"Wykluczone" - skarciła się w myślach podsumowując wszystkie za i przeciw po chwili konsternacji. "Nie wejdziesz tam Brent. I lepiej skończ z tymi bzdurami".

Krzyczące diable tak właśnie zgasiło ostatni płomyczek ciekawości kuriozum jakie otaczało opowiastkę bzika. Możliwość dotarcia do portalu Planu Porządku i udokumentowania jego szczegółów nagle straciło całą swoją atrakcyjność. Nic nie trzymało się kupy. Ani relacja halflinga nie była zbytnio konkretna, ani dokumentacja w Archiwum nie odpowiadała stanowi faktycznemu, ani miejsce nie pasowało do kogokolwiek chcącego organizować płatne wyprawy. Równie dobrze, krzykacz mógł się pomylić co do miejsca albo mieć pomieszane w łepetynie by wszystko zmyślić.

Ender westchnęła gorzko. "Że też cię podkusiło..." - skarciła się po raz kolejny.

Była lekko poirytowana, że naiwnie dała się nabrać na coś, co powinna zignorować w przedbiegach. Archiwistka w końcu uważała się za inteligentniejszą niż cwaniackie chwyty ulic Sigil. Lecz nabranie się na taką tandetę... Było po prostu uwłaczające i poniżej krytyki. Kuszenie losu by faktycznie dostać przez łeb nie należało do jej zainteresowań a to właśnie był idealny moment by wycofać się nim sytuacja zrobi się poważna. Niepotrzebnie zmarnowała swój czas na fatygowanie się pod tą starą ruderę. Zamiast bezsensownego spaceru mogła odpocząć paląc ziele w fotelu swojego biurka.

Splotła ramiona i cofnęła się od werandy nawet nie dotykając jej butem. W końcu odwróciła się na pięcie i skierowała do głównej ulicy.

Była to dojrzała kobieta ubrana w biało brązowe szaty z narzuconym czarnym futrem w większości opatulającym ramiona. Wysoka, choć wnioskując z odgłosu jej każdego kroku, za sprawą obcasów. Nie miała przy sobie nic szczególnego poza mniejszymi elementami swojego stroju. Szerokie białe rękawy były przepuszczone przez ozdobne skórzane karwasze, by materiał nie zwisał przy samych nadgarstkach. Szyja była opięta opaską, choć ciężko było stwierdzić, czy dla ozdoby, czy dla powstrzymania kontaktu futra z szyją. Samo futro miało też parę polerowanych elementów najprawdopodobniej pełniących rolę spinek schowanych pod spodem. Długie ciemne włosy były pogmatwanie związane w wielki puszysty warkocz zarzucony na tył. Twarz natomiast składała się z estetycznych symetrycznych rysów, jak najbardziej ludzkich. Skupione oczy, łagodnie zarysowany nos i pełne usta. Twarz wyrażająca neutralność i dociekliwość zarazem w kierunku potencjalnych adwersarzy.

Nie zatrzymała się, ani nie spowolniła, lecz spokojnym, choć sukcesywnym krokiem, kierowała się w ich stronę. W myślach nie była zadowolona z dodatkowego towarzystwa. Po dość nieciekawej okolicy i reakcji diablęcia oczekiwania raczej nie były rokujące.

Estel widziała wahanie kobiety i gdy skierowała się w ich kierunku zaczęła się zastanawiać czy jej nie zagadnąć. Dobrze wiedziała, że pierwszy widok na dworek Annabell mógł wywoływać sporą konsternację. Wiedziała też jednak, nauczona bolesnym doświadczeniem, że w Sigil za chęć pomocy częściej można było oberwać niż komukolwiek pomóc. Nie byłaby jednak sobą, gdyby zbytnio się tym przejmowała.
- Jeśli Pani w sprawie ogłoszenia, to proszę nie przejmować się wyglądem domostwa. Jest Pani w dobrym miejscu - odezwała się łagodnie uśmiechając, gdy odległość pomiędzy nimi uległa zmniejszeniu.

Garion obserwował kobietę i otoczenie, czyżby Annabell chciała wymienić członków ekspedycji, dodać nowych, wysłać osobną jako powiększenie szans na sukces, czy była to jakaś zasadzka. To ostatnie wykluczył, a przynajmniej uznał za mało prawdopodobne. - Ciekawe czy to potencjalna druga wyprawa, czy ktoś do wsparcia dla nas, a jeśli to drugie, to czy pomyślała o zwiększeniu ogólnej nagrody za fatygę. - Odłamek podzielił się swoimi przemyśleniami z dwójką towarzyszy. Purpurowy kryształ, wchodzący w skład trójki, zlustrował od stóp do głów kobietę idącą w ich stronę. Ciężko było powiedzieć czy jedynie patrzył wnikliwie, czy coś innego, bo w miejscu, gdzie powinny być oczy, zdawały się po prostu być innego koloru kryształy.

Wojownik powściągliwie reagował na pojawienie się nowej osoby. Któż wie, co tutaj robiła oraz po co przyszła? Można jednak było mieć zaufanie do intuicji elfki. Przynajmniej większość jej naturalnych pierwszych odruchów była utrafiona. Tymczasem jednak on, nawet ufając swojej towarzyszce, nie miał takich predyspozycji, stąd większa powściągliwość oraz ostrożność.

Faktycznie, miejsce zbytnio nie współgrało w nawiązywaniu nowych znajomości. Można było powiedzieć, że okoliczności były również niefortunne. Jednak przekaz elfki był na tyle konkretny i jasny, że nie można było mówić o żadnym niedomówieniu. Kim właściwie była ta trójka? Ochotnicy, którzy również uwierzyli w bajania bzika? Sama Annabell, właścicielka rudery w miejscu gdzie zgodnie z dokumentami stać nic nie powinno? Każda z opcji była tak samo prawdopodobna jak odpowiednio dobrany wabik, by po przejściu przez próg od razu dać delikwentowi przez łeb. Jeśli nie była to podpucha... Cóż... Panna Annabell musiała jeszcze wiele się nauczyć w kwestii ogólnie przyjętych standardów dyplomacji, czy rozmów biznesowych. Mogło to świadczyć o jej niezwykłej niefrasobliwości. Jak zatem taka osoba mogła organizować wyprawę na plan macierzysty modronów? Nie było to tematem nad którym Ender chciała rozmyślać. Archiwistka nie miała ochoty na próby analizowania nikogo ani nie miała ochoty na próby wyjaśniania całego szeregu sprzeczności i niedomówień związanych z tą historią. Potencjalne ryzyko nie było tego warte. Nie chciała też zmieniać decyzji gdy właśnie ją podjęła. Pozostawała jednak odpowiedź, która należało udzielić elfce. Sięgnęła więc w myślach do swojego atlasu wymówek katalogowanych od kiedy tylko podjęła się płatnej pracy. W między czasie wyciągnęła pewien rodzaj niewielkiej drewnianej fajki. Była to prosta jak drut i cienka jak patyk szyjka z małym przyczepionym pod koniec owalnym kominem.

- Ogłoszenia? - zaczepiona odpowiedziała neutralnie pytaniem, które miało na celu rozwiać wszelką styczność z rekrutacją Annabell. Nie była to też odpowiedź w charakterze podtrzymania konwersacji a raczej wskazania, iż doszło do pomyłki gdzie przypadkowa osoba została wzięta za kogoś kim nie była, co potwierdzał fakt, że nie spowolniała kroku.

Uśmiech nie zniknął z twarzy eladrinki, skinęła jedynie głową uznając, że źle oceniła sytuację.
- Wybaczcie, pomyliłam się najwyraźniej.

Czarodziej zrobił swój sztywny odpowiednik wzruszenia ramionami i ruszył z wolna w kierunku domostwa i zapewne czekającej w środku uduchowionej centaurzycy.

Brent wyminęła nieznaną sobie trójkę osób, w tym przedziwną istotę z kryształu i ruszyła w górę alejki. Cała ta sytuacja jej się nie podobała i karciła się za to, że dała się ponieść ciekawości. Prawdopodobnie podobne myśli przebiegały po głowie diablęcia na które natknęła się na placu. Tiefling wciąż był zbladły, przez co jego skóra miała różowawy odcień. Opierał się ciężko o ścianę budynku próbując złapać oddech. Zachowanie nieznanego tchórza przypomniało kobiecie o innym bziku. Tym całym niziołku, który nawoływał naiwnych. Ciekawe czy dalej wykrzykiwał ogłoszenia?

I okazało się, że i owszem. Nieopodal Gmachu Zapisów dalej darł się o "wyprawie do Mechanusa", ale jakby z mniejszym entuzjazmem. Słychać to go było, a i owszem, ale teraz siedział na ławce i kiwał leniwie nogami. Jakby mu się już robota zaczynała nudzić.

"Dalej tu jest?" - dziwiła się Ender z lekkim zmieszaniem na twarzy. Halfling na prawdę musiał być zdeterminowany w tym, co robił. Synowie Łaski nie zrobili jeszcze z nim porządtku a minęło wystarczająco dużo czasu, by ktoś łakomy pokusił się na przysługę dla męczenników. Tak się nie stało...
"Ciekawe..." - zaintrygowana pyknęła spokojnie fajką, która lekko już przygasała. Nabite ziele spełniło swoje zadanie. Archiwistka patrząc na halflinga nie myślała już o rekrutacji jako takiej a o osobie bzika. Zastanawiała się komu dała się podpiścić i co takiego w nim było, że zareagowała inaczej niż powinna. W gruncie rzeczy kryło się w tym niebezpieczeństwo. Brent była osobą, która kierowała się tylko i wyłącznie chłodnym osądem. Jeśli jedna osoba była w stanie to ominąć, kolejne również będą do tego zdolne. Była bezbronna w stosunku do opowiastki halflinga i pomaszerowała w wyznaczone miejsce bezmyślnie jak ćma do światła. Nie była to rzecz, którą można było zbagatelizować. W tym mieście można było bardzo szybko wiele stracić a poznanie swoich słabości było kluczowe.

Archiwistka zbliżyła się do krzykacza pod pretekstem wyczyszczenia fajki. Stanęła przodem do niewielkiego kubła obok ławki a bokiem do interlokutora.

- Agitacja nie idzie po myśli? - odezwała się rzucając neutralnie pytanie, opróżniając zawartość fajki.

- Mało chętnych - pokiwał głową niziołek. - Jakby do Celestii mieli iść, to by pewnie chcieli. Ale żeby iść w cień, to trzeba mieć widać predyspozycje.

- W cień... Dokładnie... - powtórzyła spoglądając przez chwile na halflinga. - A nie uważacie, panie halflingu, że informacje są nazbyt... szczątkowe, by zainteresować kogoś z Dzielnicy Urzędników?

- Co wiem, to mówię - stwierdził lekko człowieczek. - Wyprawa do Mechanusa, odkrytego planu, nagroda pieniężna dla śmiałków, a szczegóły to już pani Annabell. Ja mam tylko rozpuścić śpiewkę.

- Pani Annabell... Co to za osoba? Jest kimś zauważalnym w Sigil? - pociągnęła dalej wytrzepując resztki wypalonego ziela z komina fajki.

- Nie, chyba nie - zaprzeczył krzykacz. - Ale ma brzdęk, więc nie dociekam.

"Brzdęk...?" - zdziwiła się Brent w myślach. Nie pasowało to przecież do nawiedzonej rudery z organizującymi pułapki duchami w środku.
- Skoro pani Annabell posiada odpowiedni brzdęk, to kwestią czasu jest by w jej biurze pojawili się odpowiedni ochotnicy.

- Pewnie tak, pewnie tak. Brzdęk rządzi światem - stwierdził lekko halfling.

- Brzdęk rządzi światem. W rzeczy samej - powtórzyła przytakująco przedmuchawszy pustą już fajkę. Schowała ją i krzyżując ręce stanęła bliżej halflinga. Jej wyraz twarzy zmienił się na dociekliwy, a wzrok skupiony na jego osobie. - Problem w tym, że pod wskazanym adresem stoi rozpadająca się rudera, do której nikt nie ma zamiaru wchodzić. Właściwie więcej wybiega z krzykiem i przerażeniem na twarzy... Nie ma w tym za grosz brzdęku, o którym wspominacie, panie halflingu. Bardziej jest w tym materiał, który zainteresuje sąsiadujących Synów Łaski. Więc... O co tak na prawdę chodzi?

- Synowie Łaski już byli. Zarzucili zakłócanie spokoju i pogrozili - stwierdził niziołek jakby nigdy nic. - A rudery, to są w Ulu. Jak ja miałbym brzdęk, to też bym nie spraszał śmiałków do własnej skrzyni, żeby mnie okradli.

Rezolutna odpowiedź podsyciła tylko dociekliwość Brent. Archiwistka odebrała to jako pewnego rodzaju intelektualne wyzwanie. Potyczkę głębi analizowania zagrożeń i zachowań społeczeństwa. Konfrontacje, w której każda ze stron wzięła sobie za cel udowodnienie przeciwnikowi, iż jest się lepszym w skrupulatnych przemyśleniach. Odezwała się dość szorstko.
- Ah... Rozumiem... Więc dlatego została wybrana nawiedzona skrzynia w najciemniejszej ciemnej uliczce... - W tym momencie zrobiła dłuższą przerwę. Zauważyła, że prowadzenie w ten sposób rozmowy nie doprowadzi do niczego innego jak bezcelowej kłutni i obrzucania się co nazbyt ciętymi komentarzami mającymi zdyskredytować rywala. Brent mogła się sprzeczać nie unosząc się wcale emocjami, nie miała jednak na to ochoty. Westchnęła lekko i odrzuciła krytyczny ton swojej wypowiedzi. Na nowo była neutralna..- Nie zrozumcie mnie źle, panie halflingu. Zadanie, do którego poszukujecie pomocy, pokrywa się z obszarem działania Gmachu Zapisów. W szczególności dokumentacja portali, o których wspomnieliście, panie halflingu, jak i zbieranie informacji o planach. - Brent postanowiła nie dzielić się informacją o świeceniu pustkami w temacie planu Początku. Przekazana dalej mogła niezbyt pozytywnie wpłynąć na reputację urzędu. - Jednakże na każdym z kroków, które udało mi się wykonać, by zaznajomić się z tematem, jestem do tego przedsięwzięcia przez państwa, panie halflingu, zniechęcana. Dysonans, który chciałabym zrozumieć. Podczas konkretnej rozmowy bez marketingowych ułagodnień, panie halflingu.

- Ale ja niewiele wiem. Kto organizuje, gdzie go można spotkać. Że jest w tej wyprawie duży brzdęk - wymieniał na palcach. - To już nie moja wina, że sobie pani Annabell wybrała takie miejsce, a nie inne. Słyszałem tylko, że to nie pierwsza grupa jaką organizuje, a poprzednia na współpracy dobrze wyszła.

- Byliście na wskazywanym przez was adresie, panie halflingu?

- Byliśmy, no tam zlecenie dostałem - potwierdził.

"Za grosz podejścia do biznesu..." - pomyślała Brent kręcąc głową. Wszystko wyglądało na beznadziejnie poprowadzoną rekrutację, jednak dalej pokrywało się z obowiązkami Archiwistki. Odpuszczenie sobie okazji do nadrobienia istotnych zapisków mogłoby być uznane jako błąd w sztuce, którego nikt nie chciał mieć w swoim doświadczeniu zawodowym.
- Dobrze... Zróbmy inaczej - odparła po chwili namysłu. - Spotkajmy się w tym miejscu za pół godziny. Udamy się razem, panie halflingu, w miejsce, o którym mówiliście. Wygląda na to, że chętni nie dopisują, a nie wróci pan z pustymi rękoma.

- Mi tam nie płacą od chętnego, tylko od godziny - rzucił lekceważąco niziołek. - Ale i tak kończę na dzisiaj, więc co mi zależy krwawniku - wzruszył ramionami.

- Pół godziny - powtórzyła po czym skierowała się do Gmachu Zapisków.