[WFRP 2ed.] Cz.7 - Grafitowi - Źle się dzieje w Nuln - Strona 14

AJT · 22-06-2018, 10:39

*** Na zewnątrz ***

Ostrzeżenie elfa na nic się zdało. Czarodziej zainkantował słowa zaklęcia i gwałtownie wyprostował dłonie w kierunku elfa. Energia, która zaczęła w nich zbierać poleciała w kierunku długouchego trafiając go nogę. Elf chwycił się gałęzi próbując utrzymać równowagę, by po chwili naciągnąć łuk i strzelić w kierunku maga. Strzała chybiła…

*** W domu ***

- Ano pan Wuppertal jest już sędziwego wieku. Wysoki, z takim przenikliwym spojrzeniem. Częstokroć ubrany w ciemny, taki drogi, strój. Choć na taki zbyt ciepły wygląda, ale co ja wiem, pewnie potrzebuje taki. Jak na swój wiek, zdaje się być zręczny i spostrzegawczy, chociaż chodzenie sprawia mu pewien trud - mężczyzna starał się odpowiedzieć na tyle dokładnie, ile był w stanie.

A herr Vogt?- zawiesił na chwilę głos. - Taki wysoki, rudy, wyrostek. Zdaje się, że do wszystkiego podchodzi nazbyt obojętnie, tak powierzchownie. Jakby to powiedzieć, dobrze mu z oczu nie patrzy… - ostatnie słowa wypowiedział już ciszej.

- Domostw kilka jest. Nie są tu gęsto osadzone. Powiedzą panu nazwiska gospodarzy cosik? - spojrzał na Detlefa.

**Kerm** · 22-06-2018, 10:48

Wysoki, rudy wyrostek? Z nim Detlef chętnie by się spotkał, jako że opis idealnie pasował do opisu podanego przez pasera.
Oczywiście nie zamierzał biegać za nim po całym mieście, a to znaczyło, że po prostu będą musieli tutaj zaczekać - albo na herr Vogta, albo na kogoś, kto będzie potrafił podać miejsce pobytu wspomnianego młodzieńca.
Nie zamierzał jednak zdradzać swego zainteresowania tym akurat osobnikiem. Dlatego też powiedział:

- Tak, z chęcią poznam nazwiska waszych sąsiadów.

Gob1in · 04-07-2018, 19:40

Rean'drel był już zniecierpliwiony przedłużającą się i chyba niewiele wnoszącą do tematu dyskusją, jednak Detlef najwyraźniej zamierzał grać w grę zaproponowaną przez służbę.

- Mam dosyć. Idę zaczerpnąć świeżego powietrza. - Rzekł półgłosem do krasnoluda i ruszył w kierunku wyjścia. Wrodzona ostrożność kazała mu trzymać mieszkańców w polu widzenia tak, by móc zareagować na jakiś nagły ruch, a strzała wraz z trzymanym w rękach łukiem mogła szybko znaleźć swój cel.

Noraku · 05-07-2018, 00:17

Magia miała to do siebie, że potrafiła błyskawicznie wyrównywać szanse. W ułamku sekundy potrafi zniwelować lata doświadczenia lub treningu, tylko dlatego, że ktoś urodził się z większą wrażliwością od innych. Sam nigdy nie miał pociągu do sztuki. Wręcz odwrotnie. Jej połączenie z siłami Chaosu go odrzucała. Teraz zaś, gdy poczuł jej złośliwe żądło wiedział już, że musi się przegrupować. Nie zamierzał zawierzać losowi w konfrontacji z tą nieczystą energią. Strzelił ostatnią strzałę w kierunku czarnoksiężnika i rzucił się w kierunku wejścia. Liczył, że tam znajdzie chwilę spokoju. Nawet jeżeli nie to będzie okazja zaczaić się gdzieś na tego skurwysyna

AJT · 06-07-2018, 15:50

Strzała jedynie drasnęła czarodzieja. Najwidoczniej przerwała jego koncentracje, gdyż po skończeniu przez niego inkantacji, magiczna energia nie ruszyła w kierunku elfa.

Ellidar pobiegł w kierunku domostwa. Kilka zręcznych susów i już niemal był w środku. Poczuł jednak olbrzymi ból. Upadł skowycząc wprost na wychodzącego ze środka Raendrela. Ten z za placów kompana ujrzał zakapturzonego mężczyznę.

Raban spowodował, że Detlef nie wsłuchiwał się w odpowiedź służby. Z zaniepokojeniem, razem z krasnoludem, spojrzeli w kierunku wyjścia.

Gob1in · 13-07-2018, 12:39

- Zajmijcie się nim! - Krzyknął, wciągając rannego towarzysza przez próg i zamykając drzwi.
- Co się stało!? Kim oni są!? - Pytał, chcąc się dowiedzieć kto lub co zaatakowało i czego mogli się spodziewać.

Szukał rygla, by zatrzymać napastników na zewnątrz. Łuk był gotowy do użycia, a po miecz mógł sięgnąć w każdej chwili. Dobrze byłoby jednak wiedzieć, z czym mają do czynienia.

**Kerm** · 13-07-2018, 15:00

Czy pojawili się oczekiwani gospodarze, czy może nadeszli jacyś nieproszeni goście - tego Detlef nie wiedział. Ale trudno było nie dostrzec, że Ellidar oberwał, na dodatek całkiem mocno. A to znaczyło, że przybysze są wrogo nastawieni.

- Chować się pod stół! - szlachcic rzucił w stronę służby, po czym ruszył w stronę wyjścia. Miał zamiar poczęstować pierwszego zobaczonego osobnika paroma gramami ołowiu.

O ewentualnych kłopotach miał zamiar myśleć później.

Komtur · 30-07-2018, 19:43

Madock nie miał ochoty się chować, zwłaszcza pod stół.
"Tylko ja mogę bić moich elfów" - pomyślał podchodząc do drzwi. Gdy tylko ujrzał zakapturzoną postać, to przymierzył kuszę, wycelował, a potem posłał bełta w jej kierunku. Oczywiście starał się nie ustrzelić przy tym Detlefa.

Noraku · 02-08-2018, 03:09

-Cholerny czaromiot - jęknął z bólu gdy towarzysz odstawił go na zimną posadzkę. Było z nim gorzej niż się spodziewał. Nawet nie czuł za bardzo w co oberwał. Bolało go całe ciało.
- Nie jest sam. Ktoś jeszcze za nim idzie. Próbował się przekraść do wnętrza.

Ledwo sięgnął do pasa po kolejną strzałę. Drżącymi palcami nałożył ja na cięciwę i odłożył łuk na nogi. Grot cały czas celował w stronę wejścia. Jeżeli zakapturzony będzie próbował się przedrzeć to może chociaż na chwilę uda się go zatrzymać. Miał też oko na resztę pomieszczenia oraz znajdującą się wewnątrz służbę.

AJT · 05-08-2018, 15:25

Raen’drel wciągnął kompana do środka. Ze strzępów informacji dowiedział się, że mają do czynienia z czaromiotem. W dodatku miał on nie być sam…

Mimo swego zamiaru, elf drzwi jednak nie zamknął, gdyż krasnolud i Detlef już stali u progu szykując się do odwetu za atak na ich długouchego towarzysza. Dostrzegli oni jedynie zakapturzoną postać, więc pociski bez namysłu powędrowały w niego.

Detlef pudłował. Lepszym okiem popisał się khazad. Bełt przebił ramię osobnika, który najwidoczniej obracał się szykując się do odwrotu. Przebił on i klatkę piersiową. Czarokleta upadł bezwładnie na brzuch. Walczył jeszcze przez chwilę o oddech… Bezskutecznie… Zastygł nieruchomo.

Pomoc zakapturzonego nie przybyła, a służba skryła się w pokoju, bądź pod ławą.

22-06-2018, 10:39	#131
AJT Reputacja: 1	* Na zewnątrz * Ostrzeżenie elfa na nic się zdało. Czarodziej zainkantował słowa zaklęcia i gwałtownie wyprostował dłonie w kierunku elfa. Energia, która zaczęła w nich zbierać poleciała w kierunku długouchego trafiając go nogę. Elf chwycił się gałęzi próbując utrzymać równowagę, by po chwili naciągnąć łuk i strzelić w kierunku maga. Strzała chybiła… * W domu * - Ano pan Wuppertal jest już sędziwego wieku. Wysoki, z takim przenikliwym spojrzeniem. Częstokroć ubrany w ciemny, taki drogi, strój. Choć na taki zbyt ciepły wygląda, ale co ja wiem, pewnie potrzebuje taki. Jak na swój wiek, zdaje się być zręczny i spostrzegawczy, chociaż chodzenie sprawia mu pewien trud - mężczyzna starał się odpowiedzieć na tyle dokładnie, ile był w stanie. A herr Vogt?- zawiesił na chwilę głos. - Taki wysoki, rudy, wyrostek. Zdaje się, że do wszystkiego podchodzi nazbyt obojętnie, tak powierzchownie. Jakby to powiedzieć, dobrze mu z oczu nie patrzy… - ostatnie słowa wypowiedział już ciszej. - Domostw kilka jest. Nie są tu gęsto osadzone. Powiedzą panu nazwiska gospodarzy cosik? - spojrzał na Detlefa.

22-06-2018, 10:48	#132
Kerm Administrator Reputacja: 1	Wysoki, rudy wyrostek? Z nim Detlef chętnie by się spotkał, jako że opis idealnie pasował do opisu podanego przez pasera. Oczywiście nie zamierzał biegać za nim po całym mieście, a to znaczyło, że po prostu będą musieli tutaj zaczekać - albo na herr Vogta, albo na kogoś, kto będzie potrafił podać miejsce pobytu wspomnianego młodzieńca. Nie zamierzał jednak zdradzać swego zainteresowania tym akurat osobnikiem. Dlatego też powiedział: - Tak, z chęcią poznam nazwiska waszych sąsiadów.

04-07-2018, 19:40	#133
Gob1in Reputacja: 1	Rean'drel był już zniecierpliwiony przedłużającą się i chyba niewiele wnoszącą do tematu dyskusją, jednak Detlef najwyraźniej zamierzał grać w grę zaproponowaną przez służbę. - Mam dosyć. Idę zaczerpnąć świeżego powietrza. - Rzekł półgłosem do krasnoluda i ruszył w kierunku wyjścia. Wrodzona ostrożność kazała mu trzymać mieszkańców w polu widzenia tak, by móc zareagować na jakiś nagły ruch, a strzała wraz z trzymanym w rękach łukiem mogła szybko znaleźć swój cel. __________________ I used to be an adventurer like you, but then I took an arrow to the knee...

05-07-2018, 00:17	#134
Noraku Reputacja: 1	Magia miała to do siebie, że potrafiła błyskawicznie wyrównywać szanse. W ułamku sekundy potrafi zniwelować lata doświadczenia lub treningu, tylko dlatego, że ktoś urodził się z większą wrażliwością od innych. Sam nigdy nie miał pociągu do sztuki. Wręcz odwrotnie. Jej połączenie z siłami Chaosu go odrzucała. Teraz zaś, gdy poczuł jej złośliwe żądło wiedział już, że musi się przegrupować. Nie zamierzał zawierzać losowi w konfrontacji z tą nieczystą energią. Strzelił ostatnią strzałę w kierunku czarnoksiężnika i rzucił się w kierunku wejścia. Liczył, że tam znajdzie chwilę spokoju. Nawet jeżeli nie to będzie okazja zaczaić się gdzieś na tego skurwysyna __________________ you will never walk alone

06-07-2018, 15:50	#135
AJT Reputacja: 1	Strzała jedynie drasnęła czarodzieja. Najwidoczniej przerwała jego koncentracje, gdyż po skończeniu przez niego inkantacji, magiczna energia nie ruszyła w kierunku elfa. Ellidar pobiegł w kierunku domostwa. Kilka zręcznych susów i już niemal był w środku. Poczuł jednak olbrzymi ból. Upadł skowycząc wprost na wychodzącego ze środka Raendrela. Ten z za placów kompana ujrzał zakapturzonego mężczyznę. Raban spowodował, że Detlef nie wsłuchiwał się w odpowiedź służby. Z zaniepokojeniem, razem z krasnoludem, spojrzeli w kierunku wyjścia.

13-07-2018, 12:39	#136
Gob1in Reputacja: 1	- Zajmijcie się nim! - Krzyknął, wciągając rannego towarzysza przez próg i zamykając drzwi. - Co się stało!? Kim oni są!? - Pytał, chcąc się dowiedzieć kto lub co zaatakowało i czego mogli się spodziewać. Szukał rygla, by zatrzymać napastników na zewnątrz. Łuk był gotowy do użycia, a po miecz mógł sięgnąć w każdej chwili. Dobrze byłoby jednak wiedzieć, z czym mają do czynienia. __________________ I used to be an adventurer like you, but then I took an arrow to the knee...

13-07-2018, 15:00	#137
Kerm Administrator Reputacja: 1	Czy pojawili się oczekiwani gospodarze, czy może nadeszli jacyś nieproszeni goście - tego Detlef nie wiedział. Ale trudno było nie dostrzec, że Ellidar oberwał, na dodatek całkiem mocno. A to znaczyło, że przybysze są wrogo nastawieni. - Chować się pod stół! - szlachcic rzucił w stronę służby, po czym ruszył w stronę wyjścia. Miał zamiar poczęstować pierwszego zobaczonego osobnika paroma gramami ołowiu. O ewentualnych kłopotach miał zamiar myśleć później.

30-07-2018, 19:43	#138
Komtur Reputacja: 1	Madock nie miał ochoty się chować, zwłaszcza pod stół. "Tylko ja mogę bić moich elfów" - pomyślał podchodząc do drzwi. Gdy tylko ujrzał zakapturzoną postać, to przymierzył kuszę, wycelował, a potem posłał bełta w jej kierunku. Oczywiście starał się nie ustrzelić przy tym Detlefa.

02-08-2018, 03:09	#139
Noraku Reputacja: 1	-Cholerny czaromiot - jęknął z bólu gdy towarzysz odstawił go na zimną posadzkę. Było z nim gorzej niż się spodziewał. Nawet nie czuł za bardzo w co oberwał. Bolało go całe ciało. - Nie jest sam. Ktoś jeszcze za nim idzie. Próbował się przekraść do wnętrza. Ledwo sięgnął do pasa po kolejną strzałę. Drżącymi palcami nałożył ja na cięciwę i odłożył łuk na nogi. Grot cały czas celował w stronę wejścia. Jeżeli zakapturzony będzie próbował się przedrzeć to może chociaż na chwilę uda się go zatrzymać. Miał też oko na resztę pomieszczenia oraz znajdującą się wewnątrz służbę. __________________ you will never walk alone

05-08-2018, 15:25	#140
AJT Reputacja: 1	Raen’drel wciągnął kompana do środka. Ze strzępów informacji dowiedział się, że mają do czynienia z czaromiotem. W dodatku miał on nie być sam… Mimo swego zamiaru, elf drzwi jednak nie zamknął, gdyż krasnolud i Detlef już stali u progu szykując się do odwetu za atak na ich długouchego towarzysza. Dostrzegli oni jedynie zakapturzoną postać, więc pociski bez namysłu powędrowały w niego. Detlef pudłował. Lepszym okiem popisał się khazad. Bełt przebił ramię osobnika, który najwidoczniej obracał się szykując się do odwrotu. Przebił on i klatkę piersiową. Czarokleta upadł bezwładnie na brzuch. Walczył jeszcze przez chwilę o oddech… Bezskutecznie… Zastygł nieruchomo. Pomoc zakapturzonego nie przybyła, a służba skryła się w pokoju, bądź pod ławą.