Zmierzch; Nordland; Neues Emskrank; sektor centralny; tawerna “Trzy żagle” Wesele

Po składaniu życzeń i przyjęciu prezentów zaczęło się właściwe wesele. Czyli na początek posiłek. A ten był suty. Obsługa wnosiła na stoły kolejne dania. Całe prosiaki, gicze wołowe, pieczone kapłony, suszone owoce bo w środku zimy trudno było o świeże. Do tego całe butelki, kule i antałki wina, piwa i nalewek. Ludzie biesiadowali na całego co chwila wznosząc toast za państwa młodych, za rodziców panny młodej no i za “pana kapitana i jego piękną partnerkę” którzy niejako zastępowali rodziców pana młodego. Chociaż akurat Pirora to mogła być od niego młodsza. Do tego uroczystego obiadu przygrywała orkiestra grając skoczne a czasem i mocno swawolne kawałki. Humory więc dopisywały.

- Widzę, że mimo, że ślub i weselisko szybkie to nie szczędzono na przygotowaniach. - malarka szepnęła do ucha Lange podczas uczty. - Zapowiada się dobra zabawa. Przypomnij mi żebym ci podziękowała za zaproszenie od wina i szaleńczych tańca może mi wylecieć z głowy.

- Nie obawiaj się moja droga, nie omieszkam ci o tym przypomnieć jak już znajdziemy się w pokoju na górze. - odparł jej ze słodkim tonem i uśmiechem. Ale było w tym coś drapieżnego jakby wilk obiecywał zadbać o puchatego króliczka.

- A weselisko tak, jej starzy mają sklep czy coś takiego. No i to ich ostatnia córka na wydaniu więc było ich stać. Całkiem ładnie wyszło jak na moje oko. - zgodził się z nią w sprawie oceny wesela w jakim właśnie brali udział.

- Mhmm, mam nadzieje bo mam ochotę z tobą poszaleć dzisiaj. - Króliczek okazał się równie drapieżny co wilk. - Henry zostanie z żona tutaj czy jednak zabieracie go na wiosnę w rejs? - spytala o pana młodego chcą wiedzieć czy dziewczyna zostanie samotna matką i jej rodzice będą mnie li ją i jej wnuka na głowie.

- A jeszcze o tym nie rozmawialiśmy. Zobaczymy. Jak będzie chciał wypłynąć to go zabierzemy. A będzie chciał zostać to myślę, że też powinno dać radę. - nad drugim pytaniem zastanawiał się chwilę spogladając na bawiących się młodych. Ładnie razem wyglądali. Jak pewnie większość młodych na własnym weselu. W tej chwili po pannie młodej jeszcze nie było widać stanu brzemiennego ale na wiosnę to się pewnie zmieni. Wiosna w tej chwili wydawała się czymś dość odległym w czasie i przestrzeni.

- I mówisz, że chcesz się dzisiaj niegrzecznie pobawić w pokoju na górze? Taka z ciebie niegrzeczna dziewczynka? Poczekaj aż dostaniesz za to parę klapsów na goły tyłek. No i sama widzisz. Co wy wszystkie byście beze mnie zrobiły? No sama widzisz jak bardzo ratuje białogłowy w potrzebie. Widzisz jak się choćby dla ciebie poświęcam dzisiaj? - wrócił wzrokiem do swojej blond partnerki i zadbał o to aby nie zapomniała o właściwej czyli jego perspektywie widzenia na świat. A przynajmniej na to dzisiejsze spotkanie. Patrzył na nią jakby wcale nie był zdziwiony jej zachowaniem, wręcz przeciwnie, nie pierwszy raz był już w takiej sytuacji gdy ratował kobiety w potrzebie.

- Uważaj bo jak mi wejdziesz na ambicje to sam potrzebować będziesz żeby cię koledzy ratowali. - blondynka uśmiechnęła się przesłodko mówiąc ta groźbę a raczej obietnicę.

- Ratowali? Mnie? Przed tobą? - brwi blondyna uniosły się do góry w grymasie ironii i niedowierzania. Przekręcił się nieco aby zwrócić się bardziej frontem do niej i położył sobie dłoń na biodrze. Co bardziej podkreślało różnicę gabarytów między nimi. Jakby się mieli bić czy inaczej siłować i wówczas raczej miałby sporą przewagę nad partnerką. Ale znów raczej traktował to jako część żartu i przekomarzania się.

- Obiecanki cacanki a głupiemu staje. Na razie to zdaje się jesteś jedne majtki Magdy do tyłu. A z tymi od Ilsy to jeszcze się okaże. Słyszałem, że z nią nie tak łatwo. Może jakoś tam zbałamuciłaś przez przypadek Alane no ale tym razem może być całkiem inaczej. A w ogóle co u niej? - wrócił do poprzedniej pozycji i nie omieszkał przypomnieć, że jeśli chodzi o różne miłosne konkury między nimi to jak na razie ma niezłą przewagę na start.

- Pracuje nad mapą, więc ma mniej czasu zresztą ja też ostatnio zajęta jestem jakbyś nie zauważył. Niemniej jak skończę aktualny obraz pewnie wyślę jej zaproszenie by pokazać ten i ten poprzedni. A co? Już zabezpieczasz się żeby znowu spróbować szpiczastouchego smaku? - zapytała ciekawa.

- Dziewczyno ja nie muszę niczego zabezpieczać. Chociaż tak, przyznam, że ta spiczasta mi posmakowała. To jednak prawda co o nich mówią, że jak już coś z nimi jest to na całego i są bardzo gorące. - skinął głową na znak, że miło wspomina tamtą wspólną przygodę z elfią panią nawigator.

- No ale moja droga, muszę przyznać, że w tobie też jest żar, urok i wdzięk. Zwłaszcza jak przede mną klęczysz albo jęczysz pode mną. Ślicznie wówczas wyglądasz. - zdobył się na komplement. Taki rubaszny i bezczelny jaki zdecydowanie nie powinien paść w dobrym towarzystwie bo wyszedłby na grubiański. Ale jednak ujął jej dłoń i pocałował z szacunkiem jakby to był najdelikatniejszy i najsubtelniejszy komplement jaki można było złożyć.


---

Po posiłku który tak pokrzepił ciała i dusze przyszła kolej na zabawę. Pierwszy taniec należał do pary młodej i wyglądało to bardzo podobnie jak w Averlandzie. Zatańczyli go tradycyjnie. Potem już potoczyło się to znacznie szybciej. Pan młody poprosił swoją teściową zaś panna młoda poprosiła Dirka. Ten oczywiście nie odmówił jej tej przyjemności i o dziwo gdy nie był sam wśród swoich a nawet mieli publiczność to się potrafił zachowywać jak na oficera a nawet szlachetnie urodzonego kawalera przystało. Po tych tradycyjnych tańcach już wszyscy mogli się nacieszyć tą zabawą i zrobiło się luźniej i weselej. Kto miał ochotę to prosił kogoś do tańca, kto wolał jeszcze coś zjeść, napić się, pogadać to także była okazja. Pan młody też podszedł do Pirory i poprosił ją do jednego z pierwszych tańców a gdy skończył Dirk zgrabnie przejął pałeczkę tańcząc wreszcie ze swoją partnerką obiecany pierwszy taniec jak tylko nadarzyła się okazja.

Tańce weselne zwłaszcza na początku zabawy nie były stworzone do rozmów. Były żwawe szybkie i pełne energii. Było też dużo tańca w przeplatanie partnerów albo grupowych. Szlachcianka nie opuściła prawie żadnego z nich przynajmniej Od razu po rozpoczęciu wesela. Pod tym względem szlacheckie wesela na salonach były bardziej taktowne. Tańce były wolniejsze i sprzyjały tak zwanej "wielkiej grze" czyli firmie i biciu w konkury u młodych dam próbując oczarować je rozmowami. Malarka doceniają prostotę i emocje jakie towarzyszyły weselom niżej urodzonych. Było tutaj coś z pasji prymitywnej i niepohamowanej radości. Pirora nie odmówiła ani jednemu gościowi który poprosił ją do tańca. Mieszczanie byli bardziej zdystansowani ale po zobaczeniu jak "rodzina" pana młodego prosi ją do tańca też paru się przemoglo.

- No i co tak siedzisz nie idziesz zdobywać swojej czarnowłosej? - zapytała a nawet podburzyła Lange gdy po jakimś czasie oboje usiedliśmy znowu koło siebie i raczyli się winem.

- Aha! Wiedziałem! Wiedziałem, że tobie też wpadła w oko! No! To teraz jesteśmy w domu! - roześmiał się oficer Czerwonego Legionu. Też już miał zaczerwienione policzki i wesołe spojrzenie. Od tego tańcowania zdjął już kubrak który chociaż dodawał mu powagi, elegancji i dostojeństwa to jednak było w nim zbyt gorąco aby zdzierżyć w ogrzanym pomieszczeniu podczas tańca. Więc oddał go jakiejś służącej razem z kluczem do 6-ki a ta po paru chwilach wróciła z samym kluczem jaki mu oddała. A teraz siedział w samej koszuli która też miała modne żaboty i zdobienia więc nadal wyróżniał się bogatością na tle innych męskich koszul jakie coraz częściej pojawiały się zamiast wierzchnich okryć.

- Mi? Ja tylko ci przypominam i sprawdzam czy słowny jesteś i czy twoje przechwałki wcześniej były prawdziwe. - Zaśmiała się sama., trącając legionistę w ramie i popijając wino z jednego z kielichów.
- Widziałam że tańczyłeś z koleżanką Mathiasa. Podzielisz się jakimś pierwszym wrażeniem?

- Jakbym tylko chciał jadłaby mi z ręki i piszczała aby klęknąć do modlitwy. - odparł z butą i pewnością w głosie jakby do głowy nie brał innego scenariusza. - Ale nie chcę. Powiedzmy, że średnia. Zostawię ją Mathiasowi. Sympatyczna, ładnie się rusza w tańcu to pewnie i w łóżku też. Ale jakaś nie jest porywająca. No chyba, że masz na nią ochotę. To znów poświęcę się dla ciebie i ich zaproszę do nas. Tylko poczekaj bo jeszcze nad tą czarnulą muszę popracować. Widzisz? Jak ci załatwiam na zamówienie fajne dziewczęta do łóżka? Mam nadzieję, że nie zapomnisz o tym dziś w nocy z kimkolwiek byśmy w tym łóżku nie wylądowali. - mówił szybko i bez wahania. Jakby koleżanka Mathiasa nie ujęła go za serce chociaż szpetna nie była i tak jak mówił w tańcu ruszała się całkiem zgrabnie. Ale w sumie mógł się i z nią zabawić gdyby Pirora miała na to ochotę. On sam zaś dopił kielich i wskazał palcem gdzieś na dość odległy stół gdzie wypatrzył tą czarnowłosą w spodniach. Spojrzał jeszcze na blondynkę czy nim ruszy na podbój ma mu coś jeszcze do powiedzenia.

Pirora za to wypatrzyła Mathiasa jego partnerkę, Borysa i Heike którzy akurat rozmawiali ze sobą. Postanowiła do nich dołączyć więc wstała ze swojego miejsca i podszedł do tamtej grupy.
- Można dołączyć? - Zapytała z uśmiechem wchodząc w towarzystwo. - Jak tam zabawa?

- O cześć Pirora! Jasne, że możesz. - powiedział wesoło Mathias zapraszając ją gestem do ich gromadki. Wszyscy posunęli się trochę aby zrobić jej miejsce.

- Co? Dirk cię znudził czy wymęczył? - zapytała z uśmiechem Heike zbliżając twarz do jej ucha jakby chciała zapytać po cichu. Ale pozostali też się roześmiali na ten mały żarcik z ich dowódcy. Zwłaszcza, że ten tego nie słyszał.

- Masz może ochotę? - Marie co była dzisiejszą partnerką porucznika widząc, że blondynka przyszła z pustymi rękami wskazała na butelki i kieliszki jakie stały pod ręką chcąc ją poczęstować. Z bliska też nie wydawała się jakaś szpetna i miała całkiem ciepły i życzliwy głos i uśmiech.

- Chętnie, teraz mi tylko topić smutki w winie zostało jak herr Lange poszedł ganiać za spódnicami w drugiej części tawerny. - Powiedziała prezentując przesadne załamanie teatralnie, wywołując kolejna salwę śmiechów przy stolę. Malarka przyjęła wino z uśmiechem i wdzięcznością. - A mogłam się ciebie Mathias posłuchać.

- No mogłaś. Ostrzegałem cię, że to hultaj i nicpoń. - porucznik zrobił smutną minę jakby współczuł koleżance no ale sama nie posłuchała jego rad.

- Święty się odezwał. - mruknęła Marie obdarzając go ironicznym spojrzeniem. Sama zaś wzniosła swój kielich i mogli wypić za to spotkanie i przyjazną atmosferę.

- A. Tam są. Uderzył do tej w spodniach. - Heike wypatrzyła ich kapitana jak prowadził czarnowłosą do miejsca gdzie tańczono. Oboje wyglądali na uśmiechniętych i zadowolonych.

- O. Co ona ma na rękach? Tatuaże? - ponieważ czarnowłosa nieznajoma teraz była znacznie bliżej niż poprzednio to i faktycznie dało się dostrzec, że coś tam ma na tych podwiniętych od gorąca rękawach koszuli.

- Chyba tak. Może jest z jakiejś załogi? - Heike też nie bardzo mogła dostrzec jak tańcząca para była w ruchu co tam ta tancerka ma na tych ramionach no ale mogły to być tatuaże.

- No to się napijmy. - Borys machnął na to ręką i podał kislevski sposób na rozstrząsanie wszelkich wątpliwości. To i pozostali znów stuknęli się szkłem i kuflami w wesołym toaście.

- Taaaa, przyuważył ją od razu po wejściu, naprawdę gdyby nie to że zabawa przednia i nie wypada wychodzić przed świtem to bym go zostawiła. - Zażartowała szlachcianka, ale Borys polał i trzeba było wznieść kielichy.

- A tak to co u was jak wam nadal zima mija? Czy może macie jej już dosyć i chętnie juz bycie opuścili miasto i na południe w cieplejsze klimaty?. - Zapytała przedstawicieli Legionu.

- Zima jak zima. Ma dobre i mniej dobre strony. Dobre to takie, że nic się nie dzieje a żołd i tak płacą. A ta mniej dobra, że nic się nie dzieje i ta zima jest upierdliwa. - Borys odparł w imieniu towarzyszy. Pykał przy tym fajkę i wydawał się mieć dość melancholijne nastawienie do tego co przyniesie los.

- Aby do wiosny. A na wiosnę jak przyjdą nowe rozkazy to zobaczymy co będzie dalej. Pewnie nas zamustrują na jakiś statek i popłyniemy. - Mathias wzruszył ramionami też nie bardzo się tym przejmując. Raczej taka była dola najemnika morskich statków to wszyscy wydawali się to akceptować.

- A ty? Jakie masz plany na wiosnę jak stopnieją śniegi? Opuszczasz to miasto i wracasz na południe czy co? - Heike zapytała blondynki jakie ta ma plany na kolejną porę roku.

- Jak rodzina po mnie pośle to wrócę jak nie to zostanę. Ojciec chciał mnie bliżej Ostlandu wywieźć na zamążpójście, ale kto wie jak to będzie wyglądać na wiosnę. Może każą mi jechać do ciotki do Middelheim. A może ubzdura mi się że wsiadam w pierwszy statek do Tilei albo Estali w ramach zwiedzania świata. Po roztopach zobaczę. - Pirora odpowiedziała nonszalancko jakby planu jutra były tak dalekie że nie stanowiły dla niej zmartwienia. Nawet wspomnienie wysłania ją bardziej na wschód w ramach za mąż pójścia.

- No to aby do wiosny! Napijmy się za to i niech nam bogowie sprzyjają z naszymi planami! - zawołał Borys unosząc swój kufel. Pozostali dołączyli się do toastu i kielichy, kubki oraz kufle poszły w ruch. Rozmawiali sobie jeszcze w tej swobodnej i luźnej atmosferze gdzie w tle przygrywała orkiestra a przed stołami tańczyły pary. Zabawa była przednia. Zapowiadało się udane wesele. W pewnym momencie Borys poszedł za potrzebą, Mathias poprosił do tańca Marie i Pirorze została do towarzystwa tylko Heike. Ta cmoknęła w pewnym momencie i wskazała na salę przed stołami. Bo po skończonym kawałku z parkietu odeszła jedna z par. W tym wypadku był to Dirk i ta czarnowłosa nieznajoma.

- Nasz amant wraca. - zaśmiała się cicho legionistka widząc, że kapitan już ich namierzył i zmierza w ich stronę.

https://i.pinimg.com/474x/ee/fa/ee/eefaeebb24db01538f2bfc026a4eeb43.jpg

- Wina! Nawet nie wiecie jak mnie wymęczyła ta diablica! - zawołał klaszcząc w dłonie głośno i rubasznie zaśmiał się wskazując na swoją partnerkę od tańca. Oboje wydawali się dobrze bawić, mieli zaczerwienione policzki i roziskrzone spojrzenia. Heike uśmiechnęła się wesoło i nalała do dwóch kubków wina podając obojgu tancerzy. Ci skwapliwie skorzystali z tego podarku.

- To panie pozwolą, że przedstawię. To jest Pirora moja partnerka, to jest Heike, moja legionistka, no a to jest Silke, moja partnerka od tańca. - Dirk przedstawił sobie trójkę kobiet wskazując po kolei na każdą jaką przedstawiał.

- Cześć. Miło mi was poznać. - Silke przywitała się wyciągając przyjaźnie dłoń do każdej z kobiet. Wyglądała na szczupłą i młodą kobietę. I ramiona faktycznie miała pokryte licznymi tatuażami.

- Witaj, miło cię poznać. - Pirora przywitała się z Silkę, i przyjrzała się jej z ciekawością. Owszem nie była niczego sobie ale by od razu się tak zachwycać jak rozjuszony chłopek w letnią noc. Blondynka nie wiedziała jak rozmawiać z nową partnerką od tańca. Toteż po prostu uśmiechnęła się i popiła wina. Dyskretnie rozejrzała się czy przypadkiem nie zbiera się na drugi taniec grupowy do którego mogłaby dołączyć.

Nowa koleżanka dość ładnie wpasowała się w towarzystwo legionistów. Oboje z Lange musieli złapać oddech po tych tańcach na głównej sali odpuszczając kolejny kawałek. W międzyczasie wrócił Borys i też zapoznał się z ciemnowłosą tancerką.

- Dobrze moja droga to ja cię na razie zostawiam w dobrych rękach. A teraz wybacz, obowiązki wzywają. - Dirk zwrócił się do Silke niejako przekazując pod opiekę pozostałej dwójki legionistów sam zaś wstał i wyciągnął dłoń w kierunku blondynki zapraszając ją do kolejnego tańca.

Malarka odstawiła pucharek i przyjęła dłoń. - I co chcesz ją do grzania ci drugiego boku łóżka wieczorem? - Spytała bezpośrednio ale ciszej kiedy prowadził ją na parkiet.

- A powiem ci, że przyszło mi to do głowy. Zwłaszcza jak tak chętnie przyklasnęłaś poznaniu nowej koleżanki. - odparł z uśmiechem gdy wyszli na parkiet. Skłonił jej się jak wypadało nowej partnerce na początek tańca po czym zaczęli tańczyć.

- Och taaak, wprost pchałam cię w jej ramiona. - Malarka zachichotała kiedy ich twarze znalazły się bliżej. - Ale w końcu ja cię na łańcuchu nie trzyma,...jak bardzo to by kusząco wyglądało,... chcesz ją z nami to się wysil i zwab ją do naszego pokoju. - malarka posłała mu zachęcający uśmiech. Sama miała inne plany na ten wieczór i nie chciała się nim dzisiaj dzielić ale w końcu nie był jej mężem ani narzeczonym. Próba wpłynięcia na niego skończyła by się źle. Przynajmniej jeszcze. Pirora zauważyła że wpływanie na Legioniste było trudniejsze niż z początku myślała. Toteż na razie jej zwycięstwem musiało być że się jeszcze nią nie znudził.

- To ma być wyzwanie? Zgarnąć ją do naszego pokoju? - roześmiał się z niedowierzaniem i sprawnie okręcił partnerką po czym złapał ją i przechylił ją w pasie, że głowę miała tuż nad podłogą.

- Widziałaś ją? Aż przebiera nóżkami aby się znaleźć w tym pokoju. - nie mógł się powstrzymać aby się ponownie nie pochwalić jaki ma wpływ na kobiety. Po czym wyprostował siebie i partnerkę wracając do bardziej standardowej pozycji.

- I tak, pchałaś mnie w jej ramiona. Cały czas gadałaś o wymianie partnerek. I wręcz szczułaś mnie na nią abym ją zdobył. No to co ja biedny mogłem zrobić? No spełniłem twoje życzenie. Widzisz jak masz ze mną dobrze? - powiedział nieźle zgrywając się na kochanego partnera, narzeczonego i męża który myśli wyłącznie o potrzebach i szczęściu swojej partnerki.

- No proszę, nie miałam pojęcia że mam taką władzę nad tobą. - Zaśmiała się cicho do jego ucha kiedy podczas kolejnej figury złapał mocniej za jej kibić i przyciągnął do ciebie w obrocie. - Lepiej nie mówić o tym twoim ludziom jeszcze ci zdezerteruja…

- Oh proszę bardzo. Kto chce niech dezerteruje. Za dezercję jest kara śmierci. - roześmiał się jej wprost do ucha gdy skorzystał z momenty gdy przywarli do siebie. Wcale nie wydawał się przejęty taką perspektywą o jakiej mówiła blondynka. Z bliska czuła jego żywe gorąco jakie emanowało spod jego barwnej koszuli. Gdy się znów na krótko rozstali wznowił rozmowę po chwili.

- A ty? Poprosisz koleżankę do tańca? Mam wrażenie, że ci nie odmówi. A niedługo powinien być taniec dla pań. - zapytał z zaciekawieniem w spojrzeniu.

- Pytasz o taniec na parkiecie czy ten prywatny w sypialni? - blondynka posłałą mu chochlikowy uśmiech jakby obie propozycje były dostępne dla niego. - Bo jakbyś nie zauważył jeśli chodzi o taniec to mam większe powodzenie niż ty. - skomentowała i puściła mu oko przyjmując kolejna figura w tańcu gdzie stali ramię w ramię.

- Ty masz większe powodzenie niż ja? - zapytał patrząc na nią ironicznie i z niedowierzaniem. Jakby trudno było mu pomyśleć, że ktoś inny mógłby zebrać większy splendor niż on sam. Ale roześmiał się beztrosko i machnął ręką. - No może i tak. - zgodził się nadspodziewanie gładko.

- I mówisz, że to ty mogłabyś ją zaprosić do sypialni? O. To by było ciekawe. Co prawda ja to mogę pstryknąć palcami i ona już pokica gdzie zechcę no ale jestem ciekaw jak tobie by to poszło. Zakładamy się? - zaproponował kolejne konkury chociaż mógł też i się zgrywać.

- Podobno kiepsko wychodzisz na zakładach. A wiesz sala taneczna to prawie jak taka arena do walki. - Blondynka przypomniała mężczyźnie zbyt wając uśmiechem jego nadinterpretacje jej pytania. W sumie mogłaby uwieść Silke chociaz preferencje drugiego człowieka nadal grały wazna rolę. Może powinna skorzystać z prezentu od kuzynki użyć perfum? Albo zostawić je na zabawy w sypialni.

- Z tego co pamiętam to chyba jestem dwie monety do przodu po naszym ostatnim zakładzie. A kolejny to się jeszcze okaże. Od obiadu do majtek to nie taka prosta droga. - zmrużył oczy jakby chciał im obojgu przypomnieć jak się skończył ich ostatni zakład.

Wrócili do reszty po tańcu a malarka nawet nie zająknęła się kiedy kolejny utwór zaczął grać a na parkiet zaczęły schodzić się niewiasty.
- Silke choć do nas dołączyć. - blondynka wyciągnęła w stronę wytatuowanej kobiety ręce zapraszając ją do kolejnego tańca.

- Dobrze! - czarnowłosa zgodziła się bez wahania a jej bujanie nogą świadczyło, że ma jeszcze energię jaką chętnie spożytkuje na taniec. Więc gdy blondynka jej go zaproponowała to złapała wyciągniętą dłoń i razem ruszyły na parkiet gdzie już panie, podlotki, panny i szacowne matrony zbierały się do kolejnego tańca jaki tradycyjnie tańczyły tylko kobiety. Z bliska Pirora zorientowała się, że Silke jest może palec czy dwa wyższa od niej ale właściwie były podobnego wzrostu. Chętnie też ustawiła się naprzeciwko blond partnerki aby stworzyć z nią parę do kolejnego tańca. A ten powinien się zacząć lada chwila jak tylko orkeistra też zwilży usta i gardła przed kolejną porcją muzyki.

Blondynka postanowiła wymieszać trochę techniki uwodzenia, oczywiście podczas tańca stawiała na gesty i dotyk. Oraz spojrzenia i uśmiechy. Taniec kobiecy był wolniejszy i dłuższy niż poprzednie utwory, toteż Pirora miała dużo czasu by rozpoznać czy Silkę odpowie na jej sugestywne zapraszające gesty.

- Dirk nie przesadzal chwaląc twój taniec, jesteś naprawde dobrą partnerką. - malarka skomplementowała Silke gdy zauważyła że ta wydaje się odwzajemniać grę w taneczne podchody.

- Tak powiedział? - Silke wyraźnie ucieszyła się gdy usłyszała opinię jej byłego partnera o niej i jej tańcu. Uśmiechnęła się serdecznie i szybko się odwzajemniła. - No a ja przyznam, że miałam trochę tremę jak mnie poprosiłaś. Jeszcze nigdy nie tańczyłam ze szlachcianką. Ze szlachcicem też nie bo Dirk to chyba nie jest co? - zapytała jakby jej ulżyło po takiej wymianie uprzejmości. A z tego co widziała i wyczuwała Pirora to czarnowłosa wydawała się być jej chętna. Nie uciekała od dotyku sama nawet pozwoliła sobie złapać trochę dłużej niż wypadało ją za kibić czy nagie ramię. Chętnie przechwytywała jej spojrzenie i bliskość drugiej kobiety nie wydawała się jej płoszyć. Ale w końcu ten taniec się skończył i partnerki podziękowały sobie skiniemiem głów. Jednak wodzirej zapowiedział za chwilę drugą turę na specjalne życzenie panny młodej więc nie wypadało jej odmówić w dniu jej święta.

- Masz ochotę zwilżyć gardło? - wytatuowana wskazała brodą w stronę szynkwasu gdzie jeszcze było miejsce aby przysiąść na stołku i dać chwilę wytchnienia nogom.

- Chętnie. - blondynka przytaknęła i skierowała się z Silke do szynkwasu. - I tak herr Lange nie jest raczej paniczem na wygnaniu, choć jak chce umie czarować jak owy. Co może już ci zaprezentował …albo pokazał się jako prawdziwa szelma która jest. - blondynka zażartowała ze swojego partnera.

- Oj chyba jedno i drugie. - czarnowłosa partnerka roześmiała się wesoło i gwizdnęła na barmana podobnie jak to czasem Łasica robiła w “Mewie”. Ten podszedł i przyjął zamówienie od obu klientek po czym ruszył do pozostałych bo tego wieczora było ich sporo. Czarnowłosa usiadła na stołku i założyła nogę na nogę. A w przeciwieństwie do popularnych, długich spódnic opięte spodnie ładnie podkreślały, że nogi to atut właścicielki. Usiadła trochę bardziej frontem do Averlandki zdradzając, że ma wobec niej raczej pozytywne nastawienie.

- A długo się znacie? Aż nie wiem co o nim myśleć. Strasznie dużo rzeczy mi w tańcu nagadał. Już nie wiem czy żartował czy nie. - powiedziała znów wznawiając bujanie nogą a w dłoni trzymała kufel zamówionego wina.

- Niedługo, sama jestem nowa w mieście. Choć coś mi się zdaje że skoro szelma mielil ozorem że nie wiesz co myśleć to przynajmniej część pewnie jest prawdą, a i pewnie postanowił swoje nadzieje i fantazje włożyć w tych opowieściach w moje usta i chęci. - Zaśmiała sę znowu blondynka.

- Choć w sumie póki nie zaczniesz zadawać pytań korcących twoją ciekawość po tych jego opowieściach to się nie przekonamy co ztego jest prawda a co nie. - blondynka zachęciła Silkę do zaspokojenia swojej ciekawości.

- No tak, szelma z niego. - zgodziła się czarnowłosa z opinią blondwłosej śmiejąc się przy tym serdecznie. - Właściwie to jest bezczelny. Powinnam się na niego obrazić i pognać precz za takie głupoty co wygadywał. - przyznała i gdzieś tam spojrzała przez salę na stół gdzie powinni siedzieć legioniści więc pewnie i mężczyzna o jakim rozmawiały. Ale widok zasłaniały kobiety szykujące się do kolejnego tańca. Czarnowłosa więc wróciła spojrzeniem do rozmówczyni i jakby zastanawiała się nad czymś. Rozejrzała się dookoła ale chociaż siedziały obok innych klientów to każdy podobnie jak one wydawał się być zajęty własnymi rozmowami. Silke jednak podciągnęła swój stołek bliżej Pirory tak, że ich kolana zetknęły się ze sobą. Po czym nachyliła się do niej bliżej.

- Złożył mi bardzo nieprzyzwoitą propozycję. Jaką mielibyśmy sfinalizować w pokoju na górze. We trójkę. To prawda? - zapytała cicho patrząc uważnie na blondynkę. A sądząc po tym spojrzeniu i głosie to wydawała się przynajmniej zaintrygowana taką propozycją.

- Ach te propozycje, cóż to może być prawda jeśli się odważysz z nami wrócić do pokoju. Choć ja tam zrozumiem jeśli masz inne plany na wieczór, w końcu każdy ma własne życie prawda. - Malarka uśmiechnęła się do Silke zachęcająco a jej noga otarła się przez sukienkę o mogę drugiej kobiety.
- No i jeszcze pytanie czy nadal masz tremę co do mnie. Czy powinnam jednak zrobić coś by temu zaradzić. - Tym razem dłoń szlachcianki powędrowała niby na własne kolano ale jej palce zacisnęły udo Silke, tak jak kiedyś place de la Vegi zacisnęły się na jej własnym udzie.

Szlachcianka była prawie pewna, że rozpoznaje u partnerki coraz wyraźniejsze oznaki ekscytacji i podniecenia. Bo przecież panna jakiej zależy na reputacji nie powinna nawet wysłuchać połowy tych bezeceństw o jakich właśnie rozmawiały. O dotyku nie wspominając. Udo czarnowłosej jakoś nie odsunęło się ani przed kolanem blondynki ani przed jej dłonią. A gdy ta się zacisnęła to cicho westchnęła co zarówno brzmiało jak i wyglądało bardzo obiecująco.

- No właściwie… To myślę, że jest coś co byś mogła zrobić. - powiedziała wodząc po twarzy blondynki powłóczystym wzrokiem. Po czym znów się rozejrzała czy nie ma tu zbędnych uszu i nachyliła się do niej. Tym razem bliżej niż poprzednio aż jej usta znalazły się tuż przy uchu partnerki.

- Mają tu na zapleczu całkiem przytulny pokoik. Może miałabyś go ochotę zobaczyć? Jeszcze nie robiłam tego ze szlachcianką. A nie chciałabym dać plamy tam na górze. - wyszeptała do ucha bawiąc się przy tym blond kosmykiem Averlandki.

- Mhmm, uwielbiam jak ktoś jest gdzieś stałym bywalcem i wie o takich uroczych zakamarkach. - blondyneczka odpowiedziała z zadowolonym uśmiechem. - Prowadź choć będziesz musiała zdać się na mnie herr Lange i ja jednak pełnimy rolę reprezentantów pana młodego i nie wypada mi znikać na zbyt długo, ale jak ci się spodoba to więcej możesz dostać po oczepinach w naszym pokoju. - blondynka powiedziała i wysłuchałą jak Silke mówi gdzie jest ten pokoik. Silke ruszyła najpierw Pirowa odczekała parę oddechów i również ruszyła tam, niby szło się jak do wychodków ale mijało się je i szło się dalej.
Drzwi były uchylone więc przez światło z korytarza blondynka dojrzała tatuaże na rękach kobiety i wiedziała że dobrze trafiła. Wślizgnęła się do kanciapy a kiedy druga kobieta zamknęła drzwi otoczyła je ciemność.

Szukaly się dotykiem, rece poznawału swoje kształty przez ubrania, usta wymieniały gorące pocałunki lub kąsały skórę na szyi. Czarnowłosa znalazła się przyciśnięta przez ciało szlachcianki której ręka wślizgnęła się zwinnie w spodnie a palce zaczęły dawać partnerce przyjemność. Jęki Silkie ginęły w ustach Pirory która dała się ponieść tej szalonej przygodzie.

- Robiłaś to wcześniej z kobietą? …. Przemknęło ci przez myśl co być chciała by Langę ci zrobił tam w pokoju? … Lepiej bądź cicho jeszcze nas wyrzucą… - blondynka co jakiś czas zadawała kochance pytania pobudzając jej wyobraźnie bądż co bądź przyspieszało nieuniknione konwulsje które w końcu zawładnęły ciało Silke. Nogi kobiety zatrzęsły się ona głośno jęknęła w pocałunku z blondyną a jej palce zacisnęły się na ramionach szlachcianki. Ta syknęła jak poczuła wbijające się w nią paznokcie i cieszyla się że akuratramiona miałą okryte.

- No to jeśli nadal chcesz do nas dołączyć to myślę że trema ci teraz nie straszna. - powiedziała blondynka całując jeszcze raz kobietę i wyjmując rękę ze spodni.

- Oh dziękuję, to było wspaniałe… - Silke zamruczała z zadowolenia jakby jeszcze miała problemy, żeby ochłonąć z tego gejzeru emocji jaki właśnie zaserwowała jej szlachcianka. I z tej wdzięczności po ciemku wymacała jej dłoń wyjętą właśnie z jej własnych spodni i bielizny. Po czym pocałowała ją z tej wdzięczności a nawet zaczęła smakować jej palce.

Po ciemku nie bardzo widziały się nawzajem ani nawet tego gdzie właściwie są. Chociaż sądząc z pewności siebie jaką prezentowała wytatuowana kobieta doskonale wiedziała gdzie jest i nie wydawała się tutaj oddać chwili zapomnienia z drugą kobietą.

- Nie bój się, nikt nas tu nie znajdzie. - wystękała parę chwil wcześniej gdy dłoń blondynki tak umiejętnie pobudzała ją w tym najwrażliwszym miejscu.

- Tak… Tak już miałam kobiety… Czasem jak się jakaś fajna trafiła… Bo na co dzień to nie… - wyjęczała po ciemku podczas tych gwałtownych zabaw na stojaka. Okazała się całkiem namiętną i gwałtowną kochanką. Chociaż dostosowała się gdy to ta druga podyktowała warunki tego numerku pod ścianą. I sądząc po jej żywiołowej reakcji całego ciała musiało jej to przypaść do gustu.

- No to tak, jak to tak ma wyglądać na górze po oczepinach to przyjdę. - uśmiechu po ciemku nie widziała ale dało się go usłyszeć po głosie. Teraz już czarnulka zaczynała łapać oddech i mówiła bardziej przytomnym głosem.

- A co bym chciała… No nie wiem co mogę… Ale lubię tam na dole. Ustami. I z przodu i z tyłu. No ale rzadko mi się ktoś trafia co tak mi robi. A ty? Jak lubisz? I on? Co on lubi? - zapytała odgarniając włosy i biorąc głębszy oddech. Zdradzała jednak zaciekawienie swoimi przyszłymi partnerami do zabawy na dzisiejszą noc.

- Ja lubię rożne rzeczy lepiej pokazać niż tłumaczyć. On. Lubi jak się mu dogadza ustami… choć chyba cała nasza trójka najwidoczniej to lubi. Na resztę musisz poczekać do końca wesela, ale zdecydowanie nie będziesz żałować. - Pirora pocałowała Silke w policzek zanim poprawiła sukienkę i powoli spokojnie wróciła na wesele, jakby nic nie zaszło.

Noc; Nordland; Neues Emskrank; sektor centralny; tawerna “Trzy żagle” Wesele

Nadszedł w końcu czas by się niektórzy rozeszli do pokojów. Langę i Pirora życzyli niektórym miłej nocy. Szlachcianka wyłapała Silke i zaprowadziła ją do ich pokoju a Lange miał dołączyć do nich z jakąś złapaną butelka weselnego wina.

Dirk przekazał swojej partnerce klucz do 6-ki aby mogły wejść gdy on mężnie będzie osłaniał tyły ich dobrego imienia i czci. A jak obie panny udały się we dwie na górę to było to przecież o wiele mniej podejrzane niż gdyby robiła to mieszana para nie zaślubiona sobie. Więc znalazły się w pokoju we dwie przed ich partnerem. Pokój jakoś nie zmienił się od południowej wizyty. Averlandka odstrzegła ten elegancki kubrak jaki widocznie służka powiesiła jak należy gdy ją Dirk o to poprosił.

- Ale jestem podekscytowana! - zaśmiała się czarnowłosa rozglądając się po pokoju ale to blondynka najbardziej przykuwała jej uwagę. - Przyznaj się. Ja to też nie jestem twoją pierwszą kobietą prawda? - zapytała obdarzając ją rozognionym spojrzeniem. Podeszła do niej i zarzuciła jej ramiona na szyję obejmując w czułym geście jakby miała zamiar tańczyć jakiś wolny taniec.

- Cóż, mogłam udawać naiwną cnotkę, ale myślę że że za dobrze ci było żeby to kłamstwo przeszło niezauważone. - Pirora uśmiechnęła się i sięgając do swojego upięcia wyjmując parę szpilek a jej ponowne włosy rozlały się po jej plecach. Szlachcianka nie bawiła się już w konwenanse i korzystając z bliskości zainicjowała pocałunek.

- Pomożesz mi zdjąć sukienkę? Samej zejdzie mi długo. - zapytała przymilając się do partnerki. Szybko obie kobiety osiągnęły stan negliżu, który był akceptowalny w ocieplonych miejscach. Blondynka pociągnęła je obie na łóżko przez ich mała przygodę schowku nie musiały martwić się konwenansami tylko od razu przejść do przyjemnych aktywności umilając sobie czas aż zjawi się u nich Lange.

***

- To ja. - usłyszały głos Dirka zza drzwi. Cały czas ktoś tam jeszcze chodził na korytarzu więc dopiero jak zapukał i się odezwał wiadomo było, że to ten na którego czekają. Widocznie uznał, że dał im odpowiednią ilość czasu aby ktoś sobie nie pomyślał, że idzie tutaj bałamucić jakieś niewinne niewiasty.

- Otwarte… - blondynka powiedziała głośniej z pomiędzy nóg Silke. Obie kobiety były w przyjemnym dla oka negliżu wytatuowana kobieta bardziej niż Pirora. Ale to zrozumiałe gdyż ona na nowo obdarzyła ich gościa przyjemnością tym razem ustami.

- O. Już zaczęłyście? Beze mnie? Znowu? - zapytał mężczyzna gdy wszedł do środka i zorientował się w sytuacji. Zamknął za sobą drzwi na klucz po czym stanął przed łóżkiem oceniając prezentowane mu widowisko. Silke rozłożona na plecach pomachała do niego wesoło uśmiechając się przyjaźnie.

- Wybacz. Ale Pirora jest taka kochana i utalentowana, że nie chciałyśmy czekać. Nawet nie wiesz co ona tam potrafi robić! - czarnowłosa wskazała palcem na buszującą między jej udami blondynkę zachwalając jej umiejętności w tej materii.

- A chyba coś mi się obiło o uszy. - blondyn uśmiechnął się i podszedł do łóżka bliżej obserwując z góry te kobieco - kobiece manewry. I sądząc po uśmiechu satysfakcji to chyba podobało mu się to co widzi.

Szlachcianka oderwała usta od Silke zastępując je na chwilę palcami.
- No wiesz kto się spóźnia tego strata. I co będziesz teraz tak stał i się gapił jak cielak na wrota czy może jednak dołączysz. W końcu mamy gościa i wypadałoby ją przyjąć jak należy. - słomianowłosa uśmiechnęła się do mężczyzny i zaczęła powoli iść językiem po ciele wytatuowanej kobiety kąsając skórę jej brzucha, piersi, szyi…

- No skoro nie możecie się beze mnie obyć i tak ładnie zapraszacie… - Dirk przybrał minę i ton jakby może i miał inne plany na tą noc no ale przecież nie zwykł zostawiać ślicznotek w potrzebie jak jeszcze go tak ładnie wzywały do siebie. Silke zaś okazała się bardzo podatna na te wszelkie pieszczoty i palcami i ustami. Oddychała coraz szybciej zdradzając oznaki rosnącego podniecenia. A i ciało miała jędrne, zdrowe i gibkie aż było przyjemnie je zwiedzać.

- Tak, tak, chodź do nas, chodź. - czarnowłosa wysapała zapraszając go słowem i gestem. Mężczyzna bowiem całkiem chętnie oglądał to atrakcyjne widowisko jakie mu serwowały. Jednak w końcu wolał przejść do czegoś więcej bo zaczął rozpinać swoją barwną koszulę, szybko rzucił ją na krzesło po czym zaległ na łóżku obok ich czarnowłosego gościa całując ją w usta i sycąc dłonie jej piersiami.

- Och, musisz koniecznie go przekonać by ci pokazał że jego mielenie ozorem trzy po trzy przydaje mu się jak użyje go do przyjemniejszych dla nas rzeczy. - Skomentowała blondynka wracając w dół ciała Silke.

- Tak? No a może najpierw ty nam coś pokażesz co? - Dirk już całkiem nieźle się dopasował do góry wytatuowanej kobiety. Podobnie jak blondynka do jej dołu. Czarnowłosa wzięta tak w dwa ognie dyszała i wiła się od nadmiaru emocji. Wreszcie Lange oderwał się od niej i zabrał się za rozpinanie i zdejmowanie z siebie butów i spodni więc zapowiadało się, że nastąpi bardziej bezpośredni etap tej wspólnej zabawy.

- Mam wam coś pokazać? - wydyszała Silke trochę już mając kłopot z zachowaniem trzeźwości rozmowy.

- Nie wiem czy widziałaś. Ale Pirora ma tam pod spódnicą całkiem ciekawe rzeczy. Z przodu i z tyłu. A mam takie dziwne wrażenie, że będzie ich dzisiaj mocno używać. Zapytaj czy przypadkiem nie potrzebuje pomocy w tym swoim uroczym zakątku. - podpowiedział rozbierający się mężczyzna tonem dobrej rady dla nowicjuszki. Czarnowłosa podniosła głowę aby spojrzeć na blondynkę trochę chyba nie do końca wiedząc czy sobie z niej żartuje czy nie. A jak mogła to poczuć blondynka to była już rozgrzana i rozkręcona na całego.

- Myślę że możemy dotrzeć razem sobie pomóc…- szlachcianka powiedziała i przerwała by zdjąć resztę ubrań jakie na sobie miala, frywolnie rzuciła je w stronę Lange. Ignorując go by zrobić z niego chwilowego obserwatora. Kobiety zmieniły pozycje gdzie Silke była na górze a Pirora na dole. I teraz obie sprawiały sobie przyjemność równocześnie. Blondynka parę razy zerknęła w stronę legionisty patrząc czy podoba mu się ten erotyczny pokaz.

Sądząc z grymasu twarzy to pokaz mu się podobał. Ale nie uśmiechało mu się być tylko biernym widzem. Więc zrzucić ubrania szlachcianki na podłogę i zająć się samą szlachcianką. I jej wytatuowaną partnerką.

Jak Lange doszedł do tej zabawy to nabrała ona żywiołowości i rumieńców. Wziął sobie do serca podpowiedź Averlandki co do upodobań ich nowej koleżanki i popracował nad nią tak jak mówiła, że lubi. I ładnie się w tym dopasowali jako dawca i biorca tych ustnych pieszczot. Sama Silke też nie była egoistką i zrewanżowała się Pirorze pocałunkami i pieszczotą tych najwrażliwszych miejsc. I tak jak jej z kolei podpowiedział Dirk, zarówno z przodu jak i z tyłu. Łóżko w wynajętym pokoju pracowało bardzo intensywnie od harców trójki kochanków. Dirk uczciwie zajmował się jedną i drugą partnerką, Silke okazała się być kochanką z gorącym temperamentem jaka nie stroniła ani od zabaw z nią ani z nim. I widać było, że taka zabawa sprawia jej ogromną przyjemność. W końcu jak w każdej zabawie nastąpiło przesilenie gdy aktywność w sypialni zaczęła uspokajać się i dogasać. Zapanowała przyjemna błogość i rozleniwienie.

Angestag; przedpołudnie; tawerna “Trzy żagle”

- Całkiem ładna pogoda dzisiaj. To dobra wróżba dla młodych. - powiedziała Silke wskazując na słoneczny poranek widocznie za zaśnieżonymi oknami. Miała rację i co do pogody i tradycyjnej wróżby. Ładnie dzisiaj było. Chociaż właściwie ten poranek to był już dość późny. Tak nawet w połowie drogi do południa. Jednak wesele miała swoje prawa. I spora część gości zeszła się na weselne śniadanie ze swoich pokojów. Lange ze swoimi towarzyszkami też zszedł z pokoju i zasiadł wśród swoich legionistów. Brakowało tylko Borysa ale ten ponoć już wczoraj w nocy wrócił do siebie na kwaterę.

- Nie znam się na tych wszystkich wróżbach, jak siostra wychodziła za mąż w Hochlandzie mieli tam jakież obrządki ale to było parę lat temu i podobno byłam za młoda by się porządnie bawić na weselu. - Pirora skomentowała nadal trochę zmęczona po ostatniej nocy i dzisiejszym poranku. Tego dnia jedynym obowiązkiem było spotkanie się z bracią kultystów. Poza tym miała czas dla siebie i mogła nanieść poprawki na obrazy. Jej wczorajsze upięcie zastąpione było dzisiaj samodzielnie zrobionym bocznym warkoczem przewiązanym wstążką. Jadła powoli ciepłą pieczeń i popijała winem.
- Jakie plany na dziś? - Zapytała Lange podstawiając mu swój kubek kiedy ten dolewał sobie porcje z antałka.

- Cisza, spokój, sielanka, kontemplowanie uroków przyrody i takie tam. A ty? - długowłosy blondyn nalał wina swojej blond partnerce, potem czarnowłosej a na końcu obsłużył sam siebie. Śniadanie z oczywistych względów było mniej oficjalne niż wczorajsza biesiada, zwłaszcza jej początek. Dzisiaj większość biesiadników odczuwała skutki jadła, tańca i trunków.

- Tajne schadzki, knowania, planowanie i tym podobne. - malarka mogła podać nudną wersję jaką on ale postanowiła zabawić się słowem i jej planami.

- Brzmi jak przepis na orgię. - mruknął Dirk gdy chwilę trawił słowa siedzącej obok szlachcianki. Czarnulka po drugiej stronie zaśmiała się cicho rozbawiona takim porównaniem.

- A Ilsa będzie na tych schadzkach? - zapytał zerkając na Pirorę leniwym wzrokiem.

- Mhmmm, czyżbyś jeszcze się mną nie znudził i chciał tutaj na jakieś nieprzyzwoite rozgrywki trwające parę dni? - Pirora odpowiedziała równie cicho, a dalszą część zdania musiała pochylić się mu powiedzieć bardziej konspiracyjne do ucha. - Bardzo dobry pomysł ale chyba lepiej mieć cały budynek dla siebie w takim celu.

- Wystarczy pokój. Albo dwa. - odparł równie konfidencjonalnym tonem jakby zdradzał jej przepis na udaną orgię. - A kilka dni z tą samą kobietą? No faktycznie można się znudzić. Współczuję jeśli to ci się przytrafiło. - odpowiedział głośniej na to pytanie jakie i ona przed chwilą zadała na głos. Popatrzył współczująco na nią jak na ofiarę jakiejś strasznej wpadki towarzyskiej.

- Ach to ty myślisz o takiej małej zabawie a nie porządnej zabawie No dobrze rozumiem że tacy nowicjusze zaczynają od małych kroczków. - Blondynka wróciła do konspiracyjnego tonu. - Ach no cóż skoro to takie straszne to faktycznie nie będę się domagać być mnie odeskortował do mojej tawerny jak porządny człowiek.

Po śniadaniu i pożegnaniu się z gośćmi, Lange faktycznie odwiózł ją do jej tawerny ona odwdzięczyła się mu robiąc z niego w czasie jazdy swojego “spowiednika”. I wyraziła chęć tej wspólnej kąpieli za parę dni. Po powrocie do tawerny umyła się sama Irina doprowadziła ją do przeciętnego wyglądu na wieczór z jej braćmi.

Rozmowa Pirory ze Starszym

- Kamienica idzie powoli, czekam na odezwę z ratusza o ostatecznych kosztach. W tym czasie próbuje szantażem zabezpieczyć dwie wpłaty co by mnie to nie zrujnowało finansowo. Niestety panowie nie są skłonni do współpracy więc chyba poświęcę jednego by drugi się zdecydował przy okazji zamieszanie w mieście będzie. No może nie tak duże jak kiedy wieszczka z więzienia zniknie. Choć jeśli bym te z listami miłosnymi ujawniła to kto wie czy wcześniej nie było by w mieście morderstwa w afekcie. - Pirora zaproponowała starszemu rozrywkę na arenie miasta.

- Co do naszym wyższych sfer testuje wody. Kamila zaproponowała mi że porozmawia z ojcem czy by mnie nie wsparł w dostaniu tej kamienicy. Wprawdzie koleżanki w tych kobietach mam ale to ich mężowie, bracia i ojcowie rządzą ich majątkami. Skorumpowanie kobiet to tylko szczebel w drabinie do celu jak sam wiesz. A w tamtych sferach zostanie odszczepieńcem jest bardzo proste co na przykładzie Versany widzimy, wystarczy za bardzo pociągnąć czy pchnąć i już posłuch traci. - Pirora wolała ostrożnie rozgrywać sprawy na salonach. - Chwilowo sprawdzałam jak rodziny moich koleżanek dbają o swoje domki szlachecki poza granicami miasta, jakby “Czarny kogut” okazał się niewystarczający i trzeba było za miastem ją skryć. Liczmy że do tego nie dojdzie ale dobrze mieć opcje.

- Ach syreny gorący temat ostatnio, przewinęła mi się kobieta co wygrała w karty ostatnio taką figurę na weselu. Miałam okazję ją skosztować, z moim oficerem czerwonych Legionów. -. Pirora wspomniała o Silke i zasłyszanej opowieści o figurce.

- Figurka? Figurka syreny? Masz ją może w posiadaniu? - Starszy wydawał się bardziej zainteresowany samą figurką niż jej właścicielką.

- Zaś co do twoich działań w towarzystwie… Jak mówiłem, ja rozumiem, że tu cudów nie będzie w jeden dzień czy tydzień. Ale trudno zabrać kogoś na korumpującą wycieczkę jeśli się nie zrobi pierwszego kroku. A potem kolejnego. Versana niestety okazała się za mało zręczna na tych salonach. Zwłaszcza ta sprawa z tym nieszczęsnym polowaniem z van Hansen. - mistrz pokręcił głową i jakby dosłownie załamał dłonie, że ta ostatnia wpadka towarzyska ich koleżanki pechowo przytrafiła jej się przy jednej z najważniejszych dam w tym mieście. To jak kamień chlupnął to i kręgi daleko się rozeszły.

- Z tego powodu właśnie miej baczenie. Z tym waszym kuzynostwem to był mocno niefortunny pomysł. Nie ustalałyście tego ze mną. Bo bym wam z miejsca odradził. Teraz zaś to jest niewygodna nić która plącze ci ruchy. Spróbuj się z tego jakoś wyplątać o ile dasz radę. - westchnął i wznowił marsz chociaż kręcił głową jakby przyszło mu przymierzyć za ciasne ubranie.

- Z tymi domkami poza miastem to tak, dobrze wiedzieć o czymś takim. Może nam się przydać. Dobry pomysł. - pochwalił idącą obok blondynkę za tą inicjatywę.

- A z tym szantażem to o kogo właściwie chodzi? - zapytał wracając do początkowego wątku o jakim rozmawiali.

- Nie mam jej w posiadaniu ale myślę że mogę ją zdobyć. Mam inną figurkę jaka kupiłam swego czasu podczas urządzania mojej piwnicy tortur. - Pirora powiedziała o figurkach syreny.

- Co do towarzystwa, z tego co słysze od braci to van Hansen bylaby bliższa ideom Silnego i Egona, niż moim i Versany. No i bliżej znajdzie zainteresowania Egonem i polowaniami niż mną i sztuką. Choć jest jedna nowa osoba na deskach tego teatru. Jest jakąś szlachcianką która normalnie mieszka za miastem ale wyraża chęć do opuszczenia swojego klasztornego życia. Myślę że mogę nad tym popracować. - powiedziała Starszemu.

- Nie było czasu i Versana dała się ponieść. Teraz widzę że chciała przypiąć się do mojej pozycji. Cóż nie pierwszy raz niżej urodzeni i spokrewnieni będą naturalnie pomijani wśród szlachty jak niechciana sukienka. Na razie Versana nie jest całkowicie przypinana do mojej osoby. - szlachcianka stwierdziła, że jest w stanie poradzić sobie z Versaną.

- Ten Grubson ma romans z bretońską szlachcianką, żoną kapitana. Było by bardzo niefortunne dla niego gdyby mości kapitan się o tym dowiedział. Dodatkowo ten sam człowiek planuje pewne machlojki w gildii kupieckiej. Pomaga mi pewna złodziejka by zorganizować wymianę dowody czyli listy za pieniądze. - Pirora wyjaśniła o jej sprawach starszemu a także powiedziała jakie nazwiska i kwoty się z tym wiążą.

- Ah, tak, ah tak… - głowa z maską kiwała się z góry na dół gdy jej właściciel słuchał co idąca obok blondynka ma do powiedzenia o tych sprawach jakie ich interesowały. Potem zastanawiał się jeszcze chwilę. Zatrzymał się po raz kolejny przed jedną z burt i trawił coś w myślach.

- To, że jakiś kupiec coś mataczy i chce załatwić coś niekoniecznie oficjalnie i legalnie to nic nowego. Jakby wziąć ich pod lupę to pewnie mało który by wyszedł z takiego sprawdzania bez skazy. No ale romans z mężatą szlachcianką… - podzielił się swoimi wątpliwościami. O ile machlojki Grubsona nie zrobiły na nim większego wrażenia to już romans z mężatką z wyższego od siebie stanu chyba go zaciekawił.

- Ciekawy z niego musi być osobnik. Zwłaszcza, że jak słyszałem od dziewczyn to do aparycji amanta wiele mu brakuje. A tu proszę. Jaki skoczny i obrotny. - przyznał jakby go to rozbawiło a może i zrobiło wrażenie. - Tak, to musi mieć wysoką stawkę. Ona też. Właściwie to cała trójka. No ale jak nie dał się tak łatwo zastraszyć i zaszantażować no to musi to być nietuzinkowy człowiek. A tej trójce dobrze by było przyjrzeć się dokładniej. - pokiwał głową dając znać, że ta sprawa go nawet zaciekawiła.

- Natomiast z tymi twoimi szlachciankami no cóż, moje dziecko. Ja nie mówię, że masz zaraz się zaprzyjaźniać z tą czy tamtą. Ale z samego skakania z kwiatka na kwiatek to raczej nie będzie żadnego efektu ani pożytku. Ty sama, osobiście możesz mieć jeszcze satysfakcję czy radość no ale co dla nas z tego skapnie? No właśnie. Nic. Może cień satysfakcji, że ktoś od nas tak sobie śmiało poczyna. Ale efekt będzie dopiero jak ktoś z nich da się przekonwertować na kogoś z nas. Mówiłaś mi o Kamili, o Froyi, o Nije, teraz o jakiejś nowej. No dobrze, wszystko dobrze moje dziecko. Ale czas się wziąć do tej korupcyjnej roboty. Każdy z nas ma swoją pulę znajomych no ale na tak wysokich kręgach towarzyskich to jesteś naszym okiem, uchem i ręką. Wybierz sobie którąś z nich za cel i postaraj się go zrealizować. - poradził tonem mentora który stara się nakierować uczennicę na podążanie określoną drogą. Nawet jak nie mógł być tuż za jej plecami i podpowiadać każdego kroku to chociaż starał się wskazać pożądane zachowania.

- Zaś co do Froyi owszem, ma opinię, że lepiej jakby urodziła się chłopcem. Ale zwróć uwagę, że jednak Łasicy udało jej się towarzyszyć w karesach z nią. Nawet z jakąś osobą towarzyszącą. Więc myślę, że to nie jest całkiem niedostępny dla ciebie teren. Chociaż tutaj przyznaje znów to wasze nieszczęsne kuzynostwo między tobą a Versaną może rzutować na twój odbiór przez Froyę. Zaś nawet jeśli jest bliższa sercem do Silnego czy Egona no to oni nie mają do niej dostępu takiego jaki ty możesz mieć. Być może Łasica jakby wróciła na jej służbę ale na razie to nie jest takie pewne. Póki jest w kazamatach to nie ma na co liczyć. - wrócił do blondwłosej szlachcianki znanej ze swojej ekscentrycznych upodobań jakie nie odbierały jej tytułu jednej z najbardziej pożądanych partii do zamążpójścia.

- A tą figurkę jeśli masz jakąś albo możesz zdobyć w miarę lekko to bym był zobowiązany za jej dostarczenie. Coś musi być na rzeczy, że w całym mieście zapanowała moda na syreny. To nie może być przypadek. Zwłaszcza, że wydają się na to podatni ludzie o wielkich namiętnościach. A nie tacy jak Egon czy Silny. - dorzucił jeszcze życzenie na temat owej alabastrowej figurki półryby jaką widziała szlachcianka.

- Tworzenie ogrodu polega na pielęgnowaniu wszystkich kwiatów a nie tylko jednego. A moje być może “niezdecydowanie” ma u podstawy samą ostrożność. W końcu najgorzej byłoby gdyby wybrany przeze mnie cel pierwsze co zrobił poleciał do łowców. Froya była by mną zainteresowana jakbym była dziką Amazonką. Musiałbym ją lepiej poznać by wybrać najlepszą ścieżkę do jej wewnętrznego kręgu. Choć ze wszystkich poznanych na razie osób byłaby najcenniejszym - Pirora wyjaśniła Starszemu jej ostrożność i wybredność w puszczaniu kogokolwiek w progi korupcji.

- Figurkę zdobędę na kolejny zbiór chyba że Starszy życzy sobie wcześniej. - szlachcianka przeszła do tematu syreny i figurki. - Choć jeśli Joachim ją zabije to moda przejdzie szybko.

- Co do moich szantażowanych… cóż na pewno robię to bardziej dla siebie, i myślę że jednego będę musiała poświęcić na arenie społecznego ostracyzmu by drugi otworzył sakiewki. - blondynka powiedziała Starszemu. - trochę szkoda ale czasem motywacja jest potrzebna.

- Nie wiem co dokładnie im napisałaś w listach. Ale sugeruję być konsekwentnym. Niemniej ten Grubson wydaje mi się interesującym osobnikiem. Taki rzutki, i obrotny, owinął sobie wokół palca młodszą, bogatszą i ładniejszą szlachciankę. Tak, to musi być nietuzinkowy człowiek, warto mieć na niego oko i zapoznać się z nim bliżej. No ja niestety jak widzisz jestem w tej chwili zajęty czym innym. - Starszy był gotów zakończyć temat obrotnego kupca zostawiając go w rękach averlandzkiej szlachcianki. Wydawał się być nim zainteresowany ale uwagę wciąż przykuwały mu głównie sprawy związane z wyrocznią i kazamatami.

- Z figurką syreny nie ma pośpiechu. W przyszły tydzień też może być. Chociaż gdyby nie sprawiło ci kłopotu podesłać jakąś tutaj to też by było dobrze. Jestem jej ciekaw. Czy to tylko taka zwykła figurka. Czy nie. - powiedział dając znać, że temat figurki chociaż interesujący to jednak nie na tyle pilny aby sobie głowę nim zawracać.

- Zaś z tą syreną to chyba moglibyście połączyć siły. Albo chociaż się uzupełniać. Trudno mi zawyrokować o co może chodzić z tą wodną istotą. Poza tym, że mam przeczucie, że to nie przypadek. Poza tym jak pewnie wiesz większość z nas jest jakoś zaabsorbowana sprawą kazamatów więc niewielu z nas zostaje do innych zadań. - podpowiedział jakie widzi rozwiązanie w syreniej sprawie skoro oboje młodszych kultystów przejawia takie lub inne zainteresowanie.

- Sprawę kontaktów czy z panną van Hansen czy innymi damami z towarzystwa zostawiam tobie. Za każdym razem to indywidualna sprawa i trzeba postępować ostrożnie i z wyczuciem. Ale nie ma co inwestować w projekt jaki nie rokuje powodzenia. Jak z zapraszaniem na schadzkę. Trzeba w końcu kogoś zaprosić. I zobaczyć co się stanie. Czy uda się zrobić kolejny krok. Od samego spotykania się na herbatkach czy mijania na ulicy i wymieniania uprzejmości trudno jest przejść do kolejnego kroku. Oczywiście nie dziś czy jutro. Niekoniecznie za tydzień czy dwa. No ale moje dziecko ile już jesteś z nami? Z miesiąc? Po miesiącu wypada mieć chociaż zarys. Jakieś wytypowane typy do dalszej selekcji. Czy masz może jakiś pomysł co by można zrobić w tej sprawie jako następny krok? Tak powiedzmy do naszego następnego spotkania za tydzień? W końcu znasz najlepiej siebie i swoje relacje z tymi szlachciankami. - Starszy wrócił do sprawy korupcyjnej działalności w wyższych kręgach do jakich z nich wszystkich kultystów Pirora wydawała się mieć najswobodniejszy dostęp. I starał się jakoś ją nakierować na zrobienie kolejnego kroku. Choćby małego i takiego jaki sama by mogła sobie wybrać.

- Zrobię co będę mogła. - Pirora nie miała więcej co dodać. Zrozumiała że powinna zacząć kuszenie ale wiedziała też, że będzie musiała wrócić do lekcji szermierki z Jamesem, bo sztuką raczej nie zainteresuje jej tak bardzo. Choć nie uśmiechało się jej to James był bardzo nie wybaczającym nauczycielem, po poczatkach jego nauczania ciało szlachcianki zawsze było pokryte siniakami i bruzdami. James niby wydawał się dobrze ułożonym dżentelmenem ale miał też mroczną, złośliwa i okrutną stronę.

- Dobrze dziecko, zostawiam to tobie. Bynajmniej nie namawiam do pochopnego działania. Ale jednak jakieś działania czas najwyższy zacząć. Każdy z nas ma nietuzinkowe umiejętności i znajomości, swoją niszę w jakiej może działać na korzyść pozostałych z nas. Czas pomyśleć nad własną niszą moja droga i o tym jak mogłabyś działać na naszą korzyść. Oczywiście gdybyś potrzebowała w czymś pomocy, czy w małej sprawie czy dużej, możesz się zwrócić do nas. Do mnie, do Karlika, pozostali też ci pewnie chętnie pomogą. Chociaż akurat na dniach to jak widzisz szykuje się finał kazamatowej sprawy co może nas dość mocno absorbować. - Starszy pokiwał głową i widząc, że podopieczna nie ma ochoty kontynuować tej rozmowy dodał krótkie jej podsumowanie i też był gotów ją zakończyć.

Egon, jak zawsze, był w kazamatach, ćwicząc swoją cierpliwość ze swoimi kompanami.

- Właściwie to gdzie wy chodzicie się pruć z Katią? Może byś tak pomyślał o kolegach co? Z niej taka obrotna i rozrywkowa dziewczyna. Chyba się jakoś podzielimy i dogadamy nie?
- Chcesz, to powiem jej, żeby dzisiaj z tobą szła - rzekł Egon. - Gdzie my chodzimy? A różnie. Nie za daleko, przecież w robocie muszę być. Ona zawsze mnie zabiera parę korytarzy dalej. Raz dwa, i zrobione.

Egon czuł, że musi zmienić temat z “gdzie dokładnie to jest” na “czy chcesz się dzisiaj zabrać Katją”, jeśli miał uratować skórę. Kolejnej wpadki nie mógł zaliczyć.

- Ej, to co, mam jej powiedzieć, że dzisiaj z nią jesteś? - rzekł wojownik.

Rolf jednak dopytywał o sprawę z nożem, na co Egon odpowiedział:

- Szczerze? Chciałem się wykazać w robocie i wam zaimponować, że niby coś tam widziałem - wzruszył ramionami. - Ale w sumie źle nie wyszło, będzie popijawa sielna, co nie? - Egon ponownie zmienił temat z noża na picie.

- Chciałeś nam zaimponować i się wykazać? Skitraniem info, że któryś z tych durniów ma skitrany kosior? - Rolf prychnął z niedowierzaniem jakby właśnie nie mógł uwierzyć w coś tak durnego. I wwiercał się w oczy brodacza intensywnym spojrzeniem. Spojrzał jeszcze po obu towarzyszach a ci pokręcili głowami na znak, że dawno nie słyszeli czegoś równie durnego. Ale chyba ostatecznie mogli w to uwierzyć bo w końcu grubas machnął na to ręką.

- No to masz nauczkę aby nas nie robić w wała. Jedziemy na tym samym wózku. Nie ma miejsca na jakieś pokątne numery. Masz jakiś przekręt czy co to masz nam powiedzieć. Bo potem wszyscy w tym i tak siedzimy. Wiesz co by było jakby wyszło, że to prawda z tym kosiorem? Że siedzi u nas jakiś gnojek tydzień czy dwa i my sobie przegapiamy, że ma skitrany jakiś kosior? No stary by nam się dobrał do dupy. Wszystkim. Ale najwięcej tobie. - Rolf mówił szybko jakby chciał uczulić nowego, że to akurat nie jest powód do żartów i wszyscy traktują to poważnie. Marcel i Stephan też pokiwali twierdząco głowami, że taki numer to mógłby ściągnąć kłopoty na nich wszystkich.

- No. Ale dostałeś za swoje. Dupę wymroziłeś. Jutro postawisz parę kolejek to będziemy kwita. Ale nie rób takich durnych numerów wiecej bo się naprawdę pogniewamy. - rzekł Rolf jakby na zgodę i kończąc ten temat.

- A to możesz mi załatwić numerek z Katią? No to dawaj. Po obiedzie mogę ją bzyknąć tu czy tam. Nie powinna chyba nagle robić fochów, że ją głowa boli. - skoro szef wartowni skończył jeden temat to Stephen wrócił do tego jaki interesował go osobiście. A poznaniem rudowłosej kucharki był widocznie żywo zainteresowany.

- Dobra, dam jej znać - rzekł Egon. - Ale czy będzie chciała, jej sprawa. Wiesz, jakie są baby. Pogadam z nią - rzekł Egon, w istocie zamierzając wkrótce pogadać z Łasicą.

Cytat:

Mecha 79 Blefowanie przed Rolfem i strażnikami Egon (OGŁ/2) 18+10=28; Rolf (INT) 35; rzut: 30; 50+28=78-35=43; 43-30=13 > ma.suk = no może i jest tak jak mówisz (są wątpliwości no ale może być)

* * *

Na stołówce

Stołówka była taka, jak zawsze: w miarę ciepło, które dawały z siebie parujące gary i znudzone gęby strażników wymieniających między sobą plotki. Ot, nic ciekawego.

Egon, spotkawszy się z Łasicą (teraz oczywiście odgrywającą swoją rolę przygłupiej dziewuchy z kazamatów), podszedł i rzekł do niej:

- Stephen chce spotkać się z tobą dzisiaj. Co zrobisz, twoja sprawa. Chcesz, to spław.

- Spotkać? Po co? - Łasica w skórze Katii zdziwiła się tym z czym przychodził brodaty wielkolud w skórze strażnika. Skorzystała z okazji na chwilę rozmowy gdy nakładała mu porcji do miski.

- A jak myślisz, co robisz tu poza robotą? - rzekł Egon. - Nie chcesz z nim, powiedz mu, żeby spadał albo coś - Egon wzruszył ramionami.

- A masz coś z nim do ugrania na takim spotkaniu? Mam go zająć na jakiś czas czy co? - koleżanka ze zbory pokiwała swoją rudą głową ale chciała jeszcze wiedzieć parę rzeczy zanim podjęła decyzję.

- Moglibyśmy przez niego wyłapać, gdzie jest magazyn z laską wieszczki - odparł Egon. - Coś za coś, ja załatwiam z tobą, on mi gada, gdzie trzymają rzeczy zarekwirowane. Niby z ciekawości. Co, nie odpowie? Jak dobry kolega i tak dalej, to odpowie.

- Dobra, pogadam z nim i zobaczymy. - odparła koleżanka po chwili zastanowienia. Nałożyła koledze ostatnią łychę i dała mu znać aby zwolnił miejsce dla następnego w kolejce.

* * *

Rozmowa ze starszym

Egon wysłuchał wzmiankę zamaskowanego człowieka o Ulrichu Vogelu.

- Jak Ulrich będzie rozrabiał, to dostanie po łbie i siedzi dalej w lochu - skwitował sprawę wojownik kwestię, czy Vogel będzie mógł podążać planem. - Natomiast co do tego, żeby jakoś urządzić mu sprawę po kazamatach, pogadam z Vasilijem. Ale wydaje mi się, że jeśli zdołamy przeszmuglować go poza bramy miasta i zapewnić jakieś tymczasowe miejsce, gdzie zatrzyma się, to powinno wystarczyć.

Egon stwierdził, że w przypadku Vogela nawet wystarczyłaby jakaś chata w lesie. Pozwoliłoby to staremu staremu rozbójnikowi otrząsnąć się i zaplanować dalej sprawę.

- Sprawa z kosturem nie jest prosta dla mnie. Ostatnio zawaliłem, próbując wybadać sprawę, gdzie trzyma się zarekwirowane rzeczy i poszło mi źle, coś podejrzewają. Gram głupiego, ale nie mogę zarobić kolejnej wpadki, bo mnie wywalą.

- Już prędzej chyba mógłbym się podpytać jakiegoś sprzątacza, znam jednego, Nie chciałbym jednak pytać się strażników, od ostatniego czasu. Nie jestem pewien, jak naprowadzić rozmowę tak, żeby nie wzbudzić podejrzeń.

- W zasadzie, z tego względu, że zawaliłem z podpytaniem, muszę ponieść koszta i postawić tym ciurom flaszkę i cóż tam jeszcze sobie zażyczą pojutrze. Otwiera to jednak pewną okazję - tu Egon zamyślił się. - Czy Sebastian albo Strupas mają jakąś wolno działającą truciznę? Moglibyśmy nalać do bimbru jakiegoś wolno działającego specyfiku. Tam będzie pić i jeść sporo ludzi, co, jeśli moglibyśmy ich wyłączyć z gry do czasu, kiedy będzie dzień, kiedy uwalniamy wieszczkę?

- Z tym Vogelem im szybciej się go pozbędziemy i im mniej o nas będzie wiedział tym lepiej. Odstawienie za bramę jak najbardziej wchodzi w grę. Nie musi wiedzieć po co nam wieszczka i dokąd ją zabieramy. - lider zboru przytaknął takiej propozycji na pozbycie się uwięzionego mięśniaka i wydawał się z niej zadowolony. Nie chciał go wtajemniczać w nic poza niezbędne do samej ucieczki minimum. Poza tym traktował go jak balast i potencjalne zagrożenie.

- A z tym zachowaniem to będzie na twoich barkach. Jak zacznie robić kłopoty to zostaw go albo się pozbądź. Podstawowy cel się nie zmienia, priorytetem jest wydostanie wyroczni i nic nie może zagrozić temu celowi. - ostatecznie chyba był gotów zawierzyć ocenie dość nowego w zgromadzeniu kultysty ale jeszcze raz podkreślił jakie ma priorytety na tą akcję.

- A z tym kosturem… - zadumał się, zrobił w tył zwrot przy burcie i ruszył spacerem ku przeciwnej. Przeszedł w milczeniu kilka kroków i zatrzymał się przy kolejnej burcie. Westchnął, odwrócił ponownie ale nie ruszał się z miejsca.

- Coś podejrzewają mówisz. No niedobrze, niedobrze. Niedobrze jeśli wzbudzisz ich czujność tuż przed akcją. Łasica mi mówiła o tym nożu. No nie wyszło to zbyt dobrze. - przyznał mistrz wciąż zastanawiając się nad tymi niespodziewanymi komplikacjami.

- Sprzątacz mówisz? No możesz spróbować. Chociaż nie wiem czy on sprząta jakiś magazyn z zarekwirowanymi fantami. No ale może coś wie. Zapytać możesz. Tylko mam nadzieję, że nie rozpowie po całych lochach o czym z tobą gadał. Dopilnuj tego. Ale takie rzeczy to raczej strażnicy wiedzą. W końcu oni zabierają fanty skazańcom nim ich wrzucą do celi. Może jeszcze ktoś z biura. Pewnie ci z inkwizycji też skoro tam urządzają przesłuchania heretyków. Ale najbardziej to pewnie wiedzą strażnicy. - przetrawił w głowie tą propozycję ze sprzątaczem i uznał, że można spróbować z tym sprzątaczem o jakim mówił Egon. Ale za najpewniejsze źródło takiej informacji uważał strażników.

- Będziesz musiał ich wyczuć podczas rozmowy. Jak się nadarzy okazja zapytaj. Albo ci powiedzą albo nie. Jak powiedzą no to będziesz wiedział, jak nie to nie. Będzie można jeszcze coś innego wymyślić. Ale jak widzisz czasu zostało mało to nie ma co zwklekać. - Starszy wzruszył w końcu ramionami. Skoro młodszy kultysta sam miał prowadzić tą rozmowę to trochę trudno mu było z wyprzedzeniem podpowiedzieć jakieś rozwiązanie. Ale czasu rzeczywiście zostało mało jeśli już w Marktag mieliby rzeczywiście podjąć tą próbę ucieczki.

- I chcesz ich potruć? No tak, można spróbować. Chociaż jak będziecie biesiadować we czterech, i tylko ty będziesz cały i zdrowy to może to się wydać dziwne. Zwłaszcza jak mówisz, że mogą mieć wobec ciebie jakieś podejrzenia. I jak za bardzo ich rozłoży to nie przyjdą do roboty. Wtedy pewnie po prostu dostaniesz jakieś zastępstwo z innej straży albo zmiany. Ja bym tak zrobił jakbym mi nagle paru ludzi zabrakło a miałbym tak liczną załogę. Wysłałbym zastępstwo. - lider w masce wznowił marsz gdy zaczął mówić o kolejnym temacie dotyczącym przygotowań do ucieczki. A, że załoga nawet licząc tylko strażników jest liczna to Egon wiedział aż za dobrze. Kazamatowa stołówka co posiłek zapełniała się ciżbą z których zdecydowana większość to byli strażnicy. Pod tym względem czwórka Rolfa stanowiła tylko jej drobną część. Z takiej masy znaleźć dwie czy trzy osoby na zastępstwo nie powinno być zbyt trudne.

- Może i tak - Egon kombinował. - Ale chyba nie zaszkodzi? Jak dopiero parę dni potem, to przecież nie domyślą się tak łatwo. W Neues Emskrank podłe żarcie jest przecież. A paru strażników wyjętych z akcji to zawsze jakaś zaleta, nawet niewielka. Mmm… Sam nie wiem. Może to zły pomysł i chyba nie ma sensu ich truć.

- Może udałoby się naprowadzić strażników i pokazać nam, gdzie takie przedmioty się składuje, jeśli by coś takiego się znalazło w kazamatach - rzekł Egon. - Łasica mogłaby przemycić jakiś przedmiot do kazamatów, a potem zrobić scenę, że coś niebezpiecznego znalazła. Może by wtedy to zamknęli w tym składzie z laską? Pytanie z mojej strony wprost odpada, nie chcę się złapać drugi raz i nie mam tak gadanego, jak Łasica, żeby się wykręcić.

- Jest także i druga sprawa, o której chciałbym rzec coś. Pracuję w kanałach nad poszerzeniem zejścia do kazamatów. Teraz, skoro wiemy, że jest taka droga, to kiedy skończę robotę, to do kazamatów będzie się mógł wślizgnąć Silny, Kornas i reszta ludzi do obstawy. Jeśli będzie tak, że będziemy musieli walczyć, to włączą się sami do walki. Przydałby mi się ktoś, na przykład Strupas, żeby mi pomógł poszerzyć to wejście, bo trochę roboty mi zostało. A czas leci.

- Zatrucie jest mało prawdopodobne. Wszyscy jecie w kazamatach to wszyscy byście się pochorowali. A wieczorem jak was będzie we czterech no i tylko ty wyjdziesz z tego cało… No nie wiem… No może by to łyknęli… - Starszy wahał się i miał wątpliwości czy wszystko poszłoby po myśli Egona. Zdawał się raczej oczekiwać, że coś się posypie w tym planie.

- Łasicy zaś wolałbym w to nie mieszać. Jest niezbędna do otwierania tych wszystkich zamkniętych drzwi. I musi być poza wszelkimi podejrzeniami jak przyjdzie się zabawić z wartownią aby móc ich pospać. - maska wolno pokręciła się na boki dając znać, że koleżanki wolałby w to nie mieszać.

- I nie bardzo widzę sens robić sobie pod górkę. Po prostu ich zapytaj o to. Tak z ciekawości czy co. - maska z otworami na oczy spojrzała w stronę masywniejszego z rozmówców.

- Z poszerzaniem odpływu daj sobie spokój. Strupas to dokończy. Jak on przejdzie to ty raczej też. - machnął dłonią na znak, że tutaj brodacz nie musi się kłopotać bo kolega może go wyręczyć. A i tak było tam tak ciasno, że na raz mogła tam wleźć i pracować tylko jedna osoba.

- Silny jest naszym najlepszym woźnicą. Dlatego będzie czekał przy wozie. Kornas nie wiadomo czy dojdzie do siebie do Marktag. Norma to samo. Na razie ich stan jest ciężki i od paru dni nie bardzo się poprawia. Ten stwór miał brudne pazury a i pewnie te taplanie się w kanałach też nie pomogło na czystość ran. Zaś waszym celem nie jest walka. Tylko uśpienie strażników i wydostanie z celi wyroczni. A potem myk do przygotowanej dziury. - mistrz pokręcił głową na znak, że nie bardzo widzi mu się wysyłanie kogoś jeszcze do kazamat. Zwłaszcza, że i tak mieli dość mocno rozczłonkowane siły po całym mieście. Od wnętrza kazamat po “Koguta” gdzie była meta.

- Dobra, spytam się ”tak po prostu” - rzekł Egon. - Może nawet dokręcę, że ta fucha z nożem to była dlatego, że właśnie taki ciekawy byłem i dlatego spaprałem.

Egon zakończył rozmyślania tymi słowami.

- Świetnie, w takim razie ustalone. Pora więc wziąć się za zrobienie tego naszego planu.

- Lepiej do tego noża nie wracaj. Bo się mogą zacząć zastanawiać po co tak drążysz ten temat. Tam powinno być coś co cię jako strażnika w ogóle nie powinno obchodzić. Więc jak się tak dopytujesz to pewnie masz jakiś powód. - odpowiedział Starszy tonem dobrej rady. Chociaż nie brzmiało jakby był gotów się przy tym upierać i mógł to zostawić wykonawcy owego detalu.

Egon siedział razem z innymi na zborze, jadł i pił i rozmawiał. Wreszcie, rzekł:

- Plan w kazamatach powoli dochodzi do swojego zakończenia. Jutro będę siedział ze strażnikami w “Trzech Gwoździach”. Niech no kto rzeknie z mistrzów, co na warzeniu trucizn się znają, czy macie jakiś specyfik, co działa wolno. Jeśli byśmy mogli wytruć ich, to parunastu stróżów nie będzie strażnikowało w dzień wyzwolenia wieszczki.

- No może coś by i było. Ale wolno to znaczy ile? Parę godzin, parę dni zanim się objawi? - skoro nie było z nimi Sebastiana to garbus siedzący przy końcu stołu się poczuł wywołany do odpowiedzi. Ale chciał znać parę szczegółów nim da końcową odpowiedź.

- Parę dni, żeby podejrzeń żadnych nie było - rzekł Egon. - Najlepiej na sam dzień, jak uwalniamy wieszczkę, ale nie wiem, czy umiecie takie cuda z tymi waszymi śmierdzidłami wyprawiać, żeby raziły dokładnie w dzień i godzinę - odparł Egon.

- Mówiąc o tym że nasz niszowy kolega przyprowadził kogoś ze sobą mówimy o tej mutantce z kozimi nogami o której już plotki po mieście krążą? Pytam bo wczoraj na weselu słyszałam taka opowieść. I się zastanawiam czy to ta sama czy może inna. - Pirora zwróciła się propo zasłyszanej rozmowy i szukała potwierdzenia.

- To nie tak działa. Albo coś zwala dość szybko albo nie zwala. Przynajmniej jak mowa o czymś co ma działać przez kilka dni. To jak z kacem. Największy jest na drugi dzień rano. A potem słabnie. Do tego każdy ma inną odporność. Jednego weźmie mocno, drugiego słabo a trzeciego wcale. No i im silniejsze stężenie tym mocniejszy efekt ale też i łatwiej wykryć po smaku, zapachu czy kolorze. - garbus chętnie rozgadał się o tym czym się lubił zajmować. Ale nie miał prostej odpowiedzi. Brzmiało jakby było jak niewiele to chociaż kilka zmiennych które mocno mogły modyfikować wynik końcowy.

- Mogę dać ci coś co może złożyć któregoś na drugi dzień, może dwa. Może trzy. Ale do Marktag to pewnie każdy z tego wyjdzie. Zależy jaką ma odporność. Ale te klawisze to stare pijusy to mogą mieć sporą. Aarona zapytaj. No i to coś musiałbyś jakoś podać im aby się nie zorientowali a sam tego nie łyknąć. - żebrak podrapał się machinalnie, wyłuskał jakąś pchłę z zakamarków swoich fałd i bez zastanowienia rozgryzł ją zębami. Aż dał się słyszeć odgłos pękającego pancerzyka. Żuł tak chwilę jakby się zastanawiał czy coś jeszcze ma w tej sprawie do powiedzenia ale chyba nie. Bo zwrócił się do siedzącej na przeciwległym krańcu stołu blondynki.

- Gadają o niej na mieście? Niedobrze. Spanikowała i uciekła jak wjechaliśmy do miasta. Siedziała na pace a ja na koźle to nawet nie miałem jak jej złapać. Niedobrze, że ktoś widział te jej kopyta. Chociaż z drugiej strony dobrze, że więcej nie widział. - garbus zafrapował się tymi wieściami z miasta.

- Poniechajmy zatem tej sprawy z truciem - rzekł Egon, wzruszając ostatecznie ramionami.

- Znaczy ona nadal jest gdzieś sama w mieście? Nie znalazłeś jej? - Pirora trochę zdziwiona tymi wiadomościami.

- W końcu ją znalazłem. I właściwie to tylko problem. Nie ma z nią co zrobić. W ogóle miasta nie zna. Wszystkiemu się dziwi. I chyba myśli, że w mieście to mieszkają same księżniczki. Przynajmniej tyle dobrego, że jak ma kiecę do samej ziemi to wydaje się normalna. Tylko problemów narobiła, wcale jej tu nie chciałem. - garbus pokręcił swoją brzydką głową dając znać, że przybycia odmieńca ani nie planował ani nie jest mu ono na rękę.

- Inna jest też rzecz do zrobienia - zauważył Egon. - Cichy, rzeknij no, masz jakąś miejscówkę za miastem? Poza wieszczką mus mi wydobyć z kazamatów Vogela. Znaczy się, jak będzie w stanie samemu chodzić. Jak Starszy gadał, bytu wyprawy ryzykować nie będziemy, żeby jeszcze jego uratować. Ale jak się może udać i skoro już list został spisany, to nie widzę przeszkody, żeby się i po to nie pokusić. Na pohybel psom carskim. Rzeknij no, udałoby się sprokurować jakąś ruderę za miastem, gdzie Vogel mógłby się schować na jakiś czas?

- Może coś by się znalazło. A on zna okolicę poza miastem? - Cichy wywołany do odpowiedzi wysłuchał co kolega ma do powiedzenia ale zanim sam odpowiedział chciał coś wiedzieć o jego znajomym.

- On zna? Lepiej spytaj, gdzie on jeszcze nie był - Egon parsknął, popijając piwem. - To rozbójnik. Kręciłem z nim lody swojego czasu w Ostlandzie. Trzeba mu tylko dać jakąś dziurę, gdzie mógłby się zaszyć na chwilę i może nieco szamy, a on sam już sobie poradzi.

- Mhm. Czyli zna mówisz. Mhm… - Vasilij przytaknął zamyślonym tonem i zaczął skubać swoją zadbaną brodę trawiąc to w myślach. - No cóż, jak mówisz, że zna to pewnie coś by się znalazło. To ktoś z moich ludzi będzie czekał na niego jak wyjdziecie tym kanałem. I my pójdziemy w swoją stronę a ktoś ode mnie wyprowadzi go gdzie indziej. Tylko go uprzedź jakoś aby heca jakaś nie wyszła, że ty idziesz w jedną a on gdzie indziej. - przemytnik widocznie uważał sprawę za “do załatwienia” o ile zbieg będzie współpracował.

- Dobra, to ustalone - Egon pokiwał głową.