Baza w Northside, 4 listopada 2021, 16:45

Negr zerwał się energicznie, jak by właśnie wciągnął krechę. Podszedł do kuchennego blatu i zaczął pakować do przenośnej lodóweczki kolejną partię kefiru. Nie patrząc na kolegów nawijał jak nakręcony.

- Vadim jak chcesz umówić Lao na jutro to twoja decyzja. Twój kontakt i ty go znasz, wiesz na co możesz sobie pozwolić. Dobrze żeby nam jaka robota koło nosa nie przeszła. Jutro chciałbym być przy spotkaniu, nie dlatego, że ci nie ufam, ale dla ochrony i pamiętaj, że mam ten chip translacyjny w czaszce, oni o tym nie wiedzą, myślą, że jak szczekają po swojemu to ich nie rozumiemy - wreszcie odwrócił się i mrugnął - Zabieram się do Loży Kosmetyki Estetycznej zostawię próbki i podkręcę dziewczyny, później wracam na kwadrat, chyba, że ktoś ma sugestie co mogę jeszcze załatwić.

Wyszedł do celi by po chwili powrócić z nowymi ubraniami i przebierając się w salonie kontynuował.

- Chętnie pomogę - mówił skacząc na jednej nodze, nie mogąc trafić sobie w uporczywą lewą nogawkę skórzanych spodni - z kompem, mógłbym się przy okazji czego nauczyć, ale nie naciskam, jak se chcesz Lee podłubać w skupieniu to twoja wola. Tylko mi tego nie wypierdolcie podczas mojej absencji, jak was komp nie interesuje to mi zostawcie, otworze se sam i sprzedam bebechy pod nocnym za grzmoty. Jak złapię chwilę to sprawdzę tego Rogera. Tera lece, bo zdaje się, że Pinkey ma popołudniówkę.

Dick wyglądał jak rasowy przedstawiciel handlowy, a może nawet fajniejszy bo skórzane spodnie obciśnięte na umięśnionych udach i dupsku dodawały mu pazura. Pokazał kolegom telefon.

- To w kontakcie. - i wyszedł

Ulice Northside, 4 listopada 2021, 17:00

Żeby się nie upocić, bo z pewnością byłoby to zauważone to tam gdzie zmierzał, wziął znów automatyczną motorynkę. W drodze nie mógł wpiąć Simby, bo był wpięty do pojazdu.

Kiedyś wystarczyły ludziom warsztaty fryzjerskie, te później zamieniły się na zakłady, salony, aż kiedy człowiek doszedł do momentu, że dzięki powszechnej technologi, znajomości biologii, chemii i innych tajemnic świata nauczył się upiększać swe ciało seryjnie, dostosowując do trendów, do polityki, do społecznych mód, potrzeba było czegoś więcej. Przemysł urody, paznokcie, skóra, oczy, malunki, stał się jednym z najistotniejszych dla funkcjonowania społeczeństwa. Legiony, wyobcowanych w coraz szybciej zmieniającym się świecie jednostek, próbowały się wyróżnić, lub dostosować, w żadnym wypadku nie poszarzeć, chyba, żeby szarość była modą.

Pierwsze wrażenie, tak przecież ważne, że zepsuć go jest grzechem, być może kotwicą mogącą ściągnąć na dno, lub balonem wznoszącym ku obłokom. Poza jest wszystkim, ludzie metropolii uzależnili się od osób dbających o ich wizaż. Salony, przekształciły się w ekskluzywne Loże, wielkie domy handlu i promocji piękna. Pinkey pracowała w w Apollo Kreation, była malarką ciał. Wykonywała ostatni sznit, od korekcji makijażu po rysunki na skórze i wszczepiane tatuaże. Dick uważał, że to dobra robota, ale trochę nudna, do tego pewien był, że sam nie wytrzymałby grymaszących klientów, był wobec tego dla dziewczyny pełen podziwu.

Dotarł wreszcie do Loży Kosmetyki Estetycznej, mieszczącej się w fikuśnie zakręconym w świderek szklanym dwudziestaku, czyli dwudziestopiętrowcu. Na każdym piętrze inne zabiegi: sauny, spa, kosmetyczki, sklepy, zabiegi i pokazy mody. 24h/7. Warsztaty, pokazy i na każdym kroku pokusa. Takie miejsca pękają w szwach od pięknych kobiet, mężczyzn i aniołów, manifestacji cybernetycznych i biologicznych wykraczających daleko poza marzenia z dnia wczorajszego. Estetyka zamieniano w sztukę, lub kicz. Abraham odstawił motorek do stojaka pod spiżowym molochem faceta z łukiem. Szczęściem był ekstrawertykiem i nie gubił się w obcym tłumie, a swe własne ciało uważał za wystarczająco interesujące.

Drzwi rozsunęły się, wszedł. Skorzystał ze skrytki, żeby schować plecaczek z bronią. Przeszedł przez bramki i skierował się przez przestronny hol do windy. Wyrastające z posadzki rośliny, drzewa, krzewy i kwiaty tworzyły naturalne alkowy, tam odbywała się selekcja niezdecydowanych, ogólno pojęte doradztwo. W istocie reklama i profilowanie. Wpiął się na sztywno i uruchomił filtrowanie.

Wysiadł z windy na dwunastym. Usiadł na sofie na przeciwko przeszklonej ściany klubu fitness, ciesząc oczy wyciskającej na bieżni znakomicie zrobionej mamci. To oznaczało w slangu czarnego, kobiety po czterdziestym roku życia.

Pośród umieszczonych w przestrzeni boksów w kształcie kilkumetrowych kłów , w których to odbywały się zabiegi spostrzegł Burasukę. Po chwili rozmowy nie mógł nadziwić się sam sobie, dlaczego nie ona jest jego partnerką. Dziewczyna od razu podchwyciła pomysł z kefirem, uważając go za świetny i odjechany. Dick uwielbiał jej entuzjazm. Zawsze interesowała się tym o czym opowiadał i gotowa była pójść na największe szaleństwo. Wreszcie dołączyła Pinkey w nowym wizażu buzi, wydawała się jakoś znów fascynująca i gotowa by ją odkrywać.

- Cześć - zaczął i chciał ją przytulić, ale skończyło się na chłodnym całusie.

- Czego tu chcesz? Mamy pracę. - fenoazjatka prychnęła

- Słuchaj, świetnie wyglądasz.
- Tu to obowiązek - odfuknęła - ale i ty trochę lepiej - oceniła

Dick raz jeszcze wyłuszczył dziewczynom co im zostawia i po co. Pinkey nie była tak entuzjastyczna jak jej koleżanka, ale towar wylądował w lodowce, a oni na espresso.

W końcu dziewczyna zakończyła. - Dobra Abi, kończę dziś o północy - i zmrużyła oczy. - Choć Bura, mamy babkę na wybielanie odbytu, wiesz ta Prutamaksa - palcem wykonała znak kółka na czole. - Pogadaj z Luffem, może co pomoże z tym szajsem - wskazała Dickowi szczupłego blondyna przy szklaneczce kolorowego napoju. Laski zawróciły do pracy, a mała skośna odwróciła się i wypchała językiem policzek w obscenicznym geście, mrugając do Dicka. Negr niechętnie przysiadł się do Luffa, wiedział, że gej będzie mu nadskakiwał i może nawet obmacywał, ale był tym, czego Abraham potrzebował. Trends Amplifier Koleś miał taką robotę, że mógł sobie w pracy pić i ćpać, byle był wydajny, a był kreatywny i wydajny.

Później z powrotem na chatę i przebieżka po portalach informacyjnych.

Baza w Northside, 4 listopada 2021, 18:30

Usadowiony w fotelu przy swoim biurku, Arthur Lee pociągnął łyk energetyka przez słomkę wsadzoną w stomatologiczne rusztowanie, a potem spojrzał w skupieniu na ułożony na stoliku srebrzysty neseser. W myślach wciąż nazywał znaleziony w furgonie przedmiot tym właśnie mianem, chociaż był już całkowicie przeświadczony o tym, że nie ma do czynienia z neseserem, a walizkowym nośnikiem danych.

Po długiej chwili znaczącego namysłu wyciągnął z szuflady biurka płaski skaner diagnostyczny, podpiął go do uniwersalnego interfejsu i włączył pstrykając umieszczonym z boku obudowy przyciskiem. A ledwie pięć sekund później błyskawicznie wyłączył, chociaż raptowny ruch ręki przeszył jego całe ciało paroksyzmem bólu przebijającego się nawet przez zaporę środków znieczulających.

- Co jest? – zapytał czujny niczym Czarna Pantera Dick, siedzący w fotelu opodal biurka i dzielący swoją uwagę pomiędzy Koreańczyka oraz sypiące się na komórkę wiadomości będące efektem jego wizyty w Loży Kosmetyki Estetycznej – Już coś spieprzyłeś?

- Aftyfny firewall – powiedział Lee odzyskując pod wpływem podniecenia sporo wigoru – Ale szłajoncy z opószczenem. Prohram ma za zadanie sprafcic szródlo syhnału pszychosząsego. Pefne choszi o lokalisasję potenszalnego hakera. Jeszcze sekunda i sspaliłby mi sskaner, hdyby alhorytm zamknął skanowanie. Ktosz podpięty beszposrednio po spszęgu neuralnym móhłby sztracić kawał mószgu. Ale szkaner sdjął troche danych. Nie ma szandego szygnału lokalisatora.

Abraham przemyślał słowa Arthura, cmoknął tryumfalnie zyskując ostatecznie pewność, że jego niechęć do podpinania się do walizki przez interfejs neuralny była jak najbardziej uzasadniona.

- Co by tam nie było w środku, to muszą być bardzo ważne rzeczy – oznajmił mentorskim tonem medyk – Oczywiste, że nie da się ot tak tam włamać, od początku to wiedziałem. Trzeba to będzie zrobić ręcznie, młotkiem i dłutem. Masz narzędzia?

- Oszywiste – prychnął Lee otwierając inną szufladę i wyciągając z niej niewielką wiertarkę oraz przewód zakończony miniaturową kamerką – Najpierf szobaszę, co jest w szrodku.

Simba czarnego znowu pisnęła, na jej wyświetlaczu pojawiła się kolejna wiadomość.

- Luff się zdecydował – oznajmił Dick, chociaż wiedział, że ksywa znajomka nic Arthurowi nie mówi – Weźmie pięćset pudełek po trzydzieści pięć centów.

Skupiony na neseserze Lee włączył wiertarkę, zaczął wiercić obudowę walizki w zamiarze poczynienia w niej dziury umożliwiającej wpuszczenie do środka kamerki.

Przerwał po kilkunastu sekundach, kiedy wiertło zagłębiło się w obudowę, wyjął je i poświecił do środka miniaturową latareczką. Metalowa rama na jego twarzy ogromnie utrudniała rozpoznawanie mimiki, ale Dick mógłby przysiąc, że Arthur bardzo się zdziwił.

- Tu nema szrodka – powiedział ostrożnym tonem Gearhead.

- Jak to nie ma środka? – Dickens odłożył Simbę na kolano, pochylił się do przodu w fotelu – Co to znaczy?

- Sze to jest lita szałoszc – odparł Lee – Myszle, że to wsysztko jest zalane szyntetysną szyficą. Fypełnene o parametrach metahu. Mohę wiersić na fylot, ale jak pszejdzie pszes dyski, dane jepną.

Baza w Northside, 4 listopada 2021, 18:38

Po spotkaniu z dziewczynami Abi tak się nabuzował, tym bardziej ubzdurawszy sobie, że wieczorem spotka się z Pinkey, a znając jej temperament i libido, wszystko wskazywało na sex. Do tego Burasuka wypychająca policzek językiem, czuł napięcie w obcisłych skórzanych gaciach nawet jak urabiał Luffa. Tamten musiał to spostrzec i wszystko było Dickowi jedno co pomyślał, ale wkręcił się w kefir. Negr nie miał najmniejszych wyrzutów sumienia oszukując w ten sposób kreatora. Pomyślał nawet, że to pewnikiem stały element budowy mód. Wszystko jedno co sprzedajesz, byle robić to dobrze.

Żeby się rozładować wziął rower, a wróciwszy na chatę zaczął się pdociągać, pompować, aż poczuł, że jądra gotują mu się w skórzanych spodniach. Zaniepokojony kondycją plemników wziął zimny prysznic i już tylko w luźnych białych slipach i szlafroku zasiadł w plastikowym, mile wyginającym się fotelu adorując świat za pośrednictwem Simby. Ukradkiem zerkał w stronę Lee, żeby mieć młodego majstrującego przy kompie na oku.

Kefirowe trendy szły dobrze, nie tak jak spodziewał się, kiedy wygłaszał w kontenerze Kena swą strategię sprzedaży, ale biorąc od uwagę zupełnie nowe dla grupy środowisko, trend i osobista reklama zadziałały zadziwiająco skutecznie. Abraham zastanawiał się nawet przez chwilę, czy nie zająć się reklamą na szerszą skalę, ale Arthurowe rewelacje wynikające z analizy komputera kazały wrócić do tam i wtedy.

- Jak cholera zalali? - łamał sobie głowę ripperdock - A chłodzenie? - zmarszczył czoło, kształtując na nim kilka grubych bruzd. - A pierdolę, czyli nie ma jak tylko przez łącze. A tam diabeł smaży. Nosa miałem żeby nie wpinać tego do łba na sztywno, ale Oomy by nie wysmażyło. Ponoć złego diabli nie bioro. - wyszczerzył się, żeby rozładować atmosferę, bo przeczuwał, że będzie z tym srebrnym pudełkiem jeszcze trochę zachodu, a nie chciałby zaprzepaścić nadchodzącej randki z dziewczyną.

- Znasz ty kogo Lee, kto miałby tyle jaj, żeby spróbować? Bo jak Vadim nic nie wymyśli to możemy uderzyć do gości od działka, albo wejść w układ z Lao. Właśnie, a co oni się tak opierdalają z Sidem. Tyle czasu? Pewnie poszli na dziwki. - nagle się zerwał i pobiegł do swej celi, wrócił uspokojony po chwili - Kurwa, pomyślałem, że zabrali mi sort, ale kutas ze mnie. Sort jest na miejscu. Zafurasz młody? To ci akurat nie zaszkodzi.

GearHead wiedział, że towar Dicka to prawdziwy zajob. Ociekał żywicą tak, że ciężko było palić, do tego odmiana psionic należała do hybrydowych gatunków i oprócz THC, CDB, roślina posiadała niewielkie ilości koki. Negr zabrał się za kręcenie jońta.

- Słuchaj, mi pasuje jutro spotkać się z Lao. Mam dzisiaj rankę. Vadim ma rację, nie możemy przybiegać na każde wezwanie w podskokach, bo przestanie nas szanować. Zauważ, że jak trzeba było pozszywać pociętego kuzynka, posunięto się do podstępu i powiedzieli, że ranny jest sam staruch. Widocznie teraz się tak nie pali. Jak nie mamy opcji z komputerem to spróbuj podziałać z nabiałem. Idzie dobrze, mam pierwsze zamówienia.

Z gotowym, rozszerzającym się w stożek skrętem, prędko manipulował Simbą, animując mały wycinek wszechświata. Pięćset pudełek kefiru, to było 125 litrów, za każdy dolar czterdzieści, co, jak policzył na kalkulatorze dawało 175$. Dobrze wróżyło na początek. Dick już organizował sieć dystrybucji, za pomocą automatycznych pojazdów przewozowych, wpłacił nawet zaliczkę na pakiet. Wysłał instrukcje do Kena i zażądał, żeby tamten był cały czas na stand by'u. Wiedział, że z niektórymi klientami będzie się musiał i tak spotkać osobiście, a nawet chciał, by utrwalić kontakt, ale takie spotkania mogły zaczekać.

Popatrzył jeszcze raz na Lee i upewniwszy się, że wszystko gra, wpiął się na sztywno. Zamieniał jedynki i zera na zera na koncie grupy. Lajkował, komentował, konwertował. W końcu znudzony nabiałem zmienił destynację zainteresowań i usiadł na wirtualnym kwiecie Orbital Air. Zaczerpnął nektaru. Czarny truteń na łące pełnej słodkości. Poczuł się jak: Trzmielowi ofiarowano nektar, lub trzmielicy wiano.

Mieszkanie Paczki Northside, 4 listopada 2021, 18:40

GearHead porządnie się zestresował sprawdzaniem kompa wbudowany w nadgarstek monitorek wskazywał ciśnienie w okolicach 75 uderzeń na minutę, więc Lee z wielką chęcią przyjął skręta od kumpla skinięciem głowy dając do zrozumienia, że ma do niego pełne zaufanie.

Dopiero po trzech buchach z trzymaniem dymu w płucach uspokoił się na tyle żeby przeidealizować pytania czarnego w głowie mu trochę szumiało, co utrudniało skupienie, ale nie była to pierwszyzna dla Arthura, więc potrafił działać pod wpływem. Zanim Abi zdążył się ponownie wpiąć Azjata sięgnął po komórkę na migi dając znać, że ma coś do powiedzenia:

- Nie cierpię tego mojego sepleniastego głosu tak będzie wygodniej. Chłodzenie pewnie załatwia substancja jakaś chemiczna mieszanka zapewniająca odpowiednią temperaturę. Zrobili to żeby nikt nie mógł rozłożyć komputerka i czytać dyski omijając zabezpieczenia tak jak planowałem, z twojego pomysłu ze sprzedawania to na Grzmoty też raczej nic nie będzie jednej puszki by nam nie dali za szmelc jaki się z tego zrobi po rozmontowaniu - Odpowiedział urywanymi zdaniami rozlegającymi się robotycznym głosem ze Smartfon na wątpliwości kolegi.

- Masz racje, co do Lao cholernie się go boję, ale nie możemy biegać na każde zawołanie jak pieski bo wrzucą nas do kotła - Dredziarz roześmiał się z własnego rasistowskiego dowcipu który prześladował go od szkoły podstawowej ale za chwile skrzywił się z bólu bo za mocno wykrzywił pokiereszowane usta w uśmiechu.

- Co do znajomości nie chciałem angażować w to mojej laski, ale to w sumie seksistowskie. Nie wiem czy ona jest wystarczająco dobra i wolałbym żeby się w to nie wpinała, ale jestem, na 100% że ja tu więcej nie zdziałam a ona nie wybaczyłaby mi jakbym jej nie zaczepił w tej sprawie. Sekta, do której należy opiera się na walce z Korpami za pomocą skradzionej im technologii spróbuje poprosić ją o jakiś kontakt może nawet zaproszę tutaj? Chociaż wolę żeby mnie nie oglądała w tym stanie zobaczę, co uda się załatwić. Pisał już ktoś do Kena żeby włożył do lodówki te kefiry? W sumie mogę to zrobić - Poinformował syntezator mowy.

Lee odłożył na chwilę Smartfon złożył dłonie w namiot i pstryknął przeciążonymi stawami palców następnie wrócił do smarowania wiadomości w socjalach:

Cytat:

Hejka Chip! Dobre wieści twoje wysiłki przyniosły efekty kefir zaczął schodzić niedługo zacznie spływać kasa dostaniesz zapłatę za swój wkład kochanie. Muszę ci o czymś powiedzieć nie chciałem ci zawracać pięknego tyłka opiętego w zielony latex ale po tym jak sam sprawdziłem okazało się że to za wysokie progi na moje nogi... Trafił w moje ręce craftowy bimber chyba jakiś korposzczury pędzą w piwnicach swoich wieżowców bo etykieta nietypowa. Prawdziwy mózgotrzep już od samego zapachu zrobiłem się pijany, nie obraź się ale nie wiem czy nie jest dla ciebie za mocny do tego ma jakiegoś domowego laka zamiast korka jak się otworzy to już się nie zamknie ale pomyślałem że mogłabyś zrobić domówkę i zaprosić swoich braci i siostry z tego Mystic Neo Buddah jakby tak rozcieńczyć ten bimberek na grupowo to moglibyście mieć fajne efekty nawet ten wasz mityczny Chad Lee byłby pod wrażeniem tej mocy!

Musiał używać ich prywatnego kodu żeby oszukać automaty wykrywające automatycznie podejrzane treści. To, że alkohole i imprezy to hasła na sprzęt oraz zbiorowisko Sieciarzy mieli już ustalone podobnie jak mózgotrzepność, jako przenośnie na systemy ochronne palące mózgownice wpiętych i narzędzia. Z resztą musiał szyć nie można było mieć zbyt dokładnego kodu, bo algorytmy uczące się i nawet pośledniejsze SI wyłapywały tego typu rzeczy, choć komunikacja dotycząca imprez ma raczej niski priorytet w innym wypadku serwery policyjno - korporacyjne by się przeciążyły.

Haczyk został zarzucony, jeżeli Overdrive będzie zainteresowana uruchomi jakieś prywatny bezpieczny kanał w Deep Web gdzie będzie mógł jej wszystko wyjaśnić wprost.

Napisał też do Keva:

Cytat:

Dobre wieści Kefir zaczął schodzić! Znajdź jakąś chłodnie i zamelinuj go tam Matka Abrahama zbadała i mówi że wytrzyma dłużej niż 3 dni jak się schłodzi jutro mamy umówione spotkanie na sprzedaż większej partii.

Po spełnieniu tych obowiązków miał ochotę popalić skręta i iść w kimę, ale spojrzał na wpiętego w Simbę Negra i aż się wzdrygnął. Co innego wziąć, wypalić czy golnąć coś na ból czy nerwy a co innego ucieczka od rzeczywistości i tak miał z nią za luźny kontakt przez obciążenia genetyczne, jeżeli zacznie od niej uciekać to może skończyć jak swój Brat Bestia.

Ponownie się wzdrygnął, bo dragi wchodzące w skład skręta trochę podkręciły mu emocje żeby czymś się zająć wyciągnął narzędzia do grawerunku penisisastego, Dailguna który do niego wrócił oraz spluwę znajomka Sida, o którym Abraham mu opowiedział, gdy wyjaśniał mu, co przespał.

22 Zeppa byłaby dobrym zastępstwem dla jego wychuchanego Streetmastera zgniecionego w walce. Żałował, że nie wsadził Rogerowi ułomka spluwy w oko, ale nie chciał go zabijać zresztą dziad pewnie i tak miał wklejone do oczu jakieś soczewki przeciw takiemu atakowi... Odrzucając myśl o Robokorpie rozłożył narzędzia na stole.

22 to malutki kaliber niektórzy mówią, że wręcz babski, ale Arthur uznał, że śmiesznym dysonansem poznawczym będzie przyozdobienie narzędzia mordu Neo - hippisa w kwiatki i pacyfy. Ze względu na mały rozmiar spluwy nie miał zbyt dużo przestrzeni, aby rozwinąć artystyczne skrzydła zależnie od tego jak mu ręka pójdzie spróbuje zrobić jeden kwiat lotosu z pacyfą w środku a jeżeli łapa mu się będzie trząść to po prostu naskrobie kwiatków z kółeczek i pacyfki jak dzieciak w podstawówce "ozdabiający " ściany w kiblu albo ławki.

Dailungiem się brzydził, ale ostatnie doświadczenia nauczyły go, że warto mieć jakąś broń w zapasie nawet, jeżeli jest do kitu. Nie chciał jednak chodzić z chujową bronią przyozdobioną chujem, bo to tylko by dolewało oliwy do ognia plotek o Azjatyckim kompleksie małego członka, więc spróbował powtórzyć wzory geometryczne z poprzednich spluw.

Dłubał sobie spokojnie słuchając muzyki w oczekiwaniu odpowiedzi na wysłane wiadomości.

Niepubliczna część “Ghariala”, 4 listopada 2021, 21:20

Głośna muzyka bardzo utrudniała rozmowę ludziom pozbawionym wspomagania słuchowego, toteż Żyła potrzebował dłuższej chwili, aby znaleźć w tłumie gości osoby mogące posiadać potrzebne mu informacje i chcące zarazem stracić chwilę na wysłuchanie wykrzykiwanych w muzycznym harmiderze pytań. Sączył trzeciego z kolei drinka, kiedy jego wzrok padł na parę ubranych w ciasne lateksy młodych ludzi, których rysy twarzy wydały mu się znajome.

- Danu? – rzucił podniesionym głosem do ucha młodego mężczyzny, kiedy ten mijał bar – Grigori Danu? To ty? Kupę czasu się nie widzieliśmy!

Słynący z upodobania do seksualnych eksperymentów rumuński emigrant uśmiechnął się szeroko na widok znajomej twarzy, pociągnął za ramię dziewczynę, której głowa dosłownie uginała się pod ciężarem niezliczonych kolczyków wszelkiego rodzaju i rozmiaru, wbitych w skórę na czole, policzkach, w nosie, wargach i na podbródku.

- Vadim, stary byku, poznaj Leticię – krzyknął Danu próbując przebić się przez klubowy zgiełk. Towarzysząca mu dziewczyna spojrzała na Żyłę zamglonym spojrzeniem, wystawiła mu na powitanie rozcięty na dwie połowy język wijący się wokół wbitego w swój środek masywnego ćwieka.

- Mam sprawę! – Vadim uniósł rękę przywołując do siebie jedną z kelnerek, przysunął się bliżej dawno nie widzianego znajomka – Masz ciągle kontakty na rynku medycznych rekonstrukcji? Tych bez finansowania z ubezpieczenia?

- Dorabiam w paru klinikach – odpowiedział Grigori wybierając jednocześnie z holograficznej listy napojów drinki dla siebie i Leticii – Na boku też, jakbyś szukał czegoś taniego. A co potrzebujesz? Chcesz sobie coś zmodyfikować?

Przez twarz Rumuna przemknął porozumiewawczy uśmiech, kryjący w sobie najpewniej jakiś erotyczny podtekst. Wyraz wesołości zniknął z oblicza Danu na widok zdjęcia wyświetlonego na ekranie smartfona Żyły.

- Mój kumpel, w krytycznym stanie – wyjaśnił Vadim podsuwając zdjęcie tak blisko wyraźnie zafascynowanego widokiem obrażeń Rumuna – Małe szanse, żeby się wywinął, dlatego szukam dla niego zastępczego ciała.

- Stary, wybacz, ale chyba cię nie stać – Dani wziął do ręki telefon fiksera, powiększył fotografię czubkami kciuka i palca wskazującego – Pełne ciało zastępcze kosztuje kupę kasy, do tego dochodzą koszty rekonwalescencji. Przeszczep poszczególnych organów czy kończyn to co innego, ale pełny przeszczep oznacza robotę dla neurochirurga najwyższej klasy. Oczywiście mówię o wrzucie w nowe mięso, bo cybernetyczny substytut to jeszcze coś innego. Jeśli naprawdę masz kasę na przeszczep mózgu do pełnego borga, musiałeś jebnąć dziesiątkę w Lotto Ciał. Wygrałeś?

- Nie, ale mam namiar na nisko oprocentowany kredyt – odpowiedział wymijającym tonem Vadim – Wiesz, kto coś takiego potrafi robić? W Night City?

- Jest parę klinik w mieście, ale to najwyższa półka, stary – Grigori spoważniał, potrząsnął w wyrazie powątpienia głową – Żaden szanujący się banki ci tego nie skredytuje, a ulicznych lichwiarzy nigdy nie spłacisz, ani w tym ani w następnym życiu... czekaj, ktoś do ciebie dzwoni.

Twarz Vadima nie zdradzała żadnych uczuć, ale jego myśli stężały, kiedy dojrzał na wyświetlaczu nazwę przypisaną do cyfrowej wizytówki numeru, z którego dzwoniono.

Dzwonił pan von Uber.

Mieszkanie Paczki Northside, 4 listopada 2021, 18:40

Choć czarny, to oderwany od otaczających go bodźców Dick stał się jakby szary. Kompletnie wyślepiony, zanurzony w virtualnej rzeczywistości jak podwodny atomowy okręt Kov-Zon-Kuna ukrywający się pod powierzchnią, przed U.S Navi, Abraham przemierzał zupełnie inne uniwersum niż to, w którym trwał pracujący nieopodal Lee. Mówiono o nim podświat, ale prawdziwsze byłoby określenie postświat, nowa odsłona prawdy. Preludium do rzeczywistości, która miała dopiero nastąpić, nadchodziła nieunikniona, wbrew zapewnieniom polityków, wbrew trwaniu tradycjonalistów. Świat krótkiego wpięcia, wiele, wiele rozleglejszy od starej zmęczonej eksploatacją Terry. Wciąż sam się nadbudowywał, bez kosztownych i mało skutecznych kosmicznych lotów, lub choćby nieco mniej kosztownej eksploracji Antarktydy. Świat Virtualny zdawał się nie zmierzony, przyjazny, prawdziwie bajeczny.

Lądując na płatku kwiatu Orbital Air, który okazał sie w prawdzie lądowiskiem, Dick wykupił avatara. Wersja testowa, niby minimum, a zawsze coś dodatkowo. Małe wytrychy, skryte dla zachęty w darmowym sofcie. Pozostawił sobie minimum, by przedostać się na pręcik informacji, resztę zamienił na niewielkie pole virtu. Własne kilka mega, na arsenale Orbital. Skoczył, faktycznie niewiele brakowało i nie dotarł by pręcika, choć niby matematyka i wszystko obliczone. Uczepiony szczytu, gładził końcówkę wybierając opcje czytania danych: Orbitali Air, fuzje, akcje, status prawny, zarząd. Zjechał po pręciku jak strażak po rurze w remizie, jednocześnie czytając zadane informacje. Kiedy wylądował w kielichu, wartość nabytych pól już poszybowała kilkadziesiąt krotnie. Firma zyskiwała. Ripperdock nie posiadał ni softu, ni wiedzy, by ogarnąć to ekonomiczne zjawisko, fakt pozostawał niezmienny, że zalogowawszy się na ich zewnętrzne serwery prędko zyskał własny virtualny portfel. Akcje Orbital Air szybowały w górę.

Nic w syntetyzowanych informacjach nie wskazywało, by niedawne wydarzenia miały na ów trend jakikolwiek wpływ, ale Abraham miał wrażenie, że coś mu umyka. Chciał wykupić rozszerzoną wersję behavioru virtu, ale zabrakło mu kredytów.

Napił się nektaru, co od razu przeniosło go na oczekiwane portale społecznościowe, przez chwilę jeszcze w aureoli siły korporacji, virtualnego księstwa, spłynął kefirowymi inspiracjami, skąpany w splendorze pochlebstw i polubień, zapominał się i puchł. Kiedy spuchł, uderzył o mur hejtu. Nawykły do rugania pyskował brawurowo.


Dick wyglądał nędznie, leciało mu z nosa i z ust, tam i tam strużka flegmy. Ręce drgały konwulsyjnie, puls niebezpiecznie przyspieszał.

Negr używając kombinacji znaków, słów, postprogramów, posiadanych na Simbie kodów, holo-memów, odpierał zmasowane ataki stworzonego frontu anty-kefirowców. Nagle zyskał sojuszników, frakcja anty-antykefirowców. Wkrótce żyło już własnym życiem, a twórca opuścił arenę.

Przeskoczył na doniesienia informacyjne, chwilę załapał i poszukał oszołomów Gearheada. Wpadł na mur, zbyt wprost, by go atakować. Odszukał Arthiego, wciąż wyślepiony zadzwonił do niego.

No myślę, że Dick zrobił własną domenę, której wartość rośnie.

Baza w Northside, 4 listopada 2021, 21:25

Robota szła Gearheadowi upiornie wolno, a na dodatek wysiłek wkładany w powolne zdobienie rewolweru Zeppa wydawał się iść na marne. Potężna dawka wtłoczonych w żyły środków przeciwbólowych otępiała zmysły młodego Azjaty, ustawicznie go dekoncentrowała, a przede wszystkim nie ekranowała całkowicie paroksyzmów bólu szarpiących nieregularnie układ nerwowy technika.

Ryte w okładzinach broni linie wiły się wbrew zamierzeniom Arthura niczym obdarzone własnym życiem, na przekór mężczyźnie przybierając zupełnie inne kształty. Nie były przy tym jedynym odstępstwem od impulsów słanych jego siłą woli - opuchnięty pokaleczony język Lee również wydawał się żyć własnym życiem, co chwila uparcie sondując od środka wstawione w szczękę nowe zęby, badając je natrętnie w jakimś pierwotnym odruchu, nad którym Gearhead nie potrafił zapanować.

Smartfon Arthura odzywał się co kilkanaście sekund monitorując przepływ wiadomości przez grupy chatowe założone przez technika dla jego zaangażowanych w kefirowe transakcje znajomych - ale częstotliwość przychodzących na jego telefon wiadomości w niczym się nie umywała do niemilknącego nawet na chwilę Simby Dicka.

Na co dzień rzadko korzystający z edytorów domen sieciowych, tym razem Abraham wspiął się na wyżyny swych możliwości tworząc dedykowaną witrynę za pomocą najprostszych dostępnych w necie narzędzi i mimo to budując stronę, na której dzięki odpowiednim tagom natychmiast rozgorzała podekscytowana aktywność zwolenników i przeciwników naturalnego kefiru z importu.

Czarnoskóry medyk zerkał od czasu do czasu w stronę ślęczącego nad aparatem do grawerką ziomka, obserwując jego ruchy w ramach rutynowej kontroli po było nie było skomplikowanym zabiegu chirurgicznym. Zadowolony z tych oględzin, Dickens pracował na własnym smartfonie przemierzając Sieć w poszukiwaniu dodatkowych rynków zbytu na egzotyczny towar Kena.

Przerwało mu połączenie od Vadima, które odebrał ze zwyczajowym dla siebie rozdrażnieniem, nie lubił bowiem sytuacji, kiedy ktoś wyrywał go ze stanu maksymalnego skupienia. Słuchał przez dłuższą chwilę i - co natychmiast zwróciło uwagę Gearheada - mie przerywał przedmówcy.

Jego smoliste oblicze zaczęło w zamian szarzec, jakby cała krew odpłynęła z twarzy skamieniałego w bezruchu ripperdoca. Spojrzenie Dicka pobiegło w stronę Arthura, zatrzymało się na oszpeconej przez niego trzydziestce ósemce.

- Ja pierdolę - powiedział w końcu negr - Ja pierdolę. Tak, przekażę mu. Oddzwonię za chwilę, muszę pomyśleć.

Kiedy tylko Dick się rozłączył, głos odzyskał syntetyzator w telefonie Gearheada.

- Co się stało? - zapytał przestraszony Arthur - To wcale tak źle nie wygląda, naprawdę! Ale skąd on się w ogóle dowiedział, że mi aparat ujechał?!

- Von Uber do niego zadzwonił - odpowiedział wciąż poszarzały po gębie Dickens - Ja pierdolę, ale masakra!