[Warhammer II ed.] Cienie nad starym światem - Strona 24

Ismerus · 22-03-2017, 17:38

Oskar wytarł czoło ręką. Walka była ciężka. Na ich posterunek rzuciły się chyba największe siły. A na pewno najgroźniejsze.
-Gratuluję, dobrze walczyliście.- powiedział do zgromadzonych obrońców.-Ty i ty, zostajecie na warcie. Za godzinę zmienią was kolejni. I tak dalej. Ranni niech udadzą się na posterunek opatrunkowy. A, kobieto, przynieś wartownikom coś do picia. Zasłużyli sobie.

Postanowił udać się do karczmy. Trochę utykał, ranny w nogę, ale z każdym krokiem ból stawał się mniej intensywny. Oskar uspokajał się i początkowy strach, zniknął. Trzasnął drzwiami i usiadł na pierwszym wolnym stołku. Wziął bukłak, który o dziwo podczas walki się nie przedziurawił i wziął kilka głębokich łyków. Kiedy oderwał go już od ust, rozejrzał się. Zauważył towarzyszy, stojących w drugim końcu karczmy. Podszedł do nich.
-Nie uwierzycie, co u mnie się stało! Ogromne orki! Trzy metry wysokości, jak nie więcej! Jak nic, gdyby na nas wpadły, to by nas przewróciły. Ale pokonaliśmy je. Tak w ogóle, dzięki za pomoc.- zwrócił się do Sandrusa-Bardzo mi pomogłeś. No, a o czym dotąd rozmawialiście?
Uważnie wysłuchał towarzyszy.
-Podzielmy je, ale mam lepszy pomysł. Dlaczego nie możemy po prostu spalić tych pomiotów? Jest taki stary, kislevski wynalazek. Gliniane, lub szklane naczynie z wódką w środku, z włożoną do środka szmatą. Szmatę podpala się i rzuca w kierunku wroga. Chyba nie muszę opisywać skutków tego? W każdym razie, już raz to stosowałem. Kiedy robiliśmy z braćmi zajazd na von Pletzów, a tak z 4 lata temu, to uzbroiliśmy czeladź i kazaliśmy jej podpalać ich budynki. Efekt piorunujący, wyprawa się całkowicie powiodła? I co o tym myślicie?

Widząc zgodę towarzyszy, Oskar udał się do starszego wioski.
-Dziadku, potrzebuję jak najwięcej glinianych lub szklanych naczyń. Napełnicie je wódką lub innym mocnym alkoholem i włożycie do niej szmatę, kawałek materiału, tak aby duża część z niej wystawała. Przy nowym ataku zamierzam trochę popalić te cholerstwa.

hen_cerbin · 25-03-2017, 22:12

Dziadyga uniósł brew zdziwiony pomysłem szlachcica, ale nie kłócił się z nim. Podniósł się z ławy i poszurał nogami idąc wykonać rozkaz Otta.

Z pomocą posługaczki przyniósł tuzin butelek z gorzałką i do każdej wsadził szmatę, tak by połowa szmaty wystawała na zewnątrz.
- Takie cuś, Panie?

Ismerus · 25-03-2017, 22:20

-Idealne!- Oskar klasnął w ręce-Weźmiemy to na barykady. Kobieto! Pomożesz mi to poroznosić po miejscach obrony. - zwrócił się do posługaczki. Odebrał butelki od dziadka i skierował się do dwóch, najbardziej zagrożonych barykad. Ostatnie butelki, które zostały, przeniósł na swój punkt obrony.

pi0t · 26-03-2017, 13:18

Mimo, że siły archaona chwilowo nie atakują, to mgłą i uderzanie bębnów nie ustają. Zgodnie z wolą większości na każdym z posterunków zostało po dwóch wartowników. Podwładni Lennarta bez ociągania wykonali kolejne polecenia.
Reszta mieszkańców zabrała się w karczmie aby się posilić, napić i chwilę odpocząć. Chłopi zdają się być w dobrych nastrojach, nie okazują zbytniego zmęczenia, nie skarżą się na odniesione rany. Kmioty co prawda często spoglądają na dziadygę jakby szukając u niego rady/zgody, ale przynajmniej nie panikują. Można odnieść wręcz wrażenie, że ta walka Was bardziej zmęczyła. Rajtar ma złamaną nogę i parę innych, przydał by mu się chirurg, ale takiego w wiosce nie ma. W czasie gdy był opatrywany szarpnął Ottem, przytrzymując go przez chwilę. Żeby zaraz z jękiem opaść na plecy i dać się zanieść do izby. Prowizoryczne kislevski koktajle zostały sporządzone i rozdzielone.
Powoli zbliża się zmierzch, część barykad jest uszkodzona.

Hakon · 27-03-2017, 14:30

Otto uwijał się jak w ukropie. Sporo rannych było. Mniej lub bardziej, ale jednak. Część chłopów nie chciała w ogóle pomocy udając twardzieli. Przyszły mag nie dał im jednak wykręcić się. Na przeciwko stali plugawi wrogowie i zainfekowanie ran to kwestia chwil, więc trzeba było zadbać o ich czystość.

Rajtar jęknął z bólu kiedy Otto go opatrywał, ale nim skończył zajmować się jego ranami chwycił magusa i przyciągnął bliżej siebie.
-Chłopi wykazują się determinacją, ale kolejnego szturmu nie przetrzymają. Znajdźcie tą skrzynię! Na barykadzie jest łódź, pomieścimy się i odpłyniemy. Szlachcic Was ozłoci, gdzie trzeba poleci ma spore wpływy. wyszeptał i opadł na plecy.- Widdenstein skrzywił się na słowa żołnierza.
- Lepiej odpoczywaj. Co z tego, że nawiejemy jak i tak nas dopadną na otwartej przestrzeni. Jedynie barką można uciec.- Odpowiedział zaciągając bandaż na ręce.
- Z resztą nie ode mnie to zależy.- Dodał.

- Zbliża się noc. Martwi mnie to bo te ścierwa dobrze widzą w ciemnościach a my ludzie źle.- Otto stał przy oknie patrząc na chowające się słońce za horyzontem.
- Trzeba przygotować sporo pochodni i parę ognisk zrobić. Jak będą się palić za plecami naszymi to ich będą oślepiać a nam dawać dobry widok na nich. Na samej palisadzie może dać to trochę przewagi.- Zaproponował magus swój pomysł.

Dnc · 28-03-2017, 09:30

Norin mimo, że zmęczony to wiedział że to jeszcze nie koniec dnia pracy.
Sporo barykad było podniszczonych a wiedział że nikt od niego lepiej ich nie naprawi. Z wrodzonym krasnoludom zmysłem inżynieryjnym zrobił obchód posterunków a następniekazał znosić chłopom wszystkie drewno jakie mieli w wiosce. Skrzynie, drzwi, szafy, po prostu wszystko.
Po szybkim rozeznaniu się brał lub kazał przenosić drewniane przedmioty i odpowednio je ustawiać tak by stworzyły jak największą zaporę na każdej barykadzie. Oczywiscie starał się po równo podzielić surowce jakie miał do dyspozycji.

Widząc, że Oskar zabrał się albo raczej zagonił innych do pracy. Postanowił sam wtrącić swoje 3 grosze.
- Hmm... pomysł ciekawy nie wiem czy aby wypali. Dosłownie i w przenośni. Jako dodatek do obrony to w porządku ale nie traktowałbym tego jako głównej linii obrony.

**Kerm** · 30-03-2017, 20:36

Sytuacja w oczywisty sposób należała do gatunku określanego jako "dobra, ale nie beznadziejna". Atak został odparty, duch bojowy nie zginął, ale z drugiej strony nie było wiadomo, ile jeszcze przeciwników czaiło się w lasach. Bębny z pewnością miały osłabić wolę walki obrońców i podnieść morale atakujących i na to niewiele można było zdziałać. Ale coś zrobić trzeba było. Dlatego też Lennart, zamiast się zdrzemnąć, wrócił do swojej drużyny, by wspomóc ich tak słowem, jak i czynem, pomagając wzmocnić barykadę i szykując kolejne ogniste niespodzianki, które miały spowolnić natarcie i dać obrońcom jak najwięcej czasu na zadanie jak największej ilości ran.

Ismerus · 31-03-2017, 20:47

-I tak je również traktuje. Obronę musimy oprzeć na naszym męstwie i umiejętnościach walki. Te cacuszka służą tylko do pomocy w krytycznej sytuacji. Zawsze kilka ścierw mniej zostanie.- uśmiechnął się.

Po najedzeniu i napiciu się, Oskar wyszedł na zewnątrz by zaczerpnąć świeżego powietrza. Pogoda była mglista, zaczynało się ściemniać. Szlachcic zamyślił się. Coś ta mgła mu się nie podobała. Nie w kwestii wizualnej. Miał wrażenie, że źle na niego wpływa. Może to tylko jego urojenia, ale nie dawało mu to spokoju.
Korzystając z okazji, przeszedł się po barykadach. Poradził wykonać chłopom pobieżne naprawy, przynieść zapalone pochodnie. Poinstruował ich też, jak korzystać z kislevskich koktajli:
-Kiedy widzisz dużą grupę stworów, bierzesz butelkę, podpalasz szmatę i szybko rzucasz. Możesz też tego użyć przeciwko zębaczom. Wtedy celujcie w ich wielgachną gębę. Jakieś pytania? Opinie? Refleksje? Komentarze?

olo19 · 01-04-2017, 20:39

Sandrus postanowił wykorzystać wolny czas od walki na sen. Spojrzał zatem na jedną z kobiet i przemówił do niej.

- Słucha kobieto jak zaczniem cośik się dziać to mnie obudzisz.

Po tym jak skończył mówić obrócił się, wstał i udał się w ustronniejsze miejsce w tym pomieszczeniu. Następnie położył się skrupulatnie przygotowując swe posłanie i udał się w podróż do krainy snów. W końcu możliwe, że nie nadarzy się w najbliższym czasie okazja na odpoczynek.

pi0t · 02-04-2017, 16:16

Trwał wyścig z czasem, wzmocnić barykady przed kolejnym szturmem. W całej osadzie wydzierano drzwi (poza oberżą), donoszono stołki i taborety. Wtym samym czasie Otto Widdenstein opatrywał rannych mieszkańców osady. Wiele pościeli zostało podartej i posłużyło za bandaże. Masz jednak świadomość, że wiele więcej (praktycznie samemu i w takim czasie) zrobić się nie dało. Nim zapadła noc umocnienia zostały odtworzone na tyle na ile się dało. Zapalono też ogniska, zgodnie z zaleceniem ucznia czarodzieja.

Następnie część z Was pozostał w karczmie korzystając z chwilowego odpoczynku, a pozostali wrócili do swych podkomendnych. Chłopi nie okazują zmęczenia, stoją wytrwale na swoich posterunkach. Wolną chwilę poświęcają na proste żarty i posiłek rwąc między sobą bochen chleba i popijając gęstym zawiesistym piwem wprost z glinianych dzbanów.
Psy ujadały, bębny łomotały, mało kto uśnie tej nocy i zazna odpoczynku.
Minęła większa część nocy, niebo jest pochmurne, ale nie pada. Jesteście pewni, że każdy z posterunków jest obserwowany, co jaki czas w gęstej mgle widać było przemykające sylwetki przeciwników. Czasem słychać (nie licząc bębnów) trzask ułamanej gałęzi, czy pojedyncze słowa w nieznanym Wam języku. Wydawać by się mogło, że taki stan rzeczy utrzyma się przynajmniej do świtu. Jednak tak się nie stało, nagły krzyk
- pali się!
niesie się echem po całej osadzie, informacja w nieognieniu oka podawana jest z posterunki do posterunku, od chałup przez karczmę do innych domostw.
Młyn wodny i sąsiedni magazyn stanęły w ogniu. Po raz pierwszy dostrzegacie zwątpienie i strach w oczach niektórych z chłopów. Spora część z nich rzuca się biegiem po jakieś wiadra (wydzierając je nawet z barykad).
W łunie ognia widać uciekającą postać, która biegnie w stronę najbliższej palisady.

22-03-2017, 17:38	#231
Ismerus Reputacja: 1	Oskar wytarł czoło ręką. Walka była ciężka. Na ich posterunek rzuciły się chyba największe siły. A na pewno najgroźniejsze. -Gratuluję, dobrze walczyliście.- powiedział do zgromadzonych obrońców.-Ty i ty, zostajecie na warcie. Za godzinę zmienią was kolejni. I tak dalej. Ranni niech udadzą się na posterunek opatrunkowy. A, kobieto, przynieś wartownikom coś do picia. Zasłużyli sobie. Postanowił udać się do karczmy. Trochę utykał, ranny w nogę, ale z każdym krokiem ból stawał się mniej intensywny. Oskar uspokajał się i początkowy strach, zniknął. Trzasnął drzwiami i usiadł na pierwszym wolnym stołku. Wziął bukłak, który o dziwo podczas walki się nie przedziurawił i wziął kilka głębokich łyków. Kiedy oderwał go już od ust, rozejrzał się. Zauważył towarzyszy, stojących w drugim końcu karczmy. Podszedł do nich. -Nie uwierzycie, co u mnie się stało! Ogromne orki! Trzy metry wysokości, jak nie więcej! Jak nic, gdyby na nas wpadły, to by nas przewróciły. Ale pokonaliśmy je. Tak w ogóle, dzięki za pomoc.- zwrócił się do Sandrusa-Bardzo mi pomogłeś. No, a o czym dotąd rozmawialiście? Uważnie wysłuchał towarzyszy. -Podzielmy je, ale mam lepszy pomysł. Dlaczego nie możemy po prostu spalić tych pomiotów? Jest taki stary, kislevski wynalazek. Gliniane, lub szklane naczynie z wódką w środku, z włożoną do środka szmatą. Szmatę podpala się i rzuca w kierunku wroga. Chyba nie muszę opisywać skutków tego? W każdym razie, już raz to stosowałem. Kiedy robiliśmy z braćmi zajazd na von Pletzów, a tak z 4 lata temu, to uzbroiliśmy czeladź i kazaliśmy jej podpalać ich budynki. Efekt piorunujący, wyprawa się całkowicie powiodła? I co o tym myślicie? Widząc zgodę towarzyszy, Oskar udał się do starszego wioski. -Dziadku, potrzebuję jak najwięcej glinianych lub szklanych naczyń. Napełnicie je wódką lub innym mocnym alkoholem i włożycie do niej szmatę, kawałek materiału, tak aby duża część z niej wystawała. Przy nowym ataku zamierzam trochę popalić te cholerstwa. Ostatnio edytowane przez Ismerus : 25-03-2017 o 11:03.

25-03-2017, 22:12	#232
hen_cerbin Reputacja: 1	Dziadyga uniósł brew zdziwiony pomysłem szlachcica, ale nie kłócił się z nim. Podniósł się z ławy i poszurał nogami idąc wykonać rozkaz Otta. Z pomocą posługaczki przyniósł tuzin butelek z gorzałką i do każdej wsadził szmatę, tak by połowa szmaty wystawała na zewnątrz. - Takie cuś, Panie? __________________ Ostatni Proszę o odpis: Gob1in, Druidh, Gladin

26-03-2017, 13:18	#234
pi0t Reputacja: 1	Mimo, że siły archaona chwilowo nie atakują, to mgłą i uderzanie bębnów nie ustają. Zgodnie z wolą większości na każdym z posterunków zostało po dwóch wartowników. Podwładni Lennarta bez ociągania wykonali kolejne polecenia. Reszta mieszkańców zabrała się w karczmie aby się posilić, napić i chwilę odpocząć. Chłopi zdają się być w dobrych nastrojach, nie okazują zbytniego zmęczenia, nie skarżą się na odniesione rany. Kmioty co prawda często spoglądają na dziadygę jakby szukając u niego rady/zgody, ale przynajmniej nie panikują. Można odnieść wręcz wrażenie, że ta walka Was bardziej zmęczyła. Rajtar ma złamaną nogę i parę innych, przydał by mu się chirurg, ale takiego w wiosce nie ma. W czasie gdy był opatrywany szarpnął Ottem, przytrzymując go przez chwilę. Żeby zaraz z jękiem opaść na plecy i dać się zanieść do izby. Prowizoryczne kislevski koktajle zostały sporządzone i rozdzielone. Powoli zbliża się zmierzch, część barykad jest uszkodzona. __________________ Mistrz gry nie ma duszy! Sprzedał ją diabłu za tabelę trafień krytycznych!

27-03-2017, 14:30	#235
Hakon Reputacja: 1	Otto uwijał się jak w ukropie. Sporo rannych było. Mniej lub bardziej, ale jednak. Część chłopów nie chciała w ogóle pomocy udając twardzieli. Przyszły mag nie dał im jednak wykręcić się. Na przeciwko stali plugawi wrogowie i zainfekowanie ran to kwestia chwil, więc trzeba było zadbać o ich czystość. Rajtar jęknął z bólu kiedy Otto go opatrywał, ale nim skończył zajmować się jego ranami chwycił magusa i przyciągnął bliżej siebie. -Chłopi wykazują się determinacją, ale kolejnego szturmu nie przetrzymają. Znajdźcie tą skrzynię! Na barykadzie jest łódź, pomieścimy się i odpłyniemy. Szlachcic Was ozłoci, gdzie trzeba poleci ma spore wpływy. wyszeptał i opadł na plecy.- Widdenstein skrzywił się na słowa żołnierza. - Lepiej odpoczywaj. Co z tego, że nawiejemy jak i tak nas dopadną na otwartej przestrzeni. Jedynie barką można uciec.- Odpowiedział zaciągając bandaż na ręce. - Z resztą nie ode mnie to zależy.- Dodał. - Zbliża się noc. Martwi mnie to bo te ścierwa dobrze widzą w ciemnościach a my ludzie źle.- Otto stał przy oknie patrząc na chowające się słońce za horyzontem. - Trzeba przygotować sporo pochodni i parę ognisk zrobić. Jak będą się palić za plecami naszymi to ich będą oślepiać a nam dawać dobry widok na nich. Na samej palisadzie może dać to trochę przewagi.- Zaproponował magus swój pomysł.

28-03-2017, 09:30	#236
Dnc Reputacja: 1	Norin mimo, że zmęczony to wiedział że to jeszcze nie koniec dnia pracy. Sporo barykad było podniszczonych a wiedział że nikt od niego lepiej ich nie naprawi. Z wrodzonym krasnoludom zmysłem inżynieryjnym zrobił obchód posterunków a następniekazał znosić chłopom wszystkie drewno jakie mieli w wiosce. Skrzynie, drzwi, szafy, po prostu wszystko. Po szybkim rozeznaniu się brał lub kazał przenosić drewniane przedmioty i odpowednio je ustawiać tak by stworzyły jak największą zaporę na każdej barykadzie. Oczywiscie starał się po równo podzielić surowce jakie miał do dyspozycji. Widząc, że Oskar zabrał się albo raczej zagonił innych do pracy. Postanowił sam wtrącić swoje 3 grosze. - Hmm... pomysł ciekawy nie wiem czy aby wypali. Dosłownie i w przenośni. Jako dodatek do obrony to w porządku ale nie traktowałbym tego jako głównej linii obrony.

25-03-2017, 22:20	#233
Ismerus Reputacja: 1	-Idealne!- Oskar klasnął w ręce-Weźmiemy to na barykady. Kobieto! Pomożesz mi to poroznosić po miejscach obrony. - zwrócił się do posługaczki. Odebrał butelki od dziadka i skierował się do dwóch, najbardziej zagrożonych barykad. Ostatnie butelki, które zostały, przeniósł na swój punkt obrony.

30-03-2017, 20:36	#237
Kerm Administrator Reputacja: 1	Sytuacja w oczywisty sposób należała do gatunku określanego jako "dobra, ale nie beznadziejna". Atak został odparty, duch bojowy nie zginął, ale z drugiej strony nie było wiadomo, ile jeszcze przeciwników czaiło się w lasach. Bębny z pewnością miały osłabić wolę walki obrońców i podnieść morale atakujących i na to niewiele można było zdziałać. Ale coś zrobić trzeba było. Dlatego też Lennart, zamiast się zdrzemnąć, wrócił do swojej drużyny, by wspomóc ich tak słowem, jak i czynem, pomagając wzmocnić barykadę i szykując kolejne ogniste niespodzianki, które miały spowolnić natarcie i dać obrońcom jak najwięcej czasu na zadanie jak największej ilości ran.

31-03-2017, 20:47	#238
Ismerus Reputacja: 1	-I tak je również traktuje. Obronę musimy oprzeć na naszym męstwie i umiejętnościach walki. Te cacuszka służą tylko do pomocy w krytycznej sytuacji. Zawsze kilka ścierw mniej zostanie.- uśmiechnął się. Po najedzeniu i napiciu się, Oskar wyszedł na zewnątrz by zaczerpnąć świeżego powietrza. Pogoda była mglista, zaczynało się ściemniać. Szlachcic zamyślił się. Coś ta mgła mu się nie podobała. Nie w kwestii wizualnej. Miał wrażenie, że źle na niego wpływa. Może to tylko jego urojenia, ale nie dawało mu to spokoju. Korzystając z okazji, przeszedł się po barykadach. Poradził wykonać chłopom pobieżne naprawy, przynieść zapalone pochodnie. Poinstruował ich też, jak korzystać z kislevskich koktajli: -Kiedy widzisz dużą grupę stworów, bierzesz butelkę, podpalasz szmatę i szybko rzucasz. Możesz też tego użyć przeciwko zębaczom. Wtedy celujcie w ich wielgachną gębę. Jakieś pytania? Opinie? Refleksje? Komentarze?

01-04-2017, 20:39	#239
olo19 Reputacja: 1	Sandrus postanowił wykorzystać wolny czas od walki na sen. Spojrzał zatem na jedną z kobiet i przemówił do niej. - Słucha kobieto jak zaczniem cośik się dziać to mnie obudzisz. Po tym jak skończył mówić obrócił się, wstał i udał się w ustronniejsze miejsce w tym pomieszczeniu. Następnie położył się skrupulatnie przygotowując swe posłanie i udał się w podróż do krainy snów. W końcu możliwe, że nie nadarzy się w najbliższym czasie okazja na odpoczynek. __________________ "Skoro ludzie to pionki, kim jest król"

02-04-2017, 16:16	#240
pi0t Reputacja: 1	Trwał wyścig z czasem, wzmocnić barykady przed kolejnym szturmem. W całej osadzie wydzierano drzwi (poza oberżą), donoszono stołki i taborety. Wtym samym czasie Otto Widdenstein opatrywał rannych mieszkańców osady. Wiele pościeli zostało podartej i posłużyło za bandaże. Masz jednak świadomość, że wiele więcej (praktycznie samemu i w takim czasie) zrobić się nie dało. Nim zapadła noc umocnienia zostały odtworzone na tyle na ile się dało. Zapalono też ogniska, zgodnie z zaleceniem ucznia czarodzieja. Następnie część z Was pozostał w karczmie korzystając z chwilowego odpoczynku, a pozostali wrócili do swych podkomendnych. Chłopi nie okazują zmęczenia, stoją wytrwale na swoich posterunkach. Wolną chwilę poświęcają na proste żarty i posiłek rwąc między sobą bochen chleba i popijając gęstym zawiesistym piwem wprost z glinianych dzbanów. Psy ujadały, bębny łomotały, mało kto uśnie tej nocy i zazna odpoczynku. Minęła większa część nocy, niebo jest pochmurne, ale nie pada. Jesteście pewni, że każdy z posterunków jest obserwowany, co jaki czas w gęstej mgle widać było przemykające sylwetki przeciwników. Czasem słychać (nie licząc bębnów) trzask ułamanej gałęzi, czy pojedyncze słowa w nieznanym Wam języku. Wydawać by się mogło, że taki stan rzeczy utrzyma się przynajmniej do świtu. Jednak tak się nie stało, nagły krzyk - pali się! niesie się echem po całej osadzie, informacja w nieognieniu oka podawana jest z posterunki do posterunku, od chałup przez karczmę do innych domostw. Młyn wodny i sąsiedni magazyn stanęły w ogniu. Po raz pierwszy dostrzegacie zwątpienie i strach w oczach niektórych z chłopów. Spora część z nich rzuca się biegiem po jakieś wiadra (wydzierając je nawet z barykad). W łunie ognia widać uciekającą postać, która biegnie w stronę najbliższej palisady. __________________ Mistrz gry nie ma duszy! Sprzedał ją diabłu za tabelę trafień krytycznych! Ostatnio edytowane przez pi0t : 02-04-2017 o 16:19.