[ - Szarańcza nadciąga - ] nieobecny od jakiegoś czasu głos wrócił na kanał Rady, kiedy Beshan maszerował z siłami na sekcje zasilania.
[ - Nareszcie, już myślałem że tylko my czworo walczymy. Powtarzam - teraz razem z Ionakchtem odbijemy enginarium. Ale trzeba też szybko zabezpieczyć generatorium, dok saperski, hangarów bombowców, mostek i pokład medyczny. A potem metodycznie eliminować przywódców buntu, jednego skurwiela po drugim - ] ton marine nie różnił się od zwykłego, ale przecież ciężko myśleć że wsparcie było mu nie na rękę. Niejako na potwierdzenie tego tym samym kanałem rozszedł się pakiet informacyjny z szacowanymi czasami ataków i paczką nagranych na szybko dźwiękowych not Beshana. Detonacja min w doku saperskim mogła rozerwać okręt na strzępy - a przecież miny były przeznaczone do wybuchania i dużo łatwiej było je uzbroić niż na przykład silnik. Bombowce mogłyby nieskrępowane atakować okręt od zewnątrz i, w obecnym stanie załogi, nie byliby w stanie szybko obsadzić wieżyczek na poszyciu. Na pokładzie medycznym byli ranni członkowie Rady. Kaliban był ciągle MIA.

---

Szturm był przygotowany.
Falanga tarcz i grenadierów wiedziała co ma robić; strzelcy wyborowi wyznaczenie do odstrzelenia operatorów ciężkiej broni także wiedzieli co i kiedy.
A kiedy? Wtedy kiedy buntownicy poczują się odrobinę bezkarni, niszcząc pierwsze cele bez oporu. To i tak było nie do uniknięcia, mieli nad nimi przewagę kilku minut. A w tym czasie ludzie których wysłał wcześniej na kładki i platformy nad enginarium rozkładali się z bronią, żeby w kluczowym momencie położyć ogień zaporowy od drugiej strony, uniemożliwiając buntownikom bezpieczne cofnięcie się do środka i dalsze podkładanie ładunków. To była znacząca część planu - bez tego szturm mógł szybko przerodzić się w wojnę pozycyjną między delikatnym sprzętem - więc oprócz żołnierzy z stosownie ciężką bronią wysłał tam ludzi bardziej elastycznych, zdolnych do improwizacji i zebrania niedobitków obsługi. Barwna szajka jego nowych przybocznych oddawała honory talentowi nieodżałowanego Oberona do znajdywania ponadprzeciętnych ludzi.
Kilku ochotników do dołączenia do osobistej gwardii czarnoksiężnika wyruszyło już z zadaniem poddania się jednej z czujek buntowników nieopodal. Artyleria w postaci wielolufowego CKMu serwitora zamontowanego na prowizorycznej platformie oblężniczej, Azarkowa i granatników także była gotowa. Nawet duchy maszyny były chętne do wzięcia udziału w walce - czekały na znak czarnoksiężnika, by w korytarzach z wyciem syren zaczęło się oberwanie chmury jakiego większość marynarzy nigdy nie miała w życiu szansy doświadczyć, nie schodząc na tropikalną planetę. A chwilę po nich serwitory wewnątrz enginarium zabiorą się do usuwania wody i piany, sprawiając wrażenie dodatkowej armii na tyłach. Poinformowani wcześniej żołnierze Beshana mieli szansę się na to przygotować.
Tamci nie.

Ręcznie przeładował cztery pociski podarowane mu kilkaset lat temu do magazynku boltera i metodycznie upewnił się, że cała reszta ekwipunku jest gotowa do ataku. Kontakt miał nastąpić dopiero za kilka minut...ale był już za stary by bezkrytycznie wierzyć w nawet najlepszy zwiad.
Byli gotowi do ataku.

---

[- Świątynia, przygotujcie pojazdy naziemne do wyładunku, wysyłam serwitory. Wydeleguj paru ludzi, żeby doprowadziły je na miejsce. -]
[ - Powtarzasz się po mnie. Moi ludzie ruszyli po pojazdy do szturmu kwadrans temu. A akurat teraz potrzebujemy cię na pełnych obrotach, więc nadganiaj szybciej - ] od hereteka który szczycił się intelektem który przewyższał wszystkich na okręcie oczekiwał konkretów. Które ten zwykle potrafił dostarczyć, a teraz był cholernie kiepski czas na wyjątki od tej reguły.
A poza tym, rozmowy zbawiennie wpływały na krążenie.

---

[ - Beshan! Sprawdź i zabezpiecz twoich astropatów. Wydobyłem trochę wspomnień z jednego z tych złotookich pokrak. Coś dużego się szykuje. Suczy syn był przekonany, że nas to ostatecznie złamie. A kluczem jest twój chór astropatów. Pośpiesz się, cokolwiek to jest, ma wydarzyć się lada moment! - ]
[ - Wyraźnie zaznaczyłem żeby mieć oko na mój chór. Bo miałem powody. Naprawdę, nie mówię takich rzeczy dla fantazji. - ] ton marine Tysiąca Synów był spokojny, choć stawka znów podskoczyła. Jego forteca mogła być najbezpieczniejszym miejscem na okręcie, ale wcale nie musieli jej zdobywać. Wystarczyło żeby weszli do magazynów dookoła. Zdobycie chóru...po prostu kończyło walkę szybciej.
[ - Dobra robota. Znowu. Ale nie mogę przerzucić ludzi spod enginarium. I i tak byliby za późno, jeżeli pójdą pieszo. Rozpocznę szturm tutaj w ciągu 10 minut i zajmę się tą sprawą. Będę na miejscu równo z nimi lub chwilę przed nimi, ale będę potrzebował wsparcia. Każdego możliwego- ]

Cytat:

Konia. Królestwo za konia!

Tudzież motor. Klasyk przedterrańskiej literatury którego nigdy nie poznał z jakiegoś powodu odbił mu się w głowie, na chwilkę zaburzając misterne plany ataków.

[- Beshan? Co oni mogą chcieć od chóru? Myślisz, że mają psykera i chcą użyć miejsca by uderzyć jakąś przeklętą czarnoksięską sztuczką w nas wszystkich? Możesz ewakuować swoich astropatów i wyłączyć lub uszkodzić sprzęt, by nie mogli tego użyć? Dało by nam to czas, by pozamiatać tutaj wpierw. a potem ich odwiedzić.
[ - By objąć tym opętaniem nas i sąsiednią planetę. -] czarnoksiężnik potwierdził całkiem trafne domysły Amona
[ - Ale nawet wysłanie informacji o naszej pozycji do samej Floty Koronusa - a nie do wszystkich w zasięgu - narazi nas na szybki atak z kolejnej strony.
- Sam chór jest dobrze chroniony. Kupi nam dość czasu. Ale jeżeli rozpełzną się po magazynach pod samym chórem i zrozumieją co jest dookoła nich...
- Shaarel. Pytałeś o pojazdy ze świątyni. Masz dla tej czwórki lepsze zadanie niż przerzut wsparcia dla mnie, czy pytałeś dla zabawy? -]

Ionachkt znieruchomiał na moment zaraz po przekazaniu informacji Beshanowi. Czasem musiał mocno się zmuszać do tego aby pokonać ogarniająca go słodką apatię Nurgla. Większość komunikatów na kanale Rady ignorował. Pozostali regenci dobrze sobie radzili więc nie wymagało to żadnej akcji z jego strony.

Wiedza Ionachkta na temat ich statku była znikoma w porównaniu do najwybitniejszych jednostek na pokładzie, ale na tyle duża, że wiedział jakie są w tym momencie najistotniejsze komponenty, których utrata będzie skutkować koniecznością porzucenia ich obecnego środka transportu. Były nimi generatorium i enginarium. Wszystko inne w mniejszym lub większym stopniu dałoby się naprawić używając surowców zapewne znajdujących się w ich obecnym systemie i przy odpowiedniej ilości czasu. A jemu nigdzie się nie spieszyło.

No może z małym wyjątkiem. Hudd'Rhagor był w tym momencie czynnikiem, który walczył o pierwsze miejsce na liście konsyliarza z potrzebą ratowania statku. Na szczęście jeszcze nie wygrywał.

Ionachkt skierował swoje kroki w kierunku enginarium, a konkretnie miejsca gdzie z Beshanem mieli się przegrupować i następnie przeprowadzić wspólny atak.
Droga do celu wiodła znajomymi korytarzami. Miał jakieś pół godziny zapasu do czasu jaki wyznaczył Beshan więc bez większego namysłu skierował się do pracowni.

Komory stazy zastał w takim samym stanie w jakim je zostawił. Funkcje życiowe radnych jakich postanowili zachować przy życiu. Funkcje życiowe Gwhryhra i Hydry były idealne co mogło skutkować tym, że w każdej chwili mogli się wybudzić. Konsyliarz zaaplikował im jeszcze po dawce stymulantów po czym udał się w najdalsze części pokładu medycznego.

Było to królestwo Ionachkta. Nigdy nie sprzątane, z walającymi się pod nogami pozostałości po nieudanych eksperymentach. Niektóre z nich potrafiły odpełznąć dobrych kilkanaście metrów zanim ich funkcje życiowe ustały. Jeśli buntownicy by tutaj dotarli to pewnie jakakolwiek akcja dewastacji spowodowałaby poprawę stanu tych pomieszczeń.

W końcu Ionachkt osiągnął swój cel. Na stole położył jeden ze zdobycznych granatów odłamkowych i jeden dymny. Używając narthecium pobrał substancję z jednego ze swoich gruczołów i obok postawił pojemnik z paliwem do miotacza. Wybrał narzędzi i przystąpił do pracy.

***

Gdy skończył ocenił swoje dzieło. Efekt może nie dorównywał plaguemeistrom, ale był zadowalający. Na szczęście zostało mu trochę czasu.
- Będę na miejscu za 5 minut - rzucił na prywatnym kanale do Beshana i ruszył ku wyjściu.

Ostatni Akt

Wróg mego wroga

Szczury zeżarły nieszczęśnika w całości. Niektóre wielkie na przedramię dorosłego mężczyzny… z każdym kęsem rosły, puchły… aż w końcu pękały, a z ich trzewi wychodziło siedem nowych i cykl się powtarzał. Pod ich dotykiem ciało gniło, ale nieszczęśnik nie umierał… mimo, że już niewiele z niego zostało i czucie odeszło, a umysł ogarniała apatia on nie umierał stając się częścią roju. Tak jak wcześniej sześciu innych. Razem siedem ofiar. Siedmiu ludzi o drzemiącym talencie by umysłem zmieniać rzeczywistość. Szczury zakotłowały się. Zgromadziły w wijącej masie. Miotały się i wiły w nieustannym ruchu gdy nagle z pomiędzy ich ciał wybiła w górę ręka. Jak kości obleczone cienką tkaniną. Drżała…. była słaba, jakby sam ruch szczurzych ciał mógł ją złamać, ale szybko nabierała masy. Kości pokryły się ciałem. Opadła w dół zapierając się o ziemię, druga już od początku miała swą siłę. Wysiłek odznaczył się mięśniach których przed chwilą nie było. Kości się naprężyły w swoim pierszym wysiłku. Wataha szczurów się podniosła i rozstąpiła wypuszczając spomiędzy siebie plecy. Głowę. Barki i chwilę potem pomiędzy nimi stał czarnoksiężnik.
- Niech no tylko dorwę tego apostoła…

Ale przed bezimiennym czarnoksiężnikiem-szczurem stało inne wyzwanie niż zemsta. Jego panowie mieli oczekiwania. Tym oczekiwaniom aktualny bunt bardzo przeszkadzał, bo potrzebował tego okrętu.

Strzeż się wroga
który nie ma nic do stracenia

Enginarium

Plan był dobry. Potoki piany gaśniczej spadające z wysokich stropów miały wywołać chaos. Szarża Ionachta, zaraz w drugim momencie natarcia, szerokim łukiem prowadząca go na tyły wroga miała odciągnąć ogień. Moce Beshana i siła ognia Azarkova miały ich ich złamać… Ale oni czekali głębiej. Snajperzy wysłani przez czarnoksiężnika dali się zauważyć zbyt szybko. Nim zajęli pozycje zostali ostrzelani. Na każdego z nich który padł ginęło czterech buntowników, ale zostali wystrzeleni nim siły Beshana zdążył dojść na miejsce, a jeszcze przed tym awangarda nie dała rady dostrzec rozstawionych czujek i buntownicy wiedzieli o nadciągających siłach znacznie więcej niż powinni.

Gdy Beshan dotarł ze swymi ludźmi w przedsionku enginarium nikt na niego nie czekał. Mieli tu osłony. Mogli się tu bronić, ale tego nie zrobili. Za to ukryli się w głębi maszynowni. W setkach kryjówek czekali pojedynczo, bądź parami… taktycznie rozmieszczeni.

Gdy, pod osłoną dymu i ciężkich pawęży wmaszerowali przez gródź, którą wcześniej buntownicy przepalili ciężką meltą powitała ich ostrzał z ręcznych wyrzutni rakiet. Pierwsza przeciwpancerna, kolejne odłamkowe. Wystrzelone na ślepo, ale wycelowane na długo nim lojaliści Regentów się w ogóle zbliżyli… Musieli się wycofać, a nim wrócili piana opadła i chaos dał się opanować.

Buntownicy przyjęli jedyną taktykę na którą nie było dobrej kontry. Skazali się na śmierć. Jeden po drugim byli wyłapywani i mordowani, ale wychwycenie partyzantów zabierało bardzo dużo czasu… a czas był kluczowy. Był walutą której nie mogli zbyt szastać. Czarnoksiężnik zaklął… jego oddziały nie mogły się poruszać szybko, bo na każdym kroku, za każdym rogiem czekał jakiś buntownik… jedni zwyczajnie wypalali szybką serię i strzelali tak długo póki nie zostali rozstrzelani. Często udawało się ich zabić nim nacisnęli spust, ale innymi razami razem ze sobą zabierali dziesięciu żołnierzy. Jeden zeskoczył z wyższej półki w mały oddział, z krótkimi laskarabinami jeszcze z oberżniętymi lufami. Zginął szybko, ale granaty ustawione na długo zapłon, które miał przy sobie, pociągnęły wiele ofiar… czas mijał. W każdej minucie kolejny ładunek wybuchowy był zakładany w ważnym miejscu enginarium.

Rzut(1)
Rzut(2)

Więc problematyką tego wątku jest czas. Buntownicy odebrali sobie wszelką szansę na pokonanie was poprzez rozdzielenie się, ale taka straceńcza partyzantka jest bardzo skuteczna. Opcje:

• Szybka szarża - bardzo duże straty. Możliwe, że zbyt duże.
  Mechanika:
  Rzut na straty w ludziach: k10-(2 do 5) [z Szaraeelem, albo kimś kto dobrze zna enginarium byście mieli dokładniejsze dane]. Na wyniku zero i niżej wasi kończą się szybciej niż buntownicy. Na wyniku 1-3 (po modyfikatorach) -1 na kolejny rzut.
  Rzut na zaminowanie enginarium: k10+1
• Ostrożny, powolny marsz - opcja o bardzo niedużych stratach. Na pewno osiągniecie sukces, tyle, że w tym czasie buntownicy cały czas zaminowują enginarium.
  Mechanika:
  Rzut na straty w ludziach: k10+(1 do 3)
  Rzut na zaminowanie enginarium: k10-4

Te opcje są bazowe. Nie biorą pod uwagę obecności Radnych.
Jak coś wymyślicie wymyślę osobne modyfikatory. Generalnie zachęcam do wymyślenia czegoś co mnie zmusi do dania wam lepszych liczb, bo z tymi będzie bardzo źle.

No i jesteście o parę minut nim przyjadą wozy pancerne.

Generatorium

Amon zaszlachtował ostatniego z buntowników na barykadzie po tym jak osobiście ją rozerwał na strzępy. Osobiście. Bo plan nie poszedł jak powinien. A był dobry. osłona dymna, plus gęsta struga napalmu dla częściowego oślepienia sensorów które na pewno przy sobie mieli buntownicy.

Potężna ośmiometrowa tarcza jaką zaimprowizował i przyniósł o własnych siłach wyrywając grodzie i spawając je do wielkiej kratownicy wcale nie okazała się tak wytrzymała jak przypuszczał. Buntownicy byli przygotowani na próby takiego kombinowania i w podłodze czekały minu przeciwczołgowe, którym ich technicy dali możliwość zdalnego wysadzenia. Pierwsza z nich wybuchła zdecydowanie zbyt szybko, gdy zdetonowała ją struga napalmu, a druga rozerwała tarczę na dwoje, wysadzając w powietrze nieszczęsnego operatora działa plazmowego i powołując wielką kulę takiego też ognia. To złamało szyk natarcia, a zwykła fala uderzeniowa miotnęła Amonem, pozwalając tarczy opaść, odsłaniając nieszczęsnych gwardzistów. Musiał to kontynuować samemu. Jego ludzie umierali. Plecak skokowy na jego plecach zagrzmiał gdy zbierał się do szarży i wtedy objęła go gęsta smuga promethium. Zawył, a wraz z nim zawyło dziesięciu innych ludzi których ta sama smuga objęła. ktoś krzyczał by się wycofać, Amon czuł strach jego ludzi. Jego na wpół demoniczne ciało nie płonęło jak powinno, ceramiczny pancerz lepiej bronił go w tych pierwszych chwilach niż standardowy, ale płomienie go oślepiały. Wtedy strużka promethium dostała się znacznie głębiej w systemy plecaka skokowego. Jego eksplozja nałożyła się z eksplozją pęczka granatów ogłuszających. Oszołomiło go to tylko na sekundę, a gdy dochodził do siebie był wbity w wał, wgniatając go na kilka cali. Ostrzał wciąż trwał. Blask smugi promethium był widoczny nawet w gęstym dymie. Tak jak tańczące sylwetki ludzi których ona objęła. Amon był ranny… Trzecią rękę, tę którą darował mu Khorne by (jak Amon zwykł mawiać) móc choćby się w nosie podrapać urwało mu w łokciu. Kostka była przetrącona, a pół twarzy zerwane z czaszki. Pozostałe oko cudem uniknęło oślepienia. Czuł, że wiele kości ma pękniętych, kilka żeber jest połamane a w ustach czuł smak krwi i węgla. Chyba miał pękniętą potylicę. Nic czego nie da rady wyleczyć przelewając krew dla boga krwi…
- Krew! - ryknął wbijając demoniczne szpony w barykadę i otwierając ją jak konserwę. Jakiś buntownik dojrzał go i skierował w niego karabin, ale Amon złapał go za lufę i szarpnął, przyciągając nieszczęśnika w zasięg swoich ramion. Kolejni nie dali się tak podejść, ale lekki kaliber to nie było coś czym Amon się przejmował, a 5 sekund później, gdy rozwarł stalową ścianę dość by przejść… walka była praktycznie skończona. A przelana krew zasklepiała mu rany.

Amon rozejrzał się i ocenił straty. Ze studwudziestu ludzi pozostało mu pięćdziesięciu ośmiu zdolnych do dalszej walki, a pokonali jedynie wał… zabili dwudziestu buntowników. Reszta szpony miała jeszcze czekać na nich w środku. Tak niskiego morale jeszcze nigdy nie widział w swojej Szarańczy.
- Czaszki na tron czaszek…
- Krew dla boga krwi…
- Na pochybel skówysynom!
Chcąc nie chcąc... Amon uśmiechnął się do siebie w duchu. Zapamiętał twarze tych żołnierzy, co nawet bez jego słowa podsycili gniew. Przypomnieli reszcie za co walczą. Teraz pozostawało pytanie co dalej?

Rzut(3)
Rzut(4)
Rzut(5)

Wynik 4 oznacza dolną granicę częściowego sukcesu. Straciłeś połowę ludzi i jednego sentinela, ponadto znaczną część swojego ekwipunku (jeśli masz wątpliwości co było w stanie przeżyć oblanie promethium i eksplozję jumppacka to pytaj). Kończysz także bez trzeciej ręki i nie jesteś pewny gdzie jest Twój miecz. Stan zdrowia na daną chwilę jest na poziomie jakieś 85% (a w najgorszym momecie sięgnął 20%), jednak odrośnięcie ręki to znacznie bardziej skomplikowany proces. Najszybciej ją odzyskasz jeśli po wszystkim Sharaeel będzie w stanie Ci bionikę zamontować

Sytuacja przed którą stoisz jest ciężka. Do wygrania ale wciąż ciężka. Straciłeś połowę ludzi i w tym momencie buntownicy mają 3-4 krotną przewagę liczebną i ze względu na lepsze morale (choć w większości sporo gorsze przeszkolenie i dużo gorszy sprzęt) każdy z nich jest teraz wart jakieś 0,9 Twojego człowieka. Czyli biorąc jeszcze pod uwagę przewagę pozycji jak zostawisz ich samych sobie to nie mają żadnych szans. Musisz, razem ze swoją psykerką której imienia nie pamiętam, zapewnić im jakąś przewagę.

Wytruć ich wszystkich

A ten plan z kolei wcale nie był dobry. Od początku pozbawiony on był głębszego sensu. Systemy Podtrzymywania Życia nigdy nie były zaprojektowane by dać możliwość dostarczenia danej dawki powietrza do danej sekcji. To wymagało pracy. Przebudowania ich całych. Zamontowania nowych systemów, nowych komponentów… Sharaeel zabrał się do tego w ogóle nie wiedząc jak się do tego zabrać. To było pewne. Pan Przeznaczeń to kapryśna bestia. Dwa dobre plany właśnie się sypały i szturmy które miały uratować enginarium i generatorium stanęły w miejscu, gdy miały werżnąć się w buntowników jak w masło. Natomiast ten jeden plan, który był zły wypalił lepiej chyba niż sam heretek się spodziewał. Zagłębił się w swoją konsolę. Technomantyczne zmysły powędrowały przewodami. Zbadały systemy. Opanowały je. I zrozumiały sposób. Sharaeel uśmiechnąłby się gdyby posiadał twarz jako-taką. Mieszanka quasi-psykerskich sztuczek, wykorzystanie starych, teoretycznie nie działających systemów które dekady wcześniej pozostawiono turbinach wentylacyjnych (bo ktoś był leniwy, a wymontownie ich prawdopodobnie zajęłoby kilka tygodni, ale na pewno te szczątki obniżały wydajność SPŻ) oraz talent hereteka pozwoliły mu nad tym zapanować.

Trujące spaliny zostały skierowane w głąb okrętu. Ale nie tam gdzie pierwotnie heretek planował. Monitoring pokazał, że są ważniejsze miejsca… np. warto było zablokować kilka korytarzy, którymi szpony maszerowały by uderzyć na plecy Beshana i Amona. Ilość spalin była ograniczona… zaczadził jeden korytarz, potem drugi… nim buntownicy się zorientowali jak poważny jest problem kilkudziesięciu już nie dało rady się wycofać. Kilka innych też wymagało zablokowania, bo zwyczajnie by je obeszli. Spaliny wzbogacone i gaz bojowy którym również teraz Sharaeel dysponował tą metodą zebrało pokaźne żniwo wśród buntowników. Szybki szacunek mówił o trzech-czterech setkach martwych i zahamowanym marszu całego Skrzydła, które było ostatnią rzeczą której brakło w tym momencie.

Rzut(6)

Tutaj nie dużo. Dla ciebie to jest pół-kolejka. Chciałbym króciutkiego posta w którym opowiadasz jakie będą dalsze działania postaci, bo tutaj tego potrzebuję bardziej niż u innych. Możesz też w komentarzach zadeklarować i będzie git

• Oddział buntowników zbliża się do Świątyni Chaosu. Ta ma metody obrony, ale 85% z nich jest bezużyteczne przed opuszczeniem okrętu (aktualnie działa są ‘złożone’ i skierowane w wielkie prowadnice po których ona zjeżdża podczas zrzutu, albo w ściany działowe między sekcjami). Oddział to nawet nie Szpon, więc istnieje zasadna szansa, że ci w świątyni sami sobie poradzą (rzut k10+2), ale jeśli nie to i zajmą ją, to możecie się spodziewać, że spaliny, które tak pięknie osłaniają wam dupy, przestaną płynąć.
• Skrawki informacji które Sharaeel daje radę zbierać dzięki technomancji mówią, że buntownicy skończyli już z komponentami cywilnymi. Aktualnie nie macie już kwater dla załogi, żadnej mesy ani kuchni, jedno arboleum jest całkowicie zniszczone (do drugiego się najwyraźniej nie dostali, a ciężkie przecinaki miały inny priorytet).
• Te same skrawki informacji mówią o tym, że coś się dzieje wśród buntowników. Jakiś nowy gracz się pojawił. Wy możecie się domyślać o kogo chodzi bo czytaliście pierwszy akapit posta, ale wasze postaci go nie czytały =p
• Zbliżamy się do końca wątku. Myślałem, że już przejdę do wielkiego finału, ale okazuje się, że potrzebuję jeszcze kilku waszych deklaracji. Generalnie jesteśmy o sekundy przed momentem kulminacyjnym. Przemyślcie wasze decyzje. Starajcie się patrzeć w przód. Przewidzieć działania wroga. Zastanowić się co niedobrego mogą robić niezwiązane walką siły i jednostki. Nawet jeśli ni traficie akurat w to co się rzeczywiście dzieje to nagradzam logiczne myślenie, kombinowanie i badass factor. Eleishar wpadł na pomysł, że kamery mogą być shakowane i dzięki temu wiecie, że torpeda nekrowirusowa już nie jest pod waszą kontrolą, a pod Chór idzie pół szponu.

- Który z Was jest najwyższy stopniem? - groźny owadzi głos Aptekarza spowodował, że żołnierze zamarli i dopiero po kilkunastu sekundach jeden z nich, ociągając się, wyszedł przed pozostałych.
- Skoordynuj zebranie sprzętu z poległych buntowników. Potem rozdziel go między naszych ludzi. Stwórz dwie grupy. Jedni mają mieć najlepszą broń, pancerze, granaty, infrawizję, flary, race i pałki chemiczne, a reszcie przydziel to co zostanie i wyznacz dla nich dowódcę. Poinformuj mnie jak skończysz. Migiem! - rozkaz spotkał się z widoczną ulgą u samozwańczego dowódcy, który oczekiwał najgorszego.

- Gotowe! - usłyszał po kilku minutach konsyliarz od stojącego za jego plecami sierżanta.
Ionachkt odwrócił się się i przyjrzał się swoim nędznym zasobom.
- Każ im obsadzić barykady - zwrócił się do sierżanta wskazując na mięso armatnie, które liczyło grubo ponad połowę ich stanu - Mają jednocześnie dać opór ewentualnemu atakowi buntowników i reagować gdyby ktoś ze zdrajców tutaj próbował uciec.

- Weź połowę pozostałych i ustaw się na prawej flance enginarium - rozkazał gdy sierżant wykonał poprzednie polecenie. - Gdy zgaśnie światło ruszcie ostrożnie do przodu. Race oświetlają wroga i jednocześnie blokują ich pole widzenia. Nie żałujcie granatów, ale ich nie marnujcie. Wykonać! - ostatnie słowo uruchomiło trybiki wyszkolenia i spowodowało płynne wykonanie rozkazu.

- Mostek! Mówi Ionachkt. - głos aptekarza zabrzmiał na kanale - Za 60 sekund wyłączyć całkowicie oświetlenie w enginarium i dajcie mi nagłośnienie w tej sekcji. Ma być tutaj ciemno jak w dupie u Salamandry. Teraz!

- Wy! - Ionachkt zwrócił się do pozostałych jednocześnie zdejmując całun z Ikony rozkładu przymocowanej do jego pancerza - trzymajcie się kilka metrów za mną i strzelajcie do wszystkiego co się rusza.

Gdy zgasło światło konsyliarz szybkim krokiem ruszył lewą flanką w głąb enginarium. Wiedział, że wystawia się na pierwszy ogień, ale nie spodziewał się dużego zagrożenia. Sprawdził czy nagłośnienie działa.

- Parszywi zdrajcy, mówi wasz były konsyliarz. - głos regenta był tak charakterystyczny, że każdy kto słyszał go raz wiedział do kogo należy. Groźba wymieszana ze spokojem w głosie była wręcz makabryczną obietnicą, której spełnienie było pewne. - Idę po was. Ale nie bójcie się, nie zamierzam was wszystkich zabić. Potrzebuję was do moich eksperymentów. Utrzymam was tak długo przy życiu jak tylko umiem, a pewnie słyszeliście, że umiejętności mam niemałe…

Ionachkt dobrze to zaplanował. Potrzebował jednego żywego buntownika, któremu poświęci kilka minut. Najpierw wyłonienie się z ciemności, potem chwila zabawy. Otwarte złamanie kości piszczelowej, wbicie wąskiego ostrza w staw łokciowy lub kolanowy, wyrwanie gałki ocznej lub kończyny, a potem gulgot duszenia się własną krwią po poderżnięciu gardła. Jeśli wszystkie towarzyszące temu odgłosy rozniosą się po pomieszczeniu to powinno dać im dużą przewagę. Jeśli jego plan się powiedzie to zaoferuje im jeszcze alternatywę szybkiej i bezbolesnej śmierci. Wystarczy że się poddadzą.. w końcu po co mu aż tyle królików doświadczalnych.

Nagle przyszła mu do głowy jedna myśl. Włączył nagrywanie w kamerze swojego pancerza. Po wysłaniu go na mostek i odpowiedniej obróbce można go rozesłać na otwartym kanale do wszystkich na pokładzie. Ciekawe jaki będzie efekt.

Nic nie szło zgodnie z planem od kiedy skoczyli w stronę Ostrza Apokriona... Przynajmniej do tego momentu, wymieszane z chemikaliami spaliny rozchodziły się "śpiewająco" odcinając poszczególne oddziały buntowników od udziału w operacjach i wytruwając część z nich. Monitorując działania tych ścierw, Sharaeel regulował przepływ trucizny, by zoptymalizować efekty, ale na chwilę mógł się od tego oderwać. Część serwitorów, która została w pracowni zajęta była wygrzebywaniem materiałów wybuchowych. Młody heretek miał nadzieję na granaty, albo rakiety, niestety Amon musiał najwidoczniej odebrać swoje zamówienia wcześniej, bo zostało jedynie trochę klasycznych ładunków, które planował podrasować w wolnym czasie.
-Będzie musiało wystarczyć. - Mruknął pod nosem i wydał kolejne polecenia serwitorom. Żeby bomby zyskały na skuteczności nie było trzeba wiele, wystarczyło okleić je drobnym złomem, bądź przytwierdzić do kanistra promethium, a tego w laboratorium nie brakowało. Buntownicy z torpedą musieli przejść przez nieodległe od niego korytarze, zamierzał więc je zaminować, zanim tam dotrą. Przygotowane ładunki miały być rozmieszczone w widocznych miejscach, nie było czasu na tworzenie skrytek, a w nieco mniej widocznym punkcie znajdował się czujnik ruchu, domyślnie mający służyć do detonacji. Była to jednak zmyłka, mająca wciągnąć buntowników w pułapkę. Czujnik rzecz jasna był prawdziwy, zdolny technik bez problemu dostrzegłby imitację, jednak jego rozbrojenie nic nie da. Sposób odpalenia był zgoła inny i miał wykorzystać uśpioną po pozbyciu się rzekomego detonatora czujność nadchodzących przeciwników. Odpowiednio zaprogramowane servo-czaszki rozplatały między ładunkami sieć z cienkiego jak włos, przezroczystego drutu, którego Sharaeel używał normalnie przy urządzeniach zminiaturyzowanych, zazwyczaj złapałby się za głowę nad takim marnotrawstwem dobrego materiału, ale wyjątkowe okoliczności wymagają desperackich środków. Jedno pociągnięcie i seria eksplozji powinna pozamiatać korytarze z tego buntowniczego ścierwa. Drogi okrężne otrzymywały część duszącej mieszanki z wentylacji, były więc niedostępne. Był to teoretycznie korzystny zbieg okoliczności, ale gdyby Szpon nie podzielił się na dwie części zmierzając do jednego celu, mógłby ich znacznie skuteczniej wytruć.
Gdy jego mechaniczne sługi pracowały nad brutalnymi metodami, Sharaeel skupiał się na bardziej subtelnych rozwiązaniach. Niektóre sektory wyposażono w dostęp biometryczny, by upewnić się że nikt niepowołany nie wejdzie, bo gdzieś podpatrzył kod do grodzi. Kilka kliknięć i rozpoznawanie twarzy połączyło się z monitoringiem całego statku, wyszukując potwierdzonych buntowników i przypisując kartoteki do ich towarzyszy. Informacje o pozycjach i składzie oddziałów wędrowały zaś do członków Rady, by wiedzieli gdzie się spodziewać jakiego oporu. Trzeba było monitorować ich posunięcia, by zapobiec niepotrzebnym masakrom, do jakich mogło dojść gdyby dwa ogarnięte żądzą krwi oddziały na siebie wpadły. I tak uzupełnienie załogi zajmie im dużo czasu, po co jeszcze bardziej utrudniać sobie to zadanie? Na podstawie obserwacji można też było oszacować teoretyczne cele przeciwnika.
Tymczasem następne pomysły Sharaeela były wprowadzane w życie.
-Ciekawe co powiecie na to! - Uśmiechnął się paskudnie kończąc wprowadzać kolejną procedurę i uruchomił ją. Tym razem zresetował aparaturę dostępu. Wszystkie grodzia przestały reagować na standardowe kody, w trakcie restartu można je było otworzyć tylko kodem awaryjnym, który przed rozpoczęciem procesu wprowadził do systemu. Kanałami prywatnymi powędrował on tylko do wybranych uszu, zaś pozostali Regenci mogli przekazać go tym, którzy zachowali wierność. Oczywiście nie zatrzyma to buntowników, ale konieczność przecięcia się przez dodatkowe pancerne włazy z pewnością ich spowolni.
- Mostek! Mówi Ionachkt. - głos aptekarza zabrzmiał na kanale - Za 60 sekund wyłączyć całkowicie oświetlenie w enginarium i dajcie mi nagłośnienie w tej sekcji. - Fragment o dupie Salamandry umknął Sharaeelowi, który, już przełączał systemy oświetlenia, by we właściwej chwili je dezaktywować, nagłośnienie poszło w ruch, by demoniczny marine mógł nieco postraszyć swoim klekoczącym głosem tych, którzy akurat byli w zasięgu. Heretek odpalił odliczanie do zgaszenia światła i zajął się kolejną kwestią.
Dok saperski... jeśli buntownicy chcieli się do niego dostać, będzie na nich czekać niemiła niespodzianka. Aby ominąć restart włazy ostatniego sektora między statkiem a samym dokiem były otwarte, oprócz tych prowadzących bezpośrednio do doku. Można było to całkiem wiarygodnie zwalić na zwarcie, których pełno gdy statek jest tak pokiereszowany. Zaś wewnątrz, wszystkie grodzia prowadzące w przestrzeń kosmiczną zostały otwarte. W momencie gdy buntownicy przebiją się przez ostatnie drzwi, zacznie ich wysysać próżnia, a drogę ucieczki zamknie im procedura alarmowa, blokując wszystkie wyjścia. Nie będą mieli czasu się przez nie przeciąć.
-Mab ogarnij pilotów i zabezpieczcie hangar. Jeśli te ścierwa spróbują zająć nasze jednostki, będziemy mieli od cholery dodatkowych problemów. - Nadał do członkini Rady, która na pilotażu znała się najlepiej, miała też prawdopodobnie najlepszy układ z załogami obsługującymi ich małą flotę.

Nadejście Burzy

Wszystko zbliżało się do końca. Sztorm wzmagał się na swe wyżyny i nadchodziło rozliczenie. Zwycięstwo albo śmierć. Nie było innych opcji i wszyscy czuli, że już zaraz miało się okazać kto okaże się silniejszy. Słudzy którego z bogów są potężniejsi (albo skłonniejsi do autodestrukcji)?

Świątynia Chaosu
- Iiimperaatooor! - poniósł się krzyk gdy ostatni z obrońców zginął.
Buntownicy wyrżnęli cała obronę w jednym szturmie. Połowa z nich padłą martwa, trzech na każdego martwego obrońcę, ale dali radę.
- Zaminujcie generator świątyni! Alec! Znajdź jak to plugastwo zdesantować w próżnię!
- Imperator chroni!
- Chroni! - przytaknęło mu dwanaście gardeł które dotarły do środka.
Nic już nie mogło ich zatrzymać.

Niech żyje Śmierć

Pułapka była przygotowana. Kabel cienki jak włos tylko czekał . Jedno potknięcie wysadziłoby w powietrze wszystko co znajdowało się w korytarzu. Czy metoda był skuteczna? Sharaeel oceniał, że torpeda nie powinna wybuchnąć pod tymi eksplozjami. Czas mijał i kolejne wyzwania wymagały jego uwagi, ale gdy miał chwilę to się zastanawiał… czy na pewno? Czy bardziej grał w pokera z prawdopodobieństwem? Coś trzeba było zrobić, i tylko to nie pozostawiało wątpliwości.

Minuty mijały. Jedna, trzy, pięć, kwadrans… poruszali się wolno, ale już powinni byli opuścić tamten korytarz i przejść przez gródź B14-OP. Heretek wysłał jedną z serwoczaszek na zwiady i dostrzegł co mu umknęło. Torpeda nie musiała być nigdzie dostarczona. Co prawda istniały miejsca bardziej optymalne do jej wysadzenia (na przykład w sercu działających sysstemów podtrzymywania życia… wtedy cały okręt by wybiło w ciągu minut), ale one wszystkie wymagały długiego marszu. Dużo czasu. Wielu możliwości utraty torpedy. A nawet odpalenie jej tu… byłoby dewastujące dla całego sektoru...

Cud pod Ośmioramienną Gwiadą
Szeroka gródź się otworzyła.
- Wróg? - zapytał jeden z żołnierzy
- Wróg! - potwierdził inny kilka sekund później
Dwa wozy pancerne wjechały wgłąb Świątyni Chaosu. Wylały się z nich zaraz dwie piętnastki zbrojnych gdy z ciężkich stubberów montowanych na gniazdach przy włazie pruli dwaj inni.
- Alec!
- Już! … Już! - drugie zapewnienie nie brzmiało wcale pewnie.
Słyszał jak jego towarzysze umierają. Z imieniem Imperatora na ustach rzucali się pod karabiny aby kupić mu trochę czasu. Jeśli teraz, z otwartą grodzią, zdesantuje świątynię… to przynajmniej zabiorą ze sobą więcej zdrajców zamiast zwyczajnie dać się rozstzrelać. Morale chaosytów było bardzo wysokie, ale czyje by nie było gdyby miał okazję postrzelać do wroga jak do kaczek?
- Tylko chwila! - procedura była długa i uciążliwa. Pełno zawiłości, sposobów w jakie należało instruować duchy maszyn by urażone nie rozkazały powtózyć jej całej. Ale się zbliżał. Ostatni towarzysz zginął, ale on skończył.
- Imperator chroni - szepnął na pół sekundy przed pociągnięciem ostatniej dźwigni która by zdesantowała całą świątynię w kosmos i wtedy objęła go ciągła smuga flamera. Ryknął starając się zignorować ból. Sięgnął ręką do dźwigni… ale nie był w stanie trafić. Płomień promethium błyskawicznie oślepił mu oczy gdy tylko je uchylił by dostrzec gdzie ta dźwignia. Wił się jeszcze parę sekund do ostatnich chwil próbując naleźć dźwignię… póki płonące promethium nie przepaliło mu mięśni i ścięgien, pozwalając mu dopalić się na podłodze.

Koniec Głosów
- Jak!? - ryknął w kancie binarnym Sharaeel. Pracował. Pracował ciężko i starał się przewidywać dalsze posunięcia, próbował też rzucić okiem raz na jakiś czas na odczyty z pikt rekorderów i wszystkiego, bo nie wierzył w kompetencje Mab którą zostawiono do tej roli i właśnie poczuł ten brak przygotowania. Gdzieś pod nimi. Niedaleko do głównego węzła komunikacyjnego, bezpośrednio pod mostkiem, przedostał się oddział. Teraz coś w nim majstrowali.. i właśnie kończyli.

- IMPERATOR CHRONI bracia! - odezwały się wszytskie voxy na okręcie. Sharaeel próbowł to odciąć, albo zagłuszyć… ale sam został fizycznie odcięty - Plugawe Potęgi nie dbają o nas! Dla Regentów jesteśmy jedynie mięsem! Nasze życia i dusze to jedynie surowiec dla nich! Ile niesłusznego cierpienia doświadczyliście przez nich?! Ile śmierci waszych rodzin i przyjaciół za swój jedyny powód miało ich kaprysy?! Ilu cywili było zagnanych jako żywe tarcze prowadzone przemocą przed “naszymi”?! Jesteśmy dla nich ścierwem i jak ścierwo giniemy, a po wszystkich demony pożerają nasze dusze! Jesteśmy LUDŹMI! Nasza rasa prawowicie panuje w galaktyce! Nie jesteśmy ścierwem! A jak nie możemy żyć jak ludzie to przynajmniej umrzemy jak ludzie! A w śmierci Imperator uchroni nasze dusze przed losem gorszym niż jesteśmy w stanie sobie wyobrazić! Widzieliście wizje Astronomicanu który nas wyrwał z gniewu Osnowy! To był sam Imperator! To była obietnica!

- POWSTAŃCIE BRACIA! Powstańcie i walczcie o swe dusze bo tylko one wam jeszcze zostały!
- IMPERATOR CHRONI
Sharaeel wreszcie dał radę. Energie osnowy przekroczyły bariery przeciętych przewodów. Pozwoliły duchom maszyn szeptać poprzez wyrwy w drogach. Wtedy dostrzegł. Ładunki wybuchowe, a obok nich… potężny generator plazmowy. Widział to tylko przez ułamek sekundy, bo wtedy go załączyli. Gniewne elektroduchy popłynęły przewodami komunikacyjnymi. Potężna ich ilość. Zbyt potężna… destruktywna. Połączony z okręte poczuł jak setki metrów przewodów w których żyły duchy maszyn były przeciążane. Odczuł serii eksplozji gdy auxyliarne baterie nie wytrzymywały. Odciął je. Szybko i odruchowo odłączył kilka systemów. Cały mostek nagle zgasł pozbawiony zasilania, gdy Sharaeel odciął go, aby uchronić przed zniszczeniem bardzo czułych aparatur. Ale to tyle… tylko tyle dał radę zrobić.

Rzut

U wrót hangaru
- Panie - odezwał się głos na osobistym kanale Beshana. To wysłąny sługa wreszcie dotarł gdzie go wysłano - Gródź hangaru jest zablokowana. Nie jest░m w ▓anie jej otwo▒░ć▒░▓ - jakiejkowlwiek odpowiedzi chciał jej czarnoksiężnik udzielić już nie byłw stanie. Łączność vox padła.

Wstrzymajcie się na razie z pisaniem postów.
Tę kolejkę przeprowadzamy na docach. Dziś/jutro porozsyłam wam linki.

Nastała cisza. Nie ma komunikacji między wami.
Witam w wielkim finale.

To ostatnia kolejka w której możecie naromadzić jakieś plusy (albo przynajmniej powstrzymać buntowników przed nadaniem wam minusów, bo oni będą próbować) przed ostatnim rzutem na los całego okrętu.

Wykorzystajcie ją dobrze, albo oddajcie swe dusze jako karmę dla demonów.