Leonor była w sumie bardzo zadowolona z zejścia na stały ląd, a także z opanowanego w ostatniej chwili odruchu salutu. Nie uszedł on uwagi akolitki i spowodował, że jej ogromna zwykle duma rozrosła się do rozmiarów Estalii.

Jakież było więc jej zdumienie kiedy ten krasnolud-dowódca-nie-dowódca, zaczął mieć odmienne zdanie na temat jej przebiegłego planu. Ponieważ jednak chciał uczyć się szermierki musiał być mądry, tak więc Leonor postanowiła go wysłuchać. Dziewczyna w swoich przekonaniach dopuszczała fakt, że ktoś może mieć również dobre pomysły i pomimo pewnej niechęci do krasnoluda-dowódcy-nie-dowódcy-mądrego, musiała przyznać, że miał rację.

Chciała powiedzieć, że też na to wpadła, ale zaraz wydało się jej to żałosne. Estalijkę było stać na coś więcej niż podkradanie cudzych pomysłów.

Spojrzała pytająco na Barona i po uporządkowaniu ubioru i wyglądu po podróży stanęła wyczekująco koło niego.

Gustaw pokiwał głową po przemowie Galeba do strażnika. Nawet jak na krasnoluda nieźle się pokazał. Gustawowi w sumie o to chodziło. Chciał zobaczyć na własne oczy jak krasnolud sobie w gadce radzi. W końcu będą zdani na niego w Królestwie Karaków.
~ Będzie dobrze.~ Uśmiechnął się do siebie.
Gustaw podszedł do rozmawiających lekko nonszalancko i skinąwszy głową do Galeba rzekł.
- Wybaczcie na chwilę.- Zwrócił się do obandażowanego Ostatniego.
- Mówcie człowieku gdzie macie cyrulika i nocleg można miło i przytulnie spędzić.- Gustaw nie wychylał się z tłumaczeniem kim są bo już Khazad powiedział. Chciał odwrócić trochę uwagę od nich przechodzą do pytań.
- Pewnie od Kapitana się dowiecie co zaszło na wodzie i całe szczęście, że byliśmy z nim. Ten ładunek byłby już na dnie lub gdzieś w posiadaniu zielonych. Mniejsza z Tym. Idziemy odpocząć przed dalszą drogą i dajcie znać kiedy wasz przełożony nadejdzie.- Machnął ręką i ruszył do przybytku gdzie odpoczną.

Gdy już byli sami podszedł do dowódcy najemników.
- Znacie tego Wolfa? Czy jak mu tam?- Wolał wiedzieć nim ustali plan działania.

Gustaw zamierzał uzupełnić zapasy powołując się na glejt Schredera. Najemnicy nawet jak znają dowodzącego Wolfa mogą wesprzeć w oszustwie przytakując a nawet samą ich obecnością. Gustaw zawsze może powiedzieć, że Parszywiec dał jemu kilku swoich ludzi by wykonywał zadania.

Z Ostatnimi usiadł i popatrzył po wszystkich.
- Zostajemy na noc bo i tak trzeba zwierzęta opatrzeć a i niektórzy z nas potrzebują chwili by odzyskać część sił. Wychodzimy o brzasku więc nie rozpijać mi się. Opcja jest, że gramy obstawę Krasnoludów od Lagera. A jak rozpoznają kogoś to albo dorabiamy sobie jako obstawa lub jedziemy wesprzeć naszych szukając tych przeklętych sabotażystów Imperialnych.-

Oleg znalazł potrzebne mu rośliny, a oprócz tego znalazł też bardzo dziwne ślady - ślady konia nagle stały się nieco płytszymi śladami konia i śladami butów obok. I nie byłoby w tym nic zaskakującego, gdyby nie to, że zaraz potem ślady butów oddalały się ku osadzie, a kolejnych śladów kopyt nie było, jakby koń zniknął. A kilkanaście kroków dalej znajdowały się znów ślady butów, tym razem tajemnicza osoba wracała z wioski. I nagle znikały, a dalej pojawiały się ślady kopyt, jakby koń się tam nagle pojawił.

Gustaw radośnie zignorował tyradę khazada pod swoim adresem i nie widział nic problemowego w chwaleniu się uratowaniem ładunku, choć dosłownie sekundy wcześniej Galeb twierdził, że ładunek stracili. Zażądał jeszcze, by wskazano mu cyrulika (niestety, nie było takiego) i powiadomiono o powrocie dowódcy. Najwyraźniej nie ufając też Detlefowi, który znalazł już karczmę, Gustaw pytał także o miejsce, gdzie można się by było zatrzymać, ale dostał tę samą odpowiedź co krasnolud.

Tak więc choć przed spotkaniem granicznych Ostatni przypominali sobie nawzajem, by znów nie pojawiło się kilka sprzecznych wersji, ponownie właśnie to zrobili.

Plan Berta na popołudnie był wypełniony do granic: znaleźć zakwaterowanie, uzupełnić ekwipunek, poszukać weterynarza dla zwierząt i uzupełnić zapasy oddziału. Pierwsze znalazł już Detlef, karczma miała stajnię, a jeden z synów karczmarza znał się na zwierzętach, więc i trzecie udało się za jednym zamachem odhaczyć. Uzupełnienie ekwipunku i zapasów byłoby łatwiejsze, gdyby tylko Bert mówił czego potrzebuje, ale i tak szło mu lepiej niż Galebowi - ostatecznie więc krasnolud przyłączył się do niziołka i udało im się znaleźć wszelkie podstawowe wyposażenie w rozsądnych cenach.
Dodatkowo pomyślał, że należałoby oderwać się od najemników, miał nawet zamiar zgłosić to Gustawowi, ale z jakiegoś powodu tego nie zrobił. Same zamiary to za mało, trzeba podejmować działania - zauważył, gdy Gustaw podszedł do najemników, ale bynajmniej nie po to, by ich odesłać.
Baron zaś dowiedziawszy się, że najemnicy znają bardzo wielu Wolfów, ale nie wiedzą czy tego skoro o nie widzieli, a imię takie nosi z pewnością wielu takich, których nie znają.


W Szlachetnym Rycerzu, do którego ostatecznie większość Ostatnich trafiła można było zjeść, wypić i odświeżyć się, a nawet przenocować, wszystko w najlepszych w osadzie cenach. Co nie było trudne, jako że nie było konkurencji. Niestety, zaopatrzenie było słabe - choć nawet graniczni chcieli mieć miejsce, gdzie mogą odpocząć i nie spalili ani osady ani karczmy, to jednak co cenniejsze alkohole i co lepsze żarcie zabrali.

Galeb szybko i sprawnie opracował plan, który mógł jeszcze uratować sytuację. W końcu gdyby nie wtrącano mu się była szansa, że w dokumentach zostanie wpisane coś w stylu "krasnoludy od Lagera, z obstawą", a takie coś zostałoby zignorowane. Ale "dzięki" żądaniu widzenia się z dowodzącym "oficerem" teraz już z pewnością zostaną zapamiętani.
By tak nie było, chciał by Gustaw i Leo odegrali pewną scenkę. Powiedział ją Gustawowi, który niestety tego nie zauważył. Powtórzyła więc mu to i Leonora.

Rozmowa krasnoludów, a zwłaszcza słowa Galeba o czarodzieju, który mógł nająć gobliny wzbudziły w Loftusie myśli o pewnym magu, który byłby okresowo zdolny do przyjęcia formy goblina, co zgadzałoby się ze śladami znalezionymi przez Olega, bo i znikający i pojawiający się znikąd wierzchowiec brzmiał znajomo. Wyjaśniałoby to też dlaczego gobliny tak doskonale wiedziały, kiedy przybywają transporty.

Tymczasem do karczmy przybył w końcu Wolf na czele swoich ludzi, wróciwszy z patrolu.
- Kto tu chciał się ze mną widzieć i po co? - zapytał.
Galeb i Detlef udający jego ochroniarza spojrzeli na Leonorę i Gustawa. Loftus po cichu rzucił wcześniej czary (choć wyszły, odczuwał przez pewien czas przenikliwy chłód, ale na szczęście na nim się skończyło). Leonora była gotowa do scenki ale Gustaw nie zrobił tego o co go proszono. Leonora czekała i czekała, ale ileż można było... I pewnie wszystko rozeszłoby się po kościach, bo by sobie po prostu poszedł, gdyby nie to, że pogardzany przez Gustawa gryzipiórek rozmawiał na przystani nie tylko z Leonorą i Galebem, ale i z samym Gustawem, który wyraźnie poprosił o informację, kiedy nadejdzie dowódca. A że Gustaw potrafi przekonywać, ów "gryzipiórek" podszedł teraz do Gustawa i zgłosił mu, że Wolf już tu jest, a to już dowódcę zainteresowało.

Plan był taki, że Gustaw miał się upierać, że trzeba odwieźć krasnoludów, a Leo, że trzeba zwalczać gobasów, a tymczasem Gustaw zaczął machać glejtem i gadać, że on ma "odeskortować krasie i wyłapać jakichś sabotażystów".
Na szczęście Leonora umiała improwizować i zamotała Wolfa, że nie chciała z nim rozmawiać służbowo, tylko martwiła się napadami i chciała wiedzieć czy na wszystkich napadają i jakoś odprowadziła go do wyjścia.

Tylko że po takim występie z pewnością w miejsce "krasnoludy szły se do domu" w papierach pojawią się informacje o misji Shredera. Ale cóż, nie było co desperować nad rozlanym mlekiem.

4 Erntezeit, trzy godziny po świcie
Most na dopływie Rzeki Hornberg
Pogoda: zachmurzenie lekkie, dosyć ciepło.

Rankiem Ostatni wyruszyli. Szlakiem podróżowało się szybko i wygodnie. Jeszcze przed południem natknęli się na most na niewielkiej, ale rwącej rzece biorącej swój początek na Wzgórzach Ichen. Mieli deja vu. Tak jak niedaleko Meissen, także i tego pilnowali strażnicy granicznych. Widzieli czterech, a i strażnicy widzieli ich.

Gustaw cieszył się, że nie zrobili wielkiego zamieszania w osadzie. Coś nie dawało mu spokoju i przez to nie był zbytnio obecny wśród ostatnich. Czyżby jakaś choroba go zaczynała brać? Może te urazy głowy czy trafienie przez piorun namieszało mu pod czachą. W każdym razie sierżant już nie był tą samą osobą co dawniej.

Gdy dojeżdżali do mostu Gustaw zwrócił się do pozostałych. Jedziemy jako wysłannicy Lagera a ludzka część jest jej obstawą. Nie chciał już więcej mieszać i chciał postawić sprawę prosto i gładko. Już byli bardzo blisko celu i nie chciał więcej opóźnień czy rannych.

Przy moście jakby Gustaw dostał wiatru w żagle i obudził się z jakiegoś letargu i gdy zbliżyli się do strażników wysforował się na przód ku stającym żołnierzom.
Gdy został zagadany w jakim celu jadą po pozdrowieniu oznajmił iż są obstawą krasnoluda od Lagera z odbudowywanej przez owego browarni Boogmana. Jeśli dowodów chcieli pismo się znajdzie i szlachcic dodatkowo chciał się dowiedzieć jak na szlaku sytuacja się przedstawia. Czy jest bezpiecznie czy mogą się spodziewać problemów.