Hazard

Grodug widząc poczynania Dorigana,entuzjastycznie krzyknął.

-Mam nadzieje, że nie macie zamiaru tego wypić sami! A z resztą... - Ostatnie słowa wypowiedział już nieco ciszej. Przecież Khazad nie miał zamiaru pić z obcym mu jeszcze elfem. Zwrócił się natomiast do Karczmarza.

-Daj no mi też jedną taką butelkę! Możesz chyba zejść nieco z ceny, skoro nawiązaliśmy tu całkiem niezły interes. - Powiedział Grodug mając na myśli ofertę zaproponowaną przez karczmarza. - A na dobry początek naszego rzeźnickiego układu, wypijmy razem po kielonie! A co tam, może i po trzy!


-Ty też wielkoludzie. - Zwrócił się do Helmuta. - Wypijemy trochę, a potem lecimy sprzedać te bibeloty!

 

Ulli

Helmut wyszczerzył w uśmiechu swoje niepełne uzębienie i klepnął mocno Groduga w ramię.

-Zaproszeń do picia nigdy nie odrzucam- powiedział siadając przy stole.

- Martwi mnie ino, że tak mało znaleźliśmy tym razem. Ciężko będzie się wzbogacić, jeśli nadal będziemy mieli takiego pecha.

 

Nortrom

Drużyna przyjęła elfa całkiem dobrze, a właściwie to lepiej, niż Reinmar się tego spodziewał. Nikt nie protestował przeciwko propozycji karczmarza, więc stanęło na noclegu i złotej koronie. Nie miał pojęcia ile faktycznie może ono kosztować, ale to i tak była dobra oferta. Kto nie chciałby zarobić na trupie wroga?

- Zanim pójdziemy posprzedawać nasz łup… - przerwał, żeby zwilżyć gardło kilkoma łykami piwa - Co właściwie powinniśmy kupić? Kilka butelek oleju, linę… może dwie, bo możemy znowu zostawić jedną pod ziemią, coś do opatrywania ran, zapas jedzenia dla Armina… Inne pomysły?

Jemu samemu nic nie przychodziło do głowy, ale może to wina piwa i wizji bezpiecznego snu w karczmie? Nie mogąc znaleźć odpowiedzi na nurtujące go pytania, chciał już zamilknąć, gdy uderzyła go wizja, w której płacił podatek za swój łuk.

- I tym razem robimy listę rzeczy, które zabieramy. Nie będę znów płacił za własną broń… - resztę wypowiedzi utopił w piwie.

 

__________________
"Alea iacta est." ~ Juliusz Cezar

Huriel

Krasnolud ucieszył się, że i inni dołączyli się do picia, znając ich wcale nie musiał nikogo namawiać do tego. Picie alkoholu było ulubioną czynnością jaką khazad zwykł robić po skończonej służbie. Życie poszukiwacza przygód zaczynało mu przypominać dawne czasy, bo i bitka była i towarzysze, o których zdanie zaczynał mieć coraz to lepsze sprawili się dobrze w boju. Mocna głowa i silna ręka, były to dwa kryteria na podstawie których oceniał ludzi.

Dorigan wypił kieliszek bez najmniejszego skrzywienia.

- Więcej kurwa, pewno straż nam zabrała niż zarobimy na tych pieprzonych zabawkach, a tymi papirami to rzyć można sobie podetrzeć. - odpowiedział rozzłoszczony Helmutowi na myśl o straconych przy wyjściu koronach.

Polał kolejną kolejkę i odparł do Groduga:

- Co do sprzętu, widziałby mi się jakiś garnek na łeb, co by mnie nic więcej w niego nie kąsało, tylko nie wiem jak z geltem będziemy stali. Topór mam, tarcze mam, wszystko mam, mi tam wicej niczego nie trza.

 

Hazard

Grodug na pytanie Reinmara szeroko się uśmiechnął, a w jego oczach coś błysnęło. W sumie mógł być to efekt działania gorzałki, jednak krasnal od razu przemówił.

-A co powiecie, by kupić ze dwie buteleczki gorzałki? - Tu zrobił dłuższą przerwę by po chwili wyjaśnić, że wcale nie chodzi mu o jego uzależnienie. - Te skubańce, które nas oskubały z kasy, na pewno siedzą tam o suchym pysku. A jak to powiadają: nie ma smutniejszego od Khazada trzeźwego. Dlatego jak się im przed oczyma pomacha taką buteleczką, to z pewnością przymrużą oko, na część naszych zdobyczy. I może jakąś pochodnię, czy dwie? No wiecie, na wypadek jakbyśmy się rozdzielili, lub znów zużyli całą oliwę.

Następnie odwrócił się do Dorigana z pytającym wyrazem twarzy. Drapiąc się przy tym lekko po swojej ranie na głowię.

-Garnek? Karczmarz! Masz może na sprzedaż jakiś garnek, co by się zmieścił na jego łepetynę? W sumie dwa by się nam przydały.

 

Ulli

- Grodug dawaj te papiery ze skrzyni. Nasz elf wygląda na takiego co by był piśmienny.

Tu oprych się zmitygował podniósł siedzenie i wyciągnął rękę w kierunku elfa.

- Wybacz, zwę się Helmut Kunde. Rzuć okiem na papiery, które znaleźliśmy na dole. Może coś się z nich dowiemy.

- Co zaś do zakupów to na pewno należy kupić prowiant dla elfa i kilka butelek oleju. Lina też nie zawadzi. Jak pokazało doświadczenie jedna może być za mało.

 

Inferian

Alkohol drogi to dla czego nie napić się trochę, jeśli jest już w składzie to co złego stać się mu może, no chyba, że jakiś baran zacznie rzucać w te rzutki z przeszkodami. Armin miał już dość po wczorajszym gdy to jedna z takowych dźgnęła go w ramię, na szczęście miał zawieszony płacz co spowodowała, że jedynie lekko zakuło, ale w innym wypadku mogło być znacznie gorzej, "te ich przeklęte zabawy" - pomyślał.

-Czymś trzeba usta przepłukać po tej parszywej zupie. - rzekł unosząc kieliszek ku górze.

Gdy tylko wypił i słyszał jak rozmawiają o zakupach napomniał, tak aby nikt nie zapomniał o najważniejszy:

- Co do zakupów to musicie pamiętać o tym aby kupić jakieś bandaże, może nawet kilka ziół, bo w innym wypadku wasze rany mogą goić się znacznie dłużej niż przypuszczam. - powiedział wsłuchując się w to co mówili dotychczas

Gdy tylko Helmut podszedł do stołu, Armin spojrzał na niego z lekkim dystansem, temu do włosów nie można było się przyczepić, bo nie miał ich wcale, co u elfich po bratańców mogło oznaczać jakąś karę, lub haniebny czyn napawający na to.

- Zwą mnie Armin i miło mi Cię poznać. - powiedział życzliwie - wyglądasz na nadzwyczaj wysokiego jak na człowieka, czy aby w Twojej rodzinie nie było el..... - przerwał uświadomiwszy sobie, że to może nie zostać dobrze przyjęte i prędko zmienił temat - a tak papiery. - elf zaczął się im przyglądać starając się cokolwiek przeczytać, bądź znaleźć coś ciekawego, co może być użyteczne, ale ni w ząb - to jest krasnoludzkie pismo, może który z wa... - i znowu złapał się za język uświadomiwszy sobie, że z pewnością nikt z nich nie umie czytać. - musimy znaleźć jakiegoś krasnoluda, który to może przeczytać

 

Hazard

Grodug na tą wieść, jedynie westchnął ciężko. Jednym sprawnym ruchem, będącym elementem wielu lat ciężkiej praktyki, chwycił za kielich i wlał jego zawartość do ust. Następnie zwrócił się do karczmarza.

-E! A może ty dasz rade to przeczytać? Po goblińsku potrafiłeś to dlaczego nie po krasnoludzku? - Powiedział z wesołością w głosie Grodug. - Albo może wiesz, kto by potrafił?
Khazad wyrwał z dłoni elfa kartkę po czym podał ją karczmarzowi. Następnie zwrócił się do towarzyszy.

-Dobra. Resztę wypijemy jak załatwimy sprawę z zakupami. - Po tych słowa Khazad wstał. - Chodźmy teraz wszyscy razem sprzedać te bibeloty. A potem kupimy co nam potrzeba. Przy okazji skoczymy po tą przepustkę na następne zejście.

 

Mortarel

Karczmarz rzucił okiem na dokumenty. -Tak, to łatwe do przeczytania. Te dokumenty to lista rzeczy zamawianych z magazynu. Często się takich używa w miejscach, które opierają się na dostawach sprzętu, czy ekwipunku. Widzę tu zapisy na broń, ekwipunek, amunicję i racje żywieniowe. Wygląda to na spis wojskowy. Magazyny takie zwykle mieściły się niedaleko miejsca, do którego dostarczały wyposażenie. Gdzie to znaleźliście? - Zapytał zaciekawiony.

Wyszliście z karczmy i udaliście się na targowisko. Razem było nieco łatwiej przeszukać większą jego część w poszukiwaniu korzystnych cen. Po kilku godzinach trafiliście na handlarza, który zgodził się odkupić od was wszystkie rzeczy wyniesione z ruin po bardzo korzystnych dla was cenach. Jeśli mu je sprzedacie, to ubijecie bardzo dobry interes. Musicie tylko zadecydować co idzie na handel, a co chcecie zatrzymać.

 

Inferian

Elf idąc wraz z drużyną dokładnie patrzył po nogi, gdzie wielu ludzi to i kto zgubić kto, co może. Drużyna się znalazła więc szczęście przypisuje, miał nadzieję co jeszcze znaleźć.

- Co właściwie chcecie kupić? Bo ja mam zniżkę w jednym miejscu na bronie, trucizny i trochę ekwipunku.