Sayane

- Straszliwie nas wystraszyły! I poraniły! - dołączyła się Luna, wystawiając głowę z drugiej strony Girlaen. Skoro druidka rozpoczęła rozmowę to wyrocznia nie chciała się wtrącać... za bardzo. Dyplomacja nie była jej mocną stroną. Ale co niziołek to niziołek.

- Jak odsapniemy to możemy się odwdzięczyć za gościnę gotowizną albo pomocą! - dodała, pomna tego co powiedział Głos oraz hałasów za palisadą. Cokolwiek nie robiły niziołki dla "pana na zamku" podejrzewała, że pomoc Dużych Ludzi mogła być całkiem przydatna. Mieszkańcom wyraźnie się śpieszyło; z jakiegoż innego powodu niziołek zrezygnowałby z dobrego nocnego snu?

 

Plomiennoluski

- Jeśli macie jakąś karczmę, lub miejsce, gdzie moglibyśmy się schronić, bylibyśmy wdzięczni. - Coś tu faktycznie musiało nie grać, ot chociażby to, że ostatnio zamek był raczej ruiną niż zamieszkany. - A kto panuje na pobliskim zamku? Zapytał z ciekawością, której nie mogło stłamsić nawet zmęczenie ani rany.

 

__________________
Wzory światła i ciemności pośród pajęczyny z kości...

Sekal

- To wy nie od niego i nic nie wiecie? - niziołek, który wcześniej mamrotał coś do siebie, ożywił się znacznie po pytaniu Yetara. - Znaczy jesteście z zewnątrz?
Hełm aż podskakiwał za bramą, aż rozległo się krótkie *oi!* i zniknął, a coś ciężkiego grzmotnęło o ziemię. Słyszeli jak się podrywa, a potem oddalające się szybkie kroki. Trwało to chwilę i już nawet zastanawiali się nad obejściem bramy i przedarciem się przez ostrokół, aż usłyszeli powracającego strażnika. Kogoś prowadził, bo odgłosów było więcej.

Teraz pojawiły się trzy czubki głów. Hełm, wełniana czapka i burza włosów walczyły przez chwilę zajadle, słychać było sapnięcia, skrzypnięcia i jeden jęk. Bystrooka Girlaen uznała, że musiała tam być jedna tylko szpara do wyglądania na zewnątrz. Wreszcie się uspokoili i jeden z nich - inny niż poprzednio - przemówił. Chciał mówić dostojnie, ale był przy tym zbyt pompatyczny. I miał raczej wysoki głos.
- Zatem powiadacie, że nie przychodzicie od NIEGO - zaakcentował to słowo mocno. - Jak możecie to udowodnić, przybysze z Zewnętrza?!

 

Plomiennoluski

- Może być z tym problem, to fakt. Nie wiem kim jest ten cały Niego, więc nie bardzo wiem jak zacząć to udowadniać. Ale przyszliśmy z tamtej strony. - Yetar machnął ręką mniej więcej w kierunku z którego przyszli. - Mieliśmy sprowadzić pomoc dla karawany, która została ściągnięta na górską drogę jakąś dziwną magią. Gdy szliśmy w tą stronę, zaatakowały nas harpie, kierowani łuną, mieliśmy nadzieję, że znajdziemy tu chociaż schronienie na noc, a może i pomoc dla karawany. - Złotooki starał się połączyć prawdę i pół prawdy, nie wspominając o tym, że wiedzieli wcześniej o wiosce niziołków i byli już tutaj kiedyś. Jednocześnie tutaj i nie tutaj. Wyglądało na to, że interwencja w przeszłość solidnie namieszała w teraźniejszości, przynajmniej lokalnie, ale nie miał do tego teraz głowy.

 

__________________
Wzory światła i ciemności pośród pajęczyny z kości...

Mag

- Taa, jesteśmy z zewnątrz i nie od niego - westchnęła Eivor i przekrzywiła głowę. - Nie widać? - sarknęła, choć nie miała pojęcia czy faktycznie . - Chcielibyśmy odpocząć u was. Można? - dodała wprost.

 

__________________
"Just remember, there is a thin line between being a hero and being a memory"

Gram jako: Irya, Venora, Chris i Lyn

Sayane

- No weźcie, noooo! - jęknęła Luna, której od stania marzły już nogi. - Chcecie żebyśmy tu ranni i pokrwawieni wyzionęli ducha!? Wstyd dla całej niziołczej rasy!

Miała nadzieję, że po przeciwnej stronie nadal są niziołki.

- Może przelecę i zobaczę co i jak tam za ostrokołem, co? - spojrzała Gir. Ciekawość i niecierpliwość ją zżerały, ale nie chciała przerazić Głosów, które i tak wydawały się dość zestrachane. Była zbyt późna pora by ryzykować dłuższe negocjacje.

 

Eleanor

- Lepiej poczekajmy na ich decyzję. - Odpowiedziała tropicielka. - Jeśli nie zgodzą się nas przyjąć to przecież na siłę ich do tego nie zmusimy. Swoją droga nieźle się tu namieszało przez tę naszą wyprawę w czasie. - Dodała na tyle cicho, by mogli ją usłyszeć tylko stojący obok towarzysze.

 

Sekal

- Że skąd? - jedna głowa jakby obróciła się w pokazywanym kierunku.
- No jak to jak udowodnić?
- Tak normalnie!
- Myślicie, że kłamią?
Osobnicy za bramą wdali się w jakąś cichszą, zażartą dyskusję. Trwała chwilę, zanim znów się nie odezwał jeden z nich.
- Niziołka może wejść! - oznajmił. Głowa w hełmie zniknęła, a chwilę potem uchyliła się brama. - Zostanie poddana sprawdzianowi nie bycia od NIEGO!

Zabrzmiało to pompatycznie, nawet za bardzo. Luna zaglądając przez szparę tworzącą teraz wejście do wioski, ujrzała pyzatego i za grubego do tej roli niziołka w hełmie, niedopasowanej zbroi i skróconej na potrzeby niewielkiego ciała włóczni w ręku.
Weszła do środka, w zasadzie stojąc w bramie jeszcze, gdy po schodkach ustawionych obok zszedł chudzielec z burzą jasnych włosów. W koszuli nocnej sięgającej kolan.
- Po trzykroć głośno wyrzeknij się NIEGO! - zadeklarował.
Trzeci stał ciągle na podejście, wyglądając przez szparę na pozostałych.

 

Sayane

Lunie zrobiło się kapkę wstyd za zachowanie pobratymców, bo jak świat światem niziołki słynęły z gościnności. Ale wiadomo co to się porobiło przez to czarodziejskie wożenie księżniczki wte i wewte? Może nadmiar magiczności w powietrzu rzucił się im na głowy?

Starając się nie wgapiać w Nocnego Niziołka, bo śmiech ją brał, położyła dłoń na sercu i trzy razy wydeklamowała z emfazą: Po trzykroć wyrzekam się NIEGO!

 

Eleanor

Girlaen starała się za wszelka cenę zachować na twarzy wyraz powagi. Jednak w obliczu tego co widziała i słyszała było to wyjątkowo trudne.
Gdy przebrzmiały ostatnie słowa Luny uśmiechnęła się szeroko i wsunęła stopę w nadal uchyloną bramę.
- To jak koniec testu? Możemy wchodzić? - Zapytała kierując wzrk na złotego młodzieńca.