- Ha! Jak ja nie wymyślę to już nikt nie wymyśli. - Ryś dumnie wypiął pierś będąc już w jaskini i rozglądając się po... ciemności.

Kiedy wszyscy byli już na dole, Ryś dokładnie zbadał lurę kiedyś będącą podziemną rzeką. - Jakby mnie pytać to warto ruszyć za wodą. Musi gdzieś wpadać. Do jeziora na ten przykład. Chyba że nic tu nie wypatrzymy... - Dotknął stróżki przyświecając sobie. - Przeciąg? Czujecie coś? - Mokry palec uniósł w górę, starając się sprawdzić czy powietrze w tunelach porusza się konkretnie w którymś kierunku. Operacje powtórzył przy obu odnogach rozwidlenia.

- Coo? To ty mi kazałeś pełzać w tej zasranej rurze? – Iskry tańczące na końcach palców czarodziejki zwiastowały jej powrót do lepszej formy oraz zbliżającą się katastrofę. Ryś, nie czekając na kolejny wybuch, wyczuł moment, w którym należy się ewakuować. Podążanie za biegiem wody nic jednak nie dało. Już po kilku metrach ściany korytarzyka zaczęły się zwężać, aż w końcu okazało się, że strumyczek wypływa ze szczeliny tak wąskiej, że nie dało się tam wsunąć nawet dłoni.

Do wyboru pozostały im dwa ciemne przejścia. Podążyli za sugestią Camdena, choć było im dość obojętne którym z nich ruszą. Korytarz piął się w górę, był szeroki i dosyć wygodny, jeśli nie liczyć porozrzucanych tu i ówdzie kamieni. Przystanęli przy kolejnym rozgałęzieniu, ale Liward sprawdził szybko, że węższa droga była zablokowana osuwiskiem. Dotarli do następnej sali i natychmiast po wejściu usłyszeli chrzęst chitynowego pancerza i chrobot licznych odnóży. Błyskawicznie wyciągnęli bronie, atakowani przez ogromną stonogę machającą ostrymi szczypcami.

Pięknymi odkrytych jaskiń i podziemnych korytarzy nazwać nie można było, ale przynajmniej nie trzeba było chodzić na czworakach ani też się czołgać.
Niestety... okazało się, że korytarze mają swoich lokatorów, nie zachowujących się zbyt przyjaźnie.

Na widok przeogromnej stonogi Camden napiął łuk i po chwili celowania wypuścił strzałę w stronę chcącego ich zaatakować potwora.

Ryś postanowił wesprzeć Liwarda w wysiłkach i zza jego pleców nabić łeb stwora włócznią i odchylić go tak, aby nie był w stanie wbić paskudnie wyglądających szczęk w nacierającego wojownika.

- A by cie chuj! - Rzucił ruszając do ataku, nie doprecyzował jednak do kogo kierował te słowa.

Strzała Camdena przebiła się przez jedną z płyt pancerza potwora, a chwilę później magiczny, świetlisty grot wyczarowany przez Iskrę trafił prosto między jego szczęki. Przerośnięta stonoga nie zatrzymała się jednak nawet na chwilę. Jej odnóża chrzęściły na kamiennym podłożu, gdy wpadła między wojowników. Broń Liwarda ześlizgnęła się po chitynowym pancerzu. Monstrum odrzuciło Rysia na bok, łowca uderzył biodrem w głaz i poczuł przeszywający ból w zranionej wcześniej nodze. Stonoga skręciła gwałtownie swoje ciało, unosząc przód w kierunku Kei. Ta pisnęła wystraszona podnosząc w obronnym geście nóż. Było jednak za późno, szczęki zacisnęły się na jej lewym ramieniu. Ucisk zelżał dopiero po kolejnych uderzeniach zadanych przez jej towarzyszy. Potwór wił się przez chwilę na ziemi, aż spory kamień zrzucony przez Fungiego nie zmiażdżył mu głowy.

Rana półolbrzymki nie była poważna, ale piekła niemiłosiernie. Ryś zaklął po raz kolejny podnosząc się na nogi, czuł jak opatrunek znów przesiąka krwią. Odpoczęli krótko, ale szybko ruszyli dalej przez jaskinie.

Kolejna sala była bardzo wilgotna i silnie cuchnęła pleśnią. Ściany porastał dziwny, zielonkawy grzyb. Na gliniano-żwirowym stały dwa wiklinowe koszyki.

Ryś jakoś pozbierał się po walce z przerośniętym robalem i ruszył dalej starając się nie myśleć o rannej nodze.

- Może robal tego kogoś przegonił? Bo trupa nie widze. - Powiedział przyciszonym głosem, starając się nie afiszować bardziej niż już to zrobili. - Ale tak czy inaczej nie tykałbym tego grzyba, bo ci jeszcze flaki na lewą stronę wywróci. Proponowałbym iść na lewo. Czemu? Kierunek dobry jak każdy inny. Sprawdzę czy nie ma tu jakiś śladów tego od koszyków. Uważajcie też przy wchodzeniu do korytarzy czy jaskiń. Starajcie się nie robić hałasu i nie rzucać w oczy.

Po tej radzie zabrał się za poszukiwania śladów i pułapek. Idąc wzdłuż ściany, podszedł do krawedzi zaproponowanego przez siebie przejścia i ostrożnie zajrzał do pobliskiego pomieszczenia. Tak w poszukiwaniu mieszkańców jak i pułapek.