Kelsan rzucił się ze swym karabinem i wycelował w głowę tytastalowego kolosa. Jednak w tym samym czasie jedna mini-rakieta Drauga trafiła go w pierś. Dostał z dwóch stron jednocześnie, w głowie i tors. Mocno się zachwiał, ale ustał drań na nogach. Wtedy to sytuacja diametralnie się odwróciła. Teraz to Kelsan był na pierwszej linii ognia. Całe szczęście, że kapitan mógł chociaż oddalić się na bezpieczną odległość od kolosa. Tytastalowy potwór miał w przygotowaniu działko blasetrowe gotowe do wystrzału. Kelsan zdążył tylko rzucić się w prawo, ale i tak go fala uderzeniowa odrzuciła ciskając nim jak lalką o ścianę.

Dobrze, że założyłem pancerz od Van Kore. Muszę…..przyznać, że spełnił warunki - pomyślał rudowłosy mężczyzna, łapiąc się za prawy bok. Mógł skończyć dużo gorzej. Kilka chwil później do pokoju wpadł droid i 'zgasił' światło. Nic nie było widać, ale hełm Drauga, czy CZR-9 mieli znając życie noktowizor i wszystko doskonale widzieli. Nim robot wparował do środka, Kelsan zauważył, że głowa pancernika była niemal odsłonięta.

-SID, jeśli go widzisz celuj w głowę. Jest nieco odsłonięty. Jeden strzał i po nim - rzekł mężczyzna podnosząc się z podłogi. Siła uderzenia wytrąciła mu karabin z rąk. Nie mógł go znaleźć w tych ciemnościach.

Hełm Drauga też miał na szczęście noktowizję także łowca dokładnie widział co się działo. CZR-9 być może nie wydzielał ciepła był jednak w miarę widoczny dzięki systemom optycznym zaawansowanej zbroi. Zdążył więc zarejestrować rzuconą przez robota flarę. W mig zrozumiał jego plan i w ostatnim momencie zdążył na chwilę zamknąć oczy, żeby nie skończyć ślepym przez kilka najbliższych minut. Otworzył je już po eksplozji flary dzięki czemu zachował ostrość wzroku i pełnię widzenia.

Plan CZR-9 musiał zadziałać gdyż Draug widział dokładnie w noktowizorze jak żołnierze Faktoriatu błądzą po korytarzu jak dzieci we mgle. Substytucja jednak była wciąż dynamiczna i nie było czasu na zastanawianie się. Trzeba było działać szybko i systematycznie, a przeciwnik był twardy - to znaczy zbyt mocno opancerzony.
Strzał Kelsana odsłonił pewne słabe punty jednak wciąż był to potężny opancerzony kolos z durastali. CZR-9 nie zaprzestał swojego ataku. Strzelił nad głowę przeciwnika w sufit próbując zwalić na niego wielki i zapewne ciężki żyrandol po czym nie czekając na efekt, rzucił się jak kamikadze na przeciwnika próbując dosięgnąć pilota tego mecha przez rozbite dzięki Kelsanowi osłony.

Draug wiedział, że nie może mu pomóc nie ryzykując przy tym trafienia robota walczącego w z przeciwnikiem w zwarciu. Musiał założyć, że robot bojowy i oprogramowanie sztucznej inteligencji SID-a muszą sobie poradzić.
Decyzję podjął w ułamku sekundy. Wciąż schowany częściowo za osłoną filara uniósł swój karabin blasterowy XS-9, wycelował i zaczął zdejmować jednego po drugim żołnierzy poruszających się jak w jakimś somnambulicznym tańcu.

XS-9 zaczął wypluwać z siebie bełty energii, tak że dopiero co przestawieni na mrok żołnierze dostawali celne, bardzo szybkie strzały prosto w głowę, pierś, czasami dla unieszkodliwienia nogi, które u większości nie były osłonięte. W międzyczasie Czerka wycelował w barokowy żyrandol w holu i jego plan okazał się celny. Ten spadł i rozbił się na tysiące, wręcz miliony kryształowych odłamków niczym baśniowych wróżek. CZR-9 złapał pancernego przeciwnika, spróbował na chwilę unieruchomić i celnym cięciem rozciął w pół przenośną armatę. Ta zajarzyła się iskrami i płomieniem a mech rzucił się do walki wręcz. Pierwszy cios droid zabójca uniknął niczym zręczny mnich, jednak drugie i trzecie uderzenie nieco wbiły mu pancerz na piersi odrzucając na ścianę, tak że uderzenie wywołało mocne pęknięcie w luksusowym marmurze lobby.

W tym samym momencie Draug spowodował, że żołnierze Faktoriatu, ci którzy jeszcze żyli zaczęli się wycofywać. Oczyścił korytarz i mógł w pełni skoncentrować się na pilocie żółtego, przemysłowego pancerza wspomaganego. Kelsan próbował zobaczyć coś w mroku, ale widział tylko płonące ognisko powoli roztapiającego się działka ciężkiego oponenta.

DODATEK Z THUREM EDYTOWANY, DOŁOŻONY.

Oriek znajdował się na zewnątrz budynku zarządu, skryty za starą, osobową ciężarówką repulsorową. Zostało mu dwóch ludzi, jednak czuł, że wszystko się ułoży. Spojrzał na detonator trzymany w ręce. Każdy zdalny skondensowany ładunek detonitu został przylepiony do ciągle o dziwo działających szybów. Żołnierze socjalistycznego Faktoriatu, jednak nie ustawali. Plazma uderzała szumnie w opancerzoną byłą furgonetkę Milicji a Thur wiedział, że w każdej chwili mogą wezwać wsparcie powietrze. Trzymał mocno trzy-lufową Biankę, wychylił się zza winkla i ostrzelał trzech nie odsłoniętych gości w malowanej na czerwień durastali. Padli jak muchy. Bianka posiadała bardzo mocno naładowane, wybuchowe pociski energetyczne o czerwonym kolorze.

-Pora się zabawić skurwiele.- powiedział i nacisnął przycisk detonatora. Rozległa się koszmarna kakofonia eksplozji a wychylony Thur wiedział jak piekielne jęzory ognia zjadają żarłocznie metal. Z dwunastu dziur szybów darły się teraz wysokie płomienie. To wydarzenie musieli słyszeć Stellarsi, tego był pewien.

Draug oczyściwszy korytarz z oślepionych żołnierzy Faktoriatu nawet nie miał przez chwilę skrupułów, że miał przewagę czy że było to nie fair. Całe życie nie jest fair i warto się do tego przyzwyczaić.
Szybko zorientował się w sytuacji, że CZR-9 nie ma lekko, pilot opancerzonego mecha nie ma zamiaru się szybko poddać podjął błyskawiczna decyzję. Podniósł karabin i spojrzał przez celownik. Dał maksymalne powiększenie, odczekał na idealny moment gdy zobaczy częściowo odsłonięta głowę, żołnierza zajętego walką z droidem i wystrzelił. Nie mógł spudłować.

W tej samej niemalże chwili usłyszeli gdzieś niezbyt nawet daleko serię potężnych wybuchów. Łowca domyślił się, że to musiały być działania dywersyjne Orieka i reszty ekipy. Czyli wszyscy już w okolicy wiedzieli. Nie było sensu dłużej się cackać z dyplomatycznymi i dyskretnymi działaniami.

- Dobra promocja się skończyła. Wpadamy do centrum łączności, podkładamy ładunki i zwijamy się stąd. Straty w ludziach Faktoriatu mnie już nie interesują. No chyba, że bez wątpliwości zidentyfikujecie tego oficera Eranda to jego ogłuszyć i pojmać. Reszta lepiej niech nie staje nam na drodze. - Rzucił Draug do towarzyszy na kanale ogólnym ruszając w kierunku rozerwanych wrót wejściowych.

Kelsan widział tylko działko żółtego przeciwnika jak grzało się by znów posłać wiązkę w stronę mężczyzny, ale robot pomógł mu i odciągnął tytastalowego kolosa od niego walcząc z nim wręcz. Jednak pilot tej maszyny był naprawdę nieźle opancerzony, a do tego jego mechaniczne części były na tyle dobrze zrobione, że pchnął CZR-9 jak lalką i uderzył z impetem o marmurową ścianę robiąc w niej wgniecenie. Kelsan tylko się skrzywił. Draug był zajęty zabijaniem pojedynczych jednostek Faktoriatu, którzy wybiegali jedną wielką chmarą jak jakieś zombie. Kilku z nich uciekło widząc, że nie mają szans. Nagle do uszu Kelsana jak i innych członków załogi, doszły odgłosy kilku eksplozji. Wtedy rudy mężczyzna pomyślał sobie, że mógł to być Oreik, który został na zewnątrz.

Trzeba się streszczać. Dość długo tu zabawiliśmy - pomyślał mężczyzna i w tym samym czasie dostał potwierdzenie swoich myśli na interkomie. Kelsan tylko kiwnął twierdząco głową i ruszył za kapitanem.

Wiązka wypalona z karabinu trafiła w czuły odsłonięty punkt głowy. Przez chwilę cała drużyna trwała w oszołomieniu oczekując czy kolos się ruszy, jednak po chwili poczuli ulgę. Ciężki pancerz przemysłowym zachwiał się i upadł na ziemię z takim impetem, że tynk zleciał z ściany. CZR-9 podpierając się odskoczył od ściany. Przeprowadził krótką diagnostykę jednak wszystkie systemy były na zielono. Należało się przegrupować i wejść przez rozwaloną detonitem wyrwę w pancernych drzwiach. Intuicja łowców mówiła im, że nie spotkają tutaj więcej oponentów.

Wnętrze było dawną aulą konferencyjną, nieliczne stołki porzucano w kąty a przed nimi znajdował się pokaźny zestaw terminali komputerowych. Odwrócony do nich plecami niski Mur Baalowy mężczyzna z długimi ciemnobrązowymi włosami wpisywał coś na klawiaturze, a z jego skroni wychodziła mała wtyczka wpięta do portu. Draug przypomniał sobie informacje wywiadowcze i nie miał już wątpliwości do był Erand, na razie zbyt skupiony na kasowaniu danych. Łowca popatrzył na główny, wielki ekran, który pokazywał usuwanie cennych informacji na 70%. Jednak z SID’em mogliby odzyskać wiele z usuniętych pakietów jeśli tylko Czerka dokonał przy sprzęgu.

-Jeden Lud, Jedna Wola, Jedna Równość!- powiedział nagle wyrwany z informatycznego transu Erand obracając się i pokazując chudą, pociągłą twarz z złamanym cienkim nosem.- To już się zaczęło, nie przywrócicie danych. Możecie mnie zabić, ale Równość Ludzka i Wiara w dobry wysiłek przetrwa. Mur Baal to nie jedyne planety, gdzie idee Faktoriatu krzeszą wielkie nasze Wielkie Ideały. Śmiało zasrany łowco kończ to.- odpowiedział Erand nie wzruszony, bez cienia strachu w postawie i smutnych ciemnych oczach. Nie był uzbrojony.

Podczas, gdy padł ostateczny strzał w tytastalowego kolosa, cała drużyna stała unieruchomiona i patrzyła czy jeszcze bydlak będzie walczyć. Po długiej pauzie maszyna padła na ziemię robiąc straszny huk na tym piętrze. Nie było to zbyt dyskretne, ale mieli cichą nadzieję, że jednak wszyscy zdechli i nikt nie wezwie wsparcia. CZR-9 wyszedł jako pierwszy przez wyrwę w pancernych drzwiach by sprawdzić swoimi sensorami czy są bezpieczni. Dał im znak, że mogli podążyć za nim.

Musieli się dostać do miejsca, gdzie przebywał i cel, czyli Erand. Mieli go pojmać i wrócić po nagrodę od Van Kore. Po kilku chwilach znaleźli wejście do auli konferencyjnej, gdzie znajdowały się liczne stoły i stanowiska komputerowe. Przy jednym z nich siedział tyłem do nich mężczyzna o długich ciemnych włosach wstukując linijki poleceń, które miały usunąć całą bazę danych. Ekran wskazywał na siedemdziesiąt procent postępu. Nagle odwrócił się do nich i rzekł, że się dokonało się nie można tego cofnąć.

-Przerwijmy przesył danych i zabierajmy go. Thur na nas czeka - rzekł rudy mężczyzna cicho do kapitana. Choć przez hełm brzmiał trochę sztucznie.

Strzał był celny. W końcu trudno, żeby nie był. Stalowy kolos stał jeszcze chwilę po czym runął jak długi przy okropnych jękach protestującej konstrukcji. Łomot upadku był tak głośny, że na pewno słuchać go było wiele pieter w dół.

Centrum łączności za wysadzoną brama wejściową stało przed nimi otworem. Wydarzenia zarówno tu w budynku i jak słychać było na zewnątrz nabrały tempa i dynamiki. Nie było już czasu, żeby go więcej marnować.

Wyglądało na to, że w samej sali centrum łączności poza poszukiwanym przez nich Erandem nie było już nikogo. Mężczyzna nie zareagował na ich pojawienie się. Był zajęty kasowaniem danych. Postęp usuwania danych 70%. Zakładał, że dla umiejętności SID-a nie był to większy problem o ile znając jego to na pewno nie próżnował i już od jakiegoś czasu nie pracował nad dostępem do sieci w tym obiekcie. Tym będą się martwić później i tak za długo tu już zabawili.

-Jeden Lud, Jedna Wola, Jedna Równość!...

Draug nie słuchał go nawet uważnie. Obrzucano go już znacznie gorszymi epitetami niż "zasrany łowco", także już dawno się uodpornił na tego typu obelgi. Bardziej skupiony był na monitorowaniu środowiska dookoła, żeby nikt ich już nie zaskoczył i na słowach Kelsana.
Schowek na blaster na udzie odtworzył się równie nagle co niespodziewanie. Łowca oddał jeden strzał. Okrągła wiązka oznaczała tyle tylko, że moc była ustawiona na ogłuszanie. Zanim ciało upadło na podłogę blaster był już schowany.

- Masz rację przyjacielu. Zbieramy się stąd. SID zakładam, że tu już pracujesz nad tymi danymi. CZR-9 zabierzesz naszą premię? Jak wszystko mamy załatwione to zarządzam odwrót. - Draug wydał krótkie aczkolwiek konkretne komendy. Nie wiedział jeszcze co prawda ile danych udało się SID-owi odzyskać jednak wierzył w jego umiejętności. Z grubsza więc ujmując można było uznać akcję za udaną.

CZR-9 doskoczył do stanowiska komputerowego i błyskawicznie podłączył się do najbliższego portu zatrzymując postęp kasowania danych.... który po chwili cofnął się z 68 do 93 %. Dane może i zniknęły z komputera, ale poszczególne kondensatory pamięci miały opóźnienie, z którego świadomość SIDa umiała skorzystać. Reszta niestety przepadła.
Jednocześnie poza kopiowaniem pamięci, pojedyncze algorytmy opuściły złączę niczym psy gończe węsząc, terroryzując programy i szukając po komputerze Faktoriatu śladów dokąd prowadziły ostatnie transmisje.

- Się robi szefie - dodał CZR-9 ładując sobie ciało niczym kukłę na ramię - Ale za bardzo w nawalance teraz nie pomogę.