John stał o własnych siłach. Trzymał się pod bokiem, choć w sumie bardziej, żeby było co zrobić z rękami, niż żeby pilnować uszkodzenia jakichś organów wewnętrznych. Nie odzywał się, bo wyłamana żuchwa skutecznie utrudniła mu formułowanie zdań. Wsiadł grzecznie do półciężarówki i cieszył się, że dane było mu wypić krew ze zwłok wampira. Jedyne o co poprosił, to żeby Jewel oddała mu plecak z laptopem.

Gdy wysadzili ich w Spa nadal nic nie mówił. Zaczął bardziej przypominać nosferatu niż by chciał. Skinął jedynie głową w podzięce, ruszył do łóżka, gdzie dosłownie padł trupem. Dzień przeleżał niczym zwłoki.

Nastał kolejny wieczór.
John czuł jakby przejechał po nim pociąg. Ale bylo już lepiej niż poprzedniej nocy. Ubrania były zakrwawione i poszarpane. W końcu rzucali się po samochodach i betonowych słupach. Nic dziwnego, że marynarka się spruła, a spodnie przetarły. Wstał z łóżka i ruszył do łazienki. Uśmiechnął się do siebie. To byla dobra walka.

Złapał lewą dłonią szczękę upychając bolącą żuchwę w zawiasach. Uśmiechnął się i szczęka znów opadła z prawej strony. Cóż, dawno nie był poważnie ranny. Ale dawno też nie czuł aż takiego spełnienia.

Nie mógł wyjść w takim stanie. Nie mógł wziąć taksówki, ani pojechać komunikacją publiczną. Napisał więc ze swojego laptopa maila z prośbą o użyczenie kierowcy do Musette. Później korzystając z ostatnich cennych procentów baterii wysłał maila do Nadine. Odwoływał ich wideorozmowę, bo źle się czuł. Napisał też dziewczynie, że przez jakiś czas będą musieli ograniczyć rozmowy, bo stracił głos.

Później z nią poczatuje. Nie musi wiedzieć, że przefasonowano mu całą twarz.

Gdy wychodził od Musette nie pożegnał się z resztą. Mieli się niedługo zobaczyć. Tam spokojnie porozmawiają. W myślach śmiał się z tej gry słów.

***

We własnym mieszkaniu spakował zniszczone ubrania do worka na śmieci. Wziął prysznic zmywając z siebie resztki gruzu i mięsa. Zastanawiało go na moment ile kawałków ciała urwało się z niego, a ile należało do Brudasa. Teraz było to bez różnicy. Wyczyścił dokładnie paznokcie, bo wydawało mu się, że maź pod nimi to mózg Brudasa.

John wybrał luźne dżinsy i czarną bluzę z kapturem. Nie miał ochoty na garnitur. Znalazł też w szafie szary szal, którym obwiązał ściśle twarz od nosa w dół. Na wszystko zarzucił czarną kurtkę i ruszył do Olimpu, ze swoim plecakiem.

***

Na miejscu kiwnął głową z uznaniem obserwując jak Bruno powstaje z martwych. Dla komfortu swwojego i zebranych został w szalu obwiązanym wokół dolnej części szczęki. Pęknięta górna część czaszki w ciągu dnia się zasklepiła, więc powyżej linii nosa wygląd Johna nie budził już niepokoju.

Gdy Szeryf zapytała jak im się to udało, to John rozłożył się wygodnie na krześle i zaczął klepać coś w komputerze. W tym czasie Carl opowiadał przebieg zdarzeń. Po chwili syntezator mowy odpowiedział:

- Ten skruwiel urwał mi szczękę gdybym mógł to wprsowałbym go w beton tamtego parkingu dobrze że już jest przeszłością.

Treść wypowiedzi była tak bardzo kontrastująca z monotonnym tonem syntezatora, że John odwrócił lekko głowę i osunął się na krześle. Doszedł do wniosku, że syntezator był głupim pomysłem. Zwłaszcza skruwiel przykwał uwagę. Człowiek w pisanym tekście nie odnotowałby przestawienia dwóch liter. Syntezator jednak nie miał takich problemów i czytał wszystko tak, jak John mu zapisał. Łącznie z kompletnym brakiem interpunkcji.

Black przemilczał również temat postrzelonego kebaba. Miał nadzieję, że Margo zajęła się tym. W myślach przeinaczył jej imię. Miał tendencję do upraszczania rzeczy. Francuski nie był dla niego łatwy. Nie było za to żadnego powodu, aby donosić przed szeryf na panią detektyw.

Resztę spotknia przesiedział w milczeniu do wzmianki o przekąskach. Krwi nie odmawiał nigdy. Choć lubił dreszczyk polowania, to tym razem naprawdę docenił fakt podania krwi na tacy.

Istniała jednak sprawiedliwość, rzadko kiedy… ale jednak była. Albo Alessandra zasłużyła na nagrodę za całe poświęcenie dla dobra reszty Koterii, zlecenia Aurory i pozostałych niewygodnych obowiązków które na nich nałożono, a jakie najchętniej bladolica blondynka zrzuciłaby ze swoich ramion aby móc wrócić do normalnego trybu zapracowanego dnia.
Paskudne samopoczucie minęło jej odrobinę, gdy nie bacząc na towarzystwo wewnątrz paki kazała Jewel się rozebrać, następnie pomóc założyć nowe ubranie i doprowadzić do porządku na tyle, na ile pozwalały spartańskie warunki trzęsącej trumny na kołach gnającej poprzez jaśniejące z każdą minutą ulice Paryża.
Wyglądała więc mniej więcej porządnie kiedy dotarli do bezpiecznej strefy i wyskoczyli z ciężarówki prosto w mroczny komfort budynku. Tam też sytuacja odmieniła się diametralnie, tak jak nastrój de Gast. Po imieniu czasem ciężko szło jej skojarzyć kto jest kto, wolała widzieć twarz, a gdy zobaczyła oblicze ich gospodyni świt od razu stał się lepszy.
Znały się, miały okazję spotkać gdzieś w Miroir Noir gdy ciemnowłosa Venture gościła u Sorena. Dokładnie poznały, we dwie, w komplecie z Sorenem, a potem z paroma osobami w klubie.
Paroma na głowę.
- Musette! - przywitała się z gospodynią rozkładając ramiona i podchodząc tak póki nie objęła jej i nie pocałowała w policzek.
- Ratujesz nam nieżycie - dodała szeptem do jej ucha gdy cofała twarz.

- Witaj Alesso. Miło znów cię widzieć. - młoda Venture zdawała się odwzajemniać radość powitania. Chętnie się objęła i cmoknęła z blond Torreador. Jak ta cofnęła twarz Latynoska popatrzyła na nią z pewnym rozbawieniem.

- Nic ci nie jest? Widzę, że jak zwykle masz bardzo interesującą kreację. Nawet w tak dramatycznych okolicznościach. - powiedziała obrzucając spojrzeniem sylwetkę swojego gościa.

De Gast zaśmiała się mrużąc oczy ze szczerego rozbawienia. Nie była przecież byle plebsem, a to wymagało wysiłku jak każde piękno.
Spojrzała niby przypadkiem na złotą suknię którą nosiła, przedostatnią z przywiezionych przez Jewel z klubu. Była zadowolona, wreszcie znalazł się ktoś na poziomie aby zrozumieć i docenić ciężar statusu oraz tego jak trzeba się poświęcać nocą i nad ranem.
- Gdybym wiedziała od razu że trafimy do ciebie wybrałabym coś mniej oficjalnego - wzięła drugą spokrewnioną pod ramię patrząc jej w oczy pochyliła głowę do przodu.
- Jak zawsze najlepsze prezenty znajdują się pod warstwą opakowania. Powiedz skarbie, to prawda z tą wanną? Nie uwierzysz… musiałam dziś - aż się wzdrygnęła - biegać. Na boso. Dobrze że nikt tego nie widział. Jeszcze by mnie wzięli za biedaka i przypięli łatkę której się nie pozbędę.

- Biegałaś boso? - Musette aż spojrzała w dół, ku stopom koleżanki jakby chciała sprawdzić czy przypadkiem czegoś nie przeoczyła w jej wyglądzie. Bo takich desperackich wieści to się chyba nie spodziewała. - To rzeczywiście musiało być grubo. To może opowiesz mi to w wannie? Myślę, że na jakąś szybką kąpiel to jeszcze zdążymy. A potem zapraszam cię do siebie, na górę. Porozmawiamy na spokojnie. - gospodyni wydawała się ciekawa tych wieści jak i samej rozmówczyni więc zaproponowała to tak aby mogły same porozmawiać w spokoju. Ale jeszcze musiała zająć się pozostałymi gośćmi zanim będzie mogła się zająć Alessandrą osobiście.

Torreador zgodziła się bez zmiany miny. Puściła Musette aby mogła ich prowadzić, na odchodne całując ją krótko w bark. Następnie przywołała gestem służkę nawet nie patrząc czy się gdzieś w okolicy kręci.
- Jewel kochanie zadzwoń po Dominika niech cię odwiezie do domu - zarządziła kiedy stanęły obok siebie - Zabierz te wszystkie mokre szmaty niech je wypiorą. Chyba że coś przetarte to od razu wywalić. Powiedz Ophelii co i jak, a po wszystkim odpocznij. Potrzebuję cię tu na rano. - uśmiechnęła się ponownie - Nasze rano. Ktoś musi mi pomóc z włosami. Ktoś zaufany, skrabie - dokończyła kładąc jej rękę na ramieniu i zbliżając twarz do jej twarzy.

- Na rano? I pomóc z włosami? Dobrze szefowo. A mam coś przywieźć? - brunetka ciekawie zerkała na tą rozmowę obu wampirzyc i obserwowała jak gospodyni w podzięce za ten całus w bark odwróciła się i puściła blondynce psotny uśmiech i oczko. Ale poszła zająć się resztą gości aby im pokazać gdzie są te wanny, salony z łóżkami do masażu gdzie mieli spędzić noc i to jej trochę zajęło aby szefowa mogła wydać polecenia Jewel. Ta okazała się dość rezolutna, obiecała przyjechać wedle życzenia blondynki tylko jeszcze chciała wiedzieć czy tak samo jak dzisiaj, właściwie wczoraj wieczorem, ma coś zabrać na spotkanie z szefową.

W odpowiedzi dostała dość długą listę którą Torreador uzupełnia co chwila o nowy element, bo jeszcze nie wiedziała co chce założyć a wiadomo że dodatki też trzeba dobrać, a jak dodatki to i biżuteria. Ciężko, gdy na koniec okazuje się że ma się ochotę założyć inne buty niepasujące do wszystkiego przez co trzeba zaczynać kompletowanie stroju od początku.
Potem przypomniała aby ślicznotka przekazała jutrzejszej zmianie w klubie aby wpuścili dwójkę nowo zapoznanych przekąsek z dowozem prosto do strefy VIP. Na koniec pożegnała się krótkim cmoknięciem i uściskiem służki, widząc że ich gospodyni pojawia się na horyzoncie.

- No już jestem. Poradzili sobie z tym Brudasem to chyba poradzą sobie z kąpielą i łóżkami. - powiedziała wesoło latynoska gospodyni wracając do czekającej blondynki. Wzięła ją poufale pod ramię i weszła w rolę przewodniczki.

- Nie byłabym aż taką optymistką, kochana - de Gast zaśmiała się, trącając ją barkiem.

- Chodź na górę. Tam też mam wannę z bąbelkami. - powiedziała wskazując brodą na korytarza i ruszyły w tamtą stronę. Poszły schodami na piętro gdzie widocznie gospodyni miała swój apartament. Zaprosiła swojego gościa do łazienki gdzie faktycznie nazwać ten mini basen wanną byłoby sporym niedomówieniem. Wyglądało na to jak jakiś mini basen na kilka osób jaki zwykle można spotkać w jakimś spa czy innych hydromasażach.

Wyglądało nie najgorzej, z pewnością jak coś co ma wywołać ciarki żenady na plecach Alessy przy samej myśli że musi tam wejść. Przeciwnie, nawet się uśmiechnęła w duchu. Udany finał przydługiego pościgu i klepania podeszwami stóp o mokry asfalt oraz włóczenie bo brudnych, obskurnych dziurach.

Po wizycie w tym łazienkowym basenie gospodyni, ona i jej gość, jeszcze z mokrymi włosami przeszły do kolejnych drzwi za którymi była sypialnia. Drzwi wyglądały całkiem solidnie i jak mało które drzwi do sypialni miały całkiem solidne zamki które Musette zamknęła i sprawdziła.

- Mam nadzieję, że nikt nam nie będzie do wieczora przeszkadzał. - powiedziała Latynoska uśmiechając się do koleżanki. Ta była tu pierwszy raz. Wyglądało to jak sypialnia. Ale bez okien. Za to urządzona w orientalnym stylu, dopasowanym do wystroju reszty salonu na dole.

- Kiedyś to było moje biuro. Ale tak często spędzałam tu dnie i noce, że zrobiłam z tego sypialnie. Poza tym nie trzeba szukać jedzenia na wynos. - zaśmiała się wskazując gestem na to orientalne wnętrze. Pachniało tu Bliskim i Dalekim Wschodem, jak z dumnej, kolonialnej przeszłości Francji, z czasów dominacji na Indochinach i innych rejonach świata.

- A z tego mebelka to jestem naprawdę dumna. Bardzo chciałam dostać oryginał no ale jak zobaczyłam jedno z nich… No wiesz jakie one są wąskie? No góra mąż i żona i nikt więcej… Więc kazałam sobie zrobić podobne tylko większe. - zaśmiała się ale chyba naprawdę była dumna ze swojego łóżka. Z ciemnego drewna, z kwiatowymi zdobieniami no i z baldachimem wzniesionym na solidnych, ozdobnych filarach. Wyglądały jakby po tych słupach pięły się winorośl albo inne pnące kwiaty. I jeszcze ciemne, biurko, nieco z boku też było chyba do kompletu. I krzesła. Sekretarzyk i szafa były w podobnej tonacji chociaż już nie z kompletu.

- To zapraszam! - roześmiała się Musette i jakby znów miała kilkanaście lat wesoło rzuciła się na te szerokie łoże zdolne pomieścić zdecydowanie więcej niż dwie osoby. - A to mi jeszcze widzisz zostało po ostatnich gościach. Chociaż nie chciało mi się ich zdejmować. - podniosła głowę wskazując na skórzane obręcze zamocowane do tych filarów.

- Nadal wyznajesz zasadę że dobry balet zaczyna się od pięciu osób wzwyż na głowę? - rozbawiona blondynka pozwoliła ręcznikowi opaść tam gdzie stała i całkiem naga ruszyła na gospodynię, spojrzeniem spode łba rzucając jej wyzwanie.

- Powiedzmy, że wtedy osiągam interesujące optimum. Ale w mniejszym gronie też może być całkiem rozkosznie. - uśmiechnęła się latynoska Venture przyjmując nagiego gościa do swojego łoża. Sama też pozbyła się swojego ręcznika więc była w podobnym stroju. Pocałowała usta blondynki i pogłaskała ją po policzku.

- Chętnie bym odświeżyła z tobą znajomość i pogadała. Ale już późno. Zwykle już jestem kłoda o tej porze. Ale zapraszam cię jak tylko będzie okazja to sobie odbijemy. - rzekła wskazując brodą na ścienny zegar a tam pora już sugerowała, że nad miastem szarość świtu zaczyna przechodzić w pełnię dnia.

- Nic straconego kochanie, nic straconego - mrucząc jej do ucha de Gast ułożyła się tuż obok, plącząc ich kończyny i po długim pocałunku na dobranoc zapadły w letarg.
Wtulona w siebie i objęta para ciał bez jakichkolwiek śladów życia.

Rano, znaczy na jej rano, Alessandra wstała wcześniej niż gospodyni. skorzystała z tego czasu żeby zostawić jej notkę przy rzeźbionym łożu, a potem z telefonem w garści wrócić do łazienki. Tam wykonała ogromne poświęcenie samej nalewając wodę do niewielkiego basenu i sadzając się wśród musującej wody w oczekiwaniu na pobudkę towarzyszki. Gdzieś w głębi trzewi odczuwała świergotanie Bestii, było jednak na tyle niewielkie że dało się łatwo stłumić. Przez chwilę chciała w przypływie nagłej tęsknoty zadzwonić do Sorena i nawet wybrała jego numer… dopiero z telefonem przy uchu zdając sobie sprawę że jest dla niego za wcześnie.
Zdecydowanie za wcześnie.
Zajęła się więc dzwonieniem do Jewel w oczekiwaniu, aby upewnić się że już jedzie i ma wszystko czego od niej wymagała.

- O, to szefowa już wstała? To w samą porę bo my już dojeżdżamy, już zaraz będziemy. - siedząc na dnie baseniku i czekając aż woda osiągnie optymalny poziom mogła się gościć do woli w tej wielkiej łazience. A przy okazji porozmawiać ze swoją obrotną służką co już śpieszyła na pomoc z uzupełnieniem nowej porcji garderoby. Młoda Torreador zachowała całkiem mocne więzi ze swoją ludzką stroną to była w stanie wstać trochę wcześniej niż to czyniła większość koterii. Choćby Musette. Dobrze, że była już spokrewniona i nie była zaskoczona widokiem zimnego, nagiego ciała bez oznak życia obok jakiego się obudziła. Ale póki sama nie przybrała rumieńca życia to też wyglądała bardzo podobnie. Teraz jednak już słyszała rozmowy na dole i rozpoznawała głos swojej służki. Azjatka zaprowadziła ją na górę i tu już Jewel znalazła drogę do swojej szefowej.

- O! Dobry wieczór. To już jestem. Przywiozłam trochę rzeczy. Tutaj mam je rozłożyć czy gdzieś pójdziemy? - brunetka ubrała się dzisiaj na niebiesko a sama dźwigała naręcze torebek i pakunków z garderobą swojej pani.

- Za drzwiami jest korytarz i dalej sypialnia, ale to zaraz - de Gast obejrzała ją sobie dokładnie i wydała się zadowolona. Co prawda już myślała co założyć, ale skupiła się jeszcze na bardziej przyziemnych problemach.
- Co po wczoraj? Jean Marc pozbył się fotografa? Przekazałaś Ophelii co mówiłam i uprzedziłaś Cassiena aby jego ludzie mieli oko na dwójkę która przyjdzie z moimi wizytówkami?

- Tak, przekazałam. Powiedziałam Opheli gdzie szefowa nocuje, że u koleżanki z Orly ale nie mówiłam o tym parku i reszcie. A w klubie tak, wszystko załatwione. Wystarczy, że przyjdą. A jak pytałam Jean Marca o tego fotografa to powiedział “załatwione”. No to dalej nie pytałam. Ale on się pytał co z aparatem zrobić. Czy też się go pozbyć czy szefowej do czegoś potrzebny. - służka zerknęła na korytarz i pokiwała głową, że widzi te drzwi do sypialni gospodyni. A w międzyczasie żywo streściła te najważniejsze kwestie co się działy podczas ich dziennego letargu.

- A szefowej jak minął dzień? - zapytała zaciekawiona wracając już spojrzeniem do blondynki w mini spa.

- Nieźle, spałam jak zabita - de Gast zrobiła niewinną minę, wabiąc do siebie służkę gestem. Podobało jej się to, co usłyszała. Wszystko załatwione.
- Niech Jean Marc da ten złom naszej Tremere, może jej się do czegoś przyda - powiedziała i zanim coś jeszcze dodała na korytarzu rozległy się kroki.

- Aha, to ma to oddać Margaux? Dobrze, przekażę. - Jewel chętnie podeszła krokiem zawodowej tancerki i modelki. Przysiadła na brzegu baseniku i nachyliła się ku szefowej ale też usłyszała kroki na korytarzu. Takie dość zwykłe i w klapkach. Spojrzała w stronę drzwi i ukazała się w nich gospodyni. W szlafroku i wciąż dość blada. Ale już nie trupio blada. Widocznie rumieniec już zaczął działać ale jeszcze nie był w pełni mocy jak u blondynki.

- Dobry wieczór. - brunetka przywitała się z gospodynią. Gdyby ta wciąż była śmiertelniczką to z powodu tej bladości można by ją uznać za ostrą imprezowiczkę którą zmuszono aby wstała zdecydowanie zbyt wcześnie.

- Cześć dziewczyny. Ale wcześnie wstajecie. Ranno wieczorne z was ptaszyny. - powiedziała Latynoska uśmiechając się leniwie. Rozpięła szlafrok, zawiesiła go i nago weszła do basenu. Też miała zadbaną i apetyczną figurę aktorki, tancerki czy modelki. A z tego co pamiętała Torreador to potrafiła i lubiła robić niego użytek. Po czym usiadła obok blondynki.

- O! Jak przyjemnie! - zaśmiała się wesoło ciesząc się ciepłą, czystą wodą. Po czym spojrzała w bok. - I jakie przyjemnych gości mam dzisiaj w tej kąpieli. Cześć Blondi. - dodała i zbliżyła swoje usta do ust blondynki. - Ale jesteś gorąca! Ogrzej mnie i rozgrzej mnie! - zamruczała chętnie tuląc się do mokrego ciała rozgrzanego przez krążące w żyłach vitae. Jej własne dopiero zaczynało ten proces. Przywitały ją chętne usta i niecierpliwe ręce zachłannie przygarniające do mokrego, nagiego ciała. Do pierwszego zestawu zaraz dołączył drugi, niepotrzebujący pobudzenia po letargu. Splotły się we trzy przypominając dokładnie na czym skończyły poprzednie spotkanie.

Na miejsce spotkania z Aurorą dojechała, tak jak poprzednio, przywieziona przez Dominika i zostawiona bezpośrednio pod progiem Elizjum. Na szczęście nie padało, wiatr również przycichł, nie musiała więc gnać na złamanie obcasów do środka aby uchronić ubranie i fryzurę przed niesprzyjającą aurą. Po przyjemnym poranku Jewel spełniła swoje dalsze obowiązki, pomagając szefowej w układaniu włosów podczas gdy ona kaprysiła nie mogąc się zdecydować którą sukienkę wybrać. Pomogła Musette i po kwadransie naradzania wybrały wspólnie następną złotą kreację… ale to było dobre pół godziny temu, jeszcze w salonie urody, gdy wciąż mokre po kąpieli korzystały ze spokoju i gościny sypialni Venture. Zanim się pożegnały de Gast zaprosiła ją do Miroir Noir na późną noc i dzień, wypadało się odwdzięczyć za gościnę, a spotkanie i wywołane nimi wspomnienia zaogniały apetyt.

- Zajmij się moimi gośćmi. Dam ci znać jak skończymy, Dominik pojedzie po Musette - Torreador powiedziała do służki przez ramię, a potem przepłynęła z gracją do środka, pokonując znaną już drogę. Stukając obcasami liczyła, że spotkanie minie szybko i jeszcze tej nocy zbierze plony zasiane poprzedniej nocy. Dwójka poznanych przypadkowo dzieciaków ciekawiła ją, jak barwne okazy nabite na szpilki interesują kolekcjonera motyli.
Szybko jednak podobnie przyjemne rozważania musiały zostać odłożone na dalszy plan.

Teraz musieli wypaść dobrze, a nawet lepiej. Podkładkę mieli świetną, wykonali zadanie jeszcze tej samej nocy której zostało zlecone. Nikt istotny nie zginął, media niczego nie wykryły. Mieli co świętować, choćby skok o jedno oczko w hierarchii. Już nie byli bezimiennymi noname’ami, a kimś rzetelnym, kto wywiązuje się z nałożonych obowiązków oraz dane słowa.
- Piątek to zawsze dobry termin na rozpoczęcie zabawy. Podziękuj też od nas Ajaxowi, on i jego zespół wykonali równie świetną robotę - powiedziała gdy przebrzmiało echo syntezatora mowy i relacji Nosferatu. Rozsiadła się wygodnie w fotelu, zakładając nogę na nogę. Wizja imprezy pod szyldem ich Szeryf była czymś przyjemnym, ekscytującym. Jak szansa na zapoznanie bliżej ważniejszych tuzów miasta od mniej oficjalnej strony.
- Tak jak Carl mówił, poszło gładko. W razie potrzeby wiecie gdzie nas szukać gdy trzeba było załatwić problem szybko, rzetelnie i bez fuszerki - dodała na zakończenie, bo Gołębiarz dobrze streścił co się działo.

Posiedzieli jeszcze chwilę, a potem gospodyni zaproponowała poczęstunek. Alessandra nie zamierzała odmawiać i chociaż zegarek nieubłaganie odmierzał kolejne minuty i kwadranse, przeszła do sali ze szwedzkim stołem pisząc wiadomość do Dominika aby ruszał pod salon urody po ciemnowłosą ślicznotkę do kolekcji na ten wieczór.
W środku pokręciła się trochę, zamieniła z Carlem parę słów, a następnie już bez zwlekania podeszła do jednego z czekających na znak mężczyzn. Ciemnowłosy i ciemnooki sługa nie stawiał oporu gdy podniosła rękę aby pogłaskać go po policzku. Miał przyjemną w dotyku, ciepłą skórę pod którą Torreador wyczuwała buzujący południowy temperament.
- Jak masz na imię? - spytała, schodząc dotykiem do jego szyi.
Latynos patrzył jej śmiało w oczy i nie tracił rezonu.
- Gabriel - odpowiedział, a de Gast zamruczała rozbawiona. Żadnych tytułów, żadnego uniżenia doprowadzającego ją do niesmaku.
- Dawno nie deprawowałam archanioła- palce wzdłuż ramienia przesunęły się do jego dłoni. Ujęła ją. - Chodź więc mój aniele, sprawdzimy jak wysoko potrafisz wzlecieć na swoich skrzydłach.

Na filmach przebudzenie wampira następowało do wtóru złowieszczej muzyki granej na organach i równie złowieszczego skrzypienia otwierania wieka trumny z którego wspomniany delikwent się podnosił od razu do pionu. W rzeczywistości tej nocy Ryan obudziła się zwinięta w embrion, z kolanami pod brodą, więc zanim stanęła na własnych nogach musiała się chwilę poprzeciągać i rozruszać aby zesztywniałe w specyficznym rigor mortis członki miały szansę wrócić do pełnej sprawności.

Jak rzadko kiedy była w pełni zadowolona, ten dzień już zaczął się dobrze. Obudziła się w łóżku zamiast na dnie kontenera na śmieci. Nie śmierdziała, a jedynie mokre ubranie które ciągle miała na sobie zdążyło zacząć zalatywać lekką stęchlizną, ale bez przesady. Wyschnąć nie dało rady gdy już wpakowała się nawykiem śmiertelnika pod koc, a potem umarła na parę godzin, więc ciepło ciała nie sprawiło że mokra tkanina wyschła. Przez to cały lewy bok na którym leżała wciąż był wilgotny w dotyku, nic groźnego. Przeziębienie i reumatyzm jej nie groziły.

Sprawdziła telefon uśmiechając się i wciąż trochę sztywna ruszyła przed lokal gdzie czekał już Max w swoim samochodzie. Zanim padła na łóżko wysłała mu rano smsa z dokładnym adresem i paroma słowami wyjaśnienia dzięki czemu trafił bez zbędnego błądzenia po mieście albo rozpytywania.

- Przywiozłem ci ciuchy - zaczął w ramach powitania ledwo wsiadła do auta. Zajmował miejsce kierowcy, popijając coś z papierowego kubka ozdobionego logo jednej ze znanych sieciówek gastronomicznych. Ręką z papierosem wskazał kanapę z tyłu.

- Dzięki - odpowiedziała łapiąc niepozorną czarną torbę, a jej partner prychnął dymem.

- Wisisz mi, mała.

- Wiszę i powiewam, wiem - odpowiedziała wesoło rozpinając suwak i wyciągając czyste, a przede wszystkim suche ciuchy.
- Widziałeś się ze Starym?

- Tak, złożyłem mu raport. Jest na bieżąco - odpowiedział kiwając lekko głową i podniósł kubek do ust.

- Rozkazy?

Szarmancko odwrócił wzrok w drugą stronę gdy zdjęła podkoszulkę.
- Zakończ sprawę z Aurorą i zawijamy do biura. Jest robota.

- Wrócę sama, ty się zwijaj zaraz. Mam coś - w międzyczasie rzuciła mu na kolana torebkę z odciętym palcem.
- To wczorajszego klienta. Zdejmij odcisk i sprawdź w bazie, a Stary jak ma humor niech też rzuci okiem. Wciąż nie wiemy czy to odosobniony przypadek, czy początek serii.

Max podniósł torebkę i chwilę się jej przyglądał.
- Ciągle myślisz, że to drugi Jules?

- Mam nadzieję że nie - przyznała zakładając nowe spodnie - Ale moje nadzieje nie są zbyt pewnym towarem. Lepiej mieć pewność. mam też prośbę. Osobistą…

- Tamten dzieciak i koleś którego postrzeliłaś? - wszedł jej w słowo i pokręcił głową, a ona niemo przytaknęła - Sprawdzę. Ty mi obiecaj, że po spotkaniu z Aurorą weźmiesz taryfę prosto do mnie. Bez szlajania po mieście, bez szukania kłopotów. Bez szukania śladów na własną rękę.

- Max…

- Nie. Obiecaj mi to - spojrzał wreszcie na Tremere, a ona westchnęła.

- Dobrze, obiecuję. Wrócę najszybciej jak się da. Prosto z audiencji u Szeryf. Zadowolony?

Był zadowolony, wyczuwała to po tym,jak się rozluźnił i wyciągnął ku niej paczkę fajek. Ale, mimo wszystko, sam ją zawiózł pod hotel aby się przypadkiem nigdzie po drodze nie zgubiła.

***

Spotkanie z Szeryf przebiegło bez komplikacji. Była zadowolona, oni byli zadowoleni i tylko jeden bezimienny, oszalały z Głodu nieszczęśnik nie miał nic do powiedzenia, gdyż zeszłego poranka został przez wysłanników koterii brutalnie zamordowany. Tym razem na amen.
Margaux słuchała jak pozostali mówią, kiwając głową do ich relacji. Uśmiechnęła się też i kiwnęła Bruno głową, ale przez większość czasu milczała bardziej będąc myślami przy Maxie i dalszej pracy, niż świętowaniu.

A co z rodziną dzieciaka którego próbowano porwać, rodzina jego ojca wyśle teraz wuja aby dokończył dzieła, czy dadzą sobie spokój?
I co ją to obchodziło…

Dopiero gdy padło jej nazwisko ożywiła się, patrząc wpierw na Carla, a następnie na Aurorę.
- Sprawa jest w toku, jeśli pojawią się nowe informacje zostaną niezwłocznie przekazane. Trop badamy w sposób konwencjonalny i ten… mniej konwencjonalny. - rozwiała wszelkie wątpliwości wysilając się na coś ponad lakoniczne “śledztwo jest w toku”.

Po skończonej audiencji chętnie skorzystała z poczęstunku bo głód przebudzony gdzieś wewnątrz jej wnętrzności zaczynał dokuczać zimnym pieczeniem układu nerwowego.
O ile pieczenie mogło być zimne tak właśnie wyglądało.

Pijąc pospiesznie zawartość jednej z torebek drugą ręką pisała smsa do Maxa że zaraz rusza i żeby nie podnosił alarmu, bo absolutnie nic niezwykłego się nie dzieje. Drugiego napisała już wychodząc przed hotel, a jego adresat był o wiele bardziej osobisty, niż nawet najlepszy kumpel.

Cytat:

Powodzenia w dzisiejszych zawodach. Kocham Cię. Skop im tyłki!

Na odpowiedź nie musiała długo czekać. Mimo późnej pory nadeszła szybko.

Cytat:

Dzięki mamo, też Cię kocham. Nie daj się zabić : )

Margaux przełknęła gorzką jak sam diabeł gulę wewnątrz gardła. Już dała się zabić. Pakując się do taksówki starała się nie myśleć o tym co zostawiła za plecami, ale było trudno.

I za cholerę się nie udawało.

Wizyta w najważniejszym Elysium paryskiej koterii skończyła się na tyle dobrze i wcześnie, że był jeszcze sens jechać do klubu. Jak długonoga blondynka wysiadała przed głównym wejściem do swoich nocnych włości powitał ją całkiem znajomy gwar, muzyka i koktajl świateł i rozbawionych ciał. A także twarze obsługi jakie pozdrawiały ją gdy ich mijała.

Odwzajemniała uśmiechy, witając się z nimi i płynąc dumnie przez szerokie korytarze aż do schodów prowadzących w dół, gdzie strefa dla gości innego kalibru niż szeregowy tłum bawiący się masowo na parkiecie wśród ognia i wiązek laserów. Tam w przejściu natrafiła na żywego gargulca wypełniającego swoim ciałem większą część przejścia.
Łysy olbrzym stał pośrodku, z ramionami założonymi na piersi i zimnym wzrokiem obserwował wszystkich którzy pomyśleli aby chociaż się zbliżyć bez wyraźnego powodu.
- Cassien kochanie - Torreador ucieszyła się na jego widok, wyciągając ramiona aby go objąć i po stanięciu na palcach pocałować w policzek.
- Dobrze cię widzieć, działo się czym muszę sobie zajmować czas?

- Witaj szefowo. - olbrzym uśmiechnął się łagodnie i dał się cmoknąć w policzek. Chwilę zastanawiał się nad pytaniem co już wskazywało, że raczej nic strasznego ani wyjątkowego się nie działo skoro nie rzucał tym od razu.

- Nie, chyba nie. Wszystko w porządku. - powiedział gdy przeszukał wspomnienia z dzisiejszej nocy. - Ha! Ale była u nas taka jedna, całkiem gorąca sztuka. Znaczy nie widziałem aby wychodziła to może nadal jest. Pytała czy mamy salę do gloryhole. Nie wiem czy ktoś jej nagadał tak czy co ale chyba miała na to straszną chcicę. - zaśmiał się opowiadając tą anegdotkę więc sądząc po tym śmiechu pewnie będzie ją opowiadał całkiem długo w nadchodzących miesiącach jako właśnie anegdotkę.

Odpowiedź usatysfakcjonowała de Gast, jej uśmiech się poszerzył gdy pogłaskała olbrzyma po policzku, a potem szyi i piersi.
- To niech ci ją przyprowadzą i weź ją na dół. Wybij dziurę w ścianie gdzieś na magazynie i baw się dobrze, a ja pomyślę po weekendzie… bo to jest dobry pomysł - zamyśliła się pomagając sobie w skupieniu myśli głaskaniem brzucha ochroniarza - Ewentualnie podeślę ci kogoś po zmianie. Na kogo masz ochotę?

- No. Moglibyśmy mieć coś takiego. A jak szefowa nic nie ma przeciwko to tak zrobię. Znajdę ją i zaspokoję jej potrzeby prowizorycznymi metodami. A Valentine by mogła przyjść? Jak nie to nie ma sprawy, ta cizia co mówię też wyglądała na gorący towar. - mięśniak uśmiechnął się tym razem naprawdę szczerze. Chyba nie spodziewał się takiego bonusu z okazji tej żartobliwej anegdotki bo rozpromienił się na całego.

De Gast podniosła ramiona i założyła je olbrzymowi za karkiem, przywierając do jego szerokiego frontu.
- Wyznacz zastępstwo i zrób sobie przerwę. Znajdź tą laskę i zabierz do magazynów. Wyślę wam Val, bo co to jednka laska dla takiego chłopa, co nie? - puściła mu oko ściszając głos - Baw się dobrze kochanie, a jeśli będzie trzeba dzwoń do Servio.

- Dobrze, szefowo tak zrobię. Dzięki szefowo. - olbrzym nie posiadał się z radości chociaż starał się nad tym zapanować. I mogła być pewna, że zejdzie z posterunku dopiero jak go kolega zmieni ale nie wcześniej.

Zadowolona ruszyła w dalszą drogę, łapiąc na schodach jedną z dziewczyn i przekazując aby znalazła Valentine i wysłała do magazynu do Cassiena. Spytała też gdzie zabrano jej gości, a otrzymawszy potrzebne informacje mogła ruszyć dalej.
Znalazła się na zapleczu, tam trafiła na właściwe drzwi do właściwego VIP-roomu i musiała zapukać. Ale i przez drzwi słyszała, że zabawa w środku musi układać się nieźle. Po pukaniu był moment ciszy i krótkie pytanie “Kto tam?” z ust Jewel. Jak się zorientowała kto puka to słychać było szybki stukot obcasów i stłumione piski radości.

- Widzicie? Mówiłam wam, że przyjdzie. - usłyszała swoją brunetkę gdy ta podchodziła do drzwi. Widocznie miała satysfakcję, że miała rację. Zgrzyt drzwi i w końcu się widziały ponownie.

- Dobry wieczór szefowo! Dobrze, że już jesteś! - sądząc po długich wycięciach błyszczącej sukienki to na górze na pewno była bez bielizny. I chętnie się uściskała z szefową. A spojrzenie i ekspresja wskazywały, że jest już wesolutka od wcześniejszych etapów zabawy.

~ Dobrze, że szefowa już jest! Tony to jeszcze ale Robyn to aż przebiera nóżkami aby mieć przyjemność z szefową! Aż musiałam przynieść trochę zabawek aby ją czymś zająć. ~ szepnęła jej do ucha wesołym tonem więc chyba nie była tak całkiem wstawiona jakby się mogło w pierwszej chwili wydawać.

- Cześć! Jej już się baliśmy, że nie przyjdziesz! Ale Jewel mówiła, że jednak przyjedziesz no i jesteś! - Robyn miała na sobie też mocno wyciętą sukienkę. I wesoło pomachała do niej obiema dłońmi na przywitanie. Jedną nie mogła bo miała skute nadgarstki skórzanymi pętami. I w dłoniach trzymała obrożę do kompletu jakby właśnie miała ją przymierzać.

- Cześć. Fajnie, że wpadłaś. Naprawdę jesteś tu szefową? - Tony był w koszuli. Rozpiętej więc widać było jego tors. Wyglądał tak jak wczoraj to na dotyk zapamiętała blondynka. I znów wydawał się bardziej stonowany i opanowany od swojej koleżanki.

- Dobra dziewczynka - blondynka pochwaliła cicho służkę gdy uścisnęły się na powitanie i pocałowały w policzki jak na dobrze wychowane damy przystało. Następnie wzięła ją pod ramię i już bez zwlekania wpłynęła do środka pokoju, roztaczając aurę pewności siebie i zadowolenia.
- Naprawdę - odpowiedziała chłopakowi podchodząc do Mulatki. Pochyliła się całując i ją na przywitanie.
- Widzę że Jewel się wami zajęła, doskonale. Wypadło mi coś na mieście, wiecie jak jest. Interesy - uśmiechnęła się zdając sobie sprawę, że para śmiertelników nie ma zielonego pojęcia jak to jest, ale nie była w nastroju do złośliwości. Cieszyła ją obecność nowych zabawek. Dwudaniowego obiadu podanego pod nos prosto z dowozem na pański stół.
- Dobrze że przyszliście, bardzo mnie to cieszy. - podeszła do Tony’ego i jego też pocałowała, kładąc na chwilę bladą dłoń na środku ciepłej piersi.

Mężczyzna chyba bardzo chciał pokazać, że mu nie zależy, że ma nad sobą kontrolę, że panuje nad sytuacją w przeciwieństwie do swojej koleżanki. Ale mimo to jak gospodyni się nad nim pochyliła, dotknęła, pocałowała to od razu zorientowała się, że jest chętny. I na nią, i na zabawę, i zniecierpliwiony bo od tej 23-ciej co się poprzednio umawiali to już trochę czasu minęło. A cała trójka jeszcze była w ubraniach. Więc co by się nie działo to Jewel jakoś udało opóźnić się sytuację do jej przyjazdu.

- Tak, Jewel była bardzo miła i gościnna. Dobrze się nami zajęła. Właśnie przymierzałyśmy parę rzeczy. - Mulatka tak jak poprzednio bez skrępowania okazywała swoje emocje. Dominowały w niej ekscytacja, podniecenie i ciekawość czegoś i kogoś nowego. Pokazała na parę dodatków do łóżkowych figli jakie pewnie Jewel przyniosła i rozłożyła na stole.

- Właśnie wybierałyśmy w którym zestawie Robyn by się szefowej najbardziej spodobała. - brunetka dokończyła myśl gościa potwierdzając jej słowa.

Blondynka przekrzywiła głowę, oglądając sobie śmiertelniczkę pod różnymi kątami. Zostawiła Tony’ego i ruszyła w jej stronę nie spuszczając świdrującego wzroku który utkwiła w jej oczach.
- Najbardziej będziecie mi się podobać sauté. Specjalnie zostawiłam sobie miejsce na deser… - wzięła jej skute ręce w swoje, przyglądając się więzom i zamruczała zadowolona.
- Doskonale, od tego zawsze warto zacząć - stwierdziła zamyślona, jednak zaraz zmarszczyła brwi.
- Jewel kochanie chcę tu zaraz mieć Jessamine za barem. Mają przyjść też Mia, Vaida, Makai, Clementine, Magnolia, Isabella, Honore, Chantal, Paien, Gilbert, Avent i Wiktoria żeby nosić drinki. Weź od Pierra najlepszy towar jaki ma dziś na stanie. Vachel i Payen też mogą przyjść jeśli są i Cassien nie dał im nic do roboty. Na rano zanim wyjdę chcę mieć od Hannah skrót rzeczy z którymi ludzie dziś przychodzili. - odwróciła się do służki aby patrzeć na nią i widzieć że wszystko zrozumiała i zapamiętała.
- Ptaszyny przyszły się zabawić, więc zaczynamy zabawę. Załatw wszystko i wracaj do nas. Po drodze przekaż szefowi ochrony, że przyjdzie niedługo Musette i aby postawił kogoś pod drzwiami żeby nam nie przeszkadzano. Jesteście głodni? - na koniec spojrzała na dwójkę gości.

- No już jedliśmy. Jewel nam coś zamówiła. Przyjdą tu te wszystkie dziewczyny? - Tony wyglądał jakby nie dowierzał temu co słyszy. Zresztą Robyn podobnie. Najpierw ucieszyła się niezmiernie jak usłyszała w jakim stroju najchętniej by ją widziała jej idolka i widocznie było jej to jak najbardziej w smak. Ale potem jak usłyszała tą listę imion to uśmiech stopniowo przeszedł jej w bardzo wydłużoną twarz. Zwłaszcza, że Jewel grzecznie przytaknęła i zostawiła ich aby wyjść i zrealizować zamówienie szefowej.

- I oni tu wszyscy przyjdą? Ale ten… Bo ja myślałam, że się zabawimy… Tak no wiesz… W sensie, że nie jakaś dyskoteka. - Robyn też chyba pierwszy raz była w takiej sytuacji i trochę ją to zbiło z pantałyku. Uniosła skute nadgarstki i wskazała na resztę zabawek na stole no i widocznie obawiała się, że jakieś tańce i inne drinki mogą jej odebrać nadzieję na takie zabawy.

- Dyskoteka? - Alessandra zdziwiła się, bo hopsanie na parkiecie było ostatnim o czym teraz myślała. Popatrzyła za plecy, a potem zwróciła się do chłopaka rozkazującym tonem.
- Podejdź i rozepnij mnie. Sama tam nie sięgnę - zmrużyła oczy, obracając się i stanęła do niego plecami, rzucając psotne spojrzenie przez ramię.
- Dyskoteki są dla nudziarzy… chodź do mnie - wyciągnęła zapraszająco rękę do dziewczyny wabiąc ją spojrzeniem i uśmiechem - Sama się przekonasz o jaki rodzaj tańca mi chodzi.

Oboje młodych z Orly zbystrzało. Spojrzeli na siebie gdy usłyszeli słowa gościnnej blondynki i uśmiechnęli się wesoło. Tony wstał z fotela, podszedł za plecy gospodyni i poczuła jego ciepłe, suche dłonie na sukience i ciele. I to jak uwalnia ją ze zbędnego balastu materiału. Sukienka zsunęła się ukazując młode, jędrne ciało pod spodem.

O ile on widział tył blondynki to Robyn przód. Westchnęła i rozpromieniła się wesoło jakby jednak ta noc zapowiadała się tak jak miała nadzieję od wczoraj.

- Ale jesteś śliczna… - powiedziała zachwycona nie mogąc od gospodyni oderwać oczu. Wstała i podeszła do niej wyciągając dłoń jakby chciała się przekonać czy to prawdziwe ciało i się zaraz nie rozwieje w pył. Dotknęła ramion blondyni aż ta czuła jak za nią Tony podobnie wodzi palcami po jej plecach, biodrach i pośladkach.

Słusznie zbierane wyrazy zachwytu mile łechtały ego Torreador i rozgrzewały vitae w żyłach. Najbardziej cieszyło ją, że już zawsze tak będzie, nigdy nie zazna zmarszczek i obwisłych piersi. Przestąpiła krok w bok wychodząc z kręgu złotego materiału który z cichym sykiem opadł na ziemię.
- Uklęknij kochanie - powiedziała niskim głosem do dziewczyny przed sobą. Rękę Tony’ego przesunęła z biodra do góry, na swoje piersi.

- Dobrze... - Robyn wydawała się na zachwyconą. Właśnie jakby się realizowały jej fantazje jakie miała od przypadkowego spotkanie tej smukłej, ponętnej blondynki do jakiej wczoraj z Tonym odważyli się podejść i zagadać. Posłusznie uklękła przed swoją nową panią i zaczęła się starać co sił w ustach i palcach aby jej dogodzić. Sama zresztą też okazywała pełne zaangażowanie i przyjemność. Jednak i Tony nie zasługiwał na miano lenia czy biernego obserwatora. Czując przyzwolenie i będąc już nieźle nakręconym na zabawę jak manager tego klubu weszła do środka teraz chętnie wreszcie dał upust swojej z trudem hamowanej niecierpliwości. Właśnie tak dogadywali się bezpośrednio we trójkę gdy usłyszeli na korytarzu zbliżające się śmiechy, wesołe kobiece głosy no i charakterystyczny odgłos szpilek na podłodze. Potem pukanie do drzwi i po chwili do środka wlała się cała, barwna i wesoła menażeria tego klubu.

- Już jesteśmy! - obwieściła radośnie Jewel. Co na chwilę przerwało zabawę pierwotnej trójki. Trudno było robić swoje jak nagle pojawił się tłumek nowych postaci i to tak ciekawych, że trudno było się nie gapić.

- Ale… To oni wszyscy to ten… Też tak… Na zabawę? - Tony co otworzył drzwi i teraz je zamknął nie mógł uwierzyć. Zwłaszcza, że zdecydowana większość to były istne ślicznotki ładnie uśmiechnięte i kusząco przystępne.

- Oo jaa… - Robyn chyba zapomniała, że wciąż klęczy przed szefową i to ze skutymi nadgarstkami bo aż zamrugała oczami wodząc po tym wszystkim nie mniej zdumionym spojrzeniem jak kolega. - I to wszystko twoje? - podniosła głowę do góry aby spojrzeć na twarz stojącej nad nią blondynki.

- Drobny kawałek z tego co jest moje - Alessandra machnęła zbywająco ręką jakby to nie był jakiś wielki wyczyn ani powód do dłuższego roztrząsania. Skinęła zaraz na dziewczyny aby podeszły bliżej i pokazały po co tu są.
- Zrób nam drinki, niedługo będzie Mussete. Przygotujcie się - początek powiedziała do cygańskiej urody barmanki, a resztę do męskiej części zgromadzenia. Z figlarnym uśmiechem zerknęła w dół wymownie kładąc rękę na głowie Mulatki i kierując ją do przerwanej pracy.

Mulatka ochoczo wróciła do przerwanego zajęcia. Bo Tony’ego ten nagły kobiecy przypływ chyba prawie oszołomił. Aż chyba nie wiedział na którą patrzeć czy zagadać. Aż go dziewczęta wyręczyły, wręczając drinka, obejmując i ćwierkając radośnie. A tymczasem Jewel podeszła do szefowej i przez chwilę z zainteresowaniem obserwowała klęczącą przed nią Robyn podczas satysfakcjonującego obie strony zajęcia.

- Oj widzę, że to nie jest twój pierwszy raz. - zaśmiała się brunetka co wywołało też i podobny uśmiech u klęczącej. - I spotkałam Cassiena. Mówił, że otwieramy gloryhole? - zapytała szefowej jakby trochę nie dowierzała słowom kolegi ochroniarza. Zaś Robyn poniosły emocje i w końcu popchnęła blondynkę na sofę aby mieć wygodniejszą pozycję. I sama wróciła do przerwanego zajęcia. Faktycznie znała się na rzeczy i było wątpliwe, że pierwszy raz jest w tej sytuacji. Ale na pewno czerpie z tego mnóstwo satysfakcji. Właśnie gdzieś taką scenerię zastała Musette. Którą pewnie ktoś wpuścił do środka.

- Widzę, że szybko się impreza rozkręciła. - Latynoska powiedziała z wesołym uśmiechem nachylając się nad obiema kobietami na sofie. - To zanim zapomnę. Załatwisz mi nocleg? Bo jakbym musiała z powrotem zasuwać do siebie no to znów nie będę mogła zbyt długo zostać. - druga z wampirzyc chciała załatwić tą istotną sprawę bezpiecznego miejsca spoczynku na dzienny letarg. Sama zaś nachyliła się aby pocałować usta gościnnej blondynki. Powstać już nie powstała, przyciągnięta jej ramionami i na wyścigi rozbierana na spółkę z Jewel. Inne chętne ręce zajęły się dwójką śmiertelników i jak się okazało nie tylko nocleg dla Venture się znalazł, ale i ten rodzaj zabawy który lubiła najbardziej. I nie tylko ona. Godziny przeplatały się jedna z drugą i kolejnymi, zabawa trwała najlepsze podsycana narkotykami i alkoholem. Tym razem, na szczęście, obyło się bez późniejszego fatygowania Servio do sprzątania.
Zamiast tego ledwo stojąca na nogach parka z Orly została nad ranem wpakowana do sportowego Audi i odwieziona do domu, a dwie spokrewnione przeniosły się z wybranymi kochankami w bardziej ustronne miejsce.