Qumi

Zgadzam się całkowicie z poprzednikami, w tym nawet z Aschaarem Dodam w sumie, że choć nie ma mowy ciała i fizyczności to pbf pozwala na większą interakcję wyobraźni. Czytając książkę mam wrażenie jakbym oglądał film, jak wspominam sytuacje z sesji czy książki to są to ruchome obrazy, a nie słowa. Sesja na żywo nie do końca tak działa.

Przy okazji, przydałby się przycisk "Lubię to" albo "Piwko"

 

Arango

Ponieważ prawie wszystko już zostało tu napisane odniose się tylko do jednego punktu.

Do rzekomego braku konfliktów.

Zapewniam cię, że owe w PBFach istnieją i to wielkie czasem.
Znacznie częściej przekładają się niż w realu na wzajemne stosunki poza sesją.
Zresztą masz pod nosem uznanego MG, który uważa (uważał) iż są one integralną częścią sesji, a nawet czynnikiem napędzającym ją.
Tak, że tu kompletny strzał kulą w płot.

Co do reszty to zarzuty raczej wobec MG i graczy a nie formy.

Słowa Aschaara są tu jak najbardziej prawdziwe.

By uniknąć popadania w "pieprzoty" minusem PBF jest koszmarne tempo i kłopot z zorganizowaniem solidnej awantury tak by gracze ją "czuli".

Tyle.

 

Qumi

Heh, i skończenie kampanii jest często niemożliwe... mogę takie policzyć na palcach jednego ręki, te które znam. I mam na myśli kampanie, nie przygody.

 

Anonim

Dobry temat, dobry tekst Avaron. Napiszę też moje zdanie, które choć będzie długie to prawdopodobnie i tak ktoś zacytuje jedynie kawałek, w którym akurat popełnię błąd, będzie jakaś nieścisłość albo po prostu głupio zabrzmi. Bywa. Albo nie odpowie nikt. Również bywa. Ale do rzeczy, najpierw przekopiuję tylko to co pogrubiłeś w punktach. Równocześnie będę odnosił się do wypowiedzi innych, bo bez tego moja odpowiedź by była zbyt jasna i czytelna.

1. Bezsensowne historie postaci.
2. Sztywne fabuły.
3. Wtórność postów.
4. Gracze nie potrafią rozwiązywać problemów.
5. Teatr samotnych aktorów.
6. Nijakie fabuły i motywacje.
7. Brak akcji.
8. Uduchowione monologi.
9. Wniosek z powyższych: nuda.

ad.1 Tak. Nie potrzebnie są wymagane zbyt długie historie postaci. Masa bredni, żeby dotrzeć do upragnionego limitu. Napisałem bredni? Nie, to nie wina graczy, że osoba, która założyła rekrutację najpierw im powiedziała, że potrzeba historii postaci na 2a4, a potem olewa to wszystko albo większość z tego. Najzabawniej jednak jest, gdy ktoś wysyła kartę postaci z samymi bredniami i jest przyjęty do gry, ale później okazuje się, że brednie z jego karty nie stały się realiami gry - choć moim zdaniem powinny takimi się stać. Dla mnie karta postaci to świętość. Historia postaci to również świętość. Jeżeli MG nie podoba się coś to powinien zgłosić to graczowi przed grą, a nie nagle się okazuje, że Zr:18 postaci to tak naprawdę Zr:10 albo, że choć wychował się w okolicy to nie zna tej okolicy.
Ktoś w sesji bez istot nadnaturalnych chce grać wampirem? MG: A pasowałoby ci, gdybyś grał człowiekiem, który ma obsesję nad wampiryzmem i pragnie zostać jednym z nich, ale nigdy żadnego nie spotkał? Chyba chodzi tu również o bycie dojrzałym i traktowanie ludzi poważnie. To gra, to zabawa jednak są zasady. Nie tylko te odnoszące się do mechaniki gry, ale również do traktowania ludzi. Nie przesuwamy wieży po skosie, nie mówimy graczowie, że choć zapisał się do szachów to musi grać w warcaby.
abishai - historie postaci zostały dołączone do Jednolinijków II i od samego początku większość z nich jest w grze. Nic na siłę, niektóre to tylko tło, o innych nie ma jeszcze mowy, ale jednak są częścią realiów gry.

ad.2 Tak, ale to raczej polega na słabości czyjejś przygody niezależnie od tego czy to na żywo czy forumowo. Na "róbcie co chcecie, ale i tak zmierzacie do finału, który już napisałem". Walczę z tym. Przygoda to nie ma być pociąg, a wybory graczy powinny oddziaływać znacząco na przygodę. Są również dobre przygody, które mają finał zaplanowany na przykład: gracze idą na najniższy poziom podziemi, żeby ubić diablo to na pytania "kto?", "kogo?" i "gdzie?" oczywiście, że mamy odpowiedź, ale i tu pojawiają się ważne wybory przy np odpowiedzi na pytanie "czym?" i "jak?" Czy przypadkiem nie sprzedali tasaka Butchera? Czy przypadkiem nie olali po drodze wyjątkowo ważnej informacji o pułapkach na ostatnim poziomie? A może wszystko wykonali na tiptop i MG musi tylko zajrzeć do swoich notatek do działu "tartak w ostatniej scenie" i użyć wszystkich kłód, które są przy diablo bo gracze i tak pewnie sobie poradzą.
Ale, ale - przecież my tu piszemy o "pbf-rpg" tu mg ma czas, żeby przemyśleć. Żeby zobaczyć wszystko. Żeby zareagować na działania graczy. Wszystko polega na tym, że choć nie jestem pisarzem zawodowym to nie mam problemu z pisaniem własnych opowiadań. To nie jest jednak gra tylko opowiadanie, a często ludzie tworzące liniowe scenariusze zapominają, że to ma być gra. Z żywymi ludźmi gra. A nie zabawa w przewidywanie poczynań graczy, bo skoro chcemy mieć wszystko gotowe "róbcie co chcecie, ale zaplanowanych wydarzeń nie zmienicie" to czy naprawdę nie lepiej by było, gdyby osoby te napisały opowiadanie? Wyłącznie ze swoimi postaciami?

ad.3 To jest bardziej wina konwencji gawędziarstwa ("storytelling"), bo w moich grach nigdy nie było z tym problemu. Odnoszę jednak wrażenie, że w większość frpg tutaj to jest nawet wymagane. Ludzie muszą cośtam napisać, żeby nie było za mało, więc dostosowują to co pisał mg do swojej postaci i hajda na dzikie po... znaczy wciskają "wyślij". Oczywiście niekiedy jest to całkiem miłe, gdy używa się rzutów na atrybuty, a gracz uszczegóławia wynik, który podał mg. Innym razem to po prostu nie ma sensu, gdy wystarczy krótka deklaracja. To chyba zresztą też podpada pod pisanie na siłę.

ad.4 Czytałem w jednej książce takie prowokacyjne zdanie: "Gracze to debile." Ale powiedzmy sobie szczerze (w tej książce taki mniej więcej przykład był): czy to gracz jest głupi, że nie deklaruje szukania śladów pod dywanem, czy to mg jest głupi, że uznał za pewnik, że gracze będą szukać śladów pod dywanem. To jest trochę powrót do punktu 2 - liniowość. MG przewiduje ruchy graczy i tak tworzy wcześniej scenariusz. A tu przecież jest frpg (forumowe rpg jakby ktoś nie łapał odjęcia "pb") tu scenariusz można pisać na bieżąco. Przygotować sobie kilka elementów, kilka pewników kompletnie niezależnych od graczy "tak, ten typ gra na dwie strony", "tak, ta wioska to iluzja", "tak, książe jest opętany", a potem spojrzeć czy rzeczywiście jest to kilka pewników czy może wszystko to jedna wielka lipa, a od graczy prawie nic nie jest zależne. Niestety przy gawędziarstwie gracz ma iluzoryczne poczucie, że jest niezależny, ale w rzeczywistości może poruszać się jedynie po wagonie, a pociąg gry jedzie wciąż i wciąż w jednym kierunku. Czasem dodana jest możliwość poruszenia zwrotnicą, ale czy to jest wolność?
Staram się, żeby gracz miał wybór: A lub B lub "nic nie wybieram" lub "tu miejsce na twoją pomysłowość" choć w moich odpisach jest zazwyczaj mowa jedynie o A lub B.

ad.5 To też da się uniknąć zaczynając grę od "Jesteście w jednej drużynie." albo pozostawić wszystkich osobno i zobaczyć co z tego wyniknie. Co do wątków postaci - a co gdyby elementy historii jednej postaci pojawiły się w grze jako teraźniejszość innej postaci? Czy to wątek osobisty staje się wątkiem dwóch osób, czy może jedna z postaci gracza staje się częścią wątku osobistego innej postaci? Tak jak w życiu. To, że ktoś ma siostrę nie znaczy, że ta siostra nie może być kochanką kogoś innego albo "tą krową", która wyrzuciła kogoś jeszcze innego z roboty.
Co do interakcji: powiedzmy sobie szczerze, czy takie postacie mają o czym rozmawiać? (przykład z Reservoir Dogs) To jest pan różowy, to pan biały, a to pomarańczowy - mają wspólne zadanie do wykonania, ale jedynie pan różowy był profesjonalistą, nie zwierzał się pozostałym najemnikom i przeżył. Nic na siłę. Wszystko samo się pojawi lub nie, bo wszyscy okażą się panami różowymi i obchodzi ich misja, a nie zaznajamianie się z resztą drużyny. Problem pojawia się, gdy jedna osoba chce, a reszta nie chce i trzeba go jakoś rozwiazać, w zależności od sytuacji. Rozwiązaniem jednak nie jest zmuszanie wszystich do rozmów.
Tu chyba najgrubiej odszedłem od punktu. Ech.

ad.6 To jest trudne. Myślę, że chodzi tu o emocjonalne podejście do gry. O emocjonalne podejście do ludków w grze. Podobno niektórym robi się smutno, gdy umrze jakiś bn. Ja bardziej podchodze do gry jako... no gry, zabawy w odkrywanie świata gry, odkrywanie fabuły, odkrywanie postaci graczy i bohaterów niezależnych - w wielkim skrócie - w odkrywanie informacji. I gdy już wkręcimy się w zbieranie informacji, gdy wiemy coś nie coś o naszej postaci, którą kierujemy to chcemy dopaść drania-bn czy drania-postać-innego-gracza, który zalazł za skórę naszej postaci.
Oczywiście jeśliwszystko jest tak zbudowane, że naprawdę mamy wybór, że możemy wszystko co jest zgodne z realiami gry to wkręcamy się w nią. Wkręcamy się w informacje i nawet jeżeli aktualna przygoda nie jest zbyt ciekawa to nas i tak interesuje rozwój naszej postaci. Dlatego dość ważny jest początek.

ad.7 i 8 To chyba z pierwszych punktów, które kiedyś, dawno temu podnosiłem. Na cholerę komu uduchowione (i do tego wewnętrzne!) monologi? Teraz już wiem po co. Spójrzcie na poprzedni punkt, który poruszyłem. Odkrywanie własnej postaci to część pogoni za informacjami to część wkręcania się w grę. Niektórzy tego nie potrzebują. Niektórzy mają swoje pionki, bo interesuje ich co innego w grze. Jak dla mnie nie wolno jednak mówić, że ci, którzy nie prowadzą uduchowionych, wewnętrznych monologów nie starają się, czy też nie chcą wkręcić się w grę. O nie! Tacy gracze skupiają się na fabule, na odkrywaniu świata. Wkręcają się w grę inną drogą, ale również się wkręcają. Do tego są tak samo konsekwentni w odgrywaniu jak osoby od "mono-uduch"ów. (przykład z Fallout) Nie obchodzą ich "przyjaciele" postaci w Vault 13, ale pragną poszwędać się po pustkowiach, zobaczyć co i jak, a wszystko to w pogoni za Water Chip. Realizują misje, walczą z potworami i dobrze się przy tym bawią. Tak jak dobrze bawią się realizując misje, walcząc z potworami i zyskując punkty doświadczenia na rozwój swojego ludka w frpg. Nie piszą o smutku swojej postaci, bo albo jest to oczywiste albo dadzą emotkę smutku - słowem przymuszanie kogoś do wkręcania się w grę inaczej niż im to odpowiada jest nie na miejscu. Gorzej jeśli ktoś uważa, że tyrrady na temat wewnętrznych przeżyć dodadzą im trylion punktów doświadczenia za odgrywanie (poruszane kilka razy w Order of the Stick: "Myślisz, że dostaniesz za to PD?"). Z drugiej strony starania kogoś, żeby pozyskiwać informacje o swojej postaci nie powinny być kompletnie olane przez mg. Ja notuję sobie różne takie drobne elementy i może kiedyś wrócą, bo są częścią wewnętrznej rzeczywistości (informacji) postaci gracza. Bo to jest część gry. Nie daję graczom tworzyć przedmiotów, budynków, bohaterów niezależnych (istnieją jednak wyjątki), ale za to ja nie ingeruję w ich postacie (choć karta i historia postaci to świętości, których nikt nie może ot tak skreślać).

ad.9 Tak. Ja to dodatkowo nie przepadam za "storytelling", ale po próbie przeczytania kilku toczących się "długolinijkowych" dałem sobie spokój. Nudy głównie ze względu na zarzuty 3 i 8. Również nieczytelność ze względu na używanie w czasie gry "lajf ekszion rpg" w postaci pisania przez gg, czy googledoc. W porządku, umiem pisać długo, ale nie widzę powodu dla którego dialog nie może toczyć się w krótkich wypowiedziach ("postach") na forum - to jakaś ujma na honorze?

To chyba narazie tyle co do tych punktów. Teraz te inne kwestie, które poruszyłeś. Pozwolę sobie dodać numerki (może kontynuując numerację, żeby nie wprowadzać zamiesznia gdyby ktoś to co piszę przeczytał i jeszcze miał ochotę odpowiedzieć), żeby czytelniej się odpisaływało.

ad.10 Tak. W sumie nie mam nic do dodania. Kiedyś zresztą pisałem ludziom, żeby tak nie robili, ale wtedy królowały argumenty: "piszesz mało = jesteś głupi", czy "piszesz mało = jesteś niemodny", czy po prostu "nie jesteś fajny - nie po to wpychamy wszystkim fajność i dojrzałość storytelling, żebyś mówił coś odmiennego - idź sobie". Ale nie chodziło wcale o pisanie mało tylko o konieczności pisania tyrrad o wewnętrznych emocjach postaci.

ad.11 Tak, owszem. Rynek gier fabularnych nastawiony jest na gry na żywo. De Profundis nie było - ktoś to tu pamięta? Teraz jak wymieniłem nazwę to pewnie znajdą się ludzie, którzy to pamiętają, ale powiedzmy sobie szczerze: kiedy ostatnio pamiętaliście o tym? A to jest naprawdę fajne.
Jesteś całkiem nowa gra, która z tego co widziałem, gdyby wszyscy mieli podręczniki do niej by całkiem przyjemnie grało się forumowo. Mowa tu o InSpectres. Nawet miałem ochotę założyć rekrutację, ale pomyślałem, że pewnie i tak ludzie nie mają podręcznika, a bez tego tak... nieładnie i niezbyt legalnie kopiować jego zawartość. Na żywo nie byłoby problemu mając jedną książkę na parę osób, tu tak nie ma.

ad.12 Od lat tworzę inny rodzaj pbf rpg niż ten wasz "storytelling", więc coś tam wiem o mechanice do różnych forumowych. Niektóre są posklejane na taśmę niedomówień, jeszcze inne to notatki jedynie dla mnie. Jest też kilka konkretnych. Ostatnio pracuję nad tym co możesz zobaczyć w archiwum rekrutacji "Jednolinijków II Lunakra Imperialis"
Karta postaci to świętość - karta postaci musi być - karta postaci może być mała, taka tyci tyci, ale musi być. Po prostu musi, po stokroć musi. To wprowadza największy element mechaniki do gry przez forum.
O wprowadzaniu mechaniki do frpg chętnie bym i dłużej pogadał.
No chyba, że pytasz o całkowicie oryginalne systemy również do grania na żywo to takowe mam dwa, ale nie mam ochoty się nimi dzielić.

ad.13 Nie wymagam od graczy kreowania świata, po prostu uważam, że to nie tak działa. Choć i takie rzeczy robiłem i nie powiem, żeby to była kaszana, bo gracze i ja dobrze bawiliśmy się. Po prostu to jest odległe od tego co określam tradycyjnym frpg. Tym, które odruchowo zacząłem tworzyć, gdy otworzyłem swój pierwszy temat rekrutacyjny na wzór tego co wiedziałem o sesjach na żywo. Chętnie bym pograł w nieliniowy storytelling, w którym nie będę zmuszony tworzyć "mono-uduch"ów z jasnymi zasadami światotworzenia i tego właściwie czego wymaga się od gracza, bo "sory", ale lubię wiedzieć w co gram.

ad.14 Twoja wizja to w sumie standard choć ja to nazywam pogonią za informacjami.

ad.15 Pisałem o tym zanim chociażbym słyszał o "fejsbuku" - może czasy się zmieniły, a może po prostu zignorują to co tu napisałeś jak ignorowano to co mówili i pisali różni ludzie z podobnym zdaniem o tym wszystkim.

Uff. To jadę dalej z odpowiedziami skoro już tak daleko zaszedłem w odpowiadaniu, ale już minimalnie innym, większość i tak jest w tych punktach powyżej, ale do rzeczy:

Tadeus - no chyba żartujesz. Nie wiem czy te uproszczenia widziałeś w pierwszym tygodniu gry czy w dwudziestym, czy w osiemdziesiątym zdaniu "postu", czy w czterechsetnym. Jednak zacytuję:

Może gdybym nie znał podręczników RPG to bym to kupił (no chyba, że mówisz o D&D - ale w takim przypadku ja ci odpowiem: i tak jest wymagana karta postaci w rekrutacjach z tą "uber"trudną mechaniką). A może ja czegoś nie zrozumiałem? Co jest dla ciebie uproszczeniem specjalnie pod grę na forum? Wydaję mi się, że mówisz o wyrzuceniu mechaniki do śmieci... to jeszcze nic. Gorzej jeżeli w rekrutacji wymagana jest mechanika, a potem w grze mechanika ląduje w koszu.

ad.17 No to chyba jestem człowiekiem trzeciego sposobu grania. Takiego przez forum, ale jak najbardziej zbliżonego do gry na żywo. Zresztą pokazałaś jak bardzo uwielbiasz rpg w ogólności - prosta mechaniki kostki K6 - bez jaj, to świetna mechanika dla opowiadań łańcuchowych z podziałem na role, które omyłkowo nazywasz "storytellingiem" choć może po takim czasie to już zatarła się granica między "o.ł.", a "st".

ad.18 Zamienianie frpg w opowiadania łańcuchowe to wyciskanie z tej formy ile się da? Czy naprawdę nie można pograć w rpg przez pisanie wiadomości na forum? Nigdy nie traktowałem tego jako ułomność. Gra jest inna na żywo i przez forum, ale nie aż tak inna, żeby ktoś miał zarzut, że to nie rpg, a opowiadania łańcuchowe. Swoją drogą OŁ były niegdyś popularne... a potem ktoś wpadł na pomysł, żeby scalić OŁ i frpg w hybrydę ograniczając popularność i czystych OŁów i FRPGów poprzez mechanizm, o którym pisałem w ad. 10.

ad.19 Jakbyś używała pełnych skrótów to by ci wyszło "stara się upodobnić rpg-a do normalnego rpg-a". A to ci dopiero. Tak, rzeczywiście lubię grać w frpg dlatego, że to jest forumowe rpg.

20. Tekst nojanna, jego pomysł "Dogma 2011", ABC jego i Witch Elf.

ad.20 Ogółem w porządku, nie wszystko tak samo jak ja, ale dobry komentarz. Co do Dogma2011, ABC to chyba taki żarcik, bo zgody nie będzie żadnej strony. Choć gdybyś tak napisał jeszcze 5-6 lat temu... ale teraz jest teraz, a nie 5-6 lat temu. O samym LastInn krążyły teksty, że tu się nie lubi "frpgowców" nie lubiących stylu zbliżonego do opowiadań łańcuchowych. Dziś może trochę się zmieniło, ale wciąż niby jak chcecie napisać jak dobrze prowadzić i grać w frpg skoro na przykład ja mam najwyraźniej zupełnie inne zdanie o tym jak Witch Elf.

ad.21 A czemu nie przez forum? Czemu nie przez krótkie wiadomości?

ad.22 Jak już wspomniałem w Jednolinijków II są historie postaci. Wymaganiem jest odpisywanie i czytanie odpisów MG dla swojej postaci, więc jest wymaganie. Ach no i granie według zasad - to też wymaganie.

Arsene'owi w sumie odpowiedziałem w tych pierwotnych punktach. Pozostał Aschaar, któremu w sumie też odpowiedziałem, ale wrócę do tego, że ostatnia literka skrótu RPG często ulatuje. Ostatnio widzę, że wraca, ale tak... słabo. RPg? Może i w poprzednich punktach przesadziłem, bo rzeczywiście część osób odchodzi od opowiadań łańcuchowych (w końcu!), ale to jeszcze nie to. Tak jak Avaron napisał: czegoś tu brakuje.

Arango - fajnie, ale czy to napewno są konflikty, czy raczej "trololo, gram elfem to nie lubię krasnoluda" albo "ojej, mój pionek stracił rodzinę przez złego licza to dopiszę do karty postaci nienawiść do licza - po dopisaniu - tak, teraz nienawidzę nieumarłego bydlaka". Koszmarne tempo? Raz dziennie to za mało? Grałem w odpisy więcej razy dziennie, ale to kwestia dogadania się co do czasu.

 

Arango

Napisałem chyba wyraznie o MG który w swych sesjach konflikty uważał za rzecz nieodzowną. Wręcz niezbędną

Raz dziennie to mało ?

Przyjmujesz do wiadomości istnienie osób mających w życiu ważniejsze sprawy niż sesja ?

Takie jak rodzina, praca itd ?

 

Komtur

Avaron dobrze zdiagnozował objawy, ale źle ustalił chorobę. Przyczyna słabych sesji leży przede wszystkim w złym podejściu do rpg, które to podejście wykreowały kiepskie gry komputerowe w stylu Diablo lub Gothic i równie kiepskie książki fantasy w stylu autora Roberta Jordana. Gracz który w myśli że w PBF-ie będzie kimś używając wyłącznie miecza jest w błędzie. Klepanie w klawiaturę znudzi mu się po dwóch postach. To samo się tyczy mistrza gry, jeżeli nie potrafi postawić graczom realnych problemów w których muszą pogłówkować to sesja PBF nie będzie sesją, a jakimś rodzajem powieści.

Mistrzem gry, który zmusił mnie jako gracza do myślenia i kombinowania w grze jest Bielon. Polecam jego sesje tym, którzy nie boją się brać sprawy w swoje ręce.

 

__________________
"Kto się wcześniej z łóżka zbiera, ten wcześnie umiera" - Mag Rincewind
W orginale -"Early to rise, early to bed, makes a man healthy, wealthy and dead."
Torchbearer dla opornych. Ostatnia edycja 29.05.2017.

Anonim

Arango - oczywiście pisałem o frpg.

Czy mi się wydaję czy kompletnie odwróciłeś kota ogonem? Diablo jest jedną z lepszych gier komputerowych to po pierwsze (nie radzę jednak dosłownie go przerabiać na frpg, bo Diablo prawdopodobnie wymorduje wszystkich). Zabraniasz ludziom grać wojownikiem? No chyba, żebyś pisał "nie będziesz kimś używającym wyłącznie miecza! Mamy różne narzędzia mordu". A co jeśli jednak nie znudzi się? Co jeśli ktoś lubi grać wojownikiem? Trudne problemy oczywiście są mile widziane w frpg, ale nie mogą być wyłącznością. Nie na tym rzecz polega.
I jeśli jako "myślenie i kombinowanie" masz na myśli "najlepiej nic nie robić" to ok, może gdybym od samego początku nic nie robił to moja postać by żyła. Ale to tak trochę nie bardzo z frpg no i ta ostatnia sesja to koronny przykład olania mechaniki, o której w tym temacie jest między innymi mowa.

 

Marrrt

Ponieważ dyskusja przybierała zupełnie błędny, jak mniemam, kształt walki yina (PBF / storytelling) z yangiem (real time RPG), zasugeruję może, że raczej NIE O TO TU CHODZI. Sądzę (wydaje mi się, że wraz z autorem), że zaczynamy wykorzystywać yin w sposób poniekąd niegodny i godzący w yang.
Nikt nie mówi, że storytellng to zło. To tylko narzędzie, czyli wspominany przez abishaia młotek. Ale zaczął być wykorzystywany w cokolwiek mdłych celach. Celach, których objawami są wspomniane przez Avarona punkty. I pytanie więc, czy mdłość tych celów jest urojona, czy prawdziwa? Ja w każdym razie problem dostrzegam i trochę się go obawiam.

Powiedzcie ile razy nie chciało Wam się czytać postów współgraczy? Może będę bezczelny, ale mi szczerze mówiąc setki razy (i żeby nie było, to od moich też się wiele razy trzymałem z daleka po ich napisaniu). A to trochę smutne, bo przecież ma to swoją przyczynę. Storytelling jako bardzo znacznie ładniejsze od młotka narzędzie twórcze, zaczął być poniekąd wykorzystywany jak aparat fotograficzny do robienia swojej skromnej osobie zdjęć przed brudnym lustrem w łazience i wklejania ich na literackiej "naszej-klasie".

Oczywiście można przyjąć jak Tadeus, że każdy zdrowy rynek sam siebie reguluje. Że mamy to co chcemy mieć. To logiczne. Ale może w przypadku pisania, nie zawsze chce nam się tworzyć to czego byśmy chcieli i z lenistwa, albo z czegoś zgoła innego, godzimy się na to co w efekcie mamy?

I tu właśnie leży pies pogrzebany. Nie w manifeście przeciw PBF i storytellingowi, a już tym bardziej nie w nawoływaniu do tego byśmy wszyscy pisali posty w stylu sesji z serii Jednolinijków, które nie stanowia przeciwwagi przedstawionego problemu. Myślę, że Anonim (którego wywód muszę jeszcze przeczytac, bo jak na jednolinijkowca jest obszerny) też by tego nie chciał

Chętnie bym widział sondę na górze wątku, która zademonstruje, ile osób widzi problem, a ile uważa, że on nie istnieje.

 

__________________
"Beer is proof that God loves us and wants us to be happy"
Benjamin Franklin

Aschaar

Ja przeczytałem w poście Avarona coś innego


a potem nastąpiła długa lista narzekań na to i tamto.

I właśnie ta lista jest nietrafiona - bo tyczy ludzi, a nie PBF czy RPG. Wydaje mi sie, ze tego dotyczyła cała dyskusja.


Owszem - zgadzam się Marrt z twoimi obawami, ale to również - problem ludzi. I ich podejścia do gry przez forum. To zestaw kilkunastu czynników powodujących, że przeginamy w którąś stronę - np. pisząc rozprawkę o kroplach deszczu spływających po szybie (po trzeba napisać posta, a nie ma o czym). Albo nie czytamy postów, bo wcześniej post został obgadany na GG czy napisany w doc'u i w zasadzie - po co?

Przy grze po prostu trzeba zachować zdrowego rozsądku i ustalić jakichś reguł zabawy - nie wszyscy będą się ze wszystkimi dobrze bawili - bywa.
Tylko nie mówmy, że młotek winny, że w palec przyłupał.

 

Bielon

Ogólnie, wybaczcie szczerość, Ciach. Książki miewają akcję, nawet ich zwroty. Trzymają w napięciu. Budują historie i osobowości swoich Bohaterów. Od podstaw. Zaczynając od imienia.

PBF'y to takie książki. Mini.

Złych MG znajdziecie wszędzie. Podobnie jak gnioty sesje. I lansujących się, słabych Graczy.

Lejcie na nich. Grajcie.

Szkoda czasu na jałowiznę i cyzelowanie rozważań nad wyższością faz księżyca nad rozwojem motoryzacji w Chinach.

Grajcie.

P
B
.

P.S.: Potrafił bym wskazać kilka PBFów, gdzie emocje udzieliły się Graczom. :P

.