Ambulatorium

Najpierw drzwi przekroczyła chmura balonów, ścieśniając się i rozprężając przy minięciu framugi. Trzeszczała syntetycznymi powłokami trących o siebie serduszek. Orbitowały w nieskładnych ruchach wokół sporych rozmiarów uśmiechniętego radośnie statku kosmicznego. Zza masy kolorowych kształtów wyłonił się Night. Mina zdradzała niezwykłą koncentrację poświęconą przelotowi pomiędzy grodziami przyciasnawej śluzy. Manewrował okrętem pociągając za jeden ze sznurków, starając się nie zahaczyć żadnym z dmuchanych skrzydeł i stateczników.
- Booyah - ogłosił sukces akcji. - Patent pilota w kieszeni - stwierdził z dumą, unosząc nieznacznie dłoń zajętą trzymanym koszykiem. Tym sposobem akcentował, że wszystko jedną ręką było. Zmierzył wzrokiem otoczenie. Przypominał z lekka złego klauna w miejskim kamuflażu, który za pomocą baloników zamierza wabić dzieci, by potem wypychać je trocinami i przerabiać w makabryczne kukiełki. Ostatnie tygodnie nie były dla niego łaskawe. Bledszy, jakby stracił na wadze, co tylko uwypukliło kości policzkowe i wyostrzyło rysy twarzy. Linia ust, po litaniach cynicznych słów zastygła w pogardliwej, drwiącej krzywiźnie i jedynie oczy mężczyzny zdawały się weselsze niż zwykle, mniej nieprzyjemne.

Chulońska pielęgniarka spojrzała na niego dosyć surowym wzrokiem, lecz nie odezwała się ani słowem. Coś tam dokończyła na mini-compie trzymanym w dłoni, po czym w końcu zwróciła się do mężczyzny.
- Proszę ciszej, pacjentka ma się sama obudzić, a nie być budzoną - Wskazała na Isabell, leżącą w łóżku po operacji. Dziewczyna odzyskała już nieco zdrowsze kolory na twarzy, nie była również podłączona do tylu aparatur co poprzednio. Oddychała spokojnie, wśród cichego pikania paru urządzeń…
- Operacja zakończona sukcesem, wkrótce pacjentka będzie w pełni zdrowa - Oznajmiła Chulonka, tym razem prawie się nawet do Nightfalla uśmiechając - Ale ma być spokój - Dodała, wychodząc już z pokoju. Strzelec został więc sam z Macolitką…

Night przyłożył konspiracyjnie palec do ust.
-Ciiiiii – odprowadził biały kitel niknący za drzwiami, kiwając porozumiewawczo głową. Przedmioty, które trzymał w dłoni były przy pęknięciu bardzo nie „ciiiiii”. Aż poczuł dyskomfort, że tyle ich sprowadził. Niebezpieczne, różowe serducha i uśmiechnięta rakieta. Zmierzył je groźnym wzrokiem powtarzając przezornie gest z uciszającym palcem.
- No, cicho ma być – wyszeptał ostrzegawczo do baloników. Przywiązał ostrożnie pęk sznurków do ramy łóżka u stóp Isabell. Kosz z owocami umieścił na blacie szafki stojącej przy zagłówku. Uśmiechnął się do dziewczyny. Przyjemnie było móc widzieć jej coraz bardziej rumiane policzki. Jeszcze trochę, a znów zacznie biegać, skakać, szaleć i rozbijać wszelkie możliwe pojazdy siedząc za ich sterami. Cała niesamowita Iss.
- Heej, Aniele, śpij sobie, śpij. A ja przygotuję ci coś dobrego do jedzenia – pirat mówił ściszonym głosem. – Owoce padanus – wyciągnął z kosza pomarańczowe kulki. – Jak kokosy z cytryną, lekkie i pyszne. Zapomniałem zapytać, jak je się obiera, czy coś – zdradził zatroskany. – Zaraz umyję, pokroję i będę wiedział.

Jakiś kwadrans później, gdy Night w końcu sobie poradził z owocami, i nadal czuwał przy Isabell…
- Uch - Rozległo się ciche jęknięcie z łóżka, a dziewczyna otworzyła w końcu oczy.

Najemnik uśmiechnął się szeroko, aż część soku z testowanego panadusa spłynęła mu po brodzie. Odstawił na bok talerzyk i nóż. Przyklęknął przy łóżku Isabell, dotykając jej twarzy lekko lepkimi palcami o wciąż cytrusowym zapachu.
- Jak się czujesz? Zawołać lekarza? – zasypał dziewczynę serią pytań. – …nigdy więcej mi tego nie rób, rozumiesz? Powinienem wysłać Paddoców do piekła za durny pomysł z wentylacją - mówił rozemocjonowany. - Myślałem, że cię straciłem, wiesz? Świat bez ciebie był taki czarny. Chciałem go zniszczyć. Na nic innego nie zasługiwał – zamarł w pocałunku złożonym na jej dłoni.

- Czuję się jak przeżuta i wypluta... - Odpowiedziała słabym głosem dziewczyna, wpatrując się w Nighta - Wszystko już dobrze? I wszyscy przeżyli?

- Wcale się nie dziwię, sytuacja była poważna. Jesteś teraz cyborgiem – Night wyjaśnił. – Chociaż wciąż brakuje mi laserów z oczu – droczył się. – Taak, załoga w komplecie, nawet trochę się rozrosła, a teraz uważaj – podkreślił. – Jesteśmy statkiem handlowym Cucumaria, rany odniosłaś w ataku piratów, co po części się zgadza. Taka konspiracja, do odwołania – spojrzał nieco smutno, zdradzając, że jeszcze nie nadszedł koniec przygód i turbulencji.

- Co znaczy “cyborgiem”?? - Oczy Isabell zrobiły się dwa razy większe, niż przed chwilą. Jej nowe serce z kolei zaczęło najwyraźniej bić o wiele szybciej niż parę sekund temu, co oznajmiła popiskiwaniem aparatura monitorująca zdrowie dziewczyny. Oj, Night chyba nie przemyślał swoich słów…

- Bo widzisz… – pirat zmrużył wesoło powieki, nie mogąc się powstrzymać. – Potrzebowaliśmy na szybko czegoś, by cię poskładać, a jedyne co stało w pobliżu to automat vendingowy. Oj, tam nie przejmuj się – poczochrał dziewczynę po głowie. – Taki tam mały otwór na żetony i od czasu do czasu wypadają z ciebie batoniki – pękł i chichrał już w najlepsze.

- Skopię Ci dupę... - Powiedziała dziewczyna, po czym po chwili się uśmiechnęła. Kilka razy poruszyła swoją dłonią na łóżku, tak nieco jakby w kierunku mężczyzny.


Po dopełnieniu formalności Night jeszcze raz podziękował i pożegnał się z załogą szpitala. Nie znał zwyczajów Chulonów, ale z tego co zdążył zaobserwować istniało wiele podobieństw między różnymi gatunkami kosmitów. Mając nadzieję, że i w tym aspekcie może być tak samo w ramach upominku podarował lekarce prowadzącej butelkę drogiego trunku w zdobionej butelce i pudełko czekoladek, wyglądających na całkiem ekskluzywne. Teraz spacerował powoli, pchając przed sobą hoover-wózek dla pacjentów, ciesząc się pogodą, spokojem popołudnia i apetytem Isabell, która z ciekawością przeglądała i opróżniała zawartość owocowego koszyka. Zatrzymał się i pchnął jeden z manipulatorów, obracając pojazd wokół osi, aż ujrzał oczy w kolorze letniego nieba, których ciekawość po chwili przeniosła się na niego.
- Cieszę się, że jesteś - pochylił się bliżej i lekko ujmując za podbródek pocałował dziewczynę w usta o delikatnym cytrusowym smaku. Tym razem panadus był już tylko niknącym tłem, nic nie mogło się równać z delikatnym, ciepłym dotykiem jej warg.

***

***

~

Nightfall korzystając z chwilowej nieobecności Isabell i przypływu pozytywnej energii po jej powrocie do zdrowia, zabrał się za porządki w kajucie. Wgrał kilka solidnych tracków w system audio. W rytm bitów wstrząsających głośnikami przerzucał butelki i zgniecione puszki z podłogi do wielkiego wora.
- Pierdolę, aż tak się zapuściłem? - zarośnięte odbicie w hololustrze unosiło z niedowierzaniem brwi, nie mogąc uwierzyć w wygląd pomieszczenia i swojej zapuszczonej twarzy. Pirat pociągnął palcami brodę mierząc długość ciemnych włosów.
- Maszynka nie da rady, potrzebna ostra kosa - ocenił fachowo, rozglądając się za nożem. Wśród tych poszukiwań zarejestrował na półce rządek świeżo oczyszczonych, spreparowanych czaszek. Ostrze tkwiło w kości czołowej jednej z nich, wesoły, wyszczerzony stojak. Mężczyzna podrapał się po skroni z kłującą świadomością, że chyba nie jest do końca normalny.


Wszedł do kantyny w odświeżonym wydaniu, ogolony, z podciętymi włosami, mniej znoszonym, czystym ubraniu i nawet pachniał dobrą wodą kolońską.
- Dużo zależy od naszej wtyki. Nawet nie kwestia zaufania, czy umiejętności. Zwykły niefart może położyć plan - Night wtrącił się do narady, wyciągając z chłodziarki pokrytą lekkim szronem puszkę napoju orzeźwiającego. - Możemy go jakoś wesprzeć? Zwiększyć powodzenie operacji? - z sykiem odciągnął zawleczkę i pociągnął łyk.

- Jakąś bombę dywersyjną? Nie sądzę - odezwała się siedząca na kanapie Becky, między jednym kęsem kanapki a drugim. - Koleś się dobrze postara, bo to i o jego skórę tu chodzi. - zauważyła.

- Napiłbyś się ze szklanki wieśniaku... - Leena zwróciła się do Nighta - Co do zwiększenia powodzenia, możemy jakoś w całej sprawie skorzystać z talentów Vis, ona w końcu również się zna na hakowaniu i tym podobnych sprawach... - Kapitan spojrzała na Darakankę pogrążoną we własnych myślach.

- Bombę? Becky, nie poznaję cię - pirat odparł wesoło puszczając koleżance oko. - Nie podkradaj mi tekstów, możecie się śmiać, ale Chuloni uratowali Isabell, to czyni z nich spoko ufoli. Leena jak zwykle czyta mi w myślach. Właśnie o to chodzi, pomóc w mieszaniu w systemie, targaniu żelastwa na statek, może odciągnięciu uwagi tych którzy mogą się biednym Jimmim niezdrowo zainteresować...
Uniósł głowę przysłuchując się nadchodzącej wiadomości.
- Brzmi jak okazja spłaty długu w innej formie niż kredyty, choć jeśli zasoby kolonii nie wystarczą do uporania się z *problemem* musi być on bardzo nieciekawej natury - rozważał, czy warto przelewać zawartość do szklanki. - To się nazywa ekologia, nie trzeba marnować wody na mycie kufla - obrócił wieśniactwo w cnotę.

Fenn wyglądał na zmęczonego, wręcz padniętego, siedział na krześle w rozkroku z brodą na rękach zarzuconych na oparcie. Leniwie popijał piwo które kładł na podłodzę obok.
- Zawsze możemy pogrozić atomówką. - Valarianin odezwał się od niechcenia, co było słychać - Nie odważą się strzelić bo nie będą pewni czy blefujemy czy nie, a wtargnięcie na statek odpada z tego samego powodu. - pociągnął łyk trunku.

- Hm? Co? - Darakanka się “obudziła” - A tak, mogę pomóc, namieszać im w systemach, może jakieś… fałszywe alarmy przeciwpożarowe? Ale sama nie pójdę - Vis zerknęła w stronę Doca.

- Jasne… ale przede wszystkim, trzeba to zaplanować i uzgodnić z tym nowym. - wzruszył ramionami Bullit spoglądając po wszystkich.- To już bowiem jest sabotaż. Przestępstwo. A tutejsi są dość chyba surowi w kwestii łamania prawa.
Podrapał się po brodzie dodając.- Nie mówię, że pomysł jest zły, ale działanie tak na oślep, na hurra… to się może skończyć kłopotami. Chcecie próbować namieszać Chulonom? To należy to zrobić z namysłem i z planem.

- Właśnie go tworzymy - Leena wyjaśniła Bullitowi.

- To zacznijcie od zdobycia planów bazy.- zaczął rozważać głośno doktorek.-Da się niezauważalnie dostać poprzez komputery statku do ich bazy danych? Jeśli nie… nie mamy map technicznych. Nie wiemy gdzie można się bezpiecznie włamać. A zważywszy że na dość spory monitoring… spontaniczne włamanie zmieni się w spontaniczną wpadkę. Tym bardziej, że jeśli Vis ma być chroniona, to ja muszę być uzbrojony. A przecież… tu akurat pilnują by goście spluw przy sobie nie mieli.
Podrapał się po brodzie dodając.
- Więc… zacznijmy od zdobycia informacji i map. A potem można pomyśleć o bombach.

- Co do bomb to powiem raz jeszcze: Nie sądzę, aby to był dobry pomysł - powtórzyła pilotka, spoglądając zasadniczo na Doca, ale łapiąc też Nighta kątem oka.
- Zorganizowanie im ćwiczeń przeciwpożarowych to już prędzej, ale na pewno da się opóźnić alarm - mówiła dalej, spoglądając na Vis. - Tak abyśmy w momencie jego uruchomienia wszyscy byli na pokładzie... No da się chyba to tak zorganizować, aby nikt z nas tu obecnych nie ryzykował aż tak - zastanowiła się na głos. Tak jej zdaniem byłoby najlepiej.

- To nie skok na skarbiec międzygwiezdnego banku, ledwo wywołanie chaosu, by mysz mogła się przemknąć – Night wtrącił. – Nie trzeba wielkich planów. Wybrać rewir oddalony od miejsca zainteresowania i ściągnąć uwagę służb, a procedury same ich położą. Ewakuacja, śmacja, przyczyn doszukiwać się będą później. Życie najważniejsze. Albo przeciwnie, w miejscu zainteresowania, by Jimmi mógł umknąć w zamieszaniu, gdyby ktoś go przycisnął. Moja zdolność hakowania kończy się na przyłożeniu ognia pod czujnik, Doc pewnie wciąż przykłada ucho do torów, hakując pociągi, czy jadą, ale Vis na pewno ma swoje sposoby. Czego ci trzeba do operacji Mayhem? – zwrócił się do Darakanki. – Może być alarm pożarowy, równie dobrze skażenia powietrza, albo otwarcie cel w sekcji więziennej lub klatek w labach, użyjcie wyobraźni.

- Wpuśćcie im robaka zapętlającego nagrania z kamer, albo jakąś zbiórkę służb porządkowych, niech wykrywacze niepożądanego ruchu zwariują. Albo zwyczajnie w świecie zaspamujcie im system. - znowu zmęczonym głosem wtrącił się Fenn.