[Warhammer II ed.] Ostatni. Srebra dla sprytnych. - Strona 53

Stalowy · 05-05-2019, 14:22

Galeb odruchowo sięgnął ręką do pasa po swój hełm, jednak dopiero po chwili przypomniał sobie, że dał go jako ofiarę dla Valayi.
Trudno. Sytuacja nie była ciekawa. Mógłby po prostu przylgnąć do burty by w razie ataku bezpośredniego przytrzymać abordażujące ich gobliny. Z trudem opanował nienawiść do zielonych i podbiegł do zapasowych tyczek, by chwycić jedną z nich (młot zatknął za pas), by pomóc przy odpychaniu barki od brzegu.
Nurt był zbyt silny dla jednej osoby, ale może w kilka osób zdołają uniknąć władowania się na mieliznę.

Gob1in · 06-05-2019, 19:39

Nie do końca zrozumiał rozkaz sierżanta - czy miał na myśli to, żeby tyczkami okładać grobich próbujących dostać się na pokład, czy raczej żeby tyczkami odepchnąć barkę dalej od brzegu zajętego przez zielonoskórych. Po chwili konsternacji (że też dowódca musi wydawać niezrozumiałe rozkazy w czasie potyczki z wrogiem) uznał, że musiało mu chodzić o to drugie, co również prowadziło do kolejnej rozterki.

Wykonanie rozkazu rodziło dwie komplikacje - po pierwsze niechybnie stanie się celem dla wrogich łuczników, którzy może nie grzeszą celnością, ale ich liczebność sprawi, że szanse na kawał zaostrzonego patyka w bebechach zdecydowanie rosną. A po drugie - musiałby zbliżyć się do samej burty, czego z powodów osobistych wolałby uniknąć. Alternatywą było jednak niewykonanie rozkazu dowódcy, czyli kolejny dyshonor do powiększającej się kolekcji.
- Przeklęty umgi... - wymamrotał niezadowolony szukając wzrokiem tyczki.

Mimo niechęci zamierzał wykonać polecenie i pomóc w odepchnięciu łajby od brzegu. O ile pozwoli mu na to długość przewiązanej w pasie liny zamocowanej do polera na środku pokładu. Niestety będzie musiał odłożyć tarczę (oprzeć o burtę), co wystawi go na ostrzał, ale co było robić.

Brodacz wiedział, że będzie bardzo niezadowolony, jeśli zielone pokraki zrobią z niego jeża. Tym bardziej, jeśli przed atakiem wymazały koślawe groty swoich strzał jedną z trucizn warzonych przez ichnich tropicieli...

Morel · 06-05-2019, 20:02

Oleg schowany pod pokładem jak to zwykł już robić rozglądał się za czymś.. ciekawym. Wymachiwanie mieczem nacierając na wroga po prostu nie było w jego stylu. Za to dywersja, sztuka rozproszenia uwagi i zaskoczenia to było coś, co lubił o wiele bardziej. Może znajdzie coś co wprowadzi nieco zamieszania, albo ułatwi obronę. Wcześniej niestety nie wpadli na to by dokładnie sprawdzić co kryje się na łajbie oprócz domniemanego ładunku.
`Przydałoby się coś co się kopci, jak pojebane` pomyślał.

hen_cerbin · 07-05-2019, 14:38

Oleg nie miał problemu ze znalezieniem czegoś co "kopci jak pojebane" - smoły i dziegciu, używanych do uszczelniania kadłuba barki i sklejania ze sobą desek było sporo.

Czar Loftusa zadziałał. Nagłe zaciemnienie zaskutkowało wrzaskami przerażenia i kilkunastoma pluskami - zwykle do wody wpadała broń, ale i kilka goblinów zaliczyło nieplanowaną kąpiel.

Szkolony na dworach Gustaw może nie bardzo potrafił odróżnić nadbudówki od przybudówki, ale potrafił zauważyć, że nie ma się jak za nią schować, chyba że chciałby dopchać barkę do brzegu zamiast ją od niego odepchnąć, więc czytając najwyraźniej w myślach maga zdołał wpaść nie tylko na to, co ów mag zrobi ale i jaki czar rzuci i natychmiast gdy tylko ciemność przysłoniła część goblinich pozycji wyskoczył zza osłony i chwycił tyczkę.

Za tyczki chwycili też Karl i Detlef oraz Galeb. Razem było ich czterech, a do tego łączyła ich siła fizyczna. Choć więc ich wysiłki były spóźnione, doprowadziły do częściowego sukcesu - barka nie władowała się w brzeg. Ale zanim skręciła znalazła się na tule blisko brzegu, że najbardziej wysunięte gałęzie nadbrzeżnych drzew były już nad barką, a z nich zaczęły na pokład "sypać się" gobliny. Z dziesięciu jakie spadły, na pokład trafiło czterech, ale jeden zaraz dostał strzałą w plecy od swoich, a pozostała szóstka została z tyłu.

Czar oraz pozostałe działania Ostatnich sprawiły, że plan goblinów zaczął się sypać. Z gęstwiny wyleciało prawie trzydzieści strzał, ale trafiło tylko siedem. Z czego sześć obrońców, a jedna "goblińskiego desantowca" w plecy.
Jedna, niesiona chyba przez samego Morka czy Gorka przebiła lewą rękę Gustawa, poważnie go raniąc. Druga i trzecia zrykoszetowały po hełmie Detlefa i napierśniku Karla, a czwarta trafiła Galeba w głowę. Przy ranach jakie odnosił ta jednak wydawała się niewarta wzmianki, ot, draśnięcie.

Nie licząc "tyczkarzy", najwięcej strzał przyciągnął mag - ale trafiła go tylko jedna. Niegroźna rana uda nie przeszkodzi mu jednak w rzucaniu zaklęć.

Wśród zwierząt tym razem dostał Prosiak, ale rana nie wyglądała poważnie. Niestety, sprawiła ból, a krzyki dookoła potęgowały panikę. Kuc wierzgnął, ale Bert ponownie był na posterunku i ponownie zdołał uspokoić ranne zwierzę.
Coś niepokoiło celujące w Leonorę gobliny i decydowały się na strzelanie do kogoś innego, a Walter, wdający się w pojedynek strzelecki z całą bandą goblinów był chyba zbyt dobrze schowany.

Druga barka skorzystała z doświadczeń pierwszej i odsunęła się już na środek nurtu, a teraz najemnicy odstawili tyczki i wyjęli broń, gotując się do dołączenia do walki.

Czy sprawdzą się przewidywania Detlefa odnośnie zatrutych strzał tego jeszcze nie wiedzieli. Ale Loftus przewidział słusznie - z zarośniętego przepływu między bagnami a rzeką wypłynęło kilkanaście łódek z zielonoskórymi na pokładzie. Łódki były z trzciny, większość z nich przeciekała a połowa pewnie sama zatonie w ciagu godziny - ale niestety aż tak daleko nie były. Przynajmniej żadnego Allandora Jednouchego nie było wśród nich.

Stalowy · 09-05-2019, 21:49

Kiedy dojeżdżali do Ruin Browaru Galeb przytoczył znaną powszechnie wersję sagi o Josefie Bugmanie. Była jeszcze inna, ta którą znali świadkowie tych wydarzeń i niewiele osób poza ich kręgiem.

Na przykład niewielu wiedziało o tym, że najazd goblinów nie był przypadkowy, a stał za nim Król Goblinów Git Guzzler z Gór Czarnych, goblin wielki jak czarny ork, który sam "ważył" trunki... w większości niewiele różniły się one od trucizn. Niewielu wiedziało też, że Guzzler posłał przywódców plemion które zjednoczył do walki z Bugmenem i jego towarzyszami jeszcze przed tragicznym zdarzeniem..

Teraz kiedy Runiarz odpychał tyką barkę od dna rzeki, by wspólnym wysiłkiem swoim i kamratów skierować ją na właściwe rzeczne prądy poczuł dziwny dreszcz. To było bardzo podobne do tego co mu opowiedział ojciec. To było jakby teraz on i jego kamraci mieli przeżyć to samo.

Mistrz-Piwowar powracał właśnie na barce Grima "Dead Eye'a" Grunnsona i jego Morskich Psów z kursu do Imperium. Dostarczył słusznej wielkości ładunek najlepszego ze swoich wyrobów, za który zapłacono mu niemałą ilością złota. Jednak powrót nie obył się bez niemiłych niespodzianek. Guzzler nasłał na krasnoludów Kaptyna Skabenda, herszta plemienia goblinich piratów zwanych River Ratz. Skabend był odwiecznym wrogiem Grunnsona, więc rzeczna bitwa jaka się rozpętała była niezwykle brutalna nawet jak na walkę między zielonoskórymi a krasnoludami. Ostatecznie ataki na barkę zostały odparte, a gobliny zabite.
Z tego co pamiętał Galeb z tej całej opowieści Rzeczne Szczury atakowały właśnie w taki sposób. Chaszcze, atak po gałęziach i niewielkie łódki.

Kiedy opowieści nałożyły się na to co widział i ten dziwny moment zamyślenia minął Galeb wyjął tyczkę i rzucił ją na pokład, a potem dobył młota. Jego oczy rozszerzyły się od narastającej w nim ekscytacji zbliżającą się walką. Teraz barka płynęła tak jak trzeba, wystarczyła jedna osoba do sterowania...
Lecz nie będzie to on. On musi dołożyć swoją część do wyrównania niezliczonych Uraz jakie zielonoskórzy uczynili krasnoludom.
Runiarz z furią ruszył na gobliny które spadły na pokład barki, a słowa przypisywane Bugmanowi brzmiały w jego głowie.
Znajdziemy i wymordujemy jedno plemię po czym znajdziemy następne i ich też dorwiemy, aż do skutku."
Tak miał powiedzieć Mistrz kiedy wraz ze swoimi Rangerami tropili armię goblinów które umknęły spod browaru z zapasem piwa i jeńcami, a potem rozdzielił się u podnóża Gór Krańca Świata.

Morel · 10-05-2019, 09:57

Do żeliwnego naczynia, które w czasach swej świetności mogło być garnuszkiem wpakował unurzany w smole, zrolowany kawał szmaty służącej zapewne do ścierania pokładu. Tak powstała znana powszechnie w tułaczym środowisku "bieda świeca". Pali się długo i bezpiecznie. Robocze kawałki drewna, kliny, belki, łaty i inne przedmioty, które w swych gabarytach i wadze nadawały się do rzucania zostały zebrane i mianowane przez Olega na amunicję. Ciężko było zabrać wszystko naraz, więc przede wszystkim pierwsze na pokład Oleg wyniósł drewniane wiadro ze smołą. I całe szczęście, bo mógł w drugiej dłoni trzymać broń, a ta również mogła się przydać, Gdyż znikąd pojawiły się na pokładzie zielone maszkary.
Frietz nie miał jeszcze okazji z tak bliska oglądać tych paskudztw, ale okazało się, że są tak brzydkie, jak przypuszczał.
Odstawił więc wiadro w rogu schodów by się nie przewróciło i obrał na cel goblina znajdującego się najbliżej burty. Ustawił drzewiec poziomo, blisko przy ciele. Szpic wycelował w zieloną pokrakę zaczął nabierać tempa. Jeśli nabicie na grot nie pozbawi goblina życia to i tak jest szansa, że ofiara zostanie zepchnięta z pokładu i wyłączona z walki.

Komtur · 11-05-2019, 22:00

Bert dwoił się i troił, starając się uspokajać zdenerwowane zwierzęta i nawet mu się to udawało. Nie miał z resztą wielkiego wyboru, bez broni dystansowej nie wiele mógł zdziałać przeciwko goblinom, a nikt z kompanów nie kwapił się by go w tej czynności wyręczyć.

Gdy zobaczył wyłaniające się z zakola rzeki łódki zielonoskórych, to postanowił wspomóc kumpli dobrą radą - Taranujcie skurwieli! Skierujcie barkę prosto w nich!

Gob1in · 12-05-2019, 08:50

- A żeby was pokraki zaraza wybiła... - pacnięcie w hełm zirytowało Detlefa. Mocniej naparł na żerdź i razem z pozostałymi tyczkarzami skierowali barkę na środek nurtu. Dalsze zajmowanie się łodzią musiało jednak poczekać, bowiem na pokładzie pojawili się sprawcy zamieszania - kilka zielonych poskud nadzierających się w swoim plugawym języku nie wiadomo, czy z przerażenia, czy raczej chcąc dodać sobie animuszu. A może jedno i drugie.

- Kuzynie, przywitajmy naszych zielonoskórych gości tak, jak nasza tradycja nakazuje! - zawołał do Galeba odkładając tyczkę i sięgając po tarczę i topór. Dziesięć metrów liny pozwalało mu na całkiem spory zakres ruchów na pokładzie - dla tych goblinów, którzy uciekną poza jego zasięg miał jeszcze pistolet i garłacz.
- Bij grobich! - zaryczał i rzucił się do ataku na najbliższego wroga.

pi0t · 12-05-2019, 09:56

Gustaw nie dawno zarzucał Loftusowi, że tchórzy i nie podejmuje ryzyka nie zgadzając się na popełnienie samobójstwa… Zapomniał, że choćby w Meissen, to on dostawał najtrudniejsze odcinki muru do obrony z garstką osób z miasta do pomocy. O późniejszym powstrzymaniu desantu nie wspominając. Mag potrafił ryzykować dla dobra Ostatnich, ale musiał mieć choć cień szansy na przeżycie. Dlatego teraz tylko skrzywił się i wydał z siebie cichy syk, gdy został trafiony jedną ze strzał. Rana zapiekła, zabolała ale nie był już taki zielony jak choćby przy bitwie nad rzeką Soll, nie panikował. Oczywiście Ritter wiedział, że strefa mroku nie pochłonie wszystkich zielonych, nie wyeliminuje ich na zawsze, za to wyłączy część z nich z tej potyczki. Strefa miała ograniczyć ich ostrzał i tak się stało. Nie zawsze trzeba zabić wroga, aby go pokonać. Loftus był zadowolony, ale nie spoczął na laurach. Na wprost nich tworzyło się nowe zagrożenie, przeciw któremu dobrze by było jakoś spróbować zaradzić.
Odkrzyknął jeszcze niziołkowi
- Barki to nie statki, płyniemy z nurtem ciężko będzie manewrować tak aby skutecznie taranować. Jeśli się zrównamy z drugą barką, to możemy sami wpaść na siebie. - Do takich zadań potrzebowali by doświadczonych flisaków przy tyczkach, chyba żaden z Ostatnich nie miał doświadczenia w takich sprawach. Po czym zaczął ponownie czarować.
- Autem, o'-the-ignis fatuus.- Błędne ogniki miały pojawić się pomiędzy barką, a łódeczkami goblinów. Czar był prosty i szybki, jeśli się udał to magiczne punkty światła powoli pomknęły wprost w stronę łódek wroga. Gobliny nie słynęły z inteligencji, może spanikują, albo zaczną wymijać te ogniki i się wywrócą lub wpadną na siebie. Mag mógł mieć nadzieję, że choć trochę wzbudzi tym zamieszania w szeregach rzecznej gobliniej floty.

Hakon · 13-05-2019, 11:06

Gustaw oberwał i to solidnie. Mroczki przeleciały mu przed oczyma i na chwilę zamroczyło go to. Jednak nie był laikiem na polu walki i szybko odzyskał jasność umysłu. Już chciał chwycić za miecz i stanąć na przeciw golinom, ale trzeba było pilnować by barka sprawnie dalej oddalała si od brzegu.
Zaparł się i odpychał dalej. zerkając w stronę krzaków uważając by nie być nieruchomym celem.

Gdy spostrzegł wypływające łódki z goblinami przeklną pod nosem i rzucił do kapitana.
- Wy znacie rzekę. Co robić?- Zakrzyknął i odpychał dalej.

Gustaw był również gotowy stanąć do walki jeśli zajdzie taka potrzeba a sam jeszcze rzucił do Wlatera.
- Strzelaj do ich sterników! Może powpadają na siebie te łajzy niemyte.-

06-05-2019, 19:39	#522
Gob1in Reputacja: 1	Nie do końca zrozumiał rozkaz sierżanta - czy miał na myśli to, żeby tyczkami okładać grobich próbujących dostać się na pokład, czy raczej żeby tyczkami odepchnąć barkę dalej od brzegu zajętego przez zielonoskórych. Po chwili konsternacji (że też dowódca musi wydawać niezrozumiałe rozkazy w czasie potyczki z wrogiem) uznał, że musiało mu chodzić o to drugie, co również prowadziło do kolejnej rozterki. Wykonanie rozkazu rodziło dwie komplikacje - po pierwsze niechybnie stanie się celem dla wrogich łuczników, którzy może nie grzeszą celnością, ale ich liczebność sprawi, że szanse na kawał zaostrzonego patyka w bebechach zdecydowanie rosną. A po drugie - musiałby zbliżyć się do samej burty, czego z powodów osobistych wolałby uniknąć. Alternatywą było jednak niewykonanie rozkazu dowódcy, czyli kolejny dyshonor do powiększającej się kolekcji. - Przeklęty umgi... - wymamrotał niezadowolony szukając wzrokiem tyczki. Mimo niechęci zamierzał wykonać polecenie i pomóc w odepchnięciu łajby od brzegu. O ile pozwoli mu na to długość przewiązanej w pasie liny zamocowanej do polera na środku pokładu. Niestety będzie musiał odłożyć tarczę (oprzeć o burtę), co wystawi go na ostrzał, ale co było robić. Brodacz wiedział, że będzie bardzo niezadowolony, jeśli zielone pokraki zrobią z niego jeża. Tym bardziej, jeśli przed atakiem wymazały koślawe groty swoich strzał jedną z trucizn warzonych przez ichnich tropicieli... __________________ I used to be an adventurer like you, but then I took an arrow to the knee...

07-05-2019, 14:38	#524
hen_cerbin Reputacja: 1	Oleg nie miał problemu ze znalezieniem czegoś co "kopci jak pojebane" - smoły i dziegciu, używanych do uszczelniania kadłuba barki i sklejania ze sobą desek było sporo. Czar Loftusa zadziałał. Nagłe zaciemnienie zaskutkowało wrzaskami przerażenia i kilkunastoma pluskami - zwykle do wody wpadała broń, ale i kilka goblinów zaliczyło nieplanowaną kąpiel. Szkolony na dworach Gustaw może nie bardzo potrafił odróżnić nadbudówki od przybudówki, ale potrafił zauważyć, że nie ma się jak za nią schować, chyba że chciałby dopchać barkę do brzegu zamiast ją od niego odepchnąć, więc czytając najwyraźniej w myślach maga zdołał wpaść nie tylko na to, co ów mag zrobi ale i jaki czar rzuci i natychmiast gdy tylko ciemność przysłoniła część goblinich pozycji wyskoczył zza osłony i chwycił tyczkę. Za tyczki chwycili też Karl i Detlef oraz Galeb. Razem było ich czterech, a do tego łączyła ich siła fizyczna. Choć więc ich wysiłki były spóźnione, doprowadziły do częściowego sukcesu - barka nie władowała się w brzeg. Ale zanim skręciła znalazła się na tule blisko brzegu, że najbardziej wysunięte gałęzie nadbrzeżnych drzew były już nad barką, a z nich zaczęły na pokład "sypać się" gobliny. Z dziesięciu jakie spadły, na pokład trafiło czterech, ale jeden zaraz dostał strzałą w plecy od swoich, a pozostała szóstka została z tyłu. Czar oraz pozostałe działania Ostatnich sprawiły, że plan goblinów zaczął się sypać. Z gęstwiny wyleciało prawie trzydzieści strzał, ale trafiło tylko siedem. Z czego sześć obrońców, a jedna "goblińskiego desantowca" w plecy. Jedna, niesiona chyba przez samego Morka czy Gorka przebiła lewą rękę Gustawa, poważnie go raniąc. Druga i trzecia zrykoszetowały po hełmie Detlefa i napierśniku Karla, a czwarta trafiła Galeba w głowę. Przy ranach jakie odnosił ta jednak wydawała się niewarta wzmianki, ot, draśnięcie. Nie licząc "tyczkarzy", najwięcej strzał przyciągnął mag - ale trafiła go tylko jedna. Niegroźna rana uda nie przeszkodzi mu jednak w rzucaniu zaklęć. Wśród zwierząt tym razem dostał Prosiak, ale rana nie wyglądała poważnie. Niestety, sprawiła ból, a krzyki dookoła potęgowały panikę. Kuc wierzgnął, ale Bert ponownie był na posterunku i ponownie zdołał uspokoić ranne zwierzę. Coś niepokoiło celujące w Leonorę gobliny i decydowały się na strzelanie do kogoś innego, a Walter, wdający się w pojedynek strzelecki z całą bandą goblinów był chyba zbyt dobrze schowany. Druga barka skorzystała z doświadczeń pierwszej i odsunęła się już na środek nurtu, a teraz najemnicy odstawili tyczki i wyjęli broń, gotując się do dołączenia do walki. Czy sprawdzą się przewidywania Detlefa odnośnie zatrutych strzał tego jeszcze nie wiedzieli. Ale Loftus przewidział słusznie - z zarośniętego przepływu między bagnami a rzeką wypłynęło kilkanaście łódek z zielonoskórymi na pokładzie. Łódki były z trzciny, większość z nich przeciekała a połowa pewnie sama zatonie w ciagu godziny - ale niestety aż tak daleko nie były. Przynajmniej żadnego Allandora Jednouchego nie było wśród nich. __________________ Ostatni Proszę o odpis: Gob1in, Druidh, Gladin Ostatnio edytowane przez hen_cerbin : 09-05-2019 o 14:52.

09-05-2019, 21:49	#525
Stalowy Reputacja: 1	Kiedy dojeżdżali do Ruin Browaru Galeb przytoczył znaną powszechnie wersję sagi o Josefie Bugmanie. Była jeszcze inna, ta którą znali świadkowie tych wydarzeń i niewiele osób poza ich kręgiem. Na przykład niewielu wiedziało o tym, że najazd goblinów nie był przypadkowy, a stał za nim Król Goblinów Git Guzzler z Gór Czarnych, goblin wielki jak czarny ork, który sam "ważył" trunki... w większości niewiele różniły się one od trucizn. Niewielu wiedziało też, że Guzzler posłał przywódców plemion które zjednoczył do walki z Bugmenem i jego towarzyszami jeszcze przed tragicznym zdarzeniem.. Teraz kiedy Runiarz odpychał tyką barkę od dna rzeki, by wspólnym wysiłkiem swoim i kamratów skierować ją na właściwe rzeczne prądy poczuł dziwny dreszcz. To było bardzo podobne do tego co mu opowiedział ojciec. To było jakby teraz on i jego kamraci mieli przeżyć to samo. Mistrz-Piwowar powracał właśnie na barce Grima "Dead Eye'a" Grunnsona i jego Morskich Psów z kursu do Imperium. Dostarczył słusznej wielkości ładunek najlepszego ze swoich wyrobów, za który zapłacono mu niemałą ilością złota. Jednak powrót nie obył się bez niemiłych niespodzianek. Guzzler nasłał na krasnoludów Kaptyna Skabenda, herszta plemienia goblinich piratów zwanych River Ratz. Skabend był odwiecznym wrogiem Grunnsona, więc rzeczna bitwa jaka się rozpętała była niezwykle brutalna nawet jak na walkę między zielonoskórymi a krasnoludami. Ostatecznie ataki na barkę zostały odparte, a gobliny zabite. Z tego co pamiętał Galeb z tej całej opowieści Rzeczne Szczury atakowały właśnie w taki sposób. Chaszcze, atak po gałęziach i niewielkie łódki. Kiedy opowieści nałożyły się na to co widział i ten dziwny moment zamyślenia minął Galeb wyjął tyczkę i rzucił ją na pokład, a potem dobył młota. Jego oczy rozszerzyły się od narastającej w nim ekscytacji zbliżającą się walką. Teraz barka płynęła tak jak trzeba, wystarczyła jedna osoba do sterowania... Lecz nie będzie to on. On musi dołożyć swoją część do wyrównania niezliczonych Uraz jakie zielonoskórzy uczynili krasnoludom. Runiarz z furią ruszył na gobliny które spadły na pokład barki, a słowa przypisywane Bugmanowi brzmiały w jego głowie. Znajdziemy i wymordujemy jedno plemię po czym znajdziemy następne i ich też dorwiemy, aż do skutku." Tak miał powiedzieć Mistrz kiedy wraz ze swoimi Rangerami tropili armię goblinów które umknęły spod browaru z zapasem piwa i jeńcami, a potem rozdzielił się u podnóża Gór Krańca Świata. Ostatnio edytowane przez Stalowy : 10-05-2019 o 05:40.

11-05-2019, 22:00	#527
Komtur Reputacja: 1	Bert dwoił się i troił, starając się uspokajać zdenerwowane zwierzęta i nawet mu się to udawało. Nie miał z resztą wielkiego wyboru, bez broni dystansowej nie wiele mógł zdziałać przeciwko goblinom, a nikt z kompanów nie kwapił się by go w tej czynności wyręczyć. Gdy zobaczył wyłaniające się z zakola rzeki łódki zielonoskórych, to postanowił wspomóc kumpli dobrą radą - Taranujcie skurwieli! Skierujcie barkę prosto w nich!

12-05-2019, 08:50	#528
Gob1in Reputacja: 1	- A żeby was pokraki zaraza wybiła... - pacnięcie w hełm zirytowało Detlefa. Mocniej naparł na żerdź i razem z pozostałymi tyczkarzami skierowali barkę na środek nurtu. Dalsze zajmowanie się łodzią musiało jednak poczekać, bowiem na pokładzie pojawili się sprawcy zamieszania - kilka zielonych poskud nadzierających się w swoim plugawym języku nie wiadomo, czy z przerażenia, czy raczej chcąc dodać sobie animuszu. A może jedno i drugie. - Kuzynie, przywitajmy naszych zielonoskórych gości tak, jak nasza tradycja nakazuje! - zawołał do Galeba odkładając tyczkę i sięgając po tarczę i topór. Dziesięć metrów liny pozwalało mu na całkiem spory zakres ruchów na pokładzie - dla tych goblinów, którzy uciekną poza jego zasięg miał jeszcze pistolet i garłacz. - Bij grobich! - zaryczał i rzucił się do ataku na najbliższego wroga. __________________ I used to be an adventurer like you, but then I took an arrow to the knee...

05-05-2019, 14:22	#521
Stalowy Reputacja: 1	Galeb odruchowo sięgnął ręką do pasa po swój hełm, jednak dopiero po chwili przypomniał sobie, że dał go jako ofiarę dla Valayi. Trudno. Sytuacja nie była ciekawa. Mógłby po prostu przylgnąć do burty by w razie ataku bezpośredniego przytrzymać abordażujące ich gobliny. Z trudem opanował nienawiść do zielonych i podbiegł do zapasowych tyczek, by chwycić jedną z nich (młot zatknął za pas), by pomóc przy odpychaniu barki od brzegu. Nurt był zbyt silny dla jednej osoby, ale może w kilka osób zdołają uniknąć władowania się na mieliznę.

06-05-2019, 20:02	#523
Morel Reputacja: 1	Oleg schowany pod pokładem jak to zwykł już robić rozglądał się za czymś.. ciekawym. Wymachiwanie mieczem nacierając na wroga po prostu nie było w jego stylu. Za to dywersja, sztuka rozproszenia uwagi i zaskoczenia to było coś, co lubił o wiele bardziej. Może znajdzie coś co wprowadzi nieco zamieszania, albo ułatwi obronę. Wcześniej niestety nie wpadli na to by dokładnie sprawdzić co kryje się na łajbie oprócz domniemanego ładunku. `Przydałoby się coś co się kopci, jak pojebane` pomyślał.

10-05-2019, 09:57	#526
Morel Reputacja: 1	Do żeliwnego naczynia, które w czasach swej świetności mogło być garnuszkiem wpakował unurzany w smole, zrolowany kawał szmaty służącej zapewne do ścierania pokładu. Tak powstała znana powszechnie w tułaczym środowisku "bieda świeca". Pali się długo i bezpiecznie. Robocze kawałki drewna, kliny, belki, łaty i inne przedmioty, które w swych gabarytach i wadze nadawały się do rzucania zostały zebrane i mianowane przez Olega na amunicję. Ciężko było zabrać wszystko naraz, więc przede wszystkim pierwsze na pokład Oleg wyniósł drewniane wiadro ze smołą. I całe szczęście, bo mógł w drugiej dłoni trzymać broń, a ta również mogła się przydać, Gdyż znikąd pojawiły się na pokładzie zielone maszkary. Frietz nie miał jeszcze okazji z tak bliska oglądać tych paskudztw, ale okazało się, że są tak brzydkie, jak przypuszczał. Odstawił więc wiadro w rogu schodów by się nie przewróciło i obrał na cel goblina znajdującego się najbliżej burty. Ustawił drzewiec poziomo, blisko przy ciele. Szpic wycelował w zieloną pokrakę zaczął nabierać tempa. Jeśli nabicie na grot nie pozbawi goblina życia to i tak jest szansa, że ofiara zostanie zepchnięta z pokładu i wyłączona z walki.

12-05-2019, 09:56	#529
pi0t Reputacja: 1	Gustaw nie dawno zarzucał Loftusowi, że tchórzy i nie podejmuje ryzyka nie zgadzając się na popełnienie samobójstwa… Zapomniał, że choćby w Meissen, to on dostawał najtrudniejsze odcinki muru do obrony z garstką osób z miasta do pomocy. O późniejszym powstrzymaniu desantu nie wspominając. Mag potrafił ryzykować dla dobra Ostatnich, ale musiał mieć choć cień szansy na przeżycie. Dlatego teraz tylko skrzywił się i wydał z siebie cichy syk, gdy został trafiony jedną ze strzał. Rana zapiekła, zabolała ale nie był już taki zielony jak choćby przy bitwie nad rzeką Soll, nie panikował. Oczywiście Ritter wiedział, że strefa mroku nie pochłonie wszystkich zielonych, nie wyeliminuje ich na zawsze, za to wyłączy część z nich z tej potyczki. Strefa miała ograniczyć ich ostrzał i tak się stało. Nie zawsze trzeba zabić wroga, aby go pokonać. Loftus był zadowolony, ale nie spoczął na laurach. Na wprost nich tworzyło się nowe zagrożenie, przeciw któremu dobrze by było jakoś spróbować zaradzić. Odkrzyknął jeszcze niziołkowi - Barki to nie statki, płyniemy z nurtem ciężko będzie manewrować tak aby skutecznie taranować. Jeśli się zrównamy z drugą barką, to możemy sami wpaść na siebie. - Do takich zadań potrzebowali by doświadczonych flisaków przy tyczkach, chyba żaden z Ostatnich nie miał doświadczenia w takich sprawach. Po czym zaczął ponownie czarować. - Autem, o'-the-ignis fatuus.- Błędne ogniki miały pojawić się pomiędzy barką, a łódeczkami goblinów. Czar był prosty i szybki, jeśli się udał to magiczne punkty światła powoli pomknęły wprost w stronę łódek wroga. Gobliny nie słynęły z inteligencji, może spanikują, albo zaczną wymijać te ogniki i się wywrócą lub wpadną na siebie. Mag mógł mieć nadzieję, że choć trochę wzbudzi tym zamieszania w szeregach rzecznej gobliniej floty. __________________ Mistrz gry nie ma duszy! Sprzedał ją diabłu za tabelę trafień krytycznych!

13-05-2019, 11:06	#530
Hakon Reputacja: 1	Gustaw oberwał i to solidnie. Mroczki przeleciały mu przed oczyma i na chwilę zamroczyło go to. Jednak nie był laikiem na polu walki i szybko odzyskał jasność umysłu. Już chciał chwycić za miecz i stanąć na przeciw golinom, ale trzeba było pilnować by barka sprawnie dalej oddalała si od brzegu. Zaparł się i odpychał dalej. zerkając w stronę krzaków uważając by nie być nieruchomym celem. Gdy spostrzegł wypływające łódki z goblinami przeklną pod nosem i rzucił do kapitana. - Wy znacie rzekę. Co robić?- Zakrzyknął i odpychał dalej. Gustaw był również gotowy stanąć do walki jeśli zajdzie taka potrzeba a sam jeszcze rzucił do Wlatera. - Strzelaj do ich sterników! Może powpadają na siebie te łajzy niemyte.-