Sędzia czuł gniew, zaskoczenie, niepokój oraz potrzebę mordu, wszystko na raz, podsycane dodatkowo wspomnieniami de Worde. Czuł jak Vitae antycznego wampira wyje by zabić Camdena, ale Yusuf powstrzymał ten impuls. Zdjął miecz z blatu i postawił go przed sobą szpicem w dół, składając na nim dłonie, jak średniowieczny rycerz stojący na warcie.

- Staram się złożyć siebie z rozbitych fragmentów cudzych osobowości, a nie jest to proste. Rytuał którego jesteś współtwórcą odniósł efekt, ale wiele rzeczy i wspomnień wciąż mi umyka. Wybacz mi opieszałość.- odparł na pytanie Camdena Yusuf, krzywiąc się przy tym nieznacznie - Gdy się obudziłem artefakty zaginęły. Wraz z Utamukeeusem, a nie zostawił nam żadnych informacji. Czy dostarczył je tutaj? I w jakim celu potrzebował krwi wampira? - spytał, wiercąc Camdena wzrokiem, pchany przy tym przez klątwę swego klanu. Musiał znać prawdę.

- Tak... Brusilla mogła znać lokalizację twojej kryjówki Padre. Ale z pewnością znał ją też De Worde, szpiegmistrz naszego pana i zdrajca który przygotował pułapkę w której jego ciało zginęło. - odparł na słowa nekromanty Yusuf - Nie będzie już problemem. Osądziłem go. To on wydał Antigenowi spokrewnionych tego miasta. - oznajmił i zamilkł analizując twarz umarłego.

W tej sytuacji zdecydowanie nie był silną stroną. Kultyści widzieli w nim kogoś ważnego, ale bezpośredni atak na Camdena, który owinął sobie kult wokół małego palca z pewnością źle się dla niego skończy, tutaj w centrum jego władzy, ale wciąż mógł się dowiedzieć więcej. Musiał tylko zadać odpowiednie pytania.

- Straciliśmy z Spoonem wiele czasu, podążając krokami naszego towarzysza, ale trafiliśmy w dobre miejsce. Reszta Heroldów w tej chwili wytacza nam drogę ku ostatniemu artefaktowi. Przedstaw mi szczegóły rytuału Padre. W jaki sposób chcesz sięgnąć po jego moc? Czy zachowałeś gdzieś krople krwi naszego pana?

Cath zajęła miejsce przy stole, po prawej stronie Juliett. Nic w tym dziwnego, wszak z jednej strony chciała na tą chwilę zostać jej prawą ręką, a z drugiej wolała, aby słońce świeciło w jej plecy a nie w twarz, mogła wtedy o nim zapomnieć.
- Z jednej strony czuję się nieswojo, w obliczu tak dużych iluzji, z drugiej strony one często bywają naprawdę skuteczne - powiedziała, a po chwili przerwy podjęła nowy temat.

- Antygen Antygenem, ale obawiam się, że mamy jeszcze jeden problem, kto wie czy nie gorszy, Mitra chce powrócić i ta myśl cholernie mi się nie podoba -poczuła uścisk w gardle i odruchowo przełknęła głośno ślinę. - Aby zapobiec jego powrotowi, należy zebrać artefakty a następnie je zniszczyć. Arwyn jest w posiadaniu jednego z nich i dała mi słowo honoru, że się go pozbędzie, gdy tylko zostaną odwołane krwawe łowy. Proponuję więc by zaprosić ją do rozmowy, tak aby miała szanse dotrzymać danego mi słowa. Starożytna najlepiej okaże swoją lojalność Camarilli, stając naprzeciw planom Mitry, wtedy będzie musiała obawiać się jego powrotu, tak jak i my. - Spojrzała przelotnie na swojego towarzysza. - A kiedy to się już stanie będziemy pewni, że mamy po swojej stronie kogoś kto poprowadzi wojnę z Antygenem a jednocześnie nie wbije nam noża w plecy.

Ciężko było powstrzymać swoją ekscytację, kiedy Rowena kontynuowała swoją opowieść o miejscu spoczynku Mitry. "Lekcja historii" jak ją nazwała ironicznie, mogła być czymś więcej niż tylko legendą. Utamukeeus rozumiał, że nie ma powodu by lekką ręką zbywać wszelkie opowieści o duchach, nawiedzonych miejscach i złych klątwach. I o ile większość z nich ostatecznie rzeczywiście okazywała się zwykłymi bujdami, tak zaskakująco wysoki odsetek okazywał się prawdą. Tylko czy teraz rzeczywiście miał czas na to, by obserwować, potencjalnie, zwykłą dziurę w ziemi?

Traper analizował swoje opcje. Przed udaniem się do lasu planował, że po odzyskaniu kontroli nad sobą skontaktuje się z Heroldami i w zależności od ich nastawienia, dostosuje swoje następne kroki. Obecność Roweny i jej niedobitków poszerzała jego możliwości. Z nimi, dokończenie misji zbierania artefaktów mogło się udać.

- Nie ufasz mi. Zrozumiałe, chociaż od samego początku mówiłem samą prawdę. Teraz zrobię to znowu: nie jest mi po drodze z resztą... "Heroldów" Kulti Mitry. Przez ostatnie kilka nocy, gdziekolwiek się pojawili... Pojawiliśmy, tam zawsze dochodziło do przemocy, rozlewu krwi i śmierci. Razor nie mógł tego ująć lepiej: "łaziliśmy i bruździliśmy". Jeżeli pojawią się dzisiaj na spotkaniu z Anną, mogą próbować podważyć jej władzę. Dysponują nagraniem, w którym prosi nas ona o zlikwidowanie Ventrue Valeriusa. Wcześniej spotkali się z Gwen Arwyn i jednym ze scenariuszy za którym optowali było wymienienie Anny, na nią.

Nie mnie oceniać kto się nadaje na Królową Londynu, a kto nie - nie dbam o to. Jedynym słusznym Panem Londynu był Mitra. Gwen Arwyn posiada coś, czego potrzebuję. Można ją znaleźć w klubie The Vaults. Moja propozycja jest następująca - zbierz swoje siły i współpracujmy. Cokolwiek by się nie wydarzyło na tym spotkaniu, usuwając Arwyn pomagasz Annie. Nie będę zadawać żadnych pytań, a po wszystkim możemy się bez słowa rozstać.

Navaho przedstawił swoją odważną propozycję w trakcie zmieniania zabarwionych na szkarłat od krwi jelonków ubrań na wcześniej zakupione nowe. Zagrał trochę va banque - prawdziwa lojalność Roweny mogła wcale nie być tak wysoka, jak to wyglądało z zewnątrz. Ale co innego mu w tej chwili pozostało? Wrócić na spotkanie, do Heroldów? Po co? Uciec z miasta? Dokąd? To była ostatnia karta, która mógł jeszcze zagrać.

Stadnina Harrow Leaf, południowy zachód od od Londynu.

Rowena patrzyła na Indianina. Po jej minie nie dało się poznać jakie ma zdanie. Czekała aż Indianin się ubierze.

- Jesteś Gangrelem, prawda? Wiesz co to jest przetrwanie. - zaczęła spokojnie - Dlaczego kurwa choć przez chwilę pomyślałeś, że w chwili gdy ludzie polują na nas jak na szczury to my powinniśmy się rzucać sobie do gardeł? Rozdmuchiwanie właśnie teraz konfliktu Brujah i Ventrue nam nie pomoże. Zresztą mam pod ręką tylko i wyłącznie niedobitków moich i Marcusa. Zobacz - czarnoskóra szeryf uniosła na wysokość oczu kikut ręki, pozbawiony dłoni.
- Przeżyłam wojnę secesyjną i dwie światowe. Teraz mam zamiar przetrwać tę próbę eksterminacji naszego gatunku. Dwa kwadranse temu kłaniałam się wilkołakom po to, żeby jak najwięcej naszych miało szansę przeżyć. Myślisz, że pozwolę sobie na to, żeby rzucić się na Brujah, który pamiętał czasy gdy stacjonowały tu rzymskie legiony? Arwyn jest wojskowym. Jak ty. Wojskowi często giną. Ale wiesz co powinien wiedzieć każdy o wojskowych? Jeżeli dożyli starości, to są najlepsi z najlepszych. A jebana Arwyn ma dwa tysiące lat. Rozumiesz to? Posłanie tam moich ludzi to wyrok śmierci. W dupie mam polityczne gierki. W dupie mam Annę. W dupie mam Arwyn. Ba, głęboko w dupie mam też Juliet Parr i Mitrę. W Londynie rozpętało się piekło na ziemi. A rolą szeryfa jest zapewnić bezpieczęństwo domenie. Bezpieczeństwo jej mieszkańcom. I tak, też będę z tobą szczera. Będę unikać każdej śmierci wampira, gdy tylko to możliwe. Robię to jak umiem. Anna nie chce uciekać. Chce zostać królową na zgliszczach. Jeżeli chce, to niech zostanie. Ja - wycelowała kciukiem w swoja klatkę pieriową. Mówiła głośno i wyraźnie się ekscytowała - mam zamiar zorganizować ewakuację dla kogokolwiek się da. Londyn jest spalony. Trzeba być szaleńcem, żeby walczyc o władzę nad kupką zgliszczy.

Podeszła do samochodu.
- Jeżeli chcesz, to podrzucę cię do The Voult, ale nikt z moich ludzi nie podniesie ręki na ekipę Arwen.

***

Sala spotkań wewnątrz kieszonkowej iluzji Tremere.

Juliett odchyliła się w wysokim wiktoriańskim krześle i położyła skrzyżowane nogi na stole.

- Antigen, Antigenem. Nasz rodzaj przetrwał Inkwizycję, przetrwa i to. Wy jeteście mi potrzebni do czegoś innego.

Gdy Chun Hei odebrała, to Cath usłyszała, że Arwyn nigdzie się nie ruszy bez oficjalnej informacji o amnestii ze strony Anny. I zaprosiła do siebie.

Po tej rozmowie Parr kontynuowała.

- Mitra. Bóg-Słońce. Ten, w którego żarze spłonęły miliony istnień. Wszystko wskazuje na to, że powrócił. Nie wiem jak to jest możliwe i jak tego dokonał, ale jest to dla nas duży problem. Osiem dekad temu zginął w zamachu. W magazynie amunicji wyładowanym ładunkami wybuchowymi. Wysadzony. Nikt nie mógł tego przeżyć. Tymczasem co się dzieje? Budzicie się wy. Organizator zamachu Richard de Worde ginie. Znaleźliśmy jedną z Nosferatu związaną z nim krwią. Wydrapała sobie oczy po stracie. No i jest jeszcze Valerius. Ten, którego mieliście zabić na polecenie Anny. Wiem, że wyjechał do Edynburga. Ale nie żyje. Dopadł go tam ktoś. Tony, Catherino, byliście ze mną szczerzy, to i ja zagram w otwarte karty. Nie możemy poradzić sobie z Antygenem mając za plecami pradawnego boga, który wbija nam nóż w plecy w kluczowym momencie. Musimy się go pozbyć. A jeżeli wszytko to są bzdury wysane z palca, to musimy rozwiać wątpliwości. Liczę na was w tym temacie. Hafsa prawdopodobnie nie żyje. Od tygodnia nie mam z nią kontaktu. Potrzebuję zaufanych Archontów. I myślę, że gdyby ktoś załatwił temat starożytnego Ventrue,

Łatwo było zrozumieć przesłanie Juliett. Doceniała działania w temacie Anny. Ona była graczem. Roztawiała pionki i figury. Ona widziała dużo więcej niż oni ze swego poziomu. I ona zasugerowała im promocję z pionków do Hetmanów. Było o co zawalczyć.

- No i chyba musicie się pofatygować do Arwyn. Książęcy Herold zginął, więc chwilę potrwa ogłoszenia zdjęcia jej z Czerwonej Listy. Ale na papierach dostaniecie też mój podpis. Róbcie co uważacie za słuszne. Temat Arwyn i Anny zostawcie mi. Wy zajmijcie się Mitrą.

Nikt ze świty Anny nie pożegnał Tonego i Cath. Przebojowa Ventrue miała na wyciągnięcie ręki niewyobrażalna dotąd władzę. Musiała się tylko wykazać.

Przed budynkiem czekał na nich czarny mercedes z kierowcą. Kierowca był najpewniej ghulem, albo też był tak wiele razy dominowany, że nie miał już własnej woli. Ruszał się sztywno i odpowiadał lakonicznie. Ale mógł zawieźć parę wampirów dokądkolwiek.

Przed wyjściem asystentka Tremerów podała na ręce Tonego glejt. Oficjalną amnestię. Wypisaną na pergaminie. Z pieczęcią Anny i Juliette. Z ich zamaszystymi podpisami. Oficjalne odwołanie Krwawych Łowów. Przywrócenie wszelkich praw. Jednak nadal Arwyn nie miała oficjalnej funkcji. Mimo faktu, że była o czternaście wieków starsza od urzędującego primogena Brujah.

W samochodzie był jeszcze jeden drobiazg. Cath od razu ją poznała. Pieczęć Boga-Słońca. Wyglądała identycznie jak ta, którą miała przy sobie jeszcze poprzedniej nocy. Obok w papierowej torbie była notatka sporządzona pismem Parr.

Cytat:

“Anna w swoich skarbach miała podróbkę pieczęci Mitry. Może wam się do czegoś przyda”

Cath zobaczyła na telefon. 29 połączeń nieodebranych. Od jej adwokata. A potem z innego numeru.

W wiadomościach krótkie i lakoniczne:

Cytat:

Byłem zmuszony podać numer kontaktowy do Pani. Przepraszam.

Cytat:

Nie ma żadnych oficjalnych zarzutów. Nawet nie otwarto oficjalnego śledztwa. Zalecam ostrożność.

Obie wiadomości wysłał adwokat.
Trzecia wiadomość była z tego samego numeru, który próbował się dodzwonić.

Cytat:

Dobry wieczór. Zapraszam na spotkanie ze mną dziś o 4 nad ranem. W przypadku Pani nieobecności będzie musiało się odbyć jutro około południa, a obie wiemy, że Pani tego nie chce.

W kolejnej wiadomości był podpis:

Cytat:

Porucznik Sarah Chou

A w następnej pinezka Google pokazująca parking przy jakimś Grill barze w północnej części miasta.

W tym momencie przyszła kolejna czwarta wiadomość.

Cytat:

Będę sama. Proszę to potraktować jako wyraz dobrej woli.

***

Sklep Okultystyczny w centrum miasta.

Roger de Camden uśmiechnął się. Miał twarz chłopaka ledwie dwudziestoletniego. Piękną twarz. Yusuf nie był pewien, czy to odczucie wobec niego wynika z jego własnych preferencji piękna, czy ze śladu krwi Mitry, który przyjęli w czasie rytuału.

- Tak, wiem gdzie jest jego krew. Chodź w tej chwili nie mam do niej dostępu. Ale w czasie przeprowadzenia rytułu muszę połączyć esencję z pięciu artefaktów z esencją jego krwi. Wtedy powróci w pełni chwały - gdy to mówił jego oczy patrzyły gdzieś daleko. Patrzył w przyszłość w której połączy się ze swym kochankiem.

- Bracia, jesteśmy o krok. O krok od przywrócenia chwały Bogu-Słońce.

Yusuf nie dostrzegł kłamstwa w słowach Camdena. Stary wampir darzył miłością Mitrę. Była to przeszkoda. Staniecie na drodze prawdziwej miłości mogło się źle skończyć. Ta myśl skierowała spojrzenie Yusufa na Spoona. Jego uczucie wobec Brusili napędzało go. Motywowało każde działanie. Każdy kto przywoływał Bru wpływał bardzo mocno na Spoona.

- Proszę Was. Proszę was sprowadźcie mi czapkę. Pan da wam co zechcecie. Egzekutorze - kapłan spojrzał na Spoona - mając Słońce za plecami spalimy Antigen. Uwolnimy Brusillę. Bo de Worde nie mógł wiedzieć gdzie jestem. Nikt z nich nie wie, że żyję. Dla tych, których znacie Roger de Camden zginął w zamachu na Mitrę. Pater Thomas jest zaś nieznaczącą figurą, która w Edynburgu walczy o utrzymanie kultu martwego boga. Nie bywałem na tutejszym dworze, ani w Elizjach.

- Odzyskajcie dla nas tę czapkę, a wszystkie winy zostaną zapomniane - Camden wyraźnie dał do zrozumienia, że wiedział o planowanej zdradzie Heroldów. Jednocześnie nie planował ich za to karać.