Jimmiemu w ogóle się nie podobało otoczenie i atmosfera tego miejsca powtarzał sobie jednak, że jest to święcona ziemia a przy sobie miał wierne towarzyszki, więc nic mu się nie może złego stać.

Gdy weszli na cmentarz chłopiec postanowił poświęcić nakrycie głowy od kostiumu i napełnić ją święconą ziemią w nadziej, że garstka rzucona w potwory takie jak Jack odstraszy je lub zrani. Gdyby nie to, że mieli wejść do kaplicy pewnie założyłby swoją ulubioną Fedorę, którą miał w kieszeni, ale nie wypadało w końcu przed najwyższym należało odsłonić łepetynę chyba, że szło się do synagogi.

Kapliczka zawiodła oczekiwania Jamesa nie było święconej wody, zupełny brak świec, czy ostrych przedmiotów. Na cmentarzu też próżno było szukać zniczy, więc na razie nie dadzą rady zbudować Jack O lantern.

Pojawienie się duchów i zamknięcie w budynku wystraszyło go nie na żarty na szczęście zjawy nie chciały ich zaatakować.

- Może jak im zaśpiewam jakąś pieśń religijną to nam pomogą albo, chociaż wypuszczą? - Zaproponował nieśmiałym szeptem - Nie wiem tylko czy lepiej wybrać Ave Maria , bo jeżeli to duchy protestantów mogą się wściec może lepiej Lord of the dance ? - Spytał.

Rodzina sióstr Mouser od strony ich ojca była wierząca i praktykująca. Dziewczyny wraz z dziadkami co niedziela chodziły do kościoła. To jednak zmieniło się po przeprowadzce do Maine, do dziadków którzy mieli inne poglądy na te sprawy. Przez pierwsze miesiące El przypominała się o to, lecz z czasem inne zajęcia skutecznie wyparły ten rytuał. Nie mniej wciąż Elliot kojarzyła budynki należące do kościoła jako miejsce gdzie można się czuć bezpiecznie. Stąd też tak bez wahania poparła pomysł udania się do kapliczki.

Tak bardzo się jednak zawiodła gdy tam dotarli. Nie znaleźli niczego co mogłoby im się przydać. W normalnych warunkach nie zdziwiłaby się, bo kaplica była otwarta i siłą rzeczy wszystko co przydatne musiało być schowane pod kluczem, w małym pokoju, do którego nie mieli klucza.
Jedyne na co się przydał ten postój to dzięki niemu Emily mogła odpocząć. Siostra spoglądała raz po raz na nią z troską i cieniem obawy.

Widząc "prześcieradła" Elliot czuła się tak bardzo zagubiona, że nie wiedziała co zrobić. Chyba nawet już poddała się z próbami tłumaczenia sobie tego logicznie. Może to był koszmar? Może za dużo wieczorami oglądała Opowieści z Krypty, a atmosfera Halloween podsyciła jej wyobraźnię... Zdecydowanie teraznajchętniej schowałaby się pod stołem przykrytym długim obrusem i przeczekała aż to szaleństwo się skończy. I zrobiłaby tak gdyby nie to, że jej przyjaciel został porwany i tylko oni o tym wiedzieli. Musieli powiadomić rodziców i policję bo inaczej nigdy nie zobaczą Tobyego. Albo co gorsza zobaczą go już na pogrzebie...

Zdeterminowana Elliot zebrała się w sobie.

- Nie zwracajmy na siebie uwagi - syknęła Mouser stopując zapędy Jima. Doskonale wiedziała, że nie należy przeszkadzać modlącym się, bo mogą się poczuć urażeni. - Nie możemy tu zostać. Musimy wyjść. Głowy w dół, nie rozglądać się i idziemy do wyjścia. A tamtego... Po prostu miniemy - zasugerowała cichutkim szeptem, bo właśnie w ten sposób w trakcie mszy należało opuścić salę kiedy musiało się z jakiegoś powodu wyjść zanim dobiegła ona końca.
Hanka Solo chwyciła dłoń księżniczki Lei.
- Trzymaj się blisko - powiedziała El, a blada Em skinęła jej głową. Siostry ruszyły do wyjścia, a Elliot skinęła na pozostałych by ruszali za nimi.

- Proboszcza ani widu, ani słychu… - mruknęła April. Nie po to, by stwierdzić oczywistość, a raczej dlatego, by przerwać nieprzyjemną ciszę, jaka panowała na cmentarzu.
Nie zdziwiła się więc za bardzo, że cmentarz był całkowicie pusty. Oczywiście, kiedy potrzebny był ktoś dorosły, to nigdzie w okolicy takiego nie było. “Dlaczego nie zostałam w domu. Cholerne Halloween” przeszło jej przez myśl, kiedy przedzierali się przez gęstą, mlecznobiałą mgłę, ostrożnie wymijając zaniedbane nagrobki.

- Tam jest kaplica - powiedziała ściszonym głosem April, wskazując na majaczący w oddali wysoki budynek. - Nie wiem jak wy, ale na pewno lepiej poczuję się tam, w środku, niż pośród tych grobów.
Jak bardzo się myliła, tego jeszcze nie wiedziała.

W środku było równie nieprzyjemnie, co na zewnątrz. Jedynym zauważalnym plusem był brak otaczających ich zewsząd mogił i lodowatej mgły.
- Elliot, nie umiesz otwierać zamków? - spytała April, która przeczytała wiele powieści kryminalnych, w których bohaterowie często radzili sobie z zamkniętymi drzwiami choćby zwykłymi wsuwkami do włosów. - Wybacz, po prostu… wyglądasz na taką, która potrafi. - Wzruszyła ramionami.

Zakryła usta, zanim jeszcze zdążył się z nich wydobyć pisk przerażenia. Zimny dreszcz przebiegł przez ciało Winters. Przylgnęła do ściany.
Co to były za postacie? Skąd się tam wzięły? Przecież nie było ich wcześniej! Duchy? Zjawy?

- Zgadzam się z Elliot - wyszeptała April. To był najbardziej nieodpowiedni moment na tańce i śpiewy Jimmy’ego.
Dopiero wtedy zdała sobie sprawę, że na zewnątrz, wśród tych wszystkich grobów, na pewno coś się też zmieniło. Z trudem przełknęła ślinę, spuściła głowę i ruszyła w stronę wyjścia. Na zewnątrz na pewno nie było lepiej...

Jim jak na przeczulonego na własnym punkcie narcyza przystało przesłyszał się, wziął pytanie do siebie posłał córce szeryfa jadowite spojrzenie - Niby, czemu? Bo jestem " miejski ”? A ty pewnie smakujesz wanilią jak cię polizać a do tego uwielbiasz ser ? - Szepnął mały murzynek wyraźnie urażony uwagą April - Nie umiem jakbym próbował to twój tato by mnie zaaresztował po za tym, nie kradnie się z kościoła. Mi też przykro że nic nie znaleźliśmy ale mamy trochę święconej ziemi może to w czymś pomoże ? - Dodał szeptem.

- Jesteście pewne? W filmach zawsze się cieszą jak się śpiewa podczas mszy... Może coś bezpiecznego z klasyków? No, dobrze niech wam będzie nie będę się upierał - Zgodził się nieco rozżalony. Ruszył za dziewczętami, lecz jeżeli duchy będą blokować im wyjście spróbuje uspokoić je mini recitalem pieśni religijnych.

James nie spodziewał się takiego obrotu sprawy prędzej uwierzyłby, że Butch i jego pachołki zmienią się w kolejne potwory a tu oferuje im informacje i współpracy!
- PAX, pokój między nami cieszę się, że podjąłeś tak mądrą decyzje. My też mamy informacje: Ten sam leśny dziad z magicznym worem porwał Toby’ego, sądzę, że to Krampus, taki zły mikołaj, który kradnie i zjada magiczne dzieci! Sądzę, że ten jego wór też jest legendarny i działa na hasło click clack get in/out of my sack… Podobno żołnierz konfederacji uwięził w nim samą śmierć! - Kolejną z wielu wad Jima było to, że uwielbiał dźwięk własnego głosu.
- Wracając jednak do ważniejszej sprawy pomożemy wam z Molly, ale potem chciałbym sprawdzić czy mój brat Alec jest bezpieczny. Musimy też pozbierać broń przeciwko potworowi, mamy święconą ziemię z cmentarza, a główka laski po dziadku jest posrebrzana, więc dobrze działa na wszelkie monstra. Krampus i jego kruk nie są jedynym zagrożeniem po drodze widzieliśmy ożywionego stracha na wróble Jacka z farmy oraz modlące się zjawy w kościele także uważajmy! Niech każdy weźmie jedną dyniową latarnie, bo według legendy mają pomagać zagubionym duszom odnajdywać drogę… - Chłopiec wyrzucał z siebie propozycje tonem polecenia w końcu zamilkł i sam podniósł jedną z chodnikowych dyni.

- Krampus w Halloween? Czyś ty oszalał Keet… znaczy, Jim? - Butch uniósł brew. - Krampus był zarośnięty i miał wielkie rogi, a ten gościu, co łapie dzieciaki to jakiś stary dziadek. My go nazywamy Łapaczem, ale jak tam sobie chcecie, może być i Krampus. - Chłopak wzruszył ramionami. - Ale z tym worem to może być prawda. On jest bez dna, mówię wam! - Przejechał dłonią po drugim podbródku. - Ok, wy pomożecie nam, my pomożemy wam. Będziemy trzymać się razem jak tych... No... Pięciu muszkieterów...
- Muszkieterów było trzech. - Wyjaśniła Emil i spojrzała na siostrę. - Co sądzisz, Elliot? Myślisz, że powinniśmy im pomóc?
- Ja uważam, że powinniśmy najpierw iść do domu Toby'ego i powiedzieć o wszystkim jego dziadkowi. - Wtrąciła April.
- Nie ma na to czasu, ten Łapacz może być blisko, a ja nie chcę skończyć u niego w worku! - Ponaglił ich Harrigan.

W czasie, kiedy pozostali przepychali się o to, czym jest albo nie jest porywacz z workiem, Elliot zachodziła w głowę nad tym jak przetrwać ten koszmar. Nawet się nie zastanawiała nad tym czy to był tylko sen. W końcu we śnie nie zastanawiasz się czy to sen tylko bezsprzecznie przyjmujesz to, co w nim się dzieje, niezależnie od tego czy akurat śnisz o zeszłych wakacjach czy o tym, że jesteś Senatorem Palpatine.

- Dobra, rozejm... - mruknęła Elliot, ostatecznie porzucając w niepamięć zwady z Butchem. Spojrzała po kolegach. - Najpierw do rodziców Toby ego. Twojego brata poszukamy zaraz potem Jim. Wierzę, że Toby nie bez powodu kazał nam biec po pomoc akurat po jego dziadka - stwierdziła zgadzając się z April. - W międzyczasie szukamy czegokolwiek co może nam pomóc jak coś nas napadnie. U nas w domu jest broń palna, wiem gdzie mój tata ją trzyma i jak się do niej dostać
- Giwera? Ale cool! - Butch się ożywił. - Dasz spróbować kogoś ukatrupić, nie? - Wyszczerzył wielkie zęby. - Ale ja bym najpierw sprawdził, co z Molly, to będzie po drodze, ledwo ulicę wcześniej, niż mieszka Gardn... Znaczy Toby. Potem pójdziemy z wami do jego dziadka i gdzie tam chcecie. Zgoda? - Butch wyciągnął otwartą dłoń w kierunku Elliot i uśmiechnął się lekko, przez co jego twarz wyglądała teraz jak przerośnięty ziemniak.
- Nie wierzę że to mówię… Ale zgadzam się z Butchem. Najpierw sprawdźmy, co się dzieje z Molly, potem z Alekiem, bo my dzieciaki jesteśmy w największym niebezpieczeństwie potem możemy pójść sprawdzić czy starszy Pan Gardner nie zasnął tak jak reszta…. Elliot jakby chodziło o Emily to byś ruszyła bez zastanowienia tak samo jak ona za tobą. Nie mówię, że mam z moim bratem tak bliską relację jak wy…. My się ciągle kłócimy ale kurka wodna, no kocham go i muszę się upewnić, że jest bezpieczny, bo to mój młodszy brat - Jimmy urywał zdanie i chyba coś mu wpadło do oka, bo zaczął je intensywnie trzeć, odchrząknął głośno po czym, dodał: - Najpierw jednak do Molly umowa to umowa to jak zgodzicie się dziewczyny ? - Spytał koleżanki błagalnym tonem.

Blondynka przebrana za Hana Solo spojrzała kątem oka na siostrę, a następnie na kolegę. Wzięła głęboki oddech.
- Jim, rozumiem ciebie doskonale - odpowiedziała mu. - Ale biegając teraz po całym mieście i szukając Molly, Aleca czy inne osoby, szybko sami stracimy siły i do tego narazimy się na zauważenie nas przez kruka i zesłanie na nas gościa z worem, stracha i cholera wie co jeszcze... - Mouser szczerze powiedziała co myśli. - Czy nie masz przeczucia, że Toby wysyłając nas do swojego domu robił to celowo? Może tam jest właśnie odpowiedź na pokonanie tych stworów? Ja właśnie tak czuję. A jeśli nam się uda znaleźć na tą odpowiedź to uratujemy całe miasteczko, nie tylko pojedyncze osoby - dodała na koniec z przekonaniem w głosie blondynka. Spojrzała po wszystkich, by zobaczyć jak oni zareagują na jej zdanie.

- El on był przerażony, nie wiemy nawet czy kazał nam pójść po dziadka może sądził, że umiera i chciał żebyśmy przekazali, że ich kocha ? Na pewno uratujemy Tobiego i pozostałych, ale muszę mieć przy sobie brata, bo jeśli Alec zginie przez to, że pójdziemy po tego starego wariata, który pewnie uciął sobie drzemkę to nigdy sobie tego nie wybacze… - Murzynek wciąż upierał się przy swoim - OK nie ma co tracić czasu najpierw chodźmy po Molly skoro jest niedaleko a potem najwyżej sam wrócę się do domu po młodego zgoda ?- Na samą myśl o bieganiu samemu po tej przemienionej okolicy zatrząsł się ze strachu, ale nie mógł zostawić Aleca samemu.

- Dobrze słyszałam co mówił... - odburknęła Mouser zaciskając ze złości dłonie w pięści. Spojrzała zaraz na Butcha i w końcu złapała jego dłoń, którą wyciągnął ku niej. W jej oczach widoczna była determinacja i przekonanie co do tego co jej właśnie przyszło do głowy.
- Pójdziecie wszyscy razem - powiedziała do osiłka. - Znajdziecie Molly i Aleca. I będziecie ostrożni. Macie ich chronić - skinęła głową na April, Emily i Jima. - Jak coś stanie się moim przyjaciołom i siostrze to cię znajdę i nakopię ci w tyłek tak, że będziesz żałował, że nie złapał cię dziad z worem - przestrzegła i dopiero wtedy puściła jego dłoń, dobijając z nim umowy. - Spotkamy się w warsztacie mojego taty, tam powinno być bezpiecznie, a od podwórka drzwi powinny być otwarte - stwierdziła, jednoznaczne dając do zrozumienia, że sama wybiera się do domu Gardnerów.
- Dziękuję - Powiedział Jimmy i gdyby nie to, że bał się wyjść na babę, to pewnie popłakałby się z ulgi. Martwił się o Elliot, ale jeżeli ktoś miałby sobie poradzić w pojedynkę to stawiał na nią.
- Spoko, ale miejcie oko na Em - odparła z powagą w głosie i nie chcąc tracić ani chwili więcej wskoczyła na swój rower.

- Chyba ci rozum odebrało! - zaprotestowała Emily, chwytając mocno z rękaw kostiumu siostry. Księżniczka Leia wbiła nieustępliwe spojrzenie w najbardziej sławnego przemytnika galaktyki. - Nigdzie nie jedziesz sama! Idę z tobą! - syknęła przez zaciśnięte zęby.
Elliot zrobiła skruszoną minę, objęła jedną ręką siostrę.
- Sama ciebie nie ochronię, będziesz z nimi bezpieczna - szepnęła jej do ucha. - Ja dam sobie radę sama, słowo honoru. Tak będzie szybciej - zapewniła ją i puściła. - Poza tym musisz ich wprowadzić do warsztatu. Wiesz gdzie tata trzyma zapasowy klucz. Zrobię wszystko, żeby być tam przed wami i przygotować cokolwiek co nam będzie potrzebne w walce z tymi kreaturami - pokręciła głową bo sama nie wierzyła, że naprawdę mówi o tym.

Emily wyglądała na wściekłą, ale nie skomentowała słów siostry. Elliot nie czekała, aż jej bliźniaczka znajdzie mądry argument za tym by została, który ją na pewno by przekonał, więc póki uważała swoją decyzję za właściwą, pochwyciła za kierownicę i depnęła mocno na pedał, wystrzeliwując na rowerze na przód.

Mouser, nisko pochylona nad ramą czerwonego BMXa pomknęła przez rozświetlony dyniowymi latarniami chodnik, wzbijając w górę za sobą kłęby kurzu i pomarańczowych liści.
" Oby przeczucie mnie nie myliło. Oby przeczucie mnie nie myliło. Oby... " zaklinała się w myślach, gdy uważnie rozglądała się przed siebie, by nie dać niczem się zaskoczyć. Stawiała na szybkość, więc bez krążenia, prostą drogą jechała do domu Gardnerów.