- Nie zapomniałaś o czymś? - rzuciła Lyda do Hakerki, spoglądając przez ramię, gdy siedziała już w fotelu pilota i próbowała połapać się w nowym interfersie.

Lyn przekrzywiła głowę w zastanowieniu.
- Raczej nie - wzruszyła ramionami
- Na pewno? - dociekała kapitan.
- No
- A krew na płycie postojowej? - wytknęła jej.

- Aaa, to... - Lyn przewróciła oczami, co wyraźnie pokazało że kobieta nie przykładała do tego wydarzenia większej uwagi. - Jak ściągałam dane to do hangaru wleciał tamten złom - mówiąc to włączyła holograficzny podgląd na otoczenie ich statku i wskazała palcem, o którą jednostkę chodziło. - Coś w nim wybuchło, szczątki trafiły mechanika pracującego przy myśliwcu i go zabiły. Później się zapalił. Statek, nie mechanik. Debile nie mają tu żadnych awaryjnych systemów gaszenia, więc żeby nie doszło do wybuchu złomu i nie zniszczył nam fury to musiałam awaryjnie przewietrzyć hangar. Co mniejsze rzeczy wymiotło na zewnątrz, w tym myśliwiec i trupa - rozłożyła bezradnie ręce na znak, że nie było innej opcji.

Wszyscy znaleźli się już z powrotem na statku. Skierowali się mimowolnie na mostek. Lyda rozsiadła się w swoim kapitańskim fotelu i rozpaliła papierosa, słuchając wyjaśnień Lyn. W między czasie włączyła wyliczanie skoku na komputerze nawigacyjnym. Widząc, że wszystko przebiega o wiele szybciej zagwizdała pod nosem w podziwie dla hakerki.

-Proszę, jakie tempo. Brawo Indygo. A co do małego bałaganu… no cóż. Adar na razie nie truję nam dupy,. więc możemy stąd wylecieć. Gdzie Tiamath i Emrei?

-Chyba rozsiedli się w strefie wypoczynkowej.- rzucił krótko Egde.

-Cóż. Startujemy. Lyn, podróż zajmie nam sześć dni.- powiedziała Rot patrząc na wytyczone parametry skoku, które pojawiły się o wiele szybciej niż przed usprawnianiem systemów Kici.- Trochę bardziej się poznamy. Nie Allcax? Znam wiele pijańskich zabaw, mam trochę juan-juany i stare nagrania “Space Cowboys Mayhem”. Czego chcieć więcej?

Fregata wystartowała unosząc się nad podłożem hangaru, po czym za pociągnięciem dźwigni, cząstki z silników podświetlnych wystrzeliły z tyłu YT-1300/TIE błękitną smugą i przelecieli przez nieszczęsne pole oddzielające. Jak mrugnięciem, znaleźli się w pustce kosmosu. Błękitne słońce, uderzyło w przyciemnione iluminatory i Kapitan dała pełen gaz. Znajdując się już nieco dalej od MineCosm-3 w bezpiecznej odległości, kobieta aktywowała kilka przycisków i ostatecznie pociągnęła dźwignie do skoku w nadświetlną. Światło załamało się, dalekie białe punkty gwiazd rozciągnęły się jak długie, perłowe łzy a ciała organicznych członków załogi, subiektywnie zmieniły swój ciężar i długość. Potem znaleźli się w nieskończonym, ponad czasoprzestrzennym tunelu hiperprzestrzeni.

-Nooooo... - Lyda westchnęła i oparła nogi na kokpicie, zakładając luzacko ręce za głową.- Indygo kiedy będziemy już nad Corellią, podepniesz się do HoloNetu układu? Dałabyś radę też wydobyć jakieś mniej powszechne dane? Ten cały Horus mnie intryguje. Co, do diabła mogło zajść między nim a Vintorri, że polała się krew? No i musimy też znaleźć tą Szarą Ćmę. Już to widzę. Tanie materace, szybko działające prysznice i mnóstwo kondomów i wyssanych Igiełek Śmierci w brudnych kątach. Pewnie nie wiecie, ale urodziłam się na Corelli. Dobre dwadzieścia osiem lat temu. Nie byłam tam od jakiś pięciu lat. Nic mnie tam nie trzymało. Tak to jest, jak wychowuje się jako sierota, ganiając za kredytami w brudnym rynsztoku. Nie wiem czego spodziewać się po powrocie. A Wy skąd jesteście?- Lyda zdecydowanie się rozgadała, wyjmując drugi z rzędu papieros.- Chodźmy do Tiamath i naszego blaszaka. Pewnie też prowadzą interesującą rozmowę… Kto ma chęć na zimnego lagera?!

Tiamath pogrążyła się w medytacji w głębi własnego umysłu poczuła oświecenie. Słowa Darth Maul, który wbijano im na szkoleniu był błędny! Prawdą było, że strach jednoczył wszystkich, ale czy faktycznie był sprzymierzeńcem? Zrozumiała, że boi się własnej słabości, bała się zbliżyć do innych, aby jej nie zdradzili jak zrobił to Lort.

Usłyszała wewnętrzny głos swojego JA a może to MOC do niej przemówiła?:

Cytat:

[MEDIA]http://www.youtube.com/watch?v=6tf2fbISCUM[/MEDIA] Nie wolno się bać, strach zabija duszę. Strach to mała śmierć, a wielkie unicestwienie. Stawię mu czoło. Niech przejdzie po mnie i przeze mnie. A kiedy przejdzie, odwrócę oko swej jaźni na jego drogę. Którędy przeszedł strach, tam nie ma nic. Jestem tylko ja.

Zrozumiała, że przez swój strach była słaba rozumiejąc to i pokonując obawy zdobędzie siłę! Inni członkowie załogi byli dla niej narzędziami zapewniającymi bezpieczeństwo a żeby użyć skutecznie narzędzia trzeba spróbować je lepiej poznać zdecydowała, że spróbuje być bardziej... Jak to się mówiło? Przyjazna?

- A wy skąd jesteście? - w niekontrolowanym potoku słów, jakie wydobyły się z ust pani kapitan, padło pytanie. Krótkie, proste, nie pozostawiające pola do interpretacji, a jednak Edge milczał przez dłuższy czas, jakby się nad czymś zastanawiał. Jego myśli musiały odbiec gdzieś dalej, ale w końcu wróciły na swoje miejsce. W końcu i z jego ust wydobyły się słowa, a właściwie tylko jedno, tak samo proste i krótkie jak pytanie:

- Coruscant.

- Tłoczna planeta - skomentowała Lyn, gdy Egde wyjawił planetę, z której pochodzi. Po czym hakreka spojrzała na kapitan podejrzliwie.
- I w 5 lat pozbyłaś się akcentu? - Lyn była zaskoczona, bo nie zauważyła wcześniej niczego co by jej mówiło, że Lyda jest jej krajanką. - Ja od dziesięciu lat wpadałam na rodzimą planetę tylko okazyjnie i nie potrafię wyzbyć się akcentów - stwierdziła. - Ale może to kwestia pochodzenia - wzruszyła ramionami. - Ale ie martwcie się, nadal wiem jak podpiąć się do systemów, żeby znaleźć to co trzeba. Akurat hotele, nawet te najbardziej obskurne, są w publicznej bazie, więc nie będzie problemów.

Lyda paląc przeciągle papierosa, patrzyła przez iluminator na daleką hiperprzestrzeń w której przecież płynęli. Zdziwiła się mocno, kiedy Lyn okazała się też pochodzić z Corelli.

-Też pochodzisz z Corelli? To interesujące. Akcentu pozbyłam się dość prędko. Mieszkałam koło portu gwiezdnego w Ono-Bay i poznawałam mnóstwo obcych. Stąd pewnie nauczyłam się tak szybko pilotować i nabrałam chęci opuszczenia rodzimej planety. Chodźmy po piwko i dołączmy do reszty.- stwierdziła Kapitan i zgasiła niedopałek w popielniczce, koło sterów.

- Tak, to mogło być to - Lyn zgodziła się z sugestią Lydy. - Chodź - machnęła ręką na Allcaxa by ruszył się z miejsca. - Może przy piwie odzyskasz mowę - dodała z rozbawieniem i ruszyła za kapitan.

- Ja jestem z Coronet - hakerka kontynuowała rozmowę, gdy przeszli do części wypoczynkowej statku. - Nudno tam w cholerę - usiadła na fotelu i zaraz przy niej pojawił się droid J5, trzymając piwo w jednym z ramion. - Kto z was nie był na najwspanialszej planecie galaktyki? - coś w jej głosie podpowiadało, że był w tym pytaniu sarkazm.

Edge otworzył puszkę piwa, po którą sam sięgnął.

- Ścigałem kiedyś po tamtejszych kanałach jednego Grindalida - powiedział, wpatrując się w trunek. - Nie pamiętam jak się nazywał. Był członkiem Białych Robaków, czy czegoś takiego. Doświadczenie, którego wolałbym nie doświadczać ponownie.

Wszyscy znaleźli się w loży w której siedziała już Zabraczka i droid. Tiamath miała już swoje piwo. Rot podeszła do panelu przy ścianie i włączyła muzykę, jakiś psych-rockowy kawałek Duroskiego zespołu z odległych rubieży, z czasów wojen klonów których nagranie kobieta znalazła jakimś tajemnym sposobem. Żyrandol badawczo obserwował Emrei’a i Lyn wydawało się, że jej kompan próbuje nawiązać kontakt z drugim syntetykiem. Medyk bojowy, widocznie lubił muzykę, bo kiedy mocne, przesterowane psychodeliczne gitarowe riffy uderzyły z pełną mocą zaczął ruszać głową. Rot wróciła się do wszystkich, otwierając z sykiem Rylockiego Lagera i powiedziała, co brzmiało śmiesznie, poważnie.

-Czeka Nas sześć dni w nadświetlnej. Macie jakieś pomysły jak możemy miło spędzić ten czas?- rzuciła luźno, łapiąc dużego łyka.- Tiamath powiedz nam coś o sobie, Ty też Emmy.

Zabraczka spróbowała się uśmiechnąć ale to co jej z tego wyszło przypominało raczej grymas bólu niż uśmiech.

- Urodziłam się na Hoth ale nie czuję się jakoś szczególnie związana z tą planetą. Jestem sierotą. Wszystkiego co umiem nauczyłam się od starego przemytnika, alkoholika który też nie żyje… Do niedawna myślałam że relacje są słabością teraz próbuje to zmienić - Kobieta wydawała się czuć niekomfortowo, ale czuła że musi podjąć tą próbę nawiązania porozumienia. Pociągnęła łyk piwa i pokiwała głową.

-W chuj zimno.- powiedziała zwięźle Kapitan i rozsiadła się na sofie w loży. Durosi śpiewali coś w swoim języku, o czymś co musiało być psychodelicznym odlotem i hymnem do wolnej, międzygatunkowej miłości.- Jak sądzicie Vintorri będzie jeszcze na Corelli? Hmm… Motel Szara Ćma. Znajdziemy jego lokację w HoloNecie i oby Moc, czy inna rzecz nam sprzyjała. Chcę dostać swoje 200 kawałków. Co zrobicie z kredytami, jeśli wykonamy tą robotę?- Lyda wypiła pośpiesznie piwo do końca i złapała kolejne jasne z Ryloth.

Emrei zbył pytanie o pochodzenie. Stał pod ścianą niczym wydziwniona lampa i błyskał optykami podczas obserwacji jak organiki intoksynują się napojami. Gdyby posiadał mimikę to wyraziłaby teraz dezaprobatę.

- Podobno na równiku Hoth są malownicze lodowe jaskinie z gorącymi źródłami. Pewnie się tam wybiorę - odparła beztrosko hakerka, która przypomniała sobie o tym miejscu gdy zabraczka wspomniała swoje pochodzenie. - Możliwe, że jak podepnę się pod logi kontroli ruchu lotniczego to znajdę statek tego przemytnika. Zależy też co nasza poszukiwana chce zrobić z towarem. Albo już zrobiła. Na pewno Mandalorianie chcieliby położyć łapę na beskarze, ale ich na niego nie stać, więc warto mieć na uwadze, że ktoś może planować okraść złodzieja.

Na pytanie Kapitan co chce zrobić z pieniędzmi za zlecenie Tiamat wzruszyła ramionami - Jedzenie, wyposażenie, schronienie i przetrwanie. Nie mam jakiś ambitnych planów - Wyjaśniła następnie dokończyła piwo. -A co do Hoth to pewnie masz racje, Lyn może i są tam gorące źródła nie miałam okazji zwiedzać a nie chce tam wracać.

- Tak, też mam takie planety za którymi nie przepadam. Oby nam się szybko udało uwinąć z Corellią - westchnęła Lyn i spojrzała na ich drużynowego osiłka. - A ty na co planujesz przetrącić forsę za tą robotę? - pociągnęła go za język, żeby nie myślał że będzie milczał jak ich blaszany medyk.

Edge wzruszył tylko ramionami:
- Na to co zwykle - powiedział ponuro. - Spłatę długów, apgrejd i konserwację sprzętu, a resztę przejem i przepiję - “z naciskiem na to drugie” pomyślał.

Sześć dni podróży spłynęły jak elektrycznym biczem Tiamath strzelił. Drużyna nawiązała bliższe relację, rozmawiali pili, Lyn i Lyda zapaliły nawet jointy z juan-juany, lecząc mocnego kaca. Atmosfera na statku zrobiła się luźniejsza, prawie sielska. Wszyscy oczekiwali wyskoczenia na orbicie Corelli i zajęcia się poszukiwaniami Grace. Mieli dobry choć nieco niejasny trop., Szara Ćma niejako majaczyła się w głowach najemników jako przepustka do nowego życia i dużej kasy. Allcax z smutkiem rozpoznał u Kapitan śladowy alkoholizm podobny jego. Tylko on raczej zapijał się w samotności lub obskurnym barze, a Rot wręcz kipiała jowialną energią, kiedy wlała w siebie kilka głębszych. Emrei i Tiamath też nieco ożyli, jednak zdecydowanie, byli najmniej rozmowną częścią drużyny. Mimo wszystko Healstrom odkryła, że jej niezawodny droid i potężny stalowy byk dogadują się ze sobą, raz prawie przyłapała ich na łączeniu się swoimi zapisami pamięci, co u ludzi mogło mieć nieco intymne konotacje.

W końcu na mostku Kici i w całej fregacie zaczęły migać czerwone ostrzegawcze światła. Lyda szybko pobiegła na mostek, zapięła pasy i przez interkom poradziła zrobić to samo kompanom. Tiamath usiadła w wygodnym skórzanym fotelu drugiego pilota i pierwsza zobaczyła za pancerną szybą, jak nieskończona pustka hiperprzestrzeni znika robiąc nagłe zaskakujące miejsce, sporej pokrytej górami, dolinami i oceanami a przede wszystkim pomarańczowymi, żywymi i rozległymi połaciami świetlistych miast. Zabójczyni zastanawiała się, gdzie znajduję się Coronet a gdzie Ono-Bay, miejsce wychowania Lyn i Lydy.

-Trzymać się mocno… Faktycznie mniej nami szarpnęło, nie mdli mnie.- powiedziała przez komunikator statku pilotka do Indigo, jak ją nazywała- Niesądziłam, że hipernapęd w który władowałam krocie można jeszcze bardziej ulepszyć.

Kapitan dotknęła kilku przycisków włączając elektroniczne systemy maskujące. Na orbicie Corelli było mnóstwo mniejszych i większych stacji orbitalnych, jedna wydawała się Rot nowa, nie widziała jej kiedy była poprzednio na swoim ojczystym świecie. Wokół było też sporo stoczni, w końcu z tego słynęła planeta. Nie obyło się też wielu dużych statków, handlowych, wojskowych i drobnych pchełek- promów międzyplanetarnych wiozących nowych imigrantów.

-Nie zauważą Nas Tiamath. Polecimy spokojnie i wylądujemy na obrzeżach Coronet. Nie chcę użerać się z urzędasami celnymi, mam wrażenie, że mogę być, tak lub nie, poszukiwana w republicę za handel i przemyt prochów… jak kilka zabójstw.- powiedziała niejako z dumą młoda kobieta.

Lyda Rot prowadziła profesjonalnie, wybornie. Zwiększyła ciąg, obserwując bacznie trójwymiarowe holu radaru i unikając stacji i krążowników wojskowych. Podpięła się przez chwilę w promy i fregaty handlowe lecąć z nimi na niskim ciągu, a potem “jak nikt nie patrzył” zmieniła kurs i zaczęła wchodzić w atmosferę zwiększając moc tarcz, by uniknąć osmaleń przy wchodzeniu w atmosferę planety. Po kilku chwilach minęli górne warstwy stratosfery i zaczęła im się ukazywać w pełnej glorii potężna metropolia Coronet. Ruch w powietrzu był ogromny, a wielkie iglice, drapacze chmur i mega-bloki mogły robić wrażenie. Kapitan włączyła uprzednio pobraną mapę miasta i wyznaczyła kurs na małe przedmieścia magazynowe megapolis. Na szczęście Siły Porządkowe nie przylepiły im się do tyłka. W końcu mknęli powoli między średniej wielkości budynkami mieszkalnymi, pomniejszymi zautomatyzowanymi fabrykami i rozległymi magazynami. Lyda znalazła skrawek betonu, koło rozpadającej się starej fabryki. Wylądowała bardzo delikatnie i kiedy Kicia usiadła na płytach durabetonu westchnęła z ulgą.

-Lyn!- okazało się, że niebieskowłosa stała tuż za plecami pilotki.- Użyj tego terminala sieciowego.- Lyda wskazała duży ekran dotykowy z siedzeniem i klawiaturą.- Podłącz się cicho do HoloNetu Corelli i znajdź motel Szara Ćma. Wiesz, że jesteś geniuszem więc może wygrzeb też coś o Vintorri i jej słodziasznym Horusie.- powiedziała uśmiechając się od ucha do ucha do Elyndiry, i puszczając jej oko. Sześć dni w nadświetlnej dość mocno zbliżyło kobiety.

Tanie piwo i jeszcze tańsze jointy. Przez te klinka dni lotu Lyn poczuła się jakby na nowo przeżywała swój nastoletni bunt. Nie spodziewała się tego, ale tą ekipą świetnie jej się spędzało czas. Nawet exwojak i zabraczka się rozkręcili, na tyle na ile pozwalały im ich własne doświadczenia. Nie wtrąciła się w relację J5 z Emreiem, bo jej zdaniem mały droid miał uczyć się na własnych doświadczeniach i póki nie znajdzie się w niebezpieczeństwie to mógł działać sam. Miał w końcu najlepsze zabezpieczenia przed skanowaniem pamięci jakie można było sobie wyobrazić w tej galaktyce.

Lyn w czasie podróży dała się poznać jako dość wyluzowana osoba, która pełen profesjonalizm i zdystansowanie przeznacza na czas pracy i nie przekłada go relacje prywatne.

Miała też nosa co do Lydy. Wspólne pochodzenie dało im punkt zaczepienia do rozpoczęcia pogadanki. I okazało się, że obie jak zaczną to nie ma pogaduszkom końca. Wyjątkowo dobrze hakerce spędzało się ten czas z kapitan. Oczywiście dochowała tajemnicy hakerskiej i nie wyjawiła właścicielce statku, że wie o jej tajemnicy. Jak zawsze w takich przypadkach, pozostawiała to w gestii osoby której dotyczyły niejawnie pozyskane przez nią informacje.

- To ile ty masz lat Indygo? - wypaliła Lyda, gdzieś tak w połowie drogi na Corellię.
- A co? Matematyka ci się nie spina - zaśmiała się Lyn, całkiem podobała jej się ksywka wymyślona przez Rot.
- Ile ty miałaś lat jak wyleciałaś z domu? 12? Wyglądasz góra na 22.
- O, dziękuję za komplement - mrugnęła do niech hakerka i dopiła piwo. - 22 to miałam jak wyleciałam
- Wow, plus dziesięć i jesteś starsza ode mnie... Co ty robisz że się tak dobrze zakonserwowałaś
- Dobre kosmetyki, spa - zaczęła wyliczać z rozbawieniem Lyn.

Podróż mijała wszystkim sielsko, każdy robił co chciał. To samo tyczyło się hakerki. Raz nawet ze wszystkimi zagrała w pazaaka, ale wygrała, na pewno oszukiwała używając jakiegoś programu, który dał jej fory. Lyn ani nie zaprzeczyła temu, ani nie potwierdziła, jedynie uśmiechnęła się tajemniczo.
Od czasu do czasu zaglądała w diagnostykę statku. Wszystko działało w najlepszym porządku, jak w najwyższej klasy fregacie. Opowiedziała Lydzie o wszystkich zmianach i pomogła jej przemóc się by nauczyła się nowego interfejsu i przestała jęczeć, że chce stary. Trzeciego dnia Lyda odpuściła i w końcu dała się przekonać. Czwartego dnia uwielbiała już nowy interfejs i podrzucała Lyn pomysły jak to można jeszcze lepiej dopracować.

***

Wyszli z nadświetlnej tak samo gładko jak w nią weszli. Lyn stała przed iluminatorem i westchnęła widząc rodzimą planetę. W głowie miała wspomnienia tego co robiła w tym miejscu zanim je opuściła. Nigdy nikomu poza planetą nie zwierzyła się z tego jakimi projektami zajmowała się w stoczni. Lydzie też nie. Bo to mogłoby zagrozić bezpieczeństwu planety, jej interesów. Dlatego też posługiwała się pseudonimem, wyczyściła sobie kartotekę, tak by nikt, nawet ktoś o zbliżonych zdolnościach do niej samej, niczego o niej nie wyłuskał. Bo głupio by było narażać swoje miejsce pochodzenia dla kaprysu jaki ją stąd wyciągnął w przestrzeń.

- Lyn! - wrzasnęła Lyda.
- Nie krzycz... - syknęła wspomniana i potarła uszy, zdradzając, że stoi tuż za kapitan. Umiejętności Rot umożliwiły dostanie się na powierzchnię planety bez zarejestrowania, ale nie tylko to złożyło się na sukces. Lyn wprowadziła podczas zmiany oprogramowania statku odpowiednie dane, które znała, do systemów nawigacyjnych Kici.

- Sprawdzę czy statek tego kochasia został zarejestrowany przez Kontrolę Lotów - dodała i wyszła z kokpitu, kierując się do wyjścia. Zaśmiała się pod nosem, kiedy wyobraziła sobie minę "jej" agenta bezpieczeństwa wewnętrznego, gdy dowie się, że jest na planecie.

Healstrom skorzystała z terminala sieciowego, umieszczonego wygodnie na mostku. Podpięła się do głównej sieci Corelli ukrywając swój adres sieciowy, skacząc przez parę serwerów proxy. Po pierwsze Indygo znalazła, lokalizację motelu Szara Ćma. Jak się okazało, był piętnaście kilometrów od ich miejsca lądowania. Mieścił się w Dystrykcie Sumoggu. Lyn kojarzyła tą dzielnicę, no może obiła się jej o uszy. Pełna zanieczyszczonego powietrza, kanałów wodnych wręcz czarnych od chemikaliów, z dużą aktywnością gangów- szybki skan po lokalnych wiadomościach wspomniał o krwawej wojnie o wpływy między ludzkimi Smogersami a bezwzględnym gangiem Nikto, Vundanami co komputer przetłumaczył jako “Srodzy”. Służby Porządkowe zdawały się pomijać dzielnicę, dając pełną samowolę gangom niczym na Nar Shaddaa, które same dla siebie stanowiły prawo.

Dalej hakerka sprawdziła zapisy Kontroli Lotów. Niestety nie było żadnej wzmianki o F-55 “Węgorzu”, ale Lyn pomyślała, że skoro oni z taką łatwością ominęli kontrolę włączając maskowanie elektroniczne, podobnej skali przemytnik, Alex Horus również mógł wylądować na tym świecie nie budząc uwagi rządu. Należało się zbierać.

Lyda czekała już na zewnątrz, zrelaksowana paląc papierosa, dołączył do niej Egde, Emrei i Tiamath. Elyndira wyszła ostatnia i powiedziała czego się dowiedziała. Rot pokiwała głową.

-Zostaje nam znaleźć a raczej ukraść jakiś latacz i polecieć do Sumoggu. Czuję, że będziemy używać dużo blasterów.- powiedziała kobieta z ponurą radością. Emrei tylko pokiwał głową, i rozruszał się jak bokser przed walką. Potężne działko było umocowane do uchwytu na jego plecach. Allcax tylko dotknął swoich IB-94 i ruszył pierwszy, przodem. Kicia weszła w tryb wartowniczy, a trap się zamknął. Każda podejrzana aktywność była od razu przekazywana Kapitan dając jej zdalne sterowanie statkiem. przez jej persokom na przedramieniu.

Drużyna szła brudnymi, opustoszałymi ulicami szukając pojazdu latającego. W końcu pod pustostanem mieszkalnym zobaczyli stojący aero-śmigacz. Transportowy van Sienar Muler. Biały, obity, z dużą ładownią i dwoma miejscami z przodu, bardzo kanciasty. Miał dwa małe, słabe silniki jonowe z tyłu i dwie pary naziemnych kół, do jazdy bez włączania repulsorów. Musiał mieć z dwanaście lat. Lyda przejęła inicjatywę, rozejrzała się czy ktoś pilnuje latacza, i otworzyła zamek swoim szerokim nożem, potem zajmując miejsce kierowcy i za sprawą połączenia kilku przewodów aktywując śmigacz. Silniki zaczęły przeciągle, cicho szumieć i reszta zapakowała się do środka. Rot i Lyn zajęły miejsca z przodu, reszta usiadła w przestrzeni ładunkowej, gdzie ktoś zamontował, ku radości pasażerów siedzenia. Potężny Emrei tak wpływał na środek ciężkości, że Lyda musiała dać naprawdę wysoki bieg, by repulsory podniosły ich ku górze.

Po chwili mknęli już Mulerem wysoko prosto do bardziej gęstym zabudowaniom. Pilotka spojrzała na ekran nawigacyjny i wybrała głosowo Dysktrykt Sumoggu. Podróż zajęła im osiem minut. Ruch powietrzny nad nieszczęsną dzielnicą, bym mniejszy. Powietrze było całkowicie zanieczyszczone, gęsty smog zmusił Lydę, do włączenia przednich reflektorów. Dość wysokie oszklone budynki obudziły się światłami do zbliżającej się nocy, dalej na dole było stokroć mały, ręcznie robionych slumsów, gdzieniegdzie przecinanych przez kominy i dachy fabryk. Sienar zawisnął nad punktem docelowym, małym kwadratowym trzy piętrowym budynkiem, położonym między dwoma wieżowcami mieszkalnymi, koło długiego, ale wąskiego kanału wodnego w którym sunęły małe łódki przewożące archaicznie pasażerów. Szara Ćma miała drobną przestrzeń parkingową. Lyda wylądowała, a koła delikatnie uderzyły w podłoże. Wysiedli.

Ulicę oświetlały zielone lampy, jakiś śmigacz przemknął szybko drogą a z głośników leciała głośna elektroniczna muzyka. Ogólnie było pusto. Wtedy Allcax zobaczył, że zwrócili na siebie uwagę. Trójka czerwonoskórych Nikto ubranych w mdłe pomarańczowe pikowane kaftany, sięgające im do ud, wypełnione twardymi kapsułkami kompozytu bacznie ich obserwowała. Na głowach nosili brązowe, kaptury. Bez wątpienia byli to wspomniani przez Lyn członkowie Vundanów. Na razie im się przyglądali i mówili w swoim języku. Bez wątpienia miarkowali swoje szanse na powitanie w swojej dzielnicy. Dwójka gangusów miała w gotowości pistolety skryte w kaburach na pasie, jeden, najwyższy i szeroki w barkach trzymał powtarzalny EE-3, który mógł strzelać potężnymi trzystrzałowymi seriami, o dużej mocy rażącej. Drużyna najemników, szczególnie z dwu metrowym Emrei’em wydawała się groźna i trudna w razie starcia. Jednak czujne oko Tiamath odkryło, że najwyższy Vundan używa założonego na głowie komunikatora, i mówi coś do kogoś trzymając się za narząd słuchowy. Wejście do Motelu Szara Ćma było dziesięć metrów od ich latacza, a trójka gangusów około dwudziestu metrów. Lyda odezwała się dotykając DL-44.

-Nie zwracajmy na nich uwagę i udajmy się do wejścia.- wydawała się opanowana, ale Lyn, która najlepiej ją poznała, wiedziała, że rwała się do walki.

Okey. Dotarliście pod motel, kradzionym prawie złomem, aero-śmigaczem. Widzicie Szarą Ćmę i możecie się do niej udać. Pusty parking nie wskazuję na innych gości. Do wejścia do Motelu jest 10m, gangusi Nikto są od Was 20m. Na razie nie szykują się jawnie do ataku, wszak budzicie spory respekt, jednak Timath odkryła, że mogą wzywać wsparcie swoich kolegów. Albo się z nimi konfrontujecie albo wchodzicie do budynku. Niemniej miejscie na uwadze, że po wyjściu może być już więcej Vundanów. Ten gang wyjątkowo, szczególnie nie lubi ludzi- choć z powodu ostrej wojny między ludzkimi Smoggersami.