywało nie wiadomo jak długo na głowie trupa było co najmniej obrzydliwe - przynajmniej dla czarodziejki. Owszem, zdawała sobie sprawę, że Ryś zamierzał to później komuś sprzedać, chociaż czasami mogła się po nim spodziewać wszystkiego. Oby tylko nie próbował jej tego wcisnąć ani do ręki, ani na głowę.

- Ja podziękuję za skarby zdarte z jakiegoś truposza - odparła obojętnie Iskra, której wciąż było trochę mdło po Ogniu Lazarusa. - Ale wy się częstujcie ile dusza zapragnie, skoro was to nie brzydzi. Ech, mężczyźni.

Oczywistym było, że już samymi pieniędzmi, które otrzymaliby za te skarby, Iskra by nie pogardziła, więc liczyła w głębi duszy na chciwość pozostałych i trochę na sprawiedliwość i lojalność Rysia, który by się z nią później podzielił złotem.

W następnym pomieszczeniu Iskra poczuła się niepewnie. Miała po prostu złe przeczucia, a może po prostu dalej odczuwała działanie eliksiru, którym napoił ją Fungi.
Przyjrzała się dziwnemu posążkowi i wisiorowi, który był na nim zawieszony. Potwór wyglądał, jakby chciał rzucić się do ataku, ale był póki co zamieniony w kamień.

- Mam wrażenie, że jeśli tylko coś ruszymy, to kamienny posąg przestanie być tylko kamiennym posągiem - podzieliła się swoimi przemyśleniami, po czym podeszła bliżej pozostałych, którzy rozprawiali nad tym, jak strącić posążek. - Mogę po prostu użyć magii, by zsunąć statuetkę z podestu. Ot, prosta telekineza. Nie będziecie musieli się wtedy wydurniać ze strzelaniem synchronicznym - dodała drwiąco.

Cattus · 09-07-2018, 19:00

- O to to! - Ryś zgodził się z Iskrą, gdy ta zaproponowała poradzenie sobie z posagiem. - Po prostu nie chciałem cię męczyć niepotrzebnie, bo coś czuje że czarowanie w tych podziemiach nie jest z jakiegoś powodu łatwe. A przynajmniej nie takie jak zwykle droga Iskierko. - Mężczyzna przerwał na chwile szarpanie się z płachtą wisząca na jednej ze ścian.

- Albo nawet i lepiej. Ta telekinezą mogłabyś po prostu ściągnąć naszyjnik? Chyba powinno być łatwiej. Chociaż z drugiej strony... myślisz że parszywiec nagle ożyje? Czujesz jakąś magie od tej rzeźby? - Dopytał zerkając na przedmiot dyskusji.

**Kerm** · 09-07-2018, 20:59

Camden nie miał nic przeciwko temu, że zostanie zastosowana inna metoda, być może skuteczniejsza.

- Próbuj - powiedział do Iskry. - I przygotujmy się, tak na wszelki wpadek, na szybką ucieczkę, na wypadek, gdyby to coś jednak ożyło.

A tak na wszelki wypadek przygotował również broń.

Phil · 12-07-2018, 09:12

Wszystkie wydarzenia, które spotkały ich w ostatnim czasie nadszarpnęły im nerwy. Atak – tak myśleli – mógł nadejść nawet ze strony wyrzeźbionego stworka. Iskra przesunęła się między pozostałymi, mrucząc pod nosem coś o mężczyznach i ich zabawkach. Wyciągnęła rękę w kierunku kamiennej figury. Inni usłyszeli jak cicho szepcze w nieznanym im języku i zobaczyli jak porusza dłonią tak, jakby stała tuż przy posążku i ściągała z niego naszyjnik. Ten rzeczywiście drgnął i zaczął się unosić, ale czarodziejka w pewnym momencie zachwiała się i nim ktokolwiek zdążył ją złapać klapnęła ciężko na podłogę. Naszyjnik pozostał na swoim miejscu, a Iskra wytarła wierzchem dłoni wąską strużkę krwi płynącą z jej nosa.

- Chyba jednak musicie strzelać, chłopcy…

Gdy niektórzy przykucnęli przy niej, Camden napiął mocno łuk, przycelował, i w końcu wypuścił strzałę, wszystko w jednym płynnym ruchu. Pocisk pomknął prosto do celu. Siła uderzenia była duża, a posążek najwyraźniej zrobiony z jakiegoś twardego kamienia. Grot strzały pękł, ale rzeźba przechyliła się i spadła obok postumentu. Łowca sięgnął do kołczanu, Kea błyskawicznie zasłoniła wszystkich pawężą, ale nic się nie stało. Nie uruchomili pułapki, a kamienny stwór nie ożył. Fungi, lekko zmieszany i zawstydzony, wszedł na podwyższenie, zgarnął ozdobę i rzucił ją półolbrzymce.

- Tia… ten.. schowaj to dziecinko. Chyba zaczynamy już popadać w obłęd w tych podziemiach. – Splunął na ziemię i kopnął leżący posążek.

Ryś nie znalazł niczego ciekawego pod futrami i gobelinami wiszącymi na ścianach.

**Kerm** · 12-07-2018, 10:12

Potwór nie ożył, co Camden przyjął z niekłamaną ulgą. Co prawda strzała nadawała się jedynie do wyrzucenia, ale i tak było to lepsze, niż walka z następnym stworem.

- Moim zdaniem - powiedział, gdy naszyjnik trafił do torby Kei - powinniśmy wrócić do tamtego korytarza z celami i ruszyć dalej. Nie przyszliśmy tu, by narysować plan podziemi, więc powinniśmy jak najszybciej poszukać dalszej drogi.

Jego zdaniem mieli już dosyć i złota, i przygód, a im szybciej znajdą i zniszczą przeklęte Oko, tym lepiej.
Jeśli wtedy ktoś zechce jeszcze zwiedzać podziemne korytarze, to będzie mógł.

06-07-2018, 11:08	#121
Cattus Reputacja: 1	- Jakby ostatnio to była moja decyzja. - Ryś wymamrotał w odpowiedzi na upomnienie Fungiego i z resztą grupy przeszedł do kolejnego pomieszczenia. - Jakby mnie ktoś pytał, to wygląda mi to na kaplicę tego pokracznego parszystwa. Samo pokraczne parszystwo wygląda natomiast jak idealne miejsce na pułapkę. Nie dotykajcie go i odsuńcie się. Sprawdze co jest za drugim gobelinem. Statuetkę mogę strącic strzałą z bezpiecznej odległości i zobaczymy co się stanie. Najlepiej zza drzwi. - Zaproponował i zabrał się do roboty, jednak gdy tylko zapał się mocniej, syknął z bólu, kiedy rana w jego nodze ponownie dala o sobie znać. - Pomoże kto? __________________ Our sugar is Yours, friend.

06-07-2018, 12:21	#122
Kerm Administrator Reputacja: 1	Kolejne ukryte przejście, kolejna tajemnicza komnata. Posążek niezbyt interesował Camdena, bo co by miał zrobić z taką pokraką? Postawić w domu, na szafce? Ale wisior? Z pewnością był coś wart. - Mogę spróbować go ustrzelić - powiedział - ale to pewnie ni nie da. Strzała jest za lekka. Może by tak trącić jakimś kijem czy włócznią? Albo rzucimy, z daleka, czymś ciężkim? Prawdę mówiąc najchętniej poszedłby już dalej, ale pozostawianie za plecami nierozwiązanych zagadek niezbyt mu odpowiadało.

06-07-2018, 13:09	#123
Cattus Reputacja: 1	- Jeśli trafimy go jednocześnie, to może wystarczy. - Odparł Ryś siłując się ze świątynią dekoracją. -O ile w ogóle figurka jest ruchoma, ale z bliska nie mam zamiaru tego sprawdzać. Moge też spróbować cisnąć włócznią. Mnie za jedno. __________________ Our sugar is Yours, friend.

08-07-2018, 17:23	#124
Mekow Reputacja: 1	Skóry i futra na ścianach przypominały półolbrzymce jej rodzinny dom. Myśl ta zaświtała jej jednak w głowie tylko na chwilę, gdyż te ozdoby tutaj były stare i wyliniałe - zupełnie inne od tych które pamiętała... Druga sprawa, że coś innego zajęło umysł Key. Posążek, który ewidentnie był główną atrakcją całego pomieszczenia. Z pewnością nie stał na środku, na wzniesieniu bez powodu. Samo stworzenie nie było brzydkie, ani specjalnie duże. Nie powinno więc być zbyt groźne, ale wyraz jego twarzy i ustawienie łapek, naprawdę budziło grozę. - Naprawdę chcecie?... - zagadała Kea i absolutnie niczego nie dotykając zbliżyła się nieco bliżej. Klejnot był niewielkiej wartości, zarówno z kruszcu jak i z estetyki, jednak sam wisiorek był najprawdopodobniej złoty, co rzucało promień światła na decyzję mężczyzn. - To wy strzelcie, a ja stanę z tarczą tuż za wami - zgodziła się, odstępując już od posążka. Miała jeszcze dodać żeby strzelali z tej samej strony, bo jeśli strzelą z przeciwnych to siły działające na posążek się zrównoważą i ciało to pozostanie w spoczynku... ale gdy dotarła do końca tej bogatej myśli, to zapomniała już jej początek przez co całość jej się pomieszała i sens gdzieś uciekł. Nic więc nie powiedziała. Gotowa była zająć pozycję za strzelcami i w razie czego wślizgnąć się bokiem przed nich i osłonić tarczą.

09-07-2018, 10:32	#126
Pan Elf Reputacja: 1	Iskra spojrzała z niesmakiem na Rysia. Cóż, nie miała nic przeciwko temu, by zabrał sobie koronę, ale noszenie jakiegoś żelastwa, które spoczywało nie wiadomo jak długo na głowie trupa było co najmniej obrzydliwe - przynajmniej dla czarodziejki. Owszem, zdawała sobie sprawę, że Ryś zamierzał to później komuś sprzedać, chociaż czasami mogła się po nim spodziewać wszystkiego. Oby tylko nie próbował jej tego wcisnąć ani do ręki, ani na głowę. - Ja podziękuję za skarby zdarte z jakiegoś truposza - odparła obojętnie Iskra, której wciąż było trochę mdło po Ogniu Lazarusa. - Ale wy się częstujcie ile dusza zapragnie, skoro was to nie brzydzi. Ech, mężczyźni. Oczywistym było, że już samymi pieniędzmi, które otrzymaliby za te skarby, Iskra by nie pogardziła, więc liczyła w głębi duszy na chciwość pozostałych i trochę na sprawiedliwość i lojalność Rysia, który by się z nią później podzielił złotem. W następnym pomieszczeniu Iskra poczuła się niepewnie. Miała po prostu złe przeczucia, a może po prostu dalej odczuwała działanie eliksiru, którym napoił ją Fungi. Przyjrzała się dziwnemu posążkowi i wisiorowi, który był na nim zawieszony. Potwór wyglądał, jakby chciał rzucić się do ataku, ale był póki co zamieniony w kamień. - Mam wrażenie, że jeśli tylko coś ruszymy, to kamienny posąg przestanie być tylko kamiennym posągiem - podzieliła się swoimi przemyśleniami, po czym podeszła bliżej pozostałych, którzy rozprawiali nad tym, jak strącić posążek. - Mogę po prostu użyć magii, by zsunąć statuetkę z podestu. Ot, prosta telekineza. Nie będziecie musieli się wtedy wydurniać ze strzelaniem synchronicznym - dodała drwiąco.

08-07-2018, 18:47	#125
CHurmak Reputacja: 1	Ewidentnie, mieli wcześniej do czynienia z królem. Sama jednak ta informacja nie mogła zaspokoić ciekawości Liwarda. Co było jego królestwem? Pustkowia na zewnątrz? Byłoby widać coś więcej, niż tylko ruiny, gdyby tak było. Nie mogąc jednak zyskać więcej informacji i nie licząc na to, nie nękałFungiego dalszymi pytaniami. Za to kolejna sala nie budziła zaufania. O co mogło chodzić z posążkiem? Rzeczywiście, należało go strącić z odległości - środków ku temu wojownik raczej nie miał, trzeba było zdać się na Rysia i Camdena. Liward czuł się przy tym nieswojo. Postanowił trwać w pogotowiu, stanąć tak, by nikt nie mógł być wzięty z zaskoczenia. Po raz kolejny - wiele mogło się wydarzyć. Posążki potwora były odrażające, ale na pewien sposób fascynowały - jak każda tajemnicza rzecz. Co w tym mogło się kryć - dla wojownika było niestety zbyt mgliste.

09-07-2018, 19:00	#127
Cattus Reputacja: 1	- O to to! - Ryś zgodził się z Iskrą, gdy ta zaproponowała poradzenie sobie z posagiem. - Po prostu nie chciałem cię męczyć niepotrzebnie, bo coś czuje że czarowanie w tych podziemiach nie jest z jakiegoś powodu łatwe. A przynajmniej nie takie jak zwykle droga Iskierko. - Mężczyzna przerwał na chwile szarpanie się z płachtą wisząca na jednej ze ścian. - Albo nawet i lepiej. Ta telekinezą mogłabyś po prostu ściągnąć naszyjnik? Chyba powinno być łatwiej. Chociaż z drugiej strony... myślisz że parszywiec nagle ożyje? Czujesz jakąś magie od tej rzeźby? - Dopytał zerkając na przedmiot dyskusji. __________________ Our sugar is Yours, friend.

09-07-2018, 20:59	#128
Kerm Administrator Reputacja: 1	Camden nie miał nic przeciwko temu, że zostanie zastosowana inna metoda, być może skuteczniejsza. - Próbuj - powiedział do Iskry. - I przygotujmy się, tak na wszelki wpadek, na szybką ucieczkę, na wypadek, gdyby to coś jednak ożyło. A tak na wszelki wypadek przygotował również broń.

12-07-2018, 09:12	#129
Phil Reputacja: 1	Wszystkie wydarzenia, które spotkały ich w ostatnim czasie nadszarpnęły im nerwy. Atak – tak myśleli – mógł nadejść nawet ze strony wyrzeźbionego stworka. Iskra przesunęła się między pozostałymi, mrucząc pod nosem coś o mężczyznach i ich zabawkach. Wyciągnęła rękę w kierunku kamiennej figury. Inni usłyszeli jak cicho szepcze w nieznanym im języku i zobaczyli jak porusza dłonią tak, jakby stała tuż przy posążku i ściągała z niego naszyjnik. Ten rzeczywiście drgnął i zaczął się unosić, ale czarodziejka w pewnym momencie zachwiała się i nim ktokolwiek zdążył ją złapać klapnęła ciężko na podłogę. Naszyjnik pozostał na swoim miejscu, a Iskra wytarła wierzchem dłoni wąską strużkę krwi płynącą z jej nosa. - Chyba jednak musicie strzelać, chłopcy… Gdy niektórzy przykucnęli przy niej, Camden napiął mocno łuk, przycelował, i w końcu wypuścił strzałę, wszystko w jednym płynnym ruchu. Pocisk pomknął prosto do celu. Siła uderzenia była duża, a posążek najwyraźniej zrobiony z jakiegoś twardego kamienia. Grot strzały pękł, ale rzeźba przechyliła się i spadła obok postumentu. Łowca sięgnął do kołczanu, Kea błyskawicznie zasłoniła wszystkich pawężą, ale nic się nie stało. Nie uruchomili pułapki, a kamienny stwór nie ożył. Fungi, lekko zmieszany i zawstydzony, wszedł na podwyższenie, zgarnął ozdobę i rzucił ją półolbrzymce. - Tia… ten.. schowaj to dziecinko. Chyba zaczynamy już popadać w obłęd w tych podziemiach. – Splunął na ziemię i kopnął leżący posążek. Ryś nie znalazł niczego ciekawego pod futrami i gobelinami wiszącymi na ścianach. __________________ Bajarz - Warhammerophil.

12-07-2018, 10:12	#130
Kerm Administrator Reputacja: 1	Potwór nie ożył, co Camden przyjął z niekłamaną ulgą. Co prawda strzała nadawała się jedynie do wyrzucenia, ale i tak było to lepsze, niż walka z następnym stworem. - Moim zdaniem - powiedział, gdy naszyjnik trafił do torby Kei - powinniśmy wrócić do tamtego korytarza z celami i ruszyć dalej. Nie przyszliśmy tu, by narysować plan podziemi, więc powinniśmy jak najszybciej poszukać dalszej drogi. Jego zdaniem mieli już dosyć i złota, i przygód, a im szybciej znajdą i zniszczą przeklęte Oko, tym lepiej. Jeśli wtedy ktoś zechce jeszcze zwiedzać podziemne korytarze, to będzie mógł.