W tym czasie Wędrowiec, nie widząc nic ciekawego wśród bibelotów, zwrócił uwagę na wystawione magiczne berła.
- Oferujesz coś potężniejszego niż te tutaj? - zapytał sprzedawcy.
- Nie… niestety. To jest cała oferta.- przyznał sprzedawca wodząc wzrokiem po swoich towarach.
Automaton pokręcił głową, niezbyt zadowolony.
-Niewiele… A te berła nieruchomości, ile sobie za nie życzysz?
- Sześć tysięcy za każde, ale za cały komplet… jedynie piętnaście. Prawdziwa okazja. - rzekł entuzjastycznie ostrzowiec.
Wędrowiec skrzywił się, co nie było przyjemnym widokiem.
- Twoje dzieło, czy zdobycz?
- Nie sprzedajemy łupów. To dzieło magicznego rzemieślnika z moich rodzinnych stron.- wyjaśnił sprzedawca.
- Dam cztery za jedno.
- Pięć…- rzekł w odpowiedzi sprzedawca spoglądając przenikliwie na konstrukt.
- Cztery. Przynajmniej nie wrócicie z handlu z pustymi rękami. Dorzucę też opowieść.
- Czy ja wyglądam na kogoś kogo interesują historyjki? I nie… nie sprzedam za cztery… wolę wrócić z pustymi rękami niż dopłacać do interesu. - burknął sprzedawca i spojrzał na Bezimiennego. - Ale… wyglądasz na kogoś kto potrafiłby dorzucić coś ciekawszego do tych czterech tysięcy… coś ciekawszego niż puste słowa.
- Dla wtajemniczonych w arkana wiedza jest cenniejsza od złota, ale może źle cię oceniłem. Co masz na myśli?
- No… masz rację. Nie jestem frajerem.- odparł z przekąsem ostrzowiec.- Wyglądasz sam na kogoś, kto zbiera łupy. Mogę któryś wziąć od ciebie wraz z tymi czterema tysiącami.
Stojąca obok Vaala z założonymi rękami spoglądała to raz na Wędrowca, to na sprzedawcę… uczyła się targowania?
Słysząc uwagę sprzedawcy, automaton uśmiechnął się lekko.
- W moich stronach to sprzedawca zwykle zarabia więcej niż rzemieślnik, a informacje są towarem. Wciąż nie przyzwyczaiłem się do tej sfery. Ile miałby być warty ten łup?
- To zależy co zaoferujesz w zamian. Ceny bywają płynne… wartość jest w oku kupującego. W OKU… nie w UCHU. Tu tylko byli sekciarze ekscytują się plotkami.- zaśmiał się sarkastycznie sprzedawca.
- Więc i na moje oko berło nie jest warte więcej niż cztery… cztery i pół tysiąca. Jeśli nie interesuje was, co spotkało Pozyskiwaczy, i co może spotkać inne osady tej sfery, to temat możemy zamknąć.
- Pozyskiwacze robili podejrzane interesy z podejrzanymi typami. I zginęli od nadmiernej pewności siebie.- odparł ostrzowiec.- Mój lud nie jest… lekkomyślny jak oni.
Wzruszył ramionami. - A twój wzrok obraża mój towar… cztery i pół, doprawdy… co za niedocenianie tak wspaniałego rzemiosła. Cztery osiemset, ale to z litości spuszczam z ceny.
Wędrowiec ostentacyjnie spojrzał w stronę unoszącego się nad nimi powietrznego statku.
-Widywałem już wspaniałe rzemiosło. To solidna robota, zgadza się, ale do wspaniałości jej brakuje. Cztery siedemset - powiedział, odwracając się tak, jakby już miał odchodzić.
- Niech będzie… ale tylko dlatego, żebyś miał się okazję przekonać jak bardzo nie potrafisz dobrze ocenić wspaniałego dzieła mojego ludu.- burknął w odpowiedzi ostrzowiec.
Automaton podał mu dłoń.
- Jeśli tak zdarzy, gdzie będę mógł was znaleźć, żeby dokupić jeszcze kilka sztuk?
- Cóż… będzie trudno… będziesz musiał się rozglądać po Acheronie. Najlepiej w osadach… tych niewielu jakie są.- wzruszył ramionami kupiec.
- Jak tam interesy? - spytał Harran, który podszedł do Wędrowca. - Kupiłeś coś ciekawego?
- Właśnie dobiliśmy targu - odparł automaton - Berło nieruchomości. Bywają przydatne ...w różnych okolicznościach.
- Może warto zabrać się za własną produkcję różnych przydatnych przedmiotów - powiedział zaklinacz. - W wolnych chwilach... a na statku mamy odpowiednie warunki.
Wędrowiec spojrzał z ukosa na Harrana.
- Jak myślisz, co robię przesiadując regularnie w pracowni? - zapytał, nie mając pewności czy zaklinacz sobie z niego nie żartuje.
Vaala z kolei odchrząknęła, po czym wprost biodrem odepchnęła Wędrowca na bok, stając przed sprzedawcą.
- To te… te drewniane berełko… co ono robi? - Spytała.
- Te jest specjalnie dla druidów… przedłuża działanie słabszych czarów… acz tylko druidzkich.- wyjaśnił sprzedawca.
Vaala coś pomruczała pod nosem, drapiąc się po głowie.
- Dobra, a ile to kosztuje? - Spytała.
- Sześć tysięcy… prawdziwa okazja.- rzekł wesoło sprzedawca.
- Dam cztery. I opowiastkę - Powiedziała z całkiem poważną miną Druidka.
- Kolejna?- jęknął wściekle sprzedawca i rzekł poważnie.- Sześć tysięcy i żadnych… żadnych historyjek.
- Cztery osiemset z litości? - Druidka zamrugała ślipkami.
- Pięć i pół tysiąca z szacunku dla druidów. - sprzedawca był nieubłagany. A Vaala zerknęła na Wędrowca i Harrana, jakby szukając pomocy…
- Z szacunku dla druidów nie powinno przekroczyć pięciu. - Harran wsparł Vaalę.
- Szacunkiem nie wypełni się garnka wieczorem. - odparł sprzedawca ponuro.- Pięć trzysta.
- Ja mogę coś ugotować... - Wtrąciła Vaala.
- Zapasy na cztery doby dla całej karawany? Jeśli tak tooo… mogę zejść do trzech.- zastanowił się sprzedawca.
- Uhhh… ile was tu jest? Dwadzieścia? Ummm… na dwa dni by dało radę… - Druidka głośno myślała.
- Dwa dni… i cztery osiemset.- zgodził się sprzedawca. - Dostarczysz zapasy i gotówkę, dostaniesz berło.
- Ja bym się nie zgodził - stwierdził zaklinacz. - Jest takie słowo, określające stosunek żądanej ceny do faktycznej wartości... nader trafne... ale nie wypada go używać.
- To się nie zgadzajcie… przecież was nie zmuszam. - odparł ostrzowiec wzruszając ramionami.
Wędrowiec pokręcił głową.
- Cena dwukrotnie wyższa niż normalnie, do tego za wadliwy przedmiot? Nie warto.
Vaala spojrzała najpierw na "blaszaka", a potem na sprzedawcę, i zmrużyła ślipka…
- Ja bym je określił terminem “ekskluzywny”. Nawet jeśli wróg przechwyci twoje berło to i tak nie będzie mógł go użyć przeciw tobie… bo tylko druidzi mogą. - odparł dumnie ostrzowiec.
- Taaa, jasne... Idealna wymówka - powiedział Harran. - Zbyt, hmmm, ekskluzywny, jak na mój gust.
- Bo druidem nie jesteś.- podsumował ostrzowiec.
- Znajdź. Sobie. Inną. Służącą. - Wycedziła nagle przez zęby Vaala, wpatrując się prosto w oczy "kolczastego".
- Ej… pomysł z posiłkami pochodził od ciebie.- odparł sprzedawca unosząc dłonie.- Ja tylko rozważyłem jego opłacalność.
- Wspominałeś coś o pustych słowach… Ta ekskluzywność równa się małej użyteczności - stwierdził Wędrowiec - I jeśli za to domagasz się takiego przebicia, to szkoda naszego czasu.
- No to chyba się nie dogadamy.- stwierdził rozczarowany sprzedawca.
- Sam zaczęłeś o garku! - Fuknęła Vaala - Wiesz co? W dupe se wsadź te berło! - Odwróciła się na pięcie, i pomaszerowała na powrót do sta-tek.

Kvaser tymczasem przyjrzał się broni z odrobiną zaciekawienia.
- Z czego one?
Sprzedawca spojrzał na niziołka żując coś, splunął na bok i rzekł dostojnie.
- Z czarnego lodu na granicy Acheronu. Jest tak ostry, że przecina ciało niczym dobrze zaostrzona brzytwa. Niestety oręż ten jest jednorazowy. Rozpuszcza się po pierwszym użyciu.
- Innymi słowy, słaba broń dla wojownika, dobra dla zabójcy - niziołek podsumował z lekkim pytaniem w głosie jakby oczekując jeszcze jakiś właściwości.
- Mój lud ich używa skutecznie w boju. Ciskają nimi wyszkoleni nożownicy.- wzruszył ramionami ostrzowiec.- Lepsze jednorazowe ostrze które zabija, niż takie które można odzyskać… acz jedynie zrani wroga. Martwy przeciwnik ma większą wartość niż stal do odzyskania.
- Ile za jeden? - Kvaser zapytał z trochę mniejszym zainteresowaniem. - I ile można je przechowywać? Nie chcę nim walczyć, lubię zbierać tego typu pamiątki - wyjaśnił.
- Możesz je przechowywać tak długo jak ich nie zużyjesz.- przyznał ostrzowiec. Zamyślił się przyglądając niziołkowi.- Jak dla ciebie… 450 za ten mniejszy. Akurat będzie ci do dłoni pasował.
- Trzysta i biorę - niziołek powiedział obserwując ostrze.
- Czterysta trzydzieści. - odparł ostrzowiec.
- To nie - niziołek wzruszył ramionami, przekonany, że będzie okazja na podobny sprzęt i po prostu odszedł do stanowiska, przechodząc pobieżnie między straganami w kierunku statku.

Destiny w drodze do portalu do Rigus

Osada została za nimi, z tym co znaleźli. Z tym co odkryli. Mieli kilka dób na uporządkowanie myśli i odpoczynek. Kilka dób na decyzję, co dalej? W sumie bowiem znaleźli się na tym świecie i na tym okręcie przez zupełny przypadek. Owszem, niektórzy mieli konkretne plany do zrealizowania, ale jaki był ich główny cel? I jak wykorzystać ten atut jaki wpadł w ręce. Latający artefakt, który stał się ich domem?
Cóż… na to pytanie przyjdzie im odpowiedzieć. Każdemu z osobna, prędzej czy później.

Póki co… statek był pełen życia i chaosu i hałasu. No cóż, przy takiej dużej liczbie dzieciarni odbijającej sobie dni przymusowej ciszy nie mogło być. Inaczej. Z duergarów pozostali jedynie Khorsnak i Zakkara. Pozostała wyruszyła gdzieś z karawaną ostrzowców. Duergarski przywódca dogadał się z przewodnikiem ostrzowców obiecując okazję do handlu w Hammergrimie. Ostrzowcom to najwyraźniej wystarczyło.

Tak więc duergary się rozdzieliły, statek wzbił w powietrze obierając nowy cel. Nie potrzebował przewodnika w drodze powrotnej. Brama do Rigus była niczym latarnia dla Destiny, choć statek wykrywał też inne portale. Wedle tego co opowiedział Bezimiennemu, widział coś co Gnościk nazywał sygnaturami energetycznymi. Coś jak rodzaj aur magicznych… tyle że sygnatury miało wszystko, nawet skały. Destiny rozpoznawał je i rozróżniał, tyle że… nie był w tym zbyt precyzyjny. Zwłaszcza jeśli owe sygnatury emanowały słabo. Na szczęście portale wręcz się płonęły w oczach okrętu.

Zakkara miała rację. Khorsnak źle się czuł w zamkniętych pomieszczeniach. Zdecydowanie wolał biwakować pod gołym niebem. I wybrał dziób statku. Zakkara nie miała żadnych obiekcji, przed zatrzymaniem się u Imry w pokoju. Powoli rozpakowała swoje pakunki zajmując jeden kącik i mówiąc.
- Nie obraź się, ale ten pokój jakoś… bo ja wiem… jest jakiś taki bardzo kobiecy. Nie tego spodziewałam się po twardej wojowniczce.-
Po czym wzruszyła ramionami.- Nie żebym miałam coś przeciwko, tylko inaczej go sobie wyobrażałam i… to gdzie ja mam spać?
Pytanie właściwe, zważywszy że łóżko było tylko jedno.


Bezimienny też miał ciekawą rozmowę zaskoczony przez Cadamusa i jego mechanicznego ochroniarza podczas planowania przy Imrze naprawy dziury w burcie Destiny.
- Piękny statek. Imponujący. I ten golem w pokoju nawigacyjnym. Pokręcony majstersztyk. Twórca tego statku musiał być równie genialny co szalony.- rzekł na powitanie, po czym zwrócił się ciszej do konstrukta i obecnej przy nim wojowniczce.
- Wiem, że wam wygodniej byłoby po prostu zrzucić nas z tego statku przy pierwszej okazji. I pewnie ta nastąpi w Rigus, ale… - uśmiechnął się lisio dodając.- … mam dla was lepszą ofertę. Tak się składa bowiem, że odziedziczyłem po bracie klucz i wiedzę. Klucz do portalu i wiedzę, gdzie on się znajduje. Portal prowadzi do siedziby maga, który obecnie już zasilił szeregi Oczekujących. Ja się tam nie wybieram, więc mogę wymienić to co mam i wiem za… nieco dłuższą wycieczkę. Przewieźcie nas wszystkich do któregoś z miast portalowych prowadzących na wyższe plany, a klucz i przejście będzie wasze. Co wy na to?


Niziołek był straszny, niziołek był groźny. I Miraka tak twierdziła, i krasnoludy i Cadamus. Ale nie był tak straszny jak Imra. Która po prostu straszyła. Niziołek był straszny, bo tak twierdzili dorośli. Niziołek był fascynujący bowiem nie wiadomo co w nim było tak strasznego.
I dlatego został zaatakowany w najmniej spodziewanym momencie.
Gdy Kvaser właśnie wieszał nowy oręż na swojej ścianie, do jego pokoju wpadła dzieciarnia i zaczęła obsypywać pytaniami. O tatuaże… ile zabił osób… czy naprawdę jest takim małym potworkiem jak twierdzi Miraka… czy się zmienia wilkołaka, czy może w borsukołaka, bo ryży Carlgi twierdzi że te tatuaże to plemiona likantropów mają.
Sfora napastników liczyła pięcioro szkrabów i atakowały werbalnie niziołka ze wszystkich stron masą pytań, ciekawe co strasznego widząc dorośli w Kvaserze niewiele większym od dzieciarni go otaczającej.

Harrana przy posiłku zaczepił Khorsnak. Przysiadł się i przyglądał jak mag je w milczeniu. Gdy w końcu Harran sięgnął do kielicha duergar rzekł cicho.
- Ja cię rozumiem. Masz duszę duergara. Rozumiesz wagę interesu. Nie tak jak reszta tutaj.
Rozejrzał się dyskretnie i dodał.
- A ja mam potencjalny interes do załatwienia w Rigus. Można nieco zarobić i coś załatwić. A skoro tam się udajemy. Co powiesz na to. Ty, ja, Zakkara… trzech do podziału to większy zysk dla każdego z nas. A sprawa jest prosta i czysta. Dług do spłacenia.
Duergar wzruszył ramionami. - Brzdęku będzie z tego sporo, tyle że sam rozumiesz… im więcej uczestników, tym mniejszy udział dla każdego. Może nawet tylko dla nas dwóch, bo nie wiem czy mogę zaufać Zakkarze w tej materii.. nie wiem co tam je ta wasza wojowniczka wmawia za zamkniętymi drzwiami. A może ty wiesz? Znasz tę Imrę lepiej.

Vaala nie spodziewała się pewnie takiego obrotu sytuacji. A jednak stało się. Nieco chmurny Sermonus zaczepił druidkę na korytarzu i wpatrując się w jej oczy spytał wprost.
- Co ty planujesz, co?
Zanim skołowana druidka zdążyła odpowiedzieć, wojownik się rozgadał.
- Ja i Miraka wiele razem przeszliśmy, wiele rozmawialiśmy o sobie nawzajem. O nas. To dobra i porządna dziewczyna. Wiele nas łączy… duchowo co prawda, bo jeszcze nie było okazji spytać. Ale ja coś czuję do niej, coś mocnego….
Przyjrzał się oczom druidki.- Dlaczego uważasz, że możesz się w to mieszać? Co to w ogóle za pomysł z swataniem ją z waszym magiem? Ona jest uzdolnioną rzeźbiarką, nie będzie za nim ganiać po całym Wieloświecie. Potrzebuje spokojnego miejsca by tworzyć, potrzebuje mężczyzny który się nią zaopiekuje. Nie awanturnika który poleci na kraniec Wieloświata. Czy ten… Harran odwiesi dla niej różdżkę na półkę, tak ja to bym zrobił?

Rigus

Do Rigus dotarli "na oparach" w spiżarni. Wyjedzono wszystko do czysta. Cóż, tak to jest, gdy z kilku gęb zrobiło się nagle kilkanaście. Niemniej po krótkim przeskoku przez portal zjawili się nad znanym sobie miastem. Powoli nowa załoga okrętu opanowywała jego obsługę, powoli Destiny naprawdę stawało się ich drugim domem. I zgodnie z tym co obwieścił okręt, po naprawie byłby w stanie swobodnie przenosić się na plany przechodnie (Cienia, Astralny i Eteryczny) a stamtąd poprzez portale na wszelkie inne. A że Destiny widział sygnatury energetyczne portali to… praktycznie uzyskiwali pełnię możliwości po Wieloświecie. W końcu w pełni stawali się planarnymi podróżnikami. Tym bardziej, że Destiny potrafiło chronić przed prawie każdymi planarnymi warunkami. “Prawie” było tu małym acz znaczącym ograniczeniem. Były miejsca, nieliczne co prawda, w których to Destiny dawał sobie ograniczenie czasowe protekcji jaką oferował.

Nie było tak jak znaczącą informacją, jak te które mieli usłyszeć. W Rigus bowiem na pokład wleciała znajoma diabliczka i zarządziła natychmiastowe zebranie drużyny w sali nawigacyjnej. Miała bowiem ona wieści ważne dla całej drużyny.

Tanegris poczekała aż zamknięte zostaną drzwi i rzekła z uśmiechem do oryginalnej załogi.
- Tego się nie spodziewałam. Strasznie was teraz dużo. I skąd wzieliście tyle dzieci… ale to nieważne teraz. Mam dla was inne informacje.
Po czym zaczęła wyliczać na palcach.
- Po pierwsze Mmho jest cała i zdrowa. I żywa. Nie wiem dokładnie gdzie, a i ona też nie wie. Ale jestem z nią w kontakcie. Z pewnością ją znajdziemy prędzej czy później. Po drugie…- tu spojrzała na Imrę. - … mam dla was robotę w Spiżowym Mieście. Pewien wysoko postawiony kapłan Kossutha jest gotów wskrzesić twojego znajomego Imro, za cenę wykonania zadania dla niego. Co więcej jest gotów zapłacić osobom które zwerbujesz do pomocy, pod warunkiem że cena najmu będzie znośna. Po trzecie… i to dotyczy was wszystkich…- tu rozejrzała się po całej załodze.- … będąc w Spiżowym Mieście dowiedziałam się że ktoś wynajął drogiego zabójcę, by wybił całą załogę statku. Mają wasze rysopisy, łącznie z Mmho więc przypuszczam, że zostaliście namierzeni podczas pobytu w Rigus. Mówimy tu o zabójcy z górnej półki, to nie byle fanatyk z mieczem.

Imra znalazła Wędrowca zajętego pomiarem dziury w kadłubie.
- Starczy tego drewna? - zapytała bez ogródek.
- Z zapasem - stwierdził automaton - Mamy trochę zabezpieczenia na inne uszkodzenia w przyszłości.
- Trzeba coś wymyślić z Cromhargiem, bo zalanie mu żołądka miksturą znajomości języków nie wypali na dłuższy okres - półelfka oparła się o ścianę obserwując ruchy Wędrowca. Ten kontynuował pomiary, używając zmieniającego co chwilę kształt narzędzia.
- Destiny uczy go wspólnego, chociaż to zajmie sporo czasu - powiedział, jakby niezbyt mu to przeszkadzało - Swoją drogą to ciekawe, że większość sfer ma jakąś wspólną mowę, która do tego różni się tylko akcentami w multiwersum. Jego wygląda na wyjątek.
- Nie każda rasa się go uczy - zauważyła Imra - Jakby to fascynujące nie było teraz nie mamy jak się z nim porozumiewać skuteczne, a i zabrać go ze statku też nie ma jak bez ryzyka nieporozumienia. Nie umiałbyś mu czegoś zrobić aby był w stanie cokolwiek zrozumieć?
Wędrowiec skończył pomiary, po czym znieruchomiał, wpatrując się w wyrwę w burcie Destiny.
- Ej, mówię coś do ciebie - kobieta podeszła do automatona i pstryknęła palcami koło twarzy. Zaczepka nie przyniosła efektu, Wędrowiec dopiero po kilku sekundach zwrócił się w jej stronę.
- Uważaj, można wypaść. Mogę przygotować drobiazg, który po dostrojeniu pozwoli mu rozumieć wspólny, a przy dobrej woli i być rozumianym przez nas.
Imra chwilę patrzyła na Wędrowca. W końcu kiwnęła głową.
- Dobrze. Za ile?
- Budowa nie powinna wynieść więcej niż tysiąc sztuk złota, raczej mniej. Nie dzieliliśmy jeszcze łupów, więc mogę wziąć z tamtej sumy.
- Niech będzie. - wojowniczka się zgodziła. - Następnym razem się tak nie wyłączaj.
Automaton spojrzał na nią spode łba.
- Tobie nie zdarza się zastanawiać?
- Używam czegoś takiego jak mimika twarzy, słowa. Ty wyglądasz jakbyś się zepsuł - Imra odpowiedziała z typowym dla siebie brakiem empatii.
- Zbędne ozdobniki - skwitował automaton - Idę po drewno, dołączysz?
Półlefka chwilę milczała po czym na jej twarz wypłynął lisi uśmiech.
- Skoro ja mam powstrzymać się od pewnych swoich potrzeb myślę, że ty możesz zacząć używać zbędnych ozdobników - powiedziała jednocześnie gestem wskazując aby Wędrowiec szedł przodem.
- Czemu ma to służyć? - zapytał, idąc w stronę ładowni.
- Subtelnej grze tego kto komu na co pozwala, znaczy balans sił. Oczywiście w moim odczuciu daleko do tego, ale pozwalam sobie uszczknąć kawałek dla siebie. Bo to chyba nie jest dla ciebie az takie problem Wędrowcze, prawda? Zrobić minę adekwatną do sytuacji?
Automaton milczał sekundę dłużej niż zazwyczaj.
- Więc chodzi tylko o spełnienie twojej zachcianki, tak?
- To, że nie mogę mieć niewolników to twoja zachcianka. Nie widzę różnicy - Imra rozłożyła ręce - Ale na mojej zachciance skorzystają też pozostali. Wszystkim będzie łatwiej jak zaczniesz używać tych swoich zbędnych ozdobników. Spróbuj i zobacz.
Wędrowiec prychnął rozbawiony.
- Powinnaś sama siebie posłuchać. Żywa, świadoma istota może być traktowana niczym przedmiot, ale jeśli ktoś nie wygląda tak jak byś chciała, to już jest niewłaściwe?
- Skoro już i tak nastawiasz się, że wszystko o czym mówię to moja “zachcianka”, to nie widze za bardzo różnicy pomiędzy nami. Ot ty siebie uważasz w jakimś stopniu moralnie lepszym kiedy ja nie mam złudzeń. Poza tym nie chodzi mi o twój wygląd, a o twoje zachowanie. Bo jakby nie patrzeć nie używanie mimiki jest częścią zachowania właśnie.
- Hmm… czyli uważasz, że oszczędna mimika jest podobna moralnie do niewolnictwa? Interesujące… Czy może o innych złudzeniach mówisz?
- Ładnie łapiesz za słówka. Nie powiedziałam, że to jest podobne, ale że dla mnie jest to coś co powinieneś robić.
- Próbuję zrozumieć twój tok myślenia, do czego dążysz
- Pff do czego dążę - Imra prychnęła kręcąc głową - Doszukujesz się za dużo podtekstów. Ot chce sobie wyrównać nieco układ sił, czy też wpływu jednego na drugie między nami. Chyba jesteś w stanie to dla mnie zrobić? Chociaż tyle?
- Aż tak łakniesz kontroli nad innymi? Że coś takiego ci wystarczy?
- Lubię równowagę Wędrowcze. Oraz jasne warunki współpracy, a że tych do końca nie mamy to sama je sobie wypracowuje. Ty z kolei brzmisz jakbyś się tak bardzo bał cudzej kontroli nad sobą, że taka prośba od razu sprawia, że stajesz się defensywny.
- Doszukujesz się za dużo podtekstów - Wędrowiec uśmiechnął się - Nawet raz nie zasugerowałem, że nie uszanuję twojej prośby. Jak w kategoriach równowagi postrzegasz więc posiadanie niewolników?
- Nie ustaliliśmy nikogo kto ma ostateczne słowo więc nie miałam powodów do słuchania tego co chciałeś powiedzieć. Zrobiłeś z tego jednak inną sytuację i tak się narodził konflikt. Masz jedną wizję niewolnictwa, ja mam inną. Dawno nie musiałam się przed kimkolwiek tłumaczyć to tym bardziej to drażniło. Szczególnie, że nie zostawiłeś mi za dużo przestrzeni żeby pokazać ci, że może nie jestem takim właścicielem za jakiego mnie masz. Wracając do pytania aby nie było nieporozumień, skoro ci to przeszkadzało to byłam gotowa dla równowagi pójść na układ. Gdyby ci to nie przeszkadzało do tego stopnia, że musiałeś mi postawić ultimatum to trzymałabym Cromharga z dala od twoich oczu i sumienia. Tak po prostu zobaczyłam okazję aby sobie nieco połechtać ego, ale nawet to zepsułeś. Wystarczyłoby, że być się w jakiś jasny sposób zgodził i nie byłoby tej niepotrzebnej rozmowy.
- Rozumiem, że nie jesteś przyzwyczajona do tego, że ktoś się z tobą nie zgadza, radziłbym się albo do tego przyzwyczaić, albo znaleźć inny sposób. Ty też mogłaś wprost poprosić, zamiast powoływać się na układy czy "równowagę". Nie szukałbym powodów, które znalazłem.
- Och psujesz całą zabawę - Imra pokręciła tylko głową z niezadowoleniem.
Automaton zignorował uwagę wojowniczki widząc, że w ich stronę zmierza Cadamus ze swoim ochroniarzem.

***

Wędrowiec spojrzał najpierw na Imrę, potem na Cadamusa.
-To interesująca oferta, warta rozważenia. Jaką mamy pewność, że dasz nam sprawdzone informacje i działający klucz, a siedziba maga nie będzie równie bogata w łupy co wasz bastion?
- No tak… będę szczery i powiem jak jest. Nie wiem gdzie dokładnie prowadzi portal, bo nigdy tam nie byłem. Przejściem tym przechodził okazjonalny pracodawca mojego brata i z tego co on się dowiedział z rozmowach z nim, to za portalem jest siedziba owego maga. Sam pracodawca kojfnął bodajże na zawał podczas z jednej z wypraw. Albo mu woreczek żółciowy pękł? Nie wiem. Medykiem nie jestem. Jak wiesz, klepsydry nie da się napełnić nowym piaskiem. - zaczął wyjaśniać Cadamus.- Nie wiem jak wygląda owa siedziba, ale portal był ukryty a klucz był jeden, więc od strony portalu nikt tam nie wszedł.
Automaton pokiwał głową.
-To daje pewną nadzieję, może coś udałoby się odzyskać. Czy mógłbyś pokazać mi ten klucz? Chciałbym mu się przyjrzeć. Podanie ogólnej lokalizacji portalu także może mieć dla nas znaczenie. Potraktujmy to jako ...zaliczkę - uśmiechnął się lekko.
- Jak rozumiem z resztą nie będziemy rozmawiać co o tym sądzą? - Imra zapytała nie patrząc szczególnie na Wędrowca.
- Nie, dopóki nie będę mógł powiedzieć im więcej niż "jakiś klucz do portalu gdzieś". Dodatkowe informacje mogą wpłynąć na decyzję - wyjaśnił spokojnym tonem.
- Portal znajduje się na Zewnętrzu więc nie będzie problemem dla was go znaleźć i skorzystać. I jest na pewno. Brat by mnie nie okłamał na łożu śmierci. - Cadamus z czułością wyciągnął z kieszeni mocno pokręcony ołowiany drucik.- Jeśli liczysz na emanację magii to nie ma co liczyć. Portal jest magiczny, nie klucz do niego.
- Nie magii, pamięci - odparł automaton, delikatnie ujmując klucz. Na jego dłoni pojawiła się warstwa ektoplazmy, która otoczyła przedmiot. Wędrowiec przymknął oczy, koncentrując się.
- Zwrócę ci go za kilka minut. W międzyczasie możesz nam powiedzieć, gdzie chciałbyś się udać.
- Dowolne miasto planarne prowadzące do wyższego planu. Myślę że jest tam bezpieczniej. Zdecydowanie lepiej niż na Acheronie czy w Rigus. Dzieci potrzebują dobrego miejsca dla rozwinięcia się, a ja mam niewielki kapitał na zbudowanie domu i warsztatu.- odparł Cadamus nieświadom tego co widzi w tej chwili konstrukt. Osób zebranych nad grobem, krótkich przemów. Decyzji niewielkiej drużyny co teraz zrobić z misją. Postanowiono kontynuować. Nastąpił podział rzeczy maga, a mężczyźnie który był chyba starszym bratem Cadamusa dostał się klucz właśnie.
- Gdzie dokłądnie to nie wiem. Dla was może te podróże są drobnostką, ale na nogach… to za daleko dla mnie. Nigdy nie byłem dalej niż w Rigus. A większość życia spędziłem na Acheronie. Nie znam za dobrze miast Zewnętrza.- dodał Cadamus.
- Znasz Zewnętrze wystarczająco, by wskazać nam drogę do jednego z tych miast? - zapytał Wędrowiec, niespecjalnie skupiając się na tym, co mówił mag.
- Wiem że jeśli lecisz wzdłuż krawędzie Harmonijnej Domeny Zewnętrza, prędzej czy później trafisz na portalowe miasto. No chyba że akurat zostało pochłonięte.- wyjaśnił czarodziej, podczas gdy Wędrowiec oglądał scenę na łożu śmierci, rozmowę braci… ich wspominki, ich wybaczanie sobie nawzajem grzeszków. Cadamus wyraźnie żałował że nie mógł podróżować z bratem Hajnvorem. Ale ten nie miał mu tego za złe. Wiedział że jego młodszy brat jest podszyty tchórzem. Nie każdy wszak jest stworzony do życia awanturnika. I wtedy to przekazał mu klucz i opowiedział o lokalizacji.
- Pochłonięte?
- Portalowe miasta znajdują się na krawędzi w wielu znaczeniach tego słowa. Muszą dbać o równowagę. Miasto na krawędzi Piekła nie może być całkiem złe, miasto przy górze Celestii nie może być całkiem dobre. Jeśli bowiem równowaga charakteru przechyli się w kierunku planu do którego prowadzi portal, całe miasto przeskakuje po prostu na tamten plan do czasu aż… przeciwwaga się pojawi.- wyjaśnił Cadamus.
- Interesujące. Takie wydarzenia są częste? I czy w takich sytuacjach znika też portal do wyższej sfery?
- Z tego co wiem rzadkie, ale się zdarzają… co do portali chyba też znikają. Szczegółów nie wiem. Słyszałem tylko plotki. Niemniej miasta przyzwalają zawsze na odrobinę obcego elementu który jest przeciwnej natury.- wzruszył ramionami czarodziej.- Jestem magicznym rzemieślnikiem. Natura planów nigdy nie była częścią moich zainteresowań.
- Rozumiem - Wędrowiec otworzył w końcu oczy i oddał klucz - Wszystko się zgadza. Twój brat miał szczęście, mając kogoś bliskiego u boku, gdy odchodził. Awanturnikom jak on rzadko się to zdarza.
- To prawda. Dobry był z niego człowiek. Nawet jeśli zadziorny. - odparł z ciepłym uśmiechem Cadamus wspominając brata.
- Przekażę twoją propozycję załodze i zdecydujemy, osobiście jestem gotów pomóc. Imra, co o tym myślisz? - automaton spojrzał na wojowniczkę.
- Nie wiem czy wytrzymam dzieciarnię tak długo - Imra powiedziała z kwaśną miną.
- Miraka się nimi zajmie, zresztą… druidkę waszą polubiły. - wtrącił Cadamus.- Nie będzie tak źle.
- Podróż nie powinna trwać zbyt długo, prawda? - dopytał się Wędrowiec - I przy okazji, wytwarzaniem jakich przedmiotów się zajmujesz?
- Zwojów, różdżek i ostatnio konstruktów… teoretycznie też potrafiłbym zrobić pancerz lub magiczny oręż, ale jakoś nie mam serca do tego rodzaju zajęć. Jak i nie przepadam za pracowaniem nad cudownymi przedmiotami… - wzruszył ramionami Cadamus. - W tych kwestiach nadzorowałem pracę innych.
- Rozumiem. Zgaduję, że przez jakiś czas nie będziesz miał kim nadzorować. Minie kilka dni, zanim dotrzemy do Rigus, a ja mam kilka projektów do ukończenia. Co powiesz na odświeżenie umiejętności i wspólną pracę?
- Robienie różdżek mnie relaksuje. - przyznał ze śmiechem Cadamus i przyglądając się bacznie konstruktowi. - Ale ty masz chyba bardziej ambitne plany?
- Nic spektakularnego, przynajmniej na razie. Parę nieskomplikowanych, ale praktycznych urządzeń - sztuką jest osiągnąć trudny cel prostym sposobem - Wędrowiec znowu zabrzmiał, jakby kogoś cytował.
- Brzmi jak harówka. - zaśmiał się Cadamus i skinął głową. - Mogę pomóc, a i jak znajdę czas a wy macie zasoby, mogę zrobić i różdżkę… z użytkowym czarem.D
- Dziękuję, pewnie ktoś z załogi będzie zainteresowany - automaton kiwnął głową.

Mając już dokładne wymiary wyrwy w burcie, a w głowie opracowany plan, Wędrowiec ruszył odnaleźć Vaalę, która była niezbędna do jego planu. Druidka, po uprzednim dokładnym wyjaśnieniu, co mają zrobić, zgodziła się użyczyć swojej magii. Do pracy przystąpili następnego dnia, kiedy tylko przygotowała odpowiednie czary. Sam proces wyglądał zadziwiająco, a jednocześnie bardzo …prymitywnie, co kowala-artystę z Rigus z pewnością przyprawiłoby o apopleksję. Wędrowiec dobrał odpowiednią ilość przyniesionych wcześniej fragmentów balisty, które Vaala podzieliła i uformowała w mniej więcej płaski kształt, nieco większy od samej dziury w statku. Automaton udzielił druidce kilku wskazówek co do ostatecznej formy, ale głównie z fascynacją obserwował, jak kształtuje twarde, skamieniałe drewno z taką łatwością, jak dziecko lepiące figurki z gliny. Kiedy to było gotowe, Wędrowiec uniósł „łatę” i przycisnął ją do wyrwy, a Vaala połączyła jej krawędzie z burtą statku. Destiny potwierdził, że to rozwiązanie zadziałało, i zanim dotrą do Rigus w pełni w chłonie i połączy się z jego „ciałem”.

Imra uśmiechnęła się do siebie słysząc uwagi duergarki.
- Gdzieś powinno być posłanie, które można rozłożyć na podłodze - zaczęła siadając na krześle zarzucając nogę na nogę. - Ale równie dobrze możemy spać obok siebie na łóżku. Zawsze cieplej jak się ma kogoś obok.
Zakkara przyglądała się łóżku, a potem Imrze w zamyśleniu, potem znów łóżku potem znów Imrze.
- Racja to… ino… sypiałam dotąd sama. Jeśli cię przypadkiem kopnę przez sen, to winna sama sobie będziesz.- zadecydowała.
Półelfka się zaśmiała krótko.
- Oczywiście.
- Dobra…- Zakkara spojrzała na łóżko i dodała.- Wygląda na duże i wygodne. Preferujesz którąś ze stron?
- Niespecjalnie - przyznała Imra - Czemu uważasz, że wojownik nie może mieć ładnych sukni w garderobie?
- Wojownik musi być twardy, wykuty ze skały.- odparła Zakkara stając przy łóżku i zaczynając się rozbierać. Odwijając pas rzekła.- Widziałam bieliznę mojej siostry. Nosiła metalowe staniki wyłożone oczywiście miękką wyściółką. Spódnice z ogniw kolczych. My duergary nie nosimy “ładnych” sukni… tylko praktyczne.
- Suknia może być praktyczna i ładna… ale metalowy stanik to dopiero bzdura - Imra zaśmiała się - Chyba dla kogoś kto ma fetysze.
- Lub kogoś kto ma świadomość, że może dostać nożem w serce podczas snu.- odparła ironicznie Zakkara nie dbając o pruderię, gdy odsłaniała spory krągły biust, który niewątpliwie należał do największych atutów jej urody i to dosłownie. - Mówimy tu o duergarach. Ufność, cóż… nie jest cechą która gwarantuje długie życie.
- Ufność może nie - Imra mruknęła opierając głowę na dłoni - Ale lojalność można wypracować.
- Cóż… żelazna bielizna była i jest dość popularna wśród wojowniczek i kapłanek mego ludu.- odparła duergarka rozbierając się dalej.- Lojalność rzeczywiście można wypracować, wynegocjować, kupić…
Zerknęła na siedzącą Imrę.
- Ty spać nie zamierzasz?
- Hm? Nie czuję jeszcze zmęczenia. To w sumie też jest rozwiązanie, w różnych momentach korzystać z łóżka.
- Nie wiem czy ci zazdrościć czy współczuć z powodu braku zmęczenia. Ja jestem padnięta i marzę o odpoczynku.- odparła ze śmiechem półnaga duergarka przeciągając się leniwie i spojrzała na wojowniczkę. - Mnie tam zajedno czy będziemy spać razem czy osobno. Łóżko duże jest więc… nie widzę potrzeby do spania na zmianę.
- A mam zainwestować w metalowy stanik? - Imra zażartowała posyłając drapieżny uśmiech duergarce.
- Hmmm… nie wiem. Ja nie noszę… magowie i metalowe pancerze nie przepadają za sobą. - przyznała z przekornym uśmiechem Zakkara dłońmi oceniając własne krągłości.- Poza tym… moje są wystarczającą osłoną dla mego serca.
Imra parsknęła śmiechem.
- No nie przeczę. Powiedz, a podoba ci się może Cromharg?
- Hmm… w jakim sensie? Jeśli chodzi o muskulaturę to wygląda na dobry materiał na wojownika. Natomiast… nie wygląda na doświadczonego w boju.- oceniła duergarka.
- O co innego pytałam w sumie… mniejsza, przesuń się - półelfka uznała, że faktycznie może i dużo nie miała do roboty, ale okazji nie przepuści. Pozbywając się czarnej koszuli zostając w bieliźnie i wysokich spodniach sięgających pasa. Tak jak na twarzy skóra na ramionach i torsie była pokryta grubymi niebieskimi łuskami. Na barku była paskudna blizna, tak samo na prawym przedramieniu. Mimo to łuski zdołały tam zarosnąć w przeciwieństwie do twarzy gdzie skóra była zaczerwieniona. Imra wpakowała się obok duergarki tak aby być plecami do ściany.
Zakkara tymczasem rozebrawszy się do naga zamyślając wyraźnie nad słowami Imry. Była osóbką przy kości jak to u krasnoludów bywało, ale nie grubą. Acheron wyrzeźbił jej mięśnie. I zostawił kilka długich blizn na plecach. Magiczka przytuliła się do Imry mówiąc.
- Zapomniałam jak bardzo się… różnimy. Słyszałam że elfy idą do łóżka ze sobą dla przyjemności, ale my… niewiele rzeczy robimy dla przyjemności. Prokreacja jest obowiązkiem i partnera dobiera się pod względem przyszłego potomka. Nie ma czasu na… jak to zwiecie? Grę wstępną? Nawet nie wiem na czym ona polega. U nas to zadarcie koszuli nocnej, a samiec robi swoje i idziemy spać. -
Niemniej ciekawość u Zakkary zatriumfowała, bo Imra poczuła pulchne palce wodzące ostrożniepo łuskach na swojej skórze… duergarka najwyraźniej była zaintrygowana tą cechą ciała półelfki.
- Wyrosły mi jakiś czas temu. Zasługa mojego ojca, który miał w swoich żyłach smoczą krew - Imra pozwoliła Zakkarze zaspokoić swoją ciekawość. - Jak je zobaczyłam po raz pierwszy miałam ochotę obedrzeć się ze skóry.
- Czujesz coś przez nie? Bo wydają się aksamitne w dotyku. Jak u węża. - stwierdziła Zakkara po chwili wodzenia palcami po skórze.
- Zależy które. Większość jest na tyle gruba aby odbić co słabsze ataki. Reszta zachowuje się jak normalna skóra… chyba - Imra zamyśliła się. - Zapomniałam w sumie jak to wyglądało przed ich wyrośnięciem.
- Cóż… ja jestem miękka wszędzie. - zaśmiała się cicho Zakkara. - Trochę głupio to brzmi w ustach zaklinaczki której krew rezonuje ze skałami.
- Można być miękkim jak się ma kogoś kto się tobą opiekuje. Chciałabyś mieć kogoś takiego? - Półelfka zapytała świdrując spojrzeniem duergarkę.
- Byłaby to ciekawa odmiana. W Hammergrim każdy opiekuje się sobą. - palce duergarki leniwie musnęły brzuch Imry tam gdzie nie było łusek. - Teraz możesz już ocenić jaka jest różnica w moim dotyku między miejscem z łuskami, a bez nich.
Imra mruknęła cicho, ale powoli zabrała dłoń duergarki.
- A-a tam jeszcze nie wolno. Nie póki nie zgodzisz się na bycie… moją. Mogę się tobą opiekować Zakkaro - Imra zamruczała imię krasnoludki z głębi torsu wbijając w nią jednocześnie intensywne spojrzenie podobne do drapieżnika spoglądającego na swoją ofiarę.
- Stara rana? - zapytała naiwnie duergarkka wpatrując się w oczy Imry wzrokiem bezbronnej łani. Cóż… choć lud duergarów był podstępny i niebezpieczny to jego pruderyjne obyczaje nie mogły przygotować Zakkary do takiej sytuacji. - Skoro i tak opuścić mogę Acheron, a sama… narażam się na niebezpieczeństwo, to mogę być twoja.
Imra nie opanowała drżenia jakie zawładnęło jej ciałem przez kilka uderzeń serca. Uśmiechnęła się szeroko i wężowatym ruchem objęła duergarkę po części ją przytulając a po części unieruchamiając.
- A więc będę cię chronić i dbać o ciebie… a ty absolutnie nie możesz tego nikomu powiedzieć. W szczególności kapitanowi. Podoba ci się taki układ? - zapytała szepcząc jej wprost do ucha.
- A ja ciebie… z daleka. Nie nadaję się na pierwszą linię boju. Za to umiem wyciągać z tarapatów. - mruknęła Zakkara której miękkie i sprężyste krągłości ocierały się o wojowniczkę. Duergarka nie kłamała w tej kwestii.
- Podoba mi się. - wyszeptała cicho.
- Cieszę się… dzisiaj odpocznij. Oswój się z tym. Będę tutaj przez cały czas - półelfka powiedziała miękko, zupełnie inaczej niż chwilę temu. Pogładziła Zakkarę po głowie delikatnie i rozluźniła nieco objęcie dając możliwość kobiecie wygodnie się ułożyć.
- A co do twojej propozycji… tej wcześniejszej. - przytulona duergarka wodziła przez chwilę dłońmi po ciele Imry, nim znalazła wygodne ułożenie dla rąk. - To szkoda czasu… nie umiem czerpać przyjemności z aktów prokreacji. Nie do tego służą, więc nie wiedziałabym nawet co zrobić z twoim niewolnikiem.
- Mmm - półelfka mruknęła - Rozumiem. Nie przejmuj się. Gdybyś jednak zmieniła zdanie mogę cię poprowadzić.
- Nie przejmuję. - ziewnęła krasnoludzica wtulając głowę w dekolt Imry.

***
Minęło nieco czasu nim Imra odważyła się powoli sięgnąć do swojej torby. Miarowy oddech śpiącej duergarki podpowiadał jej, że śpi, ale mogła się mylić. Kocia maska znalazła się najpierw w dłoniach Imry a zaraz potem na twarzy. Półelfka ostrożnie ułożyła się obok krasnoludki. Spróbowała zasnąć.

Scena… suknia balowa. Znalazła się na scenie teatru z czaszką w dłoni. Tam gdzieś była publiczność. A w loży honorowej spojrzenie pary złocistych kocich oczu.
- Więc… jaką to sztukę. Jaką rolę zagrasz? Jaki monolog?
- Ostatnio gram ewidentnie rolę wkurwionej kobiety - westchnęła Imra pozwalając sobie na niecodzienną szczerość. - Potrzebuję swojego skarbu, ale Wędrowiec tego nie rozumie. Wątpię by ktokolwiek z nich zrozumiał - prychnęła a potem odpowiedziała w końcu na pytanie.
- Chciałabym odzyskać równowagę, znów mieć posłuch. Prowadzić i rozkazywać. Wskrzesić Theriona tylko po to aby na nowo go rozszarpać...
Zawahała się. Nie wiedziała co ma z nim zrobić. Tak długo mu służyła, tak oddanie. Nie wiedziała czym jest bez niego.
- Ach… jestem koneserem sztuki teatralnej, nie lekarzem dusz.- odparł osobnik ukryty w cieniu loży. - Niemniej odpowiedz mi na jedno pytanie Imro. Czy chcesz przewodzić silnym czy wystarczą ci słabi głupcy którzy pójdą ślepo za silniejszą od nich? Czy masz w sobie ambicje na granie wiodącej roli czy też może… wolisz granie w chórkach?
Imra zamyśliła się. Spojrzała na czaszkę, a jej forma zmieniła się w groteskowo odciętą głowę. Czarne jak aksamit włosy powiewały a para turkusowych oczy spoglądałą na nią z nieskończonym chłodem. Wuj. Dłoń półelfki zadrżała rozchlapując krew na deski sceny. Zaraz potem trzymała głowę Lafariela, kuzyna który wyżywał się na niej bardziej niż pozostali. Potem zobaczyła nalaną twarz swojego męża. Głowy generałów Theriona, orczy łeb, kilka głów pomniejszych szlachciców i szlachcianek. Wszyscy którzy zginęli z jej ręki. Imra była zadowolona z tej liczby. Potem zobaczyła matkę i zamarła. Na jej twarzy był łagodny uśmiech a oczy zamknięte jakby spała.
- Nie zabi… - Imra nie dokończyła bo ostatnie co zobaczyła do reszty ją wytrąciło z równowagi. Rzuciła małą główką w bok sceny.
- Jestem narzędziem kocie! - krzyknęła - Tylko tym ale jestem w tym najlepsza! Mogę być twoim narzędziem i będę dokładnie tym czym zechcesz! Głównym aktorem albo statystą. Cokolwiek rozkażesz, ale daj rozkaz! - krzyczała wskazując na żółte ślepia ociekającą od krwi dłonią.
- Ach… co za dramaturgia… pasja… sztuka będzie ciekawa.- odparł kot zadowolonym głosem.
- Wiesz dlaczego przegrywasz Imro? Dlaczego nie masz posłuchu? Dlaczego masz kulę u nogi?
Bo miała… skądś się pojawił łańcuch łączący jej łydkę z odciętą głową jej matki. Imra próbowała przez chwilę pozbyć łańcucha. Rozerwać go szarpiąc się i licząc że samą siłą swoich mięśni go rozerwie. Bezskutecznie.
- Żyjesz przeszłością, dawnymi zwycięstwami, ofiarami, dawnymi sentymentami. Nie masz wizji przyszłości. - szeptał kocur. - Prawdziwy przywódca ma wizję, tą wizją pociąga za sobą innych. To uczynił Therion tobie… na wszystkich bogów, byłaś przy nim tak długo i nawet tej lekcji nie opanowałaś? A skarb tulisz do siebie w tej chwili. Drugi śpi za drzwiami. Bezimienny nie zdołał ci go odebrać, bo jego łańcuch opiera się na ogniwach silniejszych niż głupie akty niewolnictwa… na wdzięczności. -
- Wiem! - fuknęła sfrustrowana kobieta. Łańcuch uparcie trzymał się jej nogi. - Nie pierwszy raz ich do siebie tak ściągam..! Agrh! Pieprzony łańcuch!
Imra rzuciła metalem o deski i chwilę dyszała podnosząc spojrzenie na widownię.
- Nie mam już wizji. Chciałam się zemścić na rodzinie i to zrobiłam. Potem… nie było już nic poza tym co Therion mówił. Oddałam mu swoje ciało jako broń, swój umysł aby wykonać rozkazy bez zastanowienia i oddałam mu duszę. Nie mam nic co mogę dać. Nic czym mogę ich zafascynować. Wdzięczność się w końcu skończy kocie.
- I zwracasz się o pomoc do patrona aktorów? Do tego co pisze tragedie krwią wielu, który rozumie że prawdziwa sztuka rodzi się z łamania granic i praw i że nic tak nie ożywia opowieści jak trup? - zapytał retorycznie kocur. - Skoro nie pragniesz ni bogactwa ni potęgi ni władzy dla samej władzy… to jaki cel może ci dać władca sceny… cóż … więc moja droga… napiszmy razem sztukę jakiej świat nie widział… sceny pełne krwi i nagłych zwrotów akcji… znajdźmy razem duszę Theriona. Bo skradziono mi ją… czyż nie tego pragniesz?
Oczy Imry błysnęły. Podniosła spojrzenie na żółte ślepia. Chwilę patrzyła z intensywną pustką aż w końcu zajaśniała determinacja. Wyciągnęła otwartą dłoń w kierunku loży.
- Tak.
- Znajdziesz mnie… w Wiecznotrwałym Festiwalu… i w snach oczywiście. Zważ jednak że jako reżyser cenię akt improwizacji. Nie krępują mnie takie detale jak… sztywny scenariusz. I ciebie nie powinny. - odparł głos z loży.
Strach przez moment zawitał do oczu półelfki. Jej ręka zadrżała. Zacisnęłą ją próbując dodać sobie otuchy. Brak ścisłego scenariusza, dokładnych rozkazów. Dokładnie z tym miała teraz problem. Powoli przeniosłą spojrzenie na głowę która wciąż leżała przykuta u jej nogi. Wpatrywała się w nią przez moment. Delikatne oblicze jej matki zmarłej tak dawno temu. Miała jej tak wiele za złe… podeszła bliżej. Za dużo patrzyła w przeszłość, tak? Zaciskając obie dłonie w pięści Imra uniosła nogę do góry. But z ostrym obcasem wyjrzał spod pięknej sukni. Imra zawahałą się, a potem z całą premedytacją i wściekłością rozłupała głowę rozplaskując ją po deskach. Zawyła wściekle wrzaskiem tak pierwotnym, że sama po sobie się tego nie spodziewała. Chwilę patrzyła na posadzkę i resztki głowy. Potem się wyprostowała i odwróciła do widowni.
- To nie było takie trudne… podjąć decyzję.- usłyszała za sobą. Od kota wielkości dorosłego człowieka… od białego kota o ludzkiej sylwetce i strojnego niczym szambelan. Zabrzmiała muzyka, miękkie łapki kocura pochwyciły dłonie Imry i pociągnęły ją ku niemu.
- Ja poprowadzę.- rzekł gdy ruszyli w tan. Spoglądał wprost w jej oczy dodając.- Spodziewałaś się prostych odpowiedzi i decyzji podejmowanych za ciebie? Cóż… życie nie jest tak proste. A sztuka byłaby zbyt nudna, gdyby twój los nie był pełen prób. Ale nie zważaj na to… nagroda na końcu może być… piękna lub krwawa lub niszcząca wszystko… ale ty wszak nie szczęścia szukasz, a celu.
- A i owszem - postawa półelfki zmieniła się. Jak wcześniej miała w sobie wiele niepewności teraz była wyprostowana i trzymała głowę wyżej. Nie było to jednak wojskowa postawa.
- To kto śmiał wykraść ci duszę Theriona? Wiemy kogo ścigać na koniec wieloświata?
- Oczywiście że wiem… mam w końcu scenariusz sztuki, acz…- zaśmiał się biały kocur gdy tańczyli na scenie saltarello. -... moja droga, chyba nie sądzisz że zepsuję dramaturgię przedwczesnym ujawnianiem złoczyńcy. Gdzież tu suspens, gdzie trud… widownia nudzi się zbyt szybko, gdy bohaterowi wszystko podsuwane jest na tacy… nie nie nie… zostawmy dramatyczne ujawnienie na później.
- W zasadzie mogłam się tego spodziewać - kobieta tylko przez moment pozwoliła sobie na kwaśną minę. Uśmiechnęłą się. - Dobrze więc, co powiesz na to?
Choć taniec nie należał do atutów wojowniczki miałą okazję się go naoglądać na dworze rodziny i nie tylko. Postąpiła kilka kroków inaczej wybijając oboje z rytmu po to aby kilka następnych kroków samej przejąć prowadzenie.
- Dobrze dobrze… na szczęście nie należę do bufonów, którzy boją się utraty kontroli lub urażenia swojego delikatnego ego. Coś ci mogę też obiecać… twoje życie może nie będzie szczęśliwe, może nie będzie długie czy wygodne… ale będzie z niego… piękny spektakl.- odparł kocur porywając ją w tan… na scenie, przy muzyce wygrywanej przez niewidzialnych grajków, przy oklaskach niewidocznej publiczności, aż do przebudzenia z głową w miękkich piersiach Zakkary.

Oczy Imry błysnęły z zainteresowaniem i nawet pewną aprobatą na słowa Tanegris.
- Jak miło - ciężko było powiedzieć na którą informację półelfka reaguje. - Muszę powiedzieć, że dawno nikt nie posłał za mną mordercy. A wy? - zapytałą spoglądając na pozostałych.
- Pewnie więc ucieszy cię, że to akurat ktoś z elity. Jak dotąd nie zawiódł, choć nie należy do najszybciej działających. - przyznała diabliczka.
Kvaser wzruszył ramionami. W zasadzie często mu się zdarzało, chociaż częściej uciekać obławie z jednego miasta do drugiego, eskortując klientelę.
Zaklinacz milczeniem pominął temat.
-Bywałem drugą stroną tego układu - mruknął automaton, po czym zwrócił się do bardki - Wygląda na to, że wiesz, o jakiego zabójcę chodzi. Masz jakieś konkretne informacje na jego temat? Samotnik, czy korzysta ze wsparcia? Czym się posługuje?
Vaala przyjrzała się suce, zwężonymi oczami, po czym splunęła jej kwasem pod nogi.
- Masz szczęście, że nie zabijam z byle powodu - Wycedziła przez zęby, po czym oddaliła się, po chwili znikając wszystkim z oczu.
- Wszystkim nie dogodzisz.- skwitowała to bardka wzruszając ramionami i zmieniła temat odpowiadając. - Nazywany jest Nocnym Łowcą, bo ponoć miecz jest barwy nocy. Ale to tylko niepotwierdzone plotki które być może sam podsyca by zmylić tropy. Z kontrahentami rozmawia jako człowiek, elf, półelf, krasnolud… więc prawdopodobnie nie jest żadnym z nich. Jego prawdziwa rasa czy płeć nie jest pewna. Natomiast pewne jest to że dysponuje magią pozwalającą zmienić kształt. Współpracowników stałych nie ma, za to chętnie pod przebraniem wynajmuje różne grupy by zrobić swoim celom kuku… a przede wszystkim by poznać ich taktykę, możliwości i sposoby walki podczas tych starć. I odkryć słabe strony. Dopiero wtedy atakuje, szybko i skutecznie eliminując cele. A potem… cóż… jednym z powodów dla którego tak wiele mu się płaci za robotę jest to, że jego ofiar… generalnie nie da się wskrzesić, ani nawet porozmawiać z duchem zmarłego.
- Brzmi jakby kradł dusze - mruknęła Imra.
- Zaśmiałbym się gdyby okazało się, że właśnie z nim rozmawiamy - Kvaser spojrzał wnikliwie na bardkę z uśmiechem.
- Kradł, lub nawet niszczył - zgodził się Wędrowiec - A wiadomo coś o tym, kto go wynajął? - zapytał, chociaż miał już swoje podejrzenia.
- Nie. Tego nie wiem. W zasadzie tylko się dowiedziałam przez moje kontakty, że został najęty by zniszczyć załogę Destiny. Nie wiem przez kogo.- odparła diabliczka wzruszając ramionami. - I tak mamy szczęście że akurat udałam się do Spiżowego Miasta by załatwić pewne sprawy. W innym przypadku wszyscy bylibyśmy w błogiej nieświadomości.
- Nie myślisz, że też możesz być na celu - niziołek zapytał rzeczowo - jeśli poprzednim razem nie dopisali cię do listy, tym razem mogą nie być tacy głupi.
- Jest to całkiem możliwe. - przyznała Tanegris skinieniem głowy. - Ale przypuszczam, zapewne podobnie jak wy, iż zleceniodawcą był ten który pozbył się waszych poprzedników. A ci byli moimi przyjaciółmi… więc gotowa jestem na odrobinę ryzyka. Zresztą teraz pewnie powinnam się martwić raczej obrażoną na mnie małą druidką z zapewne z dużym złotym sierpem czyhającą gdzieś w korytarzach statku. Gdzie ja biedna przenocuję?
- Jeśli masz zwiewną pidżamę, możesz u mnie - Kvaser zaśmiał się - wiadomo jakiego typu broni używa ten zabójca? Działa sam?
- Nie wiadomo, są pogłoski o tym mieczu czarnym jak noc, ale nie wiadomo czy go używa, czy tylko nosi jako znak rozpoznawczy. Co do reszty… wszystko zależy od tego kogo ma ubić. Dostosowuje środki do sytuacji i często używa wynajętych ciołków jako zasłony dymnej. - wzruszyła ramionami Tanegris.- Dba o swą anonimowość używając tajemnic i kłamstw do tkania sprzecznych ze sobą historii.
Po czym uśmiechnęła się łobuzersko mówiąc do niziołka. - Nie mam piżamy, sypiam nago. Jeśli cię to nie przeraża to się wproszę.
- Tym milej dla oka - niziołek powiedział szczerze popadając w chwilę zamyślenia stujakąc nerwowo palcami w blat. Jednak chwilę nie odzywał się, jakby szukają czegoś w głowie.
Imra milczała, a na całą wymianę niziołka z diabliczką wywróciłą tylko oczami ze zdegustowaniem. Harran lekko się uśmiechnął, Wędrowiec zaś zdawał się jej nie zarejestrować.
- W takiej sytuacji możemy podejrzewać, że przez jakiś czas każdy atak na nas lub Destiny będzie służył celom Nocnego Łowcy, czy to jako źródło informacji, czy odwrócenie uwagi - skonstatował.
- Należy to brać pod uwagę. Przykro mi że nie mam lepszych wieści… a propo wieści… zakładacie może jakąś osadę? Czyje to dzieci i skąd tak wiele nowych twarzy na statku? - zaciekawiła się bardka.
- Ewakuacja ze zrujnowanej osady - Kvaser odpowiedział wyrwany z własnego umysłu.
- Tymczasowi pasażerowie - potwierdził Wędrowiec - Czy posiadasz jakieś mapy Zewnętrza?
- Ja nie muszę. O ile Destiny nie stracił pamięci posiada ogólne mapy różnych miejsc. - odparła diabliczka i stuknęła palcem w stół. - Destiny pokaż zewnętrze.
Na stole stojącym pośrodku pojawiły się linie tworzące ogólną mapę przypominającą wielki placek z długą iglicą w centrum.
- Jesteśmy tu… co akurat nie ma wielkiego znaczenia. Najbliżej jest Automata, ciekawe miejsce ale nie chciałabym się osiedlić tam i wychować dzieci. Więc chyba odpada. Żeber w ogóle nie należy brać pod uwagę. Wiem coś o tym, bo stamtąd pochodzę. Wytrzymałość powyżej Automaty to rosiczka w formie miejsca tak jak i sama Arkadia. Unikajcie tych miejsc jak zarazy… i nie dajcie się zwieść bajkom o doskonałości miasta jak i planu. To tylko tak ładnie wygląda. Doskonałość… hmmm…- przy tym zamyśliła się dłużej. - Jeśli nie masz dobra i prawa w sercu to przekonasz się tam co to znaczy być zabijanym miłością. Niemniej to miłe miejsce… może nie na wychowanie dzieci, ale można być pewnym że żadne siły dobra nie będą chciały cię zabić. Nie to co w Wytrzymałości, zresztą mam sporo kontaktów w Doskonałości i jeden z moich mentorów żyje tuż tuż za portalem istniejącym w tym mieście. Niemniej… też należy skreślić to miejsce. Co dalej… Brama Kupiecka. Ooo… to to jest dobre miejsce do osiedlenia, zwłaszcza jeśli nie zarabia się na życie mieczem, tylko pracą swoich rąk. Dobre miejsce na wychowanie dzieci. Są oczywiście fajniejsze miasta portalowe. Ja osobiście lubię Matecznik i Glorium bardziej, ale dla waszych potrzeb Brama Kupiecka jest w sam raz.
- I jak daleko by nam zajęła podróż do tej Bramy? Pytam bo ta dzieciarnia pożera tyle zasobów, że zaczęłam żałować że nie kupiłam magicznego pierścienia - Imra pomasowała skroń.
- Wszystko zależy czy wyznaczycie kurs na około czy bardziej kłopotliwy… na przełaj.- stwierdził Destiny.
- Na początek rozważmy bezpieczniejszą drogę - powiedział Harran. - Z pasażerami na pokładzie to rozsądniejsze wyjście.
- Dziewięć dób.- ocenił Statek.
- Będzie trzeba uwzględnić margines zapasów - zamyślił się niziołek poprawiając pozycję na krześle swoim starym zwyczajem wiercenia się - tylko ten zabójca, przy takim chaosie na statku jesteśmy łatwym celem.
- Niekoniecznie - wtrącił się Wędrowiec - Sugerując się mapą, Zewnętrze wygląda na dosyć puste poza miastami. Lot na odpowiedniej wysokości da nam szerokie pole widzenia, a jemu utrudni podejście. W ostateczności pasażerowie będą musieli spędzać większość czasu w ładowni.
- O ile nie dostanie się na statek przed wylotem, lub nie porzuci czegoś, co by mu to ułatwiło - niziołek wyjaśnił co pierwotnie miał na myśli - potem ma cały długi lot chaosu na pokładzie aby zaplanować akcje. Przy okazji - zwrócił się do rogatej bardki - dzięki za cynk z tą gadającą czachą.
- Słuszna uwaga, zaraz po opuszczeniu Rigus musimy przeczesać statek, by ubezpieczyć się na taki wypadek.
- O ile zagrożenie nie jest niematerielne to wykryję każdą obcą obecność na moim pokładzie. A nawet przypadku niematerialnych istot będę świadomy tego, że coś się ukrywa… ja wiem, że podczas walki z Cieniami moje możliwości lokalizacji wroga były niewielkie, ale wiedziałem…- wtrącił Destiny z urażoną dumą w tonie głosu.
- Gorzej przedmioty - niziołek wtrącił pod nosem cicho myśląc - no i trzeba zakładać, że typ jest dobry. Na każdą tarczę jest miecz.
- A na miecz, zbroja - Wędrowiec się uśmiechnął - Jeśli jego zadaniem jest likwidacja nas, a zadanie wykonuje sam, poczeka aż będziemy rozdzieleni. Nie będzie ryzykował ataku na wszystkich jednocześnie. W takich sytuacjach działa się zwykle metodycznie, a każda niekontrolowalna zmienna jest utrudnieniem.
- Jestem w stanie zauważyć każdy przedmiot pozostawiony przez obcą osobę. Widzę wszystko i pamiętam wszystko poza sytuacjami zastrzeżonymi przez moich twórców i polecenia kapitana i załogi.- dodał urażonym tonem Destiny. Najwyraźniej okręt potrafił mieć… jakieś uczucia? Bo brzmiał jakby był niedoceniany.
- Spokojnie Destiny - Kvaser zaśmiał się - to jak z linami, pamiętasz? Każdy ma ograniczenia - mrugnął do statku trochę jak do kumpla. Ostatecznie trochę z nim “pracował” podczas podróży.
Imra również się uśmiechnęła.
- Nie jestem pewna, ale Destiny to chyba ona - powiedziała ciszej.
- Nie mam płci… zaplanowano mnie jako świadomość elastyczną, dostosowującą się do wymagań mojej załogi.- wyjaśnił statek uprzejmie.
- Oczywiście - Imra uśmiechała się dalej znacząco. - Zapewnimy sobie po prostu dodatkową pomoc abyśmy to my mieli pewność. Twoja pomoc przy tych ustaleniach będzie nieoceniona. Wszak znasz swoje możliwości.
- Oczywiście… zawsze służę pomocą.- odparł uprzejmie statek.
- No to powiedz czy jest jakiś rozmiar przedmiotu, który mógłby zostać przez ciebie niezauważony? - Imra zaczęła się dopytywać.
- Musiałby być mniejszy od igły albo od szpilki.- przyznał Destiny.
- A czy jesteś w stanie wykryć jakiego typu magiczny przedmiot zostaje wniesiony na pokład? Na przykład lusterko które pozwala obserwować użytkownika? - Kvaser zapytał raczej z ciekawości.
- Nie mogę wykrywać aur magicznych przedmiotów wniesionych na mój pokład, ani ich identyfikować. - ocenił okręt po krótkiej chwili.- Gdybym miał taką możliwość… mogłoby mnie oślepić na zewnątrz. Nie potrafiłbym wykrywać otoczenia.
- A kto się może teleportować na twój pokład - spytał zaklinacz.
- Każdy, nie może jednak teleportować niezauważenie. Pojawienie się nagle obcego ciała od razu by mnie zaalarmowało.- wyjaśnił okręt.
- To będzie w pełni wystarczające - uznał Wędrowiec - Będziesz w stanie po opuszczeniu Rigus wymienić wszystkie istoty i przedmioty, które pojawiły się na pokładzie od czasu, gdy opuściliśmy sześcian Pozyskiwaczy, prawda? Z taką listą upewnimy się, czy nic lub nikogo nam nie podrzucono.
- Oczywiście… - rzekł ochoczo okręt. A diabliczka dodała.- Proponuję rzebyście w Rigus kupili hurtowo amunicję do kusz. W Bramie Kupieckiej można ją sprzedać z zyskiem. Tam zresztą można zakupić tanio zboże i świeże mięso, zarówno ze zwierząt hodowlanych jak i dziczyznę z Shurroku. Tylko lepiej unikać gotowych gnomich wypieków. Ta rasa bardzo lubi nadużywać przypraw.
- Ciastka były całkiem dobre - wtrącił Kvaser wspominając niechybnie gnome ciastka które znalazł na pokładzie i z radością spałaszował - a dotyczasowe towary gdzie jest lepiej upłynnić? Mamy trochę złomu.
- W Rigus dadzą dobrą cenę za broń.- przyznała rogata po namyśle.
- No to mamy plan. Sprzedać broń która nam się średnio przyda, kupić bełtów do kuszy i żarcia na dłużej. Nasze schowki na dolnym pokładzie mają nieco zbędnej broni. O ile nie chcemy naszych gości uzbroić to nie widzę potrzeby aby ją trzymać - Imra przypomniała sobie o szafkach które przeglądała kilka dni temu.
- Banda uzbrojonych dzieci, raczej nie. Możemy też sprzedać te pouszkadzane napierśniki, udało mi się większość naprawić. Dodatkowe fundusze mogą się przydać, przez kilka dni podróży mogę popracować nad czymś nowym - stwierdził Wędrowiec - Destiny, ile będzie trwał możliwie najszybszy kurs do Bramy Kupieckiej i dlaczego uznajesz go za kłopotliwy?
- Ponieważ może obniżyć on tymczasowo możliwości bojowe załogi.- wyjaśnił okręt.
- W sumie oznacza to, że im bliżej podlecimy osi tym słabsza będzie magia. Wystarczy odlecieć kawałeczek od krawędzi, a już można zapomnieć o rzucaniu czarów z najwyższej półki. Przy samej osi nie działa nawet moc bogów.- diabliczka wyjasniła mętne “wyjaśnienie” okrętu.
- Destiny, a jak to wpłynie na twoje systemy? - zanikająca magia brzmiała niebezpiecznie, ale z drugiej strony można było to wykorzystać.
- Nie mogę się zbliżyć bardziej niż na 600 km do osi. Niemniej jestem w stanie monitorować swoją pozycję na tyle, by pozycjonować się w bezpiecznej odległości. Także jeśli użyję portalu przenoszącego mnie na orbitę Sigil, to tam działam poprawnie. Nie mogę jednak podlecieć do miasta. - wyjaśnił Destiny. - Na takiej odległości, pomniejszych bogów zaczynają zawodzić ich moce.
- Jak długo trwałby lot taką trasą?
- Krótszy o trzy dni. - wyliczył okręt.
- Niewielki zysk… Rozumiem, że czary śmiertelnych w tej odległości zupełnie nie działają? A co z trwającymi efektami magicznymi? Czy zaklęciami rzucanymi spoza obszaru? Czy da się magicznie szpiegować, lub wteleportować na ten obszar?
- Ze szpiegowaniem to nie wiem, ale teleportować się da. Niemniej im bliżej osi tym słabsze zaklęcia można rzucać. A przy samej osi nie działa żadna magia. - tu wtrąciła się rogata. - Możesz się teleportować do miejsca, ale wszelkie czary albo ulegają zawieszeniu w działaniu ale przestają działać całkiem, w zależności od mocy jaka jest ograniczana w danym miejscu. To samo z magicznymi przedmiotami. Im potężniejsze tym dłużej się opierają. Najpierw przestają działać zwoje i różdżki. Na końcu nawet artefakty stają się martwe.
- Praktycznie jak strefa martwej magii - mruknął Wędrowiec - Czy na Zewnętrzu żyją jakieś potwory, które byłyby skłonne zaatakować statek?
- Możliwe że tak… jakieś dinozaury mogły się zapodziać w Harmonicznej Domenie Zewnętrza.- zastanowiła diabliczka.- Czy olbrzymie zwierzęta. Choć w zasadzie nie sądzę by coś mogło chcieć zaatakować Destiny. A co owej strefy martwej magii, to w normalnej bogowie dają sobie radę. U podstawy iglicy nie. Dlatego tam właśnie koczują Atarowie. Bo bogowie nie mogą ich tam dosięgnąć.
- Atarowie? - niziołek wyraźnie się podekscytował podnosząc lekko głos - rozwiń.
- Frakcja wypędzona z Sigil. Zajmują się rozgłaszaniem wszem i wobec iż bogowie są oszustami niewartymi czczenia. - stwierdziła diabliczka w zamyśleniu.- Co oczywiście irytuje same bóstwa i może skłonić je ataku na głosicieli tej prawdy wędrujących po Krainach. Dlatego też Atarowie po wyrzuceniu z Sigil przenieśli się pod Iglicę.
- Kossuth jest nawet w porządku - niziołek zamyślił się wspominając imię siły powiązanej z tym, co zamieszkało w jego krwi i duszy - musimy o tym potem pogadać. Ale nie będę zabierał czasu wspólnego - podsumował.
- Kossuth odkrył sposób na użycie ambicji wyznawców dla osiągnięcia własnych celów. Co sprawiło, że teraz w Spiżowym Mieście jest bardziej zabawnie.- przyznała ze śmiechem diabliczka.- Ale to rzeczywiście jest opowieść na pogaduszki przy winie.
- Wiem - niziołek uśmiechnął się kątem ust - nie wyznaję go. Po prostu darzę sympatią - wzruszył ramionami.
- Ja za to potem się z chęcią dowiem czegoś więcej o tym zadaniu dla kapłana - Imra udzieliła się jeszcze.
- Nie wątpię. Zamierzam się podzieli informacjami na ten temat z chętnymi.- stwierdziła z uśmiechem diabliczka.
- Gdzie się potem wybierasz? - Kvaser zapytał rogatą nagle.
- Jeszcze nie wiem.- przyznała rogata. - Na pewno udam się z wami do Spiżowego Miasta, bo jestem pośredniczką przy tym kontrakcie. A potem… zobaczymy…
- Opowiedz w takim razie o tym kontrakcie - Wędrowiec, chociaż wyraźnie zainteresowany Atarami, zdecydował się wrócić do sedna.
- Wszystkiego nie wiem. Kapłan który jest gotów zapłacić za pomoc, jego płomienność arcykapłan Zarek Dhurr szuka śmiałków gotowych zabić kogoś. Ów typek jest zły do szpiku kości więc nie będzie to problem nawet dla paladynów. Natomiast jest to też osobnik bardzo potężny, mający ukrytą siedzibę i liczną obstawę. Szczegółów nie znam z uwagi na to, że Zarek obawia się szpiegów wśród swoich podwładnych.- wyjaśniła diabliczka i wzruszyła ramionami.- Jako pracodawca zawsze dotrzymuje umów, więc… pod tym względem możecie być pewni, że nie zostaniecie oszukani.
Harran pokręcił głową, ale nic nie powiedział. Zabijanie kogoś dla pieniędzy... Czymś takim nie był zainteresowany.
- Zbyt wiele razy słyszałem, że ktoś jest zły do szpiku kości. Zwykle był taki sam jak zleceniodawca, czasem lepszy, czasem gorszy, a to ale ogromne zło to był po prostu konflikt. Nie aby mi to przeszkadzało… Przynajmniej nie zawsze - podsumował niziołek.
- Być może dokarmia bezdomne kotki w wolnych chwilach, takie płonące kotki… albo niewidzialne i spotykane tylko w Dziewięciu Piekłach.- dodała żartem diabliczka i poprawiwszy okulary na nosie stwierdziła. - Jeśli Dhurr mówi że cel jest zły, to oznacza że jest zły. Że jest członkiem złej organizacji, istotą o złej naturze, chromatycznym smokiem… jednym słowem… zły. Jeśli chcesz, możesz się doszukiwać jakichś niuansów podczas omawiania zlecenia z pracodawcą, ale z pewnością nie zostanie wysłani do zabicia devy, chyba że upadłej.
- Brzmi, że może być nieco zabawy z tym, ale jak dla mnie idealnie - Imra pokiwałą głową. - Jako, że to dla chętnych i jest to bezpośrednio związane z moimi planami, kto się pisze?
Wędrowiec kiwnął głową.
-Tak jak mówiłem, możesz na mnie liczyć. Gdzie chce się z nami spotkać ten Zarek Dhurr? Jeśli dostaniemy od niego potrzebne informacje szybko, będziemy mieli czas przeanalizować je po drodze do Bramy Targowej i przygotować się wstępnie, jeszcze przed zbadaniem terenu akcji i dalszymi działaniami - jego ton zmienił się na szybszy, bardziej formalny, jakby żołnierski.
- W swoim pałacu na planie żywiołu ognia, w Spiżowym Mieście i nie musisz się spieszyć. Zadanie od Zareka nie zając, nie ucieknie. Spokojnie załatwcie obecne zobowiązania, a potem… gdy już będziecie mogli opuścić na jakiś czas Zewnętrze, będzie można polecieć na Plan Żywiołu Ognia. Bądź co bądź dobrze by było sprawdzić, czy Destiny wróciło do pełnej formy, prawda?- odparła z łobuzerskim uśmiechem Tanegris.
Automaton stuknął kłykciami o ścianę.
- Naprawa powinna być skuteczna, przekonamy się. Gdzie znajdziemy portal do Spiżowego Miasta?
- Hmm… znalazłam bym jakieś, ale…- rogata spojrzała w górę. - Ale i w tym warto sprawdzić statek. Destiny?
- Mogę samodzielnie przenieść na wybrany plan przechodni. Najwygodniejszy jest astralny, bo zazwyczaj jest wszędzie. Tam natomiast mogę namierzyć kolejne źródła energii i wśród nich poszukać takiego który odpowiadałby astralnemu jezioru kolorów prowadzących na Plan Żywiołu Ognia.- wyjaśnił okręt, a diabliczka uśmiechnęła się dodając. - Chyba już rozumiesz na czym polega wyjątkowość waszego skarbu. Nim możecie polecieć teoretycznie w każde miejsce wieloświata, każdego wieloświata.
Wędrowiec uśmiechnął się, zgadzając z bardką.
- W takim razie możemy się tam przenieść zaraz po dotarciu do Bramy Targowej, to przyspieszy sprawę.
- W Spiżowym Mieście jest dość karczm przeznaczonych dla śmiertelników, byście mogli odpocząć od komnat Destiny jeśli jest taka wasza wola. Posiłki też tam są dobre i bardzo egzotyczne. Mimo że to jest stolica imperium ifirytów, Spiżowe Miasto jest dość otwarte na przybyszów z innych miejsc,a zwłaszcza kupców. - odparła w odpowiedzi Tanergis.
- Hm, skoro już mówisz o kupcach, to na co mają tam zbyt? I czy miasto zapewnia jakąś ochronę przed warunkami planu, czy sami musimy o nią zadbać? - automaton dorzucił kilka pytań.
- Miasto jest całkowicie przyjazne dla przybyszów w tej materii. Z woli wielkiego sułtana. Jest tam gorąco, ale nie bardziej niż na pustyni. Ifiryty narzekają na ziąb.- zaśmiała się bardka i dodała. - A kupić i sprzedać można tam wszystko. Ale dobrych niewolników ceni się najbardziej.
- W sumie odwiedziłbym to miejsce jeszcze raz - nizołek uśmiechnął się do wspomnień - są jakieś niebezpieczeństwa podczas samego przeskoku statku? Na ile musimy być czujni poza zwyczajnym wejściem w nieznane?
- Sam plan astralny ma swoje niebezpieczeństwa, włącznie z piratami githyanki… ale który plan nie ma zagrożeń?- odparła ze śmiechem diabliczka i dodała.- Natomiast w pełni sprawny Destiny nie miał żadnych problemów z przenosinami na inny plan. Krążyliście już między Acheronem a Rigus więc już macie przedsmak takich przeskoków.
- Mam na myśli jakieś pomyłki, przeniesenie się nie tam gdzie planowaliśmy i tak dalej - niziołek zamyślił się - rozumiem, że to nie jest możliwe. Dobra wiadomość - ucieszył się.
- Moje obliczenie są bezbłędne. Nie ma miejsca na pomyłki przy przenosinach na plany przechodnie lub używaniu portali.- odparł z dumą Destiny.
- Dobrze, naprawdę się cieszę- niziołek odpowiedział statkowi błądząc wzrokiem zamyślony.