***

Cortez po zakończeniu wizyty w lazarecie odwiedził pozostałych Marines w ich namiocie. Dokonał oględzin każdego z nich i podjął decyzje.
- Nie jestem w stanie pomóc każdemu, bo muszę zachować siły na wizytę w ruinach, ale postaram się zrobić ile mogę - poinformował mistyk. Zamknął oczy i skoncentrował się. Po chwili McBride i Morris poczuli ciepło rozlewające się po ich ciałach. Wrażenie czaru Sztuki zaklepiającego momentalnie rany było czymś nie do opisania, ale Chris poczuł zawód. Jego ręka wcale nie była w dużo lepszym stanie niż poprzednio.

McBride skrzywił się po próbie poruszenia ręką, gdy poczuł ten sam ból co był zanim Mistyk zaczął odprawiać nad nim swoje modły.
- Także ten... To jakoś ma zadziałać z opóźnieniem ? - zapytał Corteza z nadzieją, że nie oznacza to dla niego wypadu w teren z zabandażowaną ręką. Nie żeby się nie dało, ale liczył, że Braciszkowie się wykażą swoimi mistycznymi zdolnościami.

W tym momencie do środka weszła Ariel, pewnym sprawnym krokiem uśmiechając się szeroko. Była niemal zdrowa.
- Mistyk widzę dobrze się spisał, albo Scott miał dostawę czarnorynkowych prochów - Morris otaksował ją spojrzeniem.
Christopher zmarszczył brwi widząc Doe na nogach i to w całkiem używalnym stanie. Jak na medyka.
- Stary - w ten dość spoufalający się sposób zwrócił się do Mistyka. - Obraziłem, cię czymś lata temu, że się w ogóle nie starasz z tymi egzorcyzmami?
- McBride - Mistyk wpatrywał się chwilę w twarz zanim go rozpoznał. - Żyjesz i z tego co widzę masz się dobrze. Z czym masz problem?
- Zdecydowanie nie zgodziłbym się z twierdzeniem że mam się dobrze - sarknął. - A co gorsze przez to że mi wyleczyłeś wszystkie inne rany niż ręką to mnie teraz zamiast zostawić na chorobowym w bazie, to będą z wami szarpać na misję. No weź się postaraj bardziej.
- Nie zawsze powód leży po stronie osoby używającej mocy światła - uśmiechnął się. - Ale z tego co widzę to rany potencjalnie zagrażające życiu dobrze się zasklepiły.
- Zaraz, rękę uszkodziłeś gdy walczyłeś wręcz z tym paskudnym potworem Legionu, to może to jakaś mrocznoharmonijna rana odporna na leczenie za pomocą sztuki - zasugerowała Anna, spoglądając to na Chrisa to na Corteza, z nadzieją że się dogadają.

Christopher najpierw spojrzał na Annę i pokiwał głową, a później na powrót spojrzał na znajomego Mistyka.
- Czy ty właśnie mówisz, że to moja wina, że twoje egzorcyzmy nie działają? - przekrzywił głowę.
- Ty nawet porządnej rany nie umiesz dostać, McBride - westchnęła Shania. - Nic dziwnego, że tu trafiłeś.
- Ja jak ja, ale to wy będziecie mieli wsparcie snajpera bez jednej ręki - McBride wzruszył ramionami. - Ktoś może zginąć, a jak sama zauważyłaś, ja raczej się wywinę znowu od śmieci.
- Nie znam się aż tak na tym i nie widzę żebyś był kaleką, ale na misji wolę mieć całego snajpera, a nie pół - Morris wtrącił się w dyskusję. - Wylecz mu ją. - powiedział do Mistyka jakby to był podkomendny Scotta.

Cortez był trochę zaskoczony takim potraktowaniem, ale jego twarz szybko złagodniała. Bardziej wynikało to z samokontroli niż sposobu bycia “braciszka”. Wypuścił powietrze jakby reagował na fanaberię dziecka i objął dłońmi rękę snajpera. McBride znowu poczuł uzdrowicielski efekt. Po wszystkim wykonał ręką kilka gwałtownych ruchów, przy których nie wyczuł żadnego bólu.

- No i widzisz, trzeba było tak od razu - ucieszył się Chris, który jeszcze dokładnie wymacał ranną do tej chwili rękę. Był bardzo zadowolony z efektów. - Sam docenisz ten swój gest dobrej woli - trochę ironii wdało się mu w tą wypowiedź, którą skierował wprost do Corteza. Następnie snajper wstał i wychodząc poklepał mistyka po ramieniu.

***

Ładownia gościnnego Guardiana powoli zapełniała się. Miejsca zajęte zostały przez Piechotę Bractwa, oddział Free Marines dowodzonego przez sierżanta Morrisa, Inkwizytora oraz Mistyka. Pod ścianą przymocowana została skrzynia, której zawartość przygotowała Shania z Anną i Johnem. Gdy wszystko było gotowe, piloci zwiększyli moc silników wirnika, który do tej pory pracował w trybie jałowym i śmigłowiec oderwał się od podłoża.

Lot na wyspę wydawał się krótszy niż uprzednia droga powrotna. Guardian zawisł nad kamiennym kręgiem ruin i piloci po potwierdzeniu przez Marines, że to odpowiednie miejsce, rozpoczęli procedurę lądowania. Roślinność częściowo przesłaniająca ruiny, była tak rzadka i drobna, że nie stanowiła żadnej przeszkody i zagrożenia dla wirnika.

Śmigłowiec dotknął kamieni i wyjście z ładowni stanęło otworem.
- No dobra chłopcy i dziewczęta zbieramy się! - rozkazał Morris.

Ariel obładowana ponownie sprzętem ze swoją kamizelką pełną kieszonek czuła się znowu jak ryba w wodzie. Prawa ręka była jeszcze słaba, rana była zamknięta ale tkliwa. Tak jakby goiła się nie od środka ale od zewnątrz. Zgrubienie było wyraźne widoczne i wyczuwalne pod palcami. Będzie paskudna blizna. Ariel ostatni raz spojrzała po ludziach ze swojego oddziału, w tym nowych. Widać, że błyskawicznie złapali kontakt z pozostałymi, tylko ona jak zawsze z tyłu. Na koniec spojrzała na piechotę bractwa. Ale muszą mieć chłopaki klimatyzatory w tych pancerzach. Czarne grube pancerze, pełne hełmy z wąskimi wizjerami. Wyglądali jak dostojne rycerstwo przy barbarzyńskim plemieniu. Chołocie Free Marines. Każdy z ich oddziału wyglądał inaczej, broń trzymał inaczej… Ale Ariel by się nie zamieniła. Oni pewno też… Ale to wydawało się nawet zabawne. Na głos Morisa podniosła się od razu do góry gotowa wyskoczyć z pojazdu i od razu osłaniać miejsce lądowania.
- Ta je. - Rzucił tylko John i przeszedł w tryb bojowy. Przynajmniej tak mogłoby się zdawać. Pełen plecak i kieszenie a w ręku M606 jakby był gałązką. Wyskoczył z transportu i rozłożył się gotów do postawienia zaporówki, gdyby zaszła potrzeba.
- Czas zarobić na wypłatę - mruknęła September i wyskoczyła za Johnem, obstawiając jego prawą flankę.
Ariel była zaraz za nimi stając po lewej stronie Johna. Przesuwała się jednak szybko robiąc miejsce pozostałym.
Każdy miał swoje zadanie, a podczas gdy pozostali osłaniali teren, Purna odpięła oba pasy skrzyni z ładunkami, przygotowując ją do wystawienia. Zaraz podszedł do niej McBride, by pomóc jej targać tą ich skrzynkę dobroci.

Morris ze swoimi Marines zabrali sprzęt ze śmigłowca i ruszyli w kierunku kamiennych schodów.
- Bracia! Zająć te ruiny! - krzyknęła dekurion do swoich podkomendnych. Na te słowa Morris aż się odwrócił, ale nie skomentował tego w żaden sposób. Zaraz za piechotą wyłonił się Inkwizytor i Mistyk.

Piechota rozbiegła się po dwóch mniejszych budynkach z boku kręgu, a następnie ruszyli ku szczytowi schodów.

- Czujesz to? - Cortez rzucił pytanie do Rodrigueza. - Wszystkie te budowle emanują Mroczną Harmonią. Źródłem chyba są te kamienie, a największa koncentracja mocy jest w centrum tego kręgu. Tam gdzie wylądował i nadal stał Guardian. - Mistyk ukląkł i położył dłoń na granitowym podłożu.

- Sprawdźcie sprzęt i miejcie oczy dookoła głowy - zarządził sierżant Marines.
- Jesteśmy gotowi do zakładania ładunków. Dodatkowy w centrum kręgu, tak? - zameldowała rozgladająca się dookoła Purna.
- Jeśli są jakieś podziemia, dobrze byłoby to zawalić. Środek na osobnym obwodzie brzmi dobrze? - Rzucił John.

- Może upewnijmy się co do podziemi, jak sa pod całymi ruinami to założymy ładunku pod ziemią - rzekła September.
- Znasz teren lepiej i Ty decydujesz. Popieram wysadzenie podziemi - odpowiedziała szybko Anna. Choć z przyczyn osobistych wolałaby sobie zaoszczędzić wycieczek pod powierzchnię, to wiedziała że tak będzie najlepiej.

Po kilku chwilach na miejscu Ariel zaczęła sobie przypominać wszystko co miało tutaj miejsce. Zatrzymała się przy ścianie o którą siedziała oparta. Na kamieniach pod nią czerniła się zaschnięta krew. Ruch i gwar wyrwał ją z zamyślenia. Ruszyła w kierunku Morisa.

- Sierżancie - zaczęła - zrobię rundkę linią drzew. Sprawdzę czy coś tam się nie czai i czy nikogo w międzyczasie nie było.
Morris skinął głową na zgodę, po czym wydał dyspozycje.
- September! Idź z Doe sprawdzić linię drzew. McBride zajmij pozycję. Silver to samo. Purna, Harrison, Ross osłaniacie broń wsparcia.
- Robi się - odparł snajper i rozejrzał się za dobrą miejscówką do strzału. Potrzebował czegoś wysoko i z dobrym widokiem na ruiny. Znalazł sobie pasujące mu miejsce, na skraju zarośli, na wysokim drzewie z którego miał doskonały wgląd w całe otoczenie.

***

Dwuosobowy zwiad okrążył ruiny podążając linią drzew. Natknęli się na pozostałości Błogosławionych legionistów, Nefaryty i Cairatha, z którymi walczyli uprzednio. Teraz dotarło do nich, że żadnych ciał nie było w obrębie samych ruin, a jedynie te ukryte w gęstwinie.

Ariel zameldowała o ich spostrzeżeniu natychmiast na kanale oddziału. Następnie ruszyła dalej by dokończyć obchód, chyba, że Moris ją wezwie.

***

- Ktoś tu był! - dekurion krzyknęła ze szczytu schodów, zaraz po wyjściu z kamiennego budynku. Na te słowa Inkwizytor i Mistyk zaczęli przeczesywać wzrokiem otoczenie jakby starali się wyczuć wroga.

- Ustawić obronę! - krzyknął Rodrigues, po czym przyłożył dłoń do hełmu. Musiał skomunikować się z załoga śmigłowca, bo ten zwiększył moc silników. Piechota Bractwa zbiegła po schodach i zajęła pozycję na kamiennym kręgu.

- Doe, szukaj osłony - rzuciła September ukrywając się za drzewem i rozglądając wokół z karabinem gotowym do strzału.

John ustawił się tak, by nie skosić serią swoich, ale starając się mieć pole rażenia na drzewa jak i majaczące mrokiem wejścia. Upewnił się jeszcze tylko, że taśma na pewno dobrze leży.

Musieli mieć oczy dookoła głowy. Zatem podczas gdy większość ekipy koncentrowała się na południu, Anna skupiła się na kierunku północnym i uważnie obserwowała otoczenie celując ze swojego M50. Oczywiście zgodnie z rozkazem, trzymając się w miarę niedaleko od Johna i jego M606.
- Sierżancie, szukamy zejścia do podziemia? - spytała, przekonana, że jeśli mieli wysadzić obiekt od dołu, to im szybciej się za to zabiorą tym lepiej.
- Na razie czekamy na decyzję Bractwa - odparł Morris.

***

Guardian wzniósł się na wysokość koron drzew, a Mistyk ruszył w kierunku centrum okręgu. Już prawie do niego dotarł gdy uderzył w niego promień mlecznobiałego światła. Cortez odrzucony odrzucony do tyłu upadł na plecy. Pancerz zazgrzytał o kamienie. Dobiegł ich odgłos eksplozji. Silniki śmigłowca zajęły się ogniem, wirnik został uszkodzony. Guardian zawirował w powietrzu i uderzył w drzewa. Przez chwilę szatkował wirnikiem korony, po czym znieruchomiał. Kilka sekund później runął w dół o kilka metrów, ale zawisł na lianach. Do pierwszego promienia dołączyło jeszcze kilka innych, ale te nie wyrządziły już nikomu krzywdy.

Promienie zniknęły tak nagle jak się pojawiły odsłaniając nowe zagrożenie. Ich pancerze nosiły runy z symbolem Ilian. W samym centrum stała mierząca trzy metry postać w ciemnoczerwonym pancerzu. Długi płaszcz sięgał samej ziemi. Przedramię jej lewej ręki zostało zastąpione wszczepionym ciężkim karabinem. Towarzyszyło jej osiem postaci również zakutych w zbroje i dzierżących miecze oraz Kratachy.
Wyglądali jak Templariusze Ilian, ale w odróżnieniu od nich sprawiali wrażenie zaniedbanych. Jakby kompletnie nie przejmowali się stanem swojego ekwipunku. Powoli skanowali otoczenie w poszukiwaniu wroga. Było to mylne wrażenie. Sprawiali wrażenie jakby dokładnie wiedzieli gdzie znajdują się ich przeciwnicy.

- To Strażnik Krak i Templariusze Koła! - kilkusekundową ciszę przerwał głos Rodrigueza - Do ataku!

Inkwizytor

Rodriguez ze stoickim spokojem włączył piłę swojego Justifera i ciął kilkukrotnie. Wiedział, że jego przeciwnik umie walczyć, ale wiedział też że jest od niego szybszy. Templariusz odbił jego broń trzykrotnie, ale dwa ataki przeszły przez obronę. Niestety piła tylko zazgrzytała o pancerz.

Drugi Templariusz odruchowo doskoczył do niego prawdopodobnie tylko z tego powodu, że stał najbliżej. Wykonał trzy mordercze cięcia. Pierwszego Rodriguez uniknął odchylając się do tyłu, ale Templariusz ponownie skoczył wykonując chlaśnięcie na wysokości jego uda, które wgryzło się w pancerz. Zaskoczony Inkwizytor stracił równowagę, by sekundę potem dostać cios prosto w hełm. Krew chlusnęła po naramienniku, a on zaczął się cofać. W jego ruchach nie było już widać takiej pewności siebie jak przed chwilą.

Mistyk

Mistyk leżąc na ziemi, po przewróceniu uderzeniem promienia, opędzał się od ataków Templariuszy. Wił się na ziemi przyjmując ciosy na elementy pancerza. Jego ręka została dotkliwie zraniona w miejsce ataku, który mógłby rozpłatać jego głowę.

W końcu udało mu się wyszarpnąć pistolet Punisher z kabury, skoncentrował się, wymierzył i wielokrotnie naciskał spust. Pociski błyskały po pancerzu Templariusza i po kilku trafieniach w głowę udało mu się go unieszkodliwić. Gdy jednak wymierzył w drugiego. Jego broń zacięła się.

Najwyższy temaplariusz zaszarżował na dekuriona. Kobieta uniosła swojego Chainrippera i nie udało się odbić ataku. Pierwsze cięcie zdewastowało pancerz na jej prawym ramieniu, a drugie odcięło jej kończynę powyżej łokcia. Dekurion upadła na kamienie brocząc krwią dookoła i krzycząc w panice. Templariusz chciał ją dobić, ale ona odpełzając na plecach oberwała tylko w nogę.

Brotherhood Troopers

Żołnierze Bractwa zalali przeciwnika ogromną ilością ołowiu. Jednak bez dowódcy, która wyjąc z bólu wykrwawiła się właśnie przed nimi, ich atak był nieskoordynowany i chaotyczny. Morale dodatkowo obniżał obraz Mistyka powalonego na ziemię i broczącego krwią, zepchniętego do defeksywy Inkwizytora.
Mimo to udało im się poranić dwóch kolejnych templariuszy.