Ranghar

Drużyna B

Randarowi pomimo braku kontaktu wzrokowego ze zwierzęciem udało się uspokoić nerwową pumę za drzwiami (zdany test na Mądrość). Przestała wydawać groźne pomruki i chodzić wokół drzwi, a zaczęła węszyć z zaciekawieniem pod nimi.
Druid wie, że jeśli chce oswoić pumę to musi się z nią zmierzyć oko w oko i poświęcić jej czas, a porażkę może przepłacić rozszarpanym gardłem. Może też zostawić stworzenie za drzwiami i spróbować porozumieć się z nim po zakończonej misji.

Raileyn był w swoim żywiole, szukał ukrytego skarbu i nikt nie czyhał na jego życie. Ściany wyglądały na solidne, podłoga również nie kryła niespodzianek. Sprawdził również filary i tron. Goblinka Erda również próbowała pomagać w poszukiwaniach.
- Nie, skrytka nie może się znajdować wokół tronu. Za dużo pazernych oczu przy sali tronowej i w jej okolicach. -spojrzała na pokój, z którego wychodził Balkazar.
- Nie, prywatna komnata, też zbyt oczywista, każdy głupi by tam szukał.

Alchemik wciąż będąc pod wpływem mutagenu pognał do południowych drzwi i je otworzył. Ukazał mu się pusty korytarz zakręcający na południe. Na lewej ścianie były kolejne drzwi, które otworzył.
Uderzył go zapach zepsutego mięsa, na hakach z sufitu zwisały ciała psów i koni, wśród nich były także ludzkie ręce, nogi i głowy.
Mandragora poczuł jak zbierają w nim mdłości (udany test na kondycję), które udało mu się zdusić. Mutagen zręczności zaczął wyparowywać z ciała, które powoli wróciło do normy.



Drużyna A

Laerune skoczyła ku następny drzwiom, ale włożyła w atak za mało siły i precyzji. Ostrze odbiło się od drzwi zostawiając wyrytą w nich kreskę.

- Odsuń się! - Polecił Esmond wystrzeliwując lodowe sztylety. Skupił się z całych sił na ataku laską, a nawet przekazał jej coś więcej z magicznej cząstki noszonej w sobie. Sztylety wystrzeliły i posiekały drzwi tworząc coraz większe dziury i otwory.

Axim warknął gniewnie i rozpędził się skacząc na posiekane drzwi. Mocarne przednie łapy przełamały drewno i podpory. W pokoju rozległ się huk, gdy lew wylądował na szczątkach drzwi.
Reszta drużyny z łatwością mogła przejść przez dużą dziurę w zatrzaśniętych drzwiach.

W nozdrza lwa uderzył zapach błota, starej i świeżej krwi oraz farby. Prowadzony zapachem goblina pobiegł w lewo, w kolejny korytarz zakończony następnymi zatrzaśniętymi drzwiami.

Uszy Axima usłyszały jak coś ciężkiego uderzyło o podłogę, gdzieś dalej w następnych pomieszczeniach, jakieś 8 metrów przed nim.
- Ulecz mnie! - Usłyszał domagający się wrzask goblinoida.
-... ale co się dzieje? - Zapytał głos wystraszonej kobiety.
- Zostaliśmy zaatakowani! Trzeba ostrzec Rhellę! Dawaj miksturę, bo tracę czucie w nogach!

Gdy Esmond i Laerune weszli do pomieszczenia ujrzeli wymazane ściany w rysunkach. Część przedstawiała gobliny masakrujące mieszkańców miasta, psy i konie.
Na północnej ścianie jest 3 razy większy i złożony obrazek przedstawiający Ramarę. Nad miastem narysowane są gobliny tworzące coś na wzór korony. Pod miastem narysowano jaskinię, a w niej potężnego goblina o wężowatych oczach. W każdej ręce trzyma wielkie zakrzywione miecze, a jeśli wierzyć skali to może mieć 6 metrów wysokości.

Sybill zagadnęła niziołka w celi.
- Jestem trubadurem, potrafię śpiewać i grać. Mogę pomóc w sytuacjach gdzie liczy się każde wypowiedziane słowo i prezencja lub szybkie, zręczne ręce. Gdybym miał narzędzia twojego kolegi, tez bym był w stanie otworzyć te zamki.

Draug otworzył cele z wilkiem, który zamachał radośnie ogonem i powoli węsząc dołączył do Sybill w celi Agako.
- Walkirio. - Agako uśmiechnęła się, a po jej policzku spłynęła pojedyncza łza. - Wierzyłam, że przyjdziesz po mnie, że Wszechstwórca złączy ponownie jeszcze nasze drogi! - Orcza księżniczka usiadła o własnych siłach, otarła szybko łzę z policzka.
- Orki Rozpruwacza zabrały cały mój sprzęt, macie jakąś broń?

Grzmot podszedł bliżej Walkirii, kątem oka zauważył jak grupka znajomych kształtów znika w drzwiach na północy.
Nedia wystrzeliła do przodu.
- Walkirio król goblinów został pokonany. Część przeszukuje pomieszczenia u góry, my przyszliśmy sprawdzić jak sobie radzicie tutaj na dole.

 

Kerm

Drzwi, drzwi, kolejne drzwi... A za następnymi ponura niespodzianka, jaką mógł stanowić uzdrowiony przerośnięty goblin.

- Musimy się pospieszyć i go dopaść - powiedział Esmond, częstując kolejne drzwi porcją lodowych sztyletów - zanim w pełni dojdzie do siebie. Inaczej będą kłopoty.

Odsunął się na bok, by zrobić miejsce dla Laerune. Miał nadzieję, że tym razem drowka będzie miała więcej szczęścia.

 

Aiko

 

Raga

 

__________________
Walls of stone do not a fortress make. But they're not a bad start.

Zaalaos

Alchemik zasłonił usta oraz nos rękawem, aby choć trochę ochronić się przed koszmarnym smrodem który panował w tym pomieszczeniu i zaczął przetrząsać góry ścierwa w poszukiwaniu czegoś użytecznego. Po skończeniu oględzin postanowił opuścić pomieszczenie i zamknąć za sobą drzwi, po czym skierować się do kolejnych drzwi dalej w korytarzu

 

MTM

Ruch: Kiedy przejście stanie otworem, Szarża Lwa na goblina

 

__________________
"Pulvis et umbra sumus"

Plomiennoluski

- Randarowi zostawmy na razie pogaduchy z dzikimi zwierzami. Może tam, gdzie wszedł nasz zacny alchemik? Chociaż po zapachu wnoszę, że to raczej prywatna spiżarnia. Za to to miejsce z podkowami może być obiecujące. - Rzucił Kłos, za radą Erdy pomijając według niej zbyt oczywiste miejsca. W końcu kto jak kto, ale goblinka najwięcej wiedziała o goblinach.

 

__________________
Wzory światła i ciemności pośród pajęczyny z kości...

AJT

- Wrócę po ciebie - przekazał pumie. - Wrócę, jak się tu uspokoi.

- Przeszukajmy najpierw inne pomieszczenia, dajmy jej się uspokoić - rzucił do grupy i pomógł w dalszych poszukiwaniach.

 

Noraku

Olbrzym spojrzał za znikającymi kształtami, ale nie zajmował sobie nimi głowy. Walkiria klęczała przy celach. Poza Draugiem nie miała obok siebie żadnego sojusznika. Dookoła byli tylko obcy. I ta orczyca. Olbrzym stanął u wejścia do celi, zakrywając je całą swoją posturą.
- Wygląda, na to że sytuacja w twierdzy w większym stopniu jest opanowana. Musimy jeszcze tylko wymyślić w jaki sposób powstrzymamy smoka.

Grzmotowi nie podobała się myśl uzbrajania Agako. Wolał ją bezbronną. Nie była wtedy zagrożeniem. Nie była jednak również pomocą. Sięgnął do pasa i odtroczył Siekacza Koni.
- Jeżeli chcesz broń to weź tę. W komnacie króla goblinów zostało wiele broni. Tam znajdziesz coś bardziej odpowiedniego.

 

__________________
you will never walk alone

Mag

- Nie zostawiłabym ciebie - powiedziała Sybill z lekkim uśmiechem i pomogła jej wstać. Wieści, które przyniosła Nedia były pokrzepiające. Na pytanie Agako już miała odpowiedzieć, że nie ma żadnej dodatkowej broni, ale z pomocą przyszedł Grzmot. Walkiria skinęła mu z wdzięcznością.

- Nie ma czasu wracać się więc na teraz będzie musiało wystarczyć to co masz na zbyciu - powiedziała do wojownika.

- Smok nie jest naszym największym problemem na tą chwilę - stwierdziła zaraz. - Musimy pokonać kapłankę. Ale rzecz w tym że obiecałam tej, która pomogła nam się to dostac, że nawróce kapłankę. A tam - skinęła w kierunku przejścia skąd dobiegał zapach kadzideł - ona właśnie musi się znajdować. - Musimy iść tam jak najszybciej, bo część z naszych chyba dotrze tam zaraz okrężną drogą.

- Draug, wypuść go - wskazała jeszcze na niziołka.

 

__________________
"Just remember, there is a thin line between being a hero and being a memory"

Gram jako: Irya, Venora, Chris i Lyn