[WFRP 1.ed] Bracia krwi 2. Łabędzi śpiew - Strona 10

Fyrskar · 07-03-2018, 18:00

Albrecht otarł oczy. "Jeszcze się zobaczymy, braciszku". Żywił nadzieję, że tam do drugiej stronie naprawdę będzie im to dane. Westchnął. Wiedział, że stanie bezczynnie w miejscu nie przywróci Josefowi i Wiktorowi życia. Byli dla niego bratem i przyjacielem - nawet, jeśli pogodzi się z ich śmiercią, to pozostanie po nich uczucie pustki. Obiecał sobie, że nazajutrz nazrywa kwiatów na mogiły i obrócił się do kapłana.

- Dziękuję, za wszystko - powiedział spokojnie. - Teraz... pamiętam, że chciałeś ze mną porozmawiać. Mówiłeś, że mnie znasz. Skąd? - Rozejrzał się dookoła. - Możemy porozmawiać tutaj, choć pewnie są lepsze miejsca. Nie mam... - Popatrzył na świeże groby. - Innych planów na wieczór.

Wiedział, że powinien coś zjeść i odpocząć, ale żal trzymał go na nogach.

Yellow King · 07-03-2018, 20:45

Kapłan Morra skończył ostatnie modlitwy gdy kopacze robili ostatnie ruchy łopatami, dodając ziemi do grobów. Po tym Herman schował księgę pod poły swoich szat, wyjmując z jednej z kieszeni dwa płatki czarnej róży - kładąc po jednym na grobach. Po tym chwycił laskę, wyjmując ją z ziemi i zwrócił się do stojących obok, wysłuchując tego co Albrecht miał do powiedzenia.

Skinął lekko na podziękowanie brata nieboszczka, odpowiadając: - Nie ma za co dziękować, to mój obowiązek panie Albrechcie. Aczkolwiek, to nie jest miejsce ani pora na takie rozmowy. Udajmy się do mojego domostwa, czeka nas długa rozmowa. - Po chwili spojrzał na znajomego z dzieciństwa. - Ciebie też zapraszam, Ulli. Skoro panowie się znają to wypadałoby porozmawiać także o tym jak do tego doszło. - powiedział zerkając na groby.

Feniu · 07-03-2018, 22:02

Ulli stał przy grobie w zasadzie nieznajomych mu osób. Lecz gdyby nie spotkał ich wtedy podczas zasadzki w lesie, kto wie czy nie podzieliłby losu leśnika oraz towarzyszy z leśniczówki. Jego druh a zarazem szef umarł, jeśli można tak powiedzieć o śmierci z "rąk" mutanta chaosu. Zeeler był odpowiedzialny za ich grupę, a oni pracowali tylko na swój rachunek.

Gdy Morryta skończył modlitwy Ulli skończył zasypywanie grobu. Robił to nie po raz pierwszy, ale to inna historia. Na słowa Hermana, którego znał z dzieciństwa ożywił się z marazmu myśli. - Nie wiem czy jest o czym opowiadać, poza tym potwornie zmęczony jestem, a Emmerich poszedł do Głowy goblina. - odpowiedział. - Jeszcze nie teraz. - po czym odwrócił się na pięcie i poszedł w stronę karczmy, chyba jedynej w tej mieścinie.

Fyrskar · 07-03-2018, 23:37

- Tak uczynię - Albrecht zgodził się na propozycję kapłana. Ich nowy towarzysz, Ulli, zaproszenia nie przyjął. Obrócił się do niego: - Dziękuję ci za pomoc. Poznaliśmy się w niezbyt przyjemnej sytuacji, ale mam wobec ciebie dług.

Kiwnął mu głową i poprawił torbę na ramieniu.
- Prowadźcie, panie Roelig. - Zastanowił się, jak wygląda dom wyznawcy boga śmierci.

Feniu · 08-03-2018, 09:28

- Choć tak mogłem się odwdzięczyć za uratowanie życia - odpowiedział Albrechtowi, po czym skierował słowa do Hermana - Wybacz, ale porozmawiamy wieczorem.

Yellow King · 08-03-2018, 21:18

Herman Roelig przez chwilę patrzył pustym wzrokiem na obydwa groby. Zastanawiał się, czy uda mu się w jakimś stopniu rozgonić kłębiące się nad miasteczkiem czarne chmury. Słowa znajomego z dzieciństwa oderwały go nieco z przemyśleń, a on uniósł brwi gdy ten odmówił przyjścia do domostwa kapłana. - Rozumiem, zatem do później. - skwitował krótko, skinąłwszy głową do Ulliego.

Wzrok kapłana zaraz się przeniósł na Albrechta, i skinąłwszy do niego zaczął powoli kierować się w stronę kamiennej bramy cmentarza. Prawdę mówiąc, nie lubił gości w swoim skromnym domostwie - nie lubił pytań o jego rzeczy w nim, i ogólnego "węszenia". Westchnął tylko nieco głośniej, wiedząc że sprawa była na tyle poważna że musiał dokonać pewnych poświęceń.

Avitto · 11-03-2018, 20:09

Zgarnąwszy monety do glinianego słoja oberżystka zniknęła za drzwiami kuchni, wcześniej posyłając wymowne spojrzenie młodej brunetce o gładkiej cerze. Uszło to jednak uwadze jedzącego łowcy. Ta przerwała smarowanie chleba ułożonego na dużej desce i ruszyła w kierunku Emmericha z kolejną miską polewki.
- Masz wilczy apetyt, panie. I groszem śmierdzisz, nie jak tutejsi. Czy mogę wiedzieć... - Zrobiła wymowną, będącą wynikiem skrępowania pauzę. - Co się stało pańskiemu towarzyszowi? Kiedy tu wstąpił wyglądał jak śmierć i aż mi dech zaparło, pytać nie śmiałam.

Gdy przez drzwi wejściowe do izby wstąpił Ulli inna kobieta zaraz zerwała się z miejsca.
- Hola! Tak po prostu się tu nie wchodzi! Ktoś ty? - zapytała z dystansem młoda rudowłosa.

Tymczasem przecinając główną ulicę Herman i Albrecht zaobserwowali będące na ukończeniu przygotowania do święta – znajoma grupa muzykantów szykowała się do gry metodą „robienia podkładu” czyli rozpijając flaszkę na trzech stojąc przy beczce. na placu stało kilka ław i długi stół a pewien dobrze ubrany człowiek zarządzał trzema innymi mężczyznami wieszającymi zbożowe wieńce na wysokich tyczkach rozmieszczonych wkoło. Niezaczepiani dotarli do izby morryty na wschodnim krańcu osady, niedaleko – jakżeby inaczej – dziury w palisadzie.

Feniu · 11-03-2018, 20:43

- Gościnność waszą w całym imperium znają, droga pani - powiedział Ulli - Dzień dobry, a raczej dobry wieczór gdyż słońce dawno już po zenicie. Przyjaciół szukam, jeden ranny bardzo, odpocząć winien, drugi trochę małomówny ale z oczu dobrze mu patrzy. - szybko kontynuował - Nietutejśi - dodał na koniec.

hen_cerbin · 11-03-2018, 20:47

- Walczył jeden na jednego z demonem. Zabić zabił, ale drugi trochę go pokiereszował. - odpowiedział jak gdyby nigdy nic Emmerich - Tylko skromny jest, to się pewnie nawet nie pochwalił. Prawdziwy bohater. Uratował to miejsce przed losem gorszym niż śmierć - pokiwał głową łowca nagród. Kobieta nie była brzydka. Przynajmniej tak mógł się odwdzięczyć komuś, kto wziął ciężar walki na siebie.

- Przyjacielu, chodźże tutaj - zawołał na widok Ulliego. Doskonale wiedział, że na niego kobieta poleciała tylko ze względu na to, że wydał kilka monet więcej niż przeciętny bywalec. Resztę jednak wolał zostawić przy sobie. I prawdę powiedziawszy, bardziej ufał zbójowi niż tej kobiecie. Było nie było, Ulli próbował go zabić od razu gdy tylko zobaczył, nie zalecał się do niego przedtem. A poza tym, gdyby go wydał, zbój zawisłby od razu, więc nie musiał się go aż tak obawiać.
- Nie obawiaj się kobieto, on jest z nami - dodał na użytek rudowłosej.

Feniu · 12-03-2018, 10:12

Na słowa Emmericha, Ulli uśmiechnął się do panny, która choć nie brzydka nie była w jego gustach. - Szukałem cię - odezwał sie do Emmericha - Gerhart jest tutaj? - zapytał.

- Co można zjeść w tym jakże gościnnym przybytku? - zapytał krzątającej się w pobliżu kobiety.

07-03-2018, 18:00	#91
Fyrskar Reputacja: 1	Albrecht otarł oczy. "Jeszcze się zobaczymy, braciszku". Żywił nadzieję, że tam do drugiej stronie naprawdę będzie im to dane. Westchnął. Wiedział, że stanie bezczynnie w miejscu nie przywróci Josefowi i Wiktorowi życia. Byli dla niego bratem i przyjacielem - nawet, jeśli pogodzi się z ich śmiercią, to pozostanie po nich uczucie pustki. Obiecał sobie, że nazajutrz nazrywa kwiatów na mogiły i obrócił się do kapłana. - Dziękuję, za wszystko - powiedział spokojnie. - Teraz... pamiętam, że chciałeś ze mną porozmawiać. Mówiłeś, że mnie znasz. Skąd? - Rozejrzał się dookoła. - Możemy porozmawiać tutaj, choć pewnie są lepsze miejsca. Nie mam... - Popatrzył na świeże groby. - Innych planów na wieczór. Wiedział, że powinien coś zjeść i odpocząć, ale żal trzymał go na nogach.

07-03-2018, 20:45	#92
Yellow King Reputacja: 1	Kapłan Morra skończył ostatnie modlitwy gdy kopacze robili ostatnie ruchy łopatami, dodając ziemi do grobów. Po tym Herman schował księgę pod poły swoich szat, wyjmując z jednej z kieszeni dwa płatki czarnej róży - kładąc po jednym na grobach. Po tym chwycił laskę, wyjmując ją z ziemi i zwrócił się do stojących obok, wysłuchując tego co Albrecht miał do powiedzenia. Skinął lekko na podziękowanie brata nieboszczka, odpowiadając: - Nie ma za co dziękować, to mój obowiązek panie Albrechcie. Aczkolwiek, to nie jest miejsce ani pora na takie rozmowy. Udajmy się do mojego domostwa, czeka nas długa rozmowa. - Po chwili spojrzał na znajomego z dzieciństwa. - Ciebie też zapraszam, Ulli. Skoro panowie się znają to wypadałoby porozmawiać także o tym jak do tego doszło. - powiedział zerkając na groby. __________________ Prowadzę: Kryminaliści: Ucieczka Termin: 04.05 You are in Carcosa now.

07-03-2018, 22:02	#93
Feniu Reputacja: 1	Ulli stał przy grobie w zasadzie nieznajomych mu osób. Lecz gdyby nie spotkał ich wtedy podczas zasadzki w lesie, kto wie czy nie podzieliłby losu leśnika oraz towarzyszy z leśniczówki. Jego druh a zarazem szef umarł, jeśli można tak powiedzieć o śmierci z "rąk" mutanta chaosu. Zeeler był odpowiedzialny za ich grupę, a oni pracowali tylko na swój rachunek. Gdy Morryta skończył modlitwy Ulli skończył zasypywanie grobu. Robił to nie po raz pierwszy, ale to inna historia. Na słowa Hermana, którego znał z dzieciństwa ożywił się z marazmu myśli. - Nie wiem czy jest o czym opowiadać, poza tym potwornie zmęczony jestem, a Emmerich poszedł do Głowy goblina. - odpowiedział. - Jeszcze nie teraz. - po czym odwrócił się na pięcie i poszedł w stronę karczmy, chyba jedynej w tej mieścinie.

07-03-2018, 23:37	#94
Fyrskar Reputacja: 1	- Tak uczynię - Albrecht zgodził się na propozycję kapłana. Ich nowy towarzysz, Ulli, zaproszenia nie przyjął. Obrócił się do niego: - Dziękuję ci za pomoc. Poznaliśmy się w niezbyt przyjemnej sytuacji, ale mam wobec ciebie dług. Kiwnął mu głową i poprawił torbę na ramieniu. - Prowadźcie, panie Roelig. - Zastanowił się, jak wygląda dom wyznawcy boga śmierci.

08-03-2018, 21:18	#96
Yellow King Reputacja: 1	Herman Roelig przez chwilę patrzył pustym wzrokiem na obydwa groby. Zastanawiał się, czy uda mu się w jakimś stopniu rozgonić kłębiące się nad miasteczkiem czarne chmury. Słowa znajomego z dzieciństwa oderwały go nieco z przemyśleń, a on uniósł brwi gdy ten odmówił przyjścia do domostwa kapłana. - Rozumiem, zatem do później. - skwitował krótko, skinąłwszy głową do Ulliego. Wzrok kapłana zaraz się przeniósł na Albrechta, i skinąłwszy do niego zaczął powoli kierować się w stronę kamiennej bramy cmentarza. Prawdę mówiąc, nie lubił gości w swoim skromnym domostwie - nie lubił pytań o jego rzeczy w nim, i ogólnego "węszenia". Westchnął tylko nieco głośniej, wiedząc że sprawa była na tyle poważna że musiał dokonać pewnych poświęceń. __________________ Prowadzę: Kryminaliści: Ucieczka Termin: 04.05 You are in Carcosa now.

08-03-2018, 09:28	#95
Feniu Reputacja: 1	- Choć tak mogłem się odwdzięczyć za uratowanie życia - odpowiedział Albrechtowi, po czym skierował słowa do Hermana - Wybacz, ale porozmawiamy wieczorem.

11-03-2018, 20:09	#97
Avitto Dział Fantasy Reputacja: 1	Zgarnąwszy monety do glinianego słoja oberżystka zniknęła za drzwiami kuchni, wcześniej posyłając wymowne spojrzenie młodej brunetce o gładkiej cerze. Uszło to jednak uwadze jedzącego łowcy. Ta przerwała smarowanie chleba ułożonego na dużej desce i ruszyła w kierunku Emmericha z kolejną miską polewki. - Masz wilczy apetyt, panie. I groszem śmierdzisz, nie jak tutejsi. Czy mogę wiedzieć... - Zrobiła wymowną, będącą wynikiem skrępowania pauzę. - Co się stało pańskiemu towarzyszowi? Kiedy tu wstąpił wyglądał jak śmierć i aż mi dech zaparło, pytać nie śmiałam. Gdy przez drzwi wejściowe do izby wstąpił Ulli inna kobieta zaraz zerwała się z miejsca. - Hola! Tak po prostu się tu nie wchodzi! Ktoś ty? - zapytała z dystansem młoda rudowłosa. Tymczasem przecinając główną ulicę Herman i Albrecht zaobserwowali będące na ukończeniu przygotowania do święta – znajoma grupa muzykantów szykowała się do gry metodą „robienia podkładu” czyli rozpijając flaszkę na trzech stojąc przy beczce. na placu stało kilka ław i długi stół a pewien dobrze ubrany człowiek zarządzał trzema innymi mężczyznami wieszającymi zbożowe wieńce na wysokich tyczkach rozmieszczonych wkoło. Niezaczepiani dotarli do izby morryty na wschodnim krańcu osady, niedaleko – jakżeby inaczej – dziury w palisadzie.

11-03-2018, 20:43	#98
Feniu Reputacja: 1	- Gościnność waszą w całym imperium znają, droga pani - powiedział Ulli - Dzień dobry, a raczej dobry wieczór gdyż słońce dawno już po zenicie. Przyjaciół szukam, jeden ranny bardzo, odpocząć winien, drugi trochę małomówny ale z oczu dobrze mu patrzy. - szybko kontynuował - Nietutejśi - dodał na koniec.

11-03-2018, 20:47	#99
hen_cerbin Reputacja: 1	- Walczył jeden na jednego z demonem. Zabić zabił, ale drugi trochę go pokiereszował. - odpowiedział jak gdyby nigdy nic Emmerich - Tylko skromny jest, to się pewnie nawet nie pochwalił. Prawdziwy bohater. Uratował to miejsce przed losem gorszym niż śmierć - pokiwał głową łowca nagród. Kobieta nie była brzydka. Przynajmniej tak mógł się odwdzięczyć komuś, kto wziął ciężar walki na siebie. - Przyjacielu, chodźże tutaj - zawołał na widok Ulliego. Doskonale wiedział, że na niego kobieta poleciała tylko ze względu na to, że wydał kilka monet więcej niż przeciętny bywalec. Resztę jednak wolał zostawić przy sobie. I prawdę powiedziawszy, bardziej ufał zbójowi niż tej kobiecie. Było nie było, Ulli próbował go zabić od razu gdy tylko zobaczył, nie zalecał się do niego przedtem. A poza tym, gdyby go wydał, zbój zawisłby od razu, więc nie musiał się go aż tak obawiać. - Nie obawiaj się kobieto, on jest z nami - dodał na użytek rudowłosej. __________________ Ostatni Proszę o odpis: Gob1in, Druidh, Gladin

12-03-2018, 10:12	#100
Feniu Reputacja: 1	Na słowa Emmericha, Ulli uśmiechnął się do panny, która choć nie brzydka nie była w jego gustach. - Szukałem cię - odezwał sie do Emmericha - Gerhart jest tutaj? - zapytał. - Co można zjeść w tym jakże gościnnym przybytku? - zapytał krzątającej się w pobliżu kobiety.