Delikatny uśmiech zawitał na ustach kapitana. Cóż, mógł się spodziewać takiego obrotu spraw. NIe żeby to go zaskoczyło, wliczył to w kalkulację ryzyka i zysków. Czysto biznesowo. Tak jak to czynią Ferengii.

- Zrozumiane. Cieszę się, że moja paranoja się panu nie udzieliła, choć musi pan przyznać, że z nową załogą... będę potrzebował czasu by ich poznać. Nie mniej, jeśli mamy wyruszyć zgodnie z planem będą potrzebne wszystkie części zamienne i dodatkowe ręce do pracy. To już jest w kompetencjach Głównej Inżynier która wedle mojej wiedzy robi wszystko, by postawić okręt na nogi...

Widać było wyraźnie, że Arthos o czymś myślał. Nie ukrywał tego, to była część Gry, a i fakt, że rzeczywiście miał nie lada orzech do zgryzienia. Niestety, nie wiedział jak go ugryźć, ale się tym nie przejmował. W końcu jeśli nic nie można zrobić to co się przejmować?

- Dziękuję, za naszą małą wymianę informacji. - delikatny, szczery uśmiech zawitał na jego do tej pory kamiennej twarzy - Będę kontaktował się z Działem Operacyjnym. Na pewno ma Pan wiele pracy w związku z ostatnimi wydarzeniami. Tak więc, już nie zajmuję Panu czasu, za który dziękuję. Wszak, czas to Latinum.

- Całe szczęście, że ostrożnie tobą lataliśmy... - mruknęła pod nosem Główna Inżynier, marszcząc czoło na widok danych z inspekcji. Czuła zarazem irytację na to że defekt powstał, jak i ulgę na myśl, że im to wszystko nie wybuchło w twarz. Dosłownie i ktoś by przypłacił to życiem, jak na siostrzanym okręcie.
Lidia potarła nasadę nosa, bo aż ją głowa od tego rozbolała. Jak nic teraz cieszyła się, że będąc na stacji nie dała się namówić na wypicie czegoś z alkoholem, bo przynajmniej teraz miała czystą głowę. Honeywell zbierając myśli spojrzała na status zamówień części zamiennych. Szybko ustaliła, że całe zapotrzebowanie poszło z wysokim priorytetem i już wszystko było po stronie logistycznych.

- Wymianę części przeprowadzajcie przede wszystkim dokładnie - przestrzegła swoich podwładnych na kanale ogólnym. Westchnęła i zastanawiała się, czy ktoś będzie próbował ich popędzać. Miała nadzieję, że nie będzie musiała się wykłócać z jakimś technicznie niedouczonym oficerem o to kto ma rację w jakim stanie Praga może ruszać w trasę. - Meldujcie dostawę przekaźnika mocy. Dołączę wtedy do was i pomogę przy wymianie - dodała i zamyśliła się.

" Gdzie ja mam moją podręczne sondy potencjałowe do pomiaru pęknięć? "

- Ach, jeszcze kapitan... - przypomniało jej się. Niezwłocznie sporządziła raport dla Arthosa, informując go o wykrytych usterkach, dołączyła sporządzone w międzyczasie porównanie defektów z uszkodzeniami na siostrzanym statku, dodała przewidywany czas jaki zajmą naprawy i na koniec posłała wszystko do kapitana Dellare.

"Zdążyliśmy"

Główna Inżynier była wykończona, ale mimo to została jeszcze na swoim stanowisku. Po odprawieniu dodatkowych sił, które użyczyła im stacja nie mogła tak po prostu pójść odpocząć. Musiała być obecna przy pierwszym starcie po dokonaniu tak poważnych wymian. Nie okazywała tego, ale w duchu mocno się stresowała, gdy po odłączeniu się od stacji pojawiła się komenda wejścia w prędkość Warp. Z zapartym tchem Lidia patrzyła na odczyty z systemów, kiedy zwiększali prędkość. Ten stres pobudził ją bardziej niż kawa parzona na energetyku i zmęczenie nagle ulotniło się z jej głowy.

"Zielono"

Odetchnęła z ulgą Honeywell kiedy osiągnęli prędkość Warp 6, a w maszynowni nic im nie wybuchło. Kobieta, przetarła pot z czoła rękawem i rozejrzała się po swoich podwładnych.
- Jeszcze raz dziękuję wam wszystkim na włożony wysiłek - nadała na ogólnym kanale technicznych. - Obsada minimalna, pozostali niech wypoczną - dodała na koniec i dopiero wtedy odeszła od głównej konsoli.

Z czystym sumieniem skierowała się do swojej kajuty. Czekała ich kilkudniowa podróż i teraz priorytetem było by wszyscy zamieszani w naprawy zregenerowali się. Lidii pozostawało tylko mieć nadzieję, że będzie to niczym nie niepokojony odpoczynek.
Drzwi do jej kajuty rozsunęły się i weszła do środka. Była to kabina oficera wyższego stopnia, co oznaczało, że była obszerniejsza niż standardowa. Również łóżko było większe niż standardowa koja. Lidia zrzuciła z siebie bluzę, wieszając ją na oparciu fotela i nawet pomyślała o tym, by wziąć prysznic. Ale widok łóżka sprawił, że cały ciężar tego dnia przygniótł ją ze wzmożoną siłą, aż nogi się pod nią ugięły i musiała podeprzeć się ręką o blat biurka.

- Nie ma opcji... - mruknęła pod nosem, zdając sobie sprawę, że zeszła z niej cała adrenalina, na której do tej pory jechała. Dowlokła się do łóżka i padła na nim tak jak stała. Miękkość poduszki natychmiast przyniosła sen wykończonej pani Inżynier.

Arthos był zadowolony. Sekcja inżynieryjna kmdr-por. Honeywell spisała się na medal o czym nie zapomniał wspomnieć w dzienniku pokładowym zamieszczając przy tym informację o potencjale młodej Lidii i jej zespołu. Następnie wysłał zbiorową wiadomość kongratulacyjną inżynierom na jego okręcie, oraz wiadomość dla Honeywell by sporządziła listę najbardziej zasłużonych inżynierów.

Kiedy to było zrobione odetchnął. Czekała ich "wesoła przejażdżka", czuł to w kościach. Zdał dowodzenie oficerowi wachtowemu i ruszył do swojej kajuty. Musiał zapoznać się szczegółowo z materiałami dostarczonymi przez oficera śledczego i taktykami Cardassian. Wiedza... była podstawą.

Stołówka była oblegana prawie o każdej porze. Zmianowy system pracy który obowiązywał na statkach sprawiał, że w jednym momencie zbierały się osoby na śniadanie, obiad czy kolację. Dla jednych dzień się kończył, a dla innych zaczynał. Lidia po perturbacjach związanych z całym tym zamieszaniem poprzedzającym start Pragi, po tym jak nadrobiła braki w śnie, jej ciało zaczęło się domagać by spełnić kolejne jego potrzeby, a teraz najważniejszą był posiłek. Tym razem, po przespaniu ciągiem 14 godzin nawet nie zaszła wpierw do maszynowni, jak to miała w zwyczaju, tylko siedziała samotnie przy jednym z wielu stolików. Zajadając się przypadkowo wybranym daniem, jej spojrzenie skupione było na datapadzie, z którego sczytywać dane diagnostyczne z czasu kiedy odpoczywała. Jej postawa wielce zapracowanej osoby zniechęcała do przysiadania się do niej, bo groziło to podjęciem jakiegoś trudnego tematu, którego najczęściej jej podwładni nie chcieli musieć rozważać w swoim wolnym czasie.

Do odstawienia datapadu zmotywowało ją dopiero pojawienie się kapitana. Lidia zauważyła go kątem oka i od razu odwróciła ku niemu swoją uwagę. Położyła urządzenie obok siebie i kiedy Dellare zbliżył się do jej stolika, zwróciła na siebie jego uwagę.
- Kapitanie, chciałabym podziękować za tą laurkę dla mojego zespołu - powiedziała i miło się do niego uśmiechnęła.

Kapitan niósł swoją tacę i uniósł nieznacznie brew na słowa głównej inżynier.
- Ah… - powiedział z namysłem - ...rzeczywiście mogłem takową wysłać, ale zasłużyliście na pochwałę. W końcu jeszcze jesteśmy w jednym kawałku, nieprawdaż?
Wolną dłonią wykonał gest w kierunku krzesła przy jej stoliku.
- Czy można?
- Oczywiście - odparła i sięgnęła po datapad, który zajmował dotychczas miejsce na blacie. Położyła sobie urządzenie na kolanach i oparła łokciami o stolik. - Mieliśmy istne szczęście w nieszczęściu - pokręciła głową. - Na szczęście nasza jednostka była dotychczas mniej wysilona niż feralna siostra Pragi, choć powiem szczerze, że fart Wrocławia mnie mocno zadziwił - rozwinęła temat, ale po chwili zdała sobie sprawę że mężczyzna może nie mieć tak szczegółowych informacji technicznych jak ona. - Czytał pan może raporty z awarii na Olomouc i uszkodzeniach Wrocławia po konfrontacji z piratami?
Delikatny uśmiech zawitał na ustach kapitana. Czy czytał? A czy to miało znaczenie?
- Prawdę mówiąc wolałbym usłyszeć to z pani ust, panno Honeywell.
- Niestety, ale takie wady jak ta to w nowych konstrukcjach będą się pojawiać - zaczęła, bo nie była osobą którą trzeba było namawiać do rozmawiania o jej pasji. - Najbezpieczniejsze są zawsze sprawdzone konstrukcje. Niestety postęp nie idzie w parze z "bezpieczne i sprawdzone". Wychodzi więc na to, że musiał to być błąd poczyniony najpewniej jeszcze w fazie projektowej, bo każda jedna jednostka wykazała tą wadę. Z wyjątkiem Wrocławia, który po bitwie z piratami oberwał akurat tak, że wymianie uległy feralne podzespoły.
Kapitan pokiwał powoli głową.
- Rozumiem, że nasze magazyny są dostatecznie wyposażone na wypadek nieuchronnej bitwy?
Przez to pytanie Lidia straciła wątek. Zmarszczyła brwi potrzebując chwili po tej nagłej zmianie tematu. Złapała datapad w dłoń i zaczęła intensywnie przeglądać coś na nim.
- Taak... Wygląda na to, że dostaliśmy wszystko co niezbędne. Po raz pierwszy jestem na statku który nie musi czekać w kolejce na załadunek - wyznała.
- Widać nasza misja miała priorytet - odpowiedział zdawkowo Dellare - Mam prośbę… - zawiesił głos po tych słowach wpatrując się w nią.
- Zdecydowanie. Jeszcze nigdy nie widziałam by udzielono tak dużego wsparcia przy usuwaniu usterki - stwierdziła i przechyliła lekko głowę w pytającym geście. - O co chodzi kapitanie?

- Chciałbym, byś prowadziła dziennik inżynieryjny, a w nim wszystko, od awarii po naprawy, na rekomendacjach członków sekcji inżynieryjnej kończąc - odpowiedział Arthos.
Uśmiechnęła się na to chyba jego omyłkowie przejście na "ty". Po jej minie za to było widać, że niekoniecznie przypadło jej do gustu wprowadzanie dodatkowej papierologii.
- Oczywiście mogę coś takiego sporządzić, jeśli taka jest pana wola - odpowiedziała wielce dyplomatycznie.
Samotna brew kapitana uniosła się lekko do góry.
- Doświadczenie w pisaniu raportów jest kluczowe w przypadku oficerów wyższego szczebla. O rozwoju zdolności przywódczych i zwięzłej komunikacji faktów nie wspominając. - powiedział po czym uśmiechnął się kącikiem ust - Oczekuję zadowalających wyników.
Nie wyglądało na to by komandor poczuła jakąś urazę, ani by się przejęła jakkolwiek tą uwagą.
- Mogę zapewnić, że będą nawet kolorowe wykresy by zwiększyć przejrzystość raportu - odpowiedziała tonem pełnym powagi, ale zaraz się lekko uśmiechnęła.
- Doskonale. Zatem przejdźmy do zapomnianego punkt pierwszego tego posiedzenia. - odpowiedział mężczyzna z nieznikającym uśmieszkiem - Nim całkowicie wystygnie.
- Cóż, ja jestem daleko przed panem - skinęła na swój talerz, na którym już prawie nic nie było.
- Zatem, czy mogę liczyć, że dotrzyma mi pani towarzystwo? - zapytał kapitan - Z chęcią usłyszę wieści z pierwszej ręki o możliwościach tego okrętu.
- Jeśli tylko Praga nagle nie zacznie domagać się mojej uwagi to chwilowo mogę posiedzieć tu z panem - odpowiedziała z lekkim rozbawieniem. - Za wiele wieści nie mam, ledwo co wypoczęłam po tym szaleństwie z wymianami i sama nadrabiam co się działo w tym czasie. Statek jest w jednym kawałku, więc mogę uznać, że wszystko sprawnie działa.
- Stawiam moje Latinum, że z taką pierwszą inżynier jak pani nic temu okrętowi w kwestii technicznych nie grozi. - odpowiedział kapitan z uśmiechem po czym zaczął nieśpiesznie spożywać dobrze wysmażony stek.
- I to jest dopiero komplement - skomentowała Lidia z rozbawieniem. Wzięła do ręki szklankę z jakimś napojem i zwilżyła usta. - Naprawdę nie spodziewałam się, że będzie pan kapitanem. I to na statku gdzie mi się dostała posada Głównego Inżyniera - powiedziała w końcu decydując się podjąć ten temat.
Arthos przegryzł i połknął kawałek mięsa po czym uniósł brew.
- Czy to nienaturalne dla kapitana, by pracować z ludźmi spełniającymi jego wymagania?
Uśmiechnął się nieznacznie. Fakt, to, że znał Lidię tylko ułatwiło mu podjęcie decyzji.
- Jak wojarze po galaktyce po przystanku na Ferenginarze? Coś ciekawego wydarzyło się w pani życiu?

- Po prostu bardziej spodziewałam się, że pójdzie pan w ślady ojca i będzie działał w korpusie dyplomatycznym - odpowiedziała Honeywell uśmiechając się szerzej. - Cóż jako kapitan ma pan tą wygodę, że posiada pan dostęp do pełnych akt personalnych, a tam wszystkie najciekawsze epizody z mojego życia są zawarte. .. - zrobiła niby zbolałą minę. - No chyba, że nie czytał pan akt głównego inżyniera - jej uśmiech zrobił się jakby wyzywający w wyrazie.
- Zdecydowanie preferuję rozmowę, niż suche fakty zawarte w aktach. - odpowiedział z tajemniczym uśmiechem krojąc stek - Dokumentacje mają to do siebie, że są pełne suchych faktów, a brakuje w nich tych subtelnych oznak człowieczeństwa i przyjemności z bycia z drugą osobą w tym konkretnym momencie… czyż nie?
- Skoro tak pan stawia sprawę - uśmiech Lidii z uprzejmie oficjalnego zmienił się na przyjacielski. Odsunęła na bok swój talerz, z którego nic już nie tknęła odkąd dosiadł się do niej kapitan. Rozsiadła się wygodniej na swoim krześle co zapowiadało nie krótką opowieść. - Czas spędzony w ambasadzie Federacji na Ferenginar był najdłuższym jaki spędziłam w swoim życiu na powierzchni jakiejś planety. Przez pozostały czas albo siedzę na jakiejś stacji albo statku. Tak się zresztą lepiej czuję. Zdecydowanie kosmos jest moim miejscem. Czasy akademickie minęły mi nie wiadomo kiedy i zaczęła się moja inżynierska kariera, awanse i różne projekty badawcze robione w międzyczasie. Specjalizuje się w kilku dziedzinach. Systemy komputerowe i ich zabezpieczenia, systemy napędowe, diagnostyczne... - wymieniając to ostatnie lekko się zaśmiała. - Oraz ogólnie pojęte nowe technologie. To akurat miałam okazję praktykować na stacji badawczej z której przeniosłam się tu - zrobiła pauzę i napiła się ze swojej szklanki.
Arthos w ciszy wsłuchiwał się w słowa Lidii nieśpiesznie konsumując swoje pieczyste.
- Brzmi ciekawie. - powiedział w końcu po krótkiej przerwie - Nad jakimi technologiami pracowaliście?
- To nie jest tak, że my tam sobie siedzimy i z kondensatorów robimy gwiezdne wrota - zaśmiała się. - Głowimy się całymi dniami jak zrobić by przyśpieszyć statek o kolejny Warp, jak wzmocnić bronie by przebijały tarcze i zarazem jak wzmocnić tarcze by nie przebijały ich znane bronie.
Kapitan mruknął w zadumie.
- Co z technologiami innych ras? Czy prowadziliście również nad nimi badania celem wykorzystania przez flotę?
Honeywell przekrzywiła głowę i zmrużyła oczy.
- Poniekąd... - odparła zastanawiając się. - Co prawda inny wydział zajmuje się badaniem technologii ras Federacji i ras nowo napotkanych, ale czasem jak coś obiecującego znajdą to może trafić to do nas... Znaczy do stacji, na której wcześniej pracowałam - poprawiła się. - Ale zdecydowana większość po symulacjach jest odrzucana jako ślepe uliczki.
Delikatny tajemniczy uśmiech nie schodził z ust Dellare’a.
- Rozumiem… dobrze wiedzieć. Sam interesuję się… technologią Ferengich, ale, cóż, nie miałem jakiś większych sukcesów. Nie jestem pełnoprawnym naukowcem, czy inżynierem.
- Szczerze to praca przy nowych technologiach w głównej mierze to nadzieje, które najczęściej okazują się płonne. Za to gdy w końcu się uda to jest to wyjątkowe uczucie satysfakcji, nieporównywalne z niczym innym.
Kapitan uśmiechnął się szeroko. Tak, jak on dobrze znał to uczucie!
- Nie mniej zbieram Ferengijski “złom” w nadziei, że coś skompletuję.
- Widzę, że zamiłowanie do kultury Ferengi pozostało - odparła z lekkim rozbawieniem.
- Wbrew pozorom, to bardzo pragmatyczna kultura. - odpowiedział z miłym uśmiechem. - Nie przenaszalna w większości na Federację, ale nadal uważam, że moglibyśmy się wiele od nich nauczyć.
- Tak, zdecydowanie - odparła tonem podszytym sarkazmem. - Na przykład jak sprzedać własną matkę by dostać za nią dobrą cenę.
- To akurat ciemna strona ich kultury, ale patrząc na większy obrazek… - zrobił pauzę, niezrażony - ...nasz korpus dyplomatyczny mógłby wiele zyskać.
- Nie wiem. Może, ja tam się nie znam - stwierdziła i nie wyglądała by jakkolwiek jej to przeszkadzało.
Arthos pokiwał powoli głową i wziął ostatni kęs mięsiwa.
- Nie mniej, wszyscy mamy swoje obowiązki panno Honeywell. Proszę mnie informować jeśli coś by się działo. Mam cichą nadzieję, że to nie nasze ostatnie spotkanie.
- To raczej niemożliwe. Mamy przecież te nasze spotkania na szczycie co je pan organizuje - przypomniała mu rozbawionym tonem. - Gorzej z czasem wolnym. Praga jak to małe dziecko, domaga się bardzo dużo uwagi od swoich opiekunów.
Brew kapitana powędrowała ku górze w geście zaciekawienia.
- Zatem miejmy nadzieję, że te dziecko nie będzie zbyt… - zawiesił głos po raz kolejny - ... wymagające i kapryśne, a teraz raczy pani wybaczyć. Obowiązki wzywają.
Lidia westchnęła.
- Racja, też powinnam zrobić swój obchód i zajrzeć do maszynowni - zgodziła się z nim.