Sędzia - Strona 18

denis · 13-02-2007, 14:05

Muran wzruszył ramionami ..
- A bu ja wim ... - spojrzał podejrzliwe na postac , ktora przynajmiej podawała sie za kapłana . W jego klanie uwazano Mora jako boga ktory zsyła pecha , bo jak monza nazwac smierc w obliczu jeszcze zywych wrogow ,
- Pywnie za mału - spojrzał jeszcze w strone skad dochodził coraz głosniejszy tętent ... - mata ikiś plan czy walimy w łeby nurmalnie ?

Aivillo · 13-02-2007, 20:05

Wybiegła za Muranem zadziwiona i trochę jakby.. szczęśliwa. Jak dawno nie naciągała cięciwy swojego łuku. Czuła jego przyjemny ciężar na plecach. Uśmiechnęła się do pozostałych wesoło.
-Będzie zabawa...-mruknęła cicho ale tak, że większość powinna ją usłyszeć. Poprawiła włosy, opuściła suknię, która zaczepiła się o długie buty kiedy dziewczyna siedziała. Przypomniała sobie o zatrutych strzałach. "Mogą być przydatne"- pomyślała i popędziła do chaty by wyjąć mały kołczan z drogocennym narzędziem. Była niezmiernie ciekawa kim są owi tajemniczy ludzie, o ile nimi są. Czy to przyjaciele czy wrogowie... Myśląc o tym w oczach zabłysł jej dziwny fantyczny i diabelski błysk. Poszuła, że wolałaby, aby to byli ci drudzy.

**Kerm** · 13-02-2007, 20:16

Uśmiechnął się słysząc niekłamany entuzjazm w głosie Neferi. Wybierając pierwszą strzałę pomyślał o słowach Murana.
"Plan... Łucznicy na dach... Piechota stawia mur z tarcz... Magowie rzucają kule ognia... A kawaleria" - rzucił okiem na Rudigera - "dokończy dzieła atakiem z flanki".
- Nie wiemy, czy to wrogowie, czy przyjaciele - mówił półgłosem - ale pytać 'swój, czy wróg' nie zamierzam. Ani też wołać 'stój, bo strzelam!'
- Na frontalny atak to nasza gromadka jest chyba za słaba - kontynuował rozważania - a na zasadzkę zbyt późno.
"Na odwrót na z góry ustalone pozycje też" - pomyślał.
- Proponowałbym poczekać tutaj, a w razie konieczności pobawić się w obronę tej twierdzy - skinięciem głowy wskazał chatę.
Spojrzał na Neferi
- A potem dokończymy kolację - powiedział z uśmiechem.

Aivillo · 13-02-2007, 20:41

Zaśmiała się głośno na słowa Larcha.
-Nie wiem, czy potem będę miała jeszcze ochotę przełknąć cokolwiek...- powiedziała. Twarz wydawała się bardzo skupiona. Wpatrywała się w przestrzeń, z której wyłonił się powóz. Rysy wyostrzyły się. Zdjęła z pleców swoją broń i nie wyjmując strzały naciągnęła jedynie cięciwe i puściła ją. Jakiż to miły dźwięk wydobył się przy tym. Wydęła usta w dumnym uśmiechu. "Tak, teraz jestem gotowa. Tym razem muszę pokazać na co mnie stać"- myślała. Opuściła łuk i spojrzała po towarzyszach. Nie widać było na ich twarzach tak wielkiego entuzjazmu jakiego ona doświadczyła. Nagle przez umysł przebiegła jej okropna myśl. Przypomniała sobie, że o jej ojcu mówiono, że był bardzo brutalnym i bezlitosnym mordercą. Nigdy nie chciała w to wierzyć, mimo iż go nienawidziła. Teraz poczuła jakby jakaś całkiem nieznana jej wcześniej strona odezwała się w jej duszy. Pragnęła by ją jak najszybciej uciszyć. "Po bitwie muszę się poważnie nad sobą zastanowić"- rozmyślała.

denis · 13-02-2007, 20:54

Krasnolud westchnął ... zawsze wszyscy ktorych znał uwazali ze wlasnie zabojcy sa najbardzie zadnymi krwi odobnikami chodzacymi po starym swiecie ( nie liczac wyznawcow Khornego ) ... Jednak z kazdym deniem przekonaywał sie ze jest najprawdopodobnie najmiej skłonnym do walki w całej grupie ...

Zwazył topor w dłoniach ... nie zamierzał sie chowac , urzadzac zasadzek czy cokolwiek
innego ... Na fortele w jego zyciu nie było juz miejsca od ponad dwuch lat ...

Tamriel · 13-02-2007, 21:06

Fou Lu
Spojrzał ironicznie na EsQuero.
- Ty nawet muchy od pszczoły nie potrafisz rozróżnić, a co dopiero wampira. Nie ośmieszaj się. Poza tym on nam się przyda do czego innego. Trzeba będzie kogoś zbudzić, a krew młodzieńca nam się do tego przyda i nie jest on posiłkiem naszym. Podkreślił wyraziście ostatnie. -Nie jestem pijawką, plugawa świnio! Zważaj na słowa, bo jeszcze nad sobą panuje, ale nie chciałbym być w Twojej skórze kiedy przestane to robić.

Wybrańcy
Jeźdźcy zbliżyli się na tyle blisko, byście mogli rozpoznać trzech z nich. Gdzieś widzieliście tych wojowników. To byli właśnie oni. Uciekli do miasta wilka, by zebrać kilku ochotników. Było ich w sumie ośmiu.
- To te plugawe świnie! - wykrzyknął jeździec na przodzie.
- Nadeszła godzina zemsty kundle! Tym razem nie poddamy się tak łatwo. Będziecie gryźć ziemie! - Odezwał się kolejny.
Stali i czekali na wasze oznaki. Nie byli do końca przekonani czy atakować czy jeszcze nie. Raczej wyglądali na ludzi co dużo gadają, a mało robią.

Tułacz · 13-02-2007, 21:27

Zasmiał sie jedynie spod kaptura i podniusł leniwie z ziemi, poszedl do młodzieńca i połozył dłon na jego twarzy.
-No widzisz nie zjemy cie, masz jeszcze conajmniej jeden piekny dzien w swoim zyciu wiec ciesz sie chwilą-Przeciągnoł sie i skierowal w stron wioski poczym poprostu zaczoł sczać.
-dobra robota , doceniam to Fou Lu naprawde , ale wolał bym bys najpierw zemną to przedyskutował- ostatnie słowa zabrzmiały niczym warknięcie wsciekłej besti.Odgłos sprawy królewskiej , lzejszej ustał i EsQuero spojrzał na Fou Lu -Nie było nic cennego ? moze chociarz jaka dziewka co bym se jako wielki EsQuero wzioł na sianie prawem Melotha czyli wszech ogarniajcego chaosu ?!Nie , trduno moze i bedzie inna okazja. Skończył i wskazał na droge by rozpoczeli marsz.- Powiedz mi jeszcze kogo to chcemy niby wskrzesic ?,,Ma charakterk oj ma ,,- zasmiał sie w głebi i rozpoczoł marsz, a zanim w oddali trzaskały płomienie , niczym w kominku u starego skryby lecz tam nie szło słyszec raz poraz krzyków ledworzywych ludzi leżacych na pastwe płomienia...

Aivillo · 13-02-2007, 21:42

Gdy ujrzała dawnych wrogów gniew w niej wezbrał. Zacisnęła zęby i już sięgnęła po strzałę kiedy to wpadł jej do głowy niegłupi pomysł. "Trzeba przestraszyć tych głupców, to może poddadzą się bez walki.."- pomyślała. Nieco skrzywiła się jednak. Może rzeczywiście inni nie palili się do walki. Ale ona chętnie wypuściłaby kilka strzał. Tak dawno tego nie robiła. "Ale w końcu zabawa słowna może być równie przyjemna..."- rozważała. Wkońcu niespodziewanie z zrezygnowała bitewnej postawy i wyprostowała się unosząc pewnie głowę. Posłała jeźdźcom mordercze spojrzenie spod swoich kocich oczu.
-A więc spotykamy się ponownie-powiedziała dokładnie akcentując każde słowo, tak aby każdy z nich zrozumiał wyraźnie ich sens.
-Szukacie śmierci moi drodzy. Dziwne, że daliśmy wam przeżyć kiedy to ostatnio się spotkaliśmy- kontynułowała. Jej towarzysze zaczęli się podśmiewywać. Dodało jej to tylko pewności. Teraz wiedziała, że nawet mały blef nie zrobi większej krzywdy. Chciała, by jeźdźby naprawdę się ich wystraszyli. Patrzyła na nich nieprzerwanie. W jedym z nich wyraźnie rysował się przywódca, a przynajmniej najbardziej wpływowy. "Tym się zajmę"- pomyślała. Zrobiła kilka zdecydowanych lecz lekkich i kuszących kroków naprzód.
-Jak wolelibyście dokonać żywota? Mamy kilka możliwości...- mówiła niespuszczajac wzroku z tego jednego.
-Chyba, że wykarzecie się mądrością i się jakoś dogadamy...

denis · 13-02-2007, 21:45

Krasnolud splunął .Nikt nie będzie obrażał krasnoluda ... szukał odkupienia i chwały ... nie osiągnie tego dając się obrażać przez jakiś chłystków .... Nie zwracał uwagi na to co mowi Neferi ...

Topór który dzierżył w dłoni lekko niczym piórko uniósł się ponad pędzącego w stronę jeźdźców krasnoluda ...

Grrrraaaaa !! - wydobyło się z krasnoludzkiego gardła ... a topór niczym wolny ptak pędził wprost w stronę najbliższego przeciwnika ...
Muran niczym kamienny pocisk wleciał pomiędzy konie ...
W takich chwila Muranowi staje przed oczami całe szczęśliwe dzieciństwo , lata spędzone w kopalni ... jego ukochana.

Obrazy które przeleciały krasnoludowi przed oczami rozwiały się jak mgła gdy topór był o cal od swojego celu ....

**Kerm** · 13-02-2007, 22:02

Larch chwyciłby się za głowę gdyby nie to, że miał w rękach gotowy do strzału łuk.
"Tyle pięknych słów poszło na marne" - pomyślał widząc szarżującego krasnoluda.
Podniósł broń i wycelował.
Czekał na reakcję wrogów, by strzelać - jeśli zaatakują krasnoluda, lub darować im życie - jeśli zaczną uciekać.

13-02-2007, 20:05	#172
Aivillo Reputacja: 1	Wybiegła za Muranem zadziwiona i trochę jakby.. szczęśliwa. Jak dawno nie naciągała cięciwy swojego łuku. Czuła jego przyjemny ciężar na plecach. Uśmiechnęła się do pozostałych wesoło. -Będzie zabawa...-mruknęła cicho ale tak, że większość powinna ją usłyszeć. Poprawiła włosy, opuściła suknię, która zaczepiła się o długie buty kiedy dziewczyna siedziała. Przypomniała sobie o zatrutych strzałach. "Mogą być przydatne"- pomyślała i popędziła do chaty by wyjąć mały kołczan z drogocennym narzędziem. Była niezmiernie ciekawa kim są owi tajemniczy ludzie, o ile nimi są. Czy to przyjaciele czy wrogowie... Myśląc o tym w oczach zabłysł jej dziwny fantyczny i diabelski błysk. Poszuła, że wolałaby, aby to byli ci drudzy. __________________ "Miłość jest dziką siłą. Kiedy próbujemy ją okiełznać, pożera nas. Kiedy próbujemy ją uwięzić, czyni z nas niewolników. Kiedy próbujemy ją zrozumieć, miesza nam w głowach."

13-02-2007, 20:41	#174
Aivillo Reputacja: 1	Zaśmiała się głośno na słowa Larcha. -Nie wiem, czy potem będę miała jeszcze ochotę przełknąć cokolwiek...- powiedziała. Twarz wydawała się bardzo skupiona. Wpatrywała się w przestrzeń, z której wyłonił się powóz. Rysy wyostrzyły się. Zdjęła z pleców swoją broń i nie wyjmując strzały naciągnęła jedynie cięciwe i puściła ją. Jakiż to miły dźwięk wydobył się przy tym. Wydęła usta w dumnym uśmiechu. "Tak, teraz jestem gotowa. Tym razem muszę pokazać na co mnie stać"- myślała. Opuściła łuk i spojrzała po towarzyszach. Nie widać było na ich twarzach tak wielkiego entuzjazmu jakiego ona doświadczyła. Nagle przez umysł przebiegła jej okropna myśl. Przypomniała sobie, że o jej ojcu mówiono, że był bardzo brutalnym i bezlitosnym mordercą. Nigdy nie chciała w to wierzyć, mimo iż go nienawidziła. Teraz poczuła jakby jakaś całkiem nieznana jej wcześniej strona odezwała się w jej duszy. Pragnęła by ją jak najszybciej uciszyć. "Po bitwie muszę się poważnie nad sobą zastanowić"- rozmyślała. __________________ "Miłość jest dziką siłą. Kiedy próbujemy ją okiełznać, pożera nas. Kiedy próbujemy ją uwięzić, czyni z nas niewolników. Kiedy próbujemy ją zrozumieć, miesza nam w głowach."

13-02-2007, 21:06	#176
Tamriel Reputacja: 1	Fou Lu Spojrzał ironicznie na EsQuero. - Ty nawet muchy od pszczoły nie potrafisz rozróżnić, a co dopiero wampira. Nie ośmieszaj się. Poza tym on nam się przyda do czego innego. Trzeba będzie kogoś zbudzić, a krew młodzieńca nam się do tego przyda i nie jest on posiłkiem naszym. Podkreślił wyraziście ostatnie. -Nie jestem pijawką, plugawa świnio! Zważaj na słowa, bo jeszcze nad sobą panuje, ale nie chciałbym być w Twojej skórze kiedy przestane to robić. Wybrańcy Jeźdźcy zbliżyli się na tyle blisko, byście mogli rozpoznać trzech z nich. Gdzieś widzieliście tych wojowników. To byli właśnie oni. Uciekli do miasta wilka, by zebrać kilku ochotników. Było ich w sumie ośmiu. - To te plugawe świnie! - wykrzyknął jeździec na przodzie. - Nadeszła godzina zemsty kundle! Tym razem nie poddamy się tak łatwo. Będziecie gryźć ziemie! - Odezwał się kolejny. Stali i czekali na wasze oznaki. Nie byli do końca przekonani czy atakować czy jeszcze nie. Raczej wyglądali na ludzi co dużo gadają, a mało robią. __________________ Yami yori mo nao kuraki mono, Yoru yori mo nao hukaki mono Konton no umi yo, tayutoishi mono, konjiki narishi yami no oo Ware koko ni nanji ni negau, ware koko ni nanji ni chikau Waga maeni tachifusagarishi subete no orokanaru mono ni Ware to nanji ga chikara mote hitoshiku horobi o ataen koto o! Giga Sureibu!

13-02-2007, 21:27	#177
Tułacz Reputacja: 1	Zasmiał sie jedynie spod kaptura i podniusł leniwie z ziemi, poszedl do młodzieńca i połozył dłon na jego twarzy. -No widzisz nie zjemy cie, masz jeszcze conajmniej jeden piekny dzien w swoim zyciu wiec ciesz sie chwilą-Przeciągnoł sie i skierowal w stron wioski poczym poprostu zaczoł sczać. -dobra robota , doceniam to Fou Lu* naprawde , ale wolał bym bys najpierw zemną to przedyskutował- ostatnie słowa zabrzmiały niczym warknięcie wsciekłej besti.Odgłos sprawy królewskiej , lzejszej ustał i EsQuero spojrzał na Fou Lu* -Nie było nic cennego ? moze chociarz jaka dziewka co bym se jako wielki EsQuero wzioł na sianie prawem Melotha czyli wszech ogarniajcego chaosu ?!Nie , trduno moze i bedzie inna okazja. Skończył i wskazał na droge by rozpoczeli marsz.- Powiedz mi jeszcze kogo to chcemy niby wskrzesic ?,,Ma charakterk oj ma ,,- zasmiał sie w głebi i rozpoczoł marsz, a zanim w oddali trzaskały płomienie , niczym w kominku u starego skryby lecz tam nie szło słyszec raz poraz krzyków ledworzywych ludzi leżacych na pastwe płomienia... __________________ Zakon nadejście sesji Vengara. Przyłącz się!

13-02-2007, 21:42	#178
Aivillo Reputacja: 1	Gdy ujrzała dawnych wrogów gniew w niej wezbrał. Zacisnęła zęby i już sięgnęła po strzałę kiedy to wpadł jej do głowy niegłupi pomysł. "Trzeba przestraszyć tych głupców, to może poddadzą się bez walki.."- pomyślała. Nieco skrzywiła się jednak. Może rzeczywiście inni nie palili się do walki. Ale ona chętnie wypuściłaby kilka strzał. Tak dawno tego nie robiła. "Ale w końcu zabawa słowna może być równie przyjemna..."- rozważała. Wkońcu niespodziewanie z zrezygnowała bitewnej postawy i wyprostowała się unosząc pewnie głowę. Posłała jeźdźcom mordercze spojrzenie spod swoich kocich oczu. -A więc spotykamy się ponownie-powiedziała dokładnie akcentując każde słowo, tak aby każdy z nich zrozumiał wyraźnie ich sens. -Szukacie śmierci moi drodzy. Dziwne, że daliśmy wam przeżyć kiedy to ostatnio się spotkaliśmy- kontynułowała. Jej towarzysze zaczęli się podśmiewywać. Dodało jej to tylko pewności. Teraz wiedziała, że nawet mały blef nie zrobi większej krzywdy. Chciała, by jeźdźby naprawdę się ich wystraszyli. Patrzyła na nich nieprzerwanie. W jedym z nich wyraźnie rysował się przywódca, a przynajmniej najbardziej wpływowy. "Tym się zajmę"- pomyślała. Zrobiła kilka zdecydowanych lecz lekkich i kuszących kroków naprzód. -Jak wolelibyście dokonać żywota? Mamy kilka możliwości...- mówiła niespuszczajac wzroku z tego jednego. -Chyba, że wykarzecie się mądrością i się jakoś dogadamy... __________________ "Miłość jest dziką siłą. Kiedy próbujemy ją okiełznać, pożera nas. Kiedy próbujemy ją uwięzić, czyni z nas niewolników. Kiedy próbujemy ją zrozumieć, miesza nam w głowach."

13-02-2007, 14:05	#171
denis Reputacja: 1	Muran wzruszył ramionami .. - A bu ja wim ... - spojrzał podejrzliwe na postac , ktora przynajmiej podawała sie za kapłana . W jego klanie uwazano Mora jako boga ktory zsyła pecha , bo jak monza nazwac smierc w obliczu jeszcze zywych wrogow , - Pywnie za mału - spojrzał jeszcze w strone skad dochodził coraz głosniejszy tętent ... - mata ikiś plan czy walimy w łeby nurmalnie ?

13-02-2007, 20:16	#173
Kerm Administrator Reputacja: 1	Uśmiechnął się słysząc niekłamany entuzjazm w głosie Neferi. Wybierając pierwszą strzałę pomyślał o słowach Murana. "Plan... Łucznicy na dach... Piechota stawia mur z tarcz... Magowie rzucają kule ognia... A kawaleria" - rzucił okiem na Rudigera - "dokończy dzieła atakiem z flanki". - Nie wiemy, czy to wrogowie, czy przyjaciele - mówił półgłosem - ale pytać 'swój, czy wróg' nie zamierzam. Ani też wołać 'stój, bo strzelam!' - Na frontalny atak to nasza gromadka jest chyba za słaba - kontynuował rozważania - a na zasadzkę zbyt późno. "Na odwrót na z góry ustalone pozycje też" - pomyślał. - Proponowałbym poczekać tutaj, a w razie konieczności pobawić się w obronę tej twierdzy - skinięciem głowy wskazał chatę. Spojrzał na Neferi - A potem dokończymy kolację - powiedział z uśmiechem.

13-02-2007, 20:54	#175
denis Reputacja: 1	Krasnolud westchnął ... zawsze wszyscy ktorych znał uwazali ze wlasnie zabojcy sa najbardzie zadnymi krwi odobnikami chodzacymi po starym swiecie ( nie liczac wyznawcow Khornego ) ... Jednak z kazdym deniem przekonaywał sie ze jest najprawdopodobnie najmiej skłonnym do walki w całej grupie ... Zwazył topor w dłoniach ... nie zamierzał sie chowac , urzadzac zasadzek czy cokolwiek innego ... Na fortele w jego zyciu nie było juz miejsca od ponad dwuch lat ...

13-02-2007, 21:45	#179
denis Reputacja: 1	Krasnolud splunął .Nikt nie będzie obrażał krasnoluda ... szukał odkupienia i chwały ... nie osiągnie tego dając się obrażać przez jakiś chłystków .... Nie zwracał uwagi na to co mowi Neferi ... Topór który dzierżył w dłoni lekko niczym piórko uniósł się ponad pędzącego w stronę jeźdźców krasnoluda ... Grrrraaaaa !! - wydobyło się z krasnoludzkiego gardła ... a topór niczym wolny ptak pędził wprost w stronę najbliższego przeciwnika ... Muran niczym kamienny pocisk wleciał pomiędzy konie ... W takich chwila Muranowi staje przed oczami całe szczęśliwe dzieciństwo , lata spędzone w kopalni ... jego ukochana. Obrazy które przeleciały krasnoludowi przed oczami rozwiały się jak mgła gdy topór był o cal od swojego celu ....

13-02-2007, 22:02	#180
Kerm Administrator Reputacja: 1	Larch chwyciłby się za głowę gdyby nie to, że miał w rękach gotowy do strzału łuk. "Tyle pięknych słów poszło na marne" - pomyślał widząc szarżującego krasnoluda. Podniósł broń i wycelował. Czekał na reakcję wrogów, by strzelać - jeśli zaatakują krasnoluda, lub darować im życie - jeśli zaczną uciekać.