[MEDIA]http://www.youtube.com/watch?v=r1AE6g8tEkI[/MEDIA]

Praca nad czymś znajomym pozwalała zebrać myśli do kupy i uspokoić się. Vesna przestała roztrząsać aktualną sytuację swoją i Alexa, zamiast tego sprawnie odmierzała, ucierała i łączyła przeróżne z pozoru niegroźne substancje, pakując je w tubki po papierze toaletowym, albo do słoików lub tego, co akurat przyniosła Lee. Czas płynął gdzieś obok, a one dwie ślęczały nad stołem, co jakiś czas odkładając kolejną bombę lub granat na kupkę i zabierały się za następny. Dzięki nieocenionej pomocy miejscowej dziewczyny, udało się sprokurować całkiem sporą ilość wybuchowych zabawek. Były tam dwie bomby rurowe, cztery petardy błyskowe, jedna hukowa, dwa koktajle zapalające i jedna bombka dymna.

- Chyba już - wreszcie panna Holden wyprostowała plecy, krzywiąc się przy tym, ale zaraz na jej twarzy wykwitł zmęczony uśmiech. W nagłym przypływie radości uściskała towarzyszkę, by zgarnąć zabawki i razem udać się do świetlicy.
Dopiero gdy zobaczyła jedzenie doszło do niej jak potwornie jest głodna. Bez słowa odłożyła graty przy wejściu i szybko potruchtała pod kącik z jedzeniem, gdzie bez opamiętania zaczęła wpychać w siebie kolejne słodkie, suszone owoce, mrucząc przy tym jak kot który dorwał się do butelki ze śmietaną. Łypała co parę kęsów na okolicę, zapełniając brzuch w trybie ekspresowym. Najgorsze było to, że przecież mieli żarcie, tyle że w aucie, do którego dostępu broniła wataha wygłodniałych bestii.

Błękitnooka Lee też wydawała się być zadowolona z wykonanej pracy niczym kucharka bo skończonym gotowaniu gdy już wszystkie dania były gotowe i rozstawione na stole czekały na gości dla których tak się napracowały. Obie wzbudzały zaciekawione spojrzenia przeważnie mężczyzn którzy byli akurat w świetlicy. Jedna miejscowa i jedna przyjezdna. Podobnie przemieszane wydawało się towarzystwo w świetlicy chociaż Ves nawet tych z karawany w większości z trudem wyłapywała wśród miejscowych a tych chyba i tak było tutaj więcej.
- Też jestem taka głodna. Nic nie jadłam chyba od obiadu. - Lee zgodziła się z reakcjami głodomora o zgrabnej sylwetce i czekoladowych włosach. Podobnie jak ona łapała w ręce co się nawinęło i szybko wpychała sobie do ust. Zza okien dochodziły powarkiwania i jakieś chroboty buszujących tam dzikunów. Nad głowami czasem dało się słyszeć miarowe kroki strażników patrolujących ten teren ze względnego wysoka co chociaż wystawiało na aurę ale wydawało się poza zasięgiem bestii jakie opanowały poziom gruntu.

- W bryce mamy ciasto, fasolę, kanapki, kurczaka… - technik westchnęła boleśnie, pakując kolejne suszone owoce do ust i zapijając je wodą. Żuła namiętnie, skacząc oczami po resztkach prowiantu i zastanawiając się co zjeść teraz. Padło na banany, w plasterkach. Jak chipsy które znała z Det, tylko te były słodkawe i dziwne. Zupełnie jak daktyle przypominające rodzynki, ale bez charakterystycznej kwasowości, zupełnie jakby były zrobione z samego cukru.
- Jak to się skończy zapraszam na śniadanie. Alex nie będzie miał nic przeciwko - uśmiechnęła się ciepło do towarzyszki - Właśnie… zjem i idę go poszukać. Zerkniesz do rannych? W razie czego zawołaj, będę gdzieś tu w pobliżu.

- Tak? To ten w skórzanej kurtce? - Lee zmrużyła trochę swoje jasno niebieskie oczka gdy próbowała domyślić się który z nowych to Alex. - No ja bym ciebie i jego zaprosiła do siebie. No ale to na dole to teraz się nie da. Może w dzień jeśli dzikuny odejdą. - asystentka Ves też zrewanżowała się podobnym zaproszeniem jak ona ale też z powodu tych choler na dole było to chwilowo dość teoretyczne zaproszenie.
Jednak zbystrzała gdy Ves oznajmiła, że chce go poszukać.
- Potem tam zajrzę. Teraz chyba lepiej by jedna z nas została i popilnowała tego. No wiesz, jakby ktoś miał głupie pomysły, że to zabawki czy co. - dziewczyna od tubylców wskazała szybko na skrzynkę gdzie przyniosły spreparowane puszki, słoiki i tubki po papierze toaletowym. No rzeczywiście wyglądały dość niepozornie. Jeszcze na wszelki wypadek nie miały wpiętych lontów ale te mogły zamontować w parę chwil. Ich obecność nasuwała jasne skojarzenia co do przeznaczenia tych “gratów” ale ich brak mógł znacznie utrudnić odgadnąć do czego może to wszystko służyć.

Vesna wyprostowała się, słysząc zaproszenie i bardzo skrupulatnie odnotowała je w pamięci na potem. Teraz, niestety, nie dało się wyrwać spoza oblężenia i każda para rąk zdolnych do pracy miała aż nadto zajęcia.
- Tak, ten w skórzanej kurtce - zrobiła niewinną minę, skubiąc symbolicznie susz. Czyli pakując jeden kawałek do ust co pół minuty - Musisz go zobaczyć bez niej. Wtedy dopiero jest na co popatrzeć. Wiesz, po takiej paskudnej nocy chętnie byśmy jak nie zlegli gdzieś w regularnym wyrze, to chociaż wzięli kąpiel… słuchaj, a może zróbmy tak. Ja zostanę, a ty go poszukasz, ok? Żeby wpadł tu, pokazać się czy nie trzeba go za bardzo zszywać. Ja w tym czasie podłączę knoty i rzucę okiem czy aby na pewno nic nie walnie nam w rękach.

- Ooo… kąpiel… noo… też bym chętnie wzięła… ale tu, na piętrze się nie da, w ogóle kłopot z wodą jest. Wszystko jest na dole. - Lee znów widocznie miała podobny punkt widzenia jak Ves na tą kąpiel. Rozmarzyła się patrząc gdzieś z mrok za oknem. Czerwony. Chyba jakaś czerwona mgła była na zewnątrz.
- Najbardziej lubię brać kąpiel przy wodospadzie. I pod nim jest taka wnęka. Jak płytka jaskinia. I woda spływa z góry to tak fajnie. No ale to trochę trzeba tam iść w dżunglę. No i w dzień oczywiście. No i samej to bym się bała. Zwykle chodziłam z koleżankami. - Lee przez chwilę była chyba w innym, mniej mrocznym i oblężonym świecie. Ale wróciła tutaj do świetlicy i uśmiechnęła się do swojej nowej partnerki od opatrywania rannych i prokurowania bomb.
- Mam na dole taką klitkę tylko. I jeden siennik. I nie wiem co do rana z tego zostanie. Ale jak zostanie to was zapraszam do siebie. - powiedziała pogodnie i oderwała się od stołu biorąc na drogę garść suszonych owoców.
- To ten w skórzanej kurtce tak? Dobrze to poszukam go. I mówisz, że bez kurtki jest fajniejszy? - uśmiechnęła się weselej zupełnie jak każda inna młoda dziewczyna rozmawiającą z drugą młodą dziewczyną o ich kolegach, kumplach, sąsiadach i facetach.

- Bez porównania, wiem co mówię - dziewczyna z Det pokiwała głową z namaszczeniem i miną znawcy tematu, bo co jak co, ale Foxa znała na wylot pod każdym kątem. - Słuchaj, w razie czego w vanie mamy jakąś karimatę, parę koców i śpiworów. A jak nie, zawsze możemy się kopnąć do miasta i tam zmrużyć oko w knajpie. - zamyśliła się i nagle spoważniała, przyglądając się Lee czujnie.
- Słuchaj…- zaczęła ostrożnie - Trzyma cię tu coś poza śpiworem w klitce?

- No znaczy jak trzyma? Mieszkam tutaj. Tutaj się urodziłam. O co ci chodzi? - Lee która miała już odchodzić zatrzymała się zaintrygowana pytaniami i zmrużyła oczy przyjmując lekko ostrożny ton gdy chciała dać odpowiedź swojej nowej koleżance ale chyba nie była pewna czy rozmawiają o tym samym. - I daj spokój, nocować w mieście? Znaczy w Espanioli? Nocowaliśmy tam kiedyś. Jeszcze podlotkiem byłam. Starzy zapili a po nocy strach wracać to musieliśmy czekać do rana. Strasznie dużo tam ludzi było. Dużo więcej niż u nas. - dziewczyna skoncentrowała się gdy opowiadała chyba o jedynym noclegu w jedynym mieście w jakim była. Tymczasem jak z Alexem nie mieli za bardzo okazji zwiedzić Espanioli ale wydawało się znacznie mniejsze i mniej ciekawe niż choćby Nice City a do Det to nawet trudno było porównać do jakiejś większej enklawy w Ruinach.
- Ale jak macie śpiwory i resztę to zapraszam. Uwijemy sobie jakieś gniazdko i odpoczniemy od tego wszystkiego. - uśmiechnęła się ciepło do rozmówczyni znów wracając do mało wesołego tu i teraz oraz być może jutro i planów na jutrzejszy dzień.

- Tak sobie pomyślałam, patrząc na to co się tu wyprawia. O te bestie chodzi… i nie tylko - Vesna zatoczyła koło ręką, pokazując najbliższą okolicę - Tutaj nic cię nie czeka, ciągle to samo. Świat jest wielki, to fakt, ale również fascynujący. Jest masa pięknych miejsc, które warto zobaczyć. Ludzi, których warto poznać. Masz sprawne ręce, nieźle idzie ci składanie. Jestem lekarzem, gdy wykonam robotę dla Fedziów, wracam na południe. Do Nice City. Kto wie, może otworzę własną klinikę? Przydałaby mi się para sprawdzonych rąk. O żarcie, paliwo i nocleg się nie martw. Z Alexem zawsze jakoś je kołujemy, a dodatkowa dusza na pace to zawsze jedna historia do opowiedzenia więcej po drodze. Jeśli chcesz to zabierz się z nami. Zobaczysz coś poza tym miejscem. Jeśli ci się nie spodoba, wrócisz tutaj, sami cię podrzucimy z powrotem… ale jeśli spodoba ci się z nami, albo gdzieś w Nice City czy w innym zakątku - wzruszyła ramionami z ciepłym uśmiechem - Odnalazłabyś się tam.

- Nice City? - Lee podchwyciła nazwę i w ogóle wydawała się pod takim wrażeniem słów Vesny, że wróciła do niej te kilka kroków jakie dopiero co zdążyła odejść aby móc swobodniej rozmawiać.
- Słyszałam. To wielkie miasto daleko na północy. Tam już dżungli nie ma. - powiedziała wolno z zastanowieniem widocznym na twarzy. - Czasem ktoś od nas tam jeździ. Albo ktoś z przyjezdnych wspomina. Ale mało mamy przyjezdnych. I gości. A jak są to załatwiają interesy ze starszymi. Jej, jeszcze nigdy nie miałam gości z zewnątrz. Dlatego strasznie bym się ucieszyła jakbyście zgodzili się przyjść do mnie. - wyznała pod wpływem impulsu i nawet zarumieniła się nieco od tych emocji. Potem zaczęła powoli przeżuwać dopiero co zabrane suszone owoce zastanawiając się nad tym co jeszcze powiedziała Vesna.
- Ale odejść stąd? Noo… no nie wiem… zostawić to wszystko? Nie znam nic i nikogo poza naszym terenem. Trochę się boję. Nawet więcej niż trochę. I wiesz z dzikunami i resztą da się wytrzymać. One nie przychodzą co noc. Dawno ich nie było to w końcu przyszły. Im dłużej ich nie ma tym więcej ich przychodzi. Dlatego dzisiaj jest ich aż tyle. Ale właściwie to chciałam zobaczyć coś jeszcze. Jakieś miasto. O! Nice City! Nigdy tam nie byłam. Jak tam jest? Masz tam jakieś koleżanki? Ja to właściwie tylko znam się na ziołach i dżungli. Nie tak jak myśliwi oczywiście no ale swoje wiem. Ale… W sumie głupio gadam… - dała się ponieść młodzieńczej ciekawości i rozterkom więc na przemian zmieniała styl i tempo mówienia. Raz szybko jakby bała się, że jej myśl ucieknie a raz wolno i z zastanowieniem. Nice City wydawało się ją ciekawić i wabić jak skraj znanego jej świata, ostatni punkt na mapie za którym roztacza się nieznane. Na koniec jednak żachnęła się zrezygnowana i w milczeniu sięgnęła po kubek i nalała sobie kompotu.
- Bo byście musieli zostawić za mnie zastaw. No wiecie, za młodą, zdrową, zdolną do pracy osobę. Bo jakbym wsiadła i pojechała z wami to tak jakbym uciekła. A tego bym nie przeżyła. To byłaby hańba dla mnie i moich krewnych. - dziewczyna mówiła zrezygnowanym tonem jakby to kończyło wszelkie pomysły, plany i spekulacje. Napiła się z kubka i spróbowała uśmiechnąć.
- Dobra to ja może lepiej pójdę po tego twojego Alexa. - powiedziała odstawiając kubek na stół i ruszając w stronę wyjścia ze świetlicy.

- Poczekaj - panna Holden złapała ją za rękę, przyciągając na powrót do siebie. - Poczekaj - powtórzyła już spokojniej, zaczynając w głowie szybkie kalkulacje. Po ile chodził człowiek? Na pewno nie kosztował tyle co Merol… a może motor?
- Pogadam z Alexem, mam nawet pewien pomysł z tym zastawem - wyszczerzyła się wesoło - Znasz się na dżungli i ziołach, a my właśnie przez tydzień-dwa będziemy się po takim terenie bujać. Twoja obecność i pomoc byłaby jak wygrana w Wyścigu. Znam się na leczeniu, ale nie na miejscowych specyfikach medycyny naturalnej, ziołach właśnie. Uzupełniałybyśmy się - nawijała z przejęciem, gestykulując w przerwach między leniwym podgryzaniem daktyli
- Nice City nie jest złe. Co prawda to jak… część dzielnicy Det… niewielka… ale tak, to bardzo miłe miasteczko. Ludzie są tam cudowni i jasne że mam tam koleżanki - teraz już szczerzyła się od ucha do ucha - jedna jest barmanką i piecze pyszne ciasta. Druga pracuje w rafinerii, trzecia jest tej rafinerii szefową. Jest też oczywiście jedna która pracuje jako kelnerka w najprawdziwszym klubie, dwie pracują w Fleurs du Mal, najlepszym burdelu w całym Nice City. Linda, córka pastora, pomaga w sierocińcu… no i jest Kristi, moje słoneczko. - uśmiech stał się jej odrobinę tęskny - Kristin Black, moja najlepsza przyjaciółka.

- Tak? Lubisz ją? Jest taka fajna? - dziewczyna tubylców chłonęła słowa z innego świata z ciekawością dziecka słuchającego o nieznanych krainach. Bez oporu dała się zatrzymać i oparła się tyłkiem o stół stając obok Vesny i słuchając opowieści ciemnowłosej kumpeli. Lekko kiwała głową wpatrzona niewidzącym wzrokiem gdzieś w podłogę kilka kroków przed sobą gdy znów trzymając swój kubek próbowała wyobrazić sobie to o czym ta opowiadała.
- Brzmi fajnie. Słyszałam o pastorach. To tacy od dziwnych spraw. Ważni. Trochę jak wódz albo szaman. - pokiwała głową gdy próbowała sobie przypomnieć strzępki wiedzy o czymś co znała widocznie tylko ze słyszenia.
- A co to jest rafineria? - zerknęła w bok na stojącą obok dziewczynę. I chyba przypomniała sobie co ta jeszcze mówiła.
- Jedziecie w dżunglę? No ja się znam trochę. Znaczy głównie na ziołach i roślinach. A gdzie jedziecie w tą dżunglę? Dalej już chyba nic nie ma. Jesteśmy ostatni. Dalej jest tylko dżungla. Aż do złej mgły. Ale podobno na samym końcu jest wielka woda. Taka, że jak patrzysz to choćbyś miała najlepszy wzrok to widać tylko wodę. Ale to daleko. Mało kto tam dotarł i wrócił aby to opowiedzieć... i burdel. Słyszałam, to takie złe miejsce. Tam się dzieją złe rzeczy. No i tam się pracuje? Te twoje koleżanki? To zrobiły coś złego? - zmrużyła oczy gdy znów próbowała wyobrazić sobie coś o czym widocznie miała bardzo mgliste pojęcie.

- Burdel nie jest złym miejscem, przynajmniej nie tamten - technik zaczęła od najważniejszej sprawy - Tam dziewczyny pracują z własnej woli, nikt ich nie zmusza do niczego, czego nie chcą. Nie ma bicia, nie ma trzymania ich jak niewolnic. Pracują, tak po prostu. Lubią seks i zarabiają ciałem, a ludzie przychodzą tam i wykładają niezłe gamble aby spędzić z nimi noc. Nie chodzi tylko o seks zresztą. Niektóre tańczą, czasem wystarczy sama rozmowa, czy masaż. Dostają za to pieniądze, praca jak każda inna. - wzięła wdech, przegryzła bananem i mówiła dalej - Rafineria to miejsce, gdzie przetrzymuje się duże ilości benzyny, paliwa i z niej rozwozi ją do innych miast specjalnymi cysternami - wyjasniła najprościej jak się dało - Co do pastorów… tak. Są ważni. To duchowi przewodnicy, pośrednicy między Bogiem i ludźmi. Niektórzy co prawda to szarlatani, ale zazwyczaj księża to mądrzy, opiekuńczy i miłosierni ludzie nie odmawiający pomocy nikomu w potrzebie… a jedziemy do rzeki, i kawałek dalej. Po zatopiony tam czołg. Dlatego tu jesteśmy - wzruszyła ramionami.
- A ta woda… nazywa się ocean. Też nigdy go nie widziałam. U nas było tylko jezioro i rzeka, ale pamiętam z filmów i książek jak… mniej więcej wygląda. - uśmiechnęła się - Piękny jest.

- Jedziecie do rzeki? To niebezpieczne. Właśnie stamtąd jest ta trująca mgła. - Lee za to zareagowała na to co jej zdaniem powinna wiedzieć jej nowa koleżanka. Zabrzmiało w dość ostrzegawczym tonie. - I czołg, tak pamiętam. Był u nas taki jeden. Przyszedł z dżungli. Źle wyglądał. Miał bagienną gorączkę. Majaczył. Taki stary. Miał poważne rany na ręce i nodze. Źle wyglądały. Ale nie dał sobie ich uciąć. Też gadał coś o jakimś czołgu. Z parę księżyców temu. Trochę go podleczyliśmy bo chyba by wykitował bez tego. Zostawił za to broń i amunicję. - szatynka pokiwała głową i mówiła o tym znanym sobie fragmencie dużo pewniej i szybciej. Potem rozejrzała się dookoła jakby sprawdzając kto ich może usłyszeć i ściszyła głos.

- Też mi się nie kleiło z tym burdelem! - szepnęła na ucho Vesny z triumfalnym odcieniem. - Bo jak słuchamy starszych to chyba wszystko poza nami to jeden wielki burdel! A przecież sami czasem jeżdżą do miasta i jakoś cało wracają. Ja byłam raz i też tak całkiem normalnie było. Nikt nam nic nie zrobił. Chociaż niektórzy dziwnie na nas patrzyli i śmiali się i mówili dziwne rzeczy ale już sama nie wiem o co wtedy chodziło. A przecież jakby to był burdel to chyba powinniśmy mieć zakaz powrotu do nas bo to tak jakbyśmy byli nieczyści no nie? - dziewczyna szeptała cicho do ucha drugiej nerwowym szeptem spiskowca gdy dzieliła się z nią swoimi sekretnymi przemyśleniami.
- A seks jest fajny. Też lubię. Niestety na razie nie udało mi się zajść w ciążę bo już chyba by był jakiś znak. To może przy następnej próbie. - powiedziała nieco swobodniej gdy wyprostowała się wracając do poprzedniej pozycji stojąc ramię w ramię z gościem z dalekich stron.

Ves nabrała powietrza i wypuściła je bardzo, ale to bardzo powoli. Zaczynała mieć poważne obawy co do wiedzy z zakresu wychowania seksualnego i przygotowania do życia w rodzinie… ale fakt. To małe osiedle w tropikalnej głuszy, bez dostępu do książek, wiedzy… nie każdy miał szczęście urodzić się w Det i mieć przedwojennych nauczycieli.
- Lee kochanie, chcesz zajść w ciążę? Jesteś tego absolutnie pewna? - popatrzyła na nią uważnie - Wydaje mi się trochę wcześnie, mamy chyba mniej więcej tyle samo lat. Jeszcze masa życia i zabawy przed tobą… ale jak chcesz, mogę ci pomóc. Ustalimy twój cykl mięsiączki, wyznaczymy dni płodne. Powiem co robić - zaśmiała się cicho i bardzo kosmato - A raczej w jakiej pozycji aby zwiększyć szanse zapłodnienia. Do ogarnięcia… ale za to będę miała prośbę. Skoczysz po Alexa, a potem przejdziesz się ze mną do tego tam typka co wygląda jakby się urwał z księżyca? Tego tam elegancika, mojego szefa na ten moment. Powiesz mu co wiesz o tej mgle i rzece, dobrze? Ja w tym czasie pomyślę nad wykupnym.

- Nie, no coś ty, ja wiem kiedy mam dni płodne. - Lee roześmiała się wesoło zbywając ten problem niedbałym machnięciem ręki. - Ale dziecko chciałabym urodzić. Każda kobieta u nas jest uważana za w pełni kobietę dopiero jak urodzi zdrowe dziecko dla nas. Ja ostatnio przy uczestniczyłam w każdej nocy poczęcia no ale na razie nic mi się z nikim nie udało. No ale jak mówisz, jeszcze mam czas. Dobra to pójdę po tego Alexa. Aha ale o tej mgle to za dużo nie wiem bo nigdy tak daleko nie byłam. Ale czasami, jak jest silny wiatr ze wschodu albo tornado przejdzie to dochodzi aż do nas. O mgle musielibyście gadać z myśliwymi albo Johansenem. Dobra już idę, idę… - szatynka pożegnała się uśmiechem i odbiła się tyłkiem od stołu machając uspakajająco ręką, że już przestaje tyle gadać. Potem wyszła gdzieś na korytarz znikając Ves z pola widzenia.

To, że nadchodzi Fox, że jest cały i zdrowy wiedziała, zanim w ogóle wszedł przez drzwi świetlicy. Słychać było jego bajerę nadchodzą korytarzem. I to chyba właśnie o dziwo o niej a nie jak zwykle o sobie i swojej runnerowej zajebistości.
- No a nie mówiłem?! Mówiłem, że moja Ves jak się za coś weźmie to problem z głowy! Ona ma łeb na karku. Po mnie. Sam ją wszystkiego nauczyłem. - zapewniał mieszane towarzystwo jakie słuchało go jak to często się zdarzało gdy ludzie chyba po prostu lubili słuchać jak Fox ich bajerował nawet jeśli można było zadawać z miejsca sobie pytanie czy na pewno jest wszystko dokładnie tak jak on mówił. Więc gdy kończył tokować akurat gdy wtarabanił się do świetlicy z tą typową, bezczelną runnerową niefrasobliwością jakby ta świetlica od zawsze należała do niego. Przeskanował szybko pomieszczenie i uśmiechnął się i oczami i ustami gdy zogniskował spojrzenie na swojej Ves. Kiwnął jej głową i paląc skręta z maryśką wydmuchnął dym i ruszył prosto na nią zostawiając za sobą swoje chwilowe towarzystwo.
- Hej foczko! - przywitał się śmiało ją łapiąc i całując w usta. - Co masz dla mnie? - zapytał z zaciekawieniem przytrzymując ją przy sobie i bez żenady biorąc w dłoń wypełnioną rolę po papierze toaletowym wcale nie przejmując się tym, że znacznie skraca dystans między potencjalnym ładunkiem wybuchowym a żarem ze skręta. Oglądał dzieło Vesny i ją samą przez pryzmat tej spreparowanej rolki.

Dziewczyna zdusiła śmiech, obejmując go z miną wdzięcznej, wdzięczącej się foczki. Oczywiście, bez Foxa by zginęła marnie ledwo by nogi przez próg domu przełożyła. Chodząca alfa i omega w skórzanej kurtce przecież wszystko wiedziała, wszystko umiała i łaskawie dzieliła się swoją wszechwiedzą z podopieczną.
- Udało się nam z Lee przygotować parę świątecznych prezentów - odpowiedziała pogodnie, przejmując od niego skręta i zaciągając się ochoczo. Przytuliła się do niego mocniej, opierając skroń o jego pierś - Dwie bomby rurowe, cztery błyskówki, jedna hukowa, jedna dymna i dwa Mołotowy. A tobie jak idzie? Widzę masz nowych kolegów.

- No tak, wiesz, musiałem wytłumaczyć chłopakom parę rzeczy. Ale już jest w porządku. - Fox zapewnił tak gładko i szybko z tym tłumaczeniem i rzeczami jakby wcale nikomu nic właśnie nie połamał, nie przylał ani nic takiego. No ale ludzie z jakimi przyszedł i byli chyba częściowo i miejscowymi i chyba rozpoznawała kogoś z konwoju i raczej nie wyglądali aby mieli mu coś za złe. Alex słuchał instrukcji konstruktorki co jest co w tej skrzynce i kiwał głową. Okręcił się tak, że zamienili się miejscami. Teraz on opierał się tyłkiem o blat stołu a ją trzymał w opiekuńczych objęciach przed sobą.
- Jest albo albo. Jest na razie dość spokojnie. Ale jak te kundle znajdą jakąś dziurę a nie zdołamy ich zlikwidować to będzie masakra jak tu się wedrą. Dlatego trzymaj się blisko mnie. W razie czego spierdalamy na dach. A potem się zobaczy. I przyda się ammo. A nasze jest w samochodzie. Chyba ktoś jeszcze na dole przeżył bo słychać jakieś stukanie. To chyba ich sygnały. Dumają właśnie czy spróbować tam się przebić czy liczyć, że przetrwają do rana. Sam nie wiem. Jak pójdziemy na dół to możemy do reszty wypstrykać się z pestek. Mi też mało zostało z 5,56. A klamka to tylko klamka, słabizna na coś tych rozmiarów. Ale z tym… - nieco skrócił ton swojej bajery gdy dość szybko i chaotycznie streszczał przebieg działań frontowych co tam uradzili ci ważni i waleczni. Wyglądało na to, że chwilowo jest pat. Mógł się utrzymać do rana ale i w każdej chwili mógł się przerodzić w makabrę. Teraz Alex macał zawartość skrzynki i pewnie główkował jak ten arsenał może zmienić wynik tych rachunków. Sytuacja musiała być poważna bo wyczuwała, że pod tą luzacką, runnerową warstwą jest jednak spięty i trzyma ją tymi ramionami mocno pocieszająco pocierając ją po plecach przekazując ciałem i gestem to czego nie mówił słowami.
- A co u ciebie? Będziesz coś jeszcze majstrować czy co? - zapytał odkładając nowe zabawki i znów obejmując ją oburącz gdy pewnie chociaż trochę chciał wrócić na luźniejsze tematy.

- Już skończyłyśmy, więcej nie ukręce bo nie ma z czego. Rozmawiałam trochę z Lee, bardzo mi pomogła. To miejscowa, zna się trochę na składaniu rannych, zorganizowała też składniki do bomb. Bardzo miła… kojarzy też okolicę, rośliny które rosną w dżungli i na bagnach. - wskazała dyskretnie na szatynkę - Mogłaby pojechać z nami, ale potrzeba zostawić wykupne. Przydałaby się… porozmawiam z van Urkiem, powiem co i jak. Poza tym zaprosiła nas do siebie jak nadejdzie ranek, a dzikuny odejdą… no i jeśli nie masz nic przeciwko, spróbowałbyś jej zrobić dzieciaka? - wyłożyła wszystko tym samym tonem, nie zmieniając intonacji ani o jotę.

- Aha, no tak, pewnie, nie ma sprawy, jasne… - Fox kiwał głową po kawałku ogarniając co Ves do niego mówi. Wydawał się zgodny i pogodny i w ogóle niekonfliktowy zupełnie jakby nie gadała z Runnerem. Albo na odwrót, jakby właśnie gadała z Runnerem ale o Wyścigach, zielsku czy imprezie więc wszystko mu pasowało. W międzyczasie spojrzał w kierunki Lee więc pewnie wyłapał o kogo chodzi.
- No tak, trochę straciliśmy ludzi i jeśli dobrze zczaiłem to ten goguś chyba też na to wpadł i coś gadał z tym miejscowym przychlastem co się na kurkach nie zna. To można pogadać by ją też zabrać. - zmrużył oczy i ten punkt planu widocznie nie sprawił mu żadnych problemów. A Johansenowi widocznie uwagi na temat ulubionej, firmowo runnerowej kurtki widać nie zapomniał.
- I zaprasza nas do siebie? Znaczy gdzie? To ona mieszka gdzieś indziej? No luz, nie będzie sztywna ani nic to pewnie, można pojechać. - pokiwał głową na chwilę znów wracając spojrzeniem do szczupłej szatynki i widać ona akurat jeszcze mu niczym nie zdążyła podpaść.
- Ale czekaj, znaczy o co chodzi z tym dzieciakiem? Zgubiła jakiegoś? No nie dziwne, taki Sajgon był. Może rano się znajdzie. - Fox nadal wydawał się zgodny ale jak zwykle kojarzył fakty i słowa na własną modłę. - Dlatego taka sztywna? Może niech zajara? Coś mi jeszcze zostało. - zaproponował typowo uniwersalną terapię dobrą na każde zło i okazję gdy już zostawił Ves skręta i sam zaczął grzebać w kieszeni kurtki za materiałem na kolejną.

- Lee mieszka na dole, jeśli nie będzie dużego syfu rano możemy się u niej przespać. Z nią. - Vesna tłumaczyła powoli, ciągle się uśmiechając - Z dzieckiem chodzi o to, że chce zajść w ciążę, a gdzie i od kogo dostanie lepsze geny niż od ciebie? Więc jeśli nie miałbyś nic przeciwko, spróbujemy… znaczy ty spróbujesz ją zapłodnić. Zrobić jej dziecko, zalać pod kurek. Wiesz przecież o co chodzi - dodała wesoło i pocałowała go w policzek - van Urke zgodzi się ją zabrać, nakręcę go.

- Cholera! - Alex miał chyba jeden z tych rzadkich momentów co w ogóle nie wiedział co powiedzieć. Najpierw zbystrzał i spojrzał z wilczym zainteresowaniem jak wilk na nowe jagnię gdy wyszło coś o spaniu z Lee we trójkę i to, że szatynka na miejscu i sama zaprasza i w ogóle cud miód i orzeszki. Ale trochę chyba właśnie zszokowało go z tym zapładnianiem. Tak bardzo, że stracił koordynację w palcach i prawie upuścił wymiętoloną paczkę fajek ale ten już wyjęty skręt i tak spadł mu na podłogę. Przeklął ją i skorzystał z tej okazji aby na moment puścić Ves aby schylić się po niego. Zaraz wyprostował się do poprzedniej pozycji i z pietyzmem która na pewno nie zasłaniało gonitwy myśli próbował otrzepać skręta chociaż normalnie niefrasobliwie pewnie po prostu by go odpalił nawet jakby spadł na ziemię a nie podłogę.

- Niiieee… No coś ty! To na pewno ma jakiś ukryty feler! Że obca laska chce mieć bachora z obcym facetem?! Noo coośś tyy! Na pewno coś jest nie tak. Pewnie ma syfa albo stary rozwala z dubeltówki każdego kolejnego czy coś w ten deseń. - w końcu podzielił się z Ves swoimi uwagami i zamilkł odpalając wreszcie kolejnego skręta. Lee chyba domyśliła się, że gadają o niej bo Alex zbyt dyskretny w tej chwili nie był i zbyt często zerkał w jej kierunku a teraz zwyczajnie ją obcinał wzrokiem. Dość krytycznym. Więc nie było trudne zorientować się o kim rozmawiają. Szatynka posłała im niepewne spojrzenie nie wiedząc czy może podejść czy lepiej się nie wtrącać.

- To mała wiocha, mają tu wiochowe zasady kochanie. Kobietę uznają za wartościową dopiero jak urodzi dziecko. Wtedy przestaje być dziewczynką, rozumiesz? - technik przewróciła oczami, ale zaraz uśmiechnęła się ciepło i dała gestem znać aby Lee podeszła - I tak ją przelecimy, nie jest lewa… ty też nie. Poza tym zobaczymy czy coś z tego wyjdzie. Potraktuj to jako test, próbną jazdę przed - zamilkła na chwilę, poważniejąc i gapiąc się za okno - Też kiedyś będę chciała mieć dziecko. Z tobą. Nie teraz, ale kiedyś. Zabierzemy stąd Lee, po czołg, potem do Nice City. Pozna dziewczyny, zobaczy kawałek świata. Nie ma żadnego haczyka.

Alex zareagował podobnie na te wioskowe zwyczaje i ciemnotę tyle, że zamiast przewrócić oczami cicho westchnął maskując to wydmuchując dym.
- No. Byłoby zajebiście. Zwłaszcza z synem. Zobaczysz, nauczyłbym go wszystkiego. Tak jak ciebie. Jak się jara zioło i załatwia interesy. No i fury. Musi mieć oktany w żyłach jak każdy od nas. - Alexowi też chyba przypadł ten pomysł do gustu bo roześmiał się do sufitu, objął mocniej i przycisnął do siebie czekoladowłosą i pocałował ją mocno i wesoło.
- Ale jak się uspokoi. Nie teraz. Zaciążona laska w dżungli to kiepski pomysł. W drodze też. Ale po tym numerze z tym ich czołgiem będziemy mieć tyle gambli, że ustawimy się na długo. To wtedy się pomyśli. - Runner okazało się, że ma własne przemyślenia na ten temat. Mówił wesoło i beztrosko śmiejąc się i uśmiechem i oczami do trzymanej w objęciach partnerki.
- A z tą. - skinął głową nieco w bok gdzieś tam gdzie stała Lee.
- Mówisz, że ją przelecimy i tak i tak? Okey mnie to pasi. W sumie jak na taką dziurę to niezła z niej dziura. - zaśmiał się ucieszony swoim własnym dowcipem. - I nie jest lewa? Dobra, dawaj ją. Zobaczymy. - sięgnął po kolejnego skręta do paczki w kurtce pewnie mając zamiar zapoznać się z nową osobą w tradycyjnie ujarany po runnerowemu sposób.

- A jeśli będzie dziewczynka? Albo bliźniaczki? - panna Holden poprawiła gangerowi włosy i strzepnęła pyłek z kurtki żeby wyglądał porządnie. Machnęła też wesoło do szatynki, przyzywając ją bliżej do rezydentów z Detroit.
- Tylko się zachowuj kochanie… byle jak, ale się zachowuj - upomniała go szeptem.

- Jak to dziewczynka? Jak to bliźniaczki? Weź się Ves nie wygłupiaj. Bliźniacy. U nas kiedyś byli. Ci od Guido. To byli kozacy! Nie było na nich bata! Może poza samym Guido. No i Pittbullem. No ale ci to w ogóle. Tylko Hollfield mógł coś na nich poradzić. To tak, bliźniacy tak. - Alex żachnął się na pomysł, że na pierwsze dziecko mieliby mieć cokolwiek innego niż syna. Tokował jeszcze gdy Lee do nich podeszła więc pewnie słyszała przynajmniej jego końcówkę. Popatrzyła na nich z ciepłym uśmiechem i uprzejmym zainteresowaniem nie chcąc się chyba pierwsza odzywać.

- Zajarasz? - Fox z runnerową niefrasobliwą bezpośredniością wyciągnął ku niej skręta co ta przyjęła bez wahania. Chwilę trwało zwykłe odpalanie skręta od skręta i Runner ciekawie obserwował reakcję nowej.

- O, zioło. - stwierdziła szatynka gdy całkiem sprawnie sztachnęła się pierwszym machem co Alex przywitał z niemym uznaniem gdy zdobyła ten pierwszy mały punkcik w jego oczach.

- No. Macie tu coś takiego? - zapytał tonem wiecznego dilera zielska które przechodziło przez jego ręce.

- Tak. Trochę. Czasem używamy. Pomaga na niektóre choroby płuc i oskrzeli. No i uspokaja. - zielarka podzieliła się swoim doświadczeniem na ten temat mówiąc łagodnym tonem.

- Na niektóre?! Na wszystkie! - Runner zrewanżował się własnym i oboje się roześmiali doceniając ten dowcip.

Było dobrze, szło świetnie to pierwsze zapoznanie. Vesna odetchnęła dyskretnie, wznawiając pogryzanie suszonych owoców. Tym razem postawiła na śliwki.
- Lee była taka kochana że zaprosiła nas do siebie po wszystkim. Żeby odpocząć i się przespać. Rozmawialiśmy o tym, byś się z nami zabrała. Nasz szef potrzebuje ludzi, myślę że nie będzie z tym większego problemu. Zorganizujemy zastaw, poza tym Fox spróbuje z tym majstrowaniem dzieciaka. Zdolna z niego bestia, na pewno sobie poradzi - dodała czułym tonem, całując zarośnięty ciemną szczeciną policzek.

Lee słuchała zaciekawiona i gdy szło o to co wcześniej rozmawiały z Ves to potwierdzała kiwaniem głowy i przyjaźnie, zapraszającym uśmiechem. Alex ragował podobnie więc wyglądało, że tą część mają całkiem nieźle obgadaną i doszli do porozumienia.
- Naprawdę? Byś był tak uprzejmy by ze mną spróbować? - szatynka wydawała się bardzo żywo zainteresowana tą propozycją od swoich gości. Fox przybrał minę jakby w łaskawości swojego runnerowego majestatu był łaskaw spełnić prośbę maluczkich.

- No po uzgodnieniu z Ves doszliśmy do wniosku, że moglibyśmy to dla ciebie zrobić. Tylko Ves też musi przy tym być więc może spróbujemy jutro u ciebie? - Runner zaciągnął się skrętem w nonszalanckim geście nieco mocniej łapiąc trzymaną w objęciach Vesnę aby podkreślić ten łączony zestaw.
- A w ogóle robiłaś to już w trójkącie? I z dziewczynami? - zaciekawił się tym detalem potencjalnej matki swojego przyszłego dziecka.

- W trójkącie? - Lee zmrużyła oczy gdy widocznie trafiła na słówko którego znaczenia nie znała. Popatrzyła pytająco na obejmującą się parę.

- No wiesz, z dwoma osobami naraz. Z tobą to trzema czyli właśnie trójkąt. - Runner chyba bardzo starał się nie wybuchnąć irytacją na brak tak elementarnej wiedzy o życiu i nawet mu to przyzwoicie wyszło.

- Aha. No tak to dużo razy. Ale w wiele osób a nie we trzy. I z dziewczynami no mniej bo przecież dziewczyna z dziewczyną nie może mieć dzieci. No ale pomagamy sobie w noce poczęcia. No i jutro to no nic nam chyba nie wyjdzie bo jutro nie zajdę w ciążę. - Lee nie wydawała się tym przejęta gdy już wiedziała o co chodzi z tymi trójkątami ale popatrzyła na nich z lekką obawą i trochę przepraszająco gdyż teraz widocznie nie miała swoich płodnych dni więc próby poczęcia potomka musiały spełznąć na niczym. Za to Alex zmrużył oczy i spojrzał w dół na twarz Ves jakby sprawdzał czy usłyszała albo zrozumiała to samo co on. Albo by dogadała się bo on naturalnie wszystko wyłapał jak trzeba ale Ves przecież mogła coś pominąć w tej babskiej paplaninie. Więc dawał jej okazję aby się mogła dopytać.

- Wybacz, ale muszę spytać. Noc poczęcia… jak wygląda? - Vesna przekrzywiła kark, zaciekawiona tematem. - To część tutejszej tradycji? Nie łączycie się na stałe w pary… małżeństwa? Co do dni płodnych nie przejmuj się aż tak. Zdrowe plemniki potrafią żyć w kobiecie parę dni, więc szansa jest zawsze - zaśmiała się cicho i wpakowała do ust kawałek banana. Żuła przez chwilę, połknęła i dopiero podjęła gadaninę - Czyli jesteśmy ustawieni na wieczór. Teraz chyba wypadałoby przejść się do naszego fircyka - popatrzyła w górę na gangera - Ustalić czy rzuci gamblem na zastaw.

Alex pokiwał swoją ciemnowłosą głową ale chwilowo też chyba był bardziej zainteresowany miejscową szatynką i zwyczajami jej plemienia niż gadką z szefem karawany. Dlatego poza kiwnięciem głowy właściwie nie ruszył się z miejsca ciekaw co odpowie ponoć przyszła matka jego dziecka. Ta zaś wyglądała na bardzo podbudowaną i ucieszoną z wiadomości o tym, że ma szansę zajść w ciążę nawet jeśli dzisiaj niby nie powinna.

- Ano tak, bo wy, tam na zewnątrz macie te pary, małżeństwa i takie tam. - dziewczyna pokiwała głową jakby sobie przypomniała, że są z różnych światów i “tam” jest zupełnie inaczej niż “tutaj”. - Ale to takie smutne. I egoistyczne. Tak wiązać się w tak małej grupie na stałe. I z nikim więcej. To niepraktyczne zresztą. Przecież jak ktoś zginie, dżungla zabierze, choroba to takie dzieci czy rodzice zostają sami. To smutne. I ciężko im wtedy pewnie. My tak nie robimy. - wyjaśniła całkiem chętnie te różnice kulturowe a Alex zerknął na Ves ale nie skomentował tego tylko czekał na ciąg dalszy. No i doczekał się bo Lee tylko dolała sobie kompotu do kubka. Fox zaś bezczelnie odgryzł kawałek banana jaki Ves wzięła dla siebie i żuł jakby nigdy nic się nie stało.
- No my właśnie mamy noc poczęcia. Wtedy te kobiety co chcą mieć dzieci przychodzą do sali poczęcia i przychodzą tam mężczyźni co chcą począć dziecko. I się tam kochamy. Zwykle nas, znaczy kobiet, jest mniej więc każda ma szansę na kilku partnerów w ciągu jednej nocy. Tak na wszelki wypadek. To zwiększa szanse. No i dlatego raczej nikt nie zna swojego ojca. Właściwie to nawet wstyd trochę jak zna bo to się trochę potem może robić jakby jakaś para była, tak jak u was, a to nie jest dobre. Dlatego potem jak dorastamy to tak jakby wszyscy dorośli mężczyźni byli naszymi ojcami a nasze dzieci ich dziećmi. Dlatego nigdy nikt nie jest samotny. Ani jak jest dzieckiem ani jak jest stary. No i jak kogoś dżungla zabierze to tak jakbyśmy stracili wujka albo brata. Ale zostają inni. I się opiekujemy sobą nawzajem. -wyjaśniła całkiem płynnie i pewnie jak to się rozgrywa w tej lokalnej, zagubionej w głębi dżungli społeczności. Alex przełknął banana albo to co powiedziała właśnie szatynka. Zmrużył oczy co zwykle oznaczało, że nad czymś intensywnie główkuje albo niedowidzi. Ale Lee była o krok więc pewnie chodziło o to pierwsze.

- Poczekaj, to można u was przyjść na tą noc poczęcia i zaliczyć wszystkie laski jakie tam będą? - zapytał niepewny czy dobrze zrozumiał to o czym mówi dziewczyna tubylców. Ta uśmiechnęła się radośnie w odpowiedzi i energicznie pokiwała twierdząco głową na znak, że właściwie się dogadali.

- Tak, wy też byście mogli przyjść. Wyglądacie zdrowo. I jesteście sympatyczni. Myślę, że moglibyście dać nam zdrowe dzieci. - Lee powiedziała zachęcająco patrząc na nich oboje i wyglądało to jak zaproszenie.

Teraz to technik zrobiło się dziwnie. Rozumiała mechanizm działania społeczności, ale i tak… nie znać ojca? Nie wiązać się z nikim na stałe? Nie patrzeć na spuściznę, nazwisko, koneksje. Po prostu… być częścią większej całości. Jednej wielkiej rodziny…
- Widzisz Alex? - zwróciła się do Runnera poważnym tonem - Nie tylko ja twierdzę, że takie trzymanie mnie w bryce na użytek własny jest egoistyczne. Zresztą sądzę że gdy przetrwamy noc tutejszej osadzie przyda się szybko zacząć uzupełniać braki w ludziach, więc jeżeli załapiemy się na podobny rytuał… czy jak to nazwać… - potrząsnęła głową i z uśmiechem zwróciła się do szatynki - Dziękujemy za zaproszenie, chętnie z niego skorzystamy. Co prawda technicznie ja dziecka nikomu nie dam, ale Alex nadrobi za naszą dwójkę. Od siebie mogę zaproponować zbadanie każdej chętnej do prokreacji kobiety. Zobaczę w jakim są stanie fizycznym, może coś im poradzę jeśli z zajściem w ciążę mają kłopot. - skończyła pogodnie nawet nie patrząc na swojego gangera. Przelecenie wioski chętnych kobiet… oczywiście że będzie na tak.

- O! Świetny pomysł! Wspomnę o tym jak będę rozmawiać z panem Johansenem! - Lee wyglądała na bardzo ucieszoną z odpowiedzi Vesny i z tej radości objęła ich oboje ramionami trochę jakby się do nich przytulając a trochę przytulając ich do siebie. - I nie przejmuj się Ves, jako gość to nawet jak nie chcesz mieć teraz dziecka to możesz przyjść i na pewno będzie wszystkim bardzo miło. - zapewniła nową koleżankę mówiąc to trochę ciszej aby tylko we trójkę słyszeli się nawzajem.

- Ale to poczekaj, to jak macie tą noc to czemu się zgodziłaś, znaczy chciałaś, znaczy no wiesz, tam na jutro co się umawialiśmy. I serio można bzyknąć w taką noc każdą laskę co tam będzie? A jacyś wkurzeni bracia, kuzyni i inni tacy? - Alex wydawał się albo trochę skołowany albo podejrzliwy gdy chyba nie mógł ot, tak przyjąć do wiadomości, że taka instytucja może istnieć w tym świecie.

- Oj no bo Ves mnie poprosiła i namówiła i wydała mi się całkiem fajna. No i ty też znaczy. Pomyślałam, że moglibyśmy spróbować skoro jest okazja. No i nie wiedziałam ile zostaniecie. No i potem najwyżej bym w ciągu paru dni uprawiać seks jeszcze z kimś. No chociaż aby tradycji się stało zadość to z dwoma. No bo inaczej jakbym zaszła w ciążę no to bym wiedziała, że to z tobą a to no nie byłoby dobre u nas. Lepiej jak się nie zna ojca dziecka albo chociaż tak nie na pewno. - Lee wyjaśniła te kwestie bez zbytniego skrępowania patrząc na przemian do na Vesnę to na Alexa gdy sprawdzała czy mają jeszcze jakieś pytania. Okazało się, że Alex miał.

- A to jakbyś robiła ten seks, znaczy poza mną… Znaczy chodzi mi robisz to na raz z paroma facetami czy jakoś po kolei? - Runner wydawał się zafascynowany tymi zwyczajami godowymi panującym w tym plemieniu i dało się to bez trudu dojrzeć na jego twarzy.

- No najlepiej to od razu, właśnie po to są te noce poczęcia. Ostatniej to nas było trzy a naszych mężczyzn było chyba ze trzech. Ja miałam wtedy chyba ze trzech albo czterech. A poza nocą poczęcia no to trzeba jakoś sobie radzić ale to raczej mało kto odmawia jak kobieta jest w potrzebie. - szatynka powiedziała z ciepłym łagodnym uśmiechem lekko tylko marszcząc brwi i nosek gdy próbowała przypomnieć sobie detale ostatniej nocy poczęcia o jakiej mówiła.

Vesna słuchała zafascynowana, ale jeden szczegół był jej cierniem w boku i drzazgą w oku… taki w skórzanej kurtce, stojący obok. Teraz brzmiało nieźle, naprawdę jak świetna zabawa. Gorzej jeśli w trakcie, albo przed samym początkiem Foxowi się nagle odwidzi i zamknie ją w bagażniku aby przypadkiem nikt obcy jej nie dotknął. Westchnęła w duchu, ciesząc się mimo wszystko z całej rozmowy. Dobra odmiana od walki i niepewności jutra - snucie planów na przyszłość.

- No tak, trzeba sobie radzić - pokiwała mądrze głową i zerknęła badawczo na Alexa - Czyli w skrócie każdy z każdym i nikt nie ma potem pretensji. Żadnych. O nic. Zero fochów. Zero awantur. Zero “przecież się nie wkurwiłem na to”... no i zero rękoczynów.

- Do mnie mówisz? - Alex przybrał ton jakby sprawdzał czy ktoś ma o coś do niego jakiegoś focha czy coś na podobę. Lee pokiwała mądrze swoją główką na znak, że oboje wyłapali co najważniejsze.

- No tak, przecież to wszystko wspólna miłość i same pozytywne relacje. To właśnie nas łączy i scala. Pomagamy sobie. Jak komuś coś nie pasuje to wystarczy, że powie a jak coś by chciał to wystarczy poprosić. No czasem ktoś odmówi no ale to następny się pewnie zgodzi. Mnie kolega ostatnio poprosił podczas takiej nocy bym się pocałowała z koleżanką bo go to kręciło. No to tak zrobiłyśmy. Fajnie było. No ale ta trzecia nie chciała no to nie. Nie lubi to trudno. Więc nie bójcie się, nic tam nikomu się nie stanie krzywda. Po prostu się tam pobawimy i tyle. Ale jak macie ochotę to możemy i jutro u mnie. Tylko u mnie to we trójkę to już ciasno będzie to jakbyście chcieli jeszcze kogoś to już chyba trzeba by poszukać innego miejsca. Ale jak chcecie to spróbuję coś znaleźć. - Lee mówiła jakby zależało jej na tym aby przekonać ich oboje do tego systemu jaki tutaj panował. Wyglądała na pogodną, układną i chętną do współpracy aby jej goście poczuli się tak dobrze jak tylko mogli.

Zapowiadał się ciekawy dzień, musieli tylko do niego dożyć. Technik dokończyła banana i wzięła następnego czując że prawie się najadła. Znaczy już czuła się pełna, tylko łakomstwo wciąż grało tango w kiszkach.

- Co ty na to? - postanowiła skonfrontować się z Runnerem od razu, aby mieć to z głowy. - Ja nie mam nic przeciwko, chętnie się dołączę. Pytanie czy tobie pasuje… świadomość że… no wiesz - wzruszyła ramionami - Będziemy tam na równych zasadach. Ty i ja. Nie chcę odmawiać wszystkim prócz ciebie, nie o to chodzi. Dasz radę? - spoważniała.

Alex wyraźnie się wahał. Nic nie mówił tylko myślał. Zmrużył oczy, przejechał od wewnątrz językiem pod policzkiem i główkował. W końcu Lee postanowiła wspomóc prośbę Vesny.
- Oj wiecie, nic na siłę. Możecie się zastanowić i pogadać. Ale by to na pewno pomogło jakbyście dali się zaprosić, zwłaszcza oboje, na noc poczęcia a miałabym jechać z wami. Wtedy to taka wymiana, może Alex zostawiłby nam po sobie jakieś dziecko albo ktoś z naszych zostawił dziecko Vesnie? To taka wymiana by była, życzliwiej by na was tutaj patrzyli już tak trochę jak na swoich. To i pewnie z Johansenem by się łatwiej gadało jakby miał mnie puścić. - szatynka przedstawiła swoje argumenty i wydawało się, że widzi same plusy takiego rozwiązania ale też raczej namawiała a nie nalegała nie chcąc pewnie wywierać presji na swoich gości.

- Zobaczymy jutro. Jak nam to wyjdzie. Jak będzie w porządku to pomyślimy co dalej. - Alex w końcu na coś się zdecydował i wydawało się, że to taki kompromis jaki mógł się zdobyć w tej chwili między pokusą wzięcia udziału w takiej ciekawej nocy samemu a zgodzie na to by Ves również w tym brała udział tak jak on i reszta chętnych kobiet.

- Jutro wyjdzie świetnie, czuję to w kościach - panna Holden przygarnęła ich oboje do siebie, ściskając mocno. Każdy też zarobił po całusie w usta i wesołym uśmiechu - Teraz jednak… chyba trzeba iść pogadać. Z naszym i twoim. Powiedzieć że gotowe co miałyśmy zrobić, pomyśleć co dalej. Lee zostaniesz z okiem na naszych zabawkach? My z Alexem pójdziemy robić dobre wrażenie.

- No pewnie, przypilnuję co trzeba. Aha! Tylko nic nie mówicie o burdelu jak będziecie gadać z Johansenem! To się źle kojarzy. Pomyślą, że chcecie mnie wywieźć nie wiadomo gdzie i po co. - Lee zgodziła się zostać i przypilnować skrzynki z ładunkami różnej maści ale widząc, że dwójka z innego świata idzie rozmawiać w jej sprawie podpowiedziała im co nieco. Alex machnął ręką i głową w uspokajającym geście i poprowadził Ves na korytarz. Chyba z tego kierunku co sam niedawno przyszedł.

- Nie wierzę. Można tutaj przyjechać i wydymać wszystkie chętne laski i jeszcze nikt nic, nie ma o to pretensji. I to tak oficjalnie zorganizowane. - Alex na nowo przeżywał całkiem odmienną kulturę lokalnego plemienia gdy szedł korytarzem dawnej szkoły. - Słuchaj, czy ja dobrze czaję? Jak ją kupimy to mamy własną niewolnicę napaloną na zachodzenie w ciążę co kompletnie nie jest zazdrosna o innych i chętna do współpracy? Myślisz, że łyknie, że od robienia laski albo obrabiania kuperka zwiększają się szanse na zaciążenie? - Alex nawijał jakby jakieś dzikuny, oblężenia, lokalne tragedie wcale go w tej chwili nie obchodziły za to fascynował go temat na jaki natknęli się prawie mimochodem i przypadkowo tylko dlatego, że Ves zgadała się przypadkiem z jedną z lokalnych dziewczyn.

- Tak to już jest z miejscowym folklorem. Co kraj to obyczaj - technik rzuciła filozoficznie, trawiąc informacje i zastanawiając się co dalej. Chwilę milczała ale gdy podjęła wątek mówiła pewnym tonem - Mamy motor jak coś i sporo talonów. Broń, amunicję, nawet złoty pierścień od Amari. Jeżeli ją wykupimy będzie nasza… i tak. Chętna, napalona na zaciążenie, ale nie niewolnica. Nie lubię niewolnictwa. Lepiej ją traktujmy jako pomocnika. Wygląda na miłą dziewczynę, szkoda jej na tę dziurę… i weź przestań - ofukała go - Mówiłam ci setki razy że jak pakujesz w kuper to nigdzie więcej bo to niehigieniczne i od razu dostaję zakażenia, nie tylko ja. Każda kobieta. Wtedy szlaban na numerki przez tydzień… do tego antybiotyki - burknęła - Można podejść do tematu w ten sposób że lody i kuperek wzmagają wydajność u mężczyzny, więc im więcej będzie się takim zajmować na podane sposoby, tym więcej prób będzie mógł podjąć przy właściwej operacji zapładniania. No coś wymyślę, w końcu jestem lekarzem, nie?

- No tak, tak, no masz rację… I jej, żartowałem z tą niewolnicą! Tak mi się skojarzyło skoro właściwie mamy ją kupić… No i fakt, wygląda na całkiem sympatyczną. I weeźź… jak to po kuperku przez tydzień szlaban? No nie wygłupiaj się… - popatrzył na nią raz i drugi i w zależności o czym mówił to różne to było mówienie i patrzenie. Trochę przyznawał jej rację, z tą niewolnicą to chyba też tak dosłownie mu nie było to w smak na koniec jednak miał wyraźny żal o ograniczenie i to takie mocne kuperkowych opcji. Ale zbliżali się do jakichś drzwi więc zamilkł i sądząc po minie nad czymś główkował.
- No. Mamy troche szpeja na wymianę. To możemy to sami sobie ją zorganizować. Będzie nasza. A ten fircyk jak chce to niech sam się ugaduje z tym palantem co tutaj rządzi. To właściwie z nim trzeba gadać. Ale to może ty z nim gadaj bo jak mi jeszcze raz się przychrzani do Runnerów albo kurtki to go chyba zdzielę. - zdecydował się w końcu zatrzymując się pod drzwiami i już trzymając dłoń na klamce. Popatrzył na Vesnę jakby sprawdzał czy jest coś jeszcze do obgadania zanim zaczną gadać z innymi.

- Głuptasie… tydzień szlabanu jest jak z kuperka przełożysz od razu gdzie indziej bez mycia, ale jeśli stosujesz się do zasad nie ma potrzeby szlabanów - Vesna poklepała go po ramieniu, robiąc mądrą minę i próbując chociaż trochę złagodzić traumę która czekała go za drzwiami podczas rozmowy z pozostałymi.
- Dobrze, będę gadać, a ty kochanie zapal sobie i spróbuj… nikogo nie połamać. Zrobisz to dla mnie? - zawiesiła mu się na szyi jak na wdzięczną foczkę przystało.

- Dobra. Ale to niech się nie przychrzania do mnie. - Alex wydawał się trochę udobruchany i uspokojony tym, że z tym kuperkowaniem nie będzie tak strasznie. Pocałował krótko usta Ves i otworzył drzwi. Weszli do pomieszczenia gdzie było kilka osób w tym ci najważniejsi czyli van Urk - szef karawany, Johansen - szef miejscowych, i ten mniej ranny gliniarz który był kimś w rodzaju bezpiecznika i pośrednika w razie zapalnych sytuacji między tymi dwoma. Ponieważ para z Detroit weszła jako jedyna do pomieszczenia to wszyscy spojrzeli w ich stronę.

- No zdrówko. Bombeczki gotowe. Możemy zaczynać imprezę. Mówiłem, że moja focza sobie poradzi. Całą skrzynkę zmajstrowała! - Alex zaczął od dobrych wieści i tym razem jego luzacka błazenada przyniosła pożądany skutek bo wszystkim widocznie ulżyło, że wreszcie mają jakieś wsparcie a nie same straty.

- A na co dokładnie możemy liczyć panie Alex? - van Urk zachowywał stosowne maniery chyba bez względu na okoliczności i chciał wiedzieć coś więcej.

- Dobra Ves to ja tu z szefem pogadam a ty Ves pogadaj z nim o reszcie. - Alex dość zręcznie wyślizgał się z rozmowy z Johansenem pewnie nie zauważając abo nie chcąc zauważyć, że te pogardliwe “nim” i podobny ruch reką wskazujący na gospodarza zjeżył mu spojrzenie. Sam podszedł do Federaty i zaczął mu opowiadać o zawartości skrzynki przygotowanej przez Vesnę. Jej zaś zostawił rozmowę z Johansenem który łypnął na nią podejrzliwie okiem bo też chyba wolałby wiedzieć na co dokładniej mogą liczyć w tej skrzynce.

Zostawało tylko westchnąć na ten przejaw taktu rodem z Novi i zabrać się do sprawy jak na kogoś z Downtown przystało. Panna Holden uśmiechnęła się do przywódcy osady i podeszła do niego, stając w odległości pozwalającej na cichą, spokojną rozmowę.
- Proszę wybaczyć Alexowi. Bywa czasem dość obcesowy, jednak zaręczam że nie miał nic złego na myśli, ani w intencji. Oboje dobrze wam życzymy, poza tym myślę że ja również jestem dostatecznie zobligowana oraz poinformowana, by móc udzielić panu wyczerpujących odpowiedzi - kiwnęła lekko głową - Mamy na stanie cztery bomby błyskowe, jedną hukową, dwie rurowe, jedną dymną i dodatkowo dwa koktajle Mołotowa. Lee była tak kochana, że pomogła zorganizować w trybie ekspresowym potrzebne materiały, reszta to już tylko składanie… a skoro już rozmawiamy, chciałam podziękować, że mimo dość gwałtownego początku nie zlecił pan otworzenia do nas ognia. Zajęłam się też waszymi rannymi, ci najbardziej potrzebujący dostali morfinę, każdy uzyskał pomoc medyczną. Gdyby panu też coś dolegało proszę mówić śmiało, jestem lekarzem… i mam na imię Vesna.

- Ryan. - Johansen wydawał się udobruchany wychowaniem rodem z detroickiego Downtown i okazywaniem odpowiedniego zachowania i szacunku wobec kogoś na jego stanowisku. W końcu wychodziło na to, że wśród miejscowych jeśli nie był najważniejszy to jednym z ważnych, odpowiednikiem van Urka u karawaniarzy.
- Tak o rannych Lee wspomniała jak tutaj była. To bardzo miłe z twojej strony, że się nimi zajęłaś. Doceniam to. I choćby z tego względu cieszę się, że dotarłaś na piętro. - starszy facet o posturze nieco spasionego wikinga podziękował za okazaną pomoc niemniej też dość wyraźnie dał znać spojrzeniem, że o ile jest w stanie dostrzec zysk z obecności Vesny na tych salach i korytarzach to z jej partnerem no niekoniecznie tak samo ocenia tą sytuację.
- Dobrze, to teraz musimy przemyśleć jak wykorzystać te bomby. - pokiwał głową i wydawało się, że uznał rozmowę za zakończoną i chce dopilnować by van Urk i Alex nie wysiudali go z bombowego siodła bo zaczął im się przyglądać bardzo intensywnie tracąc zainteresowanie Vesną.

- Jeszcze moment, proszę - Vesna za to nie straciła zainteresowania nim, zwracając na siebie jego uwagę położeniem dłoni na jego lewym łokciu. Gdyby dała radę sięgnęłaby do ramienia, niestety trochę kurdoplasto wypadała w tym zestawieniu.
- Rozmawiałam z Lee jeszcze o jednej sprawie, a raczej dwóch, ale po kolei. - z uprzejmym uśmiechem zaczęła wywalanie spraw długofalowych - Jedziemy w bagna, w stronę rzeki. Lee wspominała, że zna się na miejscowych ziołach. Poza tym naprawdę przydała się i podczas opatrywania rannych i podczas produkcji bomb. Ma zręczne ręce, a ja… cóż. Mam ich tylko jedną parę i czasem naprawdę nie wiem w co je wsadzić aby połatać okolicę i trzymać ją w kupię. Lee chciałaby spróbować z nami… pojechać. Zobaczyć kawałek świata poza waszą osadą. Ona zyska okazję do nauki, ja dodatkową parę rąk do pomocy. Mogę z niej zrobić lekarza, a przynajmniej porządnego medyka. Proszę wierzyć lub nie, ale miałam przedwojennych nauczycieli, do tego pochodzę z dużego miasta. Znam się dobrze na swoim fachu - uśmiechnęła się trochę.
- Chętnie tę wiedzę przekażę, jednak wiem również jak to wygląda tutaj jeśli chodzi o wyjazdy. Nie chcę aby to wyglądało, że Lee ucieka, bo to dyshonor, a nie o to chodzi. Dlatego moglibyśmy się dogadać odnośnie zastawu. Wy coś zyskacie, my coś zyskamy. Dobra, korzystna dla obu stron wymiana… i tu przechodzimy do ostatniej sprawy. Lee nakreśliła na czym polega wasz rytuał poczęcia. Jeśli nie będzie przeciwwskazań, a my zostaniemy tu dostatecznie długo, prosiłabym o pozwolenie wzięcia w nim udziału dla siebie i Alexa. To też korzystna wymiana. Może on zostawi wam dodatkowe życie, a ktoś od was to samo zrobi ze mną. W rytm poszanowania miejscowych tradycji - część o tym że nie zamierzała zaciążać tylko zabawić zachowała dla siebie.

To co powiedziała szefowi tej osady na nowo przykuło jego uwagę. Patrzył i słuchał uważnie co do niego mówi, o kim i o czym. Zastanawiał się dobrą chwilę na dobre tracąc zainteresowanie resztą dyskutantów.
- Całe zło dawnego świata wzięło się z wielkich miast. I one zapłaciły za to największą cenę. Do dziś płacą. Stamtąd nie przychodzi nic dobrego. - Johansen zaczął od zdyskredytowania potencjalnego atutu pochodzenia z wielkiego miasta. Ale mówił to z niechęcią jednak dość zamyślonym tonem jakby powtarzał jakiś miejscowy slogan czy inne motto według jakiego tu się żyło. Na poważnie zastanawiał się co dalej począć z prośbą i ofertą ciemnowłosej kobiety.
- Jesteś lekarzem. I mówisz możesz ją tego nauczyć. - spojrzał w dół na mikrą przy nim sylwetkę kobiety jakby po samym wyglądzie chciał ocenić jej referencje i umiejętności. Pokiwał głową, oparł się o blat stołu, złożył ręce na piersi i wpatrywał się gdzieś w ścianę o dwa kroki przed sobą.
- I chcesz ją zabrać. Daleko. - powtórzył na głos część tego co mówiła. Wyglądał trochę jak klasyczny handlarz który waży w myślach zyski i straty jakie może odnieść w danej transakcji.
- A na jak długo? Tydzień, miesiąc, rok, na stałe? - zapytał znów zerkając na nią gdy chciał wiedzieć to zanim podejmie decyzję.

- To już nie zależy ode mnie - technik pokręciła głową - Jeżeli będzie chciała wrócić, to ją z Alexem tu przywieziemy. Jeśli zaś postanowi inaczej… wtedy pewnie i tak ją tu przywieziemy, aby wam o tym powiedziała, a potem pojechała tam gdzie chce. Skoro jednak mamy operować terminami, powiedzmy że na rok. Za rok wrócimy i wtedy Lee zdecyduje co dalej.

- Rok. To długo. - Johansen pokiwał powoli głową i znów chwilę w milczeniu wpatrywał się w ścianę. - Pomyślę nad tym. Muszę porozmawiać z nią i ze starszymi. - powiedział w końcu nie chcąc widocznie podjąć decyzji zbyt pochopnie. - I mówisz, że chcecie wziąć udział w nocy poczęcia. - wrócił do drugiej sprawy o jakiej wcześniej wspomniała rozmówczyni. Znów obrzucił ją uważnym spojrzeniem jakby sprawdzał czy się nadaje do takiej ceremonii. Potem odwrócił się aby podobnie oszacować Runnera gadającego z gliniarzem i Federatą. W końcu wrócił spojrzeniem do swojej rozmówczyni.
- To nie jest codzienna prośba od nieznajomych. Ale skoro Lee wam o tym wspomniała musieliście wywrzeć na niej dobre wrażenie. Cóż, nie jest to zabronione. Jeśli uszanujecie nasz próg i zwyczaje myślę, że to mogłoby dojść do skutku. Przyda nam się świeża, zdrowa krew. Zwłaszcza po dzisiejszej nocy. Myślę, że to ze strony twojego mężczyzny mogłaby być jakaś rekompensata za takie brutalne najście jakie nam zgotował. Mógłby zostawić po sobie coś pozytywnego. - najwidoczniej miał podobny stosunek do Alexa jaki ten żywił do niego. I nawzajem się po prostu drażnili samym swoim widokiem i manierami. Ale jednak Johansen myślał całościowo o swojej społeczności a nie tylko o czubku własnego nosa więc o ile Alex nie zacząłby się panoszyć w runnerowym stylu była szansa, że jakoś go strawi.

- Z jednej strony aż rok, z drugiej… to tylko rok - panna Holden zauważyła jeden dość istotny szczegół. Z niewinną miną wzruszyła ramionami - Przez rok dam radę porządnie przeszkolić kogoś tak bystrego jak Lee, ma potencjał i pewną rękę, a to ważne. Jest z wami zżyta, pewnie po tym roku postanowi z wami tu zostać, a czego się nauczy nikt jej nie odbierze. Wiedzą podzieli się też z innymi. Zyskacie sporo w ogólnym rozrachunku, puszczając ją z nami. Może i faktycznie z wielkich miast przyszła zagłada, lecz prócz niej wywodzą się z nich też pozytywne zjawiska. Wiedza przykładowo, czysto użytkowa. Mogę śmiało powiedzieć, że w tym regionie jestem najlepszym lekarzem jakiego znajdziecie. W Nice City wygrałam wszystkie konkursy medyczne i techniczne, a wielu ludzi startowało. Poza tym sam pan widzi że prócz opatrywania umiem też inne rzeczy. Naprawię wszystko od tostera po czołg, albo to wysadzę. Jeśli Lee będzie chciała, tego też ją nauczę. Przyda się wam tutaj mechanik i saper, dodatkowo medyk - uśmiechnęła się wesoło - Dziękuję że wyraża pan pozwolenie na nasze uczestniczenie w waszych obrzędach. Gwarantuję, że Alex przyłoży się do tego jakby chodziło o jego albo moje życie. Poza tym, jeśli kobiety wyrażą taką wolę, przebadam je przed całym spotkaniem. Kto wie, może uda się zlecić bądź zalecić co robić na dręczące je dolegliwości… albo aby zwiększyć płodność. Pan też tam będzie? - odwróciła nagle pytanie o sto osiemdziesiąt stopni.

- Ja? Nie, raczej nie. Już za stary na to jestem, zostawię to wam, młodym. - Johansen prawie zbył pytanie mimo uszu jakby nie było o czym mówić. Za to zastanawiał się mocno nad tym co teraz powiedziała niewysoka kobieta.
- Tak, Nice City, tak, tam mają festyn gdzieś w tą porę, tak… - pokiwał głową gdy coś widocznie kojarzył o otaczającym go świecie więcej niż Lee.
- I tak, naucz ją jak robić takie bomby. To nam się przyda. - ten pomysł wyraźnie przypadł mu do gustu bo wskazał za siebie na grupkę po drugiej stronie stołu gdzie chyba właśnie te sprokurowane bomby były głównym tematem rozmowy sądząc po strzępkach jakie do nich docierały.
- Z tym badaniem dobrze, zgadzam się. I tak byśmy żądali zadośćuczynienia za te drzwi, bramę i resztę. Takie badanie może bardzo wam pomóc. Uczestnictwo w nocy poczęcia również. Widzę, że ty akurat jesteś dobrze wychowana i umiesz negocjować i myśleć perspektywicznie. To dobrze. Przyda się w rozmowie ktoś taki. - szef tubylców był na tyle wymowny, że nie trudno było się domyśleć kogo z ich pary uważa za tego który stanowi przeciwieństwo wychowanki Downtown.
- Właściwie to mogę z tobą zawrzeć umowę. Tylko porozmawiam z Lee. Mogę się zgodzić by z wami pojechała na ten rok w zamian ty ją nauczysz leczyć i robić bomby i przebadasz nasze kobiety i weźmiecie udział w nocy poczęcia a twój mężczyzna podaruje nam swój karabin i naboje do niego. Wtedy jeśli Lee się zgodzi to może z wami jechać z naszym błogosławieństwem. Co ty na to? - szef tej osady wydawał się przychylnie nastawiony do oferty Vesny tak bardzo, że gotów był z nią przybić umowę prawie od ręki. Jeśli Lee była szczera to rozmowa z nią wydawała się raczej formalnością. Resztę warunków pochodziło od samej Ves. Tylko ten karabin i ammo Alexa były nowe. Wyglądało na to, że w zamian za jego karabin mogą zabrać Lee ze sobą.

- Cenicie tutaj tradycję, zasady którym się podlega. M16 Alexa jest jak jego nóż z Novi, to przedłużenie jego rąk, kawałki jego samego. To pamiątki, coś z czymś się utożsamia. Tam skąd pochodzimy mężczyznę poznaje się po broni i tym czym jeździ. Są rzeczy którymi się nie dzieli, bo nie ma się ich więcej. - technik spoważniała, patrząc na starszego mężczyznę z nagłym smutkiem i melancholią - Tak samo jakby zagroził mi pan śmiercią nie oddałabym swoich narzędzi medycznych. Niemniej mam kontrpropozycję, żeby nie było że chcemy się wymigać od zastawu. Zamiast karabinu możemy wam zaproponować crossa. Motor do jazdy terenowej. Szybki, zwrotny, idealny do jazdy w trudnym, błotnistym terenie, takim jak bagna i dżungla. Lepszy niż koń, bo się nie spłoszy ani nie padnie od ukąszenia. Dołożymy pełen bak i kanister benzyny. Jeśli jest pan gotów na to przystać, ja jak najbardziej jestem na tak.

- Tu nie ma gdzie jeździć. I z benzyną słabo. Z częściami słabo. Motor nam nie potrzebny. A karabin się przyda na pewno. Zwłaszcza, że takiego nie mamy. To moja oferta. Jak chcesz to porozmawiaj o tym ze swoim mężczyzną. Powiedz co ustaliliście. Ja muszę porozmawiać z Lee. Ale to potem, rano, jutro. Na razie mamy pilniejsze rzeczy do załatwienia. - szef lokalnej społeczności w ogóle nie wydawał się zainteresowany ofertą wymiany zielarki na motocykl terenowy zaś karabin Alexa wyraźnie przypadł mu do gustu. Ale zostawił pole do negocjacji i rzeczywiście przy drugim końcu stołu dyskusja zaczęła przybierać na sile. Niejako się wymienili z Alexem bo gdy Johansen podszedł do dyskutujących Fox stracił zainteresowanie dyskusją i w zamian posłał Ves pytające spojrzenie.

- Chodźmy zatem do reszty, a pozostałe detale omówimy na spokojnie rano - technik zrobiła krok w bok, gestem zapraszając brodacza aby podszedł do jej grupy. Puściła Foxowi oczko i bez zwłoki ruszyła w jego stronę, robiąc przystanek dopiero kiedy znalazła się bezpiecznie pod jego ramieniem.
- Co ustaliliście?

- Spróbujemy zejść na dół z pomocą tych bomb. Ja chcę do samochodu po ammo i resztę. Oni chcą kogoś wyciągnąć bo chyba pod nami ktoś jeszcze żyje. A wy co tak długo gadaliście? Zgodził się by Lee jechała z nami? - Alex stopniowo odszedł od rozmawiającej grupki która chyba właśnie obgadywała to co tak szybko streścił Ves. Wyglądało na to, że spróbują to zrobić raczej prędzej niż później.

- Zgodził, ale chce twój karabin w zastaw… albo coś użytecznego. Motoru nie dał sobie wcisnąć. Pogadajmy z van Urkiem, niech się dorzuci… droga długa. Przyda się twój karabin. Poza tym mamy pozwolenie wzięcia udziału w ich nocy rozpłodowej. Masz tam specjalne zadanie… w ramach zadośćuczynienia za rozwalone drzwi. Zająć się jak największą liczbą kobiet żeby coś zostawić tu po sobie. Ja za to przebadam każdą z nich… i też mam w tym wziąć udział - szybko streściła o czym mniej więcej rozmawiała z brodaczem.

- Karabin?! Zgłupiał?! To czym ja będę rozwalał te cholery?! Brzydkimi słowami?! - Alex zareagował tak jak zwykle czyli impulsywnie. Na szczęście opanował się na tyle aby mówić tzw. głośnym szeptem. No i już trochę wyszli na korytarz. Dlatego mógł w spokoju opluć ścianę i wsadzić z impetem ręce w kieszenie kurtki by spoglądać na wszystkich i wszystko ze złością. Kopnął potem postukał czubkiem buta ścianę ale najwyraźniej zaczął główkować co teraz dalej zrobić.
- A myślisz, że naprawdę nie poradzimy sobie bez tej foczy? Chcesz ją? I na kiedy on chce ten karabin? Już teraz jak mamy schodzić na dół? Bo to oni się teraz dogadają i już mamy tam iść. Ja też. Ale jak bez karabinu to niech spierdalają, poczekam tu do rana. - Runner nadal był zdenerwowany ale widocznie próbował się opanować i coś wymyślić. Dlatego pytał szukając informacji które mogłyby rozjaśnić sytuację i pomóc znaleźć jakieś wyjście.

- Karabin najprędzej rano i tak dostanie. Rano mamy wrócić do tematu, a teraz zająć się walką - Vesna westchnęła cicho - Tak, chciałabym ją. Pogadajmy z van Urkiem, może ma w zapasie jakiś karabin. Albo oddam im C4, jeśli zechcą. Przydałoby im się do rozwalenia gniazda dzikunów. Albo sąsiadów. Albo studni… czegokolwiek - pokręciła głową - Po wszystkim zostanie jeszcze jedna sprawa. Od rzeki, tam gdzie zmierzamy, rozchodzi się toksyczna mgła, opar… cos trującego. Tamten stary ramol ma o tym wiedzieć więcej. Przycisnę go w swoim czasie.

- A to już jest rzeka? Tak blisko? - ta informacja zdziwiła gangera. Ale też trochę przekierowała jego uwagę na inne tory. - Dobra Ves, jak ją chcesz to będziesz ją mieć. Coś wymyślimy. Bez tego fircyka. Bo wtedy już nie będzie nasza jak ktoś się wtrąci. Ale to potem. Na razie chodź, trzeba przygotować te bomby i się do wyjścia. Do rana kupa czasu. - Alex nawet się uśmiechnął i podszedł do Vesny całując ją w usta. A potem zgarnął i zaczęli wracać korytarzem w stronę świetlicy. Póki ten problem nie wisiał mu przed twarzą na tu i teraz Runner widocznie był gotów go spławić na później jak natrętnego robala machnięciem ręki.

Możliwe że mieli ostatnią na najbliższe godziny chwilę względnego spokoju, dlatego też panna Holden korzystała z niej, klejąc się do Runnera i nie odstępowała go na krok jakby w obawie, że jeśli go puści, ten zniknie i więcej go nei zobaczy. Uśmiechała się jednak, choć pod maską pozornego spokoju szalała z niepokoju.
- Alex... jak będziesz na dole i nadarzy się okazja... złapiesz plecak z żarciem? - spytała, gdy stanęli pod ścianą, czekając na resztę towarzystwa - Głodna jestem. Te ich owoce są całkiem niezłe, ale zjadłam kurczaka. Coś porządnego. Mięso... to nie posiłek jak nie ma mięsa.

Coś jednak było w stwierdzeniu, że dama bez swego rycerza zaraz wpakuje się w opresję… nie żeby Ves zamierzała coś podobnego kiedykolwiek przyznać przy Foxie, lecz wystarczyło żeby zniknął i nie minęło wiele czasu, a już zaczęły się kłopoty. Na razie za drzwiami, teraz zamkniętymi z jednej strony, tej od korytarza… z potworami i ludźmi po drugiej - ciągle żywymi, chociaż akurat ich życie było już policzone patrząc na sprawność i zawziętość dzikunów. Technik zamarła na mgnienie oka, odpychając od siebie myśl aby zacząć wołać Alexa. On też był zajęty, ona miała własne plany i obowiązki. Własne kłopoty do ogarnięcia. Niby wystarczyło zabarykadować drzwi i czekać do świtu z nadzieją że bestie nie wlezą przez kolejne okno… ale równało się to wyrokowi śmierci na tych co zostali wewnątrz salki.
Szybka decyzja, sapnięcie rezygnacji i nabranie powietrza aby podnieść głos.
- Lee pomóż mu - wskazała na drzwi trzymane przez przerażonego miejscowego, jednocześnie obracając się do zbrojnych - Pomóżcie nam, tam wciąż są żywi!

Szatynka zawahała się w pierwszym momencie tak samo jak Vesna. Dziewczyna z Det poczuła jak miejscowa przez chwilę kurczowo zacisnęła dłoń na jej dłoni ale gdy czekoladowłosa okazała się decyzyjna Lee postanowiła widocznie ją wesprzeć. Doskoczyła do faceta i złapała go za ramię.
- Zamknięte! Leć do następnych! Zamknięte! Do następnych! Biegnij! - krzyczała mu nad uchem i coś chyba do przerażonego mężczyzny dotarło bo w końcu zostawił zablokowane drzwi i ruszył do kolejnych.

W tym czasie z grupki zbrojnych przy drzwiach ze dwóch najbardziej zdecydowanych albo na odwrót, najbardziej podatnych na sugestie ruszyło w stronę Lee i Vesny. Biegli korytarzem, pozostali krzyczeli coś, chyba pytali co się dzieje. Albo ich ktoś pytał bo często zerkali w dół schodów gdzie też się darli a może ktoś tam z dołu się do nich darł. W tym czasie dwóch pierwszych minęło się z tym którym pokierowała Lee i byli już całkiem blisko ich dwójki. Tymczasem facet który wpadł na ścianę zajęczał i najwidoczniej odzyskiwał przytomność bo poruszył głową i ręką którą do niej przyłożył. Z sali nadal dobiegały straszne odgłosy walki, krzyki bólu, strachu i rozpaczy, warkot bestii, dźwięki rozbijanych rzeczy. Do tego buchnęła aura jakby coś tam się zapaliło.

- Weszły przez okno! - panna Holden krzyczała do uzbrojonych ludzi, których nie znała choćby z imienia. Uścisnęła mocno Lee, a potem dopadła do leżącego, sprawdzając na szybko czy nie jest ranny, a jak tak to w jakim stopniu - Trzeba ewakuować tych co tam zostali i zablokować drzwi zanim przedrą się na korytarz! Tam dalej leżą ranni, dzikuny nie mogą się do nich dostać!

- Nie da się ewakuować! Ten korytarz biegnie przez całe piętro! Jak się tu dostaną to dostaną się wszędzie! - Lee krzyczała z przestrachu ale pobiegła za Vesną i uklękła przy powalonym przy ścianie facecie aby pomóc jej go podnieść. Przez to znalazły się naprzeciw drzwi sali gdzie dostały się dzikuny. Widok był straszny. Chyba poszła jakaś lampa czy coś podobnego po w środku paliło się coś rozlanego. Nie było widać walczących i to chyba było najgorsze. Widać było jedną, zakrwawioną i nieruchomą na podłodze ludzką rękę co nie zapowiadało niczego dobrego. Ale potem do drzwi dobiegli ci dwaj z bronią i zablokowali widok.

- O cholera! - krzyknął jeden z nich zaglądając do środka. Dał kroka i wycelował ze swojej broni w głąb ale nie strzelał. Ten drugi stanął w przejściu i zrobił podobnie. - Nie mogę strzelać! Za bardzo się ruszają! - krzyknął z desperacką żałością ten z sali. Lee pomogła unieść tego półprzytomnego na tyle, że obie miały już go między sobą.

- Co tam się dzieje?! - od drzwi na schody dobiegło domagające się niezwłocznej odpowiedzi pytanie wykrzyczane przez van Urka. Stał tam z pistoletem i szablą pośród kilku miejscowych z bronią jakby próbował na własne oczy dojrzeć co się dzieje na korytarzu. Ze swojego miejsca jednak nie mogli zobaczyć tego co się dzieje w klasie szkoły która stałą się areną desperackiej walki między ludźmi a bestiami z dżungli.

- Przedarły się oknami, są na piętrze! - panna Holden odkrzyknęła Federacie, więcej uwagi skupiając na odciągnięciu rannego. Po kolei, po jednym i z uwagą… aby nikomu z obrońców nie przeszkadzać, nie zrobić krzywdy cierpiącym, ani głupio samej nie wpaść na przysłowiową minę. Taką z pazurami, kłami i morderczymi zamiarami.

Ranny wydawał się bardzo ciężki. Pewnie przez tą bezwładność bo właściwie zawisł im obu między ramionami i ciągnąć takiego kloca nie było łatwo. Ale strach dodawał im sił! Wlokły go między sobą a on, z zakrwawioną twarzą trochę mamrotał, trochę jęczał, trochę poruszał głową ale raczej trudno uznać było to za jakąś formę współpracy. Nawet w pośpiechu nie było wiadomo czy ta krew na jego twarzy to od tego zderzenia ze ścianą, upadku, oberwał wcześniej czy jeszcze coś innego. Dochodzili we trójkę do drzwi gdy minął ich szef karawaniarzy wodząc za sobą czwórkę zbrojnych. Co jak co ale zdecydowana postawa uzbrojonego faceta w połączeniu z niejasną sytuacją wyzwoliła zbrojnych tubylców ze stuporu i już bez ociągania ruszyli za nim. Przy drzwiach zostało tylko ze dwóch, pewnie do ich pilnowania.

Vesna i Lee zostawiły za plecami mrożące krew w żyłach odgłosy walki. Wrzaski ludzi, skowyt bestii, warkot, wywracane meble, wystrzały to wszystko z każdym krokiem cichło. Ale w każdej chwili przecież jakiś zwierz mógł wypaść na korytarz! Ale jednak nie wypadł.

- Chodź tutaj! - Lee sapnęła i wskazała na drzwi gdzie wcześniej zniknął ten przestraszony facet. Otworzyły i spowodowały niejaką panikę wśród zebranych tu tubylców. Kobiety, dzieci, ranni i wszyscy ci zbyt słabi, starzy lub schorowani co nie mieli brać udziału w walce. Teraz zareagowali ze strachu jak żywa fala starając się cofnąć od nagle otwartych drzwi przez jakie mogły wpaść te cholerne bestie.
- To my! To tylko my! Mamy rannego, pomóżcie nam! - Lee jako jedna z nich krzyknęła do nich ostrzegawczo. Wraz z tym jak otwarły drzwi wdarł się harmider walk z sali obok i jeszcze te z parteru też dołożyły swoje trzy grosze. Ale jednak znajoma twarz i głos po tym pierwszym momencie paniki przełamały stupor. Pierwsze sylwetki kobiet i starszych mężczyzn ruszyły ku nim aby przejąć poszkodowanego. Przez chwilę trwało zamieszanie gdy jedne ręce go brały a inne puszczały.

- Słyszycie?! - jeden ze starszych mężczyzn syknął powodując zamarcie tej pstrokatej grupki. W pierwszej chwili spojrzały na niego zaskoczone twarze. Ale on wskazał na wciąż otwarte drzwi iii… nic. Cisza. Walki w sali obok ucichły. Przestraszone spojrzenia wpatrywały się w prostokąt półotwartych drzwi jakby zaraz miał przez nie wpaść sam diabeł i zakończyć ich żywoty. Ale nie wpadł diabeł wpadł za to rozkazujący okrzyk niesiony korytarzem.

- Medyk! Mamy rannych! Dawajcie medyka! - słychać było zdecydowany krzyk Federaty który chyba przejął tam dowodzenie.

Vesna wypuściła powietrze, orientując się że wstrzymywała oddech nie wiadomo jak długo. Równie szybko zebrała się w sobie, podnosząc z klęczek i rozglądając po tłumie.
- Udało im się, powstrzymali je - zdobyła się na uśmiech satysfakcji i zaraz ruszyła w stronę okrzyku, przez ramię rzucając ostatnie słowa do nowej pomocnicy - Lee zajmij się nim, opatrz jeśli trzeba. Zobaczę jak stoimy z resztą i w razie czego cię zawołam, ok?

- Dobrze. - szatynka zgodziła się i pokiwała jeszcze głową na zgodę przejmując opiekę nad rannym mężczyzną. Vesna mogła więc oddalić się ze spokojem sumienia. Właściwie to nawet ze dwie osoby wyszły za nią na korytarz i tam dostrzegli stojącego w drzwiach do zaatakowanej sali van Urka. Gdy tylko ją zobaczył przywołał słowem i gestem do siebie. Chociaż machanie trzymanym w dłoni pistoletem było trochę niepokojące to jednak w obecnej sytuacji, tuż po walce całkiem zrozumiałe a gest czytelny.

- Panno Holden, prosimy tutaj. Przyda się pani pomoc. - powiedział głośniej gdy już podbiegała do drzwi. Lekko położył jej dłoń na ramieniu wprowadzając ją do sali i wszedł tam zaraz za nią. Chociaż zatrzymał się i znalazł zajęcie dla tych dwóch co zostali w drzwiach sąsiedniej sali niepewni co robić dalej.
- Wy dwaj! Znajdźcie jakieś narzędzia! Trzeba zabić okno! - zawołał do nich rozkazująco.

No miał rację. Trzeba było zabić okno. Vesna jednym spojrzeniem objęła całe pobojowisko. To była narożna sala więc miała okna z dwóch stron. Z jednej było to rozbite okno przez jakie widocznie wpadły dwa stwory jakie truchła właśnie zbrojni wywalali z powrotem na zewnątrz przez tą wybitą dziurę. W środku panował chaos pobojowiska. Ze dwóch ludzi machało jakimiś płachtami próbując ugasić ogień z chyba rozbitej lampy. Ze dwóch strzelało do czegoś za oknem. W sali panował rumor rozbitych albo poprzewalanych stołów i krzeseł, rozwalone szkło, przewrócone świeczki, kolorowe plamy wosku, krwi i błota na podłodze. Na nich odciski łap, butów i ludzkich dłoni. I ciała. Ze trzy nieruchome ciała. W tym jedno jeszcze zdradzało oznaki życia. Na jednym z krzeseł zaś siedział jakiś facet z rozwaloną poważnie nogą. Pewnie użarł go któryś ze stworów.

Technik zamaskowała grymas ulgi krótkim skrzywieniem twarzy. Mogło pójść dużo gorzej, jak zawsze zresztą. Zanim jednak podeszła do rannego w kończynę, obrzuciła szefa karawany uważnym spojrzeniem od góry do dołu.
- Zajmę się nim, a potem panem, jeśli doznał pan uszczerbku podczas tej potyczki i… dziękuję - uśmiechnęła się zmęczonym uśmiechem - Wybawił nas pan z większych tarapatów.

- Nic mi nie jest, dziękuję za troskę, proszę się zająć tymi tutaj. - Federata skinął głową i wskazał pistoletem na tego na krześle i tego co jeszcze dychał na podłodze. Ci przy oknach co chwila strzelali do czegoś za oknem. Krzyczeli do siebie nawzajem, poganiali się i na słuch brzmiało to niepokojąco jakby stwory było podejrzanie blisko ale na razie żaden nie wskakiwał przez okno. Van Urk podszedł do nich aby ocenić sytuację a Vesna została chwilowo sama z rannymi i tymi dwoma co starali się ugasić płomienie przez co kolejne fale podmuchów ich płacht owiewały także i ją.

Facet na krześle był poważnie ranny w nogę. Ale poza tym chyba był cały. Jęczał i stękał siedząc na tym szkolnym krześle i zanim, i podczas, i po założeniu opatrunku. Vesnie poszło to jednak całkiem sprawnie. Zrobiła co można było zrobić czyli oczyściła ranę i założyła bandaż powstrzymując krwawienie. Facet raczej przez jakiś czas nie będzie mógł biegać i przy chodzeniu też należało uważać ale o ile nie wda się zakażenie to powinien to przeżyć.

Z drugim było trudniej. Oberwał kilka razy, mniej lub bardziej. Stracił więcej krwi i był przez to i z szoku od ran poważnie osłabiony. Jęczał tylko boleśnie a może nawet płakał. A może właśnie był w szoku nie do końca świadom ani tego co się dzieje wokół ani własnych reakcji. Zanim Vesna znalazła wszystkie poszarpane kłami i pazurami rany, przemyła je i opatrzyła do pokoju przybiegła Lee. I za nią jakiś facet z dwoma deskami i młotkiem. Lee przyklękła przy niej a facet podbiegł do Federaty wyciągając ku niemu ten młotek.

- Nie mnie! Na co czekasz! Zabijaj okno! - Federata fuknął na niego ze złością za to zachowanie ale podziałało. Facet przystawił pierwszą deskę do ramy okna i wtedy się okazało, że miał sam młotek ale nie miał gwoździ. Dopiero ich szukali.

- Lee pomóż im, mam sytuację pod kontrolą - panna Holden uścisnęła krótko dłoń dziewczyny i wróciła do pracy, zerkając na twarz rannego. Nie dało się nie zauważyć jego cierpienia… niepotrzebnego przecież, cholera jasna i jasny szlag.

- Bądź dzielny. Musisz być twardy - powiedziała spokojnym głosem, próbując mu dodać otuchy i zagłuszyć własne sumienie. Czekała ich daleka droga, jeszcze niejeden ranny nawinie się po drodze. Chociażby Alex… potrzebowali zapasu leków, bandaży, ale przede wszystkim leków.
- A walić to - westchnęła, zaciskając usta i z torby wyjmując morfinę. Szybko naciągnęła tłoczek strzykawki i nie ociągając się, wbiła igłę w przedramię mężczyzny.
- Już… już dobrze. Nie bój się, zaraz przestanie boleć… wyjdziesz z tego, jeszcze chwila… już… już zaraz będzie lepiej. - mruczała przy tym uspokajająco.

Do ciężko rannego mężczyzny coś dotarło. Jak nie słowa to silny środek przeciwbólowy. Vesna miała okazję zobaczyć z bliska jak działa morfinowa magia. Oddech faceta w parę chwil się uspokoił, z oczu zniknęło cierpienie, przez moment nawet jakby spojrzał na nią przytomnie ale właśnie wtedy morfina objęła go w posiadanie w całości. Przymknął oczy, oddech mu się uspokoił i zasnął chemicznym snem bez snów, czucia, bólu i udręki. No to tych dwóch miała na razie z głowy.

Tymczasem Federata sprawnie przydzielił jeszcze dwóch ludzi do gaszenia ognia i wreszcie wydawało się, że uda im się go zdusić. Palby broni palnej zdarzały się jakby rzadziej a kolejni zbrojni obstawili większość okien wypatrując zagrożenia albo strzelając do niego. Szef karawaniarzy widząc, że dziewczyna z Detroit jest już wolna przywołał ją znów słowem i gestem.

- Panno Holden, można panią tutaj prosić na chwilkę? Rzuci pani na to okiem? - Ves wyczuła, że facet z trudem powstrzymuje wybuch irytacji ale sądząc z rwetesu przy oknie z tym blokowaniem okna nie szło im zbyt dobrze. Lee zaś znalazła kolejnego rannego. Wyłuskała go z tych zbrojnych i chyba nawet jeden z tych dwóch co przybiegli pierwsi sądząc po ubraniu. Widocznie nie był aż tak poważnie ranny jak ci dwaj co opatrzyła właśnie sama skoro rany nie spowolniły go i nie obezwładniły jak dwóch jego pobratymców. Lee kazała albo sama posadziła go na krześle i właśnie rozpinała mu koszulę. Jednak nie miała przy sobie żadnych opatrunków a przynajmniej Ves ich u niej nie widziała. Pewnie przybiegła od razu z pomieszczenia obok a jak wracały z odprowadzania Alexa to nic przy sobie właściwie nie miała.

Technik rozejrzała się po sali i zdusiła westchnienie z gatunku zmęczonych.
- Oczywiście panie van Urke, z przyjemnością - odpowiedziała pogodnie, podnosząc się z klęczek i podchodząc do Lee. Podała jej rolkę bandaża i gazę, po czym kontynuowała wędrówkę nim nie zatrzymała się przy Federacie.
- Czym mogę służyć? Jak panu pomóc?

Lee uśmiechnęła się widząc podstawione pod nos gotowe opatrunki.
- Dzięki, kochana jesteś. - powiedziała z ciepłym uśmiechem ulgi i życzliwości podnosząc wzrok na twarz Vesny. Skinęła głową i wróciła do zdejmowania koszuli młodego pobratymca. Teraz opatrzenie jego ran zapowiadało się o wiele prościej. On zresztą też posłał jej trochę ciekawe a trochę rozgorączkowane spojrzenie ale musiała ich zostawić by podejść do szefa.

- Może pani coś poradzić na to? Nie możemy tego tak zostawić bo znów mogą tu wskoczyć w każdej chwili. - van Urk wskazał na panoramę przed i za parapetem. W pobliżu pełno było szkła i kawałków czegoś co pewnie wcześniej wypełniało okno. Do tego krew i łuski niewiadomego pochodzenia. Szlachcic posłał tubylcowi od dech tak czytelne spojrzenie pełne irytacji i rozczarowania, że ten cofnął się aby ciemnowłosa mogła w spokoju ocenić sytuację.

No okno zostało rozbite. Właściwie nie było się co dziwić bo z zewnątrz był poziom podobny jak na wewnątrz czyli dość niski. Parapet sięgał Vesnie trochę powyżej pasa. Dla dorosłego człowieka żadna sensowna przeszkoda, nie mówiąc o skocznych i silnych czworonogach. Zresztą dwa ich truchła leżały na zewnątrz tuż pod oknem. Teraz widziała, że co prawda byli na piętrze. I sądząc po krokach i krzykach na górze ktoś ich wspomagał z dachu. Ale przed oknem był spory kawałek dachu parteru. O ile raczej nie było szans, że stwory dadzą radę doskoczyć z ziemi do okien na piętrze to już dach parteru był w połowie drogi. Jakoś widać wskoczyły na ten dach a po nim wbić się w okno jak żywa torpeda to przy prędkości stworów było parę susów i już były wewnątrz. Na razie sytuacja była opanowana ale też pewnie z połowa grupy jaka miała oczyszczać parter teraz była uwięziona tutaj aby pilnować tego podejścia do piętra. No chyba, żeby właśnie jakoś zablokować to podejście to znów zwolniłoby zbrojnych do innych zadań.

- Na razie użyjmy stołów i szaf, wolnych desek, aby zabić okna. Zabezpieczyć chwilowo póki nie dostanę się do narzędzi... - technik popatrzyła melancholijnie na szefa karawany. Po chwili ten wydał dyspozycje i pierwsze blaty poderwano z podłogi, zaczynając montować je w oknach, a Ves zastanawiała się po cichu gdzie Alex i czy wszystko z nim w porządku.