Co łogr gadał nie wiadomo. Ale żarł kartofle, a nie stnota. To i dobrze. A ponieważ gdzie dwa łby to nie jeden, postanowił snot, że teraz bendom sztuczki Ryjka robili. To i usadowił siem obok dzika i zaczoł powtarzać po nim wszystko.

- Ty siem teraz kładź i nie ruszaj, Tfardy bendzie ciem leczył - zakomenderował Przykurcz, łokazujonc goblinowi litość - jak łon ciem już wyleczy to ty bendziesz nasze graty nosił. A jak zaczniesz siem stawiać, łuniemożliwiać leczenie (bo bendzie bolić, piec abo szczypać), to ja ciebia kilofym przeświencem. Zrozumiał? - zapytał łoczekujonc potwierdzenia, choćby skinieniem głowy.

Tfardy atakuje nieruchomy cel. Automatyczne trafienie, podwójne obrażenia. Nie ma kary za tak bez broni, bo Tfardy zna bijatykę.
Obrażenia=[5(K6)+1(S)-Wt(3)]*2=3*2=6. Rzut na tabelę trafień krytycznych K100=79, śmierć.

Tfardy próbuje leczyć goblina 78/20.
Próba leczenia Rudgara 33/20.

Jedno kopnieńcie Tfardego w nieprzytomnego goblina załatwiło sprawem.
- Tfardym czeba być, nie mientkim! - zaśmiał siem demonicznie snot-balista. Co prawda szczał nie był zbyt udany, no ale Tfardy niewielkom miał praktykem. Szwy w piłce puściły i głowa z krengosłupem wylazła na zewnontrz.
- Rence które leczom, stopy które zabijajom! - ucieszył siem snotling.
- Tfardy łins. Fatality - oznajmił Rudgar w jakimś tajemnym jenzyku.

Pozostały goblin, z jednej strony zastraszony przez Przykurcza, a z drugiej zabójczymi zdolnościami Tfardego przywarł do ziemii dygoczonc cały.

Konował próbował teraz swych mocy leczniczych na nim, ale coś mu siem nie udawało.
- Ty za bardzo dygoczesz ze strachu, nie mogem ci pomóc! - oznajmił po nieudanej próbie. - Ty teraz idź i rob wszystko, co ci Yb każe - rozkazał.

Potem zmienił jenzyk z gobliniego na człowiekowy i zwrócił siem do maga.
- Ja siem trochem znam na leczeniu, spróbujem Ci teraz pomóc.

Czarodziej nie był do końca przekonany, ale ledwie Tfardy przyłożył rence od razu ucieszony krzyknoł.
- Niesamowite! Już czujem siem lepiej! Dzienkujem! - i chwycił dłonie snotlinga by je uściskać. Rzeczywiście, Tfardy stawał siem coraz lepszy w leczeniu. Jeszcze trochem, a bendzie potrafił leczyć samym spojrzeniem, na odległość, ho ho!

W pomieszczeniu zrobiło siem nagle dość cicho, jeśli nie liczyć pochlipywania goblina. Snoty rozejrzały siem, co by tu dalej robić.

Przykurcz usłyszał Yba i zorientował siem, że wie coś czego Yb nie wie. No to trza było mu powiedzieć.
- Ybu, nizioła już nie szukaj. Jego łogr łubił. Chyba, że ci martwy poczebny, to wtedy szukaj.

- Wa h'gag. 'bal m'ryn bad leed'h'y - pokiwał ogr głowom. - Q'bzo!.
I zaraz potem rzucił kawałkiem ziemniak w górem tak, że ten zaczoł opadać wprost na Czmycha.
- M'gha g'le oo uu z'm'yn g'ra? - zwrócił siem znowu do Ryjka.
- Chrumk? Kwik... kłik? - dzik opadłszy z powrotem na cztery kopyta przyglondał siem zadumany snotlingowi.
M' n'dyywyn doonda h'lg'n oo m' z'm'yn doonda wuud g'l' b'dh 'h? - zapytał znowu Vorg.

Do pomieszczenia wszedł Przykurcz. Co prawda Tfardy był go namawiał na zagadki, ale pierwej chciał z ogrem siem rozmówić. Miał nadziejem, że uda siem mu sprawem załatwić pokojowo. Vorg zmarszczył brwi na jego widok.

Ryjek podszedł do ciała leżoncego niziołka i zaczał go ryjem pchać w stronem organowni. Po chwili zaczymał siem i zerknoł znowu na Czmycha.

Na stole pojawiła siem pieczona świnia. Dzik kwiknoł rozpaczliwie, porzucił zwłoki i wybiegł z pomieszczenia.

Joojy! H' g' b'qyn! gu dzuny mayo! - krzyknoł ogr po czym chwycił pieczyste i wcisnoł je górnikowi mówionc przy tym - 'dyg'! Q'bo!

Stój! Nie bój się! Nie zjem cię! Ty! Trzymaj!

Snotling ugioł siem pod cienżarem smakowitego, aromatycznego, soczystego, pieczonego miensa...

- Dzienkujem. Ja wiedziałem, że my som kumple. Ty dobry łogr. Yb i nasz służoncy goblin warzom tobia piwo. My zrobił łogrowo-snotowo-goblinowom biesiadem! Bendziem siem bawić i śpiewać. Szkoda tylko, że Gobelinu już nie ma. No ale łon niedzielem miał - zafrasował siem Przykurcz na wspomnienie kolegi - grajka.