Wreszcie poczuli się bezpiecznie. Barka była względnie bezpiecznym miejscem i żadnych nowych twarzy nie było na co dzień. Jedynie przepływające barki i ich załogi były urozmaiceniem.

Wolfgang już pierwszego dnia zaczął szczegółowo przeglądać książkę Teugena szukając jakiś śladów co do jego mrocznej tajemnicy. Także list do niejakiej Etelki. Zastanawiał się także czy może coś to wnieść do wiedzy o konszachtach martwego już radnego.
Wieczorami niebo było przejrzyste i chmury z rzadka się pokazywały. Dzięki temu Techler mógł rozkoszować się jednym z ulubionych zajęć. Obserwowaniem gwiazd.

Drugiej nocy gdy tak obserwował rozgwieżdżone niebo zobaczył spadającą gwiazdę. Wielce Wolfganga to zainteresowało i się zastanawiał nad przyczyną takiego zjawiska. Czy to znak od bogów czy innego rodzaju spektakl.

***

Wreszcie mogli wyprostować swoje nogi na stałym lądzie. Mag ruszył z kompanami by uzupełnić zapasy piwa w tutejszej karczmie. Niestety po drodze zobaczyli na przybitych do drzewa w centrum wioski swoje podobizny.
- No toż się władowaliśmy. Niedługo z Reiklandu będzie nam trzeba uciekać bo każdy łowca i kultysta będzie nas chciał dopaść.- Zwrócił się dyskretnie do kompanów i odwrócił się do Bernhardta.
- Lepiej wróćmy na barkę bo jeszcze chwila a ściągną straż.- Powiedział i ruszył by schronić się w ustronne miejsce i rzucić czar wspomagający jego czujność.

W trakcie podróży Lothar usłyszał zaskakujące wieści: Książe Elektor Tals von Hassenick oskarżył Wielkiego Księcia Gustava von Krieglitza o śmierć swojego syna w Górach Szarych. Przecież to była ta ekspedycja na którą się spóźnili! Chyba że pamięć płatała mu figla. Zastanawiał się, czemu oskarża tak wprost, przecież to do wojny może doprowadzić. Jakby mało było problemów...
No, ale przynajmniej sami nie zginęli w Górach Szarych, to też się liczy jako sukces, nieprawdaż? - pomyślał i poprawiło mu to humor, podobnie jak spokój, cisza i coraz lepszy stan zdrowia.

***

W Alversgmotz oczywiście wszystko musiało się popsuć. Mimo to, szlachcic i kanciarz, niepoprawnie wierzący, że w końcu przecież musi się udać, przed uciecz... przed wycofaniem się razem z kompanami na barkę udał przez chwilę, że jedynie przypadkiem znalazł się w tej samej okolicy i zapytał przechodnia, co się dzieje:

- A co Wy, człowieku, tacy ponurzy? Podatki podnoszą znowu czy lokalna świątynia tydzień ścisłego postu ogłosiła?

Był jednak gotowy do szybkiej ucieczki na barkę w razie potrzeby.

- Dobry pomysł - zgodził się Lothar. Mimo, że żałował straconej okazji do uzupełnienia ekwipunku rozumiał, że im krócej tu będą tym mniejsza szansa na wpakowanie się w kłopoty. Chociaż skoro Straż Wodna nie zwróciła na nich uwagi, to może nie są aż tak znani.
- Może rozpytam o tego zabitego szlachcica? A nuż powiesili już kogoś za to i będziemy mieli spokój? - szlachcic tracił powoli złudzenia co do tego jak działa Straż. I tak nie znajdą przecież kolejnej barki w pięć minut, więc kupując w karczmie prowiant na drogę, zdąży języka zaciągnąć.

Wolfgang z ulgą przyjął rozkaz do odpłynięcia z rana. Nie maił zamiaru wisieć za morderstwo, którego nie popełnił. Nie za kogoś.
Jednak szkoła, której nauczycielem był mistrz Techlera bardzo w takich sytuacjach by się przydała. Gwiazdy wiele mówiły o przeszłości i przyszłości a magia niebios w tym się charakteryzowała.

***

Altdorf jak zwykle przywitał ich pełnych napięcia. Skoro listy gończe były we wioskach po okolicy stolicy rozwieszone to i w samym mieście zapewne się nimi zainteresują.
- Zgadzam się. Wyruszajmy czym prędzej.- Mag schodził ostatni z barki kiwając głową w podzięce kapitanowi i chwilę później zwracając się do kompanów.
- Lotharze. Pamiętaj by uważać na siebie. Ja bym wolał puki co nie prowokować losu.- Dodał i gdy szli zaczął rozglądać się za barkami,
które mogłyby płynąć w ich kierunku. Może bandery landów by pomogły w wybraniu którejś. Zapewne Middenlandzkie płyną ku ich celowi lub w drugą stronę. Była szansa pół na pół.