[media]http://www.youtube.com/watch?v=ikwBBNnn2gI&ab_channel=ArloParksVEVO[/media]

Sidowi coś wpadło w neurony, jak kamień w studzienkę życzeń- zamiast szczęśliwej monety- i zareagował nazbyt emocjonalnie, co było u niego rzadkością. Zazwyczaj robił za cichy muskuł grupy oddając przywództwo Vadimowi, czy opiekując się w pewnych przypadkach żyjącym w swoim świecie Lee, ale kwestia dotyczyła Abe’a.


- To jest mój najlepszy przyjaciel! - sarknął Sidney, z trudem odrywając oczarowany wzrok od naprężonego umięśnionego cielska Murzyna - Mój, rozumiesz? Jak rozumiesz, to się nie wpierdalaj w nasze relacje! Dick nie jest tobą zainteresowany, to nie jest jakaś pierdolona randka, tylko spotkanie biznesowe!- wykrzyknął wyjątkowo porywczo, a emocje zmusiły go do wstania z pooranej sofy, ale zaraz po tym znów siadł, zaczynając bawić się papierosem. Doskonale widział cień znaczącego uśmieszku na twarzy Overdrive i coś, coś w oczach Dickensa, co wprawiło go w takie zakłopotanie, że May miał wrażenie, że jego zarośnięte policzki pokrywają się dzikim rumieńcem. Chwilę to trwało, zdało by się wieczność jak planeta konsumowana i rozszarpywana na krawędzi czarnej dziury, ale ronin wrócił do normy.

-Moim zdaniem, taka opcja płatności wydaje się uczciwa. Ale przepraszam państwa.- rzekł bez udawanej maniery wrodzonej ze swoich Londyńskich genów.- Udam się na sprawę i wezmę cholerny prysznic. Zaraz wracam.- powiedział i ukradkiem spojrzał jak Wieprz dosłownie zlizuje włosy z nóg czarnego.- Dajcie mu nieco fasolki, psina jest głodna, a mamy jej od groma.- powiedział i udał się do wspólnej dla mieszkańców Ni Hao toalety, by wyrzucić zaległości jelit i wziąć szybki gorąco-lodowaty prysznic, który da mu takiego kopa endorfin i świeżość umysłu jakiej teraz potrzebował. Planował również przyciąć zarost jednorazową maszynką, jakie trzy w zestawie kupił razem z prowiantem.

Kwatera nad „Ni Hao”, 5 listopada 2021, 13:45

W pomieszczeniu jakby zajaśniało, gdzie nie spoczął wzrok czarnoskórego medyka postrzegał nowe szczegóły rozdzierając cienie, Dick spoglądając na monitor na ramieniu szybko zorientował się co wyprawia jego organizm, było to coś jak przedłużony orgazm, ale grał na ego mężczyzny. Procesor sortował przysadkę do optymalnej stymulacji organizmu, choć pośród okazanej atencji Abraham odnajdywał fakty, momenty ogromnego szczęścia spędzonych razem z kompanami chwil, takich jaj konstruowanie z Arthurem instalacji obiegu i oczyszczania wody w blockhasie na Northside, czy upojnych wieczorów przy kieliszku z Sidem, każdy ze swoim papierosem, ostre pyskówki Smirnova na jego wybryki, to nie mógł odmówić sobie przyjemności rozwinięcia żagli i poddania się chwili. Wsiąść na deskę z fala, albo pozwolić się jej zatopić, nie było czasu na sentymenty.

- To my mamy tu prysznic, a ja robię jakieś teatr?! - zapytał złowieszczo, ale na koniec wygasił. - To prawda, to nie jakaś schadzka, za mało dziewczyn. - spoglądnął w napięciu po zastygłych twarzach, wszystkich oprócz Maya, który się wymiksował, więc jemu tylko w wychodzące pośladki, jednak się odwrócił i spostrzegł gdzie. Co negr przyjął z uśmiechem, siejąc dookoła feromony.

Nachylił się do Vadima, popatrzył mu głęboko w oczy i szepnął - Biere. Uważajcie, będzie ostro, chcę dać mu procent w zyskach, jeśli tam jest co godnego. - i cmoknął ruska powyżej lewego kącika ust.

- Tak to są negocjacje! Miło, że ktoś to zauważył, nie jestem na nikogo zły. Nie jestem, ale mogę być! - podkreślił - Propozycja wygląda dobrze, chciałbym doprecyzować szczegóły. W tym celu, najlepiej byłoby, żebym poszedł do pana Pływaka. Droga, którą zaproponowałem wydaje mi się najbardziej zasadna. Bylibyśmy w stałym kontakcie. Proszę mi teraz zdradzić, czy podejmie się pan pracy zdalnie, czy mamy dostarczyć skrzynkę w miejsce odpowiedniego dostępu. Tak czy inaczej nalegam na spotkanie. - Wstał, rozciągnął ramiona, wciąż widział, czuł, słyszał zbyt wiele, karaluchy w zakamarkach pokoju, kto wie czy nie szpiedzy, tylko kogo już doprawdy nie mógł sobie wyobrazić, feromonowe perfumy Overdrive - Po co jeśli się odcina od fizis, a może nie odcina? - pierwotny swąd strachu zmieszany z nektarem zachwytu rozchodzący się w pomieszczeniu, a analizowany przez filtry i procek pisał receptę nowej linii perfum, Dick nie mógł się opanować i w jedno gniazdo interfacu załadował dziewiczy chip, odpalił z darmoszek zapis odczuć i rejestrów chemii.

Jednocześnie słyszał jak w łaźni na korytarzu leje się woda z prysznica, w pokoju Fatherboard szepcze do siostry - Młoda, to są jacyś agenci korporacji z Rosji, kurwa może nawet dywersja rakietowa, kto ich tam wie.... - dalej nie słuchał. Uważnie przyglądnął się sprzętowi hakerów, a rozwiązania same się nasuwały. Jakby połknął nektar bogów. Przyklęknął miedzy nimi, rozdzielając. Wziął do rąk ślepe gogle, jednoznacznie do nurkowania. Popatrzył na Overdrive - Proszę w imię Chada Lee - podkreślił, że jej słucha - podłącz mnie kochana i ukryj. Sprawa ściśle poufna, a dość już czasu Pływaka zajęliśmy, pierwszy przelew na mój znak.

Wszystko zdawało się oczywistym, że tak musi być. Wziął do ręki martwego Simbe, wydawał się już artefaktem przeszłości, starszą wersją pacha. - Arti, możesz to gdzieś zdezaktywować? Chłopaki, jak macie plan to go dokładnie zrecenzujcie. Będziemy w kontakcie. Dbajcie o mięso.

Kompletnie nie miał pojęcia w jakim kontakcie będą. Leciał na Energii Konia Wiatru.

Dick swoje, że chce nurkować do Pływaka, dla odmiany z dziewczyną. Mam dla niego dodatkową propozycję.

Jest dużo miejsca na interakcję, myślę przede wszystkim o Vadimie, dalej trzy grosze od Lee, co Pływak i hakerzy.

W przypadku wejścia weźmie jedyny posiadany program chip translacyjnym, już to chyba pisałem kilka postów wcześniej.

- Dobrre trafiłasss onnnn cieeee przynajmniejjj niczym ni zarazzzi uczywiście mojejjj zguudy ci ni trzzzeba tttylko tak mowiiii- Wyseplenił po cichu Arthur do Overdrive, bo nie chciał tego wystukiwać w zestaw głośno mówiący. Jak wielokrotnie podkreślał, mieli z Chip otwarty związek i każde z nich robiło, co chciało. Lee nie należał do osób szczególnie, zazdrosnych a sądząc po jękach, które nie raz słyszał z pokoju kolegi netrunerka powinna być zadowolona, do tego lekarz dbał o siebie, więc nie roznosił syfów.

- Jassnu cuu zzzzzzz tym zruuubić dokłaadniieeee? - Spytał Abrahama wyciągając rękę po Simbę. Ze skomplikowaną technologią był dużo gorszy, ale poczuł wdzięczność za robotę, bo po naprawieniu klimatyzacji co ocali ich od wczesnej śmierci spowodowanej naturalnymi gazami bojowymi rozpylonymi na niewielkiej przestrzeni po spożyciu grochówki.

Zanim Dick podsunął mu robotę z telefonem, Gearhead zaczynał się powoli zastanawiać czy Chinka miałaby coś przeciwko gdyby zerwał podłogę i wyrównał płytki ? Czy też lepiej sklecić ze złomu jakieś parowy odkażacz materaców, na które z obrzydzeniem spoglądał czarny Ziomek ?

Na szczęście kochany Abraham znał go dobrze! Wiedział, że w sytuacji napięcia Arthur potrzebuje roboty, żeby się zrelaksować, więc pozwala mu zając się swoim ukochanym telefonem! Lee nie pomylił się co do kolegi, te magiczne momenty: przy tosterze, odkurzaczu, grawerowaniu spluw, wsadzaniu palce w rany zbudowały pomiędzy nimi, szczególną wieź!

Porozumienie, jakie może połączyć jedynie dwóch techników - medycznego i technologicznego! Choć byli z dwóch różnych światów i mieli wielce odmienne charaktery i tak rozumieli się bez słów!

Sprawa jego autystycznego była za świeża i nie pora jej teraz poruszać potrzebował chwili, żeby przetrawić, że powiedział reszcie swoją największą tajemnicę i że sprawa jest prostsza, niż mu się zdawało...

Sid liczył na gorąco-zimny prysznic. Niestety zawiódł się, przynajmniej w połowie. Woda z zardzewiałego, pełnego grzybów prysznica lała się powoli i była zimna niczym Skandynawskie rzeki. Ale mężczyzna miał wytrenowane, zarówno ciało jak, to umysł więc lodowate igły, które gwałtownie głaskały jego ciało nie sprawiały kłopotu. Przyjemnie również było poczuć ulgę zmywając nie tylko ciało, ale włosy żelem 3w1. Potem May włożył jeansy, przyjrzał się umięśnionemu torsowi, który faktycznie stracił z trzy kilo, ale nadal mógł powalić kogoś na ziemię a potem silnym chwytem i lewym sierpowym obić mordę. Zostało tylko się ogolić, włożyć swój bezrękawnik i biały sweter z Zory i wrócić do wynajętej przysługą norki.

Kiedy wrócił Sidney zobaczył, że sytuacja nieco zelżała. Wieprz chapał zimną fasolkę swoim długim morderczym jęzorem odsłaniając ostre kły i kręcąc ogonem. To było nawet miłe, bo z natury ronin miał słabość do zwierząt. Jeśli coś stałoby się Żyle z chęcią przygarnął by Wieprza. Pies całkiem go lubił. Uwielbiał być mocno głaskany za prawym uchem, a potem klepany w silne umięśnione psie żebra.

-I jak tam Moi Drodzy? Dobijamy targu? Przedstawiłeś konkretną ofertę Pływak.- powiedział patrząc w kamerę-oko Fatherboard.- Vadim jakie jest Twoje zdanie?

Sid zauważył, że Overdrive patrzy na niego ukradkiem z zaciekawieniem- zalety higieny.

-Prysznic ma tylko zimną wodę, ale i tak można się dobrze umyć i odświeżyć. A Ty Wieprzuś wpierdalaj Mr.Beans'a może będziesz miał okazję wykonać się swoimi kłami.- zażartował patrząc jak pies jadł tak szybko, i zachłannie, że trzęsły mu się uszy.

Kwatera nad „Ni Hao”, 5 listopada 2021, 13:45

Fatherboard stał w dziwnej pozycji, najwyraźniej nie potrafiąc symultanicznie kontrolować swego ciała oraz przesyłać po neuroszynie transmisję pochodzącą z zewnętrznego źródła. Przyciśnięty ramieniem do Overdrive Abi przyglądał się sieciarzowi z nieudawanym zainteresowaniem, mogąc jedynie zgadywać jaki mętlik w sieci neuronowej mężczyzny tworzył się pod wpływem tak głębokiego sprzęgu i jakie rozdwojenie jaźni musiał ów proces za sobą pociągać.

- Za godzinę w Dolnej Marinie, w moim gabinecie – powiedział Fatherboard przekazując własnym narządem mowy słowa formułowane w jego umyśle przez ludzkiego symbionta – Będę potrzebował bezpośredniego sprzęgu kablowego z nośnikiem danych, transfery poprzez WiFi nie gwarantują pełnego bezpieczeństwa ani dyskrecji. Bądźcie na czas, ponieważ mam bardzo napięty grafik i chociaż ten piękny Afrykanin budzi we mnie słabość, obowiązują mnie inne terminy. A co... co to... Overdrive?

Dziewczyna odsunęła się od Dickensa z wyrazem zawstydzenia na twarzy, kiwnęła w stronę Fatherboarda głową na znak przeprosin. Czarnoskóry olbrzym również kiwnął głową, kiwał nią w rytmiczny sposób przez dłuższą chwilę plamiąc podłogę meliny kropelkami cieknącej z nozdrzy krwi.

- Ja pierdolę, co to znowu? – rzucił podniesionym głosem Arthur, w jednej chwili przestając podważać śrubokrętem ścienne panele pokoju i doskakując do medyka z przestraszoną miną – Abi, co ci jest?

- To było niepotrzebne ryzyko – powiedział Fatherboard, wciąż stojący w nienaturalnej pozycji zdradzającej kontrolę prze lalkarza – Po co go próbowałaś podłączyć, Overdrive?

- Bo się upierał – odpowiedziała dziewczyna głosem, w którym dźwięczała narastająca złość na samą siebie – Chciał się z tobą sprzęgnąć bezpośrednio.

- Nie jest kompatybilny z moimi protokołami SQE – sarknął Fatherboard – Mogłem mu wypalić połowę mózgu. Nie rób tego nigdy więcej z człowiekiem, który nie ma sterowników Bertelsa albo przynajmniej translatora Chic-Q. Nie pomyślałaś o impulsie zwrotnym?

- Przepraszam, więcej tego nie zrobię – Overdrive uniosła dłonie na wysokość twarzy, łypiąc złym wzrokiem na Dickensa – To jego wina, ciągle się upierał.

- To twoja wina – odrzekł Pływak – Powinnaś była przewidzieć konsekwencje. Nieważne. Adonisie, słyszysz mnie? Wszystko z tobą w porządku?

- Zhe pi ma you si zhi jiao! – wyrzucił z siebie z emfazą Abraham – Wo yeshi!

- To krótkotrwały wstrząs, szybko ustąpi – oznajmił Fatherboard – Mam nadzieję, że nie pozostawi trwałych efektów ubocznych. Ja się rozłączam, czekam na was za godzinę w umówionym miejscu. Overdrive zna adres. Zabierzcie nośnik danych.

Kwatera nad „Ni Hao”, 5 listopada 2021, 13:45

Chwiejąc się niby niepewnie, Dick przewracał i mrugał oczami, mlasnął trzy razy głośno językiem, kiwając przy tym grubym paluchem wskazującym prawej dłoni. Kiedy tylko przejrzał na oczy wpatrzył się najpierw w obecnych, by skierować wzrok na rozjarzoną ledówkę i wyciągnąć dłonie w w geście proroka.

Czuł się nico zawiedziony, że podroż tak nagle została przerwana i na powrót wylądował w obskurnym hoteliku, ale ta chwila, kiedy wszedł, była jak objawienie. Kto nie marzy, żeby serfować jak dżokej sieci. Może dla kolegów trwało to ledwie kilka wymienionych zdań i spojrzeń, lalkowany Fatherboard, mógł sobie z tego nie zdawać sprawy, przejęta Overdirive gdzieś się pogubić w rutynie, ale dla Abiego było to jak dotknięcie boga. Nikt nigdy nie pociągnął go w świat maszynowy równie głęboko.

Niby utrwalone Virtu powinno każdego na równi obdarzać bodźcami, ale w podnieconym Dickensie wywołało niekontrolowaną euforię, gdy tylko spostrzegł, że każdy bodziec można odbierać przez dowolny zmysł, zatracił się wąchając kody ścian danych jak natrętny truteń szukający miodu, a lepiej jeszcze królowej do zapłodnienia. Żądza zwróciła go ku prześlicznej kałamarnicy, roztaczającej feromony barw, jakże kałamarnica mogła być podniecająca i ponętna dla czarnoskórego medyka tak ona właśnie była. Pognał za nią tunelem, na powrót się zatracił w przemieszczaniu bez ruchu, w cyfrowym transferze myśli i fantazji, nie zareagował na swą przewodniczkę i wpadł w pułapkę oazy fatamorgany, rozbił się o betonowe wrota. Pseudo twierdza wypluła z siebie osiem robakowatych wypustek, które złapały jaźń negra w morderczy uścisk. Czuł jak za jego plecami kałamarnica OverDrive plecie wianki programów, by wydobyć go z matni. Później poleciał przez króliczą norę i tam to się stało.

Wreszcie wytarł nos rękawem i znów na towarzyszy.

- Obmywałem nogi Zbawiciela! Ale jazda, chcę mieć to co wy, te wszystkie elektro bajery, muszę tam wrócić. Pan patrzył mi w twarz i kazał zostawić potomka. Zbawiciel z rodu Abrahama mówił. W tym co się stało nie ma winy tej młodej dziewczyny, a tylko jej zasługa. Miała odwagę i pokazała mi miejsca. Dziękuję ci OD. - kierowany niezrozumiałym przymusem, porwał jej dłoń i delikatnie musnął ustami, był szczęśliwy kiedy odstąpił, bo nie ogarniał swojego zachowania.

Znów nienaturalnie pobudzony Dick, nie miał już pewności, czy myśli samodzielnie, czy też kieruje nim nieokreślony, może zaprogramowany imperatyw. Sprawdził odczyty na biomonitorze, były podwyższone, ale w granicach bezpieczeństwa. Zaaplikował sobie zastrzyk z witaminami i antybiotykiem, z przykrością stwierdzając, że to jeden z ostatnich. Nałożył nieco wygnieciona koszulę i kurtkę.

- Dalej moi państwo, potrzebujemy transportu, może być taxi, albo rowery! Musimy się pospieszyć, bo rozważam jeszcze po drodze wpaść do jakiegoś banku spermy i zostawić coś po sobie. Nie żebym się martwił, ale wiecie taka polisa dla ludzkości. - ponaglał natchniony nową misją negr - Upewnijmy się, że mamy wszystko czego potrzebuje Pływak. Mamy box i przewody? - ostatnie skierował do hakerów - Niskiej impedancji? Ruszać się, do wymarszu - znów się zatoczył i wylądował na Arthurze.

Popatrzył technikowi głęboko w oczy, szukając zrozumienia i szepnął do ucha:

- Czyś ty słyszał kiedy o Robocie Kluczu? Inteligencji pozostawionej na pustynie. On zbiera kody by zaprowadzić nowy porządek bez panów i sług. To on nas wzywa - na koniec bardzo spoważniał

Pospieszny wyjazd , chyba, że ktoś chce coś dodać. Z bankiem spermy może się nie udać, tyle, że zostawi na ladzie. Ale może uda się uzupelnić medyczny kuferek. Nie dla siebie, ale dla grupy potrzebuję.

Kwatera nad „Ni Hao”, 5 listopada 2021, 13:45

Atrhur widział różne oblicza czarnoskórego przyjaciela, ale owej chwili w nędznym chińskim moteliku, dostrzegł w oczach Dicka zupełnie nową iskrę, dziwne, ale te które znał potrafił już rozróżniać, było to co prawda jak uczenie się picia z tylko jednej szklanki, albo próby odróżnienia jednego kebsa od innego, nic nie znacząca umiejętność, ale Lee to wciągało, właściwie działało samoistnie na różne dziwne prawidłowości, jak na przykład skrzeki portowych rybitw, po których GearHead wyczuwał jak wiele przemytniczych statków, ląduje w porcie. Nigdy się ze swej zdolności nie spowiadał, traktując ją jako największą tajemnicę i skarb. Postrzegając w oczach medyka coś zupełnie nieznanego zdrętwiał i jeszcze te słowa, których sensu nie rozumiał i nie miał nawet pewności czy negr bredzi, czy chce mu coś powiedzieć. Mimowolnie wyciągnął w kierunku posągowego Abrahama dłoń z Simbą

- Cfo s tfym?

Skąpany w aureoli samozadowolenia i atencji Dick, podbijany witaminami, wspomagany wszczepionym prockiem, szybko skalkulował, że nadaje za szybko. Wziął wdech i wydech dla uspokojenia, wreszcie nachylił się do ucha technika - Spróbuj zniszczyć i zatrzeć ślady, pozbądź się gdzieś. Totalnie zdezaktywowane wrzuć do najbliższej śmieciarki, niech się jeszcze przemieszcza po dzielni. Krótko mówiąc: Zabij Simbę, wymarz o nim pamięć i pogrzeb.

Niby dyskretnie, pospiesznie się pakując, zerkał na Vadima i uważnie słuchał jego słów, nie tylko ich znaczenia, ale i brzmienia. Znał ruska wystarczająco długo, by nauczyć się jego psychologii intonacji. Choć nie mógł tego wiedzieć działało to zupełnie różnie niż u Lee. Od Abiego wymagało świadomego działania i analizy, a Koreanic zdawał się mieć jakiś dodatkowy procesor upchnięty w czaszce, pracujący niezależnie.

Niemniej Dick wyczuwał w głosie kolegi kiedy ten był pewny, a kiedy szukał dodatkowej ścieżki. Nie pozwalając sobie jednak na opadnięcie podniecania, Abi już stał w pełnym rynsztunku, rozkraczył nieco nogi, sprawdził mocowania plecaka i kuferka. Zważył w kieszeni MiliArmsa.

- Dalej Panienki, ruszać się, wujek Smirnov funduje nam PussyTaxi. Znakomity pomysł - mrugnął do ruska i kiwnął wskazując na ucho, wierząc, że ten go zrozumie i zamienią prywatnie kilka zdań. - A jak by co, kuferek można by uzupełnić.
Widząc zaś zmarszczkę na czole Lee, wyszarpnął z plecaczka mały palnik acetylenowy, odpalił. - Przyda się? - spytał

Sid przypatrywał się tej dzikiej kanonadzie słów i zachowań Dickensa i wręcz mieszało mu się w głowie. Jak na Maya przystało przycupnął uniesioną nogą do ściany, koło niedziałającego grzejnika i brudnego plastikowego okna, które tonęło w żółtawych deltach okolicznych zanieczyszczeń. Wyjął żółtego Camelsa i rozpalił patrząc na całą sytuację. Sprawdził odruchowo Mustanga .44 skrytego w kaburze w coraz bardziej brudnym (już nie tak białym) swetrze z kołnierzem Zory i włożył celowo poszarpaną niebieską bejsbolówkę z logiem Tech-Netu, którą odkrył leżącą bez właściciela za obspermioną i ubrudzoną jedzeniem, podartą sofą. Zawsze nieco więcej incognito. Wyjął z przewieszonej torby małą fiolkę Armani Streetcode i popsikał się na prawym nadgarstku i szyi.

-Piękniś tylko nie zostań modelem, zamiast naszym cynglem.-odparł podniecony czarny.

-Pieprz się Dickens. Czuje się jak kupa gówna, a odrobina dandysiej gracji poprawia celność podczas strzelanin.- skwitował nieco zgryźliwie May.

-Możemy się zbierać. Ta stara chińska jędza z dołu nawet nie zauważy naszego wyjścia.- powiedział a potem wziął odrobinę nieco już chłodnej fasolki chili, tak żeby nieco jeszcze się posilić, licząc przy tym, że nie dozna poważnych gazów w jelitach tylko czekających, by wyjść z głośnym dźwiękiem, podobnym do dropów w Speed Dubstepowych trackach.

-Wszyscy gotowi? Jeśli tak to ruszajmy dupy. Wszyscy nieco odpoczeliśmy… mam taką nadzieję. Ja czuję się całkiem rześko. Nie ruszę spidowej coli przynajmniej do końca tego bagna. Możecie liczyć na moje czujne oko. Lee chodź już.- powiedział do przyjaciela, którego oczy latały w swojej kompulsywnej potrzebie majstrowania przy wszystkim co dało się naprawić lub zmodyfikować.

Sid wyrzucił szluga na podłogę i zgniótł go swoimi wojskowymi buciorami, niezbyt komponującymi się z jego całością strojnej kompozycji, ale wzmacniane metalem czuby obuwia świetnie nadawały się do niskich kopnięć i walenia po żebrach każdego, który wejdzie mu w drogę. Choć na to się nie zapowiadało. Kimkolwiek był Pływak, miał pewność, że kryjówka info-szczura będzie zamaskowana i cicha jak buczenie serwerów, których tam się spodziewał.