- Ja mam łom, ale czas nie działa na naszą korzyść - zauważył Garrick, rozglądając się dookoła niczym osaczony kocur. Te płaskorzeźby też mogły kryć w sobie jakieś przykre niespodzianki.

- Tam w komnacie z tarczami ktoś był za ścianą i nas obserwował, nie wiadomo co z tego wyniknie, ale pewnie nic dobrego. Obszukajmy szybko tego ptako-człeka i ruszajmy tymi schodami.

Fulgrim pochylił się nad skarbami.

- Podzielmy racje, nie wiadomo ile nam tu zejdzie - tym razem mówił ciszej.

Samemu sięgnął po stalową gałkę od drzwi. Liczył na to, że może się po coś przydać później.

- Chodźmy zobaczyć węża, chyba i tak nie mamy dokąd zboczyć.

Sonetia chciała już podejść do humanoidalnego kruka kiedy Drorg ją zatrzymał.
- Kijem trudno byłoby przeszukać kieszenie.
Uwagę verdanki na chwilę przykuły słowa Garricka.
- Tu w Podgórze jest pełno dziwaków, różnych frakcji i z tego co słyszałam, to władca domeny też lubi obserwować nowo -przybyłych. Nie ma co się przejmować czymś na co i tak nie mamy żadnego wpływu.

To co się stało chwilę później zaskoczyło dawną goblinkę.
- Pomyśleć, że to stworzenie jeszcze żyło. To musi być niezwykle wytrzymała rasa.
Kiedy poszukiwacz przygód, którego znaleźli ostatecznie wyzionął ducha zajęto się podziałem rzeczy, które znaleźli.
- Jeśli nikomu nie byłaby potrzebna kusza wraz z bełtami oraz krótki miecz, to bym je zabrała.


Uwagę verdanki przykuła jeszcze zbroja, ale była, to zbroja w której największą korzyść uzyskiwali najbardziej zręczni osobnicy, a ona, aż tak zręczna nie była. Zbroja, którą miała na sobie zapewniała jej w tej chwili minimalnie lepszą ochronę od tej, którą miał na sobie znaleziony przez grupę poszukiwacz przygód.

Sonetia na jednej z kolumn dostrzegła szkielet węża, ale nie wzbudził on w niej zbytniego zainteresowania. Podobnie jak inni usłyszała czyjeś oddalające się kroki, ale skoro nie miała na, to wpływu, to się tym nie przejmowała.

Garrick widząc, że jego towarzysze nie podążają od razu za oddalającymi się krokami tylko obszukują zwłoki, postanowił że sam nie będzie ryzykować. Z rzeczy które znaleźli wziął lekką zbroję, którą od razu założył na siebie oraz dwa sztylety.

- No tak, łupem dzielimy się po równo, bo inaczej prędzej czy później skoczymy sobie do gardeł o podział łupu, czyż nie? -Skinął głową pół-orkowi, który przynajmniej szanował słowa i nie mitrężył zbytnio czasu.
- Ale póki jesteśmy tu w lochu to niech każdy używa tego co mu się przyda najbardziej.

- Niepokoi mnie ten ruch wokół nas - powiedział cicho - jak chcemy ruszać schodami to bym się pospieszył. Mogę skradać się trochę przed wami.

Szkielet węża owinięty był wokół kolumny łbem ku dołowi, jak gdyby spełzał spod sufitu. Jego czaszka zastygła z rozdziawioną paszczą. Niekomfortowo było stawiać kroki w pobliżu najeżonego kłami długimi jak jatagany trójkątnego pyska, jakby w obawie przed tym, że nagle ruszy i zawrze się na kostce pechowca. Gdyby taki żywy gad owinął się wokół śmiertelnika, z łatwością by połamał mu wszystkie kości, a jeszcze szybciej udusił. Nie wątpiliście, że żywy byłby w stanie zmiażdżyć tę kolumnę, mimo że była z kamienia.

Pozostałe filary mogły jedynie pozazdrościć takich ponurych ozdób i ustawić się w kolejce do Szalonego Maga po przydział przy kolejnym remoncie Podgóry. Po bliższych oględzinach komnata ta bardziej niż trapez kształtem przypominała latawiec, jakimi bawią się bogate dzieci z Wodogłębia. Weszliście od jego węższej części. Możliwe były trzy dalsze drogi.

Lewo. Kilka schodków w górę prowadziło do szerokiego na dziesięć stóp korytarza, przed którego wyborem przestrzegał napis na ścianie: „TAM CZYHA ŚMIERĆ!” W tym kierunku oddalał się cichnący odgłos kroków.

Prosto. Kilka schodków w górę prowadziło do podobnie szerokiego korytarza z licznymi wnękami. W tych najbliższych, które widzieliście, znajdowały się lustra.

Prawo. Kilka schodków w górę do równie szerokiego korytarza. Po trzydziestu stopach jedna odnoga prowadziła w prawo, ale korytarz kontynuował jeszcze kolejne trzydzieści, po czym rozwidlał się w lewo i w prawo.

- Nowi REKRUCI! Tacy NIEOSTROŻNI?! - Mroczną ciszę przecięło gardłowe szyderstwo.

- Spieszy wam się na spotkanie ze ŚMIERCIĄ? A raczej losem GORSZYM niż śmierć? Losem nędznego sługusa WAMPIRÓW?!

- BACZNOŚĆ! - Padł rozkaz z zagrody zębnej niedźwieżuka wyciętego z najciemniejszych alejek Portu Czaszek.

Jeden zbliżył się od strony korytarza na prawo, a dwóch kolejnych wyszło zza demonicznej płaskorzeźby przypominającej dwunożną świnię, odcinając wam drogę powrotu. Każdy oprócz najeżonego kolcami buzdyganu, z którym wolelibyście nie mieć bliższego spotkania, miał przy pasie kawał twardego sznura służący najpewniej za garotę - bardziej do łamania karków niż do duszenia.

Musiało zajść tu jakieś nieporozumienie, które aż prosiło się o wykorzystanie.

[media][/media]