[Warhammer II ed.] Cienie nad starym światem cz II - Strona 12

Hakon · 03-10-2017, 22:38

Magister hierofant uśmiechnął się lekko do szlachcica.
- Jakoś nie lubi magów i dał mi do zrozumienia bym spadał.- Oznajmił spokojnie.
- Druida także nie trawił i ucieszył się nawet na wieść o jego zgonie.- Dodał Otto.
- A wracając do Dziadygi. Wydaje mi się, że będzie w stanie Tobie pomóc i tym wszystkim chorym w mieście.- Tu lekko posmutniał. - Jednak obawiam się, że to może wiele kosztować.- Spuścił głowę i po paru krokach odetchnął i wyprostował się.
- Nie martwmy się na zapas.- Uśmiechnął się i poklepał Oskara po ramieniu.

Avitto · 04-10-2017, 18:07

Słowa, jakie usłyszał od przechodniów zawróciły szczurołapa z powrotem w kierunku miasta. Z łomoczącym sercem i drżącymi dłońmi uszedł kawałek a mały Krok kręcił się za nim i węszył. Ten pies był szkolony do szukania szczurów. Svein zabierał go na każdą robotę, posłuch nagradzał a gwałtowne wybryki karał. Obaj zrobili dość by mocno się do siebie przywiązać.

Myśli w głowie mężczyzny dzwoniły. Kolejny raz w życiu czuł się niekomfortowo, uwięziony i pozostawiony samemu sobie w walce przeciwko światu. W poczuciu doznanej krzywdy zaczął płakać pojedynczymi łzami.
- Dlaczego, kurwa, znowu?

Długo stał na drodze. Nie potrafił opanować się ani pozbierać samotnie. Świadomość nieuchronnej śmierci z ręki żołdaków, z powodu zarazy czy głodu nie pozwalała mu skazać na ten sam los Kroka. Na siłę przestał łkać, by pies dobrze go zrozumiał. To była szansa dla małego czworonoga.
- Na cmentarz! - Powiedział stanowczo, choć podpuchnięte oczy mówiły coś zupełnie odwrotnego. – Na cmentarz. Do Roela.

Po tych słowach odwrócił się od psa i ruszył zmizerowany wewnątrz miejskich murów. Postanowił odnaleźć magistra Otta oraz Ernę i przekazać im smutne wieści. Na Otta trafił stosunkowo szybko, gdy ten w towarzystwie dobrze ubranego mężczyzny zdążał do świątyni Ulryka.
- Panie Otto... Wojsko. Mordują ludność wokół miasta. Nie ma ucieczki - wydukał.

Ismerus · 04-10-2017, 21:41

-Dziwisz się? Który fanatyk was lubi? - odpowiedział szlachcic-Zdziwiłbym się, gdyby któryś darzył magów sympatią. Swoją drogą zawsze mnie to ciekawiło. Uważają was za konkurencję? Zagrożenie dla swojej dominacji? - rzucił pytaniem.
-Jestem w stanie zapłacić każdą cenę. No, trochę przesadzam, ale mam nadzieję że jakoś się z Dziadkiem porozumiemy.

Hakon · 04-10-2017, 22:34

- Masz rację przyjacielu.- Kiwnął głową na te pytania.
- Zrobią wszystko bo uważają, że jesteśmy złem.- Skrzywił się i popatrzył na świątynię Urlicka do której się zbliżali.
- No i jesteśmy. Ja nie wskóram nic. Może Tobie się uda? Czy idziemy po Roela jeszcze?- Zwrócił się do Oskara i zobaczył biegnącego Sviena.

- No to dopiero będzie panika. Lepiej szybko działajmy. Nie ma na co czekać. Później już tylko tu będzie jeden wielki pożar.- Zwrócił się do szlachcica.
- Svien. Mam nadzieję, że jeszcze się to nie rozniosło?- Zapytał starego znajomego, którego mimo jego podejrzanej gęby jakoś lubił.
- A tak w ogóle to jest Her Oskar...- Zawiesił i spojrzał na starego druha i dodał szybko. - A to Svien.-

Avitto · 04-10-2017, 23:37

- Poszło po ludziach, ci co uciekali roznieśli wszystko krzykiem. Jesteśmy zgubieni. Co robić?

Hakon · 05-10-2017, 00:00

Otto zmartwił się jeszcze bardziej słysząc Dahra. Zastanawiał się przez chwilę.
- Uwierz mi Svein. Póki się nie chcemy wydostać wszystko jest dobrze. Teraz muszę zobaczyć tego heretyka i ocenić czy to jego sprawka.- Mówił spokojnym głosem.
- Zrobiłbyś coś dla mnie? Poszukałbyś Morryty i reszty mych towarzyszy?
Musimy z Her Oskarem z nimi porozmawiać. To dość pilne.- Uśmiechnął się przyjacielsko i wręczył mu w dłoń srebrnika.

Gob1in · 05-10-2017, 11:39

Erich milcząco przyglądał się ciałom zabitych i rannych znoszonych z placu. Nie wpatrywał się w żadnego z nieszczęśników z osobna, a raczej kontemplował cały obraz postępującego szaleństwa. Szaleństwa, które doprowadzi do śmierci wielu z tych, którzy mieli pecha przebywać tutaj w czasie wybuchu zarazy.

Nikt już nie wątpił, że to zaraza odbiera ludziom siły, zdrowie i życie. I nikt nie mógł czuć się przed nią bezpieczny. Erich jak dotąd nie zauważył u siebie żadnych niepokojących objawów, ale nie mógł ciągle liczyć na szczęście w tej materii. Mimo, że nie znał sposobu rozprzestrzeniania się choroby, czy poprzez podejrzewaną przez mieszkańców żywność, czy też morowe powietrze, postanowił zabezpieczyć się w miarę możliwości.

Zapas możliwie nieskażonej niczym żywności w postaci suchych podróżnych racji i skromniejsza nieco ilość wina oraz piwa czekały na niego w gospodzie przy miejskiej bramie. Dodatkowo z materiału wyciętego z zapasowej koszuli sporządził maskę na twarz, starając się nie oddychać skażonym powietrzem. Przydałby się flakon bretońskich perfum, którego kilka kropel na masce niewątpliwie uchroniłoby go przed morowym powietrzem, ale wątpił, żeby udało mu się jakieś tutaj zdobyć.

Z braku lepszych pomysłów postanowił poszukać śladów bytności pielgrzymów, których widział na placu. Ze względu na ostatnie wydarzenia przywdział zbroję, nie zakładając jednak pełnego hełmu, oraz zabrał ze sobą miecz i sztylet. Przed opuszczeniem zajazdu upewnił się z pomocą kilku srebrnych monet, że jego wierzchowiec jest w dobrej kondycji, nie brakuje mu owsa ani wody oraz, że stajenny będzie miał na niego baczenie a także przygotuje konia do drogi, jak tylko Erich będzie potrzebował.

Ruszył, zamierzając najpierw dopytać straży przed koszarami lub napotkanego patrolu o miejsce pobytu tajemniczych pielgrzymów.

Avitto · 05-10-2017, 15:08

- Roel jest na cmentarzu. Nie pójdę tam, jeszcze mi życie miłe! - Svein cofnął się przed wyciągniętą doń dłonią z monetą. Bał się wyjść poza mury lecz bardziej przerażała go samotność.
- Wszystko, tylko nie to. Kogo innego mam szukać?

Ismerus · 05-10-2017, 15:44

-Możemy iść po niego. Tylko on nie zna Dziadka...- jego dalsze słowa przerwał okrzyk maga.
-Jaki herr Oskar, jestem Maksymil... eh dobra, rozniosło się to już trudno.- zdenerwował się lekko szlachcic, patrząc czy nikt inny tego nie słyszał. Spojrzał na przybysza. Skrzywił się lekko, widząc jak wygląda, ale nic nie powiedział. Nie spodziewał się, że mag obraca się w takim towarzystwie.
-To jak mamy ich kurwa powiadomić? Wszystkie wyjścia z miasta są zablokowane?
- rzucił pytaniem, nie kierując go konkretnie do żadnej osoby.

Avitto · 05-10-2017, 15:51

- Dopiero co przez bramę przelazłem, ale już wcześniej wartownik nie chciał wpuścić ani wypuścić. Tom musiałem mu do łba nakłaść.
Zniżywszy ton głosu, Svein dodał coś jeszcze.
- Jest na zachodzie osady, panie, młyn nieduży nad rzeką. Kto pływać umi albo łódkę znajdzie, ten chyba zdąży odpłynąć żołdactwu poza zasięg kusz.

03-10-2017, 22:38	#111
Hakon Reputacja: 1	Magister hierofant uśmiechnął się lekko do szlachcica. - Jakoś nie lubi magów i dał mi do zrozumienia bym spadał.- Oznajmił spokojnie. - Druida także nie trawił i ucieszył się nawet na wieść o jego zgonie.- Dodał Otto. - A wracając do Dziadygi. Wydaje mi się, że będzie w stanie Tobie pomóc i tym wszystkim chorym w mieście.- Tu lekko posmutniał. - Jednak obawiam się, że to może wiele kosztować.- Spuścił głowę i po paru krokach odetchnął i wyprostował się. - Nie martwmy się na zapas.- Uśmiechnął się i poklepał Oskara po ramieniu.

04-10-2017, 22:34	#114
Hakon Reputacja: 1	- Masz rację przyjacielu.- Kiwnął głową na te pytania. - Zrobią wszystko bo uważają, że jesteśmy złem.- Skrzywił się i popatrzył na świątynię Urlicka do której się zbliżali. - No i jesteśmy. Ja nie wskóram nic. Może Tobie się uda? Czy idziemy po Roela jeszcze?- Zwrócił się do Oskara i zobaczył biegnącego Sviena. - No to dopiero będzie panika. Lepiej szybko działajmy. Nie ma na co czekać. Później już tylko tu będzie jeden wielki pożar.- Zwrócił się do szlachcica. - Svien. Mam nadzieję, że jeszcze się to nie rozniosło?- Zapytał starego znajomego, którego mimo jego podejrzanej gęby jakoś lubił. - A tak w ogóle to jest Her Oskar...- Zawiesił i spojrzał na starego druha i dodał szybko. - A to Svien.-

05-10-2017, 00:00	#116
Hakon Reputacja: 1	Otto zmartwił się jeszcze bardziej słysząc Dahra. Zastanawiał się przez chwilę. - Uwierz mi Svein. Póki się nie chcemy wydostać wszystko jest dobrze. Teraz muszę zobaczyć tego heretyka i ocenić czy to jego sprawka.- Mówił spokojnym głosem. - Zrobiłbyś coś dla mnie? Poszukałbyś Morryty i reszty mych towarzyszy? Musimy z Her Oskarem z nimi porozmawiać. To dość pilne.- Uśmiechnął się przyjacielsko i wręczył mu w dłoń srebrnika.

05-10-2017, 11:39	#117
Gob1in Reputacja: 1	Erich milcząco przyglądał się ciałom zabitych i rannych znoszonych z placu. Nie wpatrywał się w żadnego z nieszczęśników z osobna, a raczej kontemplował cały obraz postępującego szaleństwa. Szaleństwa, które doprowadzi do śmierci wielu z tych, którzy mieli pecha przebywać tutaj w czasie wybuchu zarazy. Nikt już nie wątpił, że to zaraza odbiera ludziom siły, zdrowie i życie. I nikt nie mógł czuć się przed nią bezpieczny. Erich jak dotąd nie zauważył u siebie żadnych niepokojących objawów, ale nie mógł ciągle liczyć na szczęście w tej materii. Mimo, że nie znał sposobu rozprzestrzeniania się choroby, czy poprzez podejrzewaną przez mieszkańców żywność, czy też morowe powietrze, postanowił zabezpieczyć się w miarę możliwości. Zapas możliwie nieskażonej niczym żywności w postaci suchych podróżnych racji i skromniejsza nieco ilość wina oraz piwa czekały na niego w gospodzie przy miejskiej bramie. Dodatkowo z materiału wyciętego z zapasowej koszuli sporządził maskę na twarz, starając się nie oddychać skażonym powietrzem. Przydałby się flakon bretońskich perfum, którego kilka kropel na masce niewątpliwie uchroniłoby go przed morowym powietrzem, ale wątpił, żeby udało mu się jakieś tutaj zdobyć. Z braku lepszych pomysłów postanowił poszukać śladów bytności pielgrzymów, których widział na placu. Ze względu na ostatnie wydarzenia przywdział zbroję, nie zakładając jednak pełnego hełmu, oraz zabrał ze sobą miecz i sztylet. Przed opuszczeniem zajazdu upewnił się z pomocą kilku srebrnych monet, że jego wierzchowiec jest w dobrej kondycji, nie brakuje mu owsa ani wody oraz, że stajenny będzie miał na niego baczenie a także przygotuje konia do drogi, jak tylko Erich będzie potrzebował. Ruszył, zamierzając najpierw dopytać straży przed koszarami lub napotkanego patrolu o miejsce pobytu tajemniczych pielgrzymów. __________________ I used to be an adventurer like you, but then I took an arrow to the knee...

04-10-2017, 18:07	#112
Avitto Dział Fantasy Reputacja: 1	Słowa, jakie usłyszał od przechodniów zawróciły szczurołapa z powrotem w kierunku miasta. Z łomoczącym sercem i drżącymi dłońmi uszedł kawałek a mały Krok kręcił się za nim i węszył. Ten pies był szkolony do szukania szczurów. Svein zabierał go na każdą robotę, posłuch nagradzał a gwałtowne wybryki karał. Obaj zrobili dość by mocno się do siebie przywiązać. Myśli w głowie mężczyzny dzwoniły. Kolejny raz w życiu czuł się niekomfortowo, uwięziony i pozostawiony samemu sobie w walce przeciwko światu. W poczuciu doznanej krzywdy zaczął płakać pojedynczymi łzami. - Dlaczego, kurwa, znowu? Długo stał na drodze. Nie potrafił opanować się ani pozbierać samotnie. Świadomość nieuchronnej śmierci z ręki żołdaków, z powodu zarazy czy głodu nie pozwalała mu skazać na ten sam los Kroka. Na siłę przestał łkać, by pies dobrze go zrozumiał. To była szansa dla małego czworonoga. - Na cmentarz! - Powiedział stanowczo, choć podpuchnięte oczy mówiły coś zupełnie odwrotnego. – Na cmentarz. Do Roela. Po tych słowach odwrócił się od psa i ruszył zmizerowany wewnątrz miejskich murów. Postanowił odnaleźć magistra Otta oraz Ernę i przekazać im smutne wieści. Na Otta trafił stosunkowo szybko, gdy ten w towarzystwie dobrze ubranego mężczyzny zdążał do świątyni Ulryka. - Panie Otto... Wojsko. Mordują ludność wokół miasta. Nie ma ucieczki - wydukał.

04-10-2017, 21:41	#113
Ismerus Reputacja: 1	-Dziwisz się? Który fanatyk was lubi? - odpowiedział szlachcic-Zdziwiłbym się, gdyby któryś darzył magów sympatią. Swoją drogą zawsze mnie to ciekawiło. Uważają was za konkurencję? Zagrożenie dla swojej dominacji? - rzucił pytaniem. -Jestem w stanie zapłacić każdą cenę. No, trochę przesadzam, ale mam nadzieję że jakoś się z Dziadkiem porozumiemy.

04-10-2017, 23:37	#115
Avitto Dział Fantasy Reputacja: 1	- Poszło po ludziach, ci co uciekali roznieśli wszystko krzykiem. Jesteśmy zgubieni. Co robić?

05-10-2017, 15:08	#118
Avitto Dział Fantasy Reputacja: 1	- Roel jest na cmentarzu. Nie pójdę tam, jeszcze mi życie miłe! - Svein cofnął się przed wyciągniętą doń dłonią z monetą. Bał się wyjść poza mury lecz bardziej przerażała go samotność. - Wszystko, tylko nie to. Kogo innego mam szukać?

05-10-2017, 15:44	#119
Ismerus Reputacja: 1	-Możemy iść po niego. Tylko on nie zna Dziadka...- jego dalsze słowa przerwał okrzyk maga. -Jaki herr Oskar, jestem Maksymil... eh dobra, rozniosło się to już trudno.- zdenerwował się lekko szlachcic, patrząc czy nikt inny tego nie słyszał. Spojrzał na przybysza. Skrzywił się lekko, widząc jak wygląda, ale nic nie powiedział. Nie spodziewał się, że mag obraca się w takim towarzystwie. -To jak mamy ich kurwa powiadomić? Wszystkie wyjścia z miasta są zablokowane? - rzucił pytaniem, nie kierując go konkretnie do żadnej osoby.

05-10-2017, 15:51	#120
Avitto Dział Fantasy Reputacja: 1	- Dopiero co przez bramę przelazłem, ale już wcześniej wartownik nie chciał wpuścić ani wypuścić. Tom musiałem mu do łba nakłaść. Zniżywszy ton głosu, Svein dodał coś jeszcze. - Jest na zachodzie osady, panie, młyn nieduży nad rzeką. Kto pływać umi albo łódkę znajdzie, ten chyba zdąży odpłynąć żołdactwu poza zasięg kusz.