Zagubiony Książe - Strona 10

Solaria Angelik Lind · 26-02-2007, 18:38

Erica zaskoczona przybyciem "nowego" na chwile zapomnial absorbujacych ja sprawach. Pewnosc siebie i wyglad nowo przybylego budzily w niej powatpiewanie co do tego czy sprawdzi sie jako wspolpracownik no ale nie jej to oceniac, ufa Anicie a to ona dobierala sklad do tej akcji wiec skoro on tu jes to pewnie moze sie przydac. Zaskoczylo ja jednak to ze sprawial wrazenie lepiej poinformowanego niz cala reszta.
w koncu jednak dala temu spokuj i wrocila do sprawy

- Uwazam ze podczas pierwszej wizyty w muzeum nie powinnismy byc tam wszyscy poniewaz pozniej mozemy byc kojazeni. Chyba lepiej by bylo zeby jedna albi dwie osoby poszly i zarientowaly sie w sytuacji a pozniej cala reszt.

Erica po tych slowach znowu sie zamyslila ale wyrwalo ja z tego pytanie Jonathana Popatrzyla na niego i lekko sie usmiechnela mowiac:

-No ja niestety kiepsko stoje z transportem wiec jak mam pan jaks propozycje to bardzo chetnie z niej skorzystam

Doerner · 26-02-2007, 18:54

- Zawsze lubiłem teatry, nie wspominając już o muzeach

Alessandro uśmiechnął się do Eriki.

- Zamierzam tam pojechać, najpóźniej jutro w nocy, wieczorem. Twój wniosek Eriko jest rozsądny. Oczywiście każde z was może mi towarzyszyć. Albo odwiedzić muzeum niezależnie, choć chyba warto synchronizować nasze działania i podzielić się ...hm...zadaniami. W moim przekonaniu trzeba też sprawdzić pozostałe Elizja. To może być okazja do wyłapania kilku informacji, poznania miejscowych spokrewnionych.

Ostatnie słowa kierował do wszystkich, kiedy skończył znowu skierował uwagę na Erikę:

- ponawiam propozycje transportu...

Znowu zwrócił się do wszystkich zebranych.

- Jak zakładam Anita ciągle ma nam coś do powiedzenia.

Tammo · 26-02-2007, 19:08

- Monsieur Didier, tres desolee. Doprawdy, bardzo mi przykro, co prawda zaskoczył mnie tu pewien rozwój sytuacji, ale powinienem był przyłożyć większą wagę do wytłumaczenia pewnych kwestii, zwłaszcza, że niewątpliwie są one dla pana nowe. Mniemam, że mało kto tutaj chce się wypowiadać wprost o swoich możliwościach, ponieważ niezbyt dobrze się jeszcze znamy. Na pewno są możliwości, nazwijmy je, charakterystycznymi dla Rodziny, by zorientować się czy pan Maxwell znajduje się w danym eksponacie czy nie. Pytanie, czy ktoś z nas nimi dysponuje jest bardzo celnym, tak samo jak parę innych, które tutaj padło. Z mojej strony, z chęcią dowiem się jakimi możliwościami pan dysponuje, oraz o jakim konkretnie kryzysowym momencie mowa, przychodzi mi bowiem conajmniej parę możliwości na myśl. Jeśli więc mogę poprosić pana o chwilę cierpliwości, to postaram się udzielić panu odpowiedzi na parę pytań, w nieco innym miejscu. Nie wiem bowiem kim jest nasz najnowszy towarzysz.

Kobiecie zaś odpowiedział:

- Ma pani przywilej wyboru zatem. Mój wehikuł jest na pewno mniej wygodny od samochodu Alessandra ale również jest na pani usługi, a mi będzie przyjemnie w pani towarzystwie. Co mi przypomina, Monsiuer - znowu spojrzał na człowieka - Jak pan stoi z transportem?

26-02-2007, 19:50

Płomień zapalniczki dziwnie uciszył zgromadzonych. Podczas odpalania papierosa Didier niemal czuł na sobie spojrzenia wszystkich obecnych. Gdy jednak podniósł głowę niczego specjalnego w zachowaniu zgromadzonych nie zauważył.

Anita otrząsnęła się pierwsza.

- W jaki sposób mój Alessandro mam w dwóch słowach streścić powiązania księcia które są źródłem jego władzy w mieście. Mało tego gdybym je wszystkie znała nie potrzebowała bym zapewne waszej pomocy. Poza tym masa podobnych pytań jakie zadajesz zastanawia mnie czy przypadkiem nie jesteś szpiegiem księcia który stara się zorientować ile wiemy i co możemy osiągnąć. Książe stoi na straży praw w tym mieście. Ma do dyspozycji Primogen i każdego wampira jaki tu mieszka. Ma też do dyspozycji Prawa Tradycji, które wszyscy znamy. To jest główne źródło władzy księcia. Dziwią mnie twoje pytania. Czyżbyś zamierzał walczyć z księciem? Nie sądziłam że jesteś aż tak silny.

Głos Anity był spokojny i opanowany jednak co bardziej bystre oko (Jonathan, Erica, Sarnus) łatwo mogło dostrzec że pod tą powłoką wrze wulkan.

Doerner · 26-02-2007, 20:16

Gdyby Alessandro mógł westchnąć to by to z pewnością zrobił.

- Anito.... Nie. Zapewniam cię, że nie jestem szpiegiem księcia, ani niczyim innym, lecz twym przyjacielem. Jakkolwiek przyjaźń to ciężka, acz wierz mi niezwykle dla mnie cenna. Nie chcę się tutaj wdawać w zbędne, długie i nudne debaty. Może to faktycznie nie czas na tego typu rozmowę. Prawdę mówiąc wolałbym się zająć realizacją twojej prośby. Jeżeli ciągle życzysz sobie mojej pomocy...jest ona do Twojej dyspozycji. A co do opozycji wobec księcia, nadmienię jedynie - to nie moje miasto, nie mój książę i tylko w niewielkim stopniu moja sprawa, jestem tutaj na Twoją wyraźną prośbę. Podkreślam również, że przybyłem dlatego, że tą przyjaźń cenię, a ciebie szanuję, gdyby nie to nie przyjechałbym. Jeżeli zaś chodzi o obalanie książąt to nie moje pole zainteresowań i nie moja...liga.

Visconti utwierdził się w przekonaniu, że Anita nic nie wie, starał się wierzyć, że to tylko pozory, że z jakiegoś powodu nie chce się podzielić ważnymi informacjami. Ale może one wcale nie były ważne? Może jakimś cudem strzelał do złej tarczy? Boże...przyjaźnie potrafią być takie kłopotliwe. Anita zachowywała się tak nie sprawiedliwie...A może ona i jej przyjaciele, to nie jego liga? Oczywiście Alessandro użył tych słów, żeby opisać swój stosunek do obalania prawowitych książąt Camarilli...chyba jednak są adekwatne również do przyjaciół, którzy w odwecie za źle, ich zdaniem sformułowane pytanie, są gotowi odgryźć głowę. Prawda jest również taka, że Visconti przeżył niewiele lat jako spokrewniony, co może zaburza mu zdolność pojmowania pewnych pojęć we właściwy sposób. Cóż...chyba znajomości z Anitą nie można traktować w sposób w jaki to czynił. Czyżby to było ludzkie spojrzenie?

Alessandro spojrzał na Jonathana i pomyślał:" ciekawe czy i jego oskarży o szpiegostwo na rzecz księcia. W końcu, najwyraźniej nieopacznie, przyłączył się do mojego pytania".

Ivnz · 26-02-2007, 20:19

Spojrzenie Ericki dało mu jasno do zrozumienia, że wypadało by się przedstawić. W końcu to członkowie rodziny, oraz stał tu już jakiś czas i tylko słuchał. Zareagował na zestawienie wyrazów "numer kontaktowy".

-Sharim Mardrag.-

Przebiegł wzrokiem po zgromadzonych.

-Moim zadaniem będzie obserwacja. Popieram pomysł podzielenia się na grupy i synchronizacji działań. Co do numeru kontaktowego <wypowiedział numer swojej komórki>- Chwile sie zastanowił po czym znowu przemówił

Spojrzał na Dider'a

-Wydaje mi sie że rozmawianie teraz o swoich zdolnościach nie ma celu. Wszystko wyjdzie w praniu.-

Próbował objąć wszystkich wzrokiem lecz nie za bardzo mu to wyszło więc wpatrywał sie w martwy punkt gdzie na ścianie i mówił.

- Jeżeli dalej będziemy tylko zadawać pytania to pozabijamy się nawzajem. Podzielmy sie na grupy, rozdzielmy zadania i do roboty dużo czasu nam nie zostało-

Tammo · 26-02-2007, 20:39

Czas to uspokoić.

Jonathan wyprostował się. Zabłysły mu oczy. Postąpił krok do przodu. Nabrał powietrza w płuca...

<i zadał MG serię pytań w komentarzach. :P >

Solaria Angelik Lind · 26-02-2007, 22:08

Erica widzac wyraz twazy Anity kiedy mowila do Alessandra, zadrzala na sama mysl gniewu jaki buzuje w kobiecie. W koncu jednak otrzasnela sie z tego szoku ,wstala z beczki , podeszla do Alessandra i powiedziala:

-Jednak przyjme pana propozycje transportu

Kiedy juz powiedziala to miala powiedziec skierowala swe kroki w strone Jonathana po drodze wymownie usmiechajac sie do Anity. Staneja kolo melzczyzny i pograzyla sie w myslach. Wiedziala doskonale ze jej podejzliwosc i nieufnosc moga byc zle odbierane ale czesto sie przydaja , wiedziala o tym doskonale z doswiadczenia.

26-02-2007, 22:31

Anita cały czas stała i przysłuchiwała się rozmowie co jakiś czas spoglądała na Damiana jakby szukając jego aprobaty. Ten jednak stał beznamiętnie tak jakby go tam wcale nie było. Stał i patrzył się tępo w swoje znoszone trampki.

Gdzieś w górze dało się słyszeć pojedyncze stuknięcie, potem kolejne i kolejne. Już po chwili cały dach dudnił od wielkich kropel deszczu. Miejscami, gdzie dach był dziurawy deszcz dostawał się do środka. Powietrze szybko zmieniało zapach. Unoszący się dławiący kurz ustąpił miejsca miłemu zapachowi wiosennego deszczu. Rodzący się szum najwyraźniej powoli uspakajał Anitę. Jednak Brujaha nigdy nie da się uspokoić do końca. Tylko martwy Brujah może być naprawdę spokojny.

Junior · 27-02-2007, 00:29

– Wyśmienicie. Myślę sze wszystko jasne jest. Dziękuję za telefon. Się skontaktuję jak czechoś się dofiem. Dziękuję wszystkim za spotkanie. Dobrej nocy. – Mężczyzna uśmiechnął się, może odrobinę sztucznie. Lecz dłużej nie czekając odwrócił się na pięcie i starannie omijając strugi deszczu przelewające się pośród dziur w dachu, ruszył do wyjście. Będąc już całkiem blisko wyciągnął telefon.
– Dobry wieczór. Chciałbym zamufić taksófkę...

26-02-2007, 19:08	#93
Tammo Reputacja: 1	- Monsieur Didier, tres desolee. Doprawdy, bardzo mi przykro, co prawda zaskoczył mnie tu pewien rozwój sytuacji, ale powinienem był przyłożyć większą wagę do wytłumaczenia pewnych kwestii, zwłaszcza, że niewątpliwie są one dla pana nowe. Mniemam, że mało kto tutaj chce się wypowiadać wprost o swoich możliwościach, ponieważ niezbyt dobrze się jeszcze znamy. Na pewno są możliwości, nazwijmy je, charakterystycznymi dla Rodziny, by zorientować się czy pan Maxwell znajduje się w danym eksponacie czy nie. Pytanie, czy ktoś z nas nimi dysponuje jest bardzo celnym, tak samo jak parę innych, które tutaj padło. Z mojej strony, z chęcią dowiem się jakimi możliwościami pan dysponuje, oraz o jakim konkretnie kryzysowym momencie mowa, przychodzi mi bowiem conajmniej parę możliwości na myśl. Jeśli więc mogę poprosić pana o chwilę cierpliwości, to postaram się udzielić panu odpowiedzi na parę pytań, w nieco innym miejscu. Nie wiem bowiem kim jest nasz najnowszy towarzysz. Kobiecie zaś odpowiedział: - Ma pani przywilej wyboru zatem. Mój wehikuł jest na pewno mniej wygodny od samochodu Alessandra ale również jest na pani usługi, a mi będzie przyjemnie w pani towarzystwie. Co mi przypomina, Monsiuer - znowu spojrzał na człowieka - Jak pan stoi z transportem? __________________ Zamiast PW poślij proszę maila. Stare sesje: Dwanaście Masek - kampania w świecie Legendy Pięciu Kręgów, realia 1 edycji Shiro Tengu Kosaten Shiro

26-02-2007, 20:39	#97
Tammo Reputacja: 1	Czas to uspokoić. Jonathan wyprostował się. Zabłysły mu oczy. Postąpił krok do przodu. Nabrał powietrza w płuca... <i zadał MG serię pytań w komentarzach. :P > __________________ Zamiast PW poślij proszę maila. Stare sesje: Dwanaście Masek - kampania w świecie Legendy Pięciu Kręgów, realia 1 edycji Shiro Tengu Kosaten Shiro

26-02-2007, 18:38	#91
Solaria Angelik Lind Reputacja: 1	Erica zaskoczona przybyciem "nowego" na chwile zapomnial absorbujacych ja sprawach. Pewnosc siebie i wyglad nowo przybylego budzily w niej powatpiewanie co do tego czy sprawdzi sie jako wspolpracownik no ale nie jej to oceniac, ufa Anicie a to ona dobierala sklad do tej akcji wiec skoro on tu jes to pewnie moze sie przydac. Zaskoczylo ja jednak to ze sprawial wrazenie lepiej poinformowanego niz cala reszta. w koncu jednak dala temu spokuj i wrocila do sprawy - Uwazam ze podczas pierwszej wizyty w muzeum nie powinnismy byc tam wszyscy poniewaz pozniej mozemy byc kojazeni. Chyba lepiej by bylo zeby jedna albi dwie osoby poszly i zarientowaly sie w sytuacji a pozniej cala reszt. Erica po tych slowach znowu sie zamyslila ale wyrwalo ja z tego pytanie Jonathana Popatrzyla na niego i lekko sie usmiechnela mowiac: -No ja niestety kiepsko stoje z transportem wiec jak mam pan jaks propozycje to bardzo chetnie z niej skorzystam

26-02-2007, 18:54	#92
Doerner Reputacja: 1	- Zawsze lubiłem teatry, nie wspominając już o muzeach Alessandro uśmiechnął się do Eriki. - Zamierzam tam pojechać, najpóźniej jutro w nocy, wieczorem. Twój wniosek Eriko jest rozsądny. Oczywiście każde z was może mi towarzyszyć. Albo odwiedzić muzeum niezależnie, choć chyba warto synchronizować nasze działania i podzielić się ...hm...zadaniami. W moim przekonaniu trzeba też sprawdzić pozostałe Elizja. To może być okazja do wyłapania kilku informacji, poznania miejscowych spokrewnionych. Ostatnie słowa kierował do wszystkich, kiedy skończył znowu skierował uwagę na Erikę: - ponawiam propozycje transportu... Znowu zwrócił się do wszystkich zebranych. - Jak zakładam Anita* ciągle ma nam coś do powiedzenia.*

26-02-2007, 19:50	#94
Maczek Poziom Ostrzeżenia: (0%)	Płomień zapalniczki dziwnie uciszył zgromadzonych. Podczas odpalania papierosa Didier niemal czuł na sobie spojrzenia wszystkich obecnych. Gdy jednak podniósł głowę niczego specjalnego w zachowaniu zgromadzonych nie zauważył. Anita otrząsnęła się pierwsza. - W jaki sposób mój Alessandro mam w dwóch słowach streścić powiązania księcia które są źródłem jego władzy w mieście. Mało tego gdybym je wszystkie znała nie potrzebowała bym zapewne waszej pomocy. Poza tym masa podobnych pytań jakie zadajesz zastanawia mnie czy przypadkiem nie jesteś szpiegiem księcia który stara się zorientować ile wiemy i co możemy osiągnąć. Książe stoi na straży praw w tym mieście. Ma do dyspozycji Primogen i każdego wampira jaki tu mieszka. Ma też do dyspozycji Prawa Tradycji, które wszyscy znamy. To jest główne źródło władzy księcia. Dziwią mnie twoje pytania. Czyżbyś zamierzał walczyć z księciem? Nie sądziłam że jesteś aż tak silny. Głos Anity był spokojny i opanowany jednak co bardziej bystre oko (Jonathan, Erica, Sarnus) łatwo mogło dostrzec że pod tą powłoką wrze wulkan.

26-02-2007, 20:16	#95
Doerner Reputacja: 1	Gdyby Alessandro mógł westchnąć to by to z pewnością zrobił. - Anito.... Nie. Zapewniam cię, że nie jestem szpiegiem księcia, ani niczyim innym, lecz twym przyjacielem. Jakkolwiek przyjaźń to ciężka, acz wierz mi niezwykle dla mnie cenna. Nie chcę się tutaj wdawać w zbędne, długie i nudne debaty. Może to faktycznie nie czas na tego typu rozmowę. Prawdę mówiąc wolałbym się zająć realizacją twojej prośby. Jeżeli ciągle życzysz sobie mojej pomocy...jest ona do Twojej dyspozycji. A co do opozycji wobec księcia, nadmienię jedynie - to nie moje miasto, nie mój książę i tylko w niewielkim stopniu moja sprawa, jestem tutaj na Twoją wyraźną prośbę. Podkreślam również, że przybyłem dlatego, że tą przyjaźń cenię, a ciebie szanuję, gdyby nie to nie przyjechałbym. Jeżeli zaś chodzi o obalanie książąt to nie moje pole zainteresowań i nie moja...liga. Visconti utwierdził się w przekonaniu, że Anita nic nie wie, starał się wierzyć, że to tylko pozory, że z jakiegoś powodu nie chce się podzielić ważnymi informacjami. Ale może one wcale nie były ważne? Może jakimś cudem strzelał do złej tarczy? Boże...przyjaźnie potrafią być takie kłopotliwe. Anita zachowywała się tak nie sprawiedliwie...A może ona i jej przyjaciele, to nie jego liga? Oczywiście Alessandro użył tych słów, żeby opisać swój stosunek do obalania prawowitych książąt Camarilli...chyba jednak są adekwatne również do przyjaciół, którzy w odwecie za źle, ich zdaniem sformułowane pytanie, są gotowi odgryźć głowę. Prawda jest również taka, że Visconti przeżył niewiele lat jako spokrewniony, co może zaburza mu zdolność pojmowania pewnych pojęć we właściwy sposób. Cóż...chyba znajomości z Anitą nie można traktować w sposób w jaki to czynił. Czyżby to było ludzkie spojrzenie? Alessandro spojrzał na Jonathana i pomyślał:" ciekawe czy i jego oskarży o szpiegostwo na rzecz księcia. W końcu, najwyraźniej nieopacznie, przyłączył się do mojego pytania".

26-02-2007, 20:19	#96
Ivnz Reputacja: 1	Spojrzenie Ericki dało mu jasno do zrozumienia, że wypadało by się przedstawić. W końcu to członkowie rodziny, oraz stał tu już jakiś czas i tylko słuchał. Zareagował na zestawienie wyrazów "numer kontaktowy". -Sharim Mardrag.- Przebiegł wzrokiem po zgromadzonych. -Moim zadaniem będzie obserwacja. Popieram pomysł podzielenia się na grupy i synchronizacji działań. Co do numeru kontaktowego <wypowiedział numer swojej komórki>- Chwile sie zastanowił po czym znowu przemówił Spojrzał na Dider'a -Wydaje mi sie że rozmawianie teraz o swoich zdolnościach nie ma celu. Wszystko wyjdzie w praniu.- Próbował objąć wszystkich wzrokiem lecz nie za bardzo mu to wyszło więc wpatrywał sie w martwy punkt gdzie na ścianie i mówił. - Jeżeli dalej będziemy tylko zadawać pytania to pozabijamy się nawzajem. Podzielmy sie na grupy, rozdzielmy zadania i do roboty dużo czasu nam nie zostało-

26-02-2007, 22:08	#98
Solaria Angelik Lind Reputacja: 1	Erica widzac wyraz twazy Anity kiedy mowila do Alessandra, zadrzala na sama mysl gniewu jaki buzuje w kobiecie. W koncu jednak otrzasnela sie z tego szoku ,wstala z beczki , podeszla do Alessandra i powiedziala: -Jednak przyjme pana propozycje transportu Kiedy juz powiedziala to miala powiedziec skierowala swe kroki w strone Jonathana po drodze wymownie usmiechajac sie do Anity. Staneja kolo melzczyzny i pograzyla sie w myslach. Wiedziala doskonale ze jej podejzliwosc i nieufnosc moga byc zle odbierane ale czesto sie przydaja , wiedziala o tym doskonale z doswiadczenia.

26-02-2007, 22:31	#99
Maczek Poziom Ostrzeżenia: (0%)	Anita cały czas stała i przysłuchiwała się rozmowie co jakiś czas spoglądała na Damiana jakby szukając jego aprobaty. Ten jednak stał beznamiętnie tak jakby go tam wcale nie było. Stał i patrzył się tępo w swoje znoszone trampki. Gdzieś w górze dało się słyszeć pojedyncze stuknięcie, potem kolejne i kolejne. Już po chwili cały dach dudnił od wielkich kropel deszczu. Miejscami, gdzie dach był dziurawy deszcz dostawał się do środka. Powietrze szybko zmieniało zapach. Unoszący się dławiący kurz ustąpił miejsca miłemu zapachowi wiosennego deszczu. Rodzący się szum najwyraźniej powoli uspakajał Anitę. Jednak Brujaha nigdy nie da się uspokoić do końca. Tylko martwy Brujah może być naprawdę spokojny.

27-02-2007, 00:29	#100
Junior Reputacja: 1	– Wyśmienicie. Myślę sze wszystko jasne jest. Dziękuję za telefon. Się skontaktuję jak czechoś się dofiem. Dziękuję wszystkim za spotkanie. Dobrej nocy. – Mężczyzna uśmiechnął się, może odrobinę sztucznie. Lecz dłużej nie czekając odwrócił się na pięcie i starannie omijając strugi deszczu przelewające się pośród dziur w dachu, ruszył do wyjście. Będąc już całkiem blisko wyciągnął telefon. – Dobry wieczór. Chciałbym zamufić taksófkę...