Zaproszenie utwierdziło Lothara w przekonaniu o "nie-do-końca-legalnych" planach kupca. Pokiwał głową i na osobności powtórnie podzielił się swoimi podejrzeniami.
- Wydaje mi się, że Blucherom zależy na tym, żeby ładunek zniknął. O ile w ogóle jakiś jest. Więc barka może "się spalić" albo "przypadkowo zatonąć". Jeśli będzie cała po naszym powrocie to ją przeszukamy. W razie dam znać kupcowi, że się domyśliłem o co chodzi i że nie ma sprawy o ile nie będziemy stratni na tym. Słów szlachcica tak łatwo nie da się zignorować. Zabić tak by się nikt nie zainteresował nawet trudniej. I piekielnie drogo łapówki wyjdą. A bank ubezpieczający spółkę chętnie da wiarę komuś kto zgłosi, że to była próba wyłudzenia odszkodowania - powiedział - Więc umowa powinna nas ochronić - dodał.
- Dlatego proponuję byśmy się udali na bal. W razie czego jakoś wytłumaczę, żeś zachorzał albo co. Ale nie warto ryzykować życiem dla barki, przyjacielu. Jak chcą coś niefajnego dostarczyć na barkę to i tak wsadzą to w zapieczętowaną skrzynię, albo wyciągną zza pazuchy pod pokładem. A ukraść nie ukradną, barka za duża i zbyt wielu - odpowiedział Axelowi.

A potem zabrał się do roboty. Miał mało czasu, a czekało go wiele wizyt. Pożegnanie się z byłymi banitami i wręczenie każdemu "gościńca" na drogę (korona w srebrze na głowę, by mieli za co przeżyć pierwsze dni zanim znajdą pracę czy coś), wymiana pieniędzy w banku, kupno nowego stroju (gotów był także doradzić innym, choć ostrzegł, że przy szlachcie ceny zawsze idą w górę), napisanie listów do rodziny...

Wolfgang wsłuchiwał się w czytany list szlachcica. Byli zapraszani na ucztę u ich obecnego pracodawcy. Było to dość zaskakujące, ale patrząc na status społeczny Lothara dość oczywiste. Mieć jednego szlachcica więcej po swojej stronie dla kupca to duży plus. Stabilizacja pozycji społecznej i uznanie wśród innych.

- Zgadzam się z Tobą Lotharze, ale wydaje mi się, że chce upiec dwie pieczenie na jednym ogniu. Umocnić swoją pozycję w mieście znajomością ze szlachcicem. To dość duży zaszczyt dla kogoś średniego stanu a i w oczach konkurencji wyjdzie mu to na plus.- Dodał mag i dołączył do Essinga w wyprawie po nowe, lepsze ubranie. Ogarnąć swój wygląd też by się przydało a nie wyglądać jak zarośnięty mag kolegium bursztynu.

Wolfgang udał się na zakupy szukając dla siebie praktycznego stroju, a raczej szat w kolorze ciemnego nieba ze złotymi akcentami na szyciach. Ubiór nie tylko na bankiet miał być, ale także w przyszłości do odwiedzin Kolegium czy też podróżowania. Pas miał zasobniki w postaci sakiewek czy też pojemników gdzie składniki czarów i inne niezbędne rzeczy miały być pod ręką. Same znaki kolegium nie były pożądane chociaż klamra u pasa czy spinka do płaszcza były stylizowane i pozłacane.

Na bankiet wziął to co niezbędne umieszczając je w zasobnikach i ładnej pochwie na sztylet. Ludzie, którzy wiedzieli coś o magii i kolegiach mogli w nim rozpoznać jednego z magistrów. Przystrzyżony i uczesany był gotowy.
Wolfgang podążał za Lotharem do czasu aż szlachcic został proszony osobiście. Mag rozejrzał się szukając przyglądających się mu oczu i innych magów po czym udał się na bok by poobserwować otoczenie i zjeść coś i napić się.

Techler po jakimś czasie udał się na balkon by pooglądać niebo i gwiazdy wraz z księżycem poruszające się na nocnym nieboskłonie. Nie stronił od rozmów jeśli ktoś go zaczepił, ale sam raczej nie zaczepiał chyba, że zobaczy innego maga.